Το μόνιμο θαύμα της προφητείας στη Βίβλο

      

 Εκεί όμως που ζει κανείς το μεγαλείο του θαύματος  είναι στο θεόπνευστο βιβλίο  της Αγίας Γραφής. Πιάνοντας στα χέρια μας την Βίβλο διαπιστώνουμε ότι μέσα εκεί ενυπάρχει ένα ζωντανό και μόνιμο θαύμα , ορατό σ’ όλους πέρα από το αν πιστεύει ή όχι κανείς. Η ιστορική γνώση δεν μπορεί να εθελοτυφλεί. Είναι το θαύμα της προφητείας το οποίο μοναδικά στον κόσμο και στην θρησκευτική φιλολογία υπάρχει στην Βίβλο των χριστιανών . Η Βίβλος της Παλαιάς περιέχει το Νόμο και τους Προφήτες. Οι προφήτες έζησαν   σε διάφορες εποχές χρονολογικά και σε διάφορους τόπους και ως φωτισμένοι και «βλέποντες» του Θεού είχαν ως έργο τους το κήρυγμα της μετανοίας στον λαό και το να προφητεύουν  το μέλλον γενέσθαι. Μέσα στις προφητείες των ομιλούν για το εγγύς και το απώτερο μέλλον και τα συμπλέκουν μεταξύ τους. Οι προφητείες για το εγγύς εκπληρώνονται άμεσα στις μέρες των και γίνονται εγγύηση και για το απώτερο μέλλον. Βλέπουμε το θαυμαστό ότι όλες οι προφητείες της Π.Δ εστιάζονται σε ένα και μοναδικό πρόσωπο , τον Χριστό του Κυρίου. Ο κάθε προφήτης στην εποχή του και στον τόπο του μιλά και Τον περιγράφει με την δική του λεπτομέρεια. Εκεί που εκπλήσσεται κανείς είναι το βιβλίο του προφήτου Ησαϊα, που ονομάζεται ο πέμπτος ευαγγελιστής. Περιγράφει προφητικά το πάθος του «πάσχοντος δούλου» με όλη την ακρίβεια των διηγήσεων των αυτοπτών μαθητών του Κυρίου. Ο κάθε προφήτης συμπληρώνει τον άλλο, άσχετα αν έζησε αλλού και σ’ άλλη εποχή. Όλες μαζί οι προφητείες μέσα στον χρόνο χτίζουν και σμιλεύουν άρτια το πρόσωπο του Χριστού με μια άριστη ακρίβεια. Ένας παλαιός σοφος Ιεροκήρυκας, ο Κωνσταντίνος Καλλίνικος, περιέγραφε πολύ επιτυχημένα το θαύμα της προφητείας ως εξής: «έχετε ενώπιόν σας άγαλμα τεράστιον, το οποίον δεν λαξεύεται υφ’ενός και διά μίας, αλλ’ υπό πολλών και κατά διαφόρους χρόνους. Ο εις τεχνίτης ζει εις την Βαβυλώνα· ο άλλος εις την Αίγυπτον· ο τρίτος εις την Ιερούσαλήμ· ο τέταρτος εις την Μεσοποταμίαν και άλλοι αλλαχού, ο πρώτος κτασκευάζει την κεφαλήν του αγάλματος· ο δεύτερος λαξεύει τους βραχίονας· ο άλλος την κοιλίαν ο έτερος τους πόδας.  Ο πρώτος έζησεν 800 έτη προ Χριστού, ο δεύτερος 1.200, ο τρίτος 1.000 και ο άλλος 500, ούτως ώστε ουδέποτε τα διάφορα τεμάχια , τα κατά διαφόρους τόπους και χρόνους… και –ω του θαύματος!-συγκολληθέντα και προσαρμοσθέντα θαυμασίως, απετέλεσαν την εικόνα του Χριστού! Τις θ’ αποδώσει το μοναδικόν τούτο θαύμα εις σύμπτωσιν; Τις δεν θα διακρίνει ενταύθα επιστατούν το πανάγιον Πνεύμα και τους προφήτας υπό σχέδιον  ενιαίον εμπνέον;».

Το θαύμα της προφητείας είναι ένα γεγονός αναντίρρητο, ένα μόνιμο θαύμα, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ως ένα προκατασκευασμένο ψέμα. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 20^ου  αιώνος είναι τα χειρόγραφα του Qumran, τα οποία χρονολογούνται από το 280 π.χ., περιέχουν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και αποτελούν την μεγαλύτερη απόδειξη για την προ Χριστού προέλευσή της. Και οι «λίθοι  κεκράξονται». Όντως, τα αρχαιολογικά ευρήματα μιλούν για την γνησιότητα της προφητείας.  

Σαν μία απλή απόδειξη του θαύματος της προφητείας μπορούμε να δούμε κάποιες απ’ αυτές.

1. Προφητεύτηκε ο τόπος όπου θα γεννηθεί από τον Μιχαία το 800 π.χ. «και συ, Βηθλεέμ, οίκος Εφραθά, ολιγοστός ει του είναι εν χιλιάσιν Ιούδα· εκ σου μοι εξελεύσεται του είναι εις άρχοντα εν τω Ισραήλ, και αι έξοδοι αυτού απ’ αρχής εξ ημερών αιώνος»(Μιχ. 5,1)

2. Προφητεύτηκε ότι θα γεννηθεί από γυναίκα Παρθένο από τον Ησαϊα, το 800π.χ «διά τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον·ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν , και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ»(Ησ.7,14).

3. Ο Δαβίδ το 1050π.Χ. βλέπει τους Mάγους να έρχονται και να φέρουν δώρα στον Βασιλιά Χριστό, «βασιλείς  Θαρσίς και νήσοι δώρα προσοίσουσι, βασιλείς Αράβων και Σαβά δώρα προσάξουσι. Και προσκυνήσουσι αυτώ πάντες οι βασιλείς της γης, πάντα τα έθνη δουλεύσουσιν αυτώ»(Ψαλμ. 70,10-11). Για το ίδιο γεγονός και ο Ησαΐας αναφέρει , «και ήξουσί σοι αγέλαι καμήλων , και καλύψουσί σε κάμηλοι Μαδιάμ και Γαιφά· πάντες εκ Σαβά ήξουσι φέροντες χρυσίον και λίβανον οίσουσι και λίθον τίμιον και το σωτήριον Κυρίου αγγελιούνται»(Ησ.60,6).

4. Η πιο συνταρακτική προφητεία είναι του προφήτου Δανιήλ που έζησε το 500 π.Χ και προφήτευσε τον ακριβή χρόνο της παρουσίας του Χριστού Μεσσία πάνω στην γη. Γράφει την προφητεία τον καιρό που οι Ισραηλίτες ήταν αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα. Λέγει ξεκάθαρα ότι από τον καιρό που θα βγει το διάταγμα για να ανοικοδομηθεί η πόλη των Ιεροσολύμων θα περάσουν 69 εβδομάδες ετών (69Χ7=483) και θα εμφανιστεί ο Μεσσίας. Μελετώντας την Ιστορία βλέπουμε ότι το διάταγμα αυτό βγήκε από τον βασιλιά της Περσίας  Αρταξέρξη Α΄τον Μακρόχειρα το 7^ο έτος της βασιλείας του, δηλ. το 457π.Χ.. Αν τώρα προσθέσουμε τα 483 έτη και μία ολυμπιάδα που χάθηκε στο μέτρημα του ιστορικού χρόνου, φτάνουμε στο έτος που σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές ο Κύριος Ιησούς Χριστός έκανε την εμφάνισή του σαν Διδάσκαλος στον Ισραηλιτικό λαό.  »και γνώση και συνήσεις·από εξόδου λόγου του αποκριθήναι και του οικοδομήσαι Ιερουσαλήμ έως χριστού ηγουμένου εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξηκονταδύο· και επιστρέψει και οικοδομηθήσεται πλατεία και τείχος, και εκκενωθήσονται οι καιροί. και μετά τας εβδομάδας τας εξηκονταδύο εξολοθρευθήσεται χρίσμα, και κρίμα ούκ έστιν εν αυτώ» (Δαν. 9,25-26)

Επιπλέον έχει προφητευθεί:

Η σφαγή των νηπίων(Ιερ.38,15), η φυγή στην Αίγυπτο(Ωσ.11,1), ο Πρόδρομος Του(Μαλ.3,1), τα θαύματά του (Ησ. 35,5-6),η προδοσία του Ιούδα(Ψαλμ. 40,8-10), τα Πάθη Του(Ησ.50,6), η Ανάστασή Του( Ψαλμ. 15,10,11), η Ανάληψή Του(Ψαλμ. 109,1), η Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (Ιωήλ 3,1-5) και τόσες άλλες προφητείες.   

Αρχιμανδρίου Σεβαστιανού Τοπάλη

"Εις Επίγνωσιν Αληθείας"

Κείμενα πνευματικής επίγνωσης