Κυριακή! «ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί»

(Περί τῆς πρωταρχικῆς αἰτίας  τῆς καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς)

 

( πρωτοπρ. Ἀθανασίου Μηνᾶ)

Ἱερουσαλήμ,  Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τούς Προφήτας, καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν· ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τά τέκνα σου, ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς ὑπό τάς πτέρυγας, καί οὐκ ἠθελήσατε; ἰδού ἀφίεται ὑμῖν, ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος (Ματθ. κγ΄, 36).

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λυπᾶται καί συμπαθεῖ τήν Ἱερουσαλήμ. Τήν κατηγορεῖ  ὡς φονεύτρια, μή θέλουσα τό ἔλεός Του. Πίστεψε στόν διάβολο ὁ ὁποῖος τήν διασκορπίζει. Ὡστόσο, ὅμως, δέν τήν καταρᾶται. Τήν ἐκλιπαρεῖ!

Τέτοιο εἶναι λοιπόν καί τό ὕφος τοῦ παρακάτω κειμένου πού γράφθηκε μέ ἀφορμή τή νέα πολεμική κατά τῆς Κυριακῆς:

Ὁ Σατανᾶς, πονηρῷ τῷ τρόπῳ, ὑπέβαλε στοὺς πρωτοπλάστους τὴν ἐπιθυμία τῆς θεώσεως μέσῳ τῆς αὐτονομίας καὶ τῆς παρακοῆς. (Νὰ γίνουν θεοὶ χωρὶς τὸν Θεό). Ἀπρόσεχτοι καὶ εὐκολόπιστοι καί οἱ δυό, ὑπαχθέντες τῇ ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως,  δελεάστηκαν καὶ ἔπεσαν.

Ἔτσι, εἰσῆλθε ἡ ἁμαρτία καὶ ὁ θάνατος στὴ ζωὴ τοῦ κόσμου καὶ ἔκτοτε βασίλευαν ἐπὶ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους τρεῖς φοβεροὶ τύραννοι: ἡ ἁμαρτία, ὁ θάνατος καὶ ὁ Σατανᾶς. Ἡ ἐπιθυμία ἔσειρε πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἡ ἁμαρτία πρὸς τὴν διαφθορά, ἡ διαφθορὰ πρὸς τὸν θάνατο, ὁ θάνατος εἰς τὸν Ἅδη. Οὐδεὶς ἐδύνατο νὰ ξεφύγει ἢ νὰ ἀναμετρηθεῖ νικηφόρα ἐναντίον αὐτῶν τῶν τυράννων. Κανεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων δὲν μποροῦσε νὰ ἀντιδράσει χωρὶς ἔξωθεν ἐπικουρία καὶ βοήθεια. Οἱ τρεῖς αὐτοὶ δυνάστες τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων καταπίεζαν ἀφόρητα καὶ ἐξουθένωναν ἕως θανάτου οἱαδήποτε ἀνθρώπινη προσπάθεια. Οἱ ἄνθρωποι ἔπρατταν αὐτὸ ποὺ δὲν ἤθελαν, καὶ ἐπιθυμοῦσαν αὐτὸ ποὺ μισοῦσαν. Προσπαθοῦσαν, ἀλλὰ ὅμως ἔβλεπαν στὰ μέλη τους ἕτερον νόμον ποὺ τοὺς αἰχμαλώτιζε καὶ πίεζε νὰ πράττουν τὰ μὴ καθήκοντα.

Ταλαίπωροι ἄνθρωποι! Ποιὸς ἄραγε μποροῦσε νὰ σώσει καὶ νὰ ἀπαλλάξει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ αὐτὴν τὴ φοβερὴ κατάσταση; Αἰῶνες, χιλιετίες περίμεναν οἱ ἄνθρωποι  ἄνωθεν ἐπίσκεψη καὶ βοήθεια. Ἐνθυμούμενοι τὴν ἁγνὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀθωότητα τοῦ Παραδείσου, πονεμένοι καὶ κλαίοντες, βυθίζονταν ὅλο καὶ περισσότερο στὴ θλίψη καὶ στὶς τύψεις τῆς συνειδήσεως.

 Ἔτσι, ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς δὲν παρέβλεψε τὸ πλάσμα Του. Στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας βρῆκε ὅλη τὴν ἁγνότητα, τὴν ταπείνωση καὶ τὴν παρθενία καὶ ἐπεσκέψατο ἡμᾶς διὰ τοῦ Σωτῆρος Θεανθρώπου Μεσσίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταστεῖ ὁ ἄνθρωπος κατὰ χάριν θεός, ἀνακαινισμένος, ἀναγεννημένος, πολίτης τοῦ Παραδείσου.

Ὦ, τί μεγάλη εὐλογία, Θεέ μου!!! Ὄντως, μοναδικὴ δωρεά!!! Ἀρκεῖ ἡ πίστις στὸ Θεανδρικὸ Πρόσωπο τοῦ Μεσσίου, ἡ μετοχὴ στὰ Θεῖα Του Μυστήρια, ὁ ἐγκεντρισμὸς στὸ Πανάγιο Σῶμα Του, στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του (Θεῖο Ὀρθόδοξο Βάπτισμα, Μετάνοια καί Θεία Κοινωνία τοῦ Παναχράντου Σώματός Του καὶ Αἵματος). Ἰδοὺ τὸ ἀντίδοτο στὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου.

Μετά τή γέννηση ( Ἀνατολή ἀνατολῶν), τήν Βάπτιση (ὑπήκοος ἕως θανάτου) καί τήν Θεία  Μεταμόρφωση, ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς Χριστὸς, μὲ τὴν Θεία Σταύρωση (ἑκούσια ἐπιλογή τῆς χειροτέρου ὀδύνης), ἔσκισε τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ μὲ τὴν Ἁγίαν Του Ἀνάσταση ἐδικαιώθημεν οἱ πάντες.

Ἀρκεῖ βεβαίως νὰ πιστέψουμε στὴν μοναδικότητά Του καὶ εἰλικρινὰ καὶ ἀληθινὰ νὰ μετανοήσουμε.

Καὶ τότε, ἀνατέλλει μέσα μας τὸ Φῶς τῆς Γνώσεως, ὁμολογοῦμε καὶ βλέπουμε τὸ Φῶς τὸ Ἀληθινόν, λαμβάνουμε Πνεῦμα Ἐπουράνιον, εὑρίσκουμε πίστιν ἀληθῆν, Ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦμεν. Τὰ πάντα γέμουν Ἀκτίστου Φωτός.

Καμμία πλέον καταδίκη στοὺς ἀνθρώπους.

Καταλύεται ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας καὶ στὰ μέλη τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας λειτουργεῖ ὁ Νόμος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού μᾶς ἀναπλάθει καθημερινὰ μὲ τὴν Θείαν Ἄκτιστον Ἐνέργειαν, μεταδίδοντάς μας ζωτικὴν δύναμιν καὶ Ζωὴν Ἀθάνατον.      

 Χριστέ μου, Ἁγία ποὺ εἶναι ἡ Κυριακή!!!

Ἐκεῖ, στὸν Ἅγιο Ναό Σου, οἱ ἀδελφοί Σου, οἱ φίλοι Σου, οἱ πιστοὶ στὸ Μεσσιανικό Σου ἔργο, κοινωνοῦν μαζί Σου καὶ μεταξύ τους, προσφέροντες τὴν Ἁγίαν Ἀναφορὰν στὸν Θεὸ Πατέρα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὅλοι παρόντες στὴ σύναξη τῆς Κυριακῆς, Προφῆτες, Ἀπόστολοι, Πατέρες, Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητές, Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι, Θριαμβεύουσα καὶ Ἐπίγεια Ἐκκλησία, οὐρανὸς καὶ γῆ ἐπὶ τῷ αὐτῷ!

Καὶ ὅμως!!! Τί παράξενο, τί φοβερό, τί ἀπαίσιο!!! Ἀκούγεται στὶς ἡμέρες μας κατὰ κόρον, νὰ καταργηθεῖ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, νὰ καταπατηθεῖ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, νὰ σβήσει ὁριστικὰ ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνάπλασης καὶ τῆς μεταμόρφωσης ποὺ ἐπιτυγχάνεται στὴ Θεία Σύναξη τῆς Κυριακῆς. Νὰ ἐμποδιστεῖ ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεὸν καὶ μεταξὺ των. Νά πάψει νά ἰσχύει ἡ παράδοση τῶν τόσων αἰώνων πού ξεκίνησε ἀπό τήν Ἀνάσταση, ἡμέρα Κυριακή-τυχαῖο;- καί θεσμοθετήθηκε ἀπό τόν Μεγάλο σέ ἁγιότητα καί ἱκανότητα Κωνσταντῖνο, ἀγαπημένο ἅγιο ἀπ᾿ ὅλη τήν Ἐκκλησία μας καί ἰδιαίτερα ἀπό τούς πρώτους Χριστιανούς τοῦ 4^ου αἰώνα-νά τό ἀκυρώσουμε;-

 Ὦ, ταλαίπωροι ἄρχοντες!!! Ὦ, δυστυχεῖς καὶ πλανεμένοι!!! Τὶς ὑμᾶς ἐβάσκανε, ὥστε νὰ προσπαθεῖτε νὰ ἐπιβάλλετε τὰ μὴ καθήκοντα στὸν Ὀρθόδοξο  λαό μας;

Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη σᾶς λέμε, εἶναι καλύτερα νὰ σβήσει ὁ ἥλιος παρὰ νὰ καταργηθεῖ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς.

Σταματῆστε, λοιπόν, τὶς διαβουλεύσεις.

Μὴν πέφτετε στὴν παγίδα ἀνθρωποκτόνων καὶ διεστραμμένων Νεοεποχιτῶν, ποὺ μισοῦν τὴν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας καὶ ζηλεύουν γιὰ τὸν θησαυρὸ ποὺ ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, φέρουμε ἐν ὀστρακίνοις σώμασι.

Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ἀγαπήσατε τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Κυριακὴ ἡμέρα καὶ μηδὲν προτιμῆστε ὑπεράνω Αὐτῶν.

Ἐκτὸς τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ, τοῦ Μεσσίου, τρεῖς τύραννοι βασιλεύουν καὶ φονεύουν τὸ ἀνθρώπινο γένος: ὁ διάβολος ἡ ἁμαρτία, καὶ ὁ θάνατος. Αὐτοὺς τοὺς τρεῖς τυράννους, τοὺς καθιστοῦν ἀνενέργητους καὶ τοὺς ἐξουδετερώνουν τρεῖς Ἀγαθοὶ Βασιλεῖς: ὁ Μεσσίας Χριστὸς, ἡ Ἄκτιστος Χάρις, καὶ ἡ βεβαία ἀνάσταση πού ζεῖ ἀπό αὐτήν τή ζωή ὁ ἐν Χριστῷ Ὀρθόδοξος ἄνθρωπος, ἔχοντας ὡς ἀρχέτυπο τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό βεβαίως δέν τό ἀντέχουν οἱ πιστοί τοῦ ἀντιχρίστου καί πολεμοῦν ἀνελέητα, σπασμωδικά καί ἀδιάκριτα πλέον ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Τώρα ἑπομένως γίνεται σέ ὅλους ξεκάθαρα φανερό, ποιά ὀφείλεται νὰ εἶναι ἡ ἐπιλογή μας.

Στὸν Κύριο Ἰησοῦ, τὸν Σωτήρα καὶ Μεσσίαν, ἀνήκει ἡ δόξα, τὸ κράτος καὶ ἡ βασιλεία, εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.