ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

Είπε γέρων ησυχαστής:
—Εις τήν αρχήν ό υποτακτικός υπακούει εύλαβως καί άνεξετάστως. Με τόν καιρόν βάζει τήν λογικήν, ή οποία καταστρέφει τήν ύπακοήν. Βλέπει μέ τά μάτια της λογικής.
***
"Ελεγεν εις ημάς συχνά ό ερημίτης γέρων Χριστόδουλος, υποτακτικός του μεγάλου νηπτικού γέροντος Καλλινίκου, όταν τόν έπισκεπτόμεθα εις τό φιλόξενον καλύβι του:
—Εις τήν έποχήν μας χρειάζεται νά ασκηθούμε περισσότερον εις τήν ασκησιν της υπομονής. Οι παλαιοί άγιοι έκαναν μεγάλας ασκήσεις, τάς οποίας ήμείς άδυνατούμεν νά έκτελέσωμε. 'Αλλά τήν ύπομονήν καί τήν εν υπακοή ταπείνωση; όφείλομεν νά τήν έχωμεν...
***
"Οταν ήλθα εις τό "Αγιον "Ορος, ένόμισα ότι ήγγισα τόν θεόν, αλλά, όταν έγνώρισα τόν γέροντα Δανιήλ, τότε αντελήφθην πόσον μακράν ητο ό θεός άπό έμέ, είπεν ό ύποτακτικός τού διακριτικού γέροντος Δανιήλ, λογοτέχνης Ά. Μωραϊτίδης, ό γενόμενος εις τό τέλος 'Ανδρόνικος μοναχός.
***
"Οταν τό 1968 έπεσκέφθημεν τά Καρούλια (τήν βαθυτέραν δηλαδή ερημον τού "Αθω) μαζί μέ τόν παραδελφόν μου πατέρα Δανιήλ, έζη ό θαυμάσιος Ρώσος ερημίτης γέρων Ζωσιμάς, ό καλαθοποιός. Ήτο εκεί καί ό υποτακτικός του παπα-Σεραφείμ, γνώστης εν ολίγοις της Ελληνικής. Μας όδήγησεν εις τό εκκλησάκι τού ερημητηρίου τού αγίου Γεωργίου καί μας έδωσε τρία πνευματικά κεράσματα της ερήμου, τρία αγιογραφικά χωρία:
—«Ένώ περί ων δέδωκάς μοι ερωτώ ότι σοίεισί...» (Ίω. 17,9). β) «"Οσοι δέ έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοίς έξουσίαν τέ κνα Θεού γενέσθαι...» (Ίω. 1,12). γ) «Τηρείν πάντα όσα ένετειλην υμίν καί ιδού έγώ μεθ' υμών ειμί πάσας τάς ημέρας της ζωής έως της συντέλειας του αιώνος» (Ματθ. 28,20).
— Περνούμε, είπε, κρίσιμους καιρούς. Ό 'Αντίχριστος
έρχεται, ετοιμάζεται από τους Εβραίους.
Έπεσκέφθημεν καί τόν ερημίτην γέροντα Άνδρέαν. Πάμπτωχος, ασθενής, υπομονετικός, μέ ιλίγγους εις τό κεφάλι. 'Ιδού, μερικαί άπό τάς συμβουλάς του:
—Τό Εύαγγέλιον θέλει εφαρμογή καί οχι θεωρία. Ή προσευχή μας νά λέγεται μέ ενωμένα τόν λόγον, τόν νουν καί την καρδίαν. Γιά νά είναι καθαρά χρειάζεται εγκράτεια καί καθαρότης. Μή κρίνουμε τον πλησίον δι' ό,τιδήποτε. Κάνε υπακοή καί εις τους μικρότερους σου. Καί 90 ετών νά γίνης νά υπάκουης σέ ένα παιδί πού εΐναι 18 ετών.
Ό λιπόσαρκος, ό πρόσχαρος γέρων Βαρθολομαίος, μας ύπεδέχθη μέ τήν έγκάρδιον ασκητικήν φιλοξενίαν καί φίλολογίαν του:
— 'Οσάκις εις προσευχήν κατανυσσόμεθα, τοσάκις τόν
Θεόν καταφιλούμεν, ειπεν. Μέ τάς άρετάς όμοιούμεθα τω
Θεώ. Μέ τήν νοεράν προοευχήν ένουμεθα τω θεω. Ούτως
έχουν τά πράγματα, αδελφάκια μου. 'Αλλοίμονον εις έμέ,
διότι έχασα τήν ευλογίαν του Κοινοβίου. Ή υπακοή οδηγεί
εις ταπείνωση , εις πένθος, εις δάκρυα εις καθαροσίν καί φωτι -
σμόν...Καί ένώ μας έκέρασε τό άσκητικόν κέρασμα, ένα σύ-
κον ξηρόν μέ βρόχινον νερό άπό τήν στέρναν του, μας περιέ -
γράψε τόν ένάρετον γέροντα Ισαάκ τόν Διονυσιάτην καί τάς
άρετάςτου.


Ό πάμπτωχος καί ρακένδυτος Ρουμάνος ασκητής Ε., δέν είχε «που τήν κεφαλήν κλίναι». Έβοήθει εις τήν τράπεζαν του Ρωσικού μοναστηρίου καί 6, τι έπαιρνε τό έδιδεν έλεημοσυνην εις απομεμακρυσμένους άσκητάς.
— Είναι ή μόνη ευκαιρία νά σωθώ, έλεγεν. Νά ζητιανεύω ταπεινούμενος, νά κοπιάζω, νά διαμοιράζω...
***
"Οταν ύπηρετούσεν ό γέρων 'Αρτέμιος εις ένα Γρηγοριάτκον μετόχι εις τήν "Αρταν καί έπήγαινε νά ψωνίση εις τήν άγοράν, επέστρεφε μέ άδεια χέρια. Ό, τι είχε τά διεμοίραζεν εις πτωχούς καί γεροντάκια.
***
Όλας τάς «ευλογίας», πού του έδιδαν πολλοί θεραπευμένοι μέ τήν προσευχήν του, ό Χατζηγεώργης τάς έδιδε έλεημοσύνην εις τους πτωχούς, μοναχούς καί λαϊκούς. Τόση ήτο ή ελεημοσύνη του ώστε επεκράτησε νά λέγουν δι' όποιονδήποτέ ελεήμονα:
«Δίνει σάν Χατζηγεώργης».
***
Έπί ήγουμενίας του Καθηγουμένου της ίερας Μονής Γρηγορίου Συμεών επήγεν ό μοναχόςc Υπάτιος καί βλέπων οτι τό πιθάρι ελαίου είχε μόνον 30Θ κιλά ήρώτησεν τόν Ήγούμενον:
-θά δωσωμε λάδι στους ασκητές;
-θά τους δώσης.
-Γέροντα, δέν έχομε.
-Τό λάδι εϊναι γιά όλους μας. "Αν σωθη, τότε θά σωθή γιά όλους μας.
Έδιδαν, έδιδαν καί δέν έλιγόστευεν τό έλαιον!... Άμείωτον έμεινεν εις τό πιθάρι. »

ΚΩΣΤΑΣ