Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Πρωτίστως έχουμε ανάγκη από τη βοήθεια του Θεού (του π. Αὐγουστίνου Μύρου)




«Ἐὰν μ Κύριος φυλάξ πόλιν ες μάτην γρύπνησεν φυλάσσων» (Ψα 126)
Εναι πάντοτε πίκαιρος παραπάνω θεόπνευστος λόγος το Ψαλμωδο, λλ γι μς ποκτ ντελς διαίτερη σημασία στς ποκαλυπτικς μέρες πο ζομε· στς μέρες πο πειλεται κάθε πόλη, κάθε πατρίδα το κόσμου, πως κα δική μας, π τν κατάσχετη πιδρομ νς μικροσκοπικο χθρο (το κορωναϊο), κα χι μόνον ατο.
ραγδαία ξέλιξη τν γεγονότων δείχνει τρανότατα πς καταρρέει θεωρούμενη παντοδυναμία το νθρώπου. μες ο νθρωποι, πο καυχηθήκαμε λαζονικ γι τς πιστημονικς κα τεχνολογικς πιτυχίες μας, γνοώντας κα χλευάζοντας τν Δημιουργό, ατν πο μς προίκισε μ τ παραίτητα ργανα γι ατές, στεκόμαστε τρομοκρατημένοι στν νεξέλεγκτη πέλαση το κορωναϊο. ναζητομε τρόπους γι τν ποτελεσματικ ντιμετωπιση το κινδύνου.
Ο σοφο το κόσμου, ο εδικοί, ναλύουν τ δεδομένα κα εσηγονται μέτρα, τ ποα θεωρον παραίτητα. συντεταγμένη Πολιτεία ποφασίζει κα νομοθετε. Κλείνουν τ σχολεα λων τν βαθμίδων κα λοι ο χροι συναθροίσεων. πολειτουργον ο δημόσιες πηρεσίες. παγορεύονται ο σκοπες κα μ παραίτητες μετακινήσεις. πιβάλλονται μέτρα γιεινς προστασίας.
λα ατ εναι φέλιμα κα παραίτητα, λλ δν παύουν ν εναι μέτρα νθρώπινα μ περιορισμένη σχύ κα ποτελεσματικότητα. Εναι μέτρα πο σχεδιάζονται, χωρς ν ληφθ π’ ψιν βασικ ατία τς φιαλτικς πληγς, πο κατατρόμαξε τν νθρωπότητα. Γι ν θεραπευθ μία πληγ εναι παραίτητο ν ντοπισθ πρτα ατία, πο τν προκάλεσε.
Κι δ πρέπει ν μιλήσουμε ξεκάθαρα, μ κριτήριο τν μπειρία τν γίων. βασικ ατία εναι ποστασία π τν ληθιν Θεό, νυπακο στ γιο κα φιλάνθρωπο θέλημά Του. Δείγματα κραυγαλέα ατς τς ποστασίας κα τς ατάρεσκης νυπακος, εναι λλοίωση τς ποκελαλυμμένης ληθείας, κα ξίσωσή της μ τν πλάνη τς αρέσεως, τ καλλιεργημένο γωϊστικ φρόνημα στν καθημερινή μας συμπεριφορά, καύχηση γι τς παρ φύσιν σαρκικς μαρτίες, πληστία κα καταπάτηση το δικαίου, μεταφορ το φόνου τν νυπεράσπιστων παιδιν μ τς κτρώσεις π τν κατάλογο τν εδεχθν γκλημάτων στν κατάλογο τν νθρωπίνων δικαιωμάτων. Ατ ποστασία χει π μόνη της τς φοβερς συνέπειες. Εναι ατ πο ποκάλυψεν διος Θεός, «Ἐὰν δ μ θέλητε, μηδ εσακούσητέ μου, μάχαιρα μς κατέδεται· τ γρ στόμα Κυρίου λάλησε τατα» (σ. 1,20). Δν εναι φιλάνθρωπος Θες πο μς τιμωρε. μες ο διοι ατοτιμωρούμαστε. μοιάζουμε μ τν δηγ ατοκινήτου, ποος πολαμβάνει τς νέσεις κα ξυπηρετήσεις το χήματός του, λλ περιφρονώντας τος νόμους δικς κυκλοφορίας, τ ρίχνει πάνω στν βράχο κα συντρίβεται. Βράχος εναι μετάβλητος Θες, πάνω στν ποο προσκρούει μεταβλητς μετανόητος νθρωπος. Κανένας νουνεχς δν διανοεται ν κατηγορήση τν βράχο γι τν συντριβή. πως σημειώνει Μ. Βασίλειος, Θες ξιοποιε τς μάστιγες, πο συμβαίνουν ξ ατίας μας, κα «σωφρονίζει τν γενικευμένη κακία το λαο» (ΕΠΕ 7,92).
Τ νθρώπινα μέτρα εναι καλ μν, λλ μικρ κα νίσχυρα, διότι γνοεται τελείως κενος πο πραγματικ μπορε ν μς βοηθήση, δηλαδή ληθινς Θεός. ταν μία μηχαν ποστ σοβαρ βλάβη, κενος πο καλύτερα π ποιονδήποτε λλον μπορε ν τν διορθώση εναι κατασκευαστής της. Κατ παρόμοιο τρόπο κάθε βλάβη στν βίο τν νθρώπων, μπορε καλύτερα, ριστα ν τν διορθώση Πλάστης κα Δημιουργς το νθρώπου.
Ατο το Θεο τν παρέμβαση κα τν βοήθεια χουμε τν νάγκη περισσότερο π κάθε τι λλο ατς τς κρίσιμες μέρες. Κι ατ τ βοήθεια μπορε ν μς τν προσφέρει ποκλειστικ κα μόνον μία, γία, καθολικ κα ποστολικ κκλησία, διότι ατ εναι ταμειοχος τς θείας χάριτος κα βοηθείας, πως μέτρητες φορς χει ποδειχθ μ συγκεκριμένα θαύματα στ παρελθν.
λληνικ Πολιτεία ζήτησε κα πίσημα βοήθεια π τν κκλησία στ διαίτερα δύσκολο ργο, πο χει πωμισθε. λλ ποι βοήθεια; Ζήτησε ν βοηθήση κκλησία ν πεισθον ο χριστιανο ν φαρμόσουν τ νθρώπινα μέτρα, πο κείνη πιβάλλει. Ν παραμείνουν στ σπίτι τους. Ν μν συνωστίζονται σ δημόσιους χώρους κα διαίτερα στος ερος ναούς. Ν τηρον τς παιτούμενες ποστάσεις στς παραίτητες συναντήσεις μ λλους.
Δν εδαμε, μως, κανένα κπρόσωπο τς Πολιτείας ν ζητ π τν κκλησία τν λλη, τν θεία βοήθεια. Ατν τν βοήθεια, πο ψαλμωδς μς διδάσκει τι εναι πι παραίτητη στς κρίσιμες ατς ρες γι λους μας, διότι «ἐὰν Κύριος, παντοδύναμος Θεός, δν φυλάξη τν πόλη μας, τν πατρίδα μας, τν κόσμο μας, π τν πικίνδυνο χθρό, στ χαμένα θ προσπαθον σοι νθρωποι χουν ναλάβει ν τν φυλάξουν» (Ψα 126). Κι πως ρμηνεύει γιος Χρυσόστομος, εναι σν ν λέγη προφήτης· «Κι ν κόμη γρυπντε, κι ν σηκώνεστε πρν ξημερώση, κι ν ργτε ν κοιμηθτε, δαπανώντας λο τν χρόνο σας σ κόπο κα ταλαιπωρίες, ἐὰν δν πολαύσετε τ θεία βοήθεια, λα τ νθρώπινα θ ξαφανισθον κα τίποτε οσιαστικ δν θ προκύψη π τν φροντίδα σας ατή» (Ες τν ρκστ’ ψαλμόν, 1).
ψαλμωδς σ λλη περίπτωση, περιγράφοντας τ κατάντημα το περφίαλου κα λαζόνα νθρώπου, πο στηρίχθηκε στν αυτό του, προφητεύει: «Ο δίκαιοι θ δον κα θ φοβηθον κα θ γελάσουν μ ατν, λέγοντας· Ν νθρωπος ( τ θνος), πο δν κανε τν Θε βοηθό του, λλ μπιστεύθηκε στν φθονία το πλούτου του κα οκοδόμησε τν δύναμη κα τν πιρροή του στν ματαιότητά του» (Ψα 51,8-9).
Δν πρέπει μως ν λησμονομε τι πανίσχυρη κα βεβαία βοήθεια το Θεο δν εναι προϋπόθετη, «διότι, πως κριβς δν εναι δυνατν, ν δν βοηθ Θες ν φέρουμε σ πέρας τς ποθέσεις μας, τσι, ἐὰν Θες βοηθ, μες δ ο διοι εμαστε δρανες κα διάφοροι, δν εναι δυνατν ν πιτύχουμε τν σκοπό μας» (Ες τν ρκστ’ ψαλμόν, 1). Πολ δ περισσότερο θ ποτυγχάνουμε, ἐὰν εμαστε μετανόητοι, ρνητα τς πατροπαράδοτης Πίστεως κα περιφρονητα κα χλευαστα τν ντολν το Θεο. Μ να λόγο, δν μπορομε ν πετύχουμε τν σκοπό μας, ἐὰν δν δείξουμε μπρακτα τν μετάνοιά μας. Ατ εναι γι τν παροσα ρα τ παραίτητο μήνυμα τς κκλησίας, ς προϋπόθεση γι ν πολαύσουμε τν ναγκαία κα νυπέρβλητη θεία βοήθεια.
Τώρα, διαίτερα στς κρίσιμες ατς μέρες, πρεπε ν χτυπον λες ο καμπάνες τν ρα τν ερν κολουθιν, γι ν σημαίνουν τι κκλησία γρυπνε γι τ παιδιά της κα γι λόκληρο τν κόσμο. Τώρα, διαίτερα πρεπε ν γίνονται λιτανεες μ γιες εκόνες κα για λείψανα, γι ν συντονισθον ο πρεσβεες λων τν γίων, γι ν φθάσουν τ ατήματά μας στν θρόνο το Θεο. Τώρα, διαίτερα, πρεπε λοι ο ερο ναο ν λειτουργονται, στω μ τν παπ, τν ψάλτη, τν νεωκόρο κα σους πιστος προβλέπουν ο εδικοί, γι ν νέρχεται εχαριστιακ ς κραυγ πόνου κεσία σωτηρίας π τν Θεό. Τώρα, διαίτερα πρεπε ν ερεθ τρόπος ο τοιμασμένοι χριστιανο ν λαμβάνουν τ πανάχραντο Σμα κα Αμα το Κυρίου ησο Χριστο, τ λεξιτήριο παντς κακο, τ φάρμακο τς θανασίας, κα χι ( τς βλασφημίας) τ μέσον μετάδοσης τν μικροβίων κα τν ἰῶν! Τώρα, διαίτερα εναι ρα τς κκλησίας ν προσφέρη τ πι παραίτητο, τ πι ποτελεσματικό, πο χουν ναγκη λοι ο νθρωποι, τν πανίσχυρη κα φιλάνθρωπη θεία βοήθεια.
ρχιμ. Αγουστνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.


Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Λειτουργίες «κεκλεισμένων των θυρών» ζητά η Εκκλησία της Ελλάδος

Να επιτραπεί στους κληρικούς της χώρας να τελούν τη Θεία Λειτουργία και τις ιερές ακολουθίες κανονικά, αλλά κεκλεισμένων των θυρών, ζητούν με επιστολή προς την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και η Ιερά Σύνοδος.
«Τούτο θα διευκολύνη τα μέγιστα την αγιαστικήν αποστολήν της ποιμαινούσης Εκκλησίας η οποία οφείλει να δέεται και να προσεύχεται υπέρ υγείας του λογικού αυτής ποιμνίου, αλλά θα συντελέση καθοριστικά και εις την διατήρησιν της ψυχραιμίας των λαϊκών μελών της Εκκλησίας…» τονίζει στην επιστολή του ο Αρχιεπίσκοπος που κάνει ειδική μνεία και στους ναούς που βρίσκονται στα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας, οι οποίοι παραμένουν «σιωπηλοί».Στην ίδια επιστολή, η Εκκλησία της Ελλάδος διά του Αρχιεπισκόπου ζητά να επιτραπεί να τελούν τη Θ. Λειτουργία και στα μοναστήρια, όπου οι άνθρωποι ζουν ούτως ή άλλως με κοινοβιακό τρόπο.
Επίσης, επισημαίνεται η ανάγκη να επιτραπεί η τέλεση κηδειών και σε ναούς εκτός κοιμητηρίων, αφού σε πολλές περιοχές της χώρας τα κοιμητήρια δεν έχουν ναούς.
Επιπρόσθετα, γίνεται αναφορά και στις διαδικτυακές μεταδόσεις ιερών ακολουθιών.
Επιστολή για «ατομική προσευχή»
Με δεύτερη επιστολή της, την οποία υπογράφει ο αρχιγραμματέας της, επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος, η Ιερά Σύνοδος ζητά από τον γ.γ. Θρησκευμάτων, Γιώργο Καλαντζή, να προβλεφθεί στους λόγους που επιτρέπουν έξοδο από τα σπίτια, η «ατομική προσευχή», όπως περιγράφεται στην ΚΥΑ που εξέδωσαν οι υπουργοί Παιδείας και Υγείας, ενώ γίνεται ειδική αναφορά και για τους ανθρώπους που επιθυμούν να επισκεφθούν τα μνήματα οικείων τους στα νεκροταφεία.

in.gr

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Ἡ Πνευματικὴ καὶ νοερὴ Κοινωνία, δηλαδή, πῶς κοινωνεῖται νοερὰ καὶ πνευματικὰ ὁ Χριστός.

Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μας υποδεικνύει έναν άλλο τροπο Κοινωνίας με τον Θεό αυτές τις δύσκολες ημέρες μέσα από το βιβλίο Αόρατος Πόλεμος


Ἂν καὶ μυστηριακὰ δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε τὸν Κύριό μας περισσότερο ἀπὸ μία φορὰ τὴν ἡμέρα, ὅμως πνευματικὰ καὶ νοερὰ μποροῦμε νὰ τὸν δεχώμαστε κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγὴ διὰ μέσου της ἐργασίας ὅλων τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν ἐντολῶν καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν θεία προσευχὴ καὶ μάλιστα τὴν νοερά.

Ἐπειδὴ καὶ ὁ Κύριος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στὶς ἁγίες του ἐντολές, καὶ ὅποιος κάνει μία ἀρετὴ ἢ ἐντολή, δέχεται ἀμέσως μέσα στὴν ψυχή του καὶ τὸν Κύριο ποὺ εἶναι κρυμμένος μέσα σ᾿ αὐτές, ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ κατοικήσῃ μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα του μέσα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θὰ φυλάξη τὶς ἐντολές του λέγοντας: «Ἐὰν κάποιος μὲ ἀγαπᾷ θὰ τηρήσῃ καὶ τὸν λόγο μου, καὶ ὁ Πατέρας μου θὰ τὸν ἀγαπήσῃ καὶ θὰ ἔλθουμε πρὸς αὐτὸν καὶ θὰ κατοικήσουμε σὲ αὐτόν» (Ἰω. 14,23).

Ἡ κοινωνία αὐτὴ καὶ ἡ ἕνωσις δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀφαιρεθῇ ἀπὸ κανένα κτίσμα παρὰ μόνον ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία μας ἢ ἀπὸ κάποιο ἄλλο σφάλμα μας. Καὶ μερικὲς φορὲς αὐτὴ ἡ Κοινωνία εἶναι τόσο καρποφόρα καὶ τόσο εὐάρεστη στὸν Θεό, ὅσο ἴσως δὲν εἶναι πολλὲς ἄλλες μυστηριώδεις κοινωνίες ἀπὸ τὴν ἔλλειψι ἐκείνων ποὺ τὶς δέχονται. Λοιπόν, ὅσες φορὲς ἔχεις τὴν διάθεσι καὶ ἑτοιμασθῇς γιὰ μία παρόμοια κοινωνία, θὰ βρῇς πρόθυμο καὶ ἕτοιμο τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, μόνος του νὰ σὲ τρέφῃ πνευματικὰ μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια.

Γιὰ νὰ ἑτοιμασθῇς λοιπὸν γιὰ τὴν νοερὴ αὐτὴ κοινωνία, κάνε ὡς ἑξῆς: Στρέψε τὸ νοῦ σου στὸν Θεὸ καὶ βλέποντας μὲ ἕνα σύντομο βλέμμα ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τὶς ἁμαρτίες σου καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸν Θεό, λυπήσου γιὰ τὴν βλάβη ποὺ τοῦ προξένησες καὶ μὲ κάθε ταπείνωσι καὶ πίστι παρακάλεσέ τον νὰ καταδεχθῇ νὰ ἔλθῃ στὴν ταπεινή σου ψυχὴ μὲ νέα χάρι γιὰ νὰ τὴν ἰατρεύσῃ καὶ νὰ τὴν δυναμώσῃ κατὰ τῶν ἐχθρῶν.

Ἢ ὅταν πρόκειται νὰ ἀσκηθῇς καὶ νὰ σκληραγωγηθῇς ἐναντίον κάποιας ἐπιθυμίας σου ἢ γιὰ νὰ κάνῃς κάποια νέα πρᾶξι ἀρετῆς ἢ γιὰ νὰ φυλάξῃς κάποια ἐντολή, κάνε ὅλο αὐτὸ μὲ σκοπὸ νὰ ἑτοιμάσῃς τὴν καρδιά σου γιὰ τὸν Θεὸ ποὺ πάντα σοῦ τὴν ζητεῖ. Καὶ κατόπιν στρέφοντας τὴν προσοχή σου σ᾿ Αὐτόν, φώναξέ τον μὲ ἐπιθυμία μεγάλη νὰ ἔλθη μὲ τὴν χάρι του νὰ σὲ ἰατρεύσῃ καὶ νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, γιὰ νὰ ἔχῃ αὐτὸς μόνος τὴν καρδιά σου στὴν ἐξουσία του.

Ἢ καὶ θυμούμενος τὶς προσευχὲς τῆς κοινωνίας τῶν μυστηρίων, ποὺ προαναφέρθηκαν, πὲς μὲ καρδιὰ ποὺ εἶναι ἀναμμένη: «Πότε, Κύριέ μου, νὰ σὲ δεχθῶ ἄλλη μία φορά; Πότε; Πότε; κ.λπ.». Καὶ ἂν θελήσῃς νὰ κοινωνήσῃς πνευματικὰ μὲ ἀκόμη καλύτερο τρόπο, διεύθυνε καὶ βάλε ἀπὸ τὸ προηγούμενο βράδυ ὅλες τὶς σκληραγωγίες καὶ τὶς πράξεις τῶν ἀρετῶν καὶ κάθε καλὸ ἔργο ποὺ σκέπτεσαι νὰ κάνῃς στὸ σκοπὸ αὐτό, δηλαδὴ στὸ νὰ δεχθῇς πνευματικὰ τὸν Κύριό σου. Καὶ τὸ πρωὶ καθὼς θὰ ξημερώνῃ, σκέψου, τί καλό! Τί εὐτυχία! Τί μακαριότητα ὑπάρχει στὴν ψυχὴ ἐκείνη ποὺ ἐπάξια μεταλαμβάνει μυστηριακὰ τὸ πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας! Διότι μὲ αὐτὸ ἀποκτοῦνται πάλι οἱ ἀρετὲς ποὺ ἔχουν χαθεῖ, καὶ πάλι ἡ ψυχὴ ἐπιστρέφει στὴν προηγούμενη ὡραιότητά της καὶ γίνεται μέτοχος αὐτὴ τῶν μισθῶν τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (κοινωνοῦνται εἰς αὐτὴν οἱ καρποὶ καὶ οἱ μισθοὶ τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ). Καὶ ἀπὸ τὴν μυστηριώδη κοινωνία πέρασε στὴν μυστικὴ κοινωνία καὶ σκεπτόμενος ὅτι νοερὰ τὰ ἴδια ἀγαθὰ ἀπολαμβάνεις μὲ τὴν μυστηριακὴ κοινωνία, φρόντισε νὰ ἀνάψης τὴν καρδιά σου μιὰ μεγάλη ἐπιθυμία νὰ τὸν δεχθῇς νοερὰ καὶ πνευματικὰ καὶ ἀφοῦ χορτάσῃς ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία αὐτὴ γύρισε πρὸς τὸν Κύριό σου καὶ πές:

 Ἐπειδή, Κύριέ μου, δὲν μπορῶ μυστηριωδῶς νὰ σὲ δεχθῶ τὴν ἡμέρα αὐτή, κάνε ἐσύ, ποὺ εἶσαι ἡ ἀγαθότητα καὶ ἡ ἄκτιστη δύναμις, νὰ σὲ δεχθῶ ἐπάξια τώρα πνευματικὰ καὶ κάθε ὥρα καὶ κάθε ἡμέρα δίνοντάς μου νέα δύναμι καὶ χάρι ἐναντίον ὅλων μου τῶν ἐχθρῶν, καὶ μάλιστα ἐναντίον ἐκείνου τοῦ πάθους τοῦ ἐχθροῦ στὸ ὁποῖο ἐναντιώνομαι καὶ κάνω πόλεμο μὲ τὴν βοήθειά σου

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

«Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τον Θεό, εκβιάζοντας ένα θαύμα», λέει ο ομ. καθηγητής της Θεολογικής, Μ. Κωνσταντίνου


30-03-2020

Την άποψη ότι η Εκκλησία της Ελλάδος βρέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει το ζήτημα του κορονοϊού εκφράζει σε συνέντευξή του στην F.S. o Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, ομότιμος καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, Άρχων Διδάσκαλος του Ευαγγελίου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
Ο κ. Κωνσταντίνου διευκρινίζει ότι ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη απόφαση της Ιεράς Συνόδου διαφαίνεται κάποια τάση αμφισβήτησης της επιστημονικής θέσης, με την οποία συμφώνησαν όλοι οι ιεράρχες, και σημειώνει ότι προβληματισμός υπήρξε μόνο στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Οι αποφάσεις μετά τις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου έδειχναν αντιφατικές. Προσπαθούσαν συμβιβασμό με το κράτος ή ήταν συμβιβασμός στο εσωτερικό της Ιεραρχίας;
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος βρέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα για το οποίο δεν είχε προηγούμενη εμπειρία. Ουδέποτε μέχρι σήμερα τέθηκε θέμα να κλείσουν οι εκκλησίες και μην ξεχνάμε ότι σε παλιότερους αιώνες οι επιδημίες αντιμετωπίζονταν με λιτανείες. Ταυτόχρονα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια απρόσμενη επίθεση από ανθρώπους, στην πλειονότητά τους μη μέλη του πληρώματός της, που απαιτούσαν να κλείσουν οι εκκλησίες. Ακούστηκε ακόμα και το εξωφρενικό ότι οι χριστιανοί ευθύνονται για τη διάδοση του ιού. Από την εποχή του Νέρωνα είχε να ακουστεί τέτοια κατηγορία. Έτσι, η Ιεραρχία αιφνιδιάστηκε και βρέθηκε χωρίς λόγο απολογούμενη, πράγμα που την οδήγησε στη λανθασμένη επιλογή να δώσει μια λύση που θα συνδύαζε την πίστη και τη διδασκαλία της με την ανάγκη προστασίας του πληρώματός της από την πανδημία. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτό ήταν αδύνατο, καθώς η Εκκλησία δεν μπορεί να απευθύνεται στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών, αφού υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν στην πρόνοια του Θεού, αλλά μόνο στα μέλη της, μεταξύ των οποίων υπάρχουν επίσης διάφορα επίπεδα θρησκευτικής συνείδησης και θεολογικής συνειδητοποίησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίεζε να πάρει την απόφαση η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση προτιμούσε να την πάρει η Εκκλησία. Σαν να επιθυμούσαν και οι δύο να μη φορτωθούν το κόστος μιας σύγκρουσης.
Είναι αλήθεια ότι, ανεξάρτητα από τη ρητορική των διαφόρων κομμάτων, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έθεσε ποτέ σοβαρά το θέμα των σχέσεων Εκκλησίας-πολιτείας. Και οι λόγοι είναι προφανείς: από τη μια καμία κυβέρνηση δεν είχε επεξεργασμένο σχέδιο για το είδος των σχέσεων που επιθυμεί να προτείνει προς την Εκκλησία και από την άλλη καμία κυβέρνηση δεν θέλει να επωμιστεί το πολιτικό κόστος μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης με την Εκκλησία, αλλά ούτε και το βάρος μιας επιλογής που κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει.

Η Εκκλησία στην πρώτη της ανακοίνωση αποθάρρυνε τους πιστούς από την προσέλευση στη θεία λειτουργία, αλλά εκείνοι γέμισαν τους ναούς. Μήπως δεν εμπιστεύονται την Ιεραρχία;
Δεν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης ή μη προς την Ιεραρχία. Όλες οι θρησκευτικές κοινότητες υποφέρουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από φονταμενταλιστικές ομάδες που δρουν στο εσωτερικό τους. Κάτι ανάλογο ισχύει και στα πολιτικά κόμματα, είτε στα δεξιά με τις ακραίες φασιστικές ομάδες είτε στα αριστερά με τις αριστερίστικες οργανώσεις. Όταν για διάφορους λόγους οι ομάδες αυτές υποκινούνται ή ενθαρρύνονται να δράσουν, δημιουργούνται προβλήματα που είναι σε όλους γνωστά και δεν χρειάζονται περισσότερη ανάλυση.

Μήπως η Ιεραρχία φοβάται ότι αν κλείσουν οι εκκλησίες οι πιστοί θα αναζητήσουν τη θεία σκέπη αλλού;
Στην Ελλάδα τέτοιο θέμα δεν τίθεται στην πραγματικότητα. Η Εκκλησία δεν κινδυνεύει να χάσει μέλη της από τη δράση άλλων θρησκευτικών ομάδων. Η όποια προσηλυτιστική δράση νεοφανών προτεσταντικής απόχρωσης κύκλων στοχεύει κυρίως σε ανθρώπους που δεν είναι μέλη κάποιας εκκλησιαστικής κοινότητας, ενώ η δράση κάποιων γλαφυρών αποσχισθέντων από την Ορθόδοξη Εκκλησία κληρικών είναι one man show, που κάνουν βέβαια θόρυβο με τις υπερβολικές και αθεολόγητες θέσεις τους, αλλά δεν έχουν ευρύτερη απήχηση στο σώμα των πιστών. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι μητροπολίτες δεν παίρνουν καν σοβαρά μέτρα εναντίον τους. Οι παλαιοημερολογίτικες κοινότητες, από την άλλη, έχουν τόσα εσωτερικά προβλήματα διαιρέσεων μεταξύ τους, που επίσης δεν αποτελούν απειλή για την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πόσο πιθανό είναι η ορθόδοξη θεολογία να είναι απλώς πιο συντηρητική, άρα και επιφυλακτική, και πιο μεταφυσική απέναντι στην επιστήμη σε σχέση με άλλες Εκκλησίες;
Δεν υπάρχει στην ιστορική πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κάποιο προηγούμενο αντιπαράθεσης με την επιστήμη, ούτε ανέπτυξε ποτέ κάποια συστηματική μεταφυσική που θα την έφερνε σε αντίθεση προς τη Φυσική ως επιστήμη. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και οι ιδέες του Διαφωτισμού διαδόθηκαν στον ελλαδικό χώρο είτε από κληρικούς είτε από ανθρώπους που μορφώθηκαν σε εκκλησιαστικές σχολές και ιδρύματα. Το Άγιον Όρος αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκοσμίως βιβλιοθήκη χειρογράφων που διασώζει σύνολη την πολιτισμική κληρονομιά της αρχαιότητας. Άλλωστε, ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη απόφαση της Συνόδου διαφαίνεται κάποια τάση αμφισβήτησης της επιστημονικής θέσης, με την οποία συμφώνησαν όλοι οι ιεράρχες. Προβληματισμός υπήρξε μόνο στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Ο Τσίπρας προσπάθησε να κερδίσει μέσω του αρχιεπισκόπου την κάλυψη της Εκκλησίας στις Πρέσπες, ο Μητσοτάκης στη μετάληψη, αλλά απέτυχαν. Είναι θεσμική αδυναμία του αρχιεπισκόπου να πείσει τη Σύνοδο ή προσωπική αποτυχία;
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος συνεδριάζει ως ελεύθερο δημοκρατικό σώμα και δεν είναι εύκολο σε κανέναν αρχιεπίσκοπο, όσο ισχυρός και να είναι, να επιβάλει καθολικά τις απόψεις του. Μπορεί να επηρεάσει κάποιους μητροπολίτες, αλλά καθολική επιβολή των απόψεών του είναι αδύνατο να επιτύχει. Πολύ περισσότερο που ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν φαίνεται να είναι αυτής της λογικής. Επομένως, δεν θα μπορούσε να του καταλογίσει κανείς προσωπική αποτυχία σε κάτι που δεν προσπάθησε να επιβάλει.

Αποτέλεσε ήττα για την Εκκλησία το ότι η πολιτική εξουσία αποφάσισε αυτοτελώς για ένα δικό της θέμα;
Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι στο εσωτερικό της Ιεραρχίας υπήρξε έντονος προβληματισμός σχετικά με το ποιος πρέπει να πάρει την απόφαση για τη λήψη περισσότερων περιοριστικών μέτρων στις συνάξεις. Και οι δύο τάσεις που διαμορφώθηκαν είχαν ισχυρή επιχειρηματολογία, κάτι που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα λήψης μιας ομόφωνης απόφασης. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, πάντως, το ότι οι υποστηρικτές της μιας ή της άλλης άποψης δεν ανήκουν σε συγκεκριμένη τάση μέσα στο σώμα της Ιεραρχίας, κάποιοι μάλιστα έχουν εντελώς αποκλίνουσες απόψεις σε άλλα θέματα, πράγμα που αποδεικνύει πόσο ελεύθερα διατυπώνονται οι απόψεις στις συνεδριάσεις της Συνόδου. Επομένως, δεν νομίζω ότι μπορεί να μιλάει κανείς για ήττα ή για νίκη.

Η Εκκλησία της Ελλάδος δείχνει διχασμένη στο εσωτερικό της. Είναι λάθος να συνδυάζεται αυτό με τα διαφορετικά οράματα των υποψηφίων να καθοδηγήσουν την επόμενη μέρα της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Αναμφίβολα φιλοδοξίες υπάρχουν μεταξύ αρκετών ιεραρχών να παίξουν ηγετικό ρόλο στα πράγματα της Εκκλησίας. Όμως κάθε σοβαρός και έμπειρος περί τα εκκλησιαστικά πράγματα ιεράρχης γνωρίζει ότι η εκλογή του σε κάποια ηγετική θέση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χρονική στιγμή κατά την οποία θα τεθεί το ζήτημα και από πλήθος άλλων παραγόντων που αυτή τη στιγμή, εφόσον δεν είναι άμεσα ορατή κάποια διάθεση παραίτησης του αρχιεπισκόπου από τη θέση του, δεν μπορούν με βεβαιότητα να προβλεφθούν.

Και αν την Κυριακή έχουμε φαινόμενα ανυπακοής στους ναούς;
Πιστεύω ότι οπωσδήποτε θα υπάρξουν κάποιοι οι οποίοι θα θελήσουν να διαδηλώσουν την πίστη τους με αυτόν τον τρόπο, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι πιστοί έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορεί κανείς να παίζει με τον Θεό, εκβιάζοντας κάποιο θαύμα. Ένα θαύμα που γίνεται κατά παραγγελία μάλλον λειτουργεί ως απόδειξη ότι δεν υπάρχει Θεός (αφού υποτάσσει τη δύναμη του Θεού στις ανθρώπινες πολιτικές) παρά επιβεβαιώνει την ύπαρξή του και τη δύναμή του. Σε κάθε περίπτωση, κάτι που ανέδειξε μεταξύ άλλων η παρούσα κρίση είναι η ανάγκη περισσότερης κατήχησης των μελών της Εκκλησίας προς την κατεύθυνση μιας αυθεντικότερης έκφρασης της πίστης αντί της θρησκευτικής μαγικής θεώρησης της σχέσης με τον Θεό.

 https://freesunday.gr/sunentefxeis/item/35001-?fbclid=IwAR0MHBzE2V10ZPd2YZzcU7z_iw5qaTkfhGUo_BEEVgUjHl-nJFr2x7kZ0q0#.XniSox8B-_Q.twitter

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Κωνσταντίνος Καβάφης «Στην Εκκλησία»



Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της,
τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό —
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό —
ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό. 

Αλήθεια,"έχουμε πόλεμο".

Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο «Υπόμνημά εις τον Αγιον Ματθαίον τον Ευαγγελιστήν» (ομιλία ΟΕ ,PG 58, 683-694) ερμηνεύοντας τα χαλεπά σημεία των εσχάτων ημερών, χαρακτηρίζει το μέγεθος της συμφοράς ως πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος, γράφει, θα είναι διπλός: πόλεμος των πλάνων και πόλεμος των πολεμίων και σημειώνει χαρακτηριστικά: « Εἶδες πῶς διέκειτο τότε τὰ πράγματα, καὶ πῶς ποικίλος ὁ πόλεμος ἦν; καὶ ταῦτα ἐν ἀρχῇ, ὅτε μάλιστα πολλῆς ἕκαστον ἡσυχίας δεῖται τῶν κατορθουμένων; Πῶς οὖν διέκειτο; οὐδὲν γὰρ κωλύει τὰ αὐτὰ πάλιν ἀναλαβεῖν.
Πρῶτος πόλεμος ἦν, ὁ τῶν ἀπατεώνων· Ἐλεύσονται γὰρ, φησὶ, ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται·
δεύτερος, ὁ τῶν Ῥωμαίων· Μελλήσετε γὰρ,φησιν, ἀκούειν πολέμους·
τρίτος, ὁ τοὺς λιμοὺς ἐπάγων·
τέταρτος, ὁ τοὺς λοιμοὺς καὶ σεισμούς·
πέμπτος. Παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλίψεις·
ἕκτος, Ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων·
ἕβδομος, Παραδώσουσιν ἀλλήλους καὶ μισήσουσιν· ἐμφύλιον ἐνταῦθα δηλοῖ πόλεμον·
εἶτα ψευδόχριστοι καὶ ψευδάδελφοι·
εἶτα, Ψυγήσεται ἡ ἀγάπη, τὸ πάντων αἴτιον τῶν κακῶν.
Εἶδες μυρία γένη πολέμων καινὰ καὶ παράδοξα; Ἀλλ’ ὅμως μετὰ τούτων καὶ πολλῷ πλειόνων (καὶ γὰρ τῷ ἐμφυλίῳ καὶ συγγενικὸς ἀνεμίγνυτο πόλεμος), ἐκράτησε τῆς οἰκουμένης ἁπάσης τὸ κήρυγμα.
Προσέχετε αδελφοί μην ψυχρανθεί η μεταξύ μας εν Χριστώ αγάπη.

Σπυριδων Λοντος, καθηγητής θεολογικής σχολής

« Ρῦσαι ἡμᾶς Κύριε ἀπὸ τοῦ λοιμοῦ τούτου»

Η ανθρωπότητα στο διάβα των αιώνων δοκιμάστηκε από θανατηφόρους ιούς όπως σήμερα ο «κορονοϊός», που εξελίχθηκε σε πανδημία με συνέπεια τον θάνατο πολλών ανθρώπων. Τα κράτη, μπροστά στην νέα αυτή οδυνηρή πραγματικότητα, καλούνται να λάβουν ενεργό δράση για την πρόληψη και τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού, και να συνεργαστούν για την εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας ή εμβολίου.
Πολλές από τις μολυσματικές και επιδημικές αρρώστιες αναφέρονται στα βιβλία της Αγίας Γραφής και η εξάπλωσή τους οφείλετε στο άγγιγμα, την επαφή ή την εγγύτητα. Ο όρος που χρησιμοποιείτε για να δηλώσει μια θανατηφόρο επιδημική νόσο είναι ο «λοιμός».
Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος χρησιμοποιείται συχνότερα στα προφητικά βιβλία και εμφανίζεται 25 φορές στους Προφήτες Ιερεμία και Ιεζεκιήλ, όπου συνδέεται πάντα με την ρομφαία (μάχαιρα) και την πείνα, ενώ στην Πεντάτευχο συνδέεται με την πανώλη και τον θάνατο. Με την λέξη «λοιμός» χαρακτηρίζεται ακόμα και ο ασεβής και φθοροποιός διδάσκαλος (Ψαλμ.1,1). Στην Καινή Διαθήκη ο λοιμός εμφανίζεται στους λόγους του Κυρίου περί των εσχάτων (Ματθ. 24,7. Μαρκ. 13,8 .Λουκ. 21,11) σε συνδυασμό με την πείνα, τους πολέμους, τους σεισμούς ως σημεία των τελευταίων ημερών. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, η πείνα είναι μία από τις καταστροφές που θα φέρουν ερήμωση, μαζί με την ρομφαία, την επιδημία και τα άγρια ζώα (Αποκ. 6,8). Ωστόσο, ο Απόστολος Παύλος διερωτάται: « τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα» και δηλώνει κατηγορηματικά ότι τίποτα δεν μπορεί να χωρίσει τους χριστιανούς από «τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ.8,35-39).
Η Εκκλησία μας στις ακολουθίες της δέεται προς τον Κύριο για τη σωτηρία μας και την αποφυγή των δεινών, «ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό οργής, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καί αἰφνιδίου θανάτου…». Γιατί γνωρίζει ότι δεν πρέπει να παραμελεί ο άνθρωπος τις αρρώστιές του, αλλά να προσεύχεται για να τον γιατρέψει ο Θεός (Σοφ.Σειρ. 38,9) που είναι ο σωτήρας και λυτρωτής της, ο Θεός των ταπεινών, ο « ἀντιλήπτωρ ἀσθενούντων, ἀπεγνωσμένων σκεπαστής και ἀπηλπισμένων σωτήρ» (Ιουδ.9,11), ο «ἰώμενος πάσας τὰς νόσους» (Ψαλμ. 102,3). Δέεται «μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβει ἔλεον καὶ χάριν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Εβρ. 4,16).
Αύριο Κυριακή Β΄Νηστειών θα ψαλλεί στους Ναούς μας δέηση υπέρ της αποτροπής εξαπλώσεως της νόσου. Στην προσευχή μας προς τον Κύριο ας ζητήσουμε επιπλέον να ενισχύσει και την ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική κοινότητα τις δύσκολες αυτές ώρες και να φωτίσει τους επιστήμονες για την εύρεση του αντιδότου στον ιό. Γιατί «οφείλουμε να αποδίδουμε στον γιατρό τις τιμές που του ανήκουν, επειδή και αυτόν ο Κύριος τον έχει ορίσει στο λειτούργημά του, του δίνει την γνώση να γιατρεύει, του παρέχει τα φάρμακα που δημιούργησε από τη γή που τα φτιάχνει ο φαρμακοποιός και τα χρησιμοποιεί ο γιατρός για να απαλύνει τον πόνο» (Μεταφρ. Σοφ.Σειράχ 38,1-8).
Και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα « ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου τῆς προσευχῆς καὶ τῆς δεήσεως» μας (Β΄ Παραλ. 6,39) και θα λυτρώσει « τάς ψυχὰς δούλων αὐτοῦ» (Ψλ. 33,23).

Σπυριδων Λοντος, καθηγητής θεολογικής σχολής

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020

Καιρός λοιπόν να δείξουμε πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα

Πάντως καλό θα ήταν αυτές τις μέρες που οι ναοί θα μείνουν κλειστοί, αντί να μαλώνουμε, να γκρινιάζουμε και να βριζόμαστε μεταξύ μας, να φανερώσουμε το πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.
Το πόσο οι Θείες Λειτουργίες στις οποίες τόσα χρόνια συμμετείχαμε έχουν μεταμορφώσει, το νου, τις σκέψεις, την ψυχή και ολάκερη την ζωή μας.
Γιατί ξέρετε κάτι μεταξύ μας; Βαρέθηκα τις μεγάλες δηλώσεις περί Ορθοδοξίας, κουράστηκα από τους μάρτυρες του καναπέ, και τους ομολογητές του πληκτρολογίου. Που φωνάζουν μαλώνουν, βρίζονται, κατηγορούν για προδοσίες, συνωμοσιολογίες και άλλες προφητολογίες αλλά η ζωή τους είναι μέσα στην θλίψη και την μιζέρια, την μαυρίλα και την απαισιοδοξία, την κακία και την ίντριγκα, τα κουτσομπολιά, την κατάκριση και την ανυπακοή.
Καιρός λοιπόν να δείξουμε πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.
Ας φανερώσουμε στο δημόσιο βίο της χώρας μας, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος της Θείας Λειτουργίας. Να ζεις από και για την Θεία Ευχαριστία. Ότι τέλος πάντων βρε αδελφέ αυτή η εκκλησία, οι γεροντάδες και τα μοναστήρια που επισκέπτεσαι τόσα χρόνια, έχουν έστω και στο ελάχιστο μεταμορφώσει τη ζωή σου. Γιατί εάν είναι να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε χειρότερα από αυτούς που δεν πάνε εκκλησία τότε τι μαρτυρία Χριστού δίνουμε; Αναρωτιέμαι.
Έλεγε μακαριστός Παύλος Ευδοκίμωφ, ότι στα αθεϊστικά κράτη που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να έχουν μια ομαλή λειτουργική ζωή, οι πνευματικοί πατέρες προέτρεπαν τους πιστούς, να γίνουν οι ίδιοι ναός και η ζωή τους Λειτουργία. Δηλαδή να λειτουργούμε στο εσωτερικό θυσιαστήριο της καρδιάς μας.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Τι σημαίνει να γίνω θυσιαστήριο του Θεού;
Ότι φανερώνεις καθημερινά μέσα από τις σχέσεις, σκέψεις, απόψεις και τρόπους, ότι είσαι άνθρωπος του φωτός, της χαράς και της θετικότητας. Ότι τα πάντα στο βίο σου, μυρίζουν Χριστό.
Ότι έχεις την χαρά του Αγίου πνεύματος, που ανθίζει μέσα σου ακόμη και στις βαρυχειμωνιές της ζωής. Δίχως να έχεις λύσει τα προβλήματα σου, εσύ χαμογελάς γιατί είσαι Αναστημένος.
Ότι πιστεύεις ότι ο Θεός δεν έχει πει την τελευταία λέξη. Ξέρεις ότι μιλάει πάντα τελευταίος, εκπλήσσοντας τους πάντες.
Ότι τα σχέδια του Θεού είναι πέρα και πάνω από τους δικούς μας υπολογισμούς.
Ότι στις δοκιμασίες φανερώνεται η πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του.
Ότι γνωρίζεις να σιωπάς, να υπομένεις, και να κάνεις υπακοή στην εκκλησία και όχι στο δικό σου θέλημα.
Ότι γίνεσαι φορέας φωτός, ελπίδας, πίστεως στο καλύτερο, το ομορφότερο και αναστάσιμο.
Ότι εκεί που οι άλλοι λένε «πάει χαθήκαμε», εσύ φωνάζεις, «έχει ο Θεός, θα τα καταφέρουμε, όλοι μαζί μπορούμε..».
Οι ναοί έκλεισαν για λίγες μέρες αλλά ο Χριστός δεν έφυγε ούτε στιγμή από την ζωή μας. Είναι εδώ για μένα, για σένα, για όλους. Αρκεί να διώξουμε τη θολούρα του φόβου και της απελπισίας από το νου και την ψυχή μας και να του  φωνάξουμε, «Κράτα μας Χριστέ μου γιατί μας χάνεις…..» . π. Λίβυος

Η Ακολουθία των Χαιρετισμών σήμερα ζωντανά από τον ΑΝΤ1 στις 5μ.μ.

Ειρήνη της καρδιάς-Αόρατος πόλεμος

Ὅπως ἔχει ὑποχρέωσι ἀναπόφευκτη κάθε χριστιανός, ὅταν χάσῃ τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς του νὰ κάνῃ τὸ ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ τὴν ξαναποκτήσῃ, ἔτσι πάλι πρέπει νὰ γνωρίζῃ, ὅτι κανένα γεγονὸς ποὺ συμβαίνει στὸν κόσμο, ποὺ θὰ τοῦ συνέβαινε, δὲν εἶναι σωστὸ καὶ φρόνιμο νὰ τοῦ στερῇ ἢ νὰ τοῦ κλονίζῃ τὴν παρόμοια εἰρήνη. Πρέπει ναί, νὰ λυπούμαστε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀλλὰ μὲ ἕναν πόνο εἰρηνικό, κατὰ τὸν τρόπο, ποὺ προηγουμένως ἔδειξα σὲ πολλὰ σημεῖα· καὶ ἔτσι, χωρὶς ἐνόχλησι τῆς καρδιᾶς, νὰ συμπονᾶμε μὲ εὐλαβῆ διάθεσι ἀγάπης κάθε ἄλλο ἁμαρτωλὸ καὶ νὰ κλαῖμε ἐσωτερικὰ τὸ λιγότερο· δηλαδή, ἂς πενθοῦμε γιὰ τὰ σφάλματά του. Γιὰ τὰ ἄλλα ποὺ συμβαίνουν, τὰ βαρειὰ καὶ βασανιστικά, ποὺ μᾶς ἔρχονται, ὅπως ἀσθένειες, πληγές, θάνατοι τῶν συγγενῶν μας, ἐπιδημίες πείνας, πόλεμοι, φωτιὲς καὶ ἄλλα παρόμοια κακά, ἂν καὶ οἱ κοσμικοὶ τὰ ἀποστρέφωνται τὶς περισσότερες φορές, ὡς ἐνοχλήσεις τῆς φύσεως, παρόλα αὐτά, μποροῦμε μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο νὰ τὰ ὑποφέρουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ θέλουμε καὶ νὰ τὰ ἀγαπᾶμε, σὰν δίκαιη τιμωρία στοὺς παράνομους καὶ σὰν ἀφορμὲς τῶν ἀρετῶν στοὺς καλούς· ἐπειδὴ σὲ αὐτὸν τὸ σκοπὸ ἀποβλέπουμε, καὶ αὐτὸ ἀρέσει ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὸν τὸν Κύριό μας καὶ Θεό, ποὺ ἂς τὰ στέλνει· τοῦ ὁποίου τὸ θέλημα ἀκολουθώντας ἐμεῖς, θὰ περάσουμε μὲ καρδιὰ ἥσυχη καὶ ἀναπαυμένη ὅλες τὶς θλίψεις καὶ τὰ βάσανα τῆς τωρινῆς ζωῆς. Καὶ νὰ εἶσαι βέβαιος, ὅτι κάθε παρενόχλησις καὶ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς μας, δὲν ἀρέσει στὰ θεϊκὰ μάτια· γιατὶ ὅποια καὶ νἆναι αὐτή, πάντα εἶναι συντροφιασμένη ἀπὸ ἀτέλεια καὶ πάντα προέρχεται ἀπὸ κάποια κακιὰ ρίζα τῆς φιλαυτίας.

Γι᾿ αὐτὸ νὰ ἔχῃς πάντοτε ἄγρυπνη μία σκοπιὰ παρατηρήσεως, ἡ ὁποία ἀμέσως μόλις δεῖ κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ ἐνοχλήσῃ καὶ νὰ σὲ ταράξη, ἂς σοῦ κάνῃ νόημα, γιὰ νὰ καταλαβαίνῃς γιὰ τί πρόκειται καὶ νὰ πιάνεις τὰ ὅπλα στὸ νὰ διοικῆσαι σκεπτόμενος, ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακὰ καὶ ἄλλα παρόμοια πολλά, ἂν καὶ φαίνονται ἐξωτερικὰ κατὰ τὴν αἴσθησι κακά, δηλαδὴ βλαβερά, ὅμως δὲν εἶναι ἀληθινὰ κακά, οὔτε μποροῦν νὰ μᾶς ἀφαιρέσουν τὰ πραγματικὰ καλὰ καὶ ὅτι ὅλα τὰ διατάζει καὶ τὰ παραχωρεῖ ὁ Θεός, γιὰ τοὺς σωστοὺς σκοποὺς ποὺ εἴπαμε πρὶν καὶ μᾶς συμφέρουν καὶ γιὰ ἄλλα, ποὺ δὲν εἶναι γνωστὰ σὲ μᾶς, ἀλλὰ πολὺ δίκαια καὶ πολὺ ἅγια χωρὶς ἀμφιβολία. Καί, ἂν σὲ κάθε θλιβερὸ καὶ ἀντίθετο γεγονὸς ποὺ συμβαίνει, παραμένῃ ἡ καρδιά σου ἔτσι ἀναπαυμένη καὶ εἰρηνική, μπορεῖ νὰ ἔχῃς πολὺ κέρδος· ἂν ὅμως ταράζεται, γνώριζε ὅτι κάθε ἄσκησι ποὺ κάνεις, σοῦ ἀποδίδει ἢ καμία ἢ πολὺ μικρὴ ὠφέλεια.

Γι᾿ αὐτό, ἂν θέλῃς νὰ ἐμποδίσῃς τὴν τόση μεγάλη ζημιά, ὅταν ὁ παρατηρητής, δηλαδὴ ὁ νοῦς καὶ ἡ προσοχὴ τοῦ νοῦ, σὲ προειδοποιήσῃ ὅτι κάποια νέα ἐπιθυμία κάποιου καλοῦ ζητεῖ νὰ μπῆ μέσα σου, μὴν τῆς ἀνοίξης τὴν εἴσοδο τῆς καρδιᾶς, ἂν δὲν ἐλευθερωθῇς πρῶτα ἀπὸ κάθε θέλημα δικό σου καὶ τὴν παρουσιάσῃς στὸ Θεὸ καὶ ὁμολογώντας τὴν τυφλότητα καὶ ἀγνωσία σου, νὰ τὸν παρακαλέσῃς θερμὰ νὰ σὲ φωτίσῃ μὲ τὸ δικό του φῶς, γιὰ νὰ δῇς, ἐὰν αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία προέρχεται ἀπὸ ἀντίδικο ἐχθρό· καὶ γι᾿ αὐτό, τρέξε στὸν πνευματικό σου πατέρα καὶ ἄφησέ το, ὅσο μπορεῖς, στὴν κρίσι ἐκείνου. Ὅμως, ἂν καὶ ἡ ἐπιθυμία ἐκείνη εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, πρέπει ἐσύ, πρὶν νὰ τὴν ἐπιχειρήσῃς, νὰ ταπεινωθῇς καὶ νὰ θανατώσῃς τὴν μεγάλη σου προθυμία καὶ θερμότητα, ποὺ ἔχεις γι᾿ αὐτή· διότι τὸ ἔργο ἐκεῖνο, τοῦ ὁποίου προηγεῖται αὐτὴ ἡ δική σου ταπείνωσις, ἀρέσει πολὺ περισσότερο στὸ Θεό, παρὰ νὰ γίνῃ μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς φύσεως - μάλιστα καμιὰ φορὰ τοῦ ἀρέσει πολὺ περισσότερο ἐκείνη ἡ δική σου ταπείνωσις, παρὰ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἔργο. Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, ἀφοῦ ἀποβάλλεις ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου τὶς ἐπιθυμίες, ποὺ δὲν εἶναι καλὲς καὶ μὴ κάνονας τὶς καλές, ἂν δὲν καθησυχάσῃς πρῶτα τὶς φυσικές σου κινήσεις, θὰ κρατήσῃς τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀσφάλεια, τὴν ἀκρόπολι τῆς καρδιᾶς σου.


Γιὰ νὰ διαφυλάξης ἀκόμη τὴν καρδιά σου εἰρηνικὴ σὲ κάθε πρᾶγμα, πρέπει νὰ τὴν ἐλέγχῃς καὶ νὰ τὴν φυλᾷς ἀπὸ κάποιες ἐπιπλήξεις καὶ ἐσωτερικοὺς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεώς σου, οἱ ὁποῖοι μερικὲς φορὲς εἶναι τοῦ διαβόλου, μολονότι φαίνονται ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ νὰ σὲ κατηγοροῦν γιὰ κάποιο λάθος· τοὺς παρόμοιους ἐλέγχους, ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά τους θὰ τοὺς ἀναγνωρίσῃς ἀπὸ ποῦ προέρχονται. Γιατὶ, ἂν σὲ ταπεινώνουν καὶ σὲ κάνουν ἐπιμελῆ στὸ νὰ ἐργάζεσαι καὶ δὲν σοῦ ἀφαιροῦν τὴν ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔχεις στὸν Θεό, πρέπει νὰ τοὺς δέχεσαι σὰν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ τὸν εὐχαριστῇς· ἂν ὅμως σὲ συγχύζουν καὶ σὲ κάνουν μικρόψυχο, δύσπιστο, ἀμελῆ καὶ ὀκνηρὸ στὸ καλό, νὰ εἶσαι βέβαιος πὼς προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐχθρό· καὶ μὴ τοὺς δίνης σημασία, ἀλλὰ ἀκολούθησε τὸν δρόμο σου καὶ τὴν ἐξάσκησί σου. Γιατὶ, καὶ ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ σοῦ εἶπα, πλέον ἀπὸ κοινοῦ, γεννιῶνται στὴ καρδιά μας οἱ παρενοχλήσεις καὶ οἱ συγχύσεις, ἀπὸ τὰ περιστατικὰ τῶν ἀντιθέτων πραγμάτων, ποὺ μᾶς ἀκολουθοῦν σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο.


Ἀλλὰ ἐσύ, γιὰ νὰ προφυλαχθῇς ἀπὸ αὐτὰ τὰ χτυπήματα τῆς συγχύσεως, μπορεῖς νὰ κάνῃς δυὸ πράγματα· τὸ ἕνα εἶναι νὰ σκεφθῇς σὲ ποιὸ εἶναι ἀντίθετα ἐκεῖνα τὰ περιστατικά· στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή; ἢ στὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν μας; Γιατὶ, ἂν εἶναι ἀντίθετα στὶς ἐπιθυμίες σου καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ σου (ὁ ὁποῖος εἶναι γενικὰ ὁ πρῶτος ἐχθρός σου), δὲν πρέπει νὰ τὰ ὀνομάζῃς ἀντίθετα, ἀλλὰ νὰ τὰ ἔχῃς γιὰ εὐεργεσίες καὶ βοήθεια τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, ὁπότε καὶ μὲ χαρούμενη καρδιὰ καὶ εὐχαριστία νὰ τὰ ἀποδέχεσαι· ἐὰν ὅμως καὶ εἶναι ἀντίθετα στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή, δὲν πρέπει οὔτε γι᾿ αὐτὸ νὰ χάνῃς τὴν εἰρήνη τῆς καρδίας σου, ὅπως θὰ μάθῃς στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο· τὸ ἄλλο εἶναι νὰ ὑψώσῃς τὸν νοῦ σου στὸ Θεό, καὶ μὲ μάτια κλειστὰ (χωρὶς νὰ θέλῃς νὰ γνωρίζῃς κάτι ἄλλο), νὰ δέχεσαι κάθε περιστατικὸ ἀπὸ τὸ σπλαγχνικὸ χέρι τῆς θείας πρόνοιάς του, σὰν πρᾶγμα γεμάτο ἀπὸ διάφορα ἀγαθά .

Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Από το βιβλίο του "Αόρατος Πόλεμος"

Αν το σφάλμα κάποιου αδελφού μπορεί να είναι δημόσιο και φανερό, εσύ αιτιολόγησέ το με αγάπη και φιλαδελφία και, πες ότι στον αδελφό εκείνον με το να βρίσκονται άλλες αρετές κρυμμένες, για να φυλαχθούν αυτές, επέτρεψε ο Θεός να πέση στο σφάλμα αυτό ή αν έχη μικρό χρονικό διάστημα το ελάττωμα εκείνο, για να παραμένη πιο ταπεινός στα μάτια τα δικά του και ακόμη με την καταφρόνησι των άλλων να κάνη κάποιον καρπό ταπεινώσεως και να ευαρεστήση τον Θεό περισσότερο, και έτσι το κέρδος του θα είναι μεγαλύτερο από την ζημία του. Αν πάλι η αμαρτία κάποιου είναι όχι μόνο φανερή, αλλά και μεγάλη και προέρχεται από καρδιά ισχυρογνώμονος, μη τον κατακρίνης αλλά τρέξε με το λογισμό σου στις φοβερές κρίσεις του Θεού και θα δης εκεί και άλλους ανθρώπους που ενώ προηγουμένως ήσαν στην παρανομία σε πολύ μεγάλο βαθμό, να έχουν φθάσει σε μεγάλα μέτρα αγιότητας με την μετάνοια και άλλους, πάλι, ενώ προηγουμένως ήσαν στον υψηλότερο βαθμό της τελειότητας, να έχουν πέσει σε αθλιώτατο γκρεμό.
Γι' αυτό, να στέκεσαι πάντοτε με φόβο και τρόμο, περισσότερο για τον εαυτό σου, παρά για κανένα άλλον. Και ας είσαι βέβαιος ότι όλα εκείνα τα καλά λόγια που θα πης για τον πλησίον και η χαρά που θα δοκιμάσης γι' αυτόν, είναι καρπός και αποτέλεσμα του αγίου Πνεύματος. Και αντίθετα, κάθε καταφρόνησις και αυθάδης κρίσις και καταλαλιά του πλησίον, προέρχεται από την κακία μας και από διαβολική παρακίνησι
Αόρατος Πόλεμος 

Μητρ. Σερβίων και Κοζάνης: "20 αιώνες δεν εκόλλησε κανείς από το σώμα και το αίμα του Κυρίου" . Τι λέει για τους τοπικούς άρχοντες, για Δραγασιά και Δαμασκηνιά και για τους ήρωες γιατρούς

«Δεν αμφισβητείται η Θεία Κοινωνία, είκοσι αιώνες δεν κόλλησε κανείς τίποτε από το Σώμα και το Αίμα του Κύριου. Είναι φοβερά αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας, έχει φτάσει στο κατακόρυφο η απιστία και αμφισβήτηση» αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο Πρακτορείο «Ορθοδοξία» και στον Αντώνη Μακατούνη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος.
Εκ παραλλήλου χαρακτήρισε ως μια σύγχρονη «μάστιγα» το ζήτημα του θανατοφόρου κορονοϊού που απασχολεί τους τελευταίους μήνες όλη την υφήλιο.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη σημερινή πνευματική κρίση προσθέτοντας σε αντιδιαστολή το θαύμα του Αγίου Νικάνορος στην πόλη της Κοζάνης το 1918
όταν σταμάτησε η επιδημία της Γρίπης (σ.σ. Ισπανική Γρίπη) «Η Παναγία μας μας περιμένει, δεν μας εγκατέλειψε ποτέ, εμείς εγκαταλείψαμε Θεό, Παναγία, Αγίους και τα πάντα» λέει χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.
Δύο χωριά της Κοζάνης βρίσκονται σε Καραντίνα
Αξιοσημείωτο είναι ότι λόγω του Κορονοϊού βρίσκονται από τη Δευτέρα σε καραντίνα δύο χωριά, η Δραγασιά και η Δαμασκηνιά του νομού Κοζάνης (σ.σ. ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία της ΙΜ Σισανίου και Σιατίστης), ενώ έχουν χαθεί και τρεις συνάνθρωποί μας (σ.σ. από τους 6 συνολικά), με τον Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης να μιλά για αυτό το θέμα με έκδηλη συγκίνηση, ενώ καταλήγοντας χαρακτηρίζει ήρωες τους γιατρούς αλλά και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Ακούστε τη συνέντευξη:


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...