Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
«Είναι παραμύθι ο πλούτος της Εκκλησίας»
Εφημερίδα ΤΑΝΕΑ
http://www.tanea.grΜΑΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ
Ηελληνική οικονομία βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της. Δεν θα έπρεπε και η Εκκλησία να βοηθήσει με τη φορολόγησή της;
Υπάρχει μία παρεξήγηση. Ποιος είπε ότι η Εκκλησία δεν φορολογείται; Πρώτα πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι τον τελευταίο χρόνο η Εκκλησία διέθεσε 100 εκατ. ευρώ για το φιλανθρωπικό έργο της σε όλη την Ελλάδα. Και θα συνεχίζει να τα προσφέρει. Ξεχνιόμαστε και δεν δεχόμαστε ότι η Εκκλησία έχει, συμπληρώνοντας την Πολιτεία, περί τα 750 ιδρύματα που προσφέρουν αυτήν τη στιγμή και εξυπηρετούν τους ανθρώπους.
Και κάτι άλλο. Αυτό το θέμα του αμύθητου θησαυρού της Εκκλησίας είναι ένα παραμύθι. Και θα πρέπει κάποτε να απομυθοποιηθεί αυτό το θέμα.
Θα σας πω την προσωπική μου άποψη. Όπως όλοι οι Έλληνες, τα φυσικά πρόσωπα, και εμείς οι κληρικοί, να φορολογούμαστε και φορολογούμαστε με τον ίδιο τρόπο. Και έπειτα η Εκκλησία δεν είναι ένας ενιαίος διοικητικός οργανισμός. Είναι και τα εκατοντάδες νομικά πρόσωπα που έχει, ναοί, μοναστήρια. Είμαι απόλυτα σύμφωνος, όπως όλα τα νομικά πρόσωπα της επικράτειάς μας, έτσι να φορολογούνται και τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας. Δηλαδή, έσοδα τόσα. Έξοδα τόσα. Καθαρό αποτέλεσμα. Φορολογία. Δεν έχουμε αντίρρηση. Καμία απολύτως.
Προσφέραμε, προσφέρουμε και θα προσφέρουμε στον λαό. Χωρίς να μας ζητηθεί. Χωρίς να το «διαφημίζουμε». Αλλά αυτή η λογική, από αυτά που έχεις τα παίρνω χωρίς να λογαριάζω ποια είναι τα έξοδά σου, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε δίκαιη.
Να εκφράσω μία τολμηρή άποψη; Έκανε μία πολύ ωραία πρόταση ο πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Πετσάλνικος, για μία πρωτοβουλία που ανέλαβε, μία ωραία προσπάθεια, όλοι να συνεισφέρουμε στο Ταμείο που έχει φτιάξει για να βοηθήσουμε στην εξόφληση του χρέους της πατρίδας. Να μας αποδεσμεύσει η Πολιτεία τα κτήματα που έχει δεσμευμένα. Αυτά που κάποιοι ονομάζουν «φιλέτα»- όλα αυτά είναι δεσμευμένα- να μας τα απελευθερώσει. Και ένα από αυτά, ολόκληρο, όσο κι αν κάνει, να πάει σε αυτό το Ταμείο. Να δώσουμε ένα ποσό. Αλλά από τη μία μεριά μάς τα κρατάει δεσμευμένα. Θέλει να τα φορολογεί χωρίς να μας δίνουν έσοδα. Έτσι, μας κρατάει σε ομηρεία. Μιλάνε για τις μετοχές. Το 2009 δεν μας έδωσαν μέρισμα. Κανένα έσοδο. Το 2010 κανένα μέρισμα. Πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνει και το 2011.
Επομένως, πρότασή μου είναι: πρέπει να γίνει ένας ειλικρινής διάλογος μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα. Και πιστεύω ότι θα βρεθούν τρόποι οι οποίοι θα βοηθήσουν τον λαό μας.
Μήπως έχει έρθει η ώρα να σκεφτείτε κάποιους τρόπους ώστε να περιοριστεί αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως «χλιδή» της Εκκλησίας; Βλέπει ακριβά άμφια. Βλέπει χρυσούς σταυρούς. Ακριβά αυτοκίνητα σε κάποιες περιπτώσεις...
Κοίταξε, εδώ σε εμάς ισχύει το ρητό που λέει «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Τα πιο πολλά από αυτά είναι πλαστικά (πιάνει το εγκόλπιο που φοράει και το δείχνει). Θα μου πεις, γιατί τα χρησιμοποιείτε; Δεν είναι τόσο το κόστος, όπως παρουσιάζεται. Αλλά εκεί, ας πούμε ότι είναι και μία παράδοση ή και μία ιδιοτροπία μερικών ανθρώπων. Κι αυτό θα πρέπει να το δούμε...
Ο Αρχιεπίσκοπος τι μισθό νομίζετε ότι παίρνει στην Ελλάδα; 2.300 ευρώ. Λοιπόν, τι χλιδή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με 2.300 ευρώ; Όταν κατέβω τώρα κάτω, δέκα άνθρωποι θα περιμένουν να τους δώσω κάτι. Ένα βοήθημα. Μπορώ να το αρνηθώ;
Είναι ώρα να δούμε όλοι την αλήθεια κατάματα. Και να παλέψουμε όλοι μας για να κάνουμε μία νέα αρχή. Όλο αυτό το μπάχαλο το δημιουργήσαμε μόνοι μας. Και δεν θα διορθωθεί εάν δεν το διορθώσουμε μόνοι μας. Εμείς πρώτοι, παπάδες, πολιτικοί, όλοι. Δεν θα το διορθώσουν άλλοι για εμάς. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία εσωτερικά. Αυτό εννοούμε όταν λέμε μετάνοια. Μη νομίζετε ότι έχει άλλο νόημα. Αλλάζουμε μυαλό, τρόπο ζωής, τρόπο συμπεριφοράς.
Ο Αρχιεπίσκοπος τι παίρνει στην Ελλάδα; 2.300 ευρώ. Λοιπόν, τι χλιδή μπορεί να κάνει;
«Δεν είναι φυσικό το “πολύ φαίνεσθαι” κάποιων ιεραρχών»
Σε αυτά τα δύο χρόνια έχετε κάνει λάθη;
Κοιτάξτε, λάθη οπωσδήποτε γίνονται.
Το θέμα είναι ποια είναι αυτά που γίνονται συνειδητά, που τα καταλαβαίνουμε δηλαδή και ποια εκείνα που κάποιος άλλος μας τα επισημαίνει. Μέσα μου έχω μερικές αμφιβολίες εάν ενήργησα σωστά. Το πρώτο είναι εάν ήταν σωστό αυτό που έκανα να μη μιλήσω καθόλου για το παρελθόν. Παλεύω. Αλλά λέω «καλά έκανα». Έτσι το βλέπω γιατί πρέπει να σέβομαι πολλά πράγματα σ΄ αυτήν τη ζωή. Το μεγάλο λάθος μου νομίζω, αυτό που μου αναλογεί γιατί δεν είναι μόνο δικό μου, είναι ότι δεν ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή όλες εκείνες τις ενέργειες που έχουν γίνει και έχουν βυθίσει σε χρέος την Αρχιεπισκοπή. Και εννοώ την Αλληλεγγύη. Θα έπρεπε από την αρχή να είχε τελειώσει αυτό το θέμα. Αλλά είπα ότι θα προσπαθήσω σιγά σιγά να εξυγιάνω αυτόν τον οργανισμό, πράγμα που είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Προσφάτως ένας μητροπολίτης είπε ότι εάν δοθεί η ιθαγένεια στους μετανάστες «Εάλω η Ελλάδα»- θα το έχετε ακούσει. Η Σύνοδος πήρε θέση ανακοινώνοντας ότι είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της Πολιτείας. Αυτό αποτελεί και προσωπική σας άποψη;
Κοιτάξτε, εάν μπει γενικά η αρχή ότι όλοι οι μετανάστες θα πάρουν ιθαγένεια, αυτό μας βρίσκει όλους- και εμένα προσωπικά- αντίθετους. Γιατί το πρόβλημα είναι τεράστιο. Όταν όμως ένα παιδί γεννήθηκε από νόμιμους μετανάστες, μεγάλωσε, έγινε 18 ετών, ξέρει τα ελληνικά καλά, έχει ζήσει εδώ πέρα, το βλέπω λίγο άστοχο σε αυτό το παιδί να μη δώσουμε ελληνική ιθαγένεια. Εκείνο που θα έλεγα είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν αυστηρά κριτήρια και να υπολογίζονται και οι ευαισθησίες και οι ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου, είτε σε νοοτροπία, είτε σε περιοχές.
Δημιουργούν κάποιες φωνές μητροπολιτών- που μιλούν για πολιτικά ή εθνικά θέματα- προβλήματα στην Εκκλησία; Με την έννοια πως φαίνεται να ακούγονται μόνο αυτές...
Φυσικό είναι. Φαίνεται, ναι. Πρέπει να πούμε και κάτι άλλο. Η Εκκλησία δεν είναι για να φαίνεται. Η Εκκλησία είναι για να είναι. Το πολύ το φαίνεσθαι της Εκκλησίας δεν είναι φυσιολογικό.
Όλους τους ιεράρχες, όλους τους κληρικούς, μας απασχολούν και μας πονούν τα εθνικά θέματα. Όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας, όπως και όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως, και είμαστε έτοιμοι, εάν μας το ζητήσει η υπεύθυνη Πολιτεία, να κάνουμε αυτό που πρέπει. Λιγότερο και περισσότερο πατριώτες δεν δέχομαι ότι υπάρχουν. Και ο πατριωτισμός του καθενός δεν μετριέται ούτε με τον αριθμό των λέξεων που λέει, ούτε με την ένταση της φωνής του. Όλοι οι Έλληνες στο ίδιο καράβι είμαστε.
Πρώτος στόχος η επιμόρφωση των ιερέων
Ποια είναι τα δύο-τρία έργα που έχετε σχεδιάσει και θέλετε οπωσδήποτε να υλοποιηθούν;
Κατ΄ αρχάς πρέπει να πούμε ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας. Το έργο της Εκκλησίας δεν είναι τα κτίσματα. Το πρώτο μέλημά της είναι πώς θα βοηθήσει τον άνθρωπο. Δηλαδή, αυτό που λέμε και ψάλλουμε για τη σωτηρία των ψυχών. Πώς μπορεί η ενορία να είναι ένας πνεύμονας που ξεκουράζει τον άνθρωπο, τον αναγεννά, τον φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Αυτό είναι το πρωταρχικό έργο της Εκκλησίας.
Για να γίνει όμως αυτό όπως πρέπει, θα πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που το διακονούν, οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν τα προσόντα. Θα ήθελα να πω και ότι και μέσα στον χώρο της Αρχιεπισκοπής υπάρχουν πάρα πολλοί λαμπροί κληρικοί, αξιόλογοι άνθρωποι. Αλλά είναι και μερικοί που είναι ερασιτέχνες. Θα πρέπει σε αυτόν τον τομέα να γίνει πολλή δουλειά.
Με τη δική μου σκέψη και φροντίδα, δημιουργήθηκε ένα κέντρο για επιμόρφωση και εξειδίκευση των κληρικών μας. Να πάρουμε ένα πρόβλημα σήμερα ποιμαντικό, κοινωνικό, όπως είναι τα ναρκωτικά. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που έγινε κληρικός και θα ήθελε να ασχοληθεί με τα παιδιά που υποφέρουν είναι αυτονόητο πως μπορεί να πάει ανάμεσά τους να ζήσει και να βοηθήσει. Πρέπει να έχει μία εξειδίκευση, μία προετοιμασία.
Επομένως, το πρώτο και βασικό έργο που έχει να κάνει η Αρχιεπισκοπή είναι να επιλέξει να βοηθήσει τα στελέχη της Εκκλησίας, ώστε το ποιμαντικό έργο της να είναι πιο αποτελεσματικό.
Αλλά όσο κι αν έχουμε μία οργανωμένη καλή ενορία, έναν ναό, το έργο της Εκκλησίας και του ιερέως δεν περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους της Εκκλησίας. Αντιθέτως, είναι εντολή του Χριστού, η Εκκλησία να έχει διάλογο με την κοινωνία. Και μέσα από αυτήν τη συζήτηση και την επικοινωνία προβάλλουν τα προβλήματα και οι ανάγκες οι καθημερινές. Και έτσι και ο κληρικός, αλλά και το μέλος της Εκκλησίας και οι απλοί άνθρωποι, για να πουν ότι βρίσκονται σε αρμονία με αυτό που πιστεύουν, πρέπει να είναι άνθρωποι αγάπης. Να βγουν προς τα έξω να βοηθήσουν τον άνθρωπο. Κατά τη διδασκαλία του Κυρίου μας και κατά το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη.
Το σχέδιο «όπως στη Λιβαδειά» Τη λειτουργία οκτώ ιδρυμάτων έχει δρομολογήσει η Αρχιεπισκοπή. Ανάμεσά τους είναι ένα ίδρυμα για τα βρέφη που εγκαταλείπονται στα νοσοκομεία. Κατασκηνώσεις για νέους στην Πάρνηθα. «Θα έχουν έναν χώρο όπου θα μπορούν να περνούν θερινές διακοπές αλλά και να τον επισκέπτονται καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους», λέει ο Αρχιεπίσκοπος. Σε συνεργασία με τη Νομαρχία Αθηνών θα κατασκευαστεί ένας χώρος για πρώην χρήστες ναρκωτικών που βρίσκονται στο στάδιο της επανένταξης- «ώστε μέσα από την παραμονή τους εκεί, σιγά σιγά να βρουν μια δουλειά και να ενταχθούν στην κοινωνία»- και ένα παιδικός σταθμός για αυτιστικά παιδιά. Επίσης, έχει προγραμματιστεί να λειτουργήσουν δύο στέγες παιδιών με νοητική υστέρηση. Στα σκαριά είναι και οι ξενώνες για «ανθρώπους που έχουν κάνει εγχειρήσεις από καρκίνο και θέλουν στήριξη. Να μπορούν να κάνουν τη θεραπεία τους και να ξαναγυρίζουν». Επίσης, από την Αρχιεπισκοπή σχεδιάζεται η δημιουργία ενός ξενώνα «για ανθρώπους που γέρασαν, έμειναν κατάκοιτοι και δεν μπορούν να βρουν στέγη. Δεν είναι εύκολο σήμερα μία οικογένεια να συντηρεί συνέχεια έναν κατάκοιτο».
«Το κράτος μάς απομυζά πάντα...»
Χωρισμός Κράτους- Εκκλησίας; Πότε ήταν ενωμένη η Εκκλησία, κολλημένη με το κράτος; Το κράτος μάς απομυζά πάντα. Να μας αφήσει ελεύθερους... Εμείς οι ταλαίπωροι, από τους Βαυαρούς μέχρι πριν από 20 χρόνια, ήμασταν σκλάβοι. Αποφασίζαμε και μέσα στη συνεδρία ήταν ο βασιλικός επίτροπος και αν δεν υπέγραφε τα πρακτικά ήταν άκυρο ό,τι είχαμε αποφασίσει. Τώρα λίγο έχουμε πάρει μία αναπνοή. Και είμαστε χαρούμενοι. Και θα θέλαμε να μην έχουμε καμία σχέση, να είμαστε εντελώς ελεύθεροι. Αλλά δεν το θέλει η Πολιτεία αυτό το πράγμα.
Η Πολιτεία δεν θέλει τον χωρισμό;
Βεβαίως δεν τον θέλει. Επομένως, φτάσαμε σε ένα σημείο να πούμε ότι δεν υπάρχει σήμερα ένωση. Είμαστε δύο θεσμοί με τους ρόλους του ο καθένας χωριστά. Εκείνο που χρειάζεται είναι να διευκρινιστούν αυτοί οι ρόλοι. Και να δούμε διοικητικά ποιες είναι οι δικές μας αρμοδιότητες και ποιες της Πολιτείας.
Η Πολιτεία γιατί δεν θέλει τον χωρισμό;
Γιατί είναι έξυπνη; Δηλαδή; Κοιτάξτε, μία Εκκλησία η οποία είναι δυνατή, η οποία έστω και κάτω από αυτούς τους δεσμούς μπορεί και ζει, όταν θα είναι ελεύθερη θα έχει περισσότερες δυνάμεις. Και θα είναι και το στόμα της πιο ελεύθερο. Και οι ενέργειές της πιο ελεύθερες. Αν μας πει η Πολιτεία «δεν σας θέλουμε, φύγετε», με γεια της, με χαρά της. Εμείς ζήσαμε χωρίς κράτος. Το κράτος δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Ο λαός δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Λοιπόν, να μην τα πάμε στα άκρα. Δεν υπάρχει λοιπόν πλέον θέμα χωρισμού Εκκλησίας από το Κράτος. Είναι δύο διακριτοί ρόλοι οι οποίοι θέλουν περισσότερη επεξήγηση και διευκρίνιση.
Η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτη Αττικής έχει πληγώσει την Εκκλησία, καθώς συνεχίζεται πάνω από επτά χρόνια. Δεν θέλω να μπω στην ουσία της υπόθεσης, που όμως έχει πληγώσει βαθιά την κοινωνία μας και αυτά που πιστεύει και προσδοκά από την Εκκλησία. Έχω στα χέρια μου μία αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου. Ως Έλληνας πολίτης οφείλω αυτή η απόφαση να εκτελεστεί. Και πρέπει να εκτελεστεί. Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζήτησε από τη Σύνοδο να περάσει από εκκλησιαστικό δικαστήριο η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Δημιουργήθηκε ένταση με το Φανάρι. Πολλοί εξεπλάγησαν διότι δεν την ανέμεναν με εσάς Αρχιεπίσκοπο...
Κοιτάξτε, ούτε έχουν διαταραχθεί οι σχέσεις, ούτε είναι εχθρικές, ούτε έχουμε κάποια αντιπαλότητα. Έχουμε ένα συγκεκριμένο θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και η άποψη η δική μας είναι αυτή η θέση. Και η άποψη του Πατριαρχείου είναι διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν δύο άνθρωποι έχουν διαφορετική άποψη είναι και αντίπαλοι και μαλώνουν. Το θέμα δεν έχει λήξει. Θα προχωρήσει. Αλλά η φιλία μας, οι σχέσεις μας, ο σεβασμός στο Πατριαρχείο, αυτά δεν αμαυρώνονται. Θα υπάρχουν πάντα. Διότι και αύριο θα υπάρχει ένα άλλο υπηρεσιακό θέμα όπου θα έχουμε διαφορετική άποψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δημιουργούνται πολεμικές σχέσεις. Επομένως είναι σχέσεις άριστες, επικοινωνούμε άριστα. Απλώς ένα συγκεκριμένο θέμα- και ξέρετε ποιο είναι...- ο καθένας το βλέπει με άλλο μάτι.
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ «Το Ευαγγέλιο δεν κάνει εκπτώσεις.
Λέει ο άλλος “εμείς συζούμε”. Είναι ελεύθερος. Δεν μπορώ εγώ να κανονίσω τη ζωή του. Αλλά αν μου πει “μπορώ να είμαι έτσι ελεύθερος, να έχω συμβίωση και να έχω το Ευαγγέλιο που θα με καθοδηγεί”; Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτός θα επιλέξει υπεύθυνα. Αλλά από τη στιγμή που θα ζητήσει να έρθει κοντά μου δεν θα του πω επειδή συμβίωνες ή συμβιώνεις είμαστε απέναντι. Σέβομαι την ελευθερία του καθενός. Αλλά δεν μπορώ να του πω ότι καλά κάνει».
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
«Πήγα στον Άγιο Παντελεήμονα. Ήταν δέκα άνθρωποι και μου είπαν: “Μην κοιτάτε άλλο τους ξένους”. Τους απάντησα: ΄΄Και εκείνοι άνθρωποι είναι΄΄. Ό,τι και να ΄ναι αυτός, Σομαλός, Πακιστανός, θα του πεις ΄΄δεν σου δίνω φαγητό”;».
ΓΙΑ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
«Είμαι της παλιάς σχολής. Δεν τα καταφέρνω, δεν ξέρω. Είμαι... παλαιοημερολογίτης σε αυτά, δυσκολεύομαι. Πάντως το θέλω. Με βολεύει. Βλέπω την ανάγκη».
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟ ΤΟΥ
«Ήταν ένας άνθρωπος δημιουργικός, πληθωρικός με πολλά χαρίσματα. Έλεγε “ελάτε όπως είστε”. Εγώ, πηγαίνω όπως είμαι. Ακολουθώ αντίθετη πορεία. Δεν έχουμε διαφορά. Ο τρόπος αλλάζει».
Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010
Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010
" Πλούσιοι Επτώχευσαν και Επείνασαν "
Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού
Θετικοί επιστήμονες στο Βυζάντιο
Ο Θέων ο Αλεξανδρεύς (330-395μ.Χ) γράφει στην "Μαθηματικήν Σύνταξιν" του Πτολεμαίου και μας δίνει αστονομικές πληροφορίες για τον Ιππαρχο,καταγράφει και δύο ηλιακές εκλείψεις, τα έτη 365 και 372. Ασχολείται επι πλέον με τη γεωμετρία και Αριθμητική και εκδίδει με στόνια τα "Στοιχεία του Ευκελίδη"
Ο Συνέσιος Επίσκοπος Κυρήνης (370-414)- μαθητής και θαυμαστής της Υπατίας- παρουσίασε επίδοση στην Αστρονομία και Φυσική , κατηγόρησε του αστρολόγους και κατασκεύασε ο ίδιος αστρολάβο.
. Ο ΜΑRIN (τέλης 5ο) και
Ο Συμπλίκιος (αρχές 6ου αιώνα) , γράφουν υπόμνημα σε Ευκλείδη και Αριστοτέλη.
Ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης στα 547 δημοσιεύσει την "Χριστιανική Τοπογραφία". Αυτή περιέχει πολλές ιδέες για την Κοσμογραφία, όμως πολύ απλοϊκές.
Ο Πρόκλος ο Λύκιος (410-485) διακρίνεται στην Αθήνα ως γεωμέτρης και αστρονόμος.
Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Αποστάτης(336-363) ασχολήθηκε με την αστρονομία και ήταν υποστηρικτής του ηλιοκεντρικού συτήματος. Στο έργο του : "Εις τον Βασιλέα Ήλιον", γράφει ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω απο τον ήλιο, "ώσπερ βασιλέα χορεύοντες".
Ιωάννης ο Φιλόπονος (6ος αιώνας)-μαθητής του Αμμωνίου- και
Στέφανος ο Αλεξανδρεύς. Ο Φιλόπονος υπήρξε υπέρχη φιλοσοφική και πνευματική διάνοια. Βαθύς μελετητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη , παρουσίασε προτότυπες ιδέες, οι οποίες θεωρούνται ίσως ανώτερες του Κοπέρνικου και Γαλιλαίου. Σημειώνουμε τις ιδέες του για την κίνηση των σωμάτων και τις θεωρίες του για την ορμή και αδράνεια.
Ο αρχιτέκτωνας Ισίδωρος ο Μιλήσιος ασχολήθηκε συστηματικά με τα Μαθηματικά, δημοσίευσε πραγμάτεια "περί κατασκευής κοίλων κατόπτρων", επινοεί όργανο με το οποία γράφεται "υπερβολή" και ιδρεύει σχολή Μηχανικών. Σε συνεργασία με τον Ανθέμιο εκ Τράλλεων οικοδομούν τα θαύμα των αιώνων , την Αγία Σοφία.
Ο Ανθέμιος ασχολήθηκε με την Γεωμετρία και την Οπτική (παραβοικά κάτοπτρα, ιδιότητες παραβολής κλπ.)
Ο Δομίνιος Φιλόσοφος, δείχνει κριτική και δημιουργική ικανότητα σε έργα του για την Αριθμητική.
Ο Ευτόκιος εξ Ασκάλωνος. δημοσίευσε σχόλια σε έργα του Αρχιμήδη, πραγμάτεια στο "κωνικόν του Απολλωνίου" και παρέχει πλήθος αυθεντικών πληροφοριών για μαθηματικά θέματα, όπως π.χ "περί Δηλίου προβλήματος".
Ο Αυτοκράτορας Ηράκελιος (610-641) δημοσίευσε υπόμνημα στον Πτολεμαίο και έργο "περί κατασκευής της σφαίρας του Αράτου"
Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ( πρώτο μισό του 8ου αιώνα) ασχολείται με την Αστρονομία και γενικότερα με την Φύση, και πολεμά την αστρολογία και την μαντική τέχνη.
Ο Πατριάρχης Φώτιος (820-891) δικρίνεται γαι τις πλούσιες φιλοσοφικές και μαθηματικές του γνώσεις , έμεινε ονομαστός και απο το έργο του "Μυριόβιλβος".
Λέων ο Μαθηματικός επι Θεόφιλου ( 829-842) ανοίγει πάλι το πανεπιστήμιο , στο οποίο διακρίνεται ως πρύτανις του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης. Εκτός απο Φιλοσοφία, δίδασκει το Quatrivium-Αριθμητική , Γεωμετρία, Αστρονομία και Μουσική.
Καθηγητής της Αστρονομίας ήταν ο Θεοδήγιος
Της Γεωμετρίας καθηγητής υπήρξε ο Θεόδωρος
Επί Λέοντος σημειώθηκε αναγέννηση των μαθηκατικών σπουδών. Ο Λέωντας απέκτησε μεγάλη φήμη , εργάστηκε για να συλλεγούν και να εκδοθούν τα έργα του Αρχιμήδη , και απο αυτή τη δημοσίευση περιήλθαν στα χέρια των νεωτερων. Τότε εξεδόθησαν και τα αστρονομικά έργα του Πτολεμαίου.
Ο Μιχαήλ Ψελλός (1018-1096) θεωρείται ο "υπατος των φιλοσόφων και η "ψυχή του Πανεπιστημίου". Σπούδασε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με κάθε είδους γνώση.
Ο Θεόδωρος πρόδρομος (12ος αιώνας) ασχολείται με τα Μαθηματικά και την Αστρονομία.
Ο Ιωάννης Τζέτζες( 1110-1180) γράφει αστρονομικά
Ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός (1141-1180) ευνοεί τις αστρονομικές σπουδές βοηθάει όμως και την αστρολογία. Απόδειση σ' αυτό αποτελεί και το ότι ο Ιωάννης Καματερός συνέταξε εκτενές αστρολογικό ποίημα απευθυνόμενος στον Αυτοκράτορα.
Νικηφόρος Βλεμμίδης (1197-1272) κατά τον Brehier υπήρξε "ο διασημότερος σοφός ης εποχής". Έγραψε έργο Επίτομης Φυσικής, αξιόλογο για την σαφήνεια , ακριβολογία και συτηματικότητα του. Σε 31 κεφάλαι αναπτύσει θέματα γενικής Φυσικής , Μαθηματικών , Αστρονομίας, και Μετεωρολογίας. Άφησε ανέκδοτο το έργο"περί Ουρανού και Γής, Ήλιου, Σελίνης , Χρόνου και Ημερών". Επίσης απήυθυνε αστρονομικά ποιήματα προς τον Βασιλιά Βατάτζη(1241). Εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Πλάτωνα.
Γεώργιος Παχυμέρης(1242-1310) κατά τον krumbacher είναι ο "αξιολογότατος αντιπρόσωπος της συγγραφικής πολυμερίας" κατά τον 13ο αιώνα. Στην δίτομη ιστορία του δίνει πολλές φυσιογνωστικές πληροφορίες, και περισσότερο και αξιόλογο είναι το έργο του :"Quatrinium de Greorges Pachymerew, Roma 1940 , σ.CI+457", το οποίο είναι πρωτοποριακό έργο για την εποχή του. Ο ίδιος ασχολήθηκε και με τον Διόφαντο και έλυσε προβλήματα εξισώσεων β΄βαθμού.
Μάξιμος Πλανούδης (1260-1332) διακρίθηκε ως ΜΑθηματικός.Έγραψε έγρο με τον τίτλο: Ψηφοφορία κατ' Ινδούς, η λεγόμενη μεγάλη (1303), και με αυτή εισάγει στο Βυζάντιο για πρώτη φορά τα αραβικά αριθμητικά ψηφία.
Θεόδωρος Μετοχίτης (1260-1332) υπήρξε εξαιρετική επιστημονική προσωπικότητα και ο μεγαλύτερος πρόδρομος της ανθρωπιστικής Αναγέννησης του 15ου αιώνα,και ακόμη θεωρείται ως πρόδρομος της Αναγέννησης των αστρονομικών σπουδών στο Βυζάντιο. Και κατά τον Η.Beck είναι η κυριότερη αντιπροσωπευτική μορφή του κοσμοειδώλου του 15ου αιώνα.
Θεόδωρος Μελιτηνιώτης(1361) υπήρξε μετά τον Γρηγορά ο μεγαλύτερος αστρονόμος του Βυζαντίου και χρημάτισε πρύτανης της Πατριαρχικής Σχολης γύρω στα (1360-1388).Το έργο του "Αστρονομική Τρίβιβλος" (1361)είναι κλασσικό. Στους δύο τόμους χρησιμοποιεί απο το πρωτότυπο τις εργασίες προ παντός του Πτολεμαίου, αλλά και των Πάππου , Θέωνος και Φιλοπόνου.
Νικηφόρος Γρηγοράς(1295-1356), υπήρξε εξαιρετική μορφή του Βυζαντίου. Με όλη την επιστημονική και πολύπλευρη δράση αναδείχθηκε μεγάλη αστρονιμική φυσιοργνωμία, πρωτοπορειακή για την εποχή του. Υπολόγισε όλες τις εκλείψεις του Ήλιου της τελευταίας χιλιετίας και προέβλεψε πολλές ηλιακές και σεληνιακές. Κατασκεύασε πρωτότυπο αστρολάβο και μελέτησε το ζήτημα του ημερολογίου και του καθορισμού της εορτής του Πάσχα.
Ισαάκ Αργυρός ήταν μαθητής του Γρηγορά, μαθηματικός , αστρονόμος και θεολόγος. Συνέχισε τους αγώνες του δασκάλου του για την διόρθωση του Πασχάλιου. Το σχέδιο μεταρρύθμισης του Ημερολογίου το υπέβαλε προηγουμένως σε επιτροπή εκπροσώπων της Εκκλησίας, οι οποίοι και το παίνεψαν και διατύπωσαν τη γνώμη να εισαχθεί σε κοινή χρήση. Δυστιχώς όμως η αλλάγη δεν έγινε το 1324, αλλλά το 1587, απο τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο. Αν γινόταν τότε , θα ονομαζόταν ίσως πάλι Γρηγοριανό Ημερολόγιο , αλλά προς τιμή του Νικηφόρου Γρηγορά.
Ως αστρονόμοι διέπρεψαν στην Τραπεζούντα ο Γρηγόριος Χιονιάδης, ο Μανουήλ , ο Κ. Λουκίτης και ο Γ. Χρυσοκόκκης(γύρω στα 1335-1336). Ακόμη στο Βυζάντιο έχουμε τον Γ. Ακροπολίτη(1220-1282), τον Μ. Μοσχόπουλο και τον Νικ. Ράβδαν, ο οποόιος γύρω στα 1341 έγραψε δύα μαθηματικές πραγμάτειες , η μία απο τις οοπίες , σύμφωνα με τον M. Cantor, "αποτελεί την πρώτη γνωστή σε εμας Πολιτική Αριθμητική".
Ο Νικόλαος Καβάσιλας, ακολουθώντας τον Γρηγορά, γράφει υπόμνημα στην "Σύνταξη" του Πτολεμαίου , και όπως σημειώνει ο Cantor, με αυτό ναρχίζει μια νέα γενιά, "η οποία προετοιμάζει την αναγέννηση της κλασσικής επιστήμης στην Ευρώπη"
Με σπουδαίοι τρόπο συνέβαλαν προς αυτήν την κατεύθυνση και οι
ανθρωπιστές Γ.Σχολάριος ( μέσο του 15ου αιώνα) και
ο Γ. Γεμιστός ή Πλήθων (1355-1452)Ο Γεμιστός έργαψε πραγμάτεια για το ημερολόγιο στην οποία προτείνει την εισαγωγή ενός σεληνοηλιακού ημερολογίου. Πίστευε στην σφαιρικότητα της Γής, συνέβαλε πολύ στην διάδοση των έργων του Στράβωνα στη Δύση , τα οποία πρίν του 15ου αιώνα ήταν παντελώς άγνωστα. Έτσι επι πλέον ενένπευσε στον ηγεμόνα Κοσμά να ιδρύσει Πλατωνική Ακαδημία στην Φλωρεντία της Ιταλίας.
Μερική αντιγραφή και απόδοση στην Νεοελληνική απο
Πανδέκτης Φυσικής
Εκδόσεις ΚΟΝΤΕΟΥ
1975
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
Ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας σε κινηματογραφική ταινία
Η ταινία είναι ανεβασμένη στο youtube.com απο τον χρήστη aagios1978 σε 10 κομμάτια και βρίσκεται συγκεντρωμένη στην παρακάτω τη διεύθυνση.
Πατήστε εδώ: Η Ταινία
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010
Στην εκκλησία
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Την εκκλησία αγαπώ - τα εξαπτέρυγά της,
τ' ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.
Εκεί σαν μπω, μες σ' εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό-
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό-
ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
Εκκλησιαστική περιουσία. Ιστορική αναδρομή. Νέα πρόταση
http://www.parembasis.gr/2009/09_10_13.htm
Εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου ενώπιον της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της εισηγήσεως του Μακαριωτάτου στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας σχετικά με το θέμα της Εκκλησιαστικής περιουσίας, για την ενημέρωση των αναγνωστών μας.
Στην εισαγωγή της εισηγήσεώς του ο Μακαριώτατος μίλησε για «μία άλλη θέαση του θέματος, τέτοια, που μακρυά από λαϊκισμούς, ιδιοτέλειες και προπαγάνδα, να συντελέση σε μια ειδική ανάπτυξη προς ωφέλεια της κοινωνίας μας και ιδιαίτερα των δοκιμαζομένων συνανθρώπων μας».
Και αφού, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην πρώτη προσπάθεια από την Κυβέρνηση Καποδίστρια δημιουργίας «γαζοφυλακίου» από τις εισφορές των Μοναστηριών για την βελτίωση και συντήρηση των Εκκλησιών και της Παιδείας (ιερατικές σχολές, σχολεία, ορφανοτροφεία, τυπογραφεία κλπ.), συνέχισε:
* * *
... Στίς δεκαοκτώ Ιανουαρίου 1833 φθάνει στην Ελλάδα ο Βασιλεύς Όθων και η μετ’ αυτού τριανδρία της Αντιβασιλείας. Ένας άλλος άνεμος πνέει πλέον επηρεασμένος από τα εκκλησιαστικά γεγονότα της Βαυαρίας του 1803 και με τάση η μέχρι τώρα περιέχουσα το γένος Εκκλησία να γίνη μια ασήμαντη κρατική υπηρεσία του κρατικού οργανισμού.
Στις 23 Ιουλίου (4 Αυγούστου) 1833 δημοσιεύθηκε η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ περί της ανεξαρτησίας της Ελληνικής Εκκλησίας, στις 25 του ιδίου μηνός διορίσθηκε το «προσωπικόν της Ιεράς Συνόδου» και στις 19 Δεκεμβρίου 1833 υλοποιείται η σχεδιασμένη των Μοναστηρίων καταστροφή. Έτσι ορίσθηκαν τα εξής:
α. «Όλα τα εγκαταλελειμμένα και έρημα μοναστήρια, όσα δηλαδή δεν έχουν κανένα μοναχόν, τον αριθμόν εκατόν δέκα εξ, ήτοι 116, και μοναστηριακά κτήματα θέλουν εισοδεύεσθαι από του νυν δια των γενικών Εφόρων εις λογαριασμόν του δημοσίου και προς την σκοπουμένην βελτίωσιν των Εκκλησιαστικών και της Παιδείας».
β. Υπό την αυτήν κατηγορίαν υπάγονται και 119 μοναστήρια, εν οις ολίγοι τινες μονάζουν ακόμη και νυν, όχι πλέον των 6 μοναχών, αφ' ου ούτοι μετατεθώσιν εις άλλα μοναστήρια.
γ. Τα υποβαλλόμενα εις φόρον μοναστήρια διακόσια είκοσι εξ, ήτοι 226, καθυποβάλλονται εις έρανον τακτόν συμποσουμένου του όλου κεφαλαίου τούτου εις δραχμάς τετρακοσίας και πέντε χιλιάδας και εξακοσίας πεντήκοντα, ήτοι 405.650.
......
Κατά το άρθρον 9 «Η διαχείρισις των προς βελτίωσιν των Εκκλησιαστικών και των σχολείων προσδιωρισμένων τούτων εισοδημάτων ανήκει αποκλειστικώς εις την Υμετέραν επί των Εκκλησιαστικών και την Παιδείαν Γραμματείαν» (25/Σεπτεμβρίου 1833).
...
Ο επί των Εκκλησιαστικών Γραμματεύς Σπ. Τρικούπης στέλνει προς την Σύνοδον σχέδιον του Διατάγματος για το Εκκλησιαστικόν Ταμείον, εις το οποίον είναι σαφέστατος:
«Η ανάγκη συστάσεως του Ταμείου τούτου» γράφει «κρίνεται τοσούτω μάλλον κατεπείγουσα, καθ’ όσον, εκτός της εις αυτό αποκειμένης καταλλήλου των Επισκόπων προικοδοτήσεως και της μισθοδοσίας του κλήρου, τα σχολεία του Κράτους, παραμεληθέντα τοσούτους ήδη μήνας δι ?λλειψιν χορηγίας διαρκούς, κινδυνεύουν να παραλύσουν».
Στις 13 Δεκεμβρίου 1838 δημοσιεύεται το Διάταγμα συστάσεως του Εκκλησιαστικού Ταμείου, το οποίον χαρακτηρίζεται ανεξάρτητον και ειδικόν.
...
Στο θέμα αυτό αναφερόμενος ο Charles A. Frazee γράφει:
Την 1η Δεκεμβρίου 1834 η Κυβέρνηση ίδρυσε ένα εκκλησιαστικό ταμείο, που προοριζόταν να συλλέξη τα εισοδήματα από την ενοικίαση των κτημάτων των μοναστηριών που κλείστηκαν, τα χρήματα από την πώληση εκκλησιαστικών γαιών και από όλα τα κληροδοτήματα και τις δωρεές προς την Εκκλησία. Επίσης θα φρόντιζε να βρίσκονται υπό τον αυστηρό έλεγχο της πολιτείας τα εκκλησιαστικά έξοδα. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε, ότι ο προϋπολογισμός της Κυβέρνησης το 1833 έδειχνε, ότι τα συνολικά έξοδα του Υπουργείου Εκκλησιαστικών ήταν 114.836 δραχμές. Το Εκκλησιαστικό ταμείο, όταν ιδρύθηκε (13 Δεκεμβρίου 1834) εισέπραττε κάτι λιγότερο από 190.000 δρχ. τον χρόνο.
....
Δύο προσπάθειες των Συνόδων των ετών 1836 και 1839 που ζητούν «παρά της Κυβερνήσεως Σχολεία Εκκλησιαστικά εις Εκπαίδευσιν του Κλήρου» δεν βρήκαν ανταπόκριση.
...
Ο Αρχιεπίσκοπος Μελέτιος Μεταξάκης πολύ αργότερα θα ζητήση εξηγήσεις για την τύχη της εκκλησιασιαστικής αυτής περιουσίας, για την αξιοποίηση και εκδαπάνηση των συλλεγέντων χρημάτων ως και στοιχεία για την εξέλιξη του Εκκλησιαστικού Ταμείου, για να πάρη την απάντηση: «Η προ τινων ετών εκσπάσασα πυρκαϊά εις το Υπουργείον Παιδείας κατέστρεψε τα αρχεία αυτού και ως εκ τούτου δεν δυνάμεθα να σας πληροφορήσωμεν».
Όσοι προσδοκούσαν την βελτίωσιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων μετά την χορήγηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ελλάδος απογοητεύθηκαν με την έκδοσιν των σχετικών Νόμων Ξ καί ΞΑ . Η διοικούσα Εκκλησία συνέχισε να ζη την Βαβυλώνεια αιχμαλωσία και ομηρεία της. Επί εβδομήντα τρία χρόνια τα μέλη της Ιεραρχίας της δεν είχαν το δικαίωμα να συνέρχονται εις σώμα και ο βασιλικός η Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ήταν καθοριστικός παράγων στην λειτουργία της Συνόδου αφού τα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου άνευ της υπογραφής του καθίσταντο άκυρα.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922) άρχισε η ληστρική απαλλοτρίωση των μοναστηριακών κτημάτων από το ελληνικό κράτος χωρίς να λαμβάνεται αντίστοιχη φροντίδα για τα οικονομικά προβλήματα της Εκκλησίας. Από το 1917 έως το 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος αντ’ αυτών κατέβαλε τότε στο «Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο» μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομμύρια δραχμές οφείλονται ακόμη.
Με το Ν. 4684/1931 η Μοναστηριακή περιουσία διαιρέθηκε σε διατηρητέα και εκποιητέα. Τα έσοδα της εκποιηθείσης περιουσίας κατατέθηκαν ως κεφάλαιο, από τους τόκους του οποίου θα λαμβάνονταν οι πόροι για την διοίκηση, τις οικονομικές ανάγκες της Εκκλησίας και την μισθοδοσίαν του εφημεριακού Κλήρου. Τα έσοδα αυτά βάσει του νόμου 18/1944 τοποθετήθηκαν σε «εθνικά χρεόγραφα και χρηματόγραφα» τα οποία εξανεμίσθηκαν στο σύνολό τους, όταν καταποντίσθηκε η εθνική μας οικονομία εξ αιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και των γεγονότων που ακολούθησαν.
Η επομένη επίθεση κατά της Εκκλησιαστικής περιουσίας θα γίνει με την σύμβαση του 1952 «περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και ακτημόνων μικρών κτηνοτρόφων…».
Σύμφωνα με την σύμβαση, η Εκκλησία παραχωρεί στο Δημόσιο 750.000 στρέμματα καλλιεργούμενης γης και βοσκοτόπων στο 1/3 της αξίας των και έπρεπε να λάβη έναντι αυτών 626 ακίνητα και 45.000.000 δρχ. νέας τότε εκδόσεως, τα οποία δεν της εδόθησαν.
Επειδή υπήρξαν διαφορές από τα δύο μέρη Εκκλησίας και Πολιτείας στην εφαρμογή της συμβάσεως αυτής, συνεστήθη ειδική επιτροπή δια της υπ’ αριθμ. 312/23-9-1972 κοινής αποφάσεως των Υφυπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων προς ρύθμισιν των διαφορών αυτών. Πέρασαν από τότε 37 χρόνια χωρίς η επιτροπή να λύση ένα θέμα, η δε ρύθμισίς των ακόμη εκκρεμεί.
Μετά την υπ’ αριθμ. 10/1993/405/483/484/9-12-1994 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εξ αφορμής των νόμων 1700/1987 και 1811/1988, με την οποία διαπιστώθηκε, ότι παραβιάστηκαν θεμελιώδη δικαιώματα των Ιερών Μονών σε ο,τι αφορά στα περιουσιακά τους κεκτημένα, ανετράπη η μέχρι τότε υπέρ του Κράτους νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων και επεβλήθη εις αυτά πλήρης συμμόρφωσις προς την Σύμβασιν της Ρώμης. Ως εκ τούτου η Πολιτεία δεν έχει πλέον την παλαιότερη άνεση αυθαιρέτων επεμβάσεων σε ζητήματα εκκλησιαστικής περιουσίας.
Σήμερα πέρα από την περιουσία εκείνη της Εκκλησίας, τα έσοδα από την αξιοποίηση της οποίας καλύπτουν τα τεράστια έξοδα της λειτουργίας της, υπάρχει και άλλη σημαντική περιουσία που αδρανεί η βρίσκεται σε αιχμαλωσία. Μία σοβαρή συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο θέμα αυτό με ειλικρίνεια, τιμιότητα, διαφάνεια, συνέπεια και δεσμευτικές εγγυήσεις της Πολιτείας για την αξιοποίηση αυτής θα ήταν επωφελής και η ενδεδειγμένη μπροστά στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.
Στόχος της συνεργασίας αυτής θα τεθεί εξ αρχής όχι η μονομερής ωφέλεια του Οικονομικού Οργανισμού της Εκκλησίας ούτε η αύξησις των εσόδων των ταμείων του Κράτους, αλλά η σύστασις του ΤΑΜΕΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ. Σκοπός η δημιουργία ενός δικτύου προνοιακών έργων με σύγχρονες προδιαγραφές, που λείπουν εμφανέστατα από την κοινωνία μας, προς διακονίαν των συνανθρώπων μας.
Με όσα ελέχθησαν μέχρι τώρα επισημάνθηκαν τα εξής:
1. Η περιουσία της Εκκλησίας μας στην πορεία του Γένους μας και ιδιαίτερα στις αμέτρητες εθνικές περιπέτειες στάθηκε πέρα απ' όλα τα άλλα και οικονομικός αιμοδότης του Έθνους.
2. Ελάχιστη ανταπόδοσις και ένδειξις των αυθαιρέτων η συμβατικών απαλλοτριώσεων η συμπεφωνημένων αποφάσεων είναι η μισθοδοσία του Κλήρου και η λειτουργία των Εκκλησιαστικών Σχολείων για την σπουδήν, εκπαίδευσιν των υποψηφίων και την επιμόρφωσιν των Κληρικών της Εκκλησίας μας.
3. Τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος, οι αστοχίες, η ασυνέπεια και η ιδιοτέλεια στην πορεία των δύο αιώνων που πέρασαν δεν πρέπει να επαναληφθούν αλλά να γίνουν μάθημα.
4. Τα έξοδα των λειτουργικών αναγκών του Διοικητικού και Ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας είναι τεράστια και είναι φυσικό να αυξάνουν μπροστά στις σύγχρονες απαιτήσεις.
5. Η έντιμη συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο κεφάλαιο αυτό γεννά μία ελπίδα στην κοινωνία μας για καλύτερες μέρες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα. …
… Η αποστολή της Εκκλησίας μας ιδιαίτερα στην εποχή μας είναι «όχι μόνο να λειτουργή την Αγία Τράπεζα, αλλά και να την προεκτείνη μέσα στον κόσμο»…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
