Το να λέει κανείς τακτικά το «Κύριε ελέησον », ασφαλώς είναι πάρα πολύ καλό. Και πώς όχι αφού ζητάει το έλεος του Κυρίου.
Όμως αυτό θα είναι ακόμη καλλίτερο και αποτελεσματικότερο, αν γνωρίζει και τα παρακάτω που έχουν σχέση με τη γνώση της αλήθειας, δηλαδή με τη γνώση του Θεού, σύμφωνα με τον ψαλμικό στοίχο, « παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε »( Ψ. 35,11):
α) Ο Θεός ως ελεήμων τον έχει ελεήσει πριν ακόμη αυτός το ζητήσει, σύμφωνα και με το, « ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού » ( Ρω. θ’, 16).
β) Και μία φορά να το πει, όχι μόνο απαντά αμέσως ο Θεός, αλλά το γνωρίζει πριν ακόμη αυτός το ζητήσει.
γ) Πρέπει να πιστεύει ότι ο Θεός τον έχει ελεήσει, τον ελεεί και θα τον ελεεί συνέχεια σύμφωνα με το, « ὅτι εἶπας· εἰς τὸν αἰῶνα ἔλεος οἰκοδομηθήσεται· «» ( Ψ. 88, 3).
δ) Όπως ελεεί αυτόν ελεεί και άλλους, σύμφωνα με το « ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτειρήσω ον αν οικτείρω » ( Ρω. θ’, 15).
ε) Πρέπει να χαίρεται που ο Θεός ελεεί και άλλους.
στ) Πρέπει να δοξάζει το Θεό που τον ελεεί, όπως έκανε και ο ένας από τους δέκα λεπρούς.
ζ) Η αγνωσία του Θεού δεν αρμόζει σε έναν χριστιανό όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος, « ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω. »( Α’ Κορ. ιε’, 34).
η) Καλό λοιπόν το «Κύριε ελέησον», αλλά το
« παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε » το κάνει καλλίτερο. Το κάνει λογική λατρεία.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
