Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα!

Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή.
Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο.
Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν; Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος1 θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23  ΦΕΒ 2013

Να προσεύχεσαι γενικά και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά»

Γέροντα, τι είναι καλύτερα, να ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή να αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε και δοθησεται υμιν»;

Να προσεύχεσαι γενικά και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά». Σ' αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι. Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες μια ευχή και γι' αυτό, «... ελέησον τον δούλον Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο, «... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα»

Μπορείς να φέρνεις στον νου σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που έχει ανάγκη, να προσεύχεσαι λίγο γι' αυτόν και μετά να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και να πονάς για όλους, για να μη φεύγει η... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη. Να μη σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο και μετά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με την προσευχή ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους.

Όταν προσεύχεσαι λ.χ. για έναν καρκινοπαθή, να προσεύχεσαι για όλους τους καρκινοπαθείς και να λες και μια ευχή για τους κεκοιμημένους. Ή βλέπεις έναν δυστυχισμένο· να πηγαίνει αμέσως ο νους σου σε όλους τους δυστυχισμένους και να προσεύχεσαι γι' αυτούς.

Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΦΕΒ2013

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου.Τι δυστυχία υπάρχει στον κόσμο!

Τι βάσανα έχει ο κόσμος
Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. Κια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί μεγάλοι. Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος.Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι. Στα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι,άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο πολύ όλοι, οι καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ηδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από 'δω, βάσανα από 'κει, τους τραβούνοι Τράπεζες, τους βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό! Και δεν είναι μια και δυο μέρες! Και αν ένα δυο παιδιά σε μια τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν την κατάσταση. Ξολλές οικογένειεςαπό αυτές μια μέρα να είχαν το αμέριμνο, την ξενοιασιά των μοναχών, θα είχαν το καλύτερο Πάσχα.
Τι δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Οταν κανείς πονάη και ενδιαφέρεται για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τον βλέπει σαν σε ακτινογραφία με τις ακτίνες τις πνευματικές... Πολλέςφορές, εκεί που λέω την ευχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τα καημένα, να περνούν μπροστά μου θλιμμένα και να παρακαλούν τον Θεό. Τα βάζουν οι μανάδες τους να κάνουν προσευχή, γιατί έχουν προβλήματα, δυσκολίες στην οικογένεια και ζητούν βοήθεια από τον Θεό. Γυρίζουν το κουμπί στην ίδια συχνότητα, και έτσι επικοινωνούμε !

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   28 ΦΕΒ 2012

Ελεγε,Γέροντας Παϊσιος σε τίποτε δεν θα μας ωφελούσαν τα πολλά γραπτά καιοι πολλές σημειώσεις

Ελεγε,Γέροντας Παϊσιος σε τίποτε δεν θα μας ωφελούσαν τα πολλά γραπτά καιοι πολλές σημειώσεις, όπως σε τίποτε δεν ωφελεί ένα κράτος, αν έχη πολλά πυρομαχικά και δεν έχη στρατό εκπαιδευμένο, για να τα χρησιμοποιήση

Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   28 ΦΕΒ 2013

Εκκλησία , η μάννα μας

Ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό: τι κάνετε τόσες ώρες μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε; Κι εκείνος απάντησε: εσύ τι έκανες εννιά μήνες στη μήτρα της μάννας σου; Τίποτα. Ήσουν εκεί και τρεφόσουν με το μητρικό αίμα. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Είμαστε εδώ και τρεφόμαστε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάννα που μας τρέφει. Η φιλόστοργη Μάννα.Η πνευματική καρδιά απ’ την οποία διαχέεται το αίμα και κρατιούνται ζωντανά τα παιδιά της.

Η Εκκλησία είναι σώμα. Δεν είναι κόμμα. Είμαστε μέλη. Δεν είμαστε οπαδοί. Σώμα ένα με κεφαλή το Χριστό. Πονάει ένα μέλος και πονάμε όλοι. Δοξάζεται ένα μέλος και δοξαζόμαστε όλοι. Οικογένεια μία είναι η Εκκλησία: Οι Ζώντες, - όσοι είμαστε μέσα στην Εκκλησία και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…- Αυτοί που έφυγαν…, οι αδελφοί μας οι Κεκοιμημένοι. Κι αυτοί που ακόμα δεν ήρθαν… Οι αγέννητοι.., τα παιδιά των παιδιών μας, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα, όσοι θα μπουν στην Εκκλησία και όσοι θα βογγάνε έξω απ’ αυτήν. Οικογένεια μία. Γι’ αυτό στην Εκκλησία δεν εορτάζουμε αλλά συνεορτάζουμε. Δεν νηστεύουμε αλλά συννηστεύουμε. Δε στενάζουμε αλλά συστενάζουμε. Δεν προσευχόμαστε αλλά συμπροσευχόμαστε. Συλλειτουργούμε και συλλειτουργούμαστε. Σώμα ένα είμαστε.

Οι γιαγιάδες μας το ήξεραν καλά αυτό. Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουμε στην Εκκλησία και μετά στον εαυτό τους. Πρώτα στην Εκκλησία και μετά στο σπίτι τους. Γι’ αυτό συμμετείχαν στις ανάγκες της. Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο, στον έρανο, στις νηστείες, στους εσπερινούς, στα Μυστήρια, στη Λειτουργία. Οι παλιοί άνθρωποι ήξεραν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, γιατί άλλος δρόμος βγάζει σε άλλο τέρμα. Γνώριζαν ότι η σωτηρία είναι μόνο μέσα στο Καράβι του Χριστού που όσα κύματα και όσες θύελλες κι αν το χτυπούν , δεν καταποντίζεται.

-      Γέροντα, τα παιδιά μας κοιμούνται στην Εκκλησία, μήπως να μη τα φέρνουμε;

-      Στο Καράβι να είναι κι ας κοιμούνται, επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.

Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού!

Το Σώμα του Χριστού!

Το Στόμα του Χριστού!

Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα και σώζεσαι!

Αλήθεια, έχουμε βαθιά και ορθή γνώση του τι είναι η Εκκλησία;

Είναι μόνο για τις Κυριακές και τις γιορτές

ή μπολιάζει όλο το βίο μας;

Είναι μόνο για ορισμένες ηλικίες ή αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο από τα πρώτα μέχρι τα έσχατα;

Τι περιμένουμε απ’  Αυτήν;

Τι θέλουμε να μας δώσει και τι της χρωστάμε;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ

τι είναι η Εκκλησία και τι της οφείλουμε;

Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ένα Νοσοκομείο που εφημερεύει για όλους. Για ασφαλισμένους και για ανασφάλιστους. Για πλούσιους και για άπορους. Για επώνυμους και για ανώνυμους και περιθωριακούς ανθρώπους. Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο κι αν είναι.

Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος και βγαίνεις υγιής, όπως η αιμορροούσα. Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος, όπως ο Παύλος. Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί, όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.

Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει και ανίστασαι τετραήμερος, όπως ο Λάζαρος! Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος. Δεν υπάρχουν νεκροί. Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων όπου υπάρχει Ζωή και περίσσεια Ζωής, δηλαδή ο Χριστός!

(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο: «Αντίδωρο

Ελάχιστη προσφορά στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου»

ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΡΖΑ

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Ενα λεπτό και σοβαρό θέμα δεν συζητιέται ούτε στο πόδι ούτε στον ανήφορο

Αυτούς πάλι που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα ,δεν φθάνει να τους ακούσης, να δης ότι έχουν έναν πόνο και να τους πης: « Πάρε μια ασπιρίνη » .
« Ένα λεπτό να σε απασχολήσω, λένε μερικοί, γιατί φεύγει το αυτοκίνητο » , και σου λένε ένα σοβαρό θέμα. Σαν να έχη κάποιος καρκίνο και να λέη στον γιατρό: « Κάνε μια εγχείρηση, γιατί φεύγει σε λίγο το αεροπλάνο! » . Κάθε πάθηση, θέλει τον ανάλογο χρόνο. Να δης από πού ξεκινάει , τι συμπτώματα έχει κ.λ.π. Σε ένα σοβαρό θέμα δεν μπορείς να δώσης πρόχειρες λύσεις. Ένας δόκιμος μοναχός με πλησίασε στη λιτανεία που κάνουν στο Άγιον Όρος την Διακαινήσιμο εβδομάδα, ακριβώς μόλις πήραμε μια ανηφόρα, και ήθελε να του πω περί νοεράς προσευχής. Τόσες φορές είχε έρθει στο Καλύβι και ποτέ δεν ρώτησε για αυτό το θέμα, και εκεί, πάνω στην ανηφόρα, είχε την έμπνευση να ρωτήση για ένα τόσο λεπτό θέμα ! Ένα λεπτό και σοβαρό θέμα δεν συζητιέται ούτε στο πόδι ούτε στον ανήφορο

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΦΕΒ 2013

Επισκέφτηκε αδελφός τον αββά Μακάριο, και του λέει. Πες μου ένα λόγο να σωθώ.

Επισκέφτηκε αδελφός τον αββά Μακάριο, και του λέει. Πες μου ένα λόγο να σωθώ.

Και λέει ο γέρων. Πήγαινε στο μνημείο και βρίσε τους νεκρούς. Αφού λοιπόν πήγε ο αδελφός, τους έβρισε και τους πέταξε πέτρες. Αφού ήλθε, το ανακοίνωσε στον γέροντα. Και αυτός του λέει.

Δεν σου είπαν τίποτα; Αυτός είπε. Όχι! Του λέει ο γέρων. Πήγαινε πάλι αύριο και δόξασε τους.

Αφού λοιπόν πήγε ο αδελφός τους δόξασε λέγοντας

Απόστολοι και Άγιοι και δίκαιοι. Και ήλθε στον γέροντα και του είπε. Τους δόξασα.

Και του λέει ο γέρων. Και δεν σου αποκρίθηκαν τίποτε; Είπε ο αδελφός. Όχι! Του λέει ο γέρων.

Κατάλαβες πόσο τους ατίμασες και δεν σου αποκρίθηκαν τίποτε, και πόσο τους δόξασες και δεν σου είπαν τίποτε. Έτσι και εσύ αν θέλεις να σωθείς, γίνε νεκρός. Να μην υπολογίζεις ούτε την αδικία, ούτε την δόξα των ανθρώπων σαν οι νεκροί και μπορείς να σωθείς

 απο το Γεροντικο  !

Η λιας  χαιντουτης  27 φεβ 2013

Πολλοί που ζουν μια αφύσικη, αμαρτωλή ζωή, μολύνονται από αυτήν και πεθαίνουν

Στην Αμερική είχα ακούσει πως παρουσιάσθηκε μια νέα αρρώστια (5). >{το έιτζ}
Πολλοί που ζουν μια αφύσικη, αμαρτωλή ζωή, μολύνονται από αυτήν και πεθαίνουν.

Τώρα έμαθα ότι παρουσιάσθηκε και εδώ αυτή η αρρώστια.

Βλέπετε, δεν καταστρέφει ο Θεός τους ανθρώπους, μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους και καταστρέφονται.

Δεν είναι δηλαδή ότι τους τιμωρεί ο Θεός, αλλά την τιμωρία την δημιουργούν μόνοι τους με την αμαρτωλή ζωή τους.

Και βλέπει κανείς να εξαφανίζωνται εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έχει νόημα η ζωή τους.

Οι ίδιοι οι άνθρωποι θα γίνουν αιτία να παρουσιασθή κάποια άλλη αρρωστια μετά, και δεν έχει τελειωμό!


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A'


5) Ο Γέροντας εννοεί το έιτζ. (Ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1984).

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΦΕΒ 2013

Θέλει δηλαδή πολλή προσοχή. Κάνει κάποιος ένα σφάλμα καί πέφτει στήν απελπισία.

Θέλει δηλαδή πολλή προσοχή. Κάνει κάποιος ένα σφάλμα καί πέφτει στήν απελπισία.
Εκείνη τήν στιγμή μπορεί νά τόν παρηγόρησης, άλλά, γιά νά μή βλαφθή, χρειάζεται καί τό δικό του φιλότιμο. Μιά φορά είχε έρθει στο Καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σέ σαρκική αμαρτία καί δέν μπορούσε νά απαλλαγή άπό αυτό τό πάθος. Είχε πάει σέ δυο πνευματικούς πού προσπάθησαν μέ αυστηρό τρόπο νά τό βοηθήσουν νά καταλάβη ότι είναι βαρύ αυτό πού κάνει.
Τό παιδί απελπίσθηκε. ¨Άφού ξέρω ότι αυτό πού κάνω είναι αμαρτία, είπε, καί δέν μπορώ νά σταματήσω νά τό κάνω καί νά διορθωθώ, θά κόψω κάθε σχέση μου μέ τόν Θεό. Όταν άκουσα τό πρόβλημα του, τό πόνεσα τό καημένο καί τού είπα: ¨Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ νά μήν ξεκινάς τον αγώνα σου άπό αυτά πού δέν μπορείς νά κάνης, άλλά άπό αυτά πού μπορείς νά κάνης. Γιά νά δούμε τί μπορείς νά κάνης, καί νά άρχίσης άπό αυτά. Μπορείς νά εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;³. ¨Μπορώ³, μού λέει. ¨Μπορείς νά νηστεύης κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;³. ¨Μπορώ³. ¨Μπορείς νά δίνης ελεημοσύνη τό ένα δέκατο άπό τόν μισθό σου ή νά επισκέπτεσαι άρρωστους καί νά τούς βοηθάς;³. ¨Μπορώ³. ¨Μπορείς νά προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω κι άν αμάρτησες, καί νά λές
"Θεέ μου, σώσε τήν ψυχή μου";.
¨Θά τό κάνω, Γέροντα, μού λέει. ¨Άρχισε λοιπόν, τοΰ λέω, άπό σήμερα νά κάνης όλα αυτά πού μπορείς, καί ό παντοδύναμος Θεός θά κάνη τό ένα πού δέν μπορείς. Τό καημένο ηρέμησε καί συνέχεια έλεγε: ¨Σ' ευχαριστώ, πάτερ. Είχε, βλέπεις, φιλότιμο καί ό Καλός Θεός τό βοήθησε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   27 ΦΕΒ 2013   

Γιά νά σταματήση ό άνθρωπος νά κάνη μιά αμαρτία, πρέπει νά προσπαθήση νά άποφύγη κάθε ερέθισμα πού προκαλεί αυτήν τήν αμαρτία.

Γιά νά σταματήση ό άνθρωπος νά κάνη μιά αμαρτία, πρέπει νά προσπαθήση νά άποφύγη κάθε ερέθισμα πού προκαλεί αυτήν
τήν αμαρτία.
Ό μέθυσος λ.χ., άν θέλη νά βοηθηθή καί νά μήν ξαναπιή, δέν πρέπει ούτε έξω άπό ταβέρνα νά περάση. Μικρή προσπάθεια χρειάζεται καί καλή διάθεση, καί ό Καλός Θεός θά μας βοηθήση νά ξεπερά- σουμε τίς δυσκολίες. Έχει, άς πούμε, κάποιος ένα πάθος. Τό αναγνωρίζει, αγωνίζεται νά τό κόψη, μετανοεί, ταπεινώνεται. Ή διάθεση πού έχει νά κόψη τό πάθος του πληροφορεί τόν Θεόκαί τόν βοηθάει. Άλλά, άν δέν καταβάλλη προσπάθεια, γιά νά άλλάξη, καί συνεχίζη νά άμαρτάνη, πώς ό Θεός νά δώση τήν Χάρη Του; Ή Χάρις τοϋ Θεού δέν έρχεται σε λανθασμένη κατάσταση, γιατί αυτό δέν βοηθάει τόν άνθρωπο. Άν ήταν έτσι, θά έστελνε ό Θεός τήν Χάρη Του καί στόν διάβολο

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   27 ΦΕΒ 2013

Δεν εξέταζα δηλαδή πώς τό είπε ό άλλος αν τό είπε άπό ζήλεια, από φθόνο ή αν τό άκουσε άπό άλλον και τό κατάλαβε αλλιώς

Έγώ, όταν συνέβαινε κάτι στον αγώνα μου ή μοϋ έλεγαν μιά κουβέντα, δεν τά περνούσα ¨αφορολόγητα.
-Τί σημαίνει, Γέροντα, ¨αφορολόγητα;
-Τό νά περνάη κανείς τά σφάλματα του μέ αδιαφορία. Νά μήν τον αγγίζουν νά περνάνε άπ' εξω. Όπως ή γη, όταν σκληρυνθη, όση βροχή καί νά πέση, δεν ρουφάει νερό μέσα της, ένατέτοιο πράγμα συμβαίνει καί σ' αυτήν την περίπτωση σκληρύνεται τό χωράφι της καρδιάς από την αδιαφορία καί, ό,τι κι αν τοϋ πουν, ό,τι κι ανσυμβή, δέν τον αγγίζει, γιά νά αίσθανθη την ενοχή του καί νά μετανοήση. Έγώ, ανέλεγε λ.χ. κάποιος ότι είμαι υποκριτής, δέν έλεγα: ¨κακό χρόνο νάχη αυτός πού τό είπε³, αλλά έψαχνα νά βρώ τί ήταν αυτό πού τον ανάγκασε νά πή αυτήν τήν κουβέντα. ¨Κάτι συμβαίνει, έλεγα. Δέν φταίει ό άλλος. Κάτι δέν πρόσεξα, κάποια αφορμή έδωσα καί παρεξήγησε τήν συμπεριφορά μου. Δέν μπορεί στά καλά καθούμενα νά τό είπε αυτό. Αν πρόσεχα καί είχα κινηθή μέ σύνεση, δέν θά μέ παρεξηγούσε. Τόν έβλαψα τον άλλον καί θά δώσω λόγο στον Θεό³, καί προσπαθούσα αμέσως νά βρω τό σφάλμα μου και νά τό διορθώσω. Δεν εξέταζα δηλαδή πώς τό είπε ό άλλος αν  τό είπε άπό ζήλεια, από φθόνο ή αν τό άκουσε άπό άλλον και τό κατάλαβε αλλιώς. Δέν με απασχολούσε αυτό. Και τώρα, σε όλες τις περιπτώσεις, έτσι κάνω. Αν μου πή λ.χ. κάποιος μιά κουβέντα, ούτε κοιμάμαι. Και ανείναι έτσιό πως τά λέει εκείνος, θά στενοχωρηθώ και θά κοιτάξω νά διορθωθώ. Και αν δέν είναι έτσι, πάλι θά στενοχωρηθώ, γιατί σκέφτομαι ότιεγώ έφταιξα σέ κάτι κάπου δέν πρόσεξα και τον σκανδάλισα. Δέν ρίχνω τό βάρος στον άλλον εξετάζω πώς θά κρίνη ό Θεός αυτό πού έκανα, όχι πώς θά με δουν οί άνθρωποι.

Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΦΕΒ 2013

Όταν βλέπης άσχημο όνειρο, ποτέ νά μήν έξετάζης τί είδες, πώς τό είδες, άν είσαι ένοχη, πόσο φταις

Γέροντα, μέ ταλαιπωρούν κάτι άσχημα όνειρα...
-Όταν βλέπης άσχημο όνειρο, ποτέ νά μήν έξετάζης τί είδες, πώς τό είδες, άν είσαι ένοχη, πόσο φταις. Ό πονηρός, επειδή δέν μπόρεσε νά σέ πειράξη τήν ημέρα, έρχεται τήν νύχτα. Επιτρέπει καμμιά φορά καί ό Θεός νά μας πειράξη στον ύπνο, γιά νά δούμε ότιδέν πέθανε ακόμη ό παλαιός άνθρωπος. Άλλες φορές πάλι ό εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του καί τού παρουσιάζει διάφορα όνειρα, γιά νά στενοχωρεθή, όταν
ξυπνήση. Γiα αυτό νά μή δίνης καθόλου σημασίανά κάνης τον σταυρό σου, νά σταυρώνης τό μαξιλάρι, νά βάζης καί τόν σταυρό καί κανα-δυό εικόνες επάνω στο μαξιλάρι καί νά λές τήν ευχή μέχρι νά σέ πάρη ό ΰπνος.
Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θά έρχεται ό εχθρός νά σέ πειράζη. Αυτό δέν είναι κάτι πού συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, άλλά καί στους μικρούς. Καί στά μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο πού είναι αγγελούδια, ό εχθρός πηγαίνει καί τά φοβερίζει, όταν κοιμούνται καί τινάζονται μέ αγωνία, τρέχουν φοβισμένα καί μέ κλάματα στήν αγκαλιά της μητέρας. Άλλοτε πάλι τά πλησιάζουν οί Άγγελοι καί γελούν μέσα στόν ύπνο τους άπό χαρά ή ξυπνάνε άπό τήν μεγάλη τους χαρά. Επομένως τά όνειρα πού φέρνει
ό πειρασμός είναι μιά εξωτερική επίδραση τού εχθρού στόν άνθρωπο τήν ώρα πού κοιμάται.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΦΕΒ 2013 

Ανθρώπινη Φύση: αυτό το Εκκρεμές!

«Τρία αδέλφια, ο Παύλος, ο Παυσίριος και ο Θεοδοτίων ζούσαν στην περιοχή του Σουέζ, της Αιγύπτου (290 μ.Χ. ) . Οι δύο πρώτοι έγιναν Μοναχοί και ο τρίτος …ληστής. Ο ειδωλολάτρης Άρχων της Αιγύπτου Αρειανός συνέλαβε τους δύο χριστιανούς . Ο Παύλος τότε ήταν 37 ετών και ο Παυσίριος 25. Ο Θεοδοτίων έμαθε την σύλληψη των αδελφών του και κατέβηκε από τα βουνά για να τους αποχαιρετήσει, πριν τους θανατώσουν. Πήγε, μάλιστα, και παρακολούθησε από μακριά την ανάκριση των αδελφών του.
Όσα, όμως ,είδε και άκουσε κατά την ανάκριση τον συνεκλόνισαν. Η σκέψη του μάλιστα πήγε στην δόξα και την αμοιβή που θα απολάμβαναν τα αδέλφια του , γι’ αυτή την ηρωική τους στάση.
Αυτό ήταν! Η θεία Χάρις άναψε μέσα του φωτιά που θέρμανε την σκληρή και ψυχρή καρδιά του. Παρουσιάσθηκε αμέσως μπροστά στον ηγεμόνα και ομολόγησε ότι ήταν κι αυτός χριστιανός. Ορμητικός μάλιστα και ατρόμητος καθώς ήταν, πήδηξε επάνω στη εξέδρα του δικαστηρίου και γκρέμισε τον ηγεμόνα από τον θρόνο του… Τότε τον συνέλαβαν και αφού τρύπησαν το στήθος του και την κοιλιά του με πυρακτωμένα σίδερα, τον αποκεφάλισαν» ( Συναξάρι 24 Ιανουαρίου ) .
Το θαυμαστό αυτό περιστατικό αποκαλύπτει τα εξής:
Πρώτον την   τρεπτότητα   της ανθρώπινης φύσης. Τα άψυχα και μη έλλογα δημιουργήματα του Θεού δεν τρέπονται, δεν αλλοιώνονται και δεν αλλάζουν. Μένουν αναλλοίωτα. Μόνο ο έλλογος άνθρωπος τρέπεται προς το καλό ή το κακό και αντίστροφα. Αυτό είναι χάρισμα ελευθερίας και φιλανθρωπίας του Θεού. Ελευθερίας μεν, διότι δεν εμποδίζει τον άνθρωπο να επιλέξει ελεύθερα τον τρόπο της ζωής του και να στρέψει την θέλησή του (την αγάπη του) προς αυτό που επέλεξε. Φιλανθρωπίας δε, διότι ο άνθρωπος ,αφού δοκιμάσει τις συνέπειες της ελεύθερης επιλογής του, μπορεί, έχει εκ φύσεως , την δυνατότητα να αλλάξει και να στρέψει σε άλλη, διαφορετική κατεύθυνση την θέληση και την πορεία της ζωής του.
Δεύτερον , τον ρόλο της  θείας Χάρης. Η θεία Χάρις, η άκτιστη αυτή ενέργεια της αγάπης του Θεού διεισδύει και στις πιο σκληρές καρδιές, όπως η ακτίνα του ήλιου διεισδύει μέσα από μικρές σχισμές στα πιο σκοτεινά και υπόγεια μέρη και, όπως ο σπόρος που είναι κρυμμένος μέσα στην καρδιά της γης, όταν έλθει η ώρα της άνοιξης τινάξει το χώμα που τον σκεπάζει και ανασταίνεται από τον τάφο της γης.
Τρίτον, το μέλλον του κάθε ανθρώπου. Το μέλλον του κάθε ανθρώπου δεν είναι γνωστό. Οι άνθρωποι στον κόσμο τούτο διαφοροποιούνται. Από τα τρία αδέλφια, οι δύο έγιναν Μοναχοί και ο τρίτος ληστής. Κανενός όμως το μέλλον δεν είχε κριθεί. Όσο ζει ο άνθρωπος υπάρχει ο κίνδυνος ή η ελπίδα της αλλαγής. Τα αιώνιο μέλλον του καθενός αιωρείται ανάμεσα στο μηδέν και το άπειρο. Το εκκρεμές της ύπαρξης του κάθε ανθρώπου ταλαντεύεται ανάμεσα στην άβυσσο και τον Παράδεισο, ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως…
Μέσα στο διάστημα της ζωής μας, όλα παίζονται . Το παρόν και το μέλλον, το προσωρινό και το αιώνιο. Όσο ζούμε, οι παράγοντες της ζωής και του θανάτου  αγωνίζονται για να ασκήσουν επάνω στην ύπαρξη του καθενός μας τις επιρροές τους, την κυριαρχία τους. Ο Ιούδας, μαθητής του Χριστού, για χρόνια , την τελευταία στιγμή χάθηκε στο σκοτάδι. Και ο Ληστής , για χρόνια κλέφτης και εγκληματίας, την τελευταία στιγμή κέρδισε τον Παράδεισο… Γι’ αυτό και η Εκκλησία έκπληκτη μπροστά στο μυστήριο του ανθρώπου διακηρύττει: « Δεινόν η ραθυμία, Μεγάλη η  Μετάνοια»!


Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Ο βίος του Οσίου Νήφωνος Επισκόπου Κωνσταντιανής της κατ’ Αλεξάνδρειαν (συνέχεια)

Τα πρώτα γράμματα

Η ΚΑΛΗ εκείνη γυναίκα τον άφησε λίγες μέρες να ξεκουραστεί, να συνέλθει από την ταλαιπωρία του ταξιδιού και να συνηθίσει τον τόπο. Γιατί από τη μια το μακρύ θαλασσινό ταξίδι κι από την άλλη η λύπη για το χωρισμό από τους γονείς, τον είχαν καταβάλει πολύ. Ύστερα αποφάσισε να τον αναθέσει σ’ έναν καλό κι ενάρετο δάσκαλο για να του μάθει τα ιερά γράμματα, όπως της είχε παραγγείλει ο σύζυγός της. Σαν πιο κατάλληλο σκέφτηκε τον πρεσβύτερο Πέτρο, που ήταν εφημέριος στο ναό του αρχοντικού της. Του πήγε λοιπόν το παιδί και τον παρακάλεσε να το διδάξει ό,τι έπρεπε, και πρώτα-πρώτα το Ψαλτήρι- αυτό συνηθιζόταν τότε.

Έτσι και έγινε. Μέρα με τη μέρα ο Νήφων πρόκοβε στα θεία μαθήματα, ενώ βοηθούσε και τον πρεσβύτερο στην εκκλησία, εκτελώντας πρόθυμα κάθε διακονία.

Ο ζήλος του για μάθηση ήταν πολύ μεγάλος∙ τόσος, που και τις νύχτες συχνά τις περνούσε μελετώντας μέσα στην ησυχία, με το φως του κεριού ή του λυχναριού. Κι έτσι μέσα σε λίγο καιρό έμαθε πολλά.

Στο δάσκαλό του- μα και σ’ όλους- φερόταν με βαθύ σεβασμό , ευλάβεια και συστολή.

Για ένα πράγμα όμως λυπόταν πολύ ο Νήφων: Γιατί ήταν μικρός ακόμα και δεν μπορούσε να κατανοήσει πολλά χωρία της Γραφής, παρόλο που πήγαινε στους όρθρους και άκουγε το δάσκαλό του να διαβάζει. Καταλάβαινε πάντως τα πιο απλά και εύκολα. Τότε η ψυχή του φλογιζόταν και ποθούσε να μοιάσει στους αγίους.

Σύντομα έμαθε το Ψαλτήρι. Έπειτα έβαλε τα δυνατά του να μάθει και την τάξη των εκκλησιαστικών ακολουθιών.

Μια μέρα, ενώ στεκόταν στην εκκλησία, του δίνει κάποιος ένα βιβλίο και του λέει:

- Πάρε, και μάθε να κανοναρχείς τους ψάλτες.

Ο Νήφων όμως, από επήρεια του δαίμονα, δεν έπαιρνε στα χέρια του το βιβλίο. Του λέει τότε  ένας άλλος που στεκόταν δίπλα του:

- Γιατί, παιδί μου, κάνεις παρακοή; Πάρε και μάθε ό,τι σου λένε. Κι αν σου φαίνεται δύσκολο ακόμα να μάθεις, θα έρθει καιρός που θα ευγνωμονείς αυτούς που σε διδάσκουν τώρα. 

Στα λόγια αυτά ο Νήφων πήρε αμέσως το βιβλίο. Από τότε του δόθηκε το χάρισμα να μελετάει με τόσο ζήλο, που, ό,τι διάβαζε το αποστήθιζε με ευκολία.

Πιο πολύ όμως τον έθελγαν οι βίοι των αγίων. Όταν άκουγε να διαβάζονται στις ιερές συνάξεις τα κατορθώματα και τα μαρτύριά τους, θαύμαζε τη φλογερή πίστη, την υπομονή και την γενναιοψυχία τους. Αν πάλι έβρισκε ο ίδιος κάπου σχετικά κείμενα, τα έπαιρνε και τα διάβαζε άπληστα. 

Οι πρώτες αρετές

ΧΑΡΗ στον πνευματικό του ζήλο, έφτασε σε βαθειά ταπείνωση και πραότητα. Κι ήταν μόλις δώδεκα χρόνων! Ξεχώριζε επίσης για την ελεημοσύνη του. Όποτε έβλεπε φτωχό , τον σπλαχνιζόταν και του έδινε ψωμί ή χρήματα ή ό,τι άλλο είχε πρόχειρο.

Μια φορά, χειμώνα καιρό, είδε στο δρόμο έναν φτωχό ,γυμνό και πεινασμένο. Δεν είχε τίποτα να του δώσει … Πήγε τότε σε μιαν άκρη και ξέσπασε σε λυγμούς.

- Αλίμονο σ’ εμένα ,τον αμαρτωλό! έλεγε. Πώς υποφέρει γυμνός ο Χριστός μέσα στην παγωνιά! Και δεν του φτάνει αυτό∙ μα και πεινάει και διψάει και στέγη δεν έχει!...

Από τότε το ‘βαλε σκοπό να φροντίζει , όσο μπορούσε ,τους ανθρώπους της ανάγκης.

Κάποτε άκουσε στην εκκλησία κάποιον σεβάσμιο ιερέα να διδάσκει το λαό ότι όποιος δεν έχει ελεημοσύνη και αγνεία μάταια κοπιάζει, γιατί δεν πρόκειται να μπει στη βασιλεία των ουρανών. 

Ταράχθηκε ο Νήφων απ’ αυτά τα λόγια. Στο τέλος πήγε και συνάντησε τον ιερέα.

- Γέροντα , τον ρώτησε ,τί είναι αυτή η αγνεία , για την οποία μίλησες; 

- Αγνεία, παιδί μου, είναι η αποφυγή της πορνείας και του ρύπου της. 

- Αγαπάει λοιπόν ο Θεός εκείνον που αποφεύγει μια τέτοια πράξη;

- Ναι, παιδί μου. Γιατί λέει ο απόστολος Παύλος: «πόρνους και μοιχούς κρινεί ο Θεός». Και αλλού: «το σώμα ου τη πορνεία ,αλλά τω Κυρίω».

Φεύγοντας από την εκκλησία ο Νήφων συλλογιζόταν :

“ Θα μπορέσω εγώ άραγε να κατορθώσω αυτή την αρετή; Γιατί χρειάζεται σκληρός αγώνας για να ξεφύγει κανείς από την πύρωση της σάρκας. Και γιατί οι δαίμονες γκρεμίζουν τους ανθρώπους στα βάραθρα της σαρκικής αμαρτίας ευκολότερα απ’ ό,τι σε άλλα παραπτώματα . Τί να κάνω, που είμαι αδύνατος;…

Αλλά με τη βοήθεια του Θεού , ποτέ δεν θα κοιτάξω στο πρόσωπο γυναίκα! Στα χέρια του Κυρίου αφήνομαι , κι ας γίνει το θέλημά Του…”.

Μ’ αυτές τις σκέψεις έφτασε στο σπίτι. Κι όλη εκείνη τη μέρα ήταν σιωπηλός και σκεφτικός- μάλλον ολότελα εκστατικός και σαν αλλοπαρμένος. Κουβέντα δεν έβγαζε από το στόμα του. Σε κανένα δεν μιλούσε.

Από τότε πήγαινε συχνότερα στην εκκλησία και είχε κυριολεκτικά απορροφηθεί από τη μελέτη των ιερών βιβλίων. Γι’ αυτό πάντα επιζητούσε τη μόνωση, τη σιωπή και την ησυχία . Τα γήινα τον άφηναν αδιάφορο. Μόνο τα ουράνια στοχαζόταν . Όλοι όσοι τον έβλεπαν , απορούσαν κι έλεγαν:

- Τι συμβαίνει μ’ αυτόν το  νεαρό; Σαν άγγελος ζει πάνω στη γη!...

(συνεχίζεται) 

Από το βιβλίο: «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ»

ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011

Γέροντα, τήν υπερηφάνεια συνήθως τήν καταλαβαίνω εκ τών υστέρων, όταν πέσω.

-Γέροντα, τήν υπερηφάνεια συνήθως τήν καταλαβαίνω εκ τών υστέρων, όταν πέσω.
-Σκοπός είναι νά τήν καταλάβης, πριν πέσης. Όταν σού λέη κάποιος ότι έκανες κάτι καλό, νά μην αισθάνεσαι ικανοποίηση. Νά μην πιάνη, νά μην κολλάη επάνω σου ό έπαινος. -Τί θά μέ βοηθούσε σ' αυτό; -Τό νά γνωρίσης τόν εαυτό σου. Αν ό άνθρωπος γνωρίση τόν εαυτό του, τελείωσε. Οί έπαινοι είναι μετά ξένα σώματα δέν κολλάνε επάνω του. Όταν λ.χ. ένας ξέρη ότι είναι γύφτος, δέν μπορεί νά τοϋ κόλληση ό λογισμός ότι είναι βασιλιάς.
Κι εσύ, αννομίζης ότι είσαι πριγκίπισσα, θά είσαι λειψή.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΦΕΒ 2013

Πολλές φορές καί τά ανεβοκατεβάσματα στον αγώνα βοηθούν για μια θετική καί σταθερή πνευματική πορεία προς τα άνω

Όσο περνούν τά χρόνια, τόσο ωριμάζει ό άνθρωπος πνευματικά καί, αν αξιοποίηση την πείρα από τό παρελθόν, προχωρεί πιο σταθερό καί πιο ταπεινά.
Πολλές φορές καί τά ανεβοκατεβάσματα στον αγώνα βοηθούν για μια θετική καί σταθερή πνευματική πορεία προς τα άνω. Τό μικρό παιδί, όταν άρχίση νά περπατάη, επόμενο είναι νά πάρη καί καμμιά κουτρουβάλα από την σκάλα, νά χτυπήση καί τό κεφάλι στήν κουπαστή, νά άνεβή καί στήν καρέκλα καί νά πέση. Δέν καταλαβαίνει ότι,αν άνεβή στήν καρέκλα καί πατήση στήν άκρη, θά τουμπάρη. Όσο όμως μεγαλώνει, αποκτάει πείρα, ωριμάζει καί αρχίζει νά προσεχή. ¨Τήν άλλη φορά, σκέφτεται, ανέβηκα εκεί πέρα καί τουμπάρισα. Δέν θά ανεβώ τώρα³. Έτσι καί στον αγώνα μας, όταν όλα τά παρακολουθούμε καί τά αξιοποιούμε γιά τό καλό, αποκτούμε πείρα, καί, αν τήν χρησιμοποιούμε, πολύ μάς βοηθάει

Γεροντας Παισιος 

Ηλιας  χαιντουτης  26  φεβ 2013

Από τις αρχές Σεπτεμβρίου του 2012 η φιλανθρωπική Δωροέκθεση ΄"από καρδιάς " στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής

Από τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2012 η φιλανθρωπική μας Δωροέκθεση ΄"από καρδιάς " στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής. Ξεκίνησε με σκοπό να ενισχύσει οικογένειες  Ελλήνων με προβλήματα επιβίωσης και εργασίας αλλά και την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Μονής μας στο Μπουσούγκιου της Ουγκάντας. Μετά την πραγματική συγκινητική προσφορά πολλών ρούχων και παπουτσιών  για την προσπάθειά μας ,η μικρή μας Δωροέκθεση εμπλουτίζεται τώρα με άλλες προσφορές από πολλούς προσκυνητές.Έτσι σας ενημερώνουμε ότι η Δωροέκθεσή μας δέχεται εκτός από ρούχα και παπούτσια σε άριστη ή και σε καλή κατάσταση,  γυαλικά σε  καλή κατάσταση-πιάτα,ποτήρια,μικρά και μεγάλα φλυντζάνια, κηροπήγια,πιατέλες,  δίσκους,μικρούς ζωγραφικούς πίνακες, διακοσμητικά, κορνίζες , εικόνες μικρές.Ακόμη c.d ή d.v.d θρησκευτικού περιεχομένου,παιδικά παιχνίδια σε καλή κατάσταση  και πλήρη (παζλ , επιτραπέζια).Ακόμη σφραγισμένα ποτά και κρασιά και γλυκά κουταλιού. Κάντε έναν μικρό έλεγχο στα πράγματα του σπιτιού σας και μην βιαστείτε να πετάξετε τίποτε!!Τα πράγματα αυτά θα διατεθούν από τη Δωροέκθεσή μας για τη φιλανθρωπία και την Ιεραποστολή. Η παραλαβή  των προσφορών γίνεται : Στην Αθήνα στο Παγκράτι  στην οδό Πυργοτέλους 3α κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία.

Στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία.

Μαρτυρία αναγνώστη του Ιστολογίου μας για τον γέροντα Παΐσιο

Τον εγνώρισα και από το 1976 μίλησα πολλές φορές μαζί του....
Μου έδινε οδηγίες- συμβουλές για το μέλλον μου και όταν έρχεται η κατάλληλη ώρα, τώρα , τις θυμάμαι, σαν να είναι παρών !!!!!!
Τότε δεν τις καταλάβαινα, δεν τις συνειδητοποιούσα... αλλά, ήμουν σίγουρος ότι με ήξερε από την πρώτη στιγμή....
Εκανε καλά την κόρη μου , έτσι, πήρε το φανελλάκι της, - τοτε ήταν 7-8 χρονών, μπήκε στο κελάκι του και σε 5 λεπτά μου είπε : Τώρα είναι καλά....
Κυριολεκτώ... Προσευχήθηκε προφανώς στον νουνό του τον Αγιο Αρσένιο...

Αγιος.. Την ευχή του να έχουμε !

NK

Η μαρτυρία- σχόλιο βρίσκεται εδώ: http://talantoblog.blogspot.gr/2012/01/blog-post_9269.html

Γέροντα, πού οφείλεται ή μελαγχολία πού έρχεται πολλές φορές στήν ψυχή;

Γέροντα, πού οφείλεται ή μελαγχολία πού έρχεται πολλές φορές στήν ψυχή;
-Ή μελαγχολία καί τό πλάκωμα τής ψυχής οφείλονται συνήθως σέ τύψεις άπό ευαισθησία, καί τότεό άνθρωπος χρειάζεται νά έξομολογηθή, γιά νά μπόρεση νά βοηθηθή άπό τόν πνευματικό. Γιατί, άν είναι ευαίσθητος, μπορεί τό σφάλμα πού έκανε νά είναι πολύ μικρό, άλλά ό εχθρός διάβολος νά τό μεγαλοποιή νά τοϋ τό δείχνη μέ μικροσκόπιο, γιά νά τόν ρίξη στήν απελπισία καί να τόν άχρηστέψη. Μπορεί νά του πή λ.χ. ότι τάχα στενο- χώρησε πολύ τούς άλλους, ότι τούς δυσκόλεψε κ.λπ., και νά τόν κάνη νά στενοχωριέται πιό πολύ άπό όσο αντέχει. Άφοϋ ενδιαφέρεται ό διάβολος, γιατί δέν πηγαίνει νά πειράξη τήν συνείδηση ενός αναίσθητου άνθρωπου;
Άλλά τόν αναίσθητο τόν κάνει νά θεωρή μηδαμινό ένα μεγάλο σφάλμα του, γιά νά μήν έρθη σέ συναίσθηση!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  26  ΦΕΒ 2012 

Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες (Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; Στ' αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χο­ρούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρι­κούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέ­θη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διό­τι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το απο­κτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνε­ται ο φόβος του Θεού και ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πεν­θεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.

"Ω, και ποι­ός να μη κλάψη; και ποιός να μη χύση καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέ­ποντας την απώλεια και την ανοησία αυτών των Χριστιανών; αυτοί είναι τόσο ανόητοι, που αντί να κερδίσουν από την νηστεία της αγίας Τεσσαρακοστής, περισσότερο ζημιώνονται από τις απόκριες, και, για να κερδίσουν ένα, χάνουν εκατό· και κάνουν οι άθλιοι σαν τους ανόη­τους εμπόρους, τρέχοντας σε ζημία και όχι σε κέρδος· διότι ασύγκριτα μεγαλύτερη είναι η βλάβη που δέχονται κατά τις απόκριες, παρά η ω­φέλεια που λαμβάνουν από την Τεσσαρακοστή που έρχεται· ίλεως, ίλε­ως, ίλεως να γίνη ο Θεός. Και μακάρι αυτός να φωτίση τους άγιους Αρχιερείς και τους πνευματικούς και τους διδασκάλους, να εμποδί­σουν αυτά τα κακά με αφορισμούς και με επιτίμια, όπως ορίζει και ο ξβ' Κανόνας της αγίας και Οικουμενικής ς’ Συνόδου.

(Πηγή: «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Λόγος Β’, Μεταφραστής: Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης, Εκδότης: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, Έτος έκδοσης: 2010)

«Τι κρίμα που οι χριστιανοί ξεχάσαμε την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και τις προτροπές των Πατέρων!» (Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ)

Γέροντα, ό ευαίσθητος είναι ψυχικά αδύνατος, είναι άρρωστος

Γέροντα, ό ευαίσθητος είναι ψυχικά αδύνατος, είναι άρρωστος; -Όχι, τό φιλότιμο καί ή ευαισθησία είναι φυσικά χαρίσματα, άλλα κατορθώνει δυστυχώς ό διάβολος νά τά εκμεταλλεύεται. Έναν ευαίσθητο άνθρωπο τον κάνει συχνά νά μεγαλοποιή τά πράγματα, γιά νά μήν μπορή νά σηκώση κάποια δυσκολία ή νά τήν σηκώνη γιά λίγο καί μετά νά κάμπτεται, νά απογοητεύεται, νά ταλαιπωρήται, καί τελικά νά σακατεύεται. Άν αξιοποίηση τήν κληρονομική ευαισθησία, θά γίνη ουράνια. Άν άφήση νά τήν έκμεταλλευθή ό διάβολος, θά πάη χαμένη. Γιατί, άν δέν άξιοποιή ό άνθρωπος τά χαρίσματα του, τά εκμεταλλεύεται ό διάβολος. Έτσι πετάει τά δώρα τοϋ Θεού. Αντί νά εύγνωμονή τόν Θεό, τά παίρνειόλα ανάποδα. Ό ευαίσθητος, όταν πιστεύη στον λογισμό του, μπορεί νά κατάληξη ακόμη καί στο ψυχιατρείο, ενώ ό αδιάφορος μέ τό ¨δέν βαριέσαι³ δέν πάει βέβαια καλά, άλλα τουλάχιστον δέν καταλήγει καί στο ψυχιατρείο. Γι' αυτό τό ταγκαλάκι κυνηγάει τους ευαίσθητους ανθρώπους

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  25 ΦΕΒ 2013

-Γέροντα, μερικές φορές δέχομαι τους βλάσφημους λογισμούς, συγκατατίθεμαι, καί μετά τό καταλαβαίνω, άλλα δέν μπορώ νά τους διώξω.

-Γέροντα, μερικές φορές δέχομαι τους βλάσφημους λογισμούς, συγκατατίθεμαι, καί μετά τό καταλαβαίνω, άλλα δέν μπορώ νά τους διώξω.
-Έσύ ξέρεις τί παθαίνεις; Κάποια στιγμή έχεις άλλου τόν νοϋ σου, εϊσαι αφηρημένη καί χαζεύεις μέ ανοιχτό τό στόμα. Έρχεται τότε τό ταγκαλάκι, σού ρίχνει μέσα μιά καραμέλα κι έσύ αρχίζεις νά τήν πιπιλίζης. Νιώθεις τήν γεύση της καί μετά δυσκολεύεσαι νά τήν πετάξης. Πρέπει, μόλις σέ γλυκάνη λίγο, αμέσως νά τήν πετάξης. -Καί όταν, Γέροντα, περνάη ένας βλάσφημος λογισμός, τόν δέχωμαι λίγο καίμετά τόν διώχνω; -Τότε είναι σάν νά σού έδωσε ό διάβολος μιά καραμέλα, τήν πιπίλισες λίγο καί μετά τήν έφτυσες. Πρέπει νά τήν φτύσης αμέσως. Διαφορετικά, στην αρχή θά σέ ξεγελάη μέ μιά καραμέλα καί ύστερα θά σέ ποτίζη φαρμάκι καί θά σέ κοροϊδεύη.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  25 ΦΕΒ 2013

!Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο ΙΣΣΑΚ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΕΛΙ ΣΤΗΝ ΚΑΨΑΛΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΣ ! ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ !

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  25 ΦΕΒ 2013
ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥΣ  ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !

Γέροντα, μερικοί τέτοιοι άνθρωποι , ενώ είναι βαριά άρρωστοι, πώς δεν πεθαίνουν;

Γέροντα, μερικοί τέτοιοι άνθρωποι , ενώ είναι βαριά άρρωστοι, πώς δεν πεθαίνουν;
- Φαίνεται έχουν βαριές αμαρτίες, για αυτό δεν πεθαίνουν. Περιμένει ο Θεός μήπως μετανοήσουν.

- Και τον κόσμο που παιδεύουν;

- Αυτοί που παιδεύονται και δεν φταίνε, αποταμιεύουν. Αυτοί που φταίνε, εξοφλούν

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 24 ΦΕΒ 2014

Οί βλάσφημοι λογισμοί έρχονται πολλές φορές και άπό φθόνο τοϋ διαβόλου.

Είχα συναντήσει κάποιον πού συνέχεια έφτυνε.
Μοϋ λένε: ¨Δαιμόνιο έχει³. ¨Δέν κάνουν έτσι, τους λέω, όταν έχουν δαιμόνιο³. Όπως διαπίστωσα μετά, αυτός ό καημένος δέν είχε φταίξει σέ τίποτε, ώστε νά δαιμονισθή. Είχε μεγαλώσει ορφανός καί είχε μιά ευαισθησία είχε καί αριστερό λογισμό καί λίγη φαντασία, πού τά καλλιέργησε ό διάβολος καί τοϋ έφερνε βλάσφημους λογισμούς. Όταν λοιπόν τοϋ έφερνε ό διάβολος τέτοιους λογισμούς, αυτός αντιδρούσε, τιναζόταν, έφτυνε τους βλάσφημους λογισμούς. Ό άλλος πού έβλεπε αυτήν την σκηνή νόμιζε ότι είχε δαιμόνιο. Νά εχη ό καημένος μια ευαισθησία, νά φτύνη τους βλάσφημους λογισμούς καινά τοϋ λένε: ¨Έχεις δαιμόνιο³! Οί βλάσφημοι λογισμοί έρχονται πολλές φορές και άπό φθόνο τοϋ διαβόλου. Καμμιά φορά μάλιστα μετά άπό αγρυπνία, όταν κανείς είναι πτώμα άπό τήν κούραση και δέν μπορή νά αντίδραση, τοϋ φέρνει ό κακούργος διάβολος βλάσφημους λογισμούς και έπειτα, γιά νά τόν μπλέξη ή γιά νά τόν ρίξη στην απόγνωση, αρχίζει νά τοϋ λέη: ¨Τέτοιους λογισμούς ούτε ό διάβολος δέν φέρνει! Τώρα δέν θά σωθης...³. Ακόμη και γιά το Πανάγιο Πνεύμα μπορεί νά τοϋ φέρη βλάσφημους λογισμούς και μετά νά τοϋ πή ότι αυτή ή αμαρτία δέν συγχωρείται κ.λπ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 2013

Οποιαδήποτε άλλη κατηγορία με βοηθάει στην πνευματική ζωή, ενώ το « αιρετικός » με χωρίζει από τον Χριστό.

Υπάρχουν ,Γέροντα, κάποια θέματα για τα οποία πρέπει να αμύνεται κανείς, είτε ως άτομο είτε ως ομάδα, και κάποια για τα οποία δεν πρέπει; Π.χ. εσείς, όταν σας είπαν ότι είστε αιρετικός , απαντήσατε, ενώ σε άλλες κατηγορίες σιωπήσατε.
Αυτό το λένε οι Άγιοι Πατέρες, δεν είναι ότι το λέω εγώ. Οποιαδήποτε άλλη κατηγορία με βοηθάει στην πνευματική ζωή, ενώ το « αιρετικός » με χωρίζει από τον Χριστό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 20014 

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν.

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; » . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος ,το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια ,και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου ,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης . Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου
« Αιτείτε και δοθήσεται » , λέει η Γραφή.

Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 2013

Γέροντα, εκείνος ό μοναχός πού αναφέρει ό Εύεργετινός ότι δέκα χρόνια έπεφτε σε κάποια αμαρτία κάθε μέρα, άλλα και κάθε μέρα μετανοούσε , πώς σώθηκε

Γέροντα, εκείνος ό μοναχός πού αναφέρει ό Εύεργετινός ότι δέκα χρόνια έπεφτε σε κάποια αμαρτία κάθε μέρα, άλλα και κάθε μέρα μετανοούσε , πώς σώθηκε;
-Εκείνος ήταν κατά κάποιον τρόπο κυριευμένος, αιχμαλωτισμένος άπό την αμαρτία. Δεν είχε κακή διάθεση, άλλα δέν είχε βοηθηθή, σπρώχτηκε στό κακό, γι' αυτό δικαιοΰτο τήν θεία βοήθεια. Πάλευε, πονούσε, είχε μετάνοια ειλικρινή, και ό Θεός τελικά τόν έσωσε. Βλέπεις, ένας μπο- ρεί νά έχη καλή διάθεση¾ αν όμως δέν βοηθηθή άπό μικρός και παρασυρθη στό κακό, είναι δύσκολο μετά νά σηκωθή. Κάνει μιά προσπάθεια, πάλι πέφτει, πάλι σηκώνεται¾ παλεύει δηλαδή. Ό Θεός αυτόν τόν άνθρωπο δέν θά τόν άφήση, γιατί ό καημένος κάνει τήν μικρή του προσπάθεια, ζητάει καί τήν θεία βοήθεια και δέν άμαρτάνει έν ψυχρώ. Κάποιος λ.χ. ξεκινάει νά πάη κάπου, χωρίς νά έχη σκοπό νά άμαρτήση, άλλα πηγαίνοντας τοϋ συμβαίνει ένας πειρασμός καί πέφτει σέ κάποια αμαρτία. Μετανοεί, κάνει μιά προσπάθεια, τοϋ στήνουν πάλι μιά παγίδα καί, ενώ δέν έχει διάθεση νά κάνη κάτι κακό, ό καημένος ξαναπέφτει καί πάλι μετανοεί. Αυτός έχει ελαφρυντικά, γιατί δέν θέλει νά κάνη τό κακό, άλλα παρασύρεται στό κακό καί ύστερα μετανοεί. Όποιος όμως λέει: ¨γιά νά πετύχω εκείνο, πρέπει νά κάνω αυτήν τήν αδικία¾ γιά νά πετύχω τό άλλο, πρέπει νά κάνω εκείνη τήν πονηριά³ κ.λπ., αυτός άμαρτάνει έσκεμμένως καί έν γνώσει του
.Καταστρώνει δηλαδή τό αμαρτωλό του σχέδιο και βάζει πρόγραμμα μέ τον διάβολο τί αμαρτία θά κάνη. Αυτό είναι πολύ κακό, επειδή είναι προμελετημένο. Δέν είναι ότιπέφτει σέ πειρασμό, άλλα ξεκινάει να κάνη κάτι μαζί μέ τον πειρασμό. Ένας τέτοιος άνθρωπος δέν πρόκειται ποτέ νά βοηθηθή, γιατί δέν δικαιούται την θεία βοήθεια, και τελικά πεθαίνει αμετανόητος.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ό άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζη νά σφάλλη καί δεν άλλάζη, αιτία είναι ό εγωισμός, ή φιλαυτία καί ή ιδιοτέλεια.

Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ό άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζη νά σφάλλη καί δεν άλλάζη, αιτία είναι ό εγωισμός, ή φιλαυτία καί ή ιδιοτέλεια. Λείπει ή ταπείνωση καί ή αγάπη, καί έτσι εμποδίζεται ή θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ό άνθρωπος τον Θεό, γιά νά τον βοηθήση. Αν π.χ. τον βοηθήση ό Θεός νά ξεπεράση ένα πάθος του, θά τό πάρη επάνω του, θά ύπερηφανευθή, γιατί θά νομίζη ότιμόνος του τό ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεοϋ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Οί κατά φαντασίαν άσθενεΐς.

Οί κατά φαντασίαν άσθενεΐς.

Μεγαλύτερη αρρώστια είναι τό νά πιστέψη ό άνθρωπος στον λογισμό του ότι έχει κάποια αρρώστια. Ό λογισμός αυτός τού δημιουργεί άγχος, τον κάνει νά στενοχωριέται, νά μήν εχη όρεξη γιά φαγητό, νά μήν μπορή νά κοιμηθή, νά παίρνη φάρμακα, και τελικά αρρωσταίνει, ενώ ήταν καλά. Νά είναι άρρωστοςκανείς και να κάνη θεραπεία, αυτό το καταλαβαίνω¾ άλλα νά είναι υγιής καί νά νομίζη ότιείναι άρρωστος και νά άρρωσταίνη στά καλά καθούμενα, αυτό είναι... Ένας λ.χ., ενώ έχει και σωματική καί πνευματική δύναμη, δεν μπορεί νά κάνη τίποτε, γιατί έχει πιστέψει στον λογισμό πού τοϋ λέει ότιδεν είναι καλά, με αποτέλεσμα νά σβήνη σωματικά καί πνευματικά. Δεν είναι ότιλέειψέματα. Αν ό άνθρωπος πιστέψη ότικάτι έχει, πανικοβάλλεται, τσακίζεται, καί δεν έχει μετά κουράγιο νά κάνη τίποτε. Έτσι αχρηστεύεται χωρίς λογο !

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013