Ήθελε, λέει να είναι λεύτερος...

Ένας άνδρας, ένα νησί, ένας έρωτας...
ένας κατακτητής, ένας προδότης, μια θυσία...
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, η Κύπρος του και η Βασιλική του...
Οι Άγγλοι, ο βοσκός, η φωτιά...
Δεν είχε τριανταρίσει ο Γρηγόρης σαν ονειρεύτηκε την Κύπρο του ελεύθερη...
δεν είχε τριανταρίσει σαν ερωτεύτηκε εκείνο το κορίτσι...
δεν ήθελε πολέμους ο Γρηγόρης... ήθελε να γνωρίζει λογοτέχνες, να μελέτα και να γράφει... ήθελε να παντρευτεί εκείνο το κορίτσι, ήθελε να ζήσει... μα ποιος άνθρωπος αληθινός μπορεί να ζήσει και να ερωτευτεί και να σπουδάσει σαν δεν έχει πατρίδα; Τι να τα κάνεις τα ποιήματα και τις φιλοσοφίες όταν δεν είσαι ελεύθερος... πώς να χαρείς τον έρωτα, σαν είσαι σκλαβωμένος;
Δεν ήθελε να πολεμήσει ο Γρηγόρης... να είναι ελεύθερος ήθελε... κι επειδή ήθελε να είναι ελεύθερος, τον είπαν τρομοκράτη... μα είναι τρομοκρατία να αποζητάς την ελευθερία σου; είναι έγκλημα να θέλεις τη γη σου χωρίς δεσμά; Ποιος άραγε αποφασίζει τον ήρωα και τον τρομοκράτη; ο δυνατός και η Ιστορία?... να που για τους Δυνατούς εκείνης της εποχής, ο Γρηγόρης ήταν τρομοκράτης... μα η Ιστορία αποφάσισε: ο Γρηγόρης είναι ήρωας... και η Κύπρος το αποφάσισε: ο Γρηγόρης είναι εδώ...
Ήθελε, λέει, να είναι ελεύθερος... και η Κύπρος την επιθυμία του την έκανε σύμβολο και ύμνο και προσευχή της...
1957 - 2016: 59 χρόνια μετά, η Κύπρος που αγάπησε, τον αγαπά ακόμα...

Μ. Σιδέρη