ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Την Παρασκευή,της μικρής Αποκριάς,το απόγευμα και το Σάββατο των ψυχών, σε όλες τις Εκκλησίες ψάλλεται μνημόσυνο προς ανάπαυση όλων των ψυχών από τον Αδάμ και την Εύα μέχρι τώρα.

‘’ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ’’

Η αγία Εκκλησία μας τελεί μνημόσυνα υπέρ πάντων των κεκοιμημένων.  Από το ‘’Ωρολόγιον’’ της Εκκλησίας μας αποσπώμεν και πάλιν τα εξής:

‘’ Εξ αυτών των αποστολικών Διαταγών εν βιβλίω η΄,κεφ. Μβ΄,έλαβεν η του Χριστού Εκκλησία την συνήθειαν του επιτελείν τα λεγόμενα τρίτα και ένατα και τεσσαρακοστά και λοιπά μνημόσυνα των κεκοιμημένων.

Επειδή δε πολλοί κατά καιρούς απέθανον άωρα ή εις ξενιτείαν, ή εις θάλασσαν, ή εις όρη και κρημνούς, ίσως δε και πένητες όντες ουκ ηξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσύνων δια τούτο φιλανθρώπως οι θείοι Πατέρες κινούμενοι, εθέσπισαν σήμερον μνημόσυνον κοινόν πάντων των απ`αιώνος ευσεβώς τελευτησάντων χριστιανών, ίνα και όσοι των μερικών μνημοσύνων ουκ έτυχον συμπεριλαμβανωνται εις το κοινόν τούτο κακείνοι.

Προς τούτοις, επειδή αύριον ποιούμεν την ανάμνησιν της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, και επειδή οι κεκοιμημένοι ουδέ εκρίθησαν, ουδέ έλαβον έτι την τελείαν αντάμειψιν (Πράξ. Ιζ΄31,Β΄Πέτρ.β΄9,Εβρ. ια΄30-40) ευκαίρως μνημονεύει σήμερον των ψυχών η Εκκλησία και, εις το άπειρον έλεος του Θεού θαρρούσα, δέεται ίνα ελεήση τους αμαρτωλούς. Ότι δε απάντων κοινώς των τεθνεώτων η μνήμη ενθυμίζει τον κοινόν θάνατον και εις ημάς εν καιρώ αρμοδίω και διεγείρει προς μετάνοιαν, τούτο έστι τρίτον αίτιον του παρόντος μνημοσύνου’’

Η Εκκλησία μας ψάλλει κατά την ημέραν αυτήν:

‘’ Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών και το συμφέρον πάσιν απονέμων, μόνε Δημιουργέ, ανάπαυσον, Κύριε,τας ψυχάς των δούλους Σου εν σοι γαρ την ελπίδαν ανέθεντο τω ποιητή και πλάστη και Θεώ ημών’’.

Δηλαδή:

Μόνε Δημιουργέ Κύριε, Συ που πανσόφως και φιλανθρώπως διευθύνεις τα πάντα και εις τον καθένα δίδεις ότι είναι συμφέρον, ανάπαυσε τας ψυχάς των δούλων σου  διότι εις Σε, τον Ποιητήν και Πλάστην και Θεόν μας εστήριξαν όλας τας ελπίδας των.

ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

Περπατήστε στην Αγία Σοφία, 3D από τον υπολογιστή σας

http://www.mplogk.com/2009/12/16/perpatiste-stin-agia-sofia-3d-apo-ton-ipologisti-sas

KYΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Η Εκκλησία μας κατά την ημέραν αυτήν μας καλεί να ψάλωμεν προς τον Ουράνιον Πατέρα:

«Της πατρώας δόξης σου αποσκιρτήσας αφρόνως,εν κακοίς εσκόρπισα ον μοι παρέδωκας πλούτον.Όθεν σοι την του ασώτου φωνήν κραυγάζω` Ήμαρτον ενώπιον σου,Πάτερ οικτίρμον ` δέξαι με μετανοούντα και ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου».

Δηλαδή:

Αφού,όλως απερισκέπτως,έφυγα μακράν από την πατρικήν Σου δόξαν,εσκόρπισα και κατεσπατάλησα εις κακάς πράξεις τον πλούτον που μου παρέδωσες.Δι αυτό και εγώ επαναλαμβάνω την κραυγήν που είπε προς τον πατέρα του ο Άσωτος Υιός: Ημάρτησα ενώπιον Σου,ω εύσπλαγχνε Πάτερ.Δέξαι με,ερχόμενον πάλιν πλησίον Σου εν μετανοία,καιέχε με πλέον όχι ως υιόν Σου – διότι είμαι ανάξιος αυτής της τιμής -,αλλ` ως ένα από τους μισθωτούς υπηρέτας Σου.

Η παραβολή του Ασώτου είναι ανεξάντλητος εις νοήματα.Δεν θα ήτο υπερβολή αν ελέγομεν ότι ολόκληρον το έργον της Θείας Οικονομίας ευρίσκεται μέσα εις αυτήν.

Αδελφοί μου!

Την ημέραν της Κυριακής του Ασώτου εορτάζομεν ΟΛΟΙ. Όλοι έχομεν την εορτήν μας.Όλοι ανεξαιρέτως! Όλοι είμεθα άσωτοι υιοί,απομακρυθέντες από τον Οίκον του Ουρανίου Πατρός μας και κατασπαταλήσαντες εις την αμαρτίαν τα δώρα Του.Ας επιστρέψωμεν μετανοημένοι εις τας Θείας Αγκάλας του Πατρός μας και ας κραυγάσωμεν:

« Πάτερ αγαθέ,εμακρύνθην από σου` μη εγκαταλείπης με,μηδέ αχρείον δείξης της βασιλείας σου` ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσέ με και ηρέ μου τον πλούτον` της ψυχής τα χαρίσματα ασώτως διερσκόρπισα.Αναστάς ουν,επιστρέψας προς σε, εκβοώ` Ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου,ο δι εμέ εν Σταυρώ τας αχράντους σου χείρας άπλωσας,ίνα του δεινού θηρός αφαρπάσης με και την πρώτην καταστολήν επενδύσης με,ως μόνος πολυέλεος».

Δηλαδή:

Ω αγαθέ Πάτερ,εγώ έφυγον μακράν από Σε` Συ όμως μη με αφήσης εγκαταλελειμένον,ούτε να με θεωρήσης άχρηστον διά την Βασιλείαν Σου.Αναγνωρίζω ότι ο παμπόνηρος εχθρός,ο Διάβολος,με εγύμνωσε από πάσαν αρετήν και μου αφήρεσε τον πλούτον των δώρων Σου,αναγνωρίζω ότι διερσκόρπισα ασώτως τα χαρίσματα της ψυχής.

Ναι,Κύριε,αναγνωρίζω όλα αυτά!Αλλά τώρα έχω σηκωθή από την πτώσιν μου,έχω επιστρέψει εν μετανοία προς Σε και αναφωνώ: Κύριέ μου,δέξαί με ως ένα των μισθωτών υπηρετών Σου,Συ που από άπειρον ευσπλαγχνίαν ήπλωσες εις τον Σταυρόν τας αναμαρτήτους χειράς Σου δι` εμέ,διά να με αρπάσης από το στόμα του φοβερού θηρίου,του Διαβόλου,και να με ενδύσης πάλιν με την πρώτην ένδοξον στολήν.

EΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

Ασκητές στον κόσμο.(2)

Στη συνέχεια συνέβη το εξής μ' αυτον τον τσαγκάρη. Κάποια μέρα ένας χριστιανός πήγε στον Όσιο Παφνούτιο και του λέει:

-Πάτερ, εγώ με κάποιον παπά μάλωσα και δεν ξέρω, αν με καταράσθηκε ή είπε κακό λόγο, αλλά ήδη αυτός κοιμήθηκε και δεν συγχωρηθήκαμε.Τώρα τι γίνεται;

-Εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω σ' αυτήν την περίπτωσι, αλλά υπάρχει κάποιος άνθρωπος άγιος, που θα σε στείλω κι αυτός θα σε βοηθήση.

-Ποιός είναι αυτός;

-Πήγαινε κάτω στην Αλεξάνδρεια , στο τάδε μέρος, σ' ένα υπόγειο υπάρχει ένας τσαγκάρης. Πές το ότι σ' έστειλα εγώ·  ανάφερε την υπόθεση  σου κι αυτός θα σε βοηθήσει.

Κι ο χριστιανός είπε μέσα σου: "Κύριε, ελέησον· ένας ασκητής δεν μπορεί και μπορεί ένας λαϊκός;" Αλλά για την υπακοή , πήγε τον βρήκε και του είπε την υπόθεση. Του λέει ο τσαγκάρης:

-Για περίμενε εδώ μέχρι να νυτώσει.

Περίμενε, νύχτωσε και τον παίρνει μαζί του και πάνε έξω απο την εκκλησία της πόλεως. Του λέγει:

-Περίμενε εδώ.

Πηγαίνει ο τσαγκάρης μπροστά στην μεγάλη πόρτα της εκκλησίας, την σταρώνει αυτός ο άγιος κι αγνός χριστιανός, κι ανοίγει μόνη της. Μέσα η εκκλησία ήταν φωτοστόλιστη κι ακούγονταν ψαλμωδίες ουράνιες. Μπαίνει μέσα και κοιτάζει και βγαίνει έξω. 

Λέει στον άνθρωπο:

-Για πήγαινε μέσα και κοίταξε δεξιά-αριστερά στους χωρούς· θα δείς τον ιερέα εκεί;

Πηγαίνει μέσα βλέπει και βγαίνει λέγοντας:

-Ναι είναι στον αριστερό χορό και ψάλλει.

-Έλα μαζί μου.

Μπαίνουν μέσα και παει ο άγιος χριστιανός μπροστά και λέει στον ιερέα.

-Πάτερ, συγχώρεσε τον δούλο του Θεού...γιατί έσφαλε σαν άνθρωπος. Εσύ σαν άνθρωπος άγιος δος του την συγγνώμη.

-Συγχωρεμένος και λελυμένος να είσαι!

Τον παίρνει και βγαίνουν έξω και του λέει:

-Μηδαμώς να αναφέρεις αυτό , που είδες, σε κανένα. Πήγαινε στον καλό, αδελφέ μου, και σώζου.