ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΕΠΤΩΚΟΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ (συνέχεια)

13. Κάνουμε κριτική στους πολιτικούς μας, που είναι στην εξουσία, αλλά είναι κι εκείνοι παιδιά μας. Είμαστε εμείς , οι παλιότερες γενιές, που έχουμε την ευθύνη. Διότι δεν δώσαμε σ’ αυτούς καλό παράδειγμα. Είμαστε μια εικόνα των γονιών μας, των περασμένων γενεών, και από αυτές δεν καταφέραμε να μάθουμε και πολλά. Τώρα εμείς είμαστε οι υπόλογοι, διότι αποτύχαμε να βάλουμε τα παιδιά μας στο σωστό δρόμο. Πρέπει να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους άλλους. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι πρέπει να διορθώσουμε τους εαυτούς μας- να εργαστούμε τη σωτηρία μας και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν. Πρέπει να παλέψουμε να είμαστε πάντοτε αγαθοί, καλοί και ήσυχοι- ειρηνευμένοι , έτσι ώστε οι άνθρωποι να νιώθουν πάντοτε ειρήνη και ησυχία όταν είμαστε παρόντες. Γνωρίζουμε ότι μπορούμε είτε να προσελκύσουμε ανθρώπους με τους λογισμούς μας είτε να τους απομακρύνουμε από μας. Έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε, ώστε η πίστη μας να ενδυναμωθεί.

…

15. Μετά την πτώση τα πάντα εξέπεσαν. Ο Θεός, η αγάπη η ίδια, γνώριζε ότι τα κτιστά πλάσματα Του δεν θα είναι ικανά να παραμείνουν στην κατάσταση που Εκείνος τα έπλασε, κι έτσι τους έδωσε όλο το χρόνο , από τη Δημιουργία ίσαμε τη φοβερή κρίση, προκειμένου να έρθουν στα συγκαλά τους και να επιστρέψουν στον κόσμο του ουράνιου Πατέρα, να γίνουν ένα με το απόλυτο Αγαθό και την απόλυτη Αγάπη.

Η ανθρωπότητα ωστόσο, προτιμά το κακό από το καλό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πεπτωκυίας φύσης μας! Μας είναι ευκολότερο να σκεφτόμαστε φαύλα, παρά αγαθά. Αλλά όταν σκεφτόμαστε φαύλα, δεν έχουμε ειρήνη και ανάπαυση από τέτοιους λογισμούς . Πόσο τεράστια είναι η πτώση μας! Είναι πράγματι ένα αλλόκοτο πράγμα… Δεν έχουμε ιδέα πόσο πολύ τυραννιούνται οι λογισμοί μας από τα πεπτωκότα πνεύματα. Νομίζουμε ότι είναι δικοί μας αυτοί οι λογισμοί. Βασανιζόμαστε από μίσος, φθόνο και μοχθηρία. Αξεπέραστη τυραννία! Η ψυχή μας δεν το θέλει αυτό, αλλά δεν μπορεί να ελευθερωθεί. Εξοικειώνεται με αυτή την τυραννία από πολύ μικρή ηλικία ∙ αποκτά στέρεες ρίζες μέσα μας. Πρέπει να πασχίσει κανείς να αποτινάξει αυτή την τυραννία των λογισμών! Πρέπει να μεταμορφωθούμε σε αγάπη και να επιτύχουμε την ειρήνη. Δεν είναι εύκολο, διότι η πτώση μας είναι τεράστια!

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αυτό δίχως τη βοήθεια του Θεού. Ο άνθρωπος έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Αλλά ό,τι του αποκαλύπτεται προέρχεται από την αιωνιότητα. Είμαστε περικυκλωμένοι από τα μυστήρια του Θεού. Εμείς οι ίδιοι είμαστε τα μεγαλύτερα μυστήρια. Δεν γνωρίζουμε καν ποιοί είμαστε. Από που ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε. Τί είδους πλάσμα είναι αυτό που σκέφτεται, κινείται και μιλά δίχως να ξέρει πώς και γιατί; Τί μεγάλο μυστήριο που είναι αυτό! Πώς είναι δυνατόν  να λειτουργούν τα εσωτερικά μας όργανα δίχως τη θέλησή μας (και λειτουργούν μια χαρά! ); Και πώς είναι δυνατόν να διαταράσσουμε αυτή την τέλεια αρμονία με τους λογισμούς μας;    

16. Τι είναι η ζωή; Τίποτα! Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πόσο μικρή είναι η ζωή. Ένας νέος άνθρωπος δεν μπορεί να το αντιληφθεί αυτό.

Πολλές φορές έχω σκεφτεί τί σόι θλιβεροί φουκαριάρηδες είμαστε πράγματι εμείς οι άνθρωποι που ζούμε στη γη: δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε τέσσερα δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα, δηλαδή 120 χρόνια. 100 χρόνια είναι τρία δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα. Τί είναι 100 χρόνια; Τίποτα! Μια στιγμή… Η ζωή μας είναι στην αιωνιότητα.

17. ¨Όσο για τους ανθρώπους, αυτοί δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι. Τίποτα δεν τους είναι αρκετό. Αυτό ξεκίνησε αμέσως μετά την πτώση των προπατόρων μας, όταν ο Κάιν φόνευσε τον Άβελ λόγω φθόνου, επειδή η θυσία του Άβελ ήταν ευάρεστη στον Θεό ενώ του Κάιν όχι. Τότε ήταν που ξεκίνησαν όλα. Σήμερα δεν υπάρχει ελπίδα. Όλοι συμπεριφέρονται λες και πρόκειται να   ζήσουν για πάντα. Μοιάζει πραγματικά ότι το τέλος είναι πολύ κοντά. Τα εργοστάσια μολύνουν το περιβάλλον τόσο πολύ, που σύντομα η ζωή δεν θα είναι δυνατή.

Τα ζώα διαθέτουν χαρά ζωής, αλλά τους την αφαιρούμε. Εκείνα διαθέτουν χαρά κι εμείς διαθέτουμε τόσα πολλά περισσότερα μαζί με τη χαρά, κι όμως δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι. Τα ζώα δεν ανησυχούν ποτέ για το αύριο, δεν σωρεύουν τροφή στους σιτοβολώνες και τις αποθήκες, κι ωστόσο ο Κύριος πάντοτε τα ταΐζει. Εκείνα τσιμπολογούν ένα κλαράκι εδώ, ένα σποράκι παραπέρα, βρίσκουν καταφύγιο σε μια τρύπα ή σε κάποιο λαγούμι, κι είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό. Δεν συμβαίνει το ίδιο με μας τους ανθρώπους. Τα πουλιά ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, στις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι- τότε είναι που βγαίνουν να ζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν, αρχίζουν και πάλι τους ύμνους.  Κανείς δεν τους λέει να υμνούν- απλώς το κάνουν. Κι εμείς; Εμείς είμαστε πάντοτε κατσούφηδες και κατηφείς∙ δεν έχουμε ποτέ διάθεση για τραγούδι ή για οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των πουλιών. Είναι πάντοτε χαρούμενα ενώ εμείς ενοχλούμαστε πάντοτε από κάτι. Τί είναι αυτό που μας ενοχλεί; Τίποτα στην πραγματικότητα… Έτσι δεν είναι;

18. Η ζωή στη γη δεν είναι εύκολη, ανεξάρτητα του πόσο ευνοϊκές είναι οι συνθήκες. Υπήρχε ένας άνθρωπος που ζούσε σύμφωνα με τις επιθυμίες της καρδιάς του, και αυτό ήταν ο βασιλιάς Σολομώντας, ο γιος του βασιλιά Δαυίδ. Κυβέρνησε για 40 χρόνια και ποτέ δεν πολέμησε. Αξιώθηκε μεγάλης σοφίας από τον Κύριο. Έχτισε τον μεγάλο ναό της Ιερουσαλήμ. Οι άνθρωποι κατέφυγαν σ’ αυτόν τον απ’ όλο τον κόσμο, προκειμένου να πάρουν τη συμβουλή του. Έλεγε: «Εκπληρώθηκε κάθε επιθυμία της καρδιάς μου. Επιθύμησα αμπελώνες και τους φύτευσα. Επιθύμησα παλάτια και τα έχτισα. Έχω στην Ιερουσαλήμ τον καλύτερα εκπαιδευμένο στρατό, αλλά ουδέποτε ενεπλάκην σε πόλεμο με κάποιον. Επιθύμησα ασήμι και χρυσάφι και ο Κύριος μου το έδωσε. Καταπιάστηκα με διάφορα πράγματα , προκειμένου να διαπιστώσω αν υπάρχει στον κόσμο παρηγοριά που να διαρκεί. Και κατάλαβα πώς σ’ αυτή τη ζωή όλα είναι ματαιότης και αλαζονεία και πνευματικός λοιμός. Δεν υπάρχει παρηγοριά που να διαρκεί…». Είναι λόγια του Σολομώντα αυτά. Ο Σολομώντας ήταν σοφός . Είπε πως οτιδήποτε κι αν έχεις στην κατοχή σου, θα είναι για μικρό χρονικό διάστημα  μόνο, κι έπειτα θα ‘ναι σαν να μην υπήρξες ποτέ.  Ο άνθρωπος νομίζει ότι διαθέτει όλη τη σοφία αυτού του κόσμου. Αλλά αν μπορούσε να δει τον εαυτό του με τα μάτια των άλλων , θα έβλεπε τον εαυτό του να κορδώνεται απλά σαν το παγόνι. Θα έβλεπε την ίδια του τη ματαιοδοξία και την ελαφρομυαλιά…

Υπάρχει κανείς πάνω στη γη που να τα ξέρει όλα; Όχι. Καθένας μας έχει εκπαιδευτεί σε ένα συγκεκριμένο τομέα της γνώσης, και έτσι αποτελούμε όλοι μαζί το όλον. Οι άνθρωποι σέβονται πολύ τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες ∙ παραπέμπουν συνεχώς στα λόγια τους. Κανείς δεν δείχνει να θυμάται ότι ο Θεός υποσχέθηκε στους προπάτορές μας πως θα στείλει στην ανθρωπότητα τον Σωτήρα, ο Οποίος θα μας επαναφέρει στην ανθρωπότητα τον Σωτήρα, ο Οποίος θα μας επαναφέρει στην αυθεντική μας κατάσταση. Δεν ήξεραν ότι ο ίδιος ο Θεός θα ενσαρκωνόταν στη γη. Διότι μονάχα ο Ένας που μας έπλασε , μπορεί να μας επαναφέρει στην αυθεντική μας κατάσταση. Δεν ήξερε ότι  ο ίδιος ο Θεός θα ενσαρκωνόταν στη γη. Διότι μονάχα ο Ένας που μας έπλασε , μπορεί να μας επαναφέρει στην αυθεντική μας κατάσταση. Και ήρθε, και οι άνθρωποι δεν Τον δέχτηκαν.

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»