Η Καλυψώ Δημητριάδη μιλάει στο Ρωμαίικο για τα Πανάγια προσκυνήματα

Πρόσφορο: Οι συμβολισμοί, η χρήση και η παρασκευή του στο «Ενορία εν δράσει...»

View this email in your browser

Ο  π. Μαυρουδής Γκούμας, εφημέριος του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, θα διδάξει πώς παρασκευάζεται το πρόσφορο και θα μιλήσει για τη σημασία της συμμετοχής του πιστού στην προετοιμασία για τη Θεία Ευχαριστία μέσα από τη δοξολογική χρήση της ύλης. Η εκδήλωση ενταγμένη  στο πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου στις 6.30 το απόγευμα στο Πνευματικό Κέντρο Ευαγγελιστρίας (Γρ. Λαμπράκη 41, Πειραιάς).

Όταν μπή η αγάπη, ο πόνος, η θυσία, μπαίνει ένα ανώτερο ενδιαφέρον και η καρδιά γλυκαίνεται

Γέροντα, στο διακόνημα εύχομαι συνήθως μόνο για τον εαυτό μου. – Δεν είναι σωστό αυτό.
Όταν στο κελλί εύχεσαι για τον εαυτό σου και έξω από το κελλί πάλι για τον εαυτό σου, τότε πώς θα κεντηθή η καρδιά;
Όταν μπή η αγάπη, ο πόνος, η θυσία, μπαίνει ένα ανώτερο ενδιαφέρον και η καρδιά γλυκαίνεται. Έτσι δεν ξεχνάει κανείς την ευχή την ώρα της εργασίας. Βοηθιέται τότε και ο κόσμος θετικά, βοηθιέται και ο ίδιος που προσεύχεται και νιώθει πνευματική χαρά.
Να κάνης το διακόνημά σου και να λές «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», για να βοηθιούνται όλοι οι άνθρωποι. Στο «ελέησον ημάς» συμπεριλαμβάνονται όλοι.
Ακόμη και οι πέντε‐έξι μεγάλοι – πόσοι είναι αυτοί – από τους οποίους κρέμεται η τύχη όλου του κόσμου. Να δουλεύης και να εύχεσαι γιʹ αυτούς που δουλεύουν.
Αυτή η ευχή πιάνει και αυτούς που εργάζονται σωματικά και αυτούς που εργάζονται πνευματικά. Γιατί είναι πολλοί αυτοί που δουλεύουν, και μάλιστα δουλεύουν πολύ. Άλλοι εργάζονται για το καλό της Εκκλησίας και της Πολιτείας. Άλλοι εργάζονται για το κακό· ξενυχτούν μελετώντας πώς να καταστρέψουν τον κόσμο. Άλλοι κάνουν συνέδρια και προσπαθούν να βρουν τρόπο να εμποδίσουν τους προηγούμενους να κάνουν κακό. Άλλοι πάλι δουλεύουν μερόνυχτα, ξενυχτούν, για να βρουν λύσεις στα γενικά προβλήματα.
Να εύχεσαι ο Θεός να φωτίση και τους κακούς να κάνουν λιγώτερο κακό ή να αποτρέψη τελείως το κακό. Να φωτίση και τους καλούς, για να βοηθούν τον κόσμο. Να εύχεσαι και για εκείνους που θέλουν να δουλέψουν και δεν μπορούν να δουλέψουν, γιατί είναι άρρωστοι. Και για τους υγιείς που δεν βρίσκουν δουλειά, ενώ έχουν ανάγκη. Να σκέφτεσαι διάφορες περιπτώσεις και να προσεύχεσαι γιʹ αυτές.
Όταν ο νούς πάη σε όλους αυτούς, κεντιέται η καρδιά από τον πόνο και η ευχή γίνεται καρδιακή. Τόσοι άνθρωποι έχουν ανάγκη στην διάρκεια όλης της ημέρας! Να μη γίνεται σπατάλη στον χρόνο.
Από εκείνον που δεν έχει μεγάλη ανάγκη για προσευχή – άσχετα αν αυτός νομίζη ότι έχει – προχωρεί κανείς και σκέφτεται όλους εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Τότε βοηθιέται και αυτός που νόμιζε ότι έχει ανάγκη, γιατί έγινε αφορμή να προσευχηθή ο άλλος για πολλούς.

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση σήμερα κανείς μέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά

Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση σήμερα κανείς μέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους που ζουν μακριά από τον Θεό; 
– Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους που δεν είναι κοντά στον Θεό; Εάν ήταν μέσα σε μια οικογένεια και είχε έξι‐οκτώ αδέλφια και ένα‐δύο από αυτά τα παρέσυρε ο σατανάς και ζούσαν αμαρτωλή ζωή, θα τον σκανδάλιζε η αμαρτωλή ζωή τους;
– Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του. 
– Έ, λοιπόν, το κακό βρίσκεται μέσα μας.
Δεν έχουμε αγάπη, γιʹ αυτό δεν νιώθουμε όλους τους ανθρώπους αδελφούς μας και σκανδαλιζόμαστε από την ζωή τους.
Όλοι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και είμαστε μεταξύ μας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού. 
Εάν νιώσουμε πραγματικά ότι είμαστε αδέλφια με όλους τους ανθρώπους, θα πονούμε για όσους ζουν μέσα στην αμαρτία και δεν θα μας σκανδαλίζη η αμαρτωλή ζωή τους, αλλά θα προσευχώμαστε γι᾿ αυτούς. 
Άρα, αν σκανδαλιζώμαστε, το κακό βρίσκεται μέσα μας· δεν είναι έξω από μάς. 
Να λέμε στον εαυτό μας, όταν σκανδαλίζεται: «Εσύ πόσους σκανδαλίζεις; Για όνομα του Θεού, να μην ανέχεσαι τον αδελφό σου.
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Θρησκεία και ζωή

Στο σχολείο μάθαμε ότι το «και» συνδέει όμοια πράγματα. Λάθος!!!

Συνήθως το χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να φανερώσουν τα δίπολα πάνω στα οποία πασχίζουν να ισορροπήσουν. «Εσύ και εγώ»,  «σώμα και ψυχή», «Θεός και άνθρωπος». Συχνά, ο ένας εκ των δύο πόλων είναι διανοητικό τους δημιούργημα.

Από μικρός θυμάμαι τους ανθρώπους να καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα στα δύο. Θρησκεία ή ζωή; Υπήρχαν και αυτοί που πρόθυμα βοηθούσαν.

- Γελάς; Βγαίνεις; Βάφεσαι; Ακούς μουσική; Ντύνεσαι έτσι; Ξεφεύγεις από το εγκεκριμένο; Δεν είσαι καλός Χριστιανός. Δεν σε αγαπάει ο Θεός. Λυπάται ο Θεός. Θυμώνει ο Θεός. Διάλεξε λοιπόν.

Και για κάποιο ανεξήγητο ( δαιμονικό για αρκετούς…) λόγο, οι νέοι άνθρωποι συντριπτικά διάλεγαν και διαλέγουν τη ζωή. Και η θρησκεία άδειαζε περιφρουρημένη. Και ο «θεός» τιμωρούσε, λυπόταν και θύμωνε.

Κι εκεί, κάπου στην εφηβεία, φωτισμένοι άνθρωποι τόλμησαν και ξεστόμισαν ότι «ο Χριστός τα έβαλε με τους θρήσκους και τους σκληροπυρηνικούς, ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, είναι Εκκλησία και θεολογία αγάπης».

Παναγία μου, τι χαστούκι ήταν αυτό;

Μερικοί καταφέραμε και ελαφροπατήσαμε ανάμεσα στα σιδερόφρακτα κουτάκια του μυαλού μας και πλησιάσαμε τη ζωή. Με προσοχή μήπως και πληγωθούμε από τα καρφιά. Αδύνατον. Όλο και κάτι τσιμπιές εισπράξαμε. Φτάσαμε όμως στα σύνορα της ζωής. Κρυφοκοιτάξαμε μέσα. Φωτεινά ήταν, χαρούμενα και όμορφα. Και κάπου εκεί μέσα διακρίναμε και το Χριστό. Να χαίρεται και να αγαπάει. Ξαφνικά ακούστηκε πίσω μας ένας θόρυβος. Γυρίσαμε και είδαμε τη θρησκεία να βροντάει και να σκοτεινιάζει. Δυνατή και βλοσυρή.

Από εκεί και πέρα τα ίχνη μας χαθήκανε. Άλλοι μπήκαν στη ζωή ακούγοντας την καρδιά τους, άλλοι επέστρεψαν στη θρησκεία υπακούοντας στη λογική τους. Και κάποιοι άλλοι ακόμη πηγαίνουν τη διαδρομή. Συνήθως τη μέρα είναι σώφρονες και ιματισμένοι στη θρησκεία και το βραδάκι σέρνονται κουρελιασμένοι μέχρι τη ζωή. Σε απόσταση ασφαλείας όμως…

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής

Ο Απόστολος της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 2015 - ΙΖ´ Επιστολή

Ἄς καθαρίσουμε
τοὺς ἑαυτούς μας
ἀπὸ καθετὶ
ποὺ μολύνει τὸ σῶμα
καὶ τὴν ψυχή.
῍Ας ζήσουμε μιὰ ἅγια ζωὴ
μὲ φόβο Θεοῦ. 


(Β´ Κορ. στ´ 16- ζ´ 1)
Αδελφοί, ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι «ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ». Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Αδελφοί, ἐσεῖς εἶστε ναὸς τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε· Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Κύριος· Φύγετε μακριὰ ἀπ’ αὐτοὺς καὶ ξεχωρίστε. Μὴν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο πράγμα, κι ἐγὼ θὰ σᾶς δεχτῶ. Θὰ εἶμαι γιὰ σᾶς ὁ Πατέρας, κι ἐσεῖς θὰ εἶστε γιοὶ καὶ θυγατέρες μου, λέει ἀκόμα ὁ παντοκράτορας Κύριος. ᾿Αφοῦ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε αὐτὲς τὶς ὑποσχέσεις, ἂς καθαρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ καθετὶ ποὺ μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή. ῍Ας ζήσουμε μιὰ ἅγια ζωὴ μὲ φόβο Θεοῦ.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 2015 - Α´ Λουκά

«Μὴ φοβᾶσαι,
ἀπὸ τώρα
θὰ ψαρεύεις
ἀνθρώπους».

(Λουκ. ε´ 1-11)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ᾿Εμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ῾Ως δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ᾿Επανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ᾿Ιδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ῎Εξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς στεκόταν ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, εἶδε δύο ψαροκάικα στὴν ἄκρη τῆς λίμνης. Οἱ ψαράδες εἶχαν κατεβεῖ ἀπ’ αὐτὰ καὶ ἔπλεναν τὰ δίχτυα. ᾿Εκεῖνος ἀνέβηκε σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ ψαροκάικα, σ’ αὐτὸ ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ τραβηχτεῖ λίγο ἀπὸ τὴν ξηρά. Κάθισε στὸ ψαροκάικο καὶ ἀπ’ αὐτὸ δίδασκε τὰ πλήθη. ῞Οταν τελείωσε τὴν ὁμιλία του, εἶπε στὸν Σίμωνα· «Πήγαινε στὰ βαθιὰ καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας γιὰ ψάρεμα». ῾Ο Σίμων τοῦ ἀποκρίθηκε· «Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα παιδευόμασταν καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε· ἐπειδὴ ὅμως τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ». Τὸ ἔριξαν κι ἔπιασαν πάρα πολλὰ ψάρια, τόσα ποὺ τὸ δίχτυ τους ἄρχισε νὰ σκίζεται. Μὲ νεύματα εἰδοποίησαν τοὺς συνεταίρους τους, ποὺ ἦταν στὸ ἄλλο πλοῖο νὰ ἔρθουν νὰ τοὺς βοηθήσουν. ᾿Εκεῖνοι ἦρθαν καὶ γέμισαν καὶ τὰ δύο ψαροκάικα σὲ σημεῖο ποὺ νὰ κινδυνεύουν νὰ βυθιστοῦν. ῞Οταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τί ἔγινε, ἔπεσε στὰ γόνατα τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «Βγὲς ἀπὸ τὸ καΐκι μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτὰ τὰ εἶπε γιατὶ εἶχε κυριευτεῖ ἀπὸ δέος, αὐτὸς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του, γιὰ τὰ πολλὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, τὸν ᾿Ιάκωβο καὶ τὸν ᾿Ιωάννη, ποὺ ἦταν συνεργάτες τοῦ Σίμωνα. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε εἶπε στὸν Σίμωνα· «Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύεις ἀνθρώπους». ῞Υστερα, ἀφοῦ τράβηξαν τὰ ψαροκάικα στὴ στεριά, ἄφησαν τὰ πάντα καὶ τὸν ἀκολούθησαν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ – 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

 Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Α´ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ε΄ 1-11) 

Σήμερα τό ἱερὸ κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, παρουσιάζει τόν Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ διδάσκει στὴν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Ἐκεῖ εἶχε μαζευτεῖ πλῆθος ἀνθρώπων καὶ ἄκουγαν μὲ κατάνυξη τόν θεῖο Διδάσκαλο. Τά πλήθη συνωστίζονταν γύρω Του καὶ ἀναγκάσθηκε νὰ ἀνεβεῖ σὲ ἕνα ἀπὸ τά δύο ψαροκάϊκα, σὲ αὐτὸ ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνος, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ συνέχισε νὰ διδάσκει. Λίγο πιὸ πέρα, οἱ ψαρᾶδες ἔπλεναν τά δίχτυα τους.

Ὅταν σταμάτησε νὰ μιλάει, ἀπευθύνθηκε πρὸς τόν Σίμωνα καὶ τοῦ εἶπε: «Πήγαινε στὰ βαθιὰ καὶ ρίξτε τά δίχτυα σας γιὰ ψάρεμα». Ὁ Σίμων τοῦ ἀποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε, ἐπειδὴ ὅμως τό λὲς Ἐσύ θὰ ρίξω τά δίχτυα». Πράγματι, μόλις τά ἔριξαν στὴ λίμνη ἔπιασαν πάρα πολλὰ ψάρια, τόσα ποὺ ἀρχίσαν νὰ σχίζονται τά δίχτυα τους. Χρειάσθηκε γιὰ τό λόγο αὐτό νὰ καλέσουν καὶ τούς συνεταίρους τους, ποὺ ἦλθαν μὲ τό ἄλλο πλοῖο νὰ βοηθήσουν, καὶ γεμίσαν καὶ τὰ δύο ψαροκάϊκα τόσο ὥστε κινδύνευαν νὰ βυθισθοῦν.

Ὅταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τὶ ἔγινε, ἔπεσε στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπε: «Βγὲς ἀπὸ τό καΐκι μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτὰ τά εἶπε γιατὶ εἶχε κυριευτεῖ ἀπὸ δέος μπροστὰ στὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν ποὺ ἔπιασαν. Τό ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τά παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, τόν Ἰάκωβο καὶ τόν Ἰωάννη, ποὺ ἦταν συνεργάτες τοῦ Σίμωνα. Ὅμως ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύεις ἀνθρώπους». Πράγματι, ὅταν γύρισαν στὴν ξηρά, ἄφησαν τὰ πάντα καὶ ἀκολούθησαν τόν Χριστό.

Μὲ αὐτὸ τόν τρόπο τό Ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει σήμερα τήν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν, ἐνῶ παράλληλα μᾶς ὑποδεικνύει δύο προϋποθέσεις, προκειμένου νὰ σωθοῦμε. Αὐτὲς εἶναι ἡ πίστη καὶ ἡ ὑπακοὴ. Ἀπαραίτητες καὶ οἱ δύο ὅπου ἡ μία συμπληρώνει τήν ἄλλη. Χωρὶς τήν πίστη ἡ ὑπακοὴ, καὶ γενικώτερα ὁλόκληρη ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ, εἶναι ὑποκρισία. Μὲ τήν πίστη ὁ χριστιανὸς ὑπακούει καὶ ἐφαρμόζει τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δὲν ρωτάει, οὔτε ἔχει ἀπαίτηση νὰ καταλάβει τὴ χρησιμότητά τους ἢ τόν σκοπό αὐτῶν ποὺ ζητᾶ ὁ Θεός. Τά δέχεται γιατὶ εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὴν ἀκριβῶς τήν πίστη ἔδειξαν οἱ ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι ὑπακούοντας στὸν λόγο τοῦ Κυρίου, δέχθηκαν νὰ ρίξουν τά δίχτυα τους γιὰ ψάρεμα κάποια ἀκατάλληλη ὥρα, χωρὶς νὰ ρωτήσουν τίποτε περισσότερο. Ἔκαναν ὑπακοὴ στὸν Κύριο, κάτι ποὺ γιὰ τόν κοσμικὰ σκεπτόμενο ἄνθρωπο φαίνεται μωρία καὶ ἀπερισκεψία. Ὅμως, οἱ ἀπόστολοι ἀκολούθησαν τόν Χριστό διότι πιστέψαν ἀπὸ τήν πρώτη στιγμή ὅτι ὁ Αὐτὸς εἶναι ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτῆρας τοῦ κόσμου.

Ἀντίθετο τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἡ παρακοή. Μὲ αὐτήν οἱ πρωτόπλαστοι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τό Θεὸ καὶ παρέσυραν μαζὶ τους ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Ὅταν ὅμως «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» ὁ Θεός ἀπέστειλε τόν Μονογενῆ Του Υἱό, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν νέο Ἀδάμ, ὁ Ὁποῖος ἔκανε τά πάντα «καινά», δηλαδὴ καινούρια, καὶ ὑπάκουσε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα, γιὰ τή δικὴ μας ἐξιλέωση καὶ λύτρωση.

Ἔτσι ἡ ὑπακοὴ πρέπει νὰ γίνει καθῆκον τῶν πιστῶν καὶ εἶναι σημαντικὸ νὰ τό καταλάβουμε αὐτὸ, διότι μᾶς ἐνισχύει στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα. Ἡ ὑπακοή, ὅπως τήν δίδαξε ὁ Χριστός, εἶναι δρόμος ἐλευθερίας, εἶναι ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τά φθαρτὰ στὰ ἄφθαρτα, ἀπὸ τά ἐπίγεια στὰ ἐπουράνια. Ἐνῶ δηλαδὴ μὲ τήν παρακοὴ τῶν πρωτόπλαστων ἦλθε στὸν κόσμο ἡ ἁμαρτία, μὲ τήν ὑπακοὴ τοῦ Κύριου ἦλθε ἡ σωτηρία. Γι” αὐτὸ, ἐξάλλου, ὅλο τό ἀπολυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ στήν Καινὴ Διαθήκη χαρακτηρίζεται σὰν ἔργο ὑπακοῆς.

Ὁ χριστιανός, σὰν μέλος τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει νὰ συμμορφώνει τό θέλημα του μὲ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι πραγματοποιήθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, μπορεῖ νὰ ἐπαναληφθεῖ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ στὸ πρόσωπο κάθε πιστοῦ. Ὁ Χριστὸς ὑπέταξε τήν ἀνθρώπινη θέληση στή θεῖα. Ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς, ποὺ εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει νὰ ὑποτάξει τό δικό του θέλημα στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι καὶ θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Ἐδῶ ἄλλωστε βρίσκεται καὶ ἡ οὐσία τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα, ποὺ καλεῖται νὰ πραγματοποιήσει ὁ καθένας στὴ ζωή του.

Ἡ ὑπακοὴ στὸ Θεὸ γίνεται κατανοητὴ σὰν ἔκφραση ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου μόνο μέσα στήν πίστη. Ὅπως ἡ παρακοὴ δὲν εἶναι μόνο ἀπομάκρυνση ἀπὸ τόν Θεό, ἀλλὰ φέρνει μαζὶ της καὶ φοβερὲς συνέπειες, ἔτσι καὶ ἡ ὑπακοὴ δὲν εἶναι ἁπλὰ καὶ μόνο μιὰ ἠθικὴ ἐκδήλωση, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται στὴν ἴδια τήν οὐσία τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, προσδιορίζοντας τελικὰ τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὑπακούοντας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, θὰ μπορέσουμε νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τά πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ τό θαῦμα τῆς πνευματικῆς μεταβολῆς ποὺ μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ στὸν καθένα.

Ἀδελφοὶ μου, ἄς ὑπακούσουμε τὸν Χριστὸ ποὺ μᾶς καλεῖ. Εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτῆρας. Ἂς φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς σταυρικῆς Του θυσίας καὶ ἂς κάνουμε ὅ,τι Αὐτὸς ἐπιθυμεῖ, διότι ἔτσι θὰ ἀπολαύσουμε τὶς χάρες καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ πηγάζουν μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ εἴθε νά κατορθώσουμε ὥστε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς «τέκνα ὑπακοῆς». Ἀμήν.

π. Π.Ι.Β.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Η ασκητική του πόνου κατά τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή

Σε ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της σύγχροvηs θεολογικής ανθρωπολογικής σκέψεως, την 49η επιστολή του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, συναντούμε σε βιωματικό επίπεδο την αναζήτηση του κέρδους από τις θλίψεις που βίωνε ο τίμιος Γέρων, ο οποίος προβάλλει τον εαυτό του ως αντικείμενο της διαπαιδαγωγήσεως του Θεού και αναδεικνύεται αυθεντικό πρότυπο εν Χριστώ μωρίας, τόσο για τους συναθλητές του στα αγωνίσματα της πνευματικής ζωής, όσο και για τους αποδέκτες της επιστολής. Υπό την έννοια αυτή, η σημασία της επιστολής δεν έγκειται σε κάποια γενική θεωρητική ενασχόληση, αλλά στο γεγονός ότι αποτελεί αυτοβιογραφικό σχόλιο που ξαφνιάζει για τη διαφάνεια της λειτουργίας του πνευματικού κόσμου του Γέροντος. Είναι η επιστολή της αυτοσυνειδησίας και της ταπεινώσεως.

Εκεί λοιπόν, συναντούμε την περιγραφή των θεμελίων του θεωρητικού βίου, τα οποία ευρίσκονται στον συνεχή επαναπροσδιορισμό της πνευματικής ταυτότητας του ανθρώπου, διαδικασία που συνδέεται αμέσως προς την εν ταπεινώσει αποδοχή της ασθενείας της ανθρώπινης φύσεως και συμβάλλει αποφασιστικώς στην εκκοπή του ιδίου θελήματος. Στην επιστολή αυτή, πνευματικό τέκνο του πατρός Ιωσήφ παραπονείται για την υγεία του. Ο Γέρων, όμως, ελεύθερος από κάθε τυποποίηση του πνευματικού βίου, καθώς βιώνει την ελευθερία του Πνεύματος του Θεού, ανατρέπει τα δεδομένα, καταπλήσσοντας με την προσέγγιση που επιχειρεί στο ζήτημα αυτό. Η Χάρις του Θεού ασφαλώς και δύναται να ενεργήσει, όμως απαιτείται η υπακοή στους ιατρούς. Ο ίδιος αφηγείται ότι ασθενών βαρέως είχε να λάβει τροφή «σαράντα ημέρες». «Μου έστειλαν ένα ιδιότροπον φάρμακον και αυτό, μετά Θεόν, ήτο η θεραπεία μου… Όταν επήρα το φάρμακον, έφαγα, εκοιμήθην, εκαλυτέρευσα. Δόξα σοι ο Θεός!»[1].

Ο Γέρων γνωρίζει ότι τα φάρμακα δεν αποτελούν την αιτία της θεραπείας του. Άλλωστε, οπως ο ίδιος ενθυμείται, πολλοί ασθενείς προσέτρεξαν στη βοήθειά του, «και με προσευχή και νηστεία εθεραπεύθησαν». Επομένως, αντιλαμβάνεται ότι «τώρα… δεν με ακούει ο Κύριος»[2].

Ο εργάτης όμως του Πνεύματος δεν αναζητά την αιτία της δοκιμασίας αυτής σε εξωγενείς παράγοντες. Αξιοποιεί την εμπειρία αυτή για να στραφεί στον εαυτό του και να διαπιστώσει ότι ο θεωρητικός βίος τον είχε απομακρύνει από την κατανόηση των ανθρωπίνων αδυναμιών. Συνεπώς κατανοεί οτι η αιτία της μη ενεργείας της Χάριτος του Θεού εντοπίζεται στην οιονεί δυσλειτουργία της αυτοσυνειδησίας του, όπως αυτή εκφράστηκε μέσω προβολής της ιδίας επιθυμίας, ενδεχομένως λόγω ψηγμάτων οιήσεως, δεδομένης της παρρησίας του έναντι του Θεού[3].

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ότι ο Θεός σιωπά για να θεραπευθεί η οιαδήποτε δυσλειτουργία της πνευματικής ζωής. Η σιωπή αυτή του Θεού αποτελεί το ισοζύγιο των εκστατικών του εμπειριών για να διατηρήσει ακενόδοξο το φρόνημά του («τώρα μανθάνω και εγώ ότι χρειάζονται και τα φάρμακα και η χάρις»)[4]. Αυτή είναι και η οδός για να πληθυνθεί έτι περαιτέρω η Χάρις του Θεού.

Το πνευματικό του τέκνο θα πρέπει να υπακούσει στους ιατρούς και η θεραπεία, ως αποχή βρωμάτων, μπορεί να λογισθεί ως αγωγή πειθαρχίας, δηλαδή ευεργετικό ερέθισμα για την πνευματική του κατάσταση, εφόσον δια της σωματικής πειθαρχίας θα διαπαιδαγωγεί και την ψυχή, δυνάμενος πλέον να ελκύσει το έλεος του Θεού[5].

Συμφώνως προς όσα εξετέθησαν ανωτέρω, κατα τον Γέροντα Ιωσήφ, η ικανότητα του ανθρώπου να αξιολογεί τις θλίψεις και τις δοκιμασίες στη ζωή του δεν αποτελεί αυτονόητη δυνατότητα της πνευματικής ζωής. Έχοντας προφανώς υπ’ όψιν του σχετικές πεποιθήσεις που λανθάνουν σε ανθρώπους οι οποίοι συγκεντρώνουν στο πρόσωπό τους το χαρακτηριστικό γνώρισμα του πνευματικού αγωνιστή, ο όσιος Γέρων, αφού προσδιορίσει τα όρια μεταξύ της αληθούς περί του εαυτού του συνειδήσεως του ανθρώπου και της βιώσεως του πόνου στη ζωή του, τονίζει ότι πρόκειται για πνευματικό κατόρθωμα, που επιτυγχάνεται δια της χάριτος και όχι νομοτελειακή λειτουργία της πνευματικής ζωής. Η Θεία Χάρις δεν μεταβάλλει τη φύση του ανθρώπου, δηλαδη δεν αναστέλλει ή καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά «αναπληροί και υπερπληροί ή το ανάπαλιν ελαττώνει και αφαιρεί» τα φυσικά ιδιώματα και αγαθά πλεονεκτήματα[6]. Κατ’ αυτό τον τρόπο, διδάσκει ότι αναλόγως προς την ποιότητα και τον βαθμό προόδου του πνευματικού του βίου, ο άνθρωπος είτε καθίσταται άξιος να απεγκλωβιστεί απο την τυραννία της φυσικής νομοτέλειας, είτε παραδίδει τον εαυτό του στην εξάρτηση από αυτήν.

[Συνεχίζεται]

1. Επιστολαί, 49, ΕΜΕ, σ. 284.
2. Στο ίδιο.
3. Πρβλ. «εδιάβασα και του Αγίου Νεκταρίου τες επιστολές και είδα πόσον προσείχε εις τους ιατρούς και τα φάρμακα ένας τόσον μεγάλος Άγιος! Εγώ ο πτωχός ασκητής όλο εις την έρημον εγήρασα και ήθελα μόνον με την πίστιν να θεραπεύσω» ( Επιστολαί, 49, ΕΜΕ, σ. 284). Ο ίδιος ο γέρων γνώριζε και δίδασκε τη διαλεκτική μεταξύ Χάριτος (ως άρση και επιστροφή αυτής) και εργάτου της πνευματικής ζωής: «Αλλά επειδή το σώμα είναι μικτόν των συνεχών αλλοιώσεων και ο χρόνος πολύς, η Χάρις δεν παραμένει διηνεκώς, αλλά πολλάκις οικονομικώς αναχωρεί ή δεν φαίνεται. Δι’ αυτό δεν πρέπει να ξεθαρρεύωμεν ποσώς εις την πνευματικήν μας κατάστασιν» (Δεκάφωνος Σάλπιγξ, 8, σ. 319).
4. Επιστολαί, 49, ΕΜΕ, σ. 284.
5. «Και θα σου λογισθή ως νηστεία ενώπιον του Κυρίου» (οπ.π., σσ. 284-285).
6. Επιστολαί, 9, ΕΜΕ, σ. 79. Κατά τον όσιο Μάξιμο τον Ομολογητή, «επειδή φύσεως και χάριτος εις και ο αυτός ούκ εστι λόγος, ούκ εστιν απορίας άξιον, πως τινες των αγίων, ποτέ μέν παθών υπερείχον, ποτέ δε μάλλον υπέπιπτον πάθεσι, γινωσκόντων ημών, ότι το μέν θαύμα της χάριτος ήν, το δε πάθος της φύσεως» (Κεφάλαια περί Θεολογίας, 4, 20, Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, τ. Β’, σ. 113). Υπό την έννοια αυτή, κατανοούμε ότι ο Γέρων Ιωσήφ ερείδεται επί της οντολογικής διαφοράς μεταξύ χάριτος και φύσεως για να επισημάνει το γεγονός οτι η Θεία Χάρις ενισχύει τη δυναμική της φύσεως ως προς τα στοιχεία εκείνα που θα αναδείξουν την ελεύθερη άσκηση της προαιρέσεως του ανθρώπου. http://www.pemptousia.gr/2015/09/i-askitiki-tou-ponou-kata-ton-geronta-iosif-ton-isichasti/

Υλοποίηση Δράσεων επ’ αφορμής της Παγκόσμιας Ημέρας Alzheimer 2015 από το «Καρέλλειο – Μονάδα Alzheimer» της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Χαλάνδρι,24- 07-2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Υλοποίηση Δράσεων επ’ αφορμής της Παγκόσμιας Ημέρας Alzheimer 2015 από το «Καρέλλειο – Μονάδα Alzheimer» της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Στην κεντρική πλατεία του Δήμου Χαλανδρίου ολοκληρώθηκαν οι δράσεις που είχαν προγραμματιστεί από το ΚΑΡΕΛΛΕΙΟ – ΜΟΝΑΔΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΝΟΣΟΥ ALZHEIMERτου Φιλανθρωπικού Οργανισμού«Αποστολή»της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Alzheimer.

Είχε προηγηθεί διήμερη δράση στο εμπορικό κέντρο “Avenue” .

Στόχος του προγράμματος ήταν η όσο το δυνατόν ευρύτερη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του πληθυσμού σχετικά με τη νόσο, τους προδιαθεσικούς παράγοντες αυτής και τους τρόπους υποστήριξης ανοϊκών ατόμων από τα συγγενικά τους άτομα.

Παράλληλα, επιστημονικό προσωπικό της Μονάδας χορήγησε δωρεάν νευροψυχολογικούς ελέγχους (τεστ μνήμης) σε εκατοντάδεςσυμπολίτες μας άνω των 60 ετών, στοχεύοντας στην πρόληψη.

Ο Γενικός Διευθυντής της ''Αποστολής''κ.Δήμτσας Κωνσταντίνος μετέφερε στον Δήμαρχο Χαλανδρίουτην αγωνία του Αρχιεπισκόπου κ.Ιερωνύμουγια τους συμπολίτες μας που πλήττονται από αυτή τη σοβαρή νόσο. «Αυτή τη δύσκολη εποχή, πρόσθεσε ο κ.Δήμτσας, δίνουμε μεγάλη έμφαση στη στήριξη των συμπολιτών μας που βρίσκονται σε οικονομική ανέχεια και πάσχουν από σοβαρές ασθένειες όπως η νόσος Alzheimerκαι υλοποιούμε δράσεις με στόχο την ανακούφισή τους».

Η Υπεύθυνη του Καρελλείου-Μονάδα Alzheimer κ.Ευθυμιοπούλου Κατερίνα δήλωσε ότι το Καρέλλειο θα συνεχίσει παρόμοιες δράσεις τόσο στην Αθήνα όσο και σε ακριτικές περιοχές γιατί μέσα από αυτές οι άνθρωποι μπορούν να ζητήσουν βοήθεια και οι περιθάλποντες των ατόμων με άνοια μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικοί στην φροντίδα που παρέχουν.

Από τη πλευρά του, ο Δήμαρχος Χαλανδρίου κ.Σίμος Ρούσσος ευχαρίστησε την Αρχιεπισκοπή και την «Αποστολή» για την κοινωνική τους προσφορά και τόνισε ότι διαχρονικά η Εκκλησία έχει βοηθήσει τον Ελληνισμό να σταθεί όρθιος στα δύσκολα. «Έχουμε μια συστηματική και μεθοδική  συνεργασία με την «Αποστολή» και το «Καρέλλειο»ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε μεγαλύτερο όφελος για τους συμπολίτες μας που έχουν μια πολύ δύσκολη καθημερινότητα. Υπάρχει ανάγκη υλοποίησης ανάλογων προγραμμάτωνγιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες μιας συνεχώς αυξανόμενης οικονομικής κρίσης που μέρα με τη μέρααποτυπώνεται με το χειρότερο τρόπο στους συμπολίτες μας».

Στο εμπορικόκέντρο “Avenue” η υπεύθυνη διαχείρισης κ.Τελώνη Ειρήνη χαρακτήρισε σημαντική την δράση που διεξήγαγε το «Καρέλλειο Μονάδα Alzheimer» στο χώρο του εμπορικού η οποία έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς επισκέπτες να ενημερωθούν σχετικά με τη νόσο και να εξετασθούν από το επιστημονικό προσωπικό της Μονάδαςενώ εξέφρασε την επιθυμία από κοινού διοργάνωσης νέων αντίστοιχων δράσεων.

Τέλος, η κ.Κατσούρη Ιωάννα,McsΕργοθεραπεύτρια, Καθηγήτρια Εφαρμογών, Τμήμα Εργοθεραπείας ΤΕΙ Αθήνας, Υποψήφια Διδάκτωρ ΑΠΘπροέβη στην εκτίμηση της ικανότητας ασφαλούς οδήγησης στο χώρο της Μονάδας. Η συγκεκριμένη δράση που έγινε με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα για την Νόσο Alzheimerεντάσσεται στα πλαίσια διδακτορικής διατριβής με επιβλέπουσα την κ.ΜαγδαΤσολάκηΚαθηγήτρια ΑΠΘ, Νευρολόγο-Ψυχίατρο,Πρόεδρο Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Alzheimer& Συναφών Διαταραχώνκαι έχει ως στόχο τηνεξεύρεση ενός αξιόπιστου εργαλείου αξιολόγησης της οδηγητικής ικανότητας του ατόμου, γεγονός το οποίο κρίνεται σημαντικόλόγω του αυξανόμενου ποσοστού των ηλικιωμένων με Νόσο Alzheimer και των κινδύνων πρόκλησης ατυχημάτων.

Καρέλλειο Ολοκληρωμένη Μονάδα Αντιμετώπισης Alzheimer και Συναφών Παθήσεων

Αφροδίτης 1 & Ηρώδου Αττικού Χαλάνδρι, 2130 227965

130 ξεχωριστές ευκαιρίες για όλη την οικογένεια στον Πειραιά στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

130 ξεχωριστές ευκαιρίες για όλη την οικογένεια στον Πειραιά στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς

Η ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των καιρών, διοργανώνει για 4η συνεχόμενη χρονιά, το τρίμηνο πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...», από 1η Οκτωβρίου έως και 31 Δεκεμβρίου.

Συμμετέχοντας στην καθημερινή αγωνία του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, και αναζητώντας λύσεις στις δυσκολίες που καθημερινά λιγοστεύουν τις ελπίδες μας, η ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των καιρών, διοργανώνει για 4η συνεχόμενη χρονιά, το τρίμηνο πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...», από 1η Οκτωβρίου έως και 31 Δεκεμβρίου. 

Μετά την αποδοχή και τη ζωντανή συμμετοχή των ενοριτών αλλά και των φίλων της Ενορίας τις προηγούμενες 3 χρονιές, ετοιμάστηκε ο νέος κύκλος του προγράμματος, με ακόμη περισσότερες δραστηριότητες και εκδηλώσεις, ελπίζοντας να αποτελέσουν αφορμές και σταθμοί για μια εποικοδομητική πορεία. 

Παράλληλα με τις Λατρευτικές συνάξεις του Ναού, θα προσφέρονται καθημερινές ευκαιρίες παρακολούθησης και συμμετοχής σε πολυποίκιλες και καινοτόμες δράσεις, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Έτσι, τα μέλη της Ενορίας και όσοι επιθυμούν, καθημερινά θα βρίσκουν ένα ζεστό καταφύγιο στην αγκαλιά της ενοριακής οικογένειας, που θα λειτουργεί ως αντίδοτο στη μοναξιά και την απομόνωση που ταλαιπωρούν πολλούς συνανθρώπους μας. 

Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει την Πέμπτη 1η Οκτωβρίου με αγρυπνία, ενώ η επίσημη έναρξη θα πραγματοποιηθεί με τον Αγιασμό που θα τελέσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, στις 7.30 μ.μ. 

Το πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...», περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: 

• Ομιλίες, παρουσιάσεις και ελεύθερες συζητήσεις, 

• Αφιερώματα και ειδικές εκδηλώσεις, 

• Προβολή κινηματογραφικών ταινιών, 

• Μουσικές βραδιές, 

• Βιβλιοπαρουσιάσεις, 

• Προτάσεις μαγειρικής, 

• Παρασκευή προσφόρου και μοσχοθυμιάματος, 

• Δημιουργικές και χειρονακτικές δραστηριότητες, 

• Νεανικές εκδηλώσεις, 

• Παρουσίαση Βυζαντινής αγιογραφίας, 

• Θεατρικά δρώμενα, 

• Διαδραστικά παιχνίδια, 

• Εορταστκές επίκαιρες εκδηλώσεις, 

• Αιμοδοσία,

• Προληπτική οδοντιατρική εξέταση,

και πολλά ακόμη, που συνιστούν ένα γεμάτο πρόγραμμα 130 ξεχωριστών ευκαιριών για όλη την οικογένεια. 

Όσοι επιθυμούν καθημερινά θα βρίσκουν ένα ζεστό καταφύγιο μέσα στο ευλογημένο περιβάλλον της Ενορίας για να πάψει η μοναξιά να είναι ο πιο καλός μας ...σύντροφος.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Τηλ.: 2104125619, Fax: 2104178947.

Πέμπτη  1  Οκτωβρίου  2015  9.30 μ.μ. - 0.30 π.μ.

Ιερά Αγρυπνία (Εσπερινός, Όρθρος και Θεία Λειτουργία)

Κυπριανού ιερομάρτυρος και Ιουστίνης μάρτυρος.

Θα κηρύξει ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βασιλάκος.

Παρασκευή  2  Οκτωβρίου  2015      6.30 μ.μ.

Πρόσφορο: Οι συμβολισμοί, η χρήση και η παρασκευή του

Ο π. Μαυρουδής Γκούμας θα μας διδάξει πώς παρασκευάζεται το πρόσφορο και θα μιλήσει για τη σημασία της συμμετοχής του πιστού στην προετοιμασία για τη Θεία Ευχαριστία μέσα από τη δοξολογική χρήση της ύλης.

Σάββατο  3  Οκτωβρίου  2015 10.00 π.μ.

Αγιασμός ενάρξεως Κατηχητικών Σχολείων

Σάββατο  3  Οκτωβρίου  2015 4.30 - 7.30 μ.μ.

‘‘Ενορία εν δημιουργία...’’

Θα δημιουργήσουμε με πολυμερή πηλό κοσμήματα και διακοσμητικά αντικείμενα με την προσωπική μας σφραγίδα και χειροτεχνήματα με το δικό μας γούστο.

Κυριακή  4  Οκτωβρίου  2015 9.30 π.μ.

‘‘Δέηση Μνήμης’’

Μετά το τέλος της Α´ Θείας Λειτουργίας «Δέηση για τα 166 χρόνια             από το θάνατο του ήρωα του 1821 Στρατηγού ΝΙΚΗΤΑΡΑ».                 

Ομιλητής ο Δρ Θεολογίας Δημήτριος Παναγιωτόπουλος.

Κυριακή  4  Οκτωβρίου  2015 7.30 μ.μ.

Επίσημη έναρξη του Προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...»

Αγιασμός υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ.

Ανασκόπηση περσινού προγράμματος.

Δευτέρα  5  Οκτωβρίου  2015 7.30 μ.μ.

“Ενοριακό Αρχονταρίκι”

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Τσιμούρης, Θεολόγος,

θα συζητήσει το θέμα «Τσαλακωμένη αγιότητα - η ευλογία της αποτυχίας»

με τον π. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, συγγραφέα, Εφημέριο Ιερού Ναού Αγίας Ειρήνης Ηρακλείου Κρήτης.

Τρίτη  6  Οκτωβρίου  2015     4.30 μ.μ.

Προτάσεις Μαγειρικής

Με τον Καθηγητή Μαγειρικής Παναγιώτη Αλεξόπουλο.

Τρίτη  6  Οκτωβρίου  2015     7.30 μ.μ.

Προβολή της ταινίας «Όνειρα του ουρανού» (διάρκεια 1.40’)

Τετάρτη  7  Οκτωβρίου  2015 7.00 μ.μ.

Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Ομιλία με θέμα «Εκκλησία και σωτηρία»

Ομιλητής ο Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Ιστρατόγλου.

Τετάρτη  7  Οκτωβρίου  2015 8.15 μ.μ.

Ακολουθία Ιερού Ευχελαίου

Τετάρτη  7  Οκτωβρίου  2015 9.30 μ.μ. - 0.30 π.μ.

Ιερά Αγρυπνία (Εσπερινός, Όρθρος και Θεία Λειτουργία)

Πελαγίας οσίας, Πελαγίας παρθενομάρτυρος, Ταϊσίας.

Ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεοφίλου.

Πέμπτη  8  Οκτωβρίου  2015  7.30 μ.μ.

Μουσική αναδρομή σε  Έλληνες συνθέτες

Μουσικό αφιέρωμα σε γνωστούς Έλληνες συνθέτες, θα μας παρουσιάσει η 25μελής Μουσική Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Αχαρνών.

Διεύθυνση χορωδίας: Πρωτοψάλτης Γεώργιος Κουμπανάκης

Μουσική επιμέλεια προγράμματος: Ιωάννης Καλογήρου

Σολιστ πιάνου: Ελευθέριος Μαυρομμάτης.

Παρασκευή  9  Οκτωβρίου  2015      7.30 μ.μ.

Παραμύθια λαϊκά ζυμωμένα με τη σοφία της ζωής

Λαϊκά παραμύθια της προφορικής παράδοσης απ' τις άκρες της οικουμένης και τα βαθύτερα της ανθρώπινης ψυχής, που κουβαλούν τη συμπυκνωμένη εμπειρία του κόσμου που διασώθηκε, επειδή είχε να πει πράγματα σημαντικά κρυμμένα πίσω από μεγάλα ψέματα.

Ιστορίες του χθες για να μπολιαστεί το δέντρο της ζήσης του παρόντος και να καρπίσει με ελπίδα και θάρρος το αύριο των ανθρώπων ...                     

Αφήγηση: Δημήτρης Β. Προύσαλης.

Ιστολόγιο Τάλαντο : Ιστοσελίδες με εκκλησιαστικές ειδήσεις στην Ελλάδα...

Ιστολόγιο Τάλαντο : Ιστοσελίδες με εκκλησιαστικές ειδήσεις στην Ελλάδα...: Στο ελληνικό διαδύκτιο υπάρχουν και λειτουργούν  αρκετά πρακτορεία εκκλησιαστικών  ειδήσεων τα οποία κάνουν πολύ σοβαρή δουλειά και προβάλου...

Ο Κύριος απέναντι στη δοκιμασία

Αλλά βέβαια ο Κύριος δε θεραπεύει συνεχώς. Μερικούς τους αφήνει να υποφέρουν για το καλό των ιδίων και των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους. Διαπίστωσα συχνά ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν ή πέρασαν μεγάλες δοκιμασίες  είναι άνθρωποι δυνατοί. Απέκτησαν μια άλλη θεώρηση της ζωής , μερικές δεξιότητες τις οποίες δεν έχουν οι άνθρωποι που δεν πέρασαν δοκιμασίες. Η δοκιμασία μπορεί να γίνει δεκτή και ως ένα δώρο, ως ένας εμπλουτισμός. Μερικοί εκλαμβάνουν τη δοκιμασία ως μια αδικία, σαν κάτι που δε θα έπρεπε να τους είχε συμβεί. Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτοί συγκρίνονται με τους άλλους. Όμως αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει  να διάγει τη ζωή που του δόθηκε. Ο καθένας έχει τη δική του σχέση με τη δοκιμασία. Ο καθένας  μπορεί να κερδίσει κάτι από τη δοκιμασία. Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να μας βοηθά είναι η συνείδηση ότι ο Θεός επιτρέπει αυτή τη δοκιμασία και ότι αυτή έχει κάποιο σκοπό, έστω κι αν δεν τον γνωρίζουμε. Αυτή η συνείδηση, ή καλύτερα αυτή η εμπιστοσύνη, μας βοηθά να σηκώσουμε το σταυρό μας με γαλήνη.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η πίστη στο Θεό μας βοηθά να σηκώσουμε μία μεγάλη δοκιμασία. Να ξαναθυμηθούμε όμως ότι, αν περάσαμε μια δοκιμασία, δεν επιθυμούμε να είμαστε μέσα στη δοκιμασία, γιατί ούτε η Εκκλησία και ούτε οι άνθρωποι το επιθυμούν. Να απομακρύνουμε  ,αν μπορούμε, τη δοκιμασία; Ναι! Αλλά να μην αποφύγουμε το σταυρό που μας σώζει. Ο Κύριος δεν ευλογεί μια παρόμοια στάση. Δηλαδή ο Κύριος μας ζητεί να σηκώνουμε ο καθένας το σταυρό , το σταυρό της αυταπαρνήσεως του εαυτού. Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει σωτηρία. Η σωτηρία δεν μας δίνεται μόνο με το Σταυρό του Κυρίου, αλλά και με την άρση του προσωπικού σταυρού∙ όταν περνάμε δια μέσου ενός πειρασμού, μιας αρρώστιας, ενός πόνου, μιας συμφοράς, συναντιόμαστε με το σταυρό που πρέπει να σηκώσουμε και αυτός γίνεται αληθινά ο σταυρός της σωτηρίας μας.

Να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο σταυρός μας είναι απαραίτητος για να σωθούμε. Να ζητάμε από τον Κύριο υγεία και καθετί καλό, αλλά να του ζητάμε και τη δύναμη ν’ αποδεχθούμε τη δοκιμασία, όταν μας αποστέλλεται. Να ζητάμε από τον Κύριο να μας ενισχύει στην πίστη, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε απέναντι σε όλους τους πειρασμούς που μας συμβαίνουν. Να του ζητάμε να μας βοηθήσει να βαστάζουμε με χαρά τη δοκιμασία. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος έλεγε: «Ψάξε να βρεις ένα γιατρό πριν αρρωστήσεις και προσευχήσου πριν την έλευση του πειρασμού».

Να προετοιμαζόμαστε να υποφέρουμε τη φυσική ή ηθική δοκιμασία. Όμως για να μπορέσουμε να υπομείνουμε τη δοκιμασία  και να ωφεληθούμε από αυτήν, πρέπει να ταπεινωθούμε. Να μην ταρασσόμαστε, βλέποντας ότι η δοκιμασία είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε , ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε να επιλύσουμε , ένα μυστήριο για το καλό μας, για την πνευματική μας πρόοδο, που μας ενώνει με τη δοκιμασία του Κυρίου ο οποίος είχε έλεος για μας και μας έσωσε, γιατί μας αγαπάει. Είναι ένα μυστήριο που μας ενώνει με τον Κύριο ακόμη και τότε, όταν μας αφήνει να υποφέρουμε , και που μας σκουπίζει τα δάκρυα τότε, όταν γνωρίζει ότι υποφέρουμε για το καλό μας.

Εμείς δεν είμαστε μόνοι. Ο Θεός είναι μαζί μας. Να πιστεύουμε ότι ο φύλακας άγγελός μας μας συνοδεύει παντού, ότι η μητέρα του Κυρίου μας προστατεύει και στις καλές περιστάσεις και στις κακές. Να πιστεύουμε ότι το έλεος του Κυρίου μας συνοδεύει παντού.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν

Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια:

Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Ο Απόστολος της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου 2015

῎Εχω πεθάνει

στὸν σταυρὸ

μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.

Τώρα πιὰ δὲν ζῶ ἐγώ,

ἀλλὰ ζεῖ

στὸ πρόσωπό μου ὁ Χριστός.

(Γαλ. β´ 16-20) 

Αδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ᾿Εγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ξέρουμε πὼς ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μὲ τὴν τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ νόμου. Αὐτὸ γίνεται μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Γι’αὐτὸ κι ἐμεῖς πιστέψαμε στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ δικαιωθοῦμε μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ κι ὄχι μὲ τὴν τήρηση τοῦ νόμου· γιατὶ μὲ τὰ ἔργα τοῦ νόμου δὲν θὰ σωθεῖ κανένας ἄνθρωπος. ῍Αν ὅμως, ζητώντας νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὸν Χριστό, βρεθήκαμε νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς ἁμαρτωλοὶ ὅπως οἱ ἐθνικοί, σημαίνει τάχα πὼς ὁ Χριστὸς ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία; ῎Οχι βέβαια! Γιατί, ἂν ὅ,τι γκρέμισα τὸ ξαναχτίζω, εἶναι σὰν νὰ ὁμολογῶ πὼς ἔκανα λάθος ὅταν τὸ γκρέμιζα. Κι ἀληθινά, μὲ κριτήριο τὸν νόμο, ἔχω πεθάνει γιὰ τὴ θρησκεία τοῦ νόμου, γιὰ νὰ βρῶ τὴ ζωὴ κοντὰ στὸν Θεό. ῎Εχω πεθάνει στὸν σταυρὸ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Τώρα πιὰ δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλὰ ζεῖ στὸ πρόσωπό μου ὁ Χριστός. Κι ἡ τωρινὴ σωματική μου ζωὴ εἶναι ζωὴ βασισμένη στὴν πίστη μου στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ ἀγάπησε καὶ πέθανε ἑκούσια γιὰ χάρη μου.

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3435:o-apostolos-tis-kyriakis-20-septemvriou-2015&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου 2015 - Μετά την Ύψωσιν

῞Οποιος θέλει

νὰ μὲ ἀκολουθήσει,

ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του,

ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του

κι ἂς μὲ ἀκολουθεῖ.

(Μαρκ. η´ 34-θ´ 1)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῞Οστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ῝Ος γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ῍Η τί δώσῃ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ῝Ος γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εἶπε ὁ Κύριος· «῞Οποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του κι ἂς μὲ ἀκολουθεῖ. Γιατὶ ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴ ζωή του θὰ τὴ χάσει· ὅποιος ὅμως χάσει τὴ ζωή του ἐξαιτίας μου καὶ ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴ σώσει. Τί θὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἂν κερδίσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀλλὰ χάσει τὴ ζωή του; Τί μπορεῖ νὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιὰ τὴ ζωή του; ῞Οποιος, ζώντας μέσα σ’ αὐτὴ τὴ γενιὰ τὴν ἄπιστη κι ἁμαρτωλή, ντραπεῖ γιὰ μένα καὶ γιὰ τὴ διδασκαλία μου, θὰ ντραπεῖ γι’ αὐτὸν καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου, ὅταν ἔρθει μὲ ὅλη τὴ λαμπρότητα τοῦ Πατέρα του, μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους». Τοὺς ἔλεγε ἀκόμη ὁ ᾿Ιησοῦς· «Σᾶς βεβαιώνω πὼς ὑπάρχουν μερικοὶ ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευτοῦν τὸν θάνατο, πρὶν δοῦν νὰ ἔρχεται δυναμικὰ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3434:to-evaggelio-tis-kyriakis-20-septemvriou-2015-meta-tin-ypsosin&catid=32&Itemid=145