Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024

Κυριακή, 29η Δεκεμβρίου 2024: Ἡμέρα ἀφιερωμένη στήν προστασία τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ

 


Από το «Αφήστε με να ζήσω!»
26 Δεκεμβρίου 2024

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στίς 9 Ἰουλίου 2019, ὅρισε μέ ἐγκύκλιό Της (5721/2012, 9. 7. 2019) «τήν Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν ὡς ἡμέρα προστασίας τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ». Φέτος ἡ Κυριακή αὐτή συμπίπτει μέ τήν ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ Ἡρώδου Ἁγίων Νηπίων (29 Δεκεμβρίου).

Καλοῦμε ὅλους τούς πολίτες τῆς Χώρας μας, νά συμμετάσχουν ἐνεργῶς στήν ἡμέρα αὐτή. Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς γονιμοποιήσεώς του, «ἔξ ἄκρας συλλήψεως», εἶναι μοναδικός καί ἀνεπανάλληπτος καί ἄξιος κάθε προστασίας. Τό δέ δικαιώμά του στή ζωή πρέπει νά εἶναι ἀναφαίρετο καί ἀδιαπραγμάτευτο. Εἶναι, ὅμως, σέ ὅλους γνωστό τό ἐθνικό ἔγκλημα πού συντελεῖται στήν Πατρίδα μας, μέ ποταμούς αἱμάτων ἀθώων καί ἀνυπεράσπιστων βρεφῶν νά κυλοῦν καθημερινά, βρεφῶν πού φονεύονται μέσα σ’ αὐτά τά μητρικά σπλάχνα. Τό γεγονός δέν ἀποτελεῖ μόνο ἐθνική αὐτοχειρία, ἀλλά, τό κυριότερο, βδελυρό ἁμάρτημα ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Θεοῦ.

Σήμερα λοιπόν, πού στίς Ἐκκλησίες μας θά ἀναγνωσθεῖ ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς βρεφοκτονίας ἀπό τόν Ἡρώδη, γιά τήν ὁποία «θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς ἠκούσθη», τότε πού «Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσί» (Ματθ. β΄ 18), σήμερα κι ἐμεῖς, ὅλοι οἱ νεοέλληνες, ἄς κλαύσουμε ἐνώπιον τοῦ ἁγίου Θεοῦ ἐν μετανοίᾳ καί ἄς θρηνήσουμε γιά τά 300.000 καί πλέον βρέφη πού φονεύονται κατ᾿ ἔτος μέ τήν σύμπραξη καί τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Μέ τή μετάνοιά μας θά ἑλκύσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν ἀφανισθοῦμε ὡς Ἔθνος.

Ὅλοι ἄς συμμετάσχουμε σέ ἐθνικό πένθος καί πάνδημη μετάνοια καί ἄς προσευχηθοῦμε νά λάβει τέλος αὐτός ὁ φρικτός ὀλοθρεμός.

 
Ἀκολουθῆστε τό κίνημα:

https://facebook.com/pro.life.greece
https://afistemenaziso.gr
https://twitter.com/afistemenaziso
https://youtube.com/@afistemenaziso
https://instagram.com/afistemenaziso


Ἡ συντονιστική ἐπιτροπή τοῦ κινήματος

«Αφήστε με να ζήσω!»

 

ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

 


Στην Παλαιά Διαθήκη επικρατούσε η άποψη ότι μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωράει αμαρτίες και κανένας άλλος άνθρωπος. Ο Δαβίδ για την άφεση των αμαρτιών του έλεγε, «Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου »( Ψ. 50, 3).

Έτσι, όταν ο Χριστός είπε « τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», κάποιοι από τους γραμματείς που καθόταν εκεί σκέπτονταν, « τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός»;

Και όμως ο Θεός έδωσε εξουσία και στον Υιό του ανθρώπου, δηλαδή στο Χριστό ως άνθρωπο, να συγχωρεί αμαρτίες. Αυτό το αποκάλυψε ο Ίδιος ο Κύριος στη συνέχεια ως εξής,

«ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν »( Μάρκ. β’, 1-12 ).

Αυτή την εξουσία αφέσεως αμαρτιών ο Κύριος την έδωσε και στους Αποστόλου ως εξής, « εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται »(Ιω. κ’, 21- 23).

Στη συνέχεια η εξουσία αυτή μεταβιβάστηκε δια της αποστολικής διαδοχής και χειροτονίας, και σήμερα την ασκούν οι Πνευματικοί της Εκκλησίας.

Αφού λοιπόν « ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας », δεν είναι σωστό να μη προσέρχεται ο πιστός στον Πνευματικό για να λάβει άφεση αμαρτιών, γιατί αυτό συνιστά ανυπακοή στο θέλημα του Κυρίου. Δεν είναι σωστό να λέει κανείς, « τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός»; Είναι κρίμα να τον εξαπατά ο πονηρός με ανυπόστατες δικαιολογίες 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024

Επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του λόγου;

 

Βεβαίως την επιτρέπει αφού  ο  Ίδιος δημιούργησε λογικά όντα, δηλαδή που έχουν λόγο και δεν είναι  άλογα. Ας παραθέσουμε όμως τα παρακάτω  στα οποία  στηρίζονται  τα παραπάνω:

 

α) Ο διάβολος, όταν είδε  τον  Αδάμ και την  Εύα, ασφαλώς ήθελε να τους θανατώσει, γιατί είναι ανθρωποκτόνος, όπως έχει αποκαλύψει ο Κύριος με τα εξής λόγια, «εκείνος ανθρωποκτόνος  ην απ' αρχής, και εν τη αληθεία ουκ έστηκεν,  ότι  ουκ  έστιν  αλήθεια  εν  αυτώ·  όταν  λαλή  το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού.» ( Ιω. η’, 44 ). Ο Θεός όμως  δεν του  επέτρεψε να κάνει  αυτό το έγκλημα. Να  μιλήσει όμως στην Εύα και να της πει αυτά που της είπε, αυτό του  το επέτρεψε.  Δεν τον  εμπόδισε δηλαδή  να  μιλήσει στην Εύα, αν και γνώριζε ότι  θα  παραπλανηθεί  από τα πονηρά του λόγια.


Άρα ο Θεός, αφού ακόμη  και στο διάβολο που είναι αμετανόητος   επιτρέπει την ελευθερία του λόγου, πολύ περισσότερο την επιτρέπει στους ανθρώπους.

 

β) Όταν αμάρτησαν οι  πρωτόπλαστοι, ο Θεός τους κάλεσε να μιλήσουν. Επίσης, όταν  ο Κάιν φόνευσε τον Άβελ, ο Θεός τον  κάλεσε να μιλήσει. Αλλά, και   κάθε αμαρτωλό καλεί ο Θεός  να μιλήσει μαζί Του με τα εξής λόγια, «μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενον, κρίνατε ορφανώ και δικαιώσατε χήραν·  και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος·» ( Ησ. α’,17-18 ).

 

Το  ότι ο Θεός επιτρέπει την   ελευθερία του λόγου  φαίνεται και από το ότι επιτρέπει ακόμη και να τον κρίνουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με το «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.»  ( Ψ. 50, 6 ).

 

γ) Ο Ίδιος ο Κύριος, και όταν ακόμη δέχτηκε ράπισμα από έναν υπηρέτη,  του επέτρεψε  να μιλήσει  λέγοντάς του, « Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού· ει δε καλώς, τι με δέρεις;»  (Ιω. ιη’, 23 ).

 

δ) Και βέβαια το ότι  επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του  λόγου, δε  σημαίνει ότι οι άνθρωποι  μπορούν να λένε ανεύθυνα ότι θέλουν. Ο Κύριος αυτό το έχει δηλώσει ρητά με τα εξής λόγια, «λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως·  εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. » (Ματ. ιβ’, 36 ).

 

ε) Απαιτείται λοιπόν να προσέχει  κανείς τα  λόγια του, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνει κατάχρηση της  ελευθερίας του λόγου, την οποία ελευθερία την επιτρέπει ο Θεός, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. 


Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ Χ. ΔΗΜΟΣ (Δωρεάν προς ανάγνωση βιβλίο με κλικ στην εικόνα)


 

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2024

ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

 

Στην Παλαιά Διαθήκη επικρατούσε η άποψη ότι μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωράει αμαρτίες και κανένας άλλος άνθρωπος. Ο Δαβίδ για την άφεση των αμαρτιών του έλεγε, «Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου »( Ψ. 50, 3).

Έτσι, όταν ο Χριστός είπε « τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», κάποιοι από τους γραμματείς που καθόταν εκεί σκέπτονταν, « τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός»;

Και όμως ο Θεός έδωσε εξουσία και στον Υιό του ανθρώπου, δηλαδή στο Χριστό ως άνθρωπο, να συγχωρεί αμαρτίες. Αυτό το αποκάλυψε ο Ίδιος ο Κύριος στη συνέχεια ως εξής,

«ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν »( Μάρκ. β’, 1-12 ).

Αυτή την εξουσία αφέσεως αμαρτιών ο Κύριος την έδωσε και στους Αποστόλου ως εξής, « εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται »(Ιω. κ’, 21- 23).

Στη συνέχεια η εξουσία αυτή μεταβιβάστηκε δια της αποστολικής διαδοχής και χειροτονίας, και σήμερα την ασκούν οι Πνευματικοί της Εκκλησίας.

Αφού λοιπόν « ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας », δεν είναι σωστό να μη προσέρχεται ο πιστός στον Πνευματικό για να λάβει άφεση αμαρτιών, γιατί αυτό συνιστά ανυπακοή στο θέλημα του Κυρίου. Δεν είναι σωστό να λέει κανείς, « τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός»; Είναι κρίμα να τον εξαπατά ο πονηρός με ανυπόστατες δικαιολογίες και δαιμονικές διδασκαλίες.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2024

Ο π. Νικόδημος Καβαρνός στο Βελλίδειο, Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου. Μια ξεχωριστή συναυλία για καλό σκοπό!

 


Ένα μοναδικό καλλιτεχνικό γεγονός έρχεται στη Θεσσαλονίκη!

 

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος αοιδός Νικόδημος Καβαρνός θα εμφανιστεί στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024. Με τη συνοδεία πολυμελούς βυζαντινής χορωδίας, θα χαρίσει στο κοινό μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη ουράνιες ψαλμωδίες. To «αηδόνι της Ορθοδοξίας» έρχεται για να αγγίξει τις ψυχές σας με τη μαγεία της βυζαντινής μουσικής.

 

Mέρος των εσόδων θα δωθεί στον σύλλογο φίλων των καρκινοπαθών παιδιών "ΣΤΟΡΓΗ"!


Απολυτίκιον Αγίας Βαρβάρας, Ήχος Δ΄- Ψάλλουν Σιμωνοπετρίτες Πατέρες