Ομιλία π. Ανδρέα Κονάνου με θέμα θέλω να σε καταλάβω καλύτερα

Ποιοι ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από ανατολών;

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες και οι σοφοί (οι αστρονόμοι) από ανατολών, δηλαδή οι πιο απλοί και οι πιο σοφοί άνθρωποι του κόσμου τούτου! Ακόμη και σήμερα, αυτοί που ειλικρινέστερα απ’ όλους λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, ως Θεό και Σωτήρα, είναι οι πιο απλοί και οι πιο σοφοί του κόσμου. Απεναντίας, η διεστραμμένη απλοϊκότητα και η ημιμάθεια υπήρξαν πάντοτε εχθροί της Θεότητος του Χριστού και πολέμιοι του Ευαγγελίου Του.

Ποιοί ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από ανατολών; Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Λέει, λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο. Αυτοί ήταν επίσης και ειδήμονες αστρονόμοι.

Το λαμπρό άστρο, που είδαν, τους φανερώθηκε για να αναγγείλει τη γέννηση του Νέου Βασιλέως.

Κατά τον άγιο Δημήτριο του Ροστώφ το αστέρι αυτό εμφανίστηκε σ’ αυτούς εννέα μήνες πριν από τη γέννηση του Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο της υπερφυούς συλλήψεως Αυτού στην παρθενική μήτρα της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Οι σοφοί αστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αυτό το αστέρι και προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι το οποίο τελικώς πραγματοποίησαν. Έφτασαν στη Βηθλεέμ λίγο αφότου γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου.

Ο ένας εξ’ αυτών ονομαζόταν Μελχιώρ. Ήταν γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια. Αυτός πρόσφερε το χρυσάφι ως δώρο στον Κύριο. Ο δεύτερος ονομαζόταν Γάσπαρ· ήταν νέος με ροδαλό πρόσωπο και αγένειος.

Αυτός πρόσφερε το λιβάνι ως δώρο στον Κύριο. Ο τρίτος ονομαζόταν Βαλτάσαρ· είχε μελαχρινή επιδερμίδα και δασύτριχη γενειάδα. Αυτός πρόσφερε ως δώρο στον Κύριο το μύρο. Αυτοί ήταν οι «μάγοι με τα δώρα».

Μετά τον θάνατό τους τα σκηνώματά τους μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη· από την Κωνσταντινούπολη στο Μιλάνο και, απ’ το Μιλάνο στην Κολωνία.

Μπορούμε επίσης να πούμε ότι οι τρεις αυτοί σοφοί άνδρες εκπροσωπούσαν τις τρεις κύριες φυλές των ανθρώπων, που κατάγονταν από τους τρεις γιους του Νώε: Σημ, Χαμ και Ιάφεθ.

Ο Πέρσης σοφός εκπροσωπούσε τους Ιαφεθίτες, ο Άραβας τους Σημίτες και ο Αιγύπτιος τους Χαμίτες. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι διά μέσου των τριών αυτών, τρόπον τινά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκύνησε τον Ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριο!


Από Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός

askitikon.eu

Η Διατροφή των ατόμων με διαβήτη τα Χριστούγεννα

Την περίοδο των Χριστουγέννων θέλουμε να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους «γευστικούς πειρασμούς» των εορτών. Μελομακάρονα, κουραμπιέδες, γλυκά πάσης φύσεως, λίγο φαγητό παραπάνω, μεγάλη ποικιλία από εδέσματα μας κάνουν να ξεφεύγουμε αρκετά από το διατροφικό μας πρόγραμμα. Για τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη, ο οποίος αποτελεί μια παθολογική μεταβολική κατάσταση στην οποία η διατροφή παίζει καθοριστικό και ρυθμιστικό ρόλο, οι περίοδοι αυτοί είναι ασφαλώς μια δοκιμασία, ίσως μεγαλύτερη από ότι για το γενικό πληθυσμό.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Κάλαντα Χριστουγέννων ~ Καλήν Εσπέραν Άρχοντες ~ Greek christmas carol

Το νόημα των εθίμων· με αφορμή τα Χριστούγεννα*

...Το έθος, η συνήθεια -απ’το οποίο και το ήθος- προκύπτει σαν ανάγκη,

και όχι σαν μιά κατασκευασμένη σε γραφείο «εθιμική γιορτή», όπως

π.χ. ...«η γιορτή της μπανάνας» ...«η γιορτή του κομοδίνου» ...κ.λ.π.,

αλλά είναι συνδεδεμένα τα πραγματικά έθιμα, με τον Κύκλο της Ζωής

κ του Θανάτου, με τον Κύκλο της εναλλαγής των Εποχών, κι αυτοί

λειτουργικά κ υπαρξιακά συνδεδεμένοι με τον Θρησκευτικό Κύκλο.

Τα έθιμα, μεταφέρουν γνώση, κωδικοποιούν εμπειρία, αποτελούν μύηση,

για την κοινότητα και τις πραγματικές ανάγκες της· συντελούν δε, στην κατανίκηση του αισθήματος του φόβου, για τον χρόνο που περνά ανεπιστρεπτί, δημιουργώντας και αφήνοντας παρακαταθήκη στις γενειές, αυτό που αποκαλούμε Παράδοση.

Τα έθιμα λειτουργούν μέσω Δρωμένων, που κωδικοποιημένα αναφέρονται

στις Ανάγκες της Κοινότητας. Ποιά είναι η πραγματική και άμεση Ανάγκη

του Ανθρώπου πάνω στη Γη ;  Είναι η Ανάγκη να θραφεί !

Η καρποφορία όμως της Γης, είναι αμφίβολη.

Με το Δρώμενο που αναπτύσει η κοινότητα, προσπαθεί να προκαλέσει την καρποφορία αυτή. Μπορεί αυτό να είναι ένας χορός, πάνω στο κομμάτι γης

που πρόκειται να καλλιεργηθεί, με τα μέλη του χορού παριστάνοντας τα στάχυα

πότε να πέφτουν με τον χορό τους προς τη γη και πότε να σηκώνονται απ’αυτήν

θέλοντας  να δείξουν του Ουρανού, το πως επιθυμούν να λειτουργήσει η Γη,

για τον σπόρο που σε λίγο θα βάλουν μέσα της.

Από αυτά τα Θρησκευτικά Γεωργικά Δρώμενα προέρχεται, κι απ’αυτά γεννήθηκε, η Θεατρική Λειτουργία, η υπαρξιακή βάση όλων των Τεχνών,

γι’αυτό και κάθε πραγματικός ηθοποιός κ καλλιτέχνης, πρέπει να εμφορείται από το ίδιο με του αρχαίου Γεωργού, αυτό αίσθημα ανάγκης, όταν προσπαθεί

να καρποφορήσει την Τέχνη του.

Τα έθιμα του Κύκλου των Χριστουγέννων,

παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον διότι συμπίπτουν με τα εξής :

Πρώτον· με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και την Αρχή του Φωτός.

Είναι η εποχή που η ημέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Είναι αξιοσημείωτο το ότι πράγματι, καθώς μπαίνουμε στο Καλοκαίρι κι εκει κατά τα τέλη Ιουνίου, αρχίζει η ημέρα να μικραίνει, κ τι έχουμε εκεί; Σαν ισορροπία, τις φωτιές του Άη Γιάννη· ενώ μέσα στο «μαύρο» του Χειμώνα αρχίζει το φως να μεγαλώνει !

Από το σκοτάδι αρχίζει η Δημιουργία ...

«...και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία...»  Γέννεσις 1, ε

γι’αυτό και η πρώτη Θρηκευτική Ακολουθία της Ημέρας, είναι ο Εσπερινός·

και η πραγματική αρχή Θρησκευτικού κ Γεωργικού Χρόνου η 1^η Σεπτεμβρίου.

Δεύτερον· με την Γη να περνάει σιγά σιγά –αφού έχει προηγηθεί το Φθινόπωρο

του Οργώματος κ της Σποράς- στο στάδιο του Ανθίσματος· γιά να έλθει μετά η Άνοιξη της Καρποφορίας και της Ανάστασης !

Τρίτον· η ίδια η Τριμερής δομή του Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων,

Χριστούγεννα – Περιτομή Κυρίου – Θεοφάνεια, βλέπουμε ότι μπορεί να αντιστοιχήσει στα Τρία βασικά αγαθά της Γης :

Ο βασικώτατος Σίτος στην Αρχή, στην Γέννα· ο Οίνος στην Οδύσσεια της Ζωής, στην Περιτομή ή αν θέλετε στο θυσιαστριο ﷽﷽﷽﷽﷽﷽υσιαστστην Αρχή, ριμεριΘεατρικήριο του Χρόνου, την Πρωτοχρονιά·

και το Έλαιον στο Τέλος, που είναι ταυτόχρονα και Αρχή, και τότε πραγματικά

ο Άνθρωπος φανερώνεται ποιός είναι, με απώτατο σημείο της φανέρωσης του αυτής την χαρισμένη θέωση, την Θεοφάνεια, αν ο Χριστιανός αυτός είναι Άγιος.

Ας πάρουμε ένα Χριστουγεννιάτικο έθιμο της Κεφαλονιάς, στο οποίο μπορούμε να δούμε να εμπεριέχονται κωδικοποιημένα σε Δρώμενο, τα προαναφερθέντα στοιχεία. Πρόκειται για το λεγόμενο, «Βάπτισμα της Φωτιάς».

-Φωτιά, εναρμονισμένη με το φως που ξεκινάει-

Την Παραμονή των Χριστουγέννων, θα τοποθετηθούν στο δάπεδο, του ζωτικής σημασίας χώρου της Εστίας του Οίκου -διότι εκεί παρασκευάζεται η τροφή της Οικογένειας- τρία διαφορετικά και αναμμένα να καίνε, υλικά :

Από ξύλο Ελιάς· από Αμπέλι· και από άχυρα Στάχεων ή από Σκίνα.

Ο Πατέρας της Οικογένειας φέρνει μιά φρεσκοψημμένη κουλούρα, στολισμένη με ξηρούς καρπούς –το ξερό, η ξερή Γη, που πρόκειται να ξαναγίνει ανθισμένη κ χλωρή- χαραγμένη σε τόσα κομμάτια, όσα και τα μέλη της Οικογένειας.

Κρατάει, σε ρόλο θεού, την εμβληματική στρογγυλή κουλούρα, πάνω από τα τριμερή υλικά που σιγοκαίνε στο δάπεδο.

Λέμε σε ρόλο θεού, διότι πρόκειται να δείξει του Αληθινού Θεού, αυτό που του ζητάει· το να ζωντανέψουν δηλαδή τα κάτω στη Γη αγαθά.

Αυτό φαίνεται και από το ότι κρατάει στα χέρια του ένα σύμβολο, τον κύκλο, που μπορεί να συμβολίσει τον Θεό σαν το Κέντρο απ’το οποίο, όλα τα σημεία

της Περιφέρειας απέχουν εξ’ίσου απ’αυτό· κωδικοποίηση της πραγματικότητας

ότι ο Θεός είναι για Όλους.

Κατόπιν, ενώ τα μέλη της Οικογένειας ψάλλουν «Η Γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών...», χύνει μέσα από την οπή, του σε σχήμα κουλούρας άρτου, κρασί κ λάδι,

πάνω στα σε αντιστοίχιση υλικά που βρίσκονται κάτω·

και τότε αυτά παίρνουν «ζωή» κατά τον συμβολικό τρόπο του ότι αρχίζουν

να καπνίζουν κ ν’αναδίδουν αναθυμιάσεις, ενώ μέσα σ’αυτές τα μέλη της Οικογένειας κρατώντας την κουλούρα πάνω απ’αυτές, θα τραβήξουν το καθένα το κομμάτι του -την καλή του μοίρα- το οποίο μπορούν να φάνε για να θραφούν, αλλά και να ψάξουν μέσα του να βρουν αν τους έχει πέσει το φλουρί...

σημάδι εξαιρετικής μοίρας· που συνήθως πληρώνεται με αντίστοιχο πόνο...΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽θραφομοίρα- το  κουλούχο δτρικ

*Απόσπασμα της Ομιλίας, που έκανε ο Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος,

Καλλιτεχνικός Διευθυντής Πολιτισμού κ Παιδείας της Κεφαλληνιακής Αδελφότητας Αθηνών, κατόπιν προσκλήσεως από την Αντιπεριφέρεια Κεφαλληνίας – Ιθάκης, να εκπροσωπήσει η Αδελφότητα την Κεφαλονιά

στην γιορτή των Περιφερειών στο Πεδίον του Άρεως στ

Έφυγε από τη ζωή ο π. Γεώργιος Μεταλληνός

 

Διετέλεσε Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής ενώ βραβεύτηκε με το Μακεδονικό Βραβείο για το συνολικό του έργο.

Σε ηλικία 79 ετών έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου, ο π. Γεώργιος Μεταλληνός.
Την είδηση ανακοίνωσε στο Facebook η κόρη του.

Υπήρξε σπουδαίος Καθηγητής Θεολογίας και συγγραφέας δεκάδων θεολογικών βιβλίων. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1940 όπου και ολοκλήρωσε τη φοίτηση του στις εγκύκλιες σπουδές (1958).
Από το 1964 έως το 1967 σπούδασε κλασική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου έλαβε τα πτυχία Θεολογίας και Φιλολογίας.
Με την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, διορίστηκε επιστημονικός βοηθός στην έδρα Πατρολογίας και το 1969 μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στην τότε Δυτική Γερμανία (στα πανεπιστήμια Βόννης και Κολωνίας), όπου και διέμεινε μέχρι το 1975. Ενδιάμεσα πραγματοποίησε σπουδές και αρχειακές έρευνες στην Αγγλία.
Το 1971 εισήλθε στις τάξεις του κλήρου στη Γερμανία και έγινε διδάκτωρ Θεολογίας (Αθήνα) και Φιλοσοφίας – Ιστορίας (Κολωνία).
Από το 1984 ήταν καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών διδάσκοντας "Ιστορία του Πνευματικού Βίου κατά την μεταβυζαντινή περίοδο", "Ιστορία και Θεολογία της Λατρείας" και "Βυζαντινή Ιστορία".
Διετέλεσε Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής από το 2004 έως το 2007, οπότε και αφυπηρέτησε, όντας Ομότιμος Καθηγητής της Σχολής.
Την ποιμαντική του δραστηριότητα ανέπτυσσε στον πανεπιστημιακό Ναό του Αγίου Αντίπα στο χώρο της Οδοντιατρικής Σχολής.
Το 2015 βραβεύτηκε με το Μακεδονικό Βραβείο για το συνολικό του έργο.

 https://www.news247.gr/koinonia/efyge-apo-ti-zoi-o-p-georgios-metallinos.7551843.html

Σώπα ευλογημένε, είναι ο Χριστός και μας δοκιμάζει.

Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς πήγαινε για αγιασμό ή Ευχέλαιο σε σπίτια χριστιανών. Κάποια φορά βρέθηκε στο Κολωνάκι (με τον Παπαδιαμάντη που του έκανε τον ψάλτη) τον είχανε μάθει οι Κολωνακιώτες που ήταν ευλαβής και τον καλούσανε. Και κατεβαίνει από ένα αρχοντικό σπίτι -οι ζητιάνοι μεταξύ τους το λέγανε: 
"Πού πάει ο παπάς; Πάει εκεί. Πάμε και μεις". Και ήτανε στην ουρά, μπήκε λοιπόν ένας ζητιάνος που ήταν πιο τσίφτης και πηγαίνει κούτσα -κούτσα και του λέει, παπά δώσε μου. Και ότι είχε στη τσέπη του ο Άγιος τα έβγαλε και τα έδωσε. Ήτανε δίπλα του ο Παπαδιαμάντης και του λέει,
– Παπά πρόσεξέ τον, γιατί αυτόν τον βλέπω στην πιάτσα.
– Ναι, ναι, ναι, δεν πειράζει, δεν πειράζει.
Και περπατώντας το τετράγωνο, αυτός κάνει το γύρο του τετραγώνου από την πολυκατοικία την επόμενη και πάει στο δεύτερο στενό, και κουτσαίνει πάλι και ξαναπάει μπροστά στον Άγιο. Και ξαναβγάζει από την άλλη τσέπη ο παπάς και τα δίνει. Θύμωσε ο Παπαδιαμάντης και του λέει,
– Παπά !!
– Ναι, ναι, το έχω υπόψη μου, το έχω υπόψη μου.
Στην τρίτη φορά κάνει το ίδιο. Εκεί, τα ‘χασε, έχασε τον έλεγχο ο Παπαδιαμάντης και του λέει,
– Καλά δεν βλέπεις βρε παπά μου; Σήκωσε το κεφάλι σου να τον δεις. Αφού είναι ο ίδιος, φοράει τα ίδια ρούχα, τα ίδια σκέρτσα κάνει.
Και λέει,
– Σώπα ευλογημένε, είναι ο Χριστός και μας δοκιμάζει.
Ο Χριστός, ο Κύριος όλων, το είπε ξεκάθαρα: «Ο,τι κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα» (Ματθ. 25, 40). Είναι αψευδής ο λόγος του Θεού.

Γυναικεία οστά κάτω από ναό του Αγίου Ορους

• 

Eνα πραγματικό μυστήριο προβληματίζει την επιστημονική κοινότητα μετά την ανακάλυψη γυναικείων οστών στο υπέδαφος ναού στο Αγιον Ορος.

Οστά που ανήκουν σε γυναίκα εντοπίστηκαν κάτω από το μαρμάρινο δάπεδο βυζαντινού ναού στο Αγιον Ορος. Η ανθρωπολόγος Λορα Ουίν Αντίκα, που εξέτασε τα ευρήματα, ένιωσε έκπληξη. Κάποια οστά ήταν τόσο μικρά και ντελικάτα, που σίγουρα δεν ανήκαν σε ανδρικό σώμα.
«Ανάμεσά τους ένας πήχυς, ένα οστό κνήμης και ένα ιερό οστό, που διαφέραν στη μορφολογία τους. Κάποια ανήκαν σαφώς σε άνδρες. Ομως τα τρία αυτά οστά  είχαν μεγέθη που ταιριάζαν αποκλειστικά σε γυναίκα. Ηταν εμφανώς διαφορετικά σε μέγεθος», εξηγεί η ερευνήτρια.
Τα οστά είχαν μεταφερθεί προφανώς στον τόπο που εντοπίστηκαν, από τους αρχικούς τους τάφους, με πολύ μεγάλη φροντίδα. Με έκδηλη απορία για την προέλευσή τους, η Ιερά Μονή Παντοκράτορος, όπου ανήκει ο ναός του Αγίου Αθανασίου, ζήτησε τη χρονολόγηση των ευρημάτων με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα.
Πρώτη φορά
Ο αρχιτέκτων που ανέλαβε την ανακαίνιση του βυζαντινού ναού και εντόπισε πρώτος τα οστά, Φαίδων Χατζηαντωνίου, τόνισε ότι «αν επαληθευτεί ότι τα οστά ανήκουν σε γυναίκα, θα είναι η πρώτη φορά που θα μάθουμε ότι μια γυναίκα ενταφιάστηκε στο Αγιον Ορος. Κάποιες φορές, κατά τις επιθέσεις πειρατών ή άλλων εισβολέων, οι μοναχοί ανοίγαν τις θύρες σε γυναίκες. Ομως αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο. Υπάρχει ένας θρύλος για κάποιον βασιλέα της Σερβίας που υποτίθεται ότι έφερε τη γυναίκα του στο Αγιον Ορος.  Ομως διαρκώς την κουβαλούσαν και δεν της επιτράπηκε να πατήσει τα πόδια της σε αθωνικό έδαφος.
Σε όλες τις αίθουσες των μοναστηριών είχαν τοποθετηθεί χαλιά ώστε να μην αγγίξει το έδαφος», λέει, και συνεχίζει τονίζοντας ότι επί 40 χρόνια εργάζεται στο Αγιον Ορος και ουδέποτε συνάντησε κάτι τέτοιο.
«Πρόκειται για την πρώτη φορά που είδα οστά θαμμένα κάτω από το δάπεδο ναού και αμέσως κάλεσα τη Λόρα. Πιστεύω ότι αν αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν σημαντικοί για το μοναστήρι, δεν θα βρίσκονταν εδώ».
Οπως επισημαίνει η Λόρα Ουίν Αντίκα, τουλάχιστον επτά άτομα είχαν ταφεί στο σημείο. Δεν βρέθηκαν κρανία, αλλά επτά σιαγόνες. «Αυτές οι ταφές, μετά τη μεταφορά των οστών από άλλο σημείο, είναι δύσκολες να αποκρυπτογραφηθούν γιατί πολλές πληροφορίες έχουν χαθεί. Είναι, όμως, βέβαιο ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν σημαντικοί για να ενταφιαστούν κάτω από τα δάπεδα του ναού».
Παραμένει άγνωστο πού ήταν οι αρχικοί τους τάφοι, αλλά όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, η μεταφορά τους έγινε με μεγάλη προσοχή, καθώς είχαν μεταφερθεί και πολύ μικρά οστά, που θα μπορούσαν να έχουν χαθεί.
Τα οστά μεταφέρθηκαν στο ερευνητικό κέντρου του «Δημόκριτου» και θα παραμείνουν εκεί μέχρι τη χρονολόγησή τους, μια διαδικασία που θα χρειαστεί περίπου τρεις μήνες, χωρίς να αποκλείεται ότι θα πραγματοποιηθούν και εξετάσεις DNA για να επιβεβαιωθεί ότι μεταξύ των ενταφιασμένων βρίσκεται και μία γυναίκα.
Πηγή: www.kathimerini.gr

Man of God: Ταινία αμερικανικής παραγωγής με ξένους και Έλληνες ηθοποιούς για τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως γυρίζεται στην Ελλάδα

Αποκλειστικό ρεπορτάζ ope.gr

Η ζωή του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, του πολυαγαπημένου σύγχρονου Αγίου της Πίστεως μας, έρχεται σε κινηματογραφική ταινία, η οποία αναφέρεται στον βίο του Αγίου μέχρι και τη στιγμή που παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Την ταινία “Man of God”( ο άνθρωπος του Θεού ) σκηνοθετεί η Αμερικανίδα Ελένα Πόποβιτς, η οποία το 2012 ταξιδεύοντας από την Σερβία για το Λος Άτζελες  σε ένα ταξίδι ρουτίνας, διάβασε τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και εμπνεύστηκε το σενάριο πάνω στο οποίο βασίζονται τα γυρίσματα της ταινίας.

Η ταινία που βρίσκεται αυτήν την ώρα στο στάδιο της προετοιμασίας των γυρισμάτων θα γυριστεί στην αγγλική γλώσσα και αναμένεται το Φθινόπωρο να ξεκινήσουν κανονικά τα γυρίσματα.

Η κινηματογράφιση θα πραγματοποιηθεί σε διάφορα μέρη από όπου πέρασε ο Άγιος Νεκτάριος, αλλά και στην Αίγινα καθώς και στο νοσοκομείο που άφησε την τελευταία του πνοή.

Η διεθνής παραγωγή  έχει άρωμα Χόλυγουντ και οι  αμερικανοί casting director και agents ήδη βρίσκονται σε συμφωνία με ονόματα της διεθνούς κινηματογραφικής σκηνής.

Ανάμεσα στους Αμερικανούς ηθοποιούς θα πρωταγωνιστούν κι Έλληνες ηθοποιοί μεταξύ των οποίων, ο Άρης Σερβετάλης ο οποίος έχει προταθεί για το ρόλο του Αγίου Νεκταρίου και σύμφωνα με το ρεπορτάζ έχει ήδη δεχθεί τον ρόλο για τον οποίο επιλέχθηκε λόγω και της ασκητικής του μορφής.

Σύμφωνα  με το ρεπορτάζ, θα πάρει μέρος και η Μαρθίλια Σβάρνα Ελληνίδα ηθοποίος με σπουδές κινηματογράφου στην Αμερική, όπου πρόσφατα πρωταγωνίστησε σε παραγωγή θεατρικού έργου στο Χόλυγουντ και  τώρα  θα ενσαρκώσει το ρόλο της Μοναχής  Ευφημίας η οποία έκλεισε τα μάτια του Αγίου Νεκταρίου , όταν κοιμήθηκε, αφήνοντας τα ρούχα του Αγίου πάνω σε έναν παραλύτο με αποτέλεσμα να γίνει και το πρώτο θαύμα από την κοίμηση του Αγίου αφού ο παράλυτος περπάτησε.

Οι Έλληνες ηθοποιοί που θα πάρουν μέρος επιλέχθηκαν λόγω της άρτιας χρήσης της αγγλικής γλώσσας, της φυσιογνωμίας και της υποκριτικής ικανότητας.

Επίσης, σε σημαντικό ρόλο που έχει στενή σχέση με τον Άγιο Νεκτάριο στην ταινία ενδέχεται να είναι ο Χολυγουντιανός ηθοποιός Τζόναθαν Τζάκσον, αλλά και στον ρόλο του παράλυτου που έγινε καλά, όταν ακούμπησαν πάνω του τα ρούχα του Αγίου, θα είναι ένα όνομα έκπληξη .  Με σημαντικούς ρόλους της ταινίας φλερτάρουν και άλλοι αγαπημένοι ξένοι ηθοποιοί και σύντομα θα δωθούν στη δημοσιότητα τα ονόματά τους και παρόλο που κάποια έχουν γραφεί ακόμη δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Το ρεπορτάζ συνεχίζεται και σύντομα θα έχουμε περισσότερα νέα από τους συντελεστές ενώ η ταινία αναμένεται στους κινηματογράφους το Νοέμβριο του 2020 οπότε και συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατό του

Ο Χριστός και ο Μίσα!

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.

Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

- Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.

Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;

Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:

- Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο; Ο Ιησούς μου απάντησε:

- Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».

Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα!

Σε παρακαλώ Χριστέ μου, έχε στην Κούνια σου όλα τα ορφανά του κόσμου!

Κυκλοφόρησε το »ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ» 2020 της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης

 Κυκλοφόρησε το καλαίσθητο (και πολύ αξιόλογο για το θέμα του) ‘’ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2020’’ (διαστάσεων 0,13 μ. x 0,09 μ.) της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης αφιερωμένο ‘’σε αγίους που πέρασαν από την περιοχή μας και άφησαν το στίγμα τους’’, όπως σημειώνει στο πρόλογο του ημερολογίου ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος.

Η αφιέρωση είναι αισθητή ήδη από το εμπροσθόφυλλο του Ημερολογίου, όπου δεσπόζει ολόσωμη η εικόνα της Αγίας Θεοδώρας βασιλίσσης Άρτης της εκ Σερβίων Μακεδονίας καταγομένης. 

Στον πρόλογό του ο Σεβ. πληροφορεί: ‘’Το φετινό ημερολόγιο της μητροπόλεώς μας είναι αφιερωμένο σε αγίους που πέρασαν από την περιοχή μας και άφησαν το στίγμα τους.’’. Και ολοκληρώνει με ευχές: ‘’Ως πνευματικός πατέρας εύχομαι το νέο έτος να είναι ευτυχισμένο, ειρηνικό, δημιουργικό με υγεία σωματική και πνευματική. Μετά πατρικών ευχών. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ. Ο Σερβίων και Κοζάνης Παύλος’’. (σελ. 6).

Ακολουθεί η παράθεση των αφιερωμένων αγίων με εικόνες και σύντομα κείμενα.

α. Άγιος Ιάκωβος επίσκοπος Σερβίων, 1374-1355 μ.Χ. Επιλέγουμε: ‘’Νηπτικός και ασκητικότατος ο Άγιος Ιάκωβος μόνασε κοντά στον γέροντά του στα Παρόρια όρη της Βουλγαρίας και στη συνέχεια εξελέγη επίσκοπος Σερβίων της Μακεδονίας. Στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου φυλάσσεται χειρόγραφο το οποίο φέρει την υπογραφή του επισκόπου Σερβίων Ιακώβου. Στο βρετανικό μουσείο του Λονδίνου φυλάσσεται χειρόγραφο με μικρογραφία του αγίου Ιακώβου’’. (σελ. 9).

β. Άγιος Γερμανός επίσκοπος Σερβίων, 1690 μ.Χ.: ‘’Τα λείψανά του φυλάσσονται στο Σκευοφυλάκιο του Κρεμλίνο’’. (σελ. 10).

γ. Όσιος Θεόδωρος, 10^ος – 11^ος αιών. μ.Χ.: ‘’Ασκήτεψε σε σπήλαιο των Σερβίων κοντά στα βυζαντινά μνημεία’’ (σελ. 11).

Στη σελ. 12 αναγράφονται τα Απολυτίκια των προαναφερθέντων Αγίων καθώς και Μεγαλυνάριο του Οσίου Θεοδώρου.

δ. Όσιος Συμεών, ο μονοχίτων και ανυπόδητος, 1594 μ.Χ.: ‘’Έχτισε την μονή της Αγίας Τριάδος στο Πήλιο… Στην περιοχή των Σερβίων περιόδευσε στηρίζοντας τους χριστιανούς στην ευσέβεια και συνιστώντας τους την υπομονή στο θέλημα του Θεού, και με τις διδαχές του ανακούφιζε αυτούς που δοκίμαζαν την θλίψη από την τουρκική τυραννία’’. (σελ. 14).

ε. Αθανάσιος Πάριος, 1721-1813 μ.Χ.: ‘’Ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος δίδαξε στην σχολή της Κοζάνης’’. Σχετιζόταν ‘’με δυο μητροπολίτες της μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης. Με τον μητροπολίτη Βενιαμίμ Καρίπογλου… και με τον μητροπολίτη Ιγνάτιο στον οποίο έδωσε να διαβάσει το χειρόγραφό του που εξέδωσε με τίτλο ‘’Αντίπαπας’’. Το ίδιο χειρόγραφο το έδωσε και στον Κοζανίτη οικονόμο π. Γεώργιο Παπαστάμου ο οποίος ήταν μαθητής του Ευγένιου Βούλγαρη’’. (σελ. 15-16).

στ. Απόστολος Παύλος. Μετά τη Βέροια ο Παύλος ‘’με τους μαθητές του ‘’Σίλα, Τιμόθεο, Λουκά και Σωσίπατρο κατευθύνθηκαν προς το Βέρμιο. Στον τόπο όπου σήμερα είναι η Ζωοδόχος Πηγή κάθισαν να ξαποστάσουν. Νερό δεν υπήρχε στο σημείο και ο απόστολος Παύλος χτύπησε με το ραβδί του την πέτρα και ανέβλυσε νερό. Από εκεί πέρασε στη συνέχεια στα Πιέρια και προς την θάλασσα για να φύγει προς την Αθήνα’’. (σελ. 17).

Στη σελ. 18, μέσα σε ορθογώνιο πλαίσιο αναγράφονται: ‘’Ο Απόστολος Παύλος στην Κοζάνη. // Διέλευση του Αποστόλου από την σημερινή θέση // Ζωοδόχος Πηγή στον παλαιό δρόμο Βεροίας-Κοζάνης’’. Ακολουθούν: Το Απολυτίκιον, το Κοντάκιον και 3 Μεγαλυνάρια. Ο υμνογράφος τα αφιερώνει ‘’Παύλω Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης, συνωνυμούντι Παύλω τω Πρωτοκορυφαίω’’.

ζ. Άγιος Μακεδόνιος επίσκοπος Καισαρείας, 325 μ.Χ.: ‘’Ο άγιος Μακεδόνιος είναι ο πρώτος επίσκοπος της επισκοπής Καισαρείας (κοντά στο σημερινό χωριό Καισαριά) που υπαγόταν στην μητρόπολη Λαρίσης. Συμμετείχε στην πρώτη οικουμενική σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.’’. (σελ. 19).

η. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, 1779 μ.Χ.: ‘’Υπάρχουν μαρτυρίες ότι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην περιοδεία του πέρασε και από την περιοχή της Κοζάνης’’ (σελ. 21).

Εύχομαι το στίγμα που άφησαν οι μνημονευθέντες Άγιοι να βρίσκει γη αγαθή και σε μας τους σημερινούς, μέσα μας και ανάμεσά μας, ‘’υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως’’. (=Για την ειρήνη όλου του κόσμου, για τη στερέωση των αγίων Εκκλησιών του Θεού και για την ένωση όλων των ανθρώπων).

Στην 3^η σελίδα εικονίζεται η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και στην επόμενη ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος. Μια συνέχεια, από τον Επίσκοπο Μακεδόνιο της πρώτης Επισκοπής Καισάρειας, αδιάσπαστη στον τόπο μας μέχρι σήμερα, που εγγυάται τη σωτηρία μας μέσα στην Εκκλησία, στην οποία εγκεντρίζονται διαρκώς, άνθρωποι και γένη, λαοί ολόκληροι, με πτώσεις και ανορθώσεις και με ελπίδα στην ειρήνευση και την ενότητα ου ανθρώπινου γένους.

Την ελπίδα ενίσχυσε η άγια παρουσία και ο λόγος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην Αχειροποίητο της Θεσσαλονίκης(19-10-2019) στο συλλείτουργο με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο Β’.: ‘’Η ιστορία δεν τελειώνει εις τα δάκρυα και εις τας θλιβεράς διαπιστώσεις. Το μεγαλείον της ιστορίας ‘’του ενδόξου βυζαντινισμού μας’’ κατά τον ποιητήν, έγκειται κυρίως εις το μέλλον. Και η Ρωμιοσύνη έχει μέλλον όσον υπάρχει αυτός ο κόσμος. Διά να έχει μέλλον όμως απαιτείται μεν ο σεβασμός εις το παρελθόν, αλλά απαιτείται και η αφύπνισης της κοινωνίας του παρόντος, ώστε να προστατεύσει και να θωρακίσει τους ιερούς θεσμούς της συνεχείας του δώρου της ζωής της μητρότητος και της τεκνογονίας, τους οποίους τιμώμεν ιδιαιτέρως οσάκις προσεγγίζομεν ή ασπαζόμεθα την εικόνα της υπεραγίας Θεοτόκου’’. (Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ι. Ναός Αχειροποιήτου Θεσσαλονίκης, 19-10-2019).

Στις επόμενες σελίδες του το Ημερολόγιο 2020 παρουσιάζει κατά τα γνωστά, τους μήνες με τις καθημερινές εορτές, τη διοίκηση της Ι. Μητροπόλεως, τους ναούς και τους εφημερίους με τα τηλέφωνά τους και άλλες χρήσιμες πληροφορίες.

Μπορείτε να το προμηθευτείτε από την Ι. Μητρόπολη, από το βιβλιοπωλείο της Ι. Μητροπόλεως ‘’Καταφυγή’’ στην Κοζάνη και από όλους τους ενοριακούς ναούς.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

21-10-2019

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Γέρων Εφραίμ της Αριζόνας, προηγούμενος της Ι.Μ. Φιλοθέου

Τα ξημερώματα της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου 2019, ώρα Ελλάδος, περί τις 10:00 μ.μ. ώρα Αμερικής, κοιμήθηκε εν Κυρίω ο Γέροντας Εφραίμ στην Αριζόνα. 

Όλη την προηγούμενη ημέρα ήταν διαυγής όπου και κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων.

Την επόμενη ημέρα το πρωί οι νοσοκόμοι βρήκαν, στις 09.00 το πρωί τον γέροντα σε σχεδόν όρθια στάση να έχει παραδώσει το πνεύμα του. 

Ο μακαριστός Γέροντας, ο οποίος υπήρξε πνευματικός και ιδρυτής περί των είκοσι Μονών στην Αμερική και πνευματικός πολλών αγιορειτών πατέρων, εκοιμήθη μετά από πολύχρονη ασθένεια αφήνοντας ως ιερά πνευματική παρακαταθήκη ένα σπουδαίο πνευματικό και ποιμαντικό έργο, καθώς μεταξύ των άλλων χαρισμάτων του υπήρξε ο αναμορφωτής του μοναχισμού στην Αμερική, μετατρέποντας την έρημο σε όαση πνευματική και αγιασμένο τόπο με τις Μονές τις οποίες ίδρυσε εγκαθιστώντας σε αυτές αδερφότητες που συνεχίζουν την αγιορείτικη παράδοση στην αμερικανική ήπειρο.