Ποια γνώση είναι η πιο συμφέρουσα για τον άνθρωπο;

 

Προφανώς και πέρα πάσης αμφιβολίας είναι η γνώση της αληθείας. Αυτό, γιατί η γνώση της αληθείας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ελευθερία από τα δεσμά της αμαρτίας την οποία ελευθερία επιθυμεί κάθε άνθρωπος. Αυτή τη γνώση υπέδειξε ο Κύριος « πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους» με τα εξής λόγια, « ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς »( Ιω. η’, 31-32).

Αυτή τη γνώση προσφέρει και αποκαλύπτει ο Χριστός στον κόσμο σύμφωνα με τα λόγια που είπε στον Πιλάτο, «ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» ( Ιω. ιη’, 37).

Αυτή τη γνώση διδάσκει στους πιστούς το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας. Τέλος αυτή η γνώση ταυτίζεται με την αιώνιο ζωή σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, « αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν »( Ιω. ιζ’, 3).

Είναι κρίμα λοιπόν και άδικο να αποστρέφεται κανείς τη γνώση της αληθείας και να έχει αγνωσία Θεού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει σχετικά και παιδαγωγικά, « ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω »( Α’ Κορ. ιε’, 34).

Βεβαίως και η επιστημονική γνώση έχει την αξία και τη σημασία της, γιατί είναι και αυτή δώρο του Θεού σύμφωνα με το, «και αυτός έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού » ( Σ. Σειρ. λη’, 6). Η πιο συμφέρουσα όμως για τον άνθρωπο είναι η γνώση της αληθείας, σύμφωνα με τα παραπάνω, εάν βέβαια θέλει να είναι ελεύθερος και όχι δούλος αφού, « πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας »( Ιω. η’, 34). 

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ούτε στο ύψος τής σκόνης πού πατάς

 

Είναι Ιανουάριος τού 1828

όταν αποβιβάζεται στην Αίγινα (22/1)

και μιά υπερβατική σκηνή Ελληνικής τραγωδίας διαδραματίζεται... :

... Καταγράφεται ότι,

οι Ελληνίδες ξεγυμνώνουν τα στήθη τους και δείχνοντας του 

τούς απισχνασμένους τους μαστούς, 

αυτούς που θρέψανε με γάλα τούς ελευθερωτές πολεμιστές τής Ελλάδας, τού ζητάνε, αποδίδοντας του θαυματουργικές ιδιότητες, 

να αναστήσει τα Παιδιά τους...

Η μυθική προσωπικότητα του ευεργέτησε πλήθος Εθνών.

Εκτός τής Ρωσσίας τής οποίας ως γνωστόν διετέλεσε υπουργός εξωτερικών επί 15 έτη,      

η Ελβετία, η Γερμανία, η Γαλλία, 

την οποία οι σύμμαχοι ήθελαν να διαλύσουν μετά την ήττα της 

στο Βατερλώ, οφείλουν την ύπαρξη 

και την δομή τους σ'αυτόν.

Καί άλλα Έθνη άγγιξε ευεργετικά 

το χέρι του, όπως π.χ. το Ιταλικό 

και το Πολωνικό.

Άγνωστα στους πολλούς όλα αυτά, εσκεμμένα.

Διότι πως "να συνεννοηθεί" κανείς 

με έναν σαν τον Καποδίστρια,  

που αρνήθηκε τα χρήματα που εδικαιούτο και τού έστειλλαν,  

η Ρωσσία και η Γαλλία -που τού οφείλει και το πολιτειακό της σύστημα- 

κι αυτός τα έστειλλε πίσω...

...Ή οικονομικά οφέλη που μπορούσε 

να πάρει από την Ελβετία,  που τού οφείλει ολόκληρο 

το ξεχωριστό σύστημα διακυβερνήσεως της, 

ή από την Γερμανία...

και δεν δέχθηκε τίποτα 

...γιά να μήν υποθέσει ο οιοσδήποτε,  

πως ο Έλληνας Κυβερνήτης είναι εξαρτημένος από οιονδήποτε...

............

Σταματάμε εδώ,

την παρουσίαση τού μοναδικού, ιστορικού, ζωντανού στην αιωνιότητα, γλυπτού τής προσώπικότητας του,

που σμίλεψε ο αγώνας του και η θυσία του, υπέρ, τού Γένους μας, καί τής Ανθρωπότητας•

και στρεφόμενοι απ'ευθείας στον ίδιο τού λέμε κάτι γιά τους "συναδέλφους" του :

~Ούτε στο ύψος τής σκόνης πού πατάς, 

δεν φθάνουν αυτοί οι διεστραμμένοι κλόουν, Ιωάννη.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Τι σημαίνει «ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν »;

Αυτό είναι γραμμένο στην αρχή του Ευαγγελίου του Ιωάννη, «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» ( Ιω, α’, 1), και σημαίνει ακριβώς αυτό που λέει, γιατί για έναν που ξέρει ελληνικά η φράση « προς τον Θεόν», δε θέλει εξήγηση.
Θα μπορούσε βέβαια ο Ιωάννης αντί αυτού να γράψει κάτι άλλο που θα ήταν και εκείνο σωστό. Θα μπορούσε π.χ. να γράψει ότι ο Λόγος και ο Πατέρας είναι ένα, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, « ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν» (Ιω. ι’, 30). Αυτό βέβαια όσον αφορά στην ελληνική γλώσσα. Αν όμως πρόκειται για μετάφραση σε άλλη γλώσσα π. χ. στα αγγλικά και στα γαλλικά, είναι θέμα της ακριβούς μετάφρασης της λέξης «προς». Έτσι η πιο συνηθισμένη λέξη είναι «with» στα αγγλικά και «avec» στα γαλλικά που σημαίνουν μαζί. Όμως δεν είναι σωστό ούτε χρειάζεται, να πάρει κανείς το « with» και το «avec», να τα ερμηνεύσει στα ελληνικά μαζί, και στη συνέχεια να μετατρέψει τη φράση, προς τον Θεόν, μαζί με τον Θεόν. Αν ήταν έτσι, θα το έγραφε ο ίδιος ο Ιωάννης, μαζί με τον Θεόν, δηλαδή, « ο Λόγος ην μετά του Θεού».
Η φράση μαζί με το Θεόν ταιριάζει στους ανθρώπους, όπως φαίνεται και στο παρακάτω εδάφιο, « ει ανηγγέλη σοι, άνθρωπε, τι καλόν; ή τι Κύριος εκζητεί παρά σου αλλ᾿ ή του ποιείν κρίμα και αγαπάν έλεον και έτοιμον είναι του πορεύεσθαι μετά Κυρίου Θεού σου; » (Μιχ. στ’, 8). Το μαζί σημαίνει συνύπαρξη, και η συνύπαρξη προϋποθέτει δύο φύσεις, ενώ ο Θεός Λόγος έχει την ίδια και μία φύση με τον Πατέρα. Έτσι η φράση, προς τον Θεόν, αναφέρεται στο Θεό Λόγο ως Πρόσωπον που βλέπει τον Πατέρα σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, « Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸς ποιεῖν ἀφ' ἑαυτοῦ οὐδὲν, ἐὰν μή τι βλέπῃ τὸν πατέρα ποιοῦντα· ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ » (Ιω. ε’,19). Μένει λοιπόν το προς τον Θεόν άθικτον τουλάχιστον στην ελληνική γλώσσα.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δωρεάν βιβλίο -Ενδιαφέροντα Θεολογικά Θέματα Για Ολους-Ιωάννης Δήμος

 

«Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται καν τις ερωτήσεις» !!! Ευριπίδης

 

«Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται καν τις ερωτήσεις»!!!

Ευριπίδης

~Στα "Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα" τού Παπαδιαμάντη,

(στα οποία υπάγονται και τα “Πρωτοχρονιάτικα” και τα των “Θεοφανείων”)

των κλασσικών εκδόσεων τής "Αγκύρας",

(που την απόδοση στην Δημοτική έχει κάνει ο Διονύσιος Μπατιστάτος,

καί την εικονογράφηση εξαιρετικής παραμυθίας και απόδοσης τής εποχής κ τού πνεύματος των ημερών,

ο Ν.Καστρινάκης),
σ’αυτό το βιβλίο, ανέτρεξα, γιά να δω ζωντανό, αν και εικονογραφημένο, αυτό που εφέτος δεν στάθηκε στην πόρτα μας :

Παιδιά να λένε τα Κάλαντα.

Φαίνεται η αγκυλωμένη ερμηνεία τού "μένουμε ασφαλείς", από τη μιά,
και το, "να μην προσβάλλονται οι αλλοεθνείς”,
από την άλλη,

έπιασε αρκετά τόπο.

~Βλέπουμε δε, επανερχόμενοι στην εικονογράφιση Διηγημάτων τού Παπαδιαμάντη, στις παλαιές αυτές εικόνες, τα πράγματα τοποθετημένα ορθά, και μέσα από  παράδοση αιώνων, που ποιός, μπορεί καβαλλώντας μας με το δικό του “δικαίωμα”, να εκτοπίσει 

το δικό μας.

Βλέπουμε λοιπόν στις εικονογραφίσεις, όπως καί στο κείμενο, τα Παιδιά να έχουν βγεί την νύκτα τής παραμονής, όπως δηλώνουν το φεγγαράκι
και τα φαναράκια,

και όπως σε μερικές περιοχές ακόμα γίνεται, πράγματι τα παιδιά να βγαίνουν μέσα στην Άγια Νύκτα,
μετά τον Εσπερινό των Χριστουγέννων,
πριν μαζευτούν στα σπίτια τους, περιμένοντας να έλθει η ώρα να πάνε
στην Λειτουργία των Χριστουγέννων.

~Αυτά σημαίνουν, ποιοτικά δεδομένα και αληθινή γιορτή· γιατί Χριστού-γέννα χωρίς Χριστό δεν γίνεται.
Είναι σαν να "γιορτάζουν" χωρίς εσάς την γιορτή σας... μ'εσάς έξω από την πόρτα.

~Αυτό το βίωμα των Καλάντων την νύκτα,

κυρίως παραμονή Χριστουγέννων, αλλά μερικές φορές και Πρωτοχρονιάς,
το ξέρουμε καλά, μιά που γύρω στα 15 χρόνια τώρα, μιά παρέα φίλων, τα λέμε
στο Νοσοκομείο τού Αγίου Σάββα
στους καρκινοπαθείς,
όπως το κάναμε και με τα Παιδιά τού Θεάτρου στην Κεφαλλωνιά, στο Νοσοκομείο Αργοστολίου...

~...Παραμονή Χριστουγέννων... οι συγγενείς και οι φίλοι έχουν πιά φύγει απ'το Νοσοκομείο, πολλοί ασθενείς έχουν μείνει εντελώς μόνοι, με τον πόνο και τις σκέψεις τους... και τότε, ερχόμαστε κοντά τους...
...το κλάμα και η συγκίνηση είναι κάτι το απερίγραπτο, που επιτείνονται μάλιστα
απ'το ότι δεν παίρνουμε χρήματα...
δεν έχουμε βγεί γι'αυτό...

~Ένα από τα χαρακτηριστικά τής εξόδου αυτής είναι η απουσία κούφιων λόγων και σαθρής ουμανιστικής αγαπολογίας...
Εκεί που μπαίνουμε,  βλέπουμε τον θάνατο. Μπαίνουμε στον θάλαμο και ο άνθρωπος είναι αφανισμένος σωματικά,
και πρασινομπλέ... πεθαίνει...
Όμως καταλαβαίνει... και θέλει… κάτι ζωτικό θέλει…

~Τι να πας να τού πεις…;

“Χρόνια Πολλά”... ;

Σα να μη συμβαίνει τίποτα…;

Πως να τού πεις τα Κάλαντα ;
Πρέπει η ψυχή σου να γίνει Κυρρηναίος,
να σκύψεις στην οπτική του, κι από κει
να τού περάσεις την πληροφορία
που τον αφορά,
πως ο Χριστός γεννάται...
καί άρα ήλθε Αυτός που νικά τον θάνατο,
καί είτε θα τον γιάνει,

όπως έχει συμβεί θαυμαστά σε πολλές περιπτώσεις, 
είτε θα τον βγάλει πέρα

στην άλλη Πλάση,
πέρα απ'το όριο τής τελευταίας εκπνοής.

~Όταν φεύγουμε,  οι περισσότερο ευεργετημένοι είμαστ'εμείς...
έχουμε το καλύτερο "ρεβεγιόν"...
μαζί με τους ανθρώπους αυτούς
που φεύγουν...

~Έχουμε πάρει πολύ μεγάλη δύναμη κοιτάζοντας την ζωή κατάματα
μέσα από το τέλος και την αρχή της...
έχουμε αναβαπτισθεί και είμαστε έτοιμοι
γιά την συνέχεια τού ταξειδιού...

...στο οποίο ευχόμαστε ο Θεός
να μας φυλάει από την "ευτυχία"...
-όπως το λέει και η Μαργαρίττα Γιουρσενάρ, η Γαλλίδα διανοουμένη που φθάνει σ'αυτό
από άλλο δρόμο-
...από την "ασφάλεια"
από την "ειρήνη",
και την κούφια αγαπολογία...
χαρίζοντάς μας την δική Του ειρήνη,
την δική Του αγάπη,
και την δική Του ευτυχία...

~ Επειδή ο Χριστός γεννάται… κάθε στιγμή·
όχι μόνο την 25η Δεκεμβρίου.

~Χρόνια Πολλά, λοιπόν,

στο Διηνεκές...///
Μ'αυτό, εννοούνται,

όχι μόνον τα χρόνια τα εδώ,
μα και τα πέρα και πάλι από το όριο τής εκπνοής,
τα ατελεύτητα τής άλλης πλάσης.
Το όριο τής εκπνοής...
που η Ανάσταση τού Χριστού,
γιά λογαριασμό μας, καταπάτησε.

~Γι'αυτό και δεν προκρίνουμε το, "χρόνια καλά", 

διότι αφ' ενός εννοεί μόνον τα εδώ,
τα απειροελάχιστα μπρος στην αιωνιότητα, 

το "λίγα και καλά", 

που λέγεται.

Αφ'ετέρου, δεν συντάσσεται με την τακτική τού Θεού να σε σμιλέψει, με Οδύσσεια, στα χρόνια τα εδώ,
γιά να σε αποδώσει ως κατά χάριν θεόν, εσένα τον τίποτα, τον χώμα, στα χρόνια τα εκεί.

«Εγώ είπα ότι θεοί εστέ»

(Εγώ είπα ότι είσαστε θεοί)

όπως ακούγεται ο Λόγος του, την Μεγάλη Εβδομάδα.

~Χρησιμοποιούμε δε συμβατικά την λέξη, χρόνια, γιά την αιωνιότητα, γιά να περιγράψουμε ως προσωρινά θνητοί,
το άχρονον ατελεύτητον,
μιά που εκεί, ο χρόνος καταργείται.

Χρόνια Πολλά, λέμε...
κλείνοντας το μάτι στο, πάντα·
στό, "ούκ έσται τέλος".
Χρόνια Πολλά !!!

Όσοι διαφωνούν μ’αυτά,

έχουμε να τούς απαντήσουμε…

… ότι, 

πιθανό πολύ είναι,

ο Ήλιος αύριο το πρωί, 

πριν εκτελέσει την τροχειά του,

να τούς ρωτήσει πρώτα,

αν πιστεύουν στην ύπαρξη του ή όχι.

Ή, όπως το λέει

ο Ευριπίδης

«Ο χρόνος 

δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται καν 

τις ερωτήσεις».

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Είναι θεολογικά ακριβές να λέγεται ότι ο Χριστός έχει παρρησία προς το Θεό, επειδή είναι αναμάρτητος;

 

Όχι, δεν είναι αυτό θεολογικά ακριβές, γιατί:

Πρώτον,   η  παρρησία  προς  το  Θεό  ταιριάζει  στους  αγίους  οι  οποίοι  την  απόκτησαν  αφού  έζησαν  σύμφωνα με το θέλημά Του, και δεν την είχαν πριν ευαρεστήσουν στο Θεό. Ταιριάζει επίσης στους αγγέλους που ίστανται ενώπιον του Θεού.   Ο Χριστός όμως είναι « ο  μονογενής  υιός  ο ων  εις τον κόλπον του πατρός, »        ( Ιω. α’, 2 )  και    δεν είναι ακριβές να γίνεται λόγος για   παρρησία του Υιού προς τον Πατέρα, δηλαδή του Λόγου ο οποίος « ην εν αρχή προς τον Θεόν »   ( Ιω.α’, 2 ) και « Θεός ην ο Λόγος.» ( Ιω. α’, 1). « ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα του κόσμου » (Α’ Ιω. δ’, 14 ), και όχι για να αποκτήσει παρρησία απέναντί Του σαν αυτή να ήταν κάτι που του έλλειπε. Ο Ίδιος είπε, «  καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί   »( Ιω. ιζ΄, 5).

Δεύτερον,  και  αν  ακόμη  χρησιμοποιήσει  κάποιος  για το Χριστό τη λέξη παρρησία,    δεν ταιριάζει ως αιτία της   η φράση, ‘’ επειδή είναι αναμάρτητος ‘’,   γιατί η αναμαρτησία είναι μόνιμο γνώρισμα του Χριστού και δεν υπάρχει περίπτωση να μη είναι ο Χριστός αναμάρτητος, γιατί   « Ιησούς  Χριστός  χθες  και   σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.» ( Εβρ.ιγ’, 8 ).

Τρίτον, τα  λόγια  του  Κυρίου  «πάντα  όσα  έχει  ο πατήρ εμά εστι»( Ιω. ιστ’, 15 ) και « εγώ και ο πατήρ εν εσμεν.»(Ιω.ι’,13) δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες παρεξηγήσεις  και  ανακρίβειες.

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αν πας με το σταυρό στο χέρι, θα σε φάνε οι άλλοι;

 Αυτό εξαρτάται από το ποιοι  θα είναι οι άλλοι.  Αν  αυτοί οι άλλοι είναι διώκτες του Χριστού, θα είναι και δικοί σου διώκτες σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, «ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν »( Ιω. ιε’, 20). Αν όμως οι άλλοι αγαπούν το Χριστό, τότε δε θα σε  φάνε αλλά  θα σε βοηθήσουν να φέρεις το σταυρό σου όπως και αυτοί θα φέρουν το δικό τους. Πάντως  σε κάθε περίπτωση δε θα σε φάει κανείς, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός.  Αν όμως επιτρέψει ο Θεός να σε φάνε, αυτό θα είναι για σένα στέφανος δόξης, γιατί θα συμμετέχεις στο πάθος του Κυρίου και κατά συνέπεια και στην Ανάσταση Αυτού, « είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν » ( Ρω. η’, 17). 

  Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ουίλιαμ Τσάνινγκ Γούντμπριτζ-Ηθικός και πολιτικός χάρτης του 1821-1837

 

Με επιλογή στην χάρτη για μεγέθυνση

Ο Ουίλιαμ Τσάνικγ Γούντμπριτζ ήταν Αμερικανός γεωγράφος, εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής και συγγραφέας πολλών εγχειριδίων γεωγραφίας. 

Ο παγκόσμιος χάρτης της εικόνας, ηθικός και πολιτικός, σε εκδόθηκε  το 1837 από τον ίδιο  αλλά ξεκίνησε η κατασκευή του ήδη το 1821,  παρουσιάζει τα κράτη και τις ηπείρους σε συνδυασμό με τον πολιτισμό τους με μια κλίμακα από το  άγριος- βάρβαρος -ημιπολιτισμένος- πολιτισμένος και φωτισμένος.

 Επίσης παρουσιάζει την θρησκεία. Στους χριστιανούς ζωγραφίζει στα κράτη έναν σταυρό. Τους ορθόδοξους του έχει ένα σταυρό με το αγγλικό γράμμα G  από το Greek συμπεριλαμβάνοντας και την τσαρική Ρωσία. Καθολικούς προτεστάντες C και P κάτω από το σταυρό.Αριθμός και m είναι τα εκατομμύρια του πληθυσμού του κράτους.  

Η νεοσύστατη μικρή Ελλάδα παρουσιάζεται ως πολιτισμένη ενώ τα δυτικά της Ευρώπης κράτη μαζί με την τότε Αμερική (ΗΠΑ) τα παρουσιάζει ως φωτισμένα. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία μαζί με τα κατεχόμενα σε αυτήν βαλκάνια, πλην της ανεξάρτητης  Ελλάδας που εμφανίζεται ως πολιτισμένη, παρουσιάζεται ως ημιπολιτισμένη.

Αξίζει να αναφερθεί ο ορθόδοξος πληθυσμός της Ασίας. Στο πίνακα επάνω αριστερά του χάρτη  σημειώνονται οι Ορθόδοξοι Greek  με 5.700.00 κατοίκους από τα συνολικά 11 εκατομμύρια της Μικράς Ασίας  και 12 εκατομμύρια της Αραβίας (σύνολο 23εκ) που ήταν τότε στην ασιατική Οθωμανική αυτοκρατορία.

Οι Oρθόδοξοι Xριστιανοί Greek στην Αφρική γράφονται στο πίνακα 3 εκατομμύρια από τα 23 συνολικά εκατομμύρια της βόρειας Αφρικής.

Στην Ευρώπη ο χάρτης δίνει 56 εκ Ορθόδοξους. Ο πληθυσμός τη Ρωσίας είναι 58 εκ αλλά σίγουρα θα έχει και τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της.

Ως προς το πολίτευμα ριπάμπλικ (δημοκρατία) έχει μόνο η Ελβετία στην Ευρώπη οι ΗΠΑ και τα νεοσύστατα τότε κράτη της Νοτίου Αμερικής. Η Αγγλία και η Γαλλία και Ολλανδία περιορισμένες μοναρχίες.Τα υπόλοιπα κράτη μοναρχίες αυτοκρατορικές και υποτελείς σε αυτές.

Ο παγκόσμιος πληθυσμός το 1837 ανέρχονταν σε 941 εκατομμύρια από τους οποίους τα 256εκ ήταν χριστιανοί , 123εκ μουσουλμάνοι και 554 παγανιστές.

Τα πάθη ταυτίζονται με τους δαίμονες;

 Όχι, όπως θα φανεί στη συνέχεια: Τα αμαρτωλά πάθη και γενικά η αμαρτία είναι το λεγόμενο ηθικό κακό. Το κακό όμως είναι το «μη ον», ενώ ο διάβολος είναι ον, δηλαδή υπάρχει ως πονηρό πνεύμα.  Αν λοιπόν πούμε ότι ένα πάθος π. χ. η κενοδοξία είναι ένας δαίμονας, τότε κάποιος κακόβουλος μπορεί να πει ότι ο διάβολος δεν υπάρχει, αλλά είναι προσωποποίηση του κακού, και επί του προκειμένου προσωποποίηση του συγκεκριμένου πάθους της κενοδοξίας.  Προς αποφυγήν λοιπόν αυτού του κινδύνου, καλλίτερα είναι να λέμε ότι ένα αμαρτωλό πάθος είναι γέννημα του διαβόλου και όχι ο ίδιος ο διάβολος.  Αν πούμε ότι αυτό το πάθος είναι διάβολος, τότε κάποιος θα πει ότι όλοι έχουν το διάβολο μέσα τους αφού άλλος λίγο άλλος πολύ έχει τα πάθη του. Δεν ταυτίζονται λοιπόν τα πάθη με τους δαίμονες. Άλλο ο εμπαθής και άλλο ο δαιμονισμένος.  Ο εμπαθής έχει τα πάθη του και ο δαιμονισμένος έχει  τα δαιμόνια.  Άλλο ο σατανάς ως πονηρό πνεύμα και άλλο η πονηρία του την οποία μεταδίδει στους ανθρώπους.  Τώρα στην εκφορά του λόγου, αν κάποιος κάνει αυτή την ταύτιση πάθους και δαιμονίου,  αυτός γνωρίζει τι λέει, αλλά πρέπει  να γνωρίζουν και οι άλλοι που τον ακούνε.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Βρίσκει ανάπαυση η ψυχή ενός δολοφονημένου, όταν βρεθεί και καταδικαστεί ο δολοφόνος;

 

Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη, γιατί στηρίζεται σε άγνοια και όχι σε θεολογική γνώση. Η ψυχή του δολοφονημένου βρίσκει ανάπαυση μόνο κοντά στο Θεό στον Οποίον επέστρεψε μετά την έξοδό της από το δολοφονημένο σώμα της. Δε συμμετέχει τώρα η ψυχή στην έρευνα για την ανεύρεση του δολοφόνου ούτε αναπαύεται και αγάλλεται για την τιμωρία του. Ο Κολοκοτρώνης, όταν έπεσε στα χέρια του ο δολοφόνος του αδελφού του, δεν τον σκότωσε, αλλά του παρέθεσε γεύμα και είπε στη μάνα του, σώπα μάνα, αυτό είναι το καλλίτερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του  γιου σου.  Αυτό λέει πολλά για το τι πρέπει να λένε ή μάλλον να μη λένε οι  συγγενείς μέσα στο, κατά τα άλλα, δικαιολογημένο πόνο και τη θλίψη τους.  Όσο για το φονιά, το λόγο έχει η ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Άγιοι σε κάθε τόπο

 

Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ

 

—Μια μέρα, τρεις άνθρωποι, που πηγαίνανε μαζί, βρήκανε στο δρόμο ένα σακί καρύδια, κ' επειδή δε μπορούσαν να συμφωνήσουν στη μοιρασιά, πήγανε στο Nασρ-εν-Ντιν Xότζα και τού παν:

 —Σε παρακαλούμε, Χότζα, καλό νάχης, μοίρασέ μας αυτά τα καρύδια

.—Μετά χαράς σας! απάντησε ο Νασρ-εν-Ντιν. 

Να, πρώτα, πέστε μου πώς θέλετε να σας τα μοιράσω; σαν άνθρωπος, ή σα Θεός;

—Δίκαια, σαν το Θεό! τού παν εκείνοι.

 Τότε, ο Χότζας άνοιξε το σακί, κ' έδωσε καμιά δεκαριά καρύδια στον έναν απ' τους τρεις, καμιά εικοσαριά στο δεύτερο, και όλα τα άλλα τάδωσε στον τρίτο.

Μείναν απορημένοι οι άνθρωποι απ' αυτό, κ' οι δυο αδικημένοι είπαν με μια φωνή:

—Μα,Χότζα μου, δε μοιράζεις καλά!

—Βρε ανόητοι, τους απάντησε, δε μού πάτε να σας τα μοιράσω σα Θεός; Μάθετε λοιπόν, πως έτσι μοιράζει ο Θεός: σ' άλλους δίνει λίγα, σ' άλλους πολλά. Αν μου λέγατε να σας τα μοιράσω σαν άνθρωπος, θάδινα, βέβαια, σ' όλους σας ίσα.