Η Ιερότητα της Κυριακής. Τι λέγει ο γέροντας Παίσιος για την ιερότητα της ημέρας αυτής

Η Ιερότητα της Κυριακής.

Τι λέγει ο γέροντας Παίσιος για την ιερότητα της ημέρας
αυτής
Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής
σταματάει κάθε εργασία. Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή, όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της παραμονής. Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό πάλι με τρόπο.
Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν.
Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν... Τώρα κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα νοσοκομεία...
Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει: «Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει». «Να σταματήσης να δουλεύης Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.
Πάντα λέω στους λαϊκούς να σταματήσουν να δουλεύουν Κυριακές και γιορτές, για να μην τους βρουν στην ζωή τους συμφορές. Όλοι μπορούν να ρυθμίσουν την δουλειά τους. Όλη η βάση είναι η πνευματική ευαισθησία. Αν υπάρχη ευαισθησία, βρίσκονται λύσεις για όλα.
Και αν λίγο ζημιωθούν από μια λύση, θα πάρουν ευλογία διπλή. Πολλοί όμως δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε στην Θεία Λειτουργία πηγαίνουν. Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Αν δεν πάη ο Χριστιανός την Κυριακή στην Εκκλησία, πως θα αγιασθή; Δυστυχώς όμως πάνε σιγά-σιγά οι άνθρωποι να μην αφήσουν ούτε γιορτές ούτε τίποτε. Βλέπεις, ακόμη και τα ονόματα τα αλλάζουν, για να μη θυμούνται τους Αγίους τους.
Το Βασιλική το κάνουν Βίκυ· το Ζωή, Ζωζώ, και έτσι λέει δυο φορές... «ζώο»! Έβαλαν την γιορτή της Μάνας, του Μάη, του Απρίλη... Σε λίγο θα πουν: «Σήμερα είναι η γιορτή της αγκινάρας, την άλλη του κυπαρισσιού, την άλλη τα γενέθλια αυτού που βρήκε την ατομική βόμβα ή το ποδόσφαιρο». Δεν αφήνει όμως ο Θεός...

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή πρωί. Ώρα Θείας Λειτουργίας. Όμως στην νεοελληνική μας κοινωνία των... προχωρημένων αντιλήψεων η ζωή διοργανώνεται αγνοώντας χαρακτηριστικά, τι σημαίνει κάλεσμα της καμπάνας και σύναξη στην θεία λειτουργία.
- Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα την iδια ώρα με την λειτουργία.
- Εκδρομεiς και ταξιδιώτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακή πρωί-πρωί.
- Εργαζόμενοι ρυθμίζουν τις δουλειές τους ή τον ύπνο τους την ίδια ώρα, που στους ναούς γίνεται η λειτουργία.
Πόσο θλιβερή άγνοια έχουν! Τι χάνουν! Τι στερούνται προτιμώντας κάτι άλλο, ούτε καν το σκέπτονται!Ω αν καταλάβαιναν, σε τι προσφορά πλούτου χάριτος στρέφουν την πλάτη τους!Ω αν ήξεραν, τι «δικαιώματα» δίνουν στο διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας γυμνοί από την «χάρη» της θείας λειτουργίας!Ω αν εiχαν επίγνωση, πόσο τραγικά λάθος αξιολογήσεις κάνουν, αδικώντας έτσι τον εαυτό τους!...
Κάποτε, ένας ψαράς επήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιο Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή πού θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
-Ποτέ τα έπιασες; Εκείνος απάντησε:
-Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος έκεiνος τού λέει:
-Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
Θέλεις να βεβαιωθείς γι' αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδεiς. Δεν θα το φάει.Και πράγματι. `Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό. Οι γάτες «τρελαίνονται» για ψάρια. Καί δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoυ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή τού ψαρά. Πού από άγνοια δεν σεβόταν την αργία τής Κυριακής. Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;

Από το Βιβλίο ΄΄ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ΄΄ Αρχιμ. Σάββα Δημητρέ

 

HΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ !!!!!!!

Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ χορτάσουν στὸ σπίτι στοργὴ καὶ ἀγάπη

Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ χορτάσουν στὸ σπίτι στοργὴ καὶ ἀγάπη
Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ ἀπὸ πολλὴ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσης κοντά του, νὰ σοῦ πῆ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψης, νὰ τὸ φιλήσης. Ὅταν τὸ μικρὸ παιδὶ εἶναι καμμιὰ φορὰ ἀνήσυχο καὶ κάνη σκανταλιὲς, ἄν τὸ πάρη ἡ μάνα στὴν ἀγκαλιά, τὸ χαϊδέψη καὶ τὸ φιλήση, ἡρεμεῖ, γαληνεύει. Ἄν χορτάση στοργὴ καὶ ἀγάπη, ὅταν εἶναι μικρό, ὕστερα ἔχει δύναμη νὰ ἀντιμετωπίση τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς.
Σήμερα ὅμως τὰ περισσότερα παιδιὰ βλέπουν τοὺς γονεῖς τους γιὰ λίγο τὸ βράδυ καὶ δὲν χορταίνουν ἀγάπη. Πολλὲς φορὲς οἱ γονεῖς ποὺ εἶναι ἐκπαιδευτικοί ἤ γιατροὶ καὶ ἀσχολοῦνται στὴν δουλειά τους μὲ παιδιὰ δίνουν τὴν στοργή τους στὰ ξένα παιδιὰ καὶ, ὅταν γυσίζουν στὸ σπίτι, δὲν ἔχουν στοργὴ γιὰ τὰ δικά τους παιδιά. Εἶναι κουρασμένοι.
Ἔχει τελειώσει πιὰ ἡ μπαταρία. Ὁ πατέρας ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ξαπλώνει στὴν πολυθρόνα, παίρνει καὶ τὴν ἐφημερίδα νὰ διαβάση κανένα νέο καὶ δὲν ἀσχολεῖται καθόλου μὲ τὰ παιδιά· πάει κοντά του τὸ παιδάκι καὶ, ἀντὶ νὰ του μιλήση, ἀντὶ νὰ τό χαϊδέψει λίγο, τὸ διώχνει.

Ἡ μάνα ἀπὸ τὴν ἄλλη πάει νὰ ἑτοιμάση κάτι γιὰ φαγητὸ, ὁπότε οὔτε αὐτὴ δὲν εὐκαι ρεῖ νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ παιδιά, κι ἔτσι τὰ καημένα μεγαλώνουν στερημένα ἀπὸ ἀγάπη. Ἤ, βλέπεις, μερικοί ἀξιωματικοί, ποὺ εἶναι συνηθισμένοι νὰ ἐπιβάλλουν αὐστηρὲς τιμωρίες στοὺς φαντάρους, ὅταν δὲν ὑποτάσσωνται, θέλουν καὶ στὴν οἰκογένεια νὰ ἐπιβάλουν στρατιωτική πειθαρχία καὶ φέρονται σκληρὰ στὰ παιδιά τους ἤ δίνουν χαστούκια γιὰ τὸ παραμικρό.
Ἤ μερικοὶ δικαστικοί, ὅταν τὸ παιδὶ κάνη καμμιὰ ζημιά, κάνουν καὶ στὸ σπίτι δικαστήριο. Δὲν φέρονται στὰ παιδιὰ μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη, γι’ αὐτὸ μετὰ καὶ αὐτὰ ἔχουν ψυχολογικὰ προβλήματα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ  ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!!

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   30 ΙΟΥΝ 2012 

 

Ναι , Κύριε , άκουσε την προσευχή της γης . Όλοι οι λαοί αδηµονούν . Όλοι χάθηκαν µέσα στις αµαρτίες . Όλοι στερήθηκαν τη χάρη Σου και ζουν στο σκοτάδι . ...

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
... Μη θλίβεστε , λαοί , που είναι δύσκολη η ζωή . Αγωνίζεστε µόνον
εναντίον της αµαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο κι Αυτός θα
σας χαρίσει ότι είναι ωφέλιµο , γιατί είναι σπλαγχνικός και µας αγαπά ...

... Αλήθεια σας λέω : ∆εν ξέρω νάχω κανένα καλό κι έχω πολλές
αµαρτίες . Η χάρη του Αγίου Πνεύµατος όµως εξάλειψε τις αµαρτίες µου
και ξέρω πως σ ‘ όσους παλεύουν εναντίον της αµαρτίας ο Κύριος τους
χαρίζει όχι µόνο την άφεση αλλά και τη χάρη του Αγίου Πνεύµατος , η
οποία δίνει χαρά στην ψυχή και την γεµίζει µε βαθιά και γλυκιά ειρήνη ...

...Ναι , Κύριε , άκουσε την προσευχή της γης . Όλοι οι λαοί αδηµονούν .
Όλοι χάθηκαν µέσα στις αµαρτίες . Όλοι στερήθηκαν τη χάρη Σου και
ζουν στο σκοτάδι . ...

... Ας είναι δοξασµένος ο Κύριος , που µας έδωσε τη µετάνοια και µε τη
µετάνοια σωζόµαστε όλοι µας χωρίς εξαίρεση . ∆εν θα σωθούν µόνον
όσοι δεν µετανοούν ΄ κι εδώ βλέπω την απόγνωσή τους και κλαίω από
συµπόνια γι ‘ αυτούς . Αν κάθε ψυχή εγνώριζε τον Κύριο , θα ήξερε πόσο
µας αγαπά Αυτός και κανένας δεν θ ‘ απελπιζόταν για την σωτηρία του ,
ούτε καν θα εγόγγυζε !!

αγιου  Σιλουανου 
 ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   30 ΙΟΥΝ 2012

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια.

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια.
Γι’ αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν’ ανακόψει την πορεία του
αγωνιστή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

αγιος Νεκταριος Πενταπολεως !

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    28 ΙΟΥΝ 2012

Ο Απόστολος Παύλος έρχεται στην Κόρινθο

… Η πόλη της Κορίνθου ήταν και αυτή ρωμαϊκή αποικία. Όπως και οι Φίλιπποι, έτσι και η Κόρινθος , δεν είχε ιδρυθεί από τους Ρωμαίους. Αντίθετα, ήταν μια πανάρχαιη πόλη που είχε παίξει  ένα σημαντικό ρόλο στα πλαίσια του αρχαίου ελληνικού κόσμου, κατά την αρχαϊκή, την κλασσική και την ελληνιστική περίοδο. Είχε, ωστόσο καταστραφεί εντελώς, όταν την κατέλαβε ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος, μετά την περίφημη μάχη της Λευκόπετρας το 146 π. Χ. Αν και φαίνεται ότι η πόλη κατοικήθηκε και πάλι σε περιορισμένο βαθμό, ο Ιούλιος Καίσαρας την έκανε ρωμαϊκή αποικία, εγκαθιστώντας εκεί απελεύθερους από τη  Ρώμη το 44 π. Χ. , λίγο πριν τη δολοφονία του.

Λόγω της εξαιρετικής γεωγραφικής της θέσης –μεταξύ του Σαρωνικού και του Κορινθιακού Κόλπου, που χωρίζονταν από τον περίφημο Ισθμό – λόγω της ύπαρξης διόλκου, από την οποία μεταφέρονταν τα πλοία από τον ένα Κόλπο στον άλλο, και λόγω της εύφορης πεδιάδας της, η Κόρινθος και τα δυο λιμάνια της – το Λέχαιο στον Κορινθιακό και οι Κεγχρεές στο Σαρωνικό- αποτέλεσε το σημαντικότερο λιμάνι του νότιου ελλαδικού χώρου και αναπτύχθηκε γρήγορα τόσο πληθυσμιακά, όσο και οικονομικά, αποτελώντας μια από τις πλουσιότερες πόλεις της αυτοκρατορίας, περιβόητη για τον πλούτο της και τον έκκλητο βίο των κατοίκων της. Παράλληλα, η πόλη αποτελούσε έδρα του Ρωμαίου ανθυπάτου της Αχαΐας, μιας ρωμαϊκής επαρχίας, που περιελάμβανε τη νότια Ελλάδα και το νότιο Αιγαίο. Στην πόλη της Κορίνθου έφτασε ο Απόστολος Παύλος στις αρχές του 50 μ. Χ. …

… Στην πόλη της Κορίνθου , οι πρώτοι άνθρωποι που συνάντησε ήταν ο Ακύλας, από τον Πόντο της Μικράς Ασίας, Εβραίος στο θρήσκευμα, και η σύζυγός του Πρίσκιλλα, οι οποίοι , λόγω του εβραϊκού τους θρησκεύματος, είχαν διωχθεί πρόσφατα από τη Ρώμη, κατά το διωγμό που είχε εξαπολύσει ο αυτοκράτορας Κλαύδιος κατά των Εβραίων της Ρώμης (49 μ.Χ. ). Η πρώτη αυτή γνωριμία κατέστη ιδιαίτερα χρήσιμη στον Απόστολο Παύλο, διότι αυτοί τον φιλοξένησαν και εργάστηκαν μαζί του, καθώς, λόγω της κοινής τους εργασίας –ήταν σκηνοποιοί- μπορούσαν να εργάζονται και να προωθούν μαζί τα προϊόντα τους…

… Με την οικία των Ακύλα και Πρίσκιλλα ως βάση του, ο Απόστολος Παύλος, πλήρης Πνεύματος Αγίου, μετέβαινε κάθε Σάββατο στην εβραϊκή συναγωγή και κήρυττε τον Χριστό, πείθοντας, με τους λόγους του, όχι μόνο τους Ιουδαίους, αλλά και τους ειδωλολάτρες. Εν τω μεταξύ έφθασαν στην  Κόρινθο και οι  δυο συνεργάτες του Απόστολου, Σίλας και Τιμόθεος. Ο Τιμόθεος ερχόταν από τη  Θεσσαλονίκη, μέσω Βερροίας, όπου είχε συναντήσει τον Σίλα, μαζί με τον οποίο κατέβηκαν στην Κόρινθο, για να συναντήσουν τον Παύλο…

… Παρά τις επιτυχίες του στην Κόρινθο, ο Απόστολος συνάντησε στη συναγωγή και σοβαρότατες βίαιες αντιδράσεις. Η δική του στάση υπήρξε όμοια με αυτήν που είχε υιοθετήσει παλιότερα, κατά την πρώτη περιοδεία του, στην  Αντιόχεια της Πισιδίας:

«ἐκτιναξάμενος τὰ ἱμάτια εἶπεν πρὸς αὐτούς· τὸ αἷμα ὑμῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ὑμῶν καθαρὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι»

 Με τα λόγια αυτά ,εγκατέλειψε ο Παύλος τη συναγωγή και κατέφυγε στο σπίτι ενός νεοφώτιστου Χριστιανού, του Ιούστου, καθώς αυτό συνόρευε με τη συναγωγή. Παρά τις αντιδράσεις, όμως, το κήρυγμα του Παύλου γνώρισε μεγάλη επιτυχία, τόσο μεταξύ των ειδωλολατρών όσο και μεταξύ των Ιουδαίων. Το σημαντικότερο πρόσωπο της ιουδαϊκής κοινότητας της Κορίνθου, ο αρχισυνάγωγος Κρίσπος, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίσθηκε από τον ίδιο τον Απόστολο, αποτελώντας έναν από τους λίγους που βάπτισε στην Κόρινθο ο ίδιος ο Παύλος.

Λόγω της σημαντικής απήχησης , που είχε το κήρυγμα του Απόστολου στην Κόρινθο, ήταν προφανές ότι υπήρχαν περιθώρια για περαιτέρω επέκταση της πρώτης Εκκλησίας της Κορίνθου. Αυτό, ήταν , άλλωστε και το ξεκάθαρο θέλημα του Θεού, που δηλώθηκε με σαφή τρόπο με νυκτερινό όραμα, που αποκαλύφθηκε στον Παύλο:

«μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς, διότι ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε, διότι λαὸς ἐστί μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ»

Το όραμα αυτό έπεισε τον Απόστολο, ότι, παρά τις δυσκολίες και τις αντιδράσεις, θέλημα του Θεού ήταν να παραμείνει στην πόλη και να συνεχίσει να κηρύττει ακατάπαυστα. Πράγματι, ο Παύλος υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και παρέμεινε στην Κόρινθο ένα χρόνο κι έξι μήνες. Ήταν η πρώτη φορά στη μέχρι τότε αποστολική δραστηριότητα του μεγάλου Παύλου, που ο Απόστολος αποφάσιζε να διαθέσει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα για μια συγκεκριμένη πολιτεία. Η εύνοια του Θεού, της οποίας έγινε αποδέκτης η Κόρινθος εκείνης της εποχής, είχε ως αποτέλεσμα  τη δημιουργία μίας ανθούσας Εκκλησίας, η οποία άκμασε στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. ..

Από το βιβλίο «Η ζωή και το έργο του

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ»

ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΚΟΡΙΝΘΟΣ 2009

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕΡΒΙΑ 28-06-2012-Βίντεο

Τό καλό εἶναι ποῦ δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός.

Τό καλό εἶναι ποῦ δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός.
Ὁ Καλός Θεός τόν σημερινό κόσμο τόν φυλάει μέ τά δυό Του χέρια, παλιότερα μόνο μέ τό ἕνα. Σήμερα, μέσα στούς τόσους κινδύνουν ποῦ ζῆ ὁ ἄνθρωπος, ὁ Θεός τόν φυλάει ὅπως ἡ μάνα τό μικρό παιδί, ὅταν ἀρχίζη νά περπατάη.
Τώρα μᾶς βοηθοῦν πιό πολύ ὁ..Χριστός, ἡ Παναγία, οἱ Ἅγιοι, ἀλλά δέν τό καταλαβαίνουμε.
Ποῦ θά ἦταν ὁ κόσμος, ἄν δέν βοηθοῦσαν!… Τό μεγαλύτερο ποσοστό τῶν ἀνθρώπων παίρνει χάπια καί εἶναι σέ μία κατάσταση… Ἄλλος μεθυσμένος, ἄλλος ἀπογοητευμένος, ἄλλος ζαλισμένος, ἄλλος ἀπό τούς πόνους ξενυχτισμένος. Ὅλοι αὐτοί βλέπεις νά ὁδηγοῦν αὐτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, νά κάνουν ἐπικίνδυνες δουλειές, νά χειρίζωνται ἐπικίνδυνα μηχανήματα. Εἶναι ὅλοι αὐτοί σέ κατάσταση νά ὁδηγοῦν; Μποροῦσε νά εἶχε σακατευθῆ ὁ κόσμος. Πῶς μᾶς φυλάει ὁ Θεός καί δέν τό καταλαβαίνουμε!
Παλιά, θυμᾶμαι, πήγαιναν οἱ γονεῖς στά χωράφια καί πολλές φορές μᾶς ἄφηναν στήν γειτόνισσα νά μᾶς προσέχη μαζί μέ τά παιδιά τά δικά της. Ἀλλά τότε ἦταν ἰσορροπημένα τά παιδιά. Μία ματιά ἔριχνε ἡ γειτόνισσα καί ἔκανε τίς δουλειές της καί ἐμεῖς παίζαμε ἥσυχα. Ἔτσι καί ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, οἱ Ἅγιοι παλιά μέ μία ματιά παρακολουθοῦσαν τόν κόσμο.
Σήμερα καί ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία καί οἱ Ἅγιοι τόν ἕναν πιάνουν ἀπό ΄δῶ, τόν ἄλλον ἀπό ΄κεῖ, γιατί οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι ἰσορροπημένοι.
Τώρα εἶναι μία κατάσταση… Θεός φυλάξοι!!!!ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ

Από: Μοναχος Παισιος Αγιορειτης

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   26 ΙΟΥΝ 2012

Τα κόκκαλά μας στο Πεδίο της Μάχης

«Κάποιος Μοναχός, απογοητευμένος από τον τρόπο της ζωής του, ρώτησε ένα πνευματικό πατέρα.

-       Τι να κάμω; Οι λογισμοί μέσα μου φουντώνουν και μου λένε: “Πολύ αργά διάλεξες τη μοναχική ζωή. Δεν μπορείς να σωθείς” .

Τότε ο Γέροντας του είπε:

-       Να ξέρεις, Αδελφέ , πώς και αν δεν μπορούμε να μπούμε στη Γη της Επαγγελίας, μας συμφέρει να αφήσουμε τα κόκκαλά μας στην Έρημο, παρά να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο»! Ιωάννης Μόσχος ( PG 87, 3100 ) .

Η απάντηση αυτή του Γέροντα έχει αγιογραφικό νόημα. Αναφέρεται στην Έξοδο των αρχαίων Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, κατά την οποία, οι πολλοί, κυρίως η πρώτη γενεά, καθώς και ο Μωυσής, πέθαναν στην Έρημο, πριν εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας ( Δευτ. λβ΄48-51, Αριθ. ιδ΄23,29. Εβρ. γ΄16-17 ) .

Η απάντηση του Γέροντα έχει βαθύτατο πνευματικό νόημα. Συμφέρει να πέσει κανείς στο πεδίο της Μάχης, παρά να εγκαταλείψει τον αγώνα και να γυρίσει πίσω, στο στρατόπεδο του εχθρού.

Εκείνο που έχει σημασία, είναι, πρώτον, η απόφαση της ένταξής μας στο στρατόπεδο του Χριστού και , δεύτερον, ο αγώνας στο πεδίο της Μάχης. Η έκβαση της Μάχης βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Η προσωπική καταξίωση είναι άσχετη με την έκβαση της Μάχης. Ο τραυματισμός , η πτώση ακόμη και ο θάνατος στο πεδίο τη; Μάχης καταξιώνει τον χριστιανό αγωνιστή ούτως ή άλλως. Το πεδίο της Μάχης είναι καταξιωμένο όσο και η νικηφόρα ή μη έκβασή της. Το πεδίο της Μάχης είναι τίμιο και ιερό. Είναι τιμή στον χριστιανό αγωνιστή να συμμετέχει στο χριστιανικό στρατόπεδο και να αγωνίζεται τον καλό αγώνα. Είναι επίσης δόξα στον χριστιανό αγωνιστή να τραυματισθεί  ή και να πέσει στο πεδίο της Μάχης ακόμη κι αν η Μάχη αυτή χαθεί για την χριστιανική παράταξη. Ο Χριστός είπε: «οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ' ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ» ( Λουκ. θ΄62 ) .

Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός έδωσε την Μάχη στον λόφο του Γολγοθά. Τραυματίσθηκε και πέθανε στο πεδίο της Μάχης αυτής, η οποία φαινομενικά μόνο χάθηκε. Στην πραγματικότητα , η Μάχη του Γολγοθά είχε άμεσα και μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα για όλους τους ανθρώπους και για τον Ίδιο τον Πρωταγωνιστή. Ήταν μια περιφανής Νίκη που στεφανώθηκε  με την δόξα της Ανάστασης. Είναι προτιμότερο να πεθάνεις πάνω στον αγώνα, στο πεδίο της Μάχης, παρά να εγκαταλείψεις την προσπάθεια και να γυρίσεις πίσω.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

H Κοζάνη υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο

Με τιμές αρχηγού κράτους υποδέχτηκε η Κοζάνη το απόγευμα της Τετάρτης τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Η υποδοχή του Παναγιότατου έγινε από εκατοντάδες   πιστούς μπροστά στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης , όπου ο Παναγιότατος έφτασε με πομπή, συνοδευμένος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και 32 Μητροπολίτες.

Σε Κοζάνη και Καστοριά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, από 27/6 έως 3/7

Επίσκεψη στις μητροπόλεις Κοζάνης και Καστοριάς και περιοδεία στο χώρο ευθύνης τους θα πραγματοποιήσει από τις 27 Ιουνίου έως τις 3 Ιουλίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με πρώτο σταθμό την Κοζάνη.
Ο κ. Βαρθολομαίος στο πλαίσιο της τετραήμερης επίσκεψής του στην Κοζάνη θα επισκεφθεί εκκλησιαστικά και πνευματικά ιδρύματα, καθώς και αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία στην περιοχή της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης, στην Κοζάνη, στα Σέρβια, στην Αιανή και στον Βελβενδό. Το πρωί του Σαββάτου θα επισκεφθεί εγκαταστάσεις της ΔΕΗ και το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, όπου θα αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος και στη συνέχεια θα αναχωρήσει για την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα παραμείνει στην Καστοριά μέχρι τις 3 Ιουλίου για να παραστεί την 1η Ιουλίου στις εορταστικές εκδηλώσεις αγιοκατατάξεως της Οσίας Σοφίας, της «εν τη Ιερά Μονή Παναγίας Θεοτόκου Κλεισούρας ασκησάσης», που η μνήμη της τιμάται από την εκκλησία στις 6 Μαΐου και στη συνέχεια να επισκεφθεί άλλες περιοχές της ευθύνης της τοπικής μητρόπολης.
Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Καστοριά, ο κ. Βαρθολομαίος, μεταξύ άλλων, θα αναγορευτεί σε επίτιμο δημότη της πόλης, θα επισκεφθεί το Νυμφαίο και θα εγκαινιάσει το Ενυδρείο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς.
Συνεντεύξεις τύπου μητροπολιτών Σερβίων-Κοζάνης και Καστοριάς
Πρόσκληση προς τους πιστούς να υποδεχθούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην επίσημη τελετή υποδοχής που θα γίνει την Τετάρτη 27 Ιουνίου, στις 5.30 το απόγευμα, στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης, απηύθυνε σε συνέντευξη τύπου το μεσημέρι στην Κοζάνη ο μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης, κ. Παύλος.
Υπογράμμισε ότι πρόκειται για την «πρώτη επίσκεψη Οικουμενικού Πατριάρχη στην Κοζάνη μετά από 49 χρόνια» (από τη διέλευση του εκλιπόντος Οικ. Πατριάρχη Αθηναγόρα). Αναφέρθηκε επίσης στο φιλανθρωπικό έργο της μητρόπολης καθώς και στην αποκατάσταση του Μητροπολιτικού Οίκου Κοζάνης, του «Επισκοπείου» που θα εγκαινιάσει ο κ. Βαρθολομαίος, αμέσως μετά την άφιξή του στην Κοζάνη, στις επτά το απόγευμα της Τετάρτης.
Σε ξεχωριστή συνέντευξη τύπου στο δημαρχείο Καστοριάς παρουσία του δημάρχου της πόλης και του περιφερειάρχη Δ. Μακεδονίας Γιώργου Δακή, ο μητροπολίτης Καστοριάς κ. Σεραφείμ κάλεσε σε «πάνδημη» υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη στην πλατεία Ομονοίας Καστοριάς, στις επτά το απόγευμα του Σαββάτου, επισημαίνοντας την βαρύτητα και την πνευματική σημασία της επίσκεψης του κ. Βαρθολομαίου στην περιοχή.
Όπως ανακοινώθηκε, λόγω της συγκυρίας, περικόπηκαν σημαντικά οι δαπάνες για τη φιλοξενία επισκεπτών, ώστε να εξασφαλιστούν και να διατεθούν χίλια κουπόνια για ένα γεύμα, σε εστιατόρια και ταβέρνες της πόλης, σε ισάριθμους φτωχούς δημότες της Καστοριάς, προκειμένου να συνεορτάσουν μαζί με τους συμπολίτες τους την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου.
www.kathimerini.gr Πηγή: ΑΜΠΕ

Λυπάμαι πολύ για τα ελληνόπουλα - Γέροντας Παΐσιος

Λυπάμαι πολύ για τα ελληνόπουλα - Γέροντας Παΐσιος
Την αγάπη του για την Ελλάδα, αλλά και τον προβληματισμό του για το πώς τα Ελληνόπουλα βιώνουν την κατάσταση στη χώρα τους, εκθέτει μέσα από ακόμη μία διδαχή του ο γέροντας Παϊσιος.
«Αγαπώ πολύ την πατρίδα μου και λυπούμαι πολύ που σήμερα τα Ελληνόπουλα ντρέπονται να πουν πως είναι Έλληνες. Η λέξη «Έλληνας» δεν αποδίδει φυλετισμό. Η λέξη «Έλληνας» αποτελεί φυλετισμό για κάθε άλλον πλην των Ελλήνων.Τώρα όμως δεν είμεθα Έλληνες, είμεθα Ρωμαίοι, είμεθα Βυζαντινοί, είμεθα Θεανθρωπιστές. Ανεβήκαμε πιο ψηλά. Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες.Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία….
Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν.Σήμερα πουλήθηκαν όλα. Έχει κατορθώσει ο «Διεθνής Σιωνισμός» με τα προγράμματα που κάνει εδώ και 180 χρόνια, να εφαρμόσει σήμερα τα σχέδια του.Σήμερα όμως που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Το αίμα το Ελληνικό που χύθηκε για την Ορθοδοξία, εάν ενωθεί σήμερα θα γίνει πλωτό ποτάμι, να πνίξει τους κανίβαλους που λέγονται «μεγάλοι».
Οι ελπίδες μας είναι μόνο στον Θεό. Κι εσείς να ζείτε χριστιανικά, γιατί σας λέω υπεύθυνα-και θα το δείτε-ότι δεν έχουμε μέρες. Αυτό που ανάβει τώρα στα Βαλκάνια θα συνεχιστεί.Αυτό θα είναι η αφετηρία μέσω της οποίας ο Θεός, με το δικό Του τρόπο, θα ελευθερώσει τους χριστιανούς και θα τους υψώσει πάλι στην γραμμή τους. Και θα επανέλθει το Βυζάντιο. Και ξέρετε γιατί;Διότι οι Ευρωπαίοι λαοί θα ξαναενωθούν. Ποιος θα τους καθοδηγεί; Δεν κρατάει κανείς. Μόνο εμείς κρατάμε την Ορθόδοξη πίστη».

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   26  ΙΟΥΝ 2012

ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ» ΓΙΑ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΥΣ

…Γιατί δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο και ωραιότερο και ωφελιμότερο από την πνευματική επικοινωνία με τον Χριστό! Προκειμένου λοιπόν να γκρινιάζουμε ή να μουρμουρίζουμε ή να λέμε ο,τιδήποτε άλλο, άσκοπο ή αμαρτωλό, ας επαναλαμβάνουμε το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και μέσα στον ναό ακόμα. Σκύψιμο της κεφαλής και «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

·       Γλυκάθηκε ο νους; Ε, δεν ξεκολλά από την Ευχή.

·       «Ηυφράνθη η καρδία»; Σκλαβώθηκε για πάντα από την θεία αγάπη, από τον θείο έρωτα. Άραγε, δεν το έχετε νοιώσει ποτέ αυτό;…

Εκείνο, λοιπόν, που ενδιαφέρει όλους εμάς , που ζούμε μέσα στον κόσμο, τον φοβερά αμαρτωλό και ξεδιάντροπο, είναι να λέμε την Ευχούλα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», κατ’ αρχάς και για αρκετά καιρό προφορικά, φωναχτά ή ψιθυριστά  με το κομποσχοίνι, και ύστερα από μέσα μας, παντού και πάντοτε . Όσο περισσότερο θα λέγεται η ευχή , με υπομονή και με θέρμη ψυχής, τόσο γρηγορώτερα θα γίνη κτήμα μας ένας νέος τρόπος ζωής. Τότε, εφ’ όσον θα έχουν προηγηθή αρκετές προσπάθειες και πολλοί πειρασμοί, θα αισθανώμεθα και θα βιώνουμε την προσευχή μέσα μας . Θα πυρπολούμεθα από την Ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» θα γεμίζουμε , θα πληρούμεθα από την χάρι της Ευχής, της Νοεράς προσευχής, και θα καθιστάμεθα ολόκληροι μια προσευχή!...

Και τότε η θεία Χάρις θα λάμπη στο πρόσωπό μας. Μέσα στους πειρασμούς θα έχουμε ειρήνη στην καρδιά. Μέσα στους διωγμούς και στα μαρτύρια, θα έχουμε την χάρι της υπομονής και της ησυχίας από την καλή μαρτυρία της συνειδήσεώς μας. Θα μας θλίβη ο ένας , θα μας κατατρέχη ο άλλος, αλλά μέσα μας θα βασιλεύη μια παράδοξη και ανείπωτη γλυκύτητα.

Στο «Πνευματικό ημερολόγιο» μιας πιστής  και ταπεινής ψυχής, που κυκλοφόρησε στην Ρουμανία, διαβάζουμε τα εξής, για μια ευλαβή γυναίκα στο Βουκουρέστι, που καλλιέργησε την Ευχή μέσα από πολλές δυσκολίες και πειρασμούς, τόσο εξαιτίας  της εργασίας της και της οικογενείας της όσο και της φτώχειας και του κομμουνιστικού καθεστώτος:

«Μετά από οκτώ μήνες ακατάπαυστης προσευχής (ημέρα και νύκτα), ξύπνησα ένα πρωινό από τους κτύπους της καρδιάς και άρχισα να προφέρω την προσευχή στον ρυθμό των χτύπων της καρδιάς.

Αισθάνθηκα στην καρδιά μου την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος σαν ένα γλυκό βελούδινο χάδι, σαν τα φτερά μιας πεταλούδας που πετάριζε στην ψυχή μου λέγοντας:

-       «Είμαι εδώ. Εγώ είμαι ο ενεργών. Εσύ προσεύχου».

Κράτησα λίγο την αναπνοή μου, για να νιώσω την γλυκύτητα και την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος. Έλαβα τότε στην ψυχή μου μια ειρήνη αγία, θεϊκή, ουράνια…

… Βλέπουμε λοιπόν ότι οι θεοφιλείς ευεργεσίες της Ευχούλας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» γρήγορα μας αποκαλύπτωνται και μας καταπλήσσουν. Ακόμη και η κούρασις, τότε, θα είναι γλυκειά και ο πόνος που θα αισθανώμεθα σωματικά, θα είναι πιο ελαφρύς. Τότε και τα σύννεφα της αμαρτίας θα διαλύωνται και ο ήλιος της ειρήνης και της αγάπης θα λάμπη ακτινοβόλος μέσα στον ουρανό της ψυχής μας και θα χωρούν μέσα μας όλοι, ακόμη και οι εχθροί μας.

Έτσι θα γνωρίσουμε βιωματικά ότι:

·       Οι πράξεις των εντολών, με πρώτη την διπλή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον,

·       η συμμετοχή μας στη θεία Λατρεία και στα πανάγια σωστικά Μυστήρια,

·       το καθημερινό πνεύμα συντριβής και μετανοίας που καλλιεργούμε,

·       η καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων θεοφιλών πνευματικών βιβλίων

·       και η αδιάλειπτος προσευχή με το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», ανοίγουν τις θύρες του θείου ελέους. Ανοίγουν την αγκαλιά του Θεού και αυτή η αγκαλιά με την σειρά της μας κλείνει μέσα της!!! Και τότε, η ουράνια χαρά της ψυχής μας είναι ανέκφραστη και δεν περιγράφεται με λόγια!...

Γι αυτό και όλοι εμείς θα φωνάζουμε τον Όνομα του Χριστού μας, και το παντοδύναμο αυτό Όνομά Του:

·       θα διατηρήση και θα ενισχύση το πνεύμα της μετανοίας,

·       θα αποκαταστήση τις κλονισμένες μας σχέσεις  με το Θεό και τον πλησίον,

·       θα ηρεμήσει την ταραγμένη μας συνείδησι,

·       θα δυναμώση την πίστι και την θέλησί μας για την τήρηση των εντολών και την καλλιέργεια των αρετών,

·       θα αυξήση τα όρια της ευδοκίμου υπομονής

·       θα μαλακώση το εγωιστικό επικάλυμμα της καρδιάς

·       και θα πυρακτώση , τέλος, την ψυχούλα μας για θεία Λατρεία και για θεία Κοινωνία.

Και κάτι ακόμα: Όταν για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν θα μπορούμε να κοινωνήσουμε των αχράντων Μυστηρίων, έχουμε μαρτυρίες, έχουμε μαρτυρίες πολλών χριστιανών, που ησθάνοντο ότι στο «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε», κι αυτοί κοινώνησαν! Γιατί εκείνη την ώρα, που οι άλλοι κοινωνούσαν, αυτοί έλεγαν την Ευχή και λαχταρούσαν το  Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού. Και ο Θεός ανταποκρίθηκε με τον δικό του τρόπο και επικοινώνησε μαζί τους με αυτήν την πνευματική και ακατάληπτη «Θεία Κοινωνία», καθώς αισθάνθηκαν σαν να κατεβαίνη κάτι από τον λαιμό τους, ενώ ταυτόχρονα μια ανέκφραστη γλυκύτητα που υπήρχε στο στόμα τους κατέλαβε ολόκληρο το ψυχοσωματικό τους «είναι»! Αυτά, για τους αμφισβητούντας και αγεύστους αυτών των πνευματικών καταστάσεων.

Από το βιβλίο: «Η ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΩΝΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007