Συνέδριο Α.Σ.Π.Ε.: «Η δημογραφική κατάρρευση της Ελλάδας: Η αθέατη γενοκτονία» (Θεσσαλονίκη, 7 - 8 Οκτωβρίου 2017)

Η Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ) και ο Σύλλογος Πολυτέκνων Γονέων Ν. Θεσσαλονίκης«Αγ. Πάντες», διοργανώνουν στη Θεσσαλονίκη το 10ο κατά σειρά Διεθνές Συνέδριο Πολυτέκνων με θέμα: «Η ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Η ΑΘΕΑΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ». Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 7 και 8 Οκτωβρίου 2017 στο Ξενοδοχείο CAPSIS HOTEL οδός Μοναστηρίου 18. Ο Γιώργος Καραμπελιάς θα μιλήσει στο συνέδριο το Σάββατο στις 12:00 με θέμα: «Είναι επιθυμητή λύση για το δημογραφικό η μετανάστευση;».

Ἀναθερμαίνοντας τήν Ἐλπίδα: 4ο Διεθνές Συνέδριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας

4ο Διεθνές Συνέδριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Με τήν εὐλογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. 11-15 Ὀκτωβρίου 2017 Ῥόδος «Ἀναθερμαίνοντας τήν Ἐλπίδα: Ἀνακαλύπτοντας τήν ἐλπίδα στίς δυσχέρειες τῆς ζωῆς». Ο σημερινός ἄνθρωπος, περισσότερο ἀπό ποτέ στή σύγχρονη ἱστορία, βρίσκεται σέ βαθειά ἀπόγνωση καί πάσχει ἀπό ἔλλειψη νοήματος. Γιά τόν λόγο αὐτό, δέν βρίσκει τίς δυνάμεις νά ἀντιμετωπίσει ‒καί νά ἀνακάμψει ἀπό‒ τίς διάφορες δυσκολίες πού παρουσιάζονται στή ζωή του. Συνάμα, ἡ ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν περιπλέκεται, καθώς ὑπάρχει μέν μεγάλη συστοίχηση πρός τήν ἔννοια τῆς ἐλπίδας, σέ ἀντίθεση ὅμως πρός τόν τρόπο πού αὐτή κατανοεῖται στήν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καί ἐκφράζεται στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Προσκεκλημένοι στό Συνέδριο εἶναι ἐκπρόσωποι τῶν Μητροπόλεων πού ἀνήκουν πνευματικά καί διοικητικά στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἁπανταχοῦ της Γῆς, τῶν ἄλλων Πατριαρχείων, τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, καί διεθνεῖς ὀργανώσεις, ἰατροί, νοσηλευτές, καθώς καί ἄλλοι σχετιζόμενοι μέ τή διακονία καί τή φροντίδα τοῦ ἀσθενοῦς στόν εὐαίσθητο τομέα τῆς Ὑγείας. Tό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διεξάγει ἕνα Συνέδριο κάθε τρία χρόνια (2008, 2011, 2014), πού διοργανώνεται ἀπό τό Πατριαρχικό Δίκτυο γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Τά Συνέδρια αὐτά δίνουν τήν κατάλληλη εὐκαιρία στίς τοπικές Ἐκκλησίες καί τούς ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες διεθνῶς πού διακονοῦν τόν ἄρρωστο, νά ἀνταλλάσσουν τίς ἐμπειρίες τους καί νά συζητοῦν τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουν. Ἐπιπλέον, τά Συνέδρια αὐτά ἀποτελοῦν τό ἔρεισμα καί τό ἐφαλτήριο ἀπό τό ὁποῖο οἱ Ἱ. Μητροπόλεις καί οἱ ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες τῆς Ὑγείας μποροῦν νά ὀργανώνουν παρόμοιες ἐπιμορφωτικές ἐκδηλώσεις καί προγράμματα. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκευθείτε: http://www.pastoralhealth-ep.com Χορηγός επικοινωνίας: Εκδόσεις Πορφύρα

Η Ιερά Σύνοδος ζητά την απόσυρση του νομοσχεδίου για την αναγνώριση φύλου

Την απόσυρσή του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου ζητά με ανακοίνωση της η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που συνεδρίασε υπό την Προεδρία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

Η Ιερά Σύνοδος σημειώνει ότι «το προτεινόμενο Νομοσχέδιο προκαλεί το αίσθημα της κοινωνίας, τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας» και καλεί τον πολιτικό κόσμο «να αρθεί στο ύψος της ευθύνης και αποστολής του και πέρα από πολιτικά ιδεολογήματα, προκαταλήψεις και την επίκληση του ανεξέλεγκτου δικαιωματισμού, να αποσύρει το Νομοσχέδιο, να δείξει ανάλογο ενδιαφέρον για την επίλυση των σοβαρότατων προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία».

Το πλήρες κείμενο της απόφασης της Ιεράς Συνόδου έχει ως εξής:

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος παρακολουθεί με προσοχή την ως μη όφειλε έντονη συζήτηση επί του Νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Προς τούτο κατέθεσε τις απόψεις της στη γενομένη ανοιχτή διαβούλευση, παρέστη δι’ εκπροσώπου της στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή και προέβη στα διαβήματα που της αναλογούν αρμοδίως.

Ως ύστατη όμως κίνηση αγάπης προς τον λαό μας και εν όψει της επικειμένης συζήτησής του στην ολομέλεια της Βουλής, επαναλαμβάνει τις βασικές της θέσεις:

(α) Το φύλο στον άνθρωπο αποτελεί ιερή παρακαταθήκη και υπηρετεί στη βάση της ψυχοσωματικής συμπληρωματικότητας το μυστήριο της ζωής και της αγάπης. Υπό την έννοια αυτήν, δεν είναι επιλέξιμο, αλλά ως δώρο αποτελεί θείο χάρισμα στον άνθρωπο που πρέπει αυτός να αξιοποιήσει για τον αγιασμό του.

(β) Θεωρεί ότι η νομολογία των δικαστηρίων της πατρίδας μας καλύπτει, όπου υπάρχει ανάγκη, υφιστάμενα προβλήματα, με το δεδομένο ότι το φύλο, ούτε επιλέγεται ελεύθερα, ούτε και μεταβάλλεται κατά βούλησιν, αλλά επί τη βάσει ανατομικών, φυσιολογικών και βιολογικών χαρακτηριστικών, που ορίζουν την ταυτότητα του ανθρώπου και βεβαιώνονται μέσω ιατρικών γνωματεύσεων προς το δικαστήριο. Ο νόμος δεν μπορεί να αρκείται απλώς στην επιστημονικά ατεκμηρίωτη δήλωση του πολίτη, που ενδεχομένως αργότερα δύναται να μεταβληθεί.

(γ) Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο προκαλεί το αίσθημα της κοινωνίας, τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας, έρχεται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη και την κοινή λογική και κυρίως καταστρέφει τον άνθρωπο. Αντί να λιγοστεύει τη σύγχυση και τις ψυχικές διαταραχές, θα τις αυξήσει και θα δώσει διαστάσεις επικίνδυνου κοινωνικού φαινομένου. Ιδίως όταν επεκτείνει τις δυνατότητές του και μεταξύ των μαθητών, δημιουργεί εκρηκτική κατάσταση και στα σχολεία.

(δ) Πίσω από όλες αυτές τις προσπάθειες δεν διακρίνει το ενδιαφέρον για τον ταλαιπωρημένο και αδικημένο συνάνθρωπο, αλλά την ύπαρξη ισχυρών ομάδων, με αποτέλεσμα τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την πνευματική νέκρωση του ανθρώπου και

(ε) Κάνει μια ύστατη έκκληση στο σύνολο του πολιτικού κόσμου να αρθεί στο ύψος της ευθύνης και αποστολής του και πέρα από πολιτικά ιδεολογήματα, προκαταλήψεις και την επίκληση του ανεξέλεγκτου δικαιωματισμού, να αποσύρει το Νομοσχέδιο, να δείξει ανάλογο ενδιαφέρον για την επίλυση των σοβαρότατων προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία, το έθνος μας και τον λαό και αντί να ενισχύει την ένταση, τον διχασμό και τον παραλογισμό, να συμβάλει στην πνευματική ανόρθωση των πολιτών μας.

Σε εποχή που η ανάγκη ταυτότητας και συνοχής αποτελεί ανάγκη εθνικής και πνευματικής επιβίωσης, η νομική κατοχύρωση της ρευστότητας της προσωπικής ταυτότητας είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει. Η Εκκλησία περιβάλλει με αγάπη και κατανόηση αδιακρίτως όλους τους ανθρώπους, αλλά προσβλέποντας πάντοτε στη σωτηρία τους οφείλει να καταδείξει την αστοχία κρισίμων επιλογών τους.     απο enikos.gr

Η προειδοποίηση της Ιεράς Συνόδου προς το Μαξίμου

Το ζήτημα πλέον για τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο δεν είναι, όπως πολλοί θα περίμεναν, οι σχέσεις Εκκλησίας - κράτους. Αυτό μπορεί, όπως αναφέρει, να λυθεί μονομιάς σε μία και μόνο συνεδρίαση ανάμεσα στους εκπροσώπους της Εκκλησίας και του Κράτους. Βεβαίως απαιτείται και από τις δύο πλευρές καλή θέληση.
Το μείζον θέμα (και το στοίχημα) του αρχιεπισκόπου είναι πλέον οι σχέσεις Εκκλησίας - έθνους. Δηλαδή αναβαθμίζει το ζήτημα και σ’ αυτό θα επικεντρωθεί στην εισήγησή του στην εναρκτήρια συνεδρίαση του Σώματος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, σήμερα το πρωί, στις αίθουσες της Ιεράς Μονής Πετράκη.
Σ’ αυτήν μετέχουν 79 ιεράρχες, συγκαλείται κάθε Οκτώβριο και οι εργασίες της θα κλείσουν την Παρασκευή με την εκλογή δύο μητροπολιτών: Του Σταγών και Μετεώρων και Φιλίππου, Νεαπολέως και Θάσου.
Αλλά η εκλογή των δύο μητροπολιτών, σε θέσεις που χηρεύουν δεν είναι και τόσο σπουδαίο ζήτημα όσο η επανατοποθέτηση των σχέσεων της Εκκλησίας με το έθνος και με την Κοινωνία (καθώς και με την πολιτική) που θα επιχειρήσει να κάνει ο Αρχιεπίσκοπος. Μπορεί για πολλούς ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος να είναι ένας μειλίχιος ιεράρχης, υπομονετικός, αλλά στην πραγματικότητα παραμένει μάχιμος και κυρίως διεκδικητικός.
Θεωρεί ότι ορισμένοι «νεωτερισμοί» που επιβλήθηκαν από τους πολιτικούς όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες του δυτικού κόσμου, έχουν ξεπεράσει τα όρια, προκάλεσαν σύγχυση στην κοινωνία και απομάκρυναν τους πιστούς από την Εκκλησία. Καθόλου, φερ΄ ειπείν, δεν άρεσαν στους ιεράρχες οι «νεωτερισμοί» του τύπου, σύμφωνο συμβίωσης, αντί του γάμου, ούτε βεβαίως θεωρούν ότι πρόκειται περί προόδου ή εκσυγχρονισμού η όλο και αυξανόμενη τάση για την ονοματοδοσία τέκνων, αντί της βαπτίσεως και βεβαίως θεωρούν οι ιεράρχες ως «παιχνιδίσματα για να περνά η ώρα» το νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί αυτή την εβδομάδα στη Βουλή για την αλλαγή φύλου με μία απλή δήλωση του ενδιαφερομένου. Πολύ περισσότερο άρχισαν να ανησυχούν όταν είδαν τα στατιστικά στοιχεία με τα οποία αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι τα σύμφωνα συμβίωσης, εδώ στην Ελλάδα, ξεπέρασαν σε ποσοστό του γάμους (θρησκευτικούς ακόμα και πολιτικούς).
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί ο αρχιεπίσκοπος και η πλειοψηφία των ιεραρχών αλλάζουν ατζέντα; Γιατί επικεντρώνονται σήμερα στις σχέσεις Εκκλησίας - έθνους; Τι άλλαξε ξαφνικά; Μήπως, λένε οι κακεντρεχείς επειδή οι ιεράρχες βλέπουν να χάνουν ένα μεγάλο μέρος της παρεμβατικότητάς και της λειτουργικότητάς τους, όταν πρωταρχικά μυστήρια (όπως ο γάμος και οι βαπτίσεις) παύουν να τα τελούν. Κι αν ακόμα καθιερωθεί και η πολιτική κηδεία. Τι γίνεται; Μήπως χάνουν έσοδα απ΄ αυτή τη «νεωτερικότητα» που αναπτύσσεται τελευταίως στην Ελλάδα και στο δυτικό κόσμο; Ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Ο αρχιεπίσκοπος πάντως πιστεύει ότι το πιο σημαντικό σ΄ αυτή την εξέλιξη είναι ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων της Εκκλησίας με την κοινωνία και (βεβαίως) το έθνους.
Έτσι σήμερα το πρωί, μετά την προσευχή οι 78 ιεράρχες θα ακούσουν τον αρχιεπίσκοπο στην εισήγησή του να κάνει μία ιστορική αναδρομή στις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας, από το 1821 έως και σήμερα. Από τον Όθωνα (σ.σ. θα παρουσιάσει μία επιστολή των τότε ιεραρχών προς τον βασιλέα Όθωνα) έως και την προσπάθεια για νομοθέτηση αλλαγής φύλου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αρχιεπίσκοπος θα τονίσει:
* Ο,τι στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων η Πολιτεία προσπαθούσε να καθυποτάξει την Εκκλησία, παραβλέποντας την προσφορά της προς το έθνος και το λαό.
* Πάντα η Πολιτεία προσπαθούσε να περιορίσει την απήχηση και τη θέση της Εκκλησίας στη δημόσια σφαίρα και να την απομειώσει σε επίπεδο λαού και κοινωνίας.
* Να της στερήσει πόρους, βάζοντας χέρι σε μοναστηριακή και εκκλησιαστική περιουσία καθιστώντας την ανίσχυρη οικονομικά.
* Να περιορίσει την αυτονομία και την ανεξαρτησία της προσπαθώντας να υποκαταστήσει τη λειτουργία της διοίκησής της. Επιχείρησε ακόμα και να διορίσει η ίδια μητροπολίτες (σ.σ. αριστίνδην μητροπολίτες στη διάρκεια της χούντας), αντί να εκλέγονται από την Ιερά Σύνοδο
Θα πει επίσης ότι οι σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας πρέπει να διέπονται από πνεύμα ειλικρίνειας, σύνεσης και νηφαλιότητας στο πλαίσιο της συμπόρευσης των δύο κορυφαίων θεσμών του Έθνους, δηλαδή της Εκκλησίας και της Πολιτείας, για το καλό του λαού.
Παράλληλα, θα κάνει λόγο για τρία βήματα που έγιναν προς τη θετική κατεύθυνση:
* Η σύσταση, το 2009, από την Άννα Διαμαντοπούλου της επιτροπής Διαλόγου - Εκκλησίας.
* Η σύσταση δια νόμου επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά της Εταιρίας Αξιοποίησης Ακίνητης Εκκλησιαστικής Περιουσίας στην οποία η Αρχιεπισκοπή και το Δημόσιο θα συμμετείχαν 50-50 στο μετοχικό κεφάλαιο, αλλά και στα κέρδη, και,
* Η προσπάθεια που γίνεται από το υπουργείο Παιδείας (Γαβρόγλου) και υπουργείο Οικονομίας (Χαρίτσης) για την ανάπτυξη μέσω του ΕΣΠΑ της εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας.

 

in.gr

Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 16 - 18

¹⁶ τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. ¹⁷ διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, ¹⁸ καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ζ´ 1 - 1

¹ Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 16 - 18

¹⁶ Ποίος δε συμβιβασμός και ποία συνύπαρξις ημπορεί να νοηθή μεταξύ του ναού του Θεού και του ναού των ειδώλων; Διότι σεις-μη το λησμονείτε-είσθε ναός του Θεού του ζώντος, όπως άλλωστε έχει προφητεύσει ο Θεός και εις την Π. Διαθήκην· ότι “θα κατοικήσω μεταξύ αυτών και εντός αυτών και θα περιπατήσω ανάμεσά των και θα είμαι εγώ ο ιδικός των Θεός και θα είναι αυτοί λαός μου. ¹⁷ Δι' αυτό εξέλθετε ανάμεσα από τους απίστους και ξεχωρισθήτε από αυτούς με τον τρόπον της ζωής σας, λέγει ο Κυριος, και μη πιάνετε τίποτε το ακάθαρτον. Και εγώ θα σας δεχθώ με στοργήν εις την βασιλείαν μου. ¹⁸ Και θα είμαι για σας πατέρας και σεις θα είσθε υιοί μου και θυγατέρες μου, λέγει ο Κυριος ο παντοκράτωρ”.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ζ´ 1 - 1

¹ Εφ' όσον, λοιπόν, αγαπητοί, έχομεν αυτάς τας μαγάλας υποσχέσστου Θεού, ας καθαρίσωμεν τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμόν σαρκός και πνεύματος, αγωνιζόμενοι και συνεχώς προχωρούντες μέχρι τέλους στον δρόμον της αγιότητος, με φόβον Θεού.

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ϛ´ 31 - 36

³¹ καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. ³² καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. ³³ καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. ³⁴ καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. ³⁵ πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. ³⁶ Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.


Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ϛ´ 31 - 36

³¹ Και όπως θέλετε να κάνουν και να συμπεριφέρωνται απέναντι σας οι άνθρωποι, έτσι και σεις να πράττετε και να συμπεριφέρεσθε προς αυτούς. ³² Εάν αγαπάτε μόνον αυτούς που σας αγαπούν, ποία χάρις του Θεού και αμοιβή σας αξίζει; Διότι και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν. ³³ Και εάν κάνετε το καλόν εις εκείνους μόνον που σας ευεργετούν, ποία ανταμοιβή εκ μέρους του Θεού σας ανήκει; Διότι και οι αμαρτωλοί το ίδιον κάμνουν. ³⁴ Και εάν δανείζετε εις εκείνους, από τους οποίους περιμένετε να πάρετε πίσω τα δανεικά, ποία ευμένεια και ανταπόδοσις από τον Θεόν σας αρμόζει; Διότι και οι αμαρτωλοί δανείζουν τους αμαρτωλούς, δια να λάβουν από αυτούς ομοίας εξυπηρετήσεις εις την ανάγκην των. ³⁵ Αλλά σεις να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευργετήτε και να δανείζετε, χωρίς να αποβλέπετε εις καμμίαν ανταπόδοσιν και θα είναι ο μισθός σας πολύς και θα είσθε εις την βασιλείαν των ουρανών παιδιά του Υψίστου, διότι και αυτός είναι αγαθός και ευργετικός και προς αυτούς ακόμη τους αχαρίστους και πονηρούς. ³⁶ Γινεσθε λοιπόν εύσπλαχνοι στους γύρω σας ανθρώπους, όπως και ο Πατήρ σας είναι πολυεύσπλαγχνος προς όλους.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ – 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Β´  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ε΄ 31-36)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι τμῆμα τῆς λεγομένης «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίας» τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τὴν κατέγραψε ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ τμῆμα ὑπάρχει συμπυκνωμένη ὅλη ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ πυρήνας αὐτῆς τῆς διδασκαλίας εἶναι ἡ ἀγάπη, ποὺ ἐκπηγάζει ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, τὸν οἰκτίρμονα Πατέρα, καὶ ὄχι ἀπὸ κάποια κοινωνικὴ συμβατικότητα.

Ὁ Χριστὸς ὡς δημιουργὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ γνωρίζει ἀληθινὰ τὶς δυνατότητές μας. Δίνοντάς μας λοιπὸν τὶς ἐντολές του δὲ μᾶς εἶπε νὰ κάνουμε πράγματα ποὺ εἶναι ἄσχετα μὲ τὴ φύση μας. Ἡ διδασκαλία Του ἀνταποκρίνεται στὴ φύση μας, γιατὶ μᾶς ἔπλασε κατάλληλα πρὸς τὴ διδασκαλία ποὺ ἐπρόκειτο νὰ μᾶς δώσει. Οἱ ἐντολές του λοιπὸν εἶναι ἔμφυτες στὸν ἄνθρωπο. Αὐτὸ μᾶς τὸ λέει καθαρά καὶ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος, ὅταν παραγγέλλει: «ἐν πραΰτητι δέξασθε τὸν ἔμφυτον λόγον, τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰς ψυχὰς ὑμῶν». Ὁ λόγος εἶναι ἔμφυτος, ἀλλὰ ὀφείλουμε νὰ τὸν δεχθοῦμε διδασκόμενο, γιατὶ ἀγνοοῦμε τὴ φύση μας. Ἡ ἀνάγκη ὑπάρξεως γραπτῆς ἤ προφορικῆς διδασκαλίας εἶναι ἐνδεικτικὴ τῆς ἀλλοτρίωσής μας καὶ τῆς ἐσωτερικῆς μας διάσπασης. Ὁ Θεὸς ἔχει βάλλει μέσα στὴ φύση μας «τὴν τοῦ πρακτέου γνῶσιν».  Ἔχει ἐγγράψει τοὺς νόμους του στὴ διάνοιά μας. Τὸ θέλημά του εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔφερε στὴν ὕπαρξη καὶ μᾶς συγκρατεῖ σ᾿ αὐτὴν, ὅμως συνήθως ἀγνοοῦμε τὸ πῶς θέλει νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ ποὺ μᾶς ἔδωσε. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ λοιπὸν εἶναι ἔμφυτος στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἡ κατανόησή του φαίνεται πὼς ὑπερβαίνει τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις καὶ ἡ ἀφομοίωσή του ἀκολουθεῖ πολὺ ἀργὴ διαδικασία. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ δυνατότητα ποὺ μᾶς δίνεται γιὰ ν᾿ ἀρχίσουμε τὴ διαδικασία τῆς ἀφομοίωσης τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, εἶναι μιὰ πορεία αἰματηρὴ ἀλλὰ καὶ εὔκολη, εἶναι «στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸς», ἀλλὰ καὶ «φορτίον ἐλαφρόν».

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα περιγράφεται ἡ εὐλογία τῶν ἐντολῶν. «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως», μὲ τὸν τρόπο ποὺ θέλετε νὰ σᾶς φέρωνται οἱ ἄνθρωποι, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο νὰ τοὺς φέρεστε καὶ σεῖς. Καὶ ἀκόμα πιὸ ἁπλά· ὅ,τι θέλετε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ σᾶς, τὸ ἴδιο νὰ κάνετε καὶ σεῖς στοὺς ἄλλους. Σ᾿ αὐτὸν τὸν κανόνα συμπυκνώνει ὁ Χριστὸς ὅλη τὴ διδασκαλία του γιὰ τὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ταυτόχρονα δείχνει ὅτι οἱ ἐντολές του δὲν εἶναι μόνο ἔμφυτες ἀλλὰ καὶ δίκαιες, εὔκολες, συμφέρουσες καὶ εὔληπτες ἀπ᾿ ὅλους. Εἶναι δίκαιες γιατὶ μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ ἔχουμε τὰ ἴδια κριτήρια γιὰ τὶς δικές μας πράξεις καὶ τὶς πράξεις τῶν ἄλλων. Εἶναι εὔκολες γιατὶ συμφωνοῦν μὲ τὴ φυσικὴ τάση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι συμφέρουσες γιατὶ ἔτσι ἡ γῆ γίνεται παράδεισος. Καὶ εἶναι εὔληπτες γιατὶ ὅλοι κατανοοῦμε πολὺ καλὰ τὰ δικαιώματά μας καὶ γνωρίζουμε μὲ ἀκρίβεια τὶς ἀπαιτήσεις ποὺ ἔχουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τὸ μόνο ποὺ ζητοῦν οἱ ἐντολὲς ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλουμε καὶ ἀπαιτοῦμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας νὰ τὸ παρέχουμε πλούσια καὶ στοὺς ἄλλους.

Μὲ ὁρισμένες ἁπλὲς σκέψεις μποροῦμε νὰ προσεγγίσουμε μεγάλες ἀλήθειες· ὄχι ὅτι ἡ σκέψη ἐξαντλεῖ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ μᾶς ἀνοίγει τὸ δρόμο γιὰ νὰ τὴν προσεγγίσουμε ἐμπειρικά. Ἐξουδετερώνει ὁρισμένα ἐμπόδια ποὺ τοποθετοῦν στὴν πορεία μας ἡ ὕλη καὶ τὰ πάθη μας. Γιὰ παράδειγμα, ἄν θεωροῦμε ὅτι τὸ ψέμα, ὁ δόλος, ἡ ὀργή, ἡ ὕβρη, ἡ συκοφαντία, ὅταν γίνονται σ᾿ ἐμᾶς ἀπὸ ἄλλους, εἶναι μεμπτὰ καὶ ἄθεσμα, σημαίνει ὅτι θεωροῦμε τὴν ἀποφυγή τους εὔκολη καὶ σύμφωνη μὲ τὴ φυσική ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Γιατὶ ἄν τὴ θεωρούσαμε δύσκολη, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ κατηγοροῦμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς συμπεριφέρονται ἔτσι.

Ἡ λογικὴ βέβαια μπορεῖ νὰ μᾶς πείθει γιὰ τὴν εὐκολία ποὺ ἔχει ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν, ἡ πράξη ὅμως ἀποδεικνύει τὸ ἀντίθετο, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ τήρησή τους ἀπαιτεῖ μία βία καὶ μιὰ σκληρότητα πρὸς τὴ φιλαυτία καὶ τὸν ἐγωϊσμό μας. Ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν «βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». Ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι Βασιλεία τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία εἶναι τὸ πλήρωμα τοῦ νόμου· εἶναι Βασιλεία ποὺ κατοικεῖ μέσα στοὺς ἀνθρώπους, «ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν», ἐκδηλώνει ὅμως τὴν παρουσία της ἀνάλογα μὲ τὶς ἀρετές ποὺ ἀποκτᾶ ἡ ψυχή. Ἡ ἀπόκτηση ὅμως τῶν ἀρετῶν ὅσο πιὸ ὡραῖα ἀκούγεται τόσο πιὸ ἐπώδυνη εἶναι. Ὁ πόνος ποὺ προκαλεῖ τὸ ξερίζωμα τῶν παθῶν καὶ  τοῦ ἐγωϊσμοῦ εἶναι μεγάλος καὶ μόνον ἐκεῖνος ποὺ ἀγωνίζεται πραγματικὰ μπορεῖ καὶ νὰ τὸν γνωρίσει.

Ὁρισμένοι ἀκούοντας τὴν ἐντολὴ «καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως», τὴν κατανοοῦν μέσα στὰ στενὰ πλαίσια τοῦ κύκλου τῶν συγγενῶν καὶ τῶν φίλων τους. Παρέχουν καὶ ἀπολαμβάνουν τὰ ἴσα, ἀγαποῦν καὶ ἀγαπῶνται. Ἀλλὰ καὶ «γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν». Ἡ σωτηρία ὅμως βρίσκεται στὴν ἔξοδο ἀπὸ τοὺς στενοὺς κύκλους τῶν ὁμοφρόνων καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν γίνεται ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ποιότητα τῶν ἀνθρώπων μὲ τοὺς ὁποίους ἐρχόμαστε σὲ ἐπικοινωνία. Ἡ ἐπιθυμία νὰ μᾶς ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι, χωρὶς νὰ ἐνεργοποιοῦμε μέσα στὴ δική μας καρδιὰ τὰ σπέρματα τῆς ἀγάπης, εἶναι σύμπτωμα πνευματικῆς ἀσθένειας. Εἶναι δυνατὸν ὁρισμένες φορὲς νὰ εὐεργετοῦμε τοὺς ἄλλους ὄχι ἀπὸ ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ κερδίσουμε κάτι. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη ὅμως δὲ συμβιβάζεται μὲ σκοπιμότητες, εἶναι ἀπροϋπόθετη. Δὲ βλέπει ἄν ὁ εὐεργετούμενος εἶναι ἀγαθὸς ἤ πονηρός, δὲ δανίζει ἐλπίζοντας νὰ ἀπολάβει τὰ ἴσα, ἀγαπᾶ δίχως νὰ περιμένει. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη εἶναι ἀπόδειξη ψυχικῆς ὑγείας, μιᾶς ὑγείας ποὺ ἀποκτήθηκε μὲ τὴ βία ἑνὸς ψυχοσωματικοῦ ἀγώνα ποὺ κύριο χαρακτηριστικὸ του ἔχει τὸ σταυρό.

Ἀπὸ τὰ πιὸ καθοριστικὰ σημεῖα τῆς πνευματικῆς μας πορείας εἶναι τὸ ξεκαθάρισμα τῶν προθέσεών μας καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ αὐτεξουσίου μας. Γιατὶ ἐκεῖ βρίσκονται ὅλες οἱ θολὲς πηγὲς τῶν κακιῶν, ὅπως καὶ ὅλες οἱ ὑγιεῖς ρίζες τῶν ἀρετῶν. Ἐκεῖ θεμελιώνεται μὲ λίγα λόγια τὸ αἰώνιο μέλλον μας. Ἡ ἀνακαίνιση τῆς προαίρεσής μας, ὁ φωτισμὸς τοῦ αὐτεξουσίου μας χρειάζεται τὴ δική μας συνεργασία. Χρειάζεται οἱ ἴδιοι, χωρὶς ἐσωτερικοὺς δισταγμούς, μὲ ἁπλότητα καὶ καθαρότητα νὰ θελήσουμε νὰ συνεργαστοῦμε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία πλούσια μᾶς παρέχεται. Αὐτὴ ἡ συνεργασία συσπειρώνει ὅλη τὴν ὕπαρξή μας στὴν ἀγάπη τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς μαθαίνει νὰ συμβιώνουμε μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐπιλογὴ εἶναι ποὺ κάνει τὸ βαρύτατο σταυρὸ τῶν ἐντολῶν «φορτίον ἐλαφρὺ» καὶ εὐλογημένο. Ἀμήν.

π. Χ.Π.Ζ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Προ της Υψώσεων Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ – 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΠΡΟ  ΤΗΣ  ΥΨΩΣΕΩΣ

(Ἰω. γ΄ 13-17)

Σ᾿ ὅλες τὶς μεγάλες γιορτές, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὁρίσει προεόρτια καὶ μεθέορτα, θέλοντας νὰ δώσει διάρκεια, ἀλλὰ καὶ νὰ τονίσει τὴ σημασία ποὺ ἔχει γιὰ τὴ σωτηρίας μας ἡ κάθε γιορτή. Γιατὶ οἱ γιορτὲς τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ ἐθιμοτυπικὴ τάξη, ἀλλὰ ἕνας κόσμος ζωντανὸς, ποὺ κάθε φορὰ μᾶς δίνει καὶ μιὰ μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ ἐκφράσουμε αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε κι᾿ αὐτὸ ποὺ ζοῦμε μέσα μας. Εἶναι μιὰ πραγματικὴ δυνατότητα νὰ συμμετάσχουμε στὴ δόξα καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Οἱ Κυριακὲς πρὸ καὶ μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἀφιερωμένες στὸ «τίμιο ξύλο» τῆς σωτηρίας μας, στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχει ἕνα γεγονός, πού εἶναι τό κέντρο τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου, μιά δύναμη, πού κρατάει τόν κόσμο στή ζωή, πού εἶναι ἡ αἰτία τῆς Δημιουργίας καί ὁ ἄξονας τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας. Ἡ δύναμη αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Γι᾽ αὐτό μᾶς μιλάει καί τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα.

Ἕνας Ἰουδαῖος ἄρχοντας, ὁ Νικόδημος, μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωνάννης, συναντᾶ ἕνα βράδυ τόν Ἰησοῦ καί συνομιλεῖ μαζί του γιά διάφορα θεολογικά καί πνευματικά θέματα. Ὁ Νικόδημος ἦταν καλοπροαίρετος ἄνθρωπος. ῎Ακουγε τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἔβλεπε τά θαύματά του, ἄρχισε νά συνειδητοποιεῖ πώς ὁ Χριστός εἶναι ἕνας ξεχωριστός ἄνθρωπος, ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Στόν διάλογο αὐτό ὁ Χριστός μιλάει στόν Νικόδημο γιά τήν πνευματική ἀναγέννηση μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα, γιά τό ποιά εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, καί μέ τήν πάροδο τῆς συνομιλίας, γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί γιά τόν σταυρικό του θάνατο.

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή περιέχει τό σημαντικότερο σημεῖο αὐτῆς τῆς συνομιλίας, τό ὁποῖο εἶναι ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί ἡ σημασία του γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο. Ὁ Νικόδημος ἤξερε τίς Γραφές, γι᾽ αὐτό ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀναφέρεται σ᾽ ἕνα γεγονός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά νά ὑπενθυμίσει στόν Νικόδημο μά καί σ᾽ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅτι ὅλα ὅσα ἀφοροῦν τό πρόσωπό του καί τό ἔργο του ἐπιβεβαιώνονται στήν Παλαιά Διαθήκη. Ἀναφέρεται, λοιπόν, στό γεγονός ἐκεῖνο κατά τό ὁποῖο, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες στήν ἔρημο πέθαιναν ἀπό τά δαγκώματα τῶν φιδιῶν, ὁ Μωϋσῆς σήκωσε ψηλά κρεμασμένο στό ξύλο ἕνα χάλκινο φίδι, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή καί τήν ὁδηγία πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Ὅσοι δαγκώνονταν ἀπό τά φίδια σήκωναν τά μάτια τους, ἔβλεπαν τό χάλκινο φίδι κρεμασμένο στό ξύλο καί γλύτωναν ἀπό τούς πόνους καί τό θάνατο. Αὐτό ἦταν προφητικός τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στό Σταυρό καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων μέ τή θυσία τοῦ Σταυροῦ.

Αὐτή ἡ θυσία δέν βρίσκει ἐξήγηση παρά μόνο στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο. Τό λέει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Εἶναι μάταιο νά ζητάμε νά ἐξηγήσουμε τό ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας μέ ἀνθρώπινο τρόπο. «Οὔτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχει ζωήν αἰώνιον». Τόσο ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε ἔδωσε τό μονογενή του υἱό, γιά νά μή χαθεῖ κανένας πού πιστεύει σ᾽ αὐτόν, ἀλλά νά ἔχει αἰώνια ζωή. Αὐτό εἶναι τό Εὐαγγέλιο: ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό· κι αὐτό πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Μέσα στήν ἄπειρη θεία ἀγάπη χωράει κάθε τί πού κάνει ὁ Θεός γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἡ ἐνανθρώπηση, ἡ σταύρωση, ἡ ἀνάσταση.

Ὅλη ἡ δημιουργία καί ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ὅπως εἴπαμε παραπάνω, ἔχει κίνητρο κι’ αἰτία τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τήν ἀγάπη αὐτή γιά τήν ὁποία ὁ Θεός κατέβηκε στόν κόσμο γιά νά μᾶς κάνει παιδιά του. Γιά τήν κίνηση αὐτή τοῦ Θεοῦ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης κάνει συχνά λόγο στό εὐαγγέλιό του. Ἡ σωτηρία ὅμως τοῦ ἀνθρώπου δέν είναι μία μαγική πράξη καί οὔτε μπορεῖ νά συμβεῖ χωρίς τή συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι μιά κίνηση τῆς θελήσεώς μας, ἕνα ἄνοιγμα τοῦ ἐαυτοῦ μας πρός τόν Θεό, γιά νά πάρουμε καί νά κάνουμε δικό μας αὐτό πού μᾶς δίνει ὁ Θεός. Δέν γίνονται ὅλοι παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μόνον ἐκείνοι πού ἀποκρίνονται στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ ἀγάπη. Κι αὐτό βέβαια ὄχι γιατί ὁ Θεός, ἀπό κάποια ἰδιοτέλεια, ἀπαιτεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο νά τόν ἀγαπήσει, ἀλλά γιατί ὅποιος δέχτηκε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε παιδί του, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει παρά μόνον ἀγαπῶντας τόν Θεό.

Ἡ ἀγάπη αὐτή, ὅπως ἀκριβῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, δέν εἶναι λόγια, οὔτε συναίσθημα. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης πάλι μᾶς δίνει ἕναν πρακτικό τρόπο, μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ἐκφράσουμε καί νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό. Μᾶς λέει λοιπόν: «αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, νά φυλᾶμε τίς ἐντολές του». Μά ἀπ᾽ ὅλες τίς ἐντολές δύο εἶναι οἱ πιό μεγάλες, ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο. Καί οἱ δύο αὐτές γίνονται μία, γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τόνισε πολλές φορές πώς ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό.

Τό σύμβολο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί τό ὄργανο μέ τό ὁποῖο φανερώθηκε στόν κόσμο εἶναι ὁ τίμιος Σταυρός. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πάνω στόν Σταυρό σώζει τόν κόσμο, προφητικός τύπος αὐτοῦ εἶναι τό χάλκινο φίδι πού ὕψωσε ὁ Μωϋσῆς στήν ἔρημο. Γιά τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί τόν προφητικό του τύπο στήν Παλαιά Διαθήκη μᾶς μιλᾶ τό σημερινό εὐαγγέλιο. Αἰτία αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πάνω στόν Σταυρό, ἡ ὁποία θριαμβεύει στήν Ἀνάσταση.

«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Γιώργος Αγγελόπουλος το Άγιον Όρος

 Ο Γιώργος Αγγελόπουλος κατά την παραμονή του στον Άγιο Δομίνικο και το Survivor είχε προκαλέσει πολλά σχόλια με τη στάση του να σταυροκοπιέται και να φιλά τα κομποσκοίνια του.

Για τον ίδιο, πάντως, είναι στάση ζωής η στενή σχέση με τη θρησκεία όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι πέρασε το Σαββατοκύριακο στη Μονή Σίμωνος Πέτρας στο Άγιο Όρος

Ο «Ντάνος» πάντως δεν αποδείχθηκε πολύ συνεπής στο ραντεβού του με τον εκκλησιασμό καθώς ενώ η Θεία Λειτουργία της Κυριακής ξεκίνησε στις 5 τα ξημερώματα, όπως επιβάλει το τυπικό στην Αθωνική Πολιτεία, ο ίδιος εμφανίστηκε στον ιερό ναό με 2,5 ώρες καθυστέρηση, περίπου στις 7:30. Στη συνέχεια, βέβαια, ακολούθησε το τυπικό και έφαγε το γεύμα που σερβίρεται μετά τη Θεία Λειτουργία ενώ απόλαυσε και τον καφέ του μαζί με τους μοναχούς.
Όπως φάνηκε, πάντως, ο Αγγελόπουλος έχει φαν και ανάμεσα στους μοναχούς καθώς ήταν αρκετοί αυτοί που τον «κυνήγησαν» για μια selfie, με τον Ντάνο να μην τους χαλάει χατίρι.
Ο μόνος που δεν τον αναγνώρισε ήταν ο ιερομόναχος της μονής Σίμωνος Πέτρας, πατήρ Ιωανίκειος, ο οποίος εναγωνίως ρωτούσε «πού πήγε ο… Σπαλιάρας»!

 Ο Ντάνος με τον γνωστό επιχειρηματία του Αγίου Όρους Μανώλη Κουρεμέτη μετά το μεσημεριανό γεύμα που πήραν μαζί με τους μοναχούς

Πηγή: protothema.gr
 youweekly.gr

Ο αριθμός των Βρετανών που λένε ότι δεν έχουν θρησκεία έχει χτυπήσει ρεκόρ

 Περισσότερο από το μισό βρετανικό κοινό (53%) λέει ότι δεν είναι καθόλου θρησκευόμενοι - αριθμός που έχει αυξηθεί κατά πέντε εκατοστιαίες μονάδες από το 2015 και κατά 19 ποσοστιαίες μονάδες από το 1983, όταν μόνο τρεις στους 10 θεωρούνταν μη θρησκευτικοί .

Οι ειδήσεις προκάλεσαν νέες εκκλήσεις στην  κυβέρνηση να μειώσει το ποσό του δημόσιου χρήματος που πηγαίνει στην εκκλησία και να μειώσει την επιρροή της στην κοινωνία.

 Η πτώση της θρησκευτικής συνείδησης πλήττει ιδιαιτέρως την εκκλησία της Αγγλίας, ενώ ο αριθμός των ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους αγγλικούς να έχουν μειωθεί στο μισό από το 2000 - σε μόλις 15%. Οι νέοι ήταν ιδιαίτερα υποεκπροσωπούμενοι, με μόλις το 3% των ατόμων ηλικίας 18-24 να περιγράφουν τον εαυτό τους ως αγγλικανούς σε σύγκριση με το 40% των ατόμων ηλικίας 75 ετών και άνω. 

Λίγο πάνω από τέσσερις στους 10 ανθρώπους δήλωσαν ότι ακολουθούν  κάποια μορφή χριστιανισμού, ενώ περίπου ένας στους 20 ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι ανήκουν σε μη χριστιανικές θρησκείες, ενώ το 3% περιγράφει τον εαυτό του ως μουσουλμανικό, 2% χίντου και 1% βουδιστές.

Περισσότερα:

 http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/british-people-atheist-no-religion-uk-christianity-islam-sikism-judaism-jewish-muslims-a7928896.html

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

http://imsk.gr/?p=3595

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΓ´  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. κα΄ 33-42)

Ἀδελφοὶ μου χριστιανοί,

Κάθε ἡμέρα στὸ πέρασμα τοῦ βίου μας διαπιστώνουμε ὅλο καὶ περισσότερο τὴν ἔξαρση τοῦ κακοῦ μέσα στὸν κόσμο μας. Ἀδικίες, ἁρπαγές, ἐκβιασμοί, ληστεῖες, βασανιστήρια, πόλεμοι. Φοβούμαστε νὰ περπατήσουμε στοὺς δρόμους τῶν μεγάλων πόλεων. Σκεπτόμαστε πῶς θὰ μᾶς ἀντιμετωπίσουν σὲ δεδομένες στιγμὲς οἱ ἄνθρωποι μὲ τοὺς ὁποίους συναναστρεφόμαστε. Μὲ ἐγωϊσμό, μὲ φθόνο, μὲ κακία, μὲ ὑποκρισία, μὲ ὑπουλότητα; Κινδυνεύει ὁ κόσμος μας νὰ γίνη μία ἀπέραντη κόλαση. Κι ἐμεῖς διερωτώμαστε: Γιατὶ τόση κακία μέσα στὸν κόσμο μας; Ποῦ βρίσκεται ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ; Καὶ πῶς μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴν τὴν λαίλαπα τοῦ κακοῦ; Ἀπαντήσεις γιὰ τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ μποροῦμε νὰ βροῦμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.

Ὅταν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέτρεψε τὰ τραπέζια τῶν τραπεζιτῶν στὴν αὐλὴ τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καὶ ἔδιωξε ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ζῶα, ποὺ πωλοῦνταν γιὰ τὶς θυσίες, οἱ Ἰουδαῖοι τὸν πλησίασαν καὶ τὸν ρώτησαν: Μὲ ποιὰ ἐξουσία τὰ κάνεις αὐτά; Τότε Ἐκεῖνος ἀπήντησε μὲ τρεῖς παραβολές: α) τοῦ πατέρα καὶ τῶν δύο παιδιῶν του, β) τῶν κακῶν γεωργῶν τοῦ ἀμπελῶνος καὶ γ) τῶν βασιλικῶν γάμων. Καὶ οἱ τρεῖς ἀναφέρονται στὴν κακότροπη στάση τῶν Ἰουδαίων ἀπέναντι στὸν Ἰησοῦ Χριστό καὶ στὸ ἔργο του γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.

Εἰδικώτερα ἡ παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν τοῦ ἀμπελῶνος εἶναι φτιαγμένη ἀπὸ μία σειρὰ εἰκόνων, προσώπων καὶ πράξεων, μέσῳ τῶν ὁποίων ἀποτυπώνεται ἡ ἐπίμονη κακία τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ καὶ ἡ μακρόθυμη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Θὰ προσπαθήσουμε τώρα νὰ ἑξηγήσουμε τὶ σημαίνουν τὰ ὅσα λέγονται στὴν παραβολή, μὲ βάση τὴν ἑρμηνεία, ποὺ μᾶς ἄφησαν οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Τὸ ἀμπέλι ἀπεικονίζει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα. Εἶναι δημιούργημα καὶ κτῆμα τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸ ἀμπέλι ἦταν κτῆμα τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὸ φύτευσε. Σὲ συγκεκριμένους ἀνθρώπους ὁ Θεὸς ἄφησε μόνο τὴν φύλαξη καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ ἄφησε σ’ αὐτὸ τοὺς γεωργούς. Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν τοὺς ἄφησε νὰ ἐνεργοῦν ἀσύδοτα, ὅπως ἐκεῖνοι ἔκριναν. Τοὺς δέσμευσε μὲ τὴν εὐθύνη νὰ ἀπολογηθοῦν κάποια ὥρα γιὰ τὴν διακονία ποὺ ἀνέλαβαν καὶ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ διακόνησαν.

Τὸ ὅτι ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ ἀποδήμησε σὲ μακρυνὸ τόπο καὶ ἄφησε τοὺς γεωργοὺς στὸ ἀμπέλι δείχνει ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ δοκιμάση τὴν ἐλευθερία αὐτῶν ποὺ ἀνέθεσε νὰ φυλάγουν καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του. Ἐπὶ πλέον δείχνει καὶ τὴν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν τιμωρεῖ τοὺς ὑπευθύνους γιὰ τὶς ἀστοχίες καὶ τὶς ἁμαρτίες τους ἀμέσως, ἀλλὰ συνεχῶς τοὺς δίνει εὐκαιρίες γιὰ τὴν διόρθωσή τους.

Οἱ δοῦλοι, τοὺς ὁποίους ἔστειλε ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ, γιὰ νὰ πάρουν ἀπὸ τοὺς γεωργοὺς τοὺς καρποὺς, εἶναι οἱ προφῆτες. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ μεταφέρουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, αὐτοὶ ποὺ διεκδικοῦν τὰ διακαιώματα τοῦ Θεοῦ.

Οἱ καρποί, τοὺς ὁποίους ζητοῦν ἀπὸ τοὺς γεωργούς, εἶναι τὰ ἔργα τῆς ὑπακοῆς. Οἱ ἄρχοντες γενικά, ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπεύθυνοι στὴν Ἐκκλησία εδικώτερα, δὲν εἶναι ἀνεξέλεγκτοι. Εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ὑπακοῦν στὸ θέλημα τοῦ οἰκοδεσπότου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Θεοῦ.

Οἱ βίαιες ἐνέργειες τῶν γεωργῶν πρὸς τοὺς ἀπεσταλμένους δούλους τοῦ ἰδιοκτήτη φανερώνουν τὴν ἀνυπακοὴ τῶν ὑπευθύνων τῆς Ἐκκλησίας στὸν ἴδιο τὸν Θεό. Ἐπὶ πλέον δείχνουν τὴν ἐκδήλωση καὶ τὴν ἐξέλιξη τῆς κακίας, ποὺ φωλιάζει μέσα στὴν καρδιά τους.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μέσα τους τὴν κακία δὲν ἔχουν αὐτογνωσία. Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐλεεινολογοῦν τὸν ἁυτό τους καὶ νὰ τὸν θεωροῦν ἄξιο τιμωρίας, αὐτοὶ γίνονται ἀπὸ μόνοι τους τιμωροὶ τῶν ἀθώων. Κανονικὰ ἔπρεπε νὰ παρακαλοῦν καὶ νὰ ἱκετεύουν νὰ συγχωρηθοῦν γιὰ ὅσα ἄτοπα ἔπραξαν. Κι ὅμως, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν φαινομενικὴ ἀδυναμία τοῦ οἰκοδεσπότου, δηλαδή τὴν μακροθυμία του, ποὺ δηλώνεται μὲ τὴν ἀποδημία, ἀπειλοῦν καὶ φονεύουν τοὺς ἀπεσταλμένους.

Τὸ ὅτι ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ ἀποστέλλει ἀλλεπάλληλες ὁμάδες δούλων καὶ στὸ τέλος αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν γυιό του δηλώνει τὴν ἀπερίγραπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς ὑπευθύνους καὶ γιὰ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔκαμε τὰ πάντα. Τίποτε ὅμως δὲν συγκίνησε τοὺς κακοὺς. Καμμία ἐνέργεια δὲν ἄλλαξε τὴν κακή τους προαίρεση. Οὔτε ἡ ἀρχικὴ συμφωνία, οὔτε οἱ μαρτυρίες τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἀποστόλων, οὔτε ἡ θυσιαστικὴ παρέμβαση τοῦ ἰδίου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Τόσο πολὺ τοὺς εἶχαν τυφλώσει ὁ ἐγωϊσμός, ἡ κενοδοξία, ἡ φιλαυτία καὶ ἡ προσκόλληση στὰ πρόσκαιρα ὑλικὰ ἀγαθά, ὥστε οὔτε μποροῦσαν νὰ σκεφθοῦν νὰ μετανοήσουν. Αὐτὲς εἶναι οἱ βασικὲς αἰτίες γιὰ τὴν ἐξαρση τοῦ κακοῦ στὸν κόσμο μας, ποὺ ἔχει ὡς συνέπεια τὴν σκληρὴ τιμωρία στὸν παρόντα βίο καὶ τὴν κόλαση στὴν αἰωνιότητα.

Ἡ παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ τοὺς κακοὺς γεωργοὺς μπορεῖ νὰ μᾶς συγκλονίση καὶ νὰ ἐνισχύση τὴν ἀπόφασή μας νὰ πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας κάθε κακία, νὰ μετανοήσουμε εἰλικρινά καὶ ἀντὶ γιὰ τὴν φοβερὴ τιμωρία νὰ λάβουμε τὸν ἔπαινο τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Α. Γ. Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΑ´ 33 - 42

³³ Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπος τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησεν. ³⁴ ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. ³⁵ καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. ³⁶ πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. ³⁷ ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. ³⁸ οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. ³⁹ καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. ⁴⁰ ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; ⁴¹ λέγουσιν αὐτῷ· Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. ⁴² λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

   Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΑ´ 33 - 42

³³ Ακούστε και άλλην παραβολήν· ένας άνθρωπος οικοδεσπότης εφύτευσε αμπέλι και ύψωσε γύρω από αυτό φράκτην και έσκαψε μέσα εις αυτό πατητήρι και δεξαμένην και έκτισε πύργον, δια να μένουν οι εργάται και οι φύλακες· ενοικίασε αυτό εις γεωργούς και ανεχώρησε εις άλλην χώραν. ³⁴ Οταν δε επλησίασε ο καιρός του τρυγητού, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς, δια να πάρουν τους καρπούς που εδικαιούτο. ³⁵ Οι δε γεωργοί, μοχθηροί και άπληστοι, συνέλαβαν τους δούλους και άλλον μεν έδειραν, άλλον δε εφόνευσαν, άλλον δε ελιθοβόλησαν. ³⁶ Παλιν ο οικοδεσπότης έστειλε άλλους δούλους περισσοτέρους από τους πρώτους και έκαμαν εις αυτούς τα ίδια. ³⁷ Υστερα δε έστειλε προς αυτούς τον υιόν του λέγων· Οι άνθρωποι αυτοί θα εντραπούν τουλάχιστον το παιδί μου. ³⁸ Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν τον υιόν, είπαν μεταξύ των· Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσωμεν και ας καταλάβωμεν οριστικά πλέον ημείς την κληρονομίαν του. ³⁹ Και αφού τον συνέλαβαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και εκεί τον εφόνευσαν”.(Κακοί γεωργοί, οι πνευματικοί άρχοντες του Ισραήλ, ασεβείς και αχάριστοι προς τον οικοδεσπότην, εξεμεταλλεύοντο την άμπελον, δηλαδή τον Ιουδαϊκόν λαόν, εκακοποιούσαν και εφόνευον τους προφήτας, που έστελλε ο Θεός, και τέλος θα εφόνευαν με σταυρικόν θάνατον τον υιόν του Θεού, τον Χριστόν, έξω από την Ιερουσαλήμ, δια να μείνουν ανενόχλητοι εκμεταλλευταί της αμπέλου του Θεού). ⁴⁰ Μετά την διήγησιν της παραβολής ηρώτησε τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού ο Χριστός· “όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θα κάμη στους γεωργούς εκείνους;” ⁴¹ Και αυτοί του απήντησαν· “τόσον κακοί που υπήρξαν, κακώς θα τους εξολοθρεύση και θα εμπιστευθή εις άλλους γεωργούς τον αμπελώνα, οι οποίοι θα δώσουν εις αυτόν τους καρπούς εις τας καταλλήλους εποχάς”. ⁴² Λεγει εις αυτούς ο Ιησούς· “ουδέποτε λοιπόν εδιαβάσατε εις τας Γραφάς· λίθον, δηλαδή εμέ, τον οποίον απέρριψαν ως ακατάλληλον οι κτίσται, σεις οι οικοδόμοι του λαού, έγινε ακρογωνιαίος λίθος εις την πνευματικήν οικοδομήν του Θεού, δηλαδή εις την Εκκλησίαν, η οποία έγινε παρά του Θεού και είναι αξιοθαύμαστη στους οφθαλμούς μας;