Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Κ.Ι.: Για τον Γέροντα Παΐσιο έχουμε τώρα και τη μαρτυρία του Καθηγητή κ. Γεωργίου Παπαζάχου.
Γ.Π.: Ήταν πολύ χαριτολόγος, που πραγματικά σε σκλάβωνε. Πήγα μια μέρα μ' έναν ηλικιωμένο φίλο μου, ο οποίος έχει μούσι, φορά γυαλιά, είναι φαλακρός και μοιάζει του Βενιζέλου. Μόλις τον είδε ο Γέροντας, άνοιξε την αγκαλιά του και του είπε: «Καλώς τον Βενιζέλο. Έλα εδώ, Βενιζέλε μου».
Καθήσαμε έξω από το κελλί του πάνω στα κούτσουρα, που είχε κομμένα εκεί. Να σας πω δυο τρία περιστατικά απ' εκείνα, που μας αφηγήθηκε.
Μια μέρα τον επισκέφθηκαν κάποιοι φοιτητές, οι οποίοι, όπως του είπαν, είχαν ακούσει ότι κάμνει και θαύματα, «Εμείς πιστεύουμε βέβαια», του είπαν, «αλλά βοήθει μοι τη απιστία. Δεν κάνεις και σ' εμάς ένα θαύμα, για να βεβαιωθούμε;».
Τους είπε τότε ο Γέρων ότι πίσω από το κελλί του είχε ένα τσεκούρι, με το οποίο έκοβε ξύλα. «Πηγαίνετε», τους είπε, «κόψτε τα κεφάλια σας κι εγώ θα σας τα κολλήσω αμέσως». Οι φοιτητές έφυγαν φυσικά, χωρίς... να κόψουν τα κεφάλια τους!
Μας είπε πάλι, με αφορμή ένα πλαστικό κανατάκι που είχε εκεί με νερό, σχετικά με την προσευχή: «Χάνουμε τον καιρό μας με ασήμαντα πράγματα, ενώ θα έπρεπε συνεχώς να επικοινωνούμε με το Θεό». Και συνέχισε:
-Πάρτε παράδειγμα μια γυναίκα. Οι γυναίκες, αν κάνανε κομποσχοίνι, αν κάνανε τη νοερά προσευχή, θα μπορούσαν να προσελκύσουν τη χάρη του Θεού και να κάνουν θαύματα σ' αυτό τον κόσμο. Με τι, όμως, ασχολούνται; Έχουν, για παράδειγμα, ένα κανατάκι κι αρχίζουν και λένε η μία στην άλλη: «Δεν μου αρέσει αυτό, με τα πράσινα φύλλα' ήθελα να έχει κόκκινα λουλούδια». Και συνεχίζει η άλλη: «Εγώ το πήρα πίσω και πήρα άλλο». Και μπαίνει στην κουβέντα η τρίτη καί λέει: «Εγώ το πήρα από το τάδε κατάστημα κι είναι, έτσι καί έτσι» Και πάει λέγοντας.
Και συνέχισε ο Γέρων:
-Τι πράγματα, καλέ, είναι αυτά; Κανάτι και το ένα, κανάτι και το άλλο. Την ίδια δουλειά δεν κάνουν; Άσε τα κανάτια, γονάτισε και κάνε προσευχή. Κι εδώ στον Άγιον Όρος συμβαίνουν αυτά. Πήγα προχθές σ' ένα κελλί κι είδα ένα μοναχό, που τίναζε τις κουβέρτες του. Του είπα: «Τι κάνεις μωρέ τάδε;» «Να», μου λέει, «τινάζω τα τούλια». Του λέω τότε εγώ: «Βρε συ, τούλια ήρθες να τινάξεις στο Όρος; Άστα, μωρέ, όπως είναι. Γονάτισε, προσευχήσου και κλάψε. Αυτή είναι η δουλειά μας εδώ πέρα' να προσευχόμαστε και μόνο να προσευχόμαστε».
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 28 ΔΕΚ 2012
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου