Όταν η προσευχή δεν έγινε στο προαύλιο...

Όταν η προσευχή δεν έγινε στο προαύλιο...
Μας στείλατε το παρακάτω περιστατικό που αφορά την προσευχή σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης. Σύντομη αλλά ουσιαστική είδηση….
-Κύριε, σήμερα δὲν κάναμε προσευχὴ στὸ προαύλιο, νὰ κάνουμε πρὶν ἀρχίσουμε τὸ μάθημα. Εἶναι ἡ πρώτη ὥρα.
-Προσευχή; Κοιτάξτε, δὲν μοῦ ἀρέσουν τὰ ἀστεία πρωὶ-πρωί.
-Γιατί ἀστεῖο, κύριε; Κάθε πρωὶ δὲν κάνουμε προσευχὴ πρὶν νὰ μποῦμε στὸς τάξεις; Ἀφοῦ σήμερα ἔβρεχε καὶ δὲν κάναμε ἔξω, γιατί νὰ μὴν κάνουμε στὴν τάξη;
-Ἄλλο ἔξω καὶ ἄλλο στὴν τάξη. Δὲν ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο.
-Δὲν ἐπιτρέπεται ἡ προσευχή; Ἔξω ἐπιτρέπεται καὶ μέσα ἀπαγορεύεται; Τί νόμος εἶναι αὐτός;
-Ἐμεῖς θὰ κάνουμε προσευχή. Ἂν δὲν θέλετε, ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ μὴ συμμετέχετε.
Σύσσωμη ἡ τάξη σηκώθηκε ὄρθια. Ἄρχισε ἕνας στὴν ἀρχὴ καὶ μία-μία ἑνώνονταν οἱ φωνὲς ὥσπου κατέληξαν σὲ μία ὁμοβροντία: «Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός…». Δὲν ἔλειψε κανείς. Δὲν προβληματίστηκε οὔτε ἕνας γιὰ τὰ σχόλια τοῦ καθηγητῆ ἢ γιὰ τὴν βαθμολογία. Τὸ περιστατικὸ συνέβη σὲ Λύκειο τῆς περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εὖγε σὲ ὅλο τὸ τμῆμα. Μείνετε ἀδέσμευτοι καὶ ἀνυπότακτοι, παιδιά, πάντα γιὰ τὰ μεγάλα καὶ τὰ ὡραία!
Μία σπίθα χρειάζεται γιὰ νὰ... ἀνάψει ἡ πυρκαγιά. Κι ἀπ’ ὅτι φαίνεται αὐτὴ ἡ σπίθα κρατιέται ἀκόμη ἀναμμένη στὶς καρδιὲς κάποιων νέων, κάποιων 16χρονων, 17χρονων παιδιῶν. Δὲν διαδηλώνουν στοὺς δρόμους, δὲν πετροβολοῦν, δὲν σπάζουν ἀλλὰ ἐντούτοις ἐπαναστατοῦν. Ἀπαιτοῦν μὲ τὴ στάση τους νὰ παραμείνει ἡ παιδεία μᾶς ἑλληνοχριστιανική. Ἐλπίζουμε ὅτι κάποιος θὰ τοῦ ς ἀκούσει.
Κρὴς

πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/11/blog-post_23.html,ΚΑΙ http://opougis.blogspot.com/2011/11/blog-post_27.html

28 Νοεμβρίου Ο όσιος μάρτυς και ομολογητής Στέφανος ο Νέος

Η μητέρα του Στεφάνου Άννα προσευχήθηκε στον Θεό να της χαρίσει ένα γιο, όπως το ίδιο έκανε άλλοτε και η Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ. Ενώ προσευχόταν στην Εκκλησία των Βλαχερνών, μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, την πήρε ένας ελαφρύς ύπνος και τότε είδε την Υπεραγία Θεοτόκο ακτινοβολούσα ως ο ήλιος και άκουσε μια φωνή μέσα από την εικόνα ,να της λέει: « Γυναίκα, πορεύου εν ειρήνη. Κατά την προσευχή σου εγένετο και φέρεις υιόν εν τη μήτρα σου».

Πράγματι η Άννα συνέλαβε κι έφερε στον κόσμο ένα παιδί, τον άγιο Στέφανο. Στα δεκαέξι χρόνια του  ο Στέφανος δέχθηκε το μοναχικό σχήμα στο Όρος του αγίου Αυξεντίου , κοντά στην Κωνσταντινούπολη, από τον Γέροντα ασκητή Ιωάννη. Αυτός τον κατήχησε στα μυστήρια της θείας σοφίας και ήταν ο οδοδείκτης του στην ασκητική ζωή. Όταν ο Ιωάννης αναπαύθηκε εν Κυρίω, ο Στέφανος παρέμεινε στο όρος, όπου ζούσε με αυστηρή άσκηση, αόκνως εργαζόμενος και επωμιζόμενος κάθε σκληραγωγία και κακουχία. Η αγία ζωή του προσείλκυσε πολλούς υποτακτικούς μοναχούς κοντά του.

Όταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Κοπρώνυμος ,

Λεξεις που δεν πρεπει να λειπουν απο το καθημερινο μου λεξιλογιο

-Κυριε Ιησου Χριστε ελεησον με
-Δοξα σοι ο Θεος
-Δοξα τω Θεω
-Ημαρτον -ΚΥΡΙΕ!!!
-Εχει ο Θεος
-Πρωτα ο Θεος
-Αν θελει ο Θεος
-Κυριε και Θεε μου
-Παναγια βοηθησε με
-Παναγια σωσε με


http://dieyxontonagion.blogspot.com/

Ανοίγουν τα Μοναστήρια για να φιλοξενήσουν άπορους πολίτες

Του Γιώργου Ντουδεσκέα, Realnews – 03.25
Σε καταφύγια θαλπωρής μετατρέπουν οι μητροπόλεις της χώρας πολλά μοναστήρια, προκειμένου να φιλοξενήσουν τους άστεγους των πόλεων που χτυπήθηκαν από την κρίση και κοιμούνται τις νύχτες σε παγκάκια και πλατείες...
Σε πολλές μονές ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες εργασίες ώστε να είναι έτοιμες να υποδεχθούν στα μετόχια τους πρώτους αστέγους ενώ πολλοί άποροι βρήκαν πρόσφατα καταφύγιο σε ξενώνες μητροπόλεων.
«Το κάναμε παλαιότερα, την περίοδο της επιστράτευσης όταν ανοίξαμε το μοναστήρι για να μπουν οικογένειες και θα το κάνουμε και τώρα αν χρειαστεί», τόνισε στη Realnews η ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Κάτω Ξενιάς στον Αλμυρό Βόλου, αδελφή Νυμφοδώρα, συμπληρώνοντας ότι το μοναστήρι διαθέτει ξενώνα 20 κλινών.
Στη Μεσσηνία, ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος έσπευσε να προετοιμαστεί για παν ενδεχόμενο, κάνοντας τις σχετικές επαφές με τον δήμαρχο της Καλαμάτας και την κοινωνική υπηρεσία του δήμου.
Ο κ. Χρυσόστομος μάλιστα, τούς πρότεινε η παλαιά Μονή Γαρδικίου, που διαθέτει 60 δωμάτια, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες που θα προκύψουν.
«Όπου χρειαστεί να παρέμβουμε για να λύσουμε το πρόβλημα άστεγων συνανθρώπων μας θα το πράξουμε», επισημαίνει.
Την ίδια στιγμή, έτοιμα να βοηθήσουν με κάθε τρόπο δηλώνουν και τα μοναστήρια.
«Δεν θα αφήσουμε έτσι τον κόσμο, αβοήθητο. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε τους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε», δήλωσε στην «R» ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Άνω Ξενιάς Αλμυρού, πάτερ Νεκτάριος.
«Κάθε μέρα έχουμε και άλλους ανθρώπους νέους με οικογένειες που καταφεύγουν σε εμάς ζητώντας στέγη και φαγητό. Σε κάθε ενορία έχουμε στέγες ενώ προσφέρουμε 1.500 μερίδες φαγητό την ημέρα», αναφέρει στην «R» ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.
«Τα μοναστήρια –λέει- είναι ο τόπος όπου καταφεύγουν οι άνθρωποι όταν δεν βρίσκουν στέγη στην κοινωνία».
Τις πύλες τους για τη φιλοξενία αστέγων και απόρων θα ανοίξουν τα μοναστήρια στη Μαγνησία, ύστερα από πρωτοβουλία του μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιου.
«Καταβάλλονται προσπάθειες προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες των περίπου 1.350 απόρων της περιοχής. Όποτε παραστεί ανάγκη, θα είμαστε σε θέση να φιλοξενήσουμε άπορους στα μοναστήρια που διαθέτουν ξενώνες» , δήλωσε στην R ο μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος.
Στον Βόλο, η μητρόπολη λειτουργεί τρεις ξενώνες όπου φιλοξενούνται περίπου 15 άστεγοι, οι οποίοι σιτίζονται σε καθημερινή βάση από τα 25 Σπίτια Γαλήνης, ενώ δεκάδες άποροι στεγάζονται σε διάφορα οικήματα και διαμερίσματα ιδιοκτησίας της τοπικής εκκλησίας.

 http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9960:2011-11-27-01-39-09&catid=13

Το θαύμα της Αγίας Παρασκευής σε μένα

Φίλοι μου, μέσα από αυτό το κείμενο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το θαύμα εκείνο, που έζησα στα οκτώ μου χρόνια και που το αποτέλεσμα και η χάρη που πήρα από αυτό διατηρείται , χάρη στις δεήσεις της Αγίας Παρασκευής υπέρ εμού , έως σήμερα.
Από δύο ετών έπασχα από στραβισμό ιδιαίτερα σοβαράς μορφής και , όπως έλεγαν οι γιατροί μου με είχαν εξετάσει σε Αθήνα και Κόρινθο, θα έπρεπε να φοράω τα γυαλιά για όλη μου τη ζωή. Οι γονείς μου συνήθιζαν να με πηγαίνουν κάθε χρόνο, παραμονή της Αγίας Παρασκευής , σε ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στην Αρχαία Κόρινθο. Εκεί , από τρίων σχεδόν χρονών έκανα την μικρή μου αλλά τόσο περιεκτική σε παράκληση προσευχούλα μου : " Αγία μου Παρασκευή, κάνε μου καλά τα ματάκια μου " . Άναβα λοιπόν τη λαμπάδα μου και ήλπιζα πολύ σε αυτήν.
Και τελικά, στα οκτώ μου χρόνια , η Αγία Παρασκευή ,έκανε το θαύμα της , έξω από το μικρό αυτό εκκλησάκι. Μια ξαφνική σκέψη μέσα μου, σαν αστραπή , με ώθησε να βγάλω τα γυαλιά μου και με διαβεβαίωσε ότι πλέον δε θα μου χρειάζονταν άλλο! Έβγαλα λοιπόν τα γυαλιά μου και διαπίστωσα ότι πράγματι, δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα! Έβλεπα πάρα πολύ καλά, χωρίς το παραμικρό ίχνος στραβισμού! Αυτόματα, τα έδωσα στη μητέρα μου και της είπα ότι δε θα τα ξαναφορούσα πια! Οι δικοί μου, στην αρχή νόμιζαν πως επρόκειτο για παιδικό ενθουσιασμό όμως δεν άργησαν κι αυτοί τις επόμενες ημέρες να πιστέψουν πως επρόκειτο στα αλήθεια περί θαύματος.
Σήμερα είμαι μία ώριμη γυναίκα με άριστη όραση. Ποτέ δεν έπαψα να επισκέπτομαι εκείνο το εκκλησάκι κάθε χρόνο και να ευχαριστώ την Αγία Παρασκευή για τη θαυματουργή της παρέμβαση και για το ότι εισάκουσε τις ταπεινές , παιδικές προσευχές μου! Οι Άγιοι είναι πάντα κοντά μας. Αρκεί να τους επικαλεστούμε με πίστη και είναι έτοιμοι να σπεύσουν και να μας βοηθήσουν...

Νώτη Γεωργία

Τα τεχνάσματα του πονηρού και η αντιμετώπισή τους

Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου!
«Είμαι λυπημένη», γράφεις. «Δεν μπορώ να βρω ειρήνη πουθενά. Κάτι με καταθλίβει. Την καρδιά μου την πλάκωσε ένα βάρος και την τύλιξε ένα σκοτάδι».
Η δύναμη του Σταυρού είναι μαζί μας! Πάρε θάρρος και στάσου ακλόνητη. Ο εχθρός αντιλήφθηκε ότι θέλεις να εγκαταλείψεις τον κόσμο, όπου άνετα αποκομίζει κέρδη, κι έτσι σε… αποχαιρετά μ’ αυτές τις δυσκολίες, τη μελαγχολία ,την ατονία, τη χαύνωση. Δεν είσαι η μόνη∙ όλοι όσοι θέλουν ν’ αφιερωθούν ολοκληρωτικά στον Θεό, δέχονται  τέτοιες επιθέσεις, ο καθένας όμως με διαφορετικό τρόπο. Εσύ βασανίζεσαι από το πλάκωμα της καρδιάς και το σκοτάδι∙ άλλος παραλύει από το φόβο∙ κάποιος τρίτος πνίγεται μέσα σ’ ένα πέλαγος άτοπων λογισμών∙   κι ένας τέταρτος ταλαιπωρείται από αλλεπάλληλους πειρασμούς.  Ο πονηρός, για να πετύχει τους ανόμους σκοπούς του, χρησιμοποιεί σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίπτωση και τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους , σκοτίζοντας το νου και αναστατώνοντας την καρδιά. Συνήθως αυτό συμβαίνει ξαφνικά, σαν ξέσπασμα καταιγίδας. Τέτοια είναι τα τερτίπια των εχθρών μας, των δαιμόνων. Τριγυρνούν παντού, όπως οι συμμορίες των ταραχοποιών . Όταν βρουν  πόρτες ανοιχτές και αφύλαχτες, ορμούν μέσα στα σπίτια μας και αναποδογυρίζουν τα πάντα. Αφού τα κάνουν γυαλιά-καρφιά, εμφανίζονται, αφήνοντάς μας σε κατάσταση οδύνης και αμηχανίας. Ωστόσο , μόνο και μόνο απ’ αυτό το κακό, δεν βλάπτεται η ψυχή μας. Ούτε για την επίθεση των εχθρών είμαστε ένοχοι, ούτε για τη διατάραξη που προξενούν στην εσωτερική μας κατάσταση, ούτε για τους λογισμούς που σπέρνουν στο νου μας ή τα συναισθήματα που ξεσηκώνουν στην καρδιά μας. Ο Θεός δεν μας κατακρίνει γι’ αυτά, φτάνει να μην υπάρχει δική μας συγκατάθεση. Ας κάνουμε υπομονή ως την παρέλευση της δυσκολίας…

… Μην κάνεις πίσω! Ο Κύριος παραχώρησε αυτή τη δοκιμασία για ν’ αποδείξεις ότι η απόφασή σου είναι σοβαρή και σταθερή. Αφού, λοιπόν, Εκείνος έστειλε τη δοκιμασία , πες σαν τον Ιώβ: « Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο, έτσι κι έγινε∙ ας είναι δοξασμένο τ’ όνομά Του!» ( Ιώβ 1:21) . Είχες ειρήνη, και τώρα έχεις πόλεμο. Ευλογητός ο Θεός για την ειρήνη, ευλογητός ο Θεός και για τον πόλεμο! Πες στον Κύριο: “ Θα υπομείνω τον πειρασμό, αν αυτό είναι το θέλημά Σου. Μόνο βοήθησέ με, Κύριε, να τον σηκώσω”. Πέσε μπροστά Του μ’ όλη σου την ύπαρξη ,ζητώντας και την πρεσβεία της πανάχραντης μητέρας Του.
Έχεις πόλεμο. Είναι μια ευκαιρία να δείξεις αν είσαι ικανή να πολεμάς για το αγαθό, όπως ένας στρατιώτης που υπερασπίζεται τα πατρογονικά χώματα∙ είναι μια ευκαιρία να ανδραγαθήσεις κατά την εχθρική επίθεση. Ο τρόπος είναι απλός: Άφησε τον εχθρό να χτυπάει. Εσύ πρόβαλε σταθερή άμυνα για το αγαθό. Πες μέσα σου ή ακόμα  και φωναχτά: “ Δεν θ’ αλλάξω το σκοπό και την απόφασή μου μήτε σ’ ένα γιώτα! Δεν επιθυμώ τίποτε απ’ αυτά που μου υποβάλει ο εχθρός”. Κατονόμασε ένα-ένα το κάθε πράγμα που σου υποβάλλει, απορρίπτοντας το με κατάρες. Κάλεσε τον Κύριο σε βοήθεια. Όλα θα περάσουν…
… Ο Θεός με τους πειρασμούς θέλει να μας εξασφαλίσει στεφάνια. Όποιος δεν υποχωρεί στον εχθρό, θα στεφανωθεί σαν μάρτυρας. Όλοι είμαστε ικανοί ν’ αποκτήσουμε στεφάνια, και εμείς και όσοι είναι κοντά μας και όσοι είναι μακριά μας. Είσαι κι εσύ, φυσικά ,ικανή. Μόνο που χρειάζεσαι προσοχή και θάρρος, έτσι ώστε όλα να τα παίρνεις από τον Θεό και όλα να τ’ αποδίδεις σ’ Αυτόν.
Ο Θεός βοηθός!


«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ . ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ. ΑΡΧΙΕΠ. ΠΕΡΜ.

Ό Ιεράρχης έδινε μεγάλη σημασία στη σύμπηξη και τη δραστηριοποίηση ενοριακών ενώσεων ευσεβών χριστιανών.

«Δίχως αμφιβολία», έγραφε, «σ' όλες τις ενορίες, ακόμα και σ εκείνες πού έχει γίνει συστηματική αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα, θα βρεθούν πολλοί νοσταλγοί των πατρογονικών παραδόσεων, που θλίβονται για όλα όσα βλέπουν να συμβαίνουν στη χώρα μας και στη ζωή μας. Απ' αυτούς τούς ανθρώπους ας ξεκινήσει ό ιερέας το αποστολικό του έργο. Άς μαζέψει γύρω του τούς ζηλωτές της ευσέβειας, της χριστιανικής διδασκαλίας και της καλής μελέτης, συγκροτώντας σιγά-σιγά έναν όσο το δυνατό ευρύτερο κύκλο πιστών με πνευματικό και ιεραποστολικό ζήλο. Αυτοί θα συγκεντρώνονται τακτικά, προκειμένου να μελετούν το λόγο του Θεού, να συζητούν για την πίστη και τη ζωή, να διαβουλεύονται για την εξεύρεση τρόπων αποτελεσματικής ιεραποστολικής δράσεως, έτσι ώστε να ελκύσουν κι άλλους ανθρώπους στην ευσέβεια...».

Από τον καιρό πού διακονούσε στο Νοβγκόροντ ό επίσκοπος Ανδρόνικος είχε διαπιστώσει πόσο μεγάλη ωφέλεια μπορούν να δώσουν στις ψυχές οι προσκυνηματικές εκδρομές, καθώς και οι προσευχητικές λιτανείες για την αποσόβηση ή την παύση δεινών.

«Ή ευεργετική επίδραση τέτοιων λιτανειών στον λαό είναι μεγάλη και αναμφισβήτητη... Πρέπει, λοιπόν, να εκμεταλλευόμαστε κάθε κατάλληλη ευκαιρία για τη διοργάνωση τους. Παρατεταμένη ξηρασία ή κακοκαιρία, πανούκλα των ζώων, κάμπια στις καλλιέργειες κ.λπ. -όλα αυτά δίνουν αφορμή στον ιερέα να απευθυνθεί στους ενορίτες του και να ανάψει στις ψυχές τους τον πόθο της μετάνοιας και της προσευχής, οι οποίες ελκύουν το θείο έλεος. Ή μετάνοια και ή προσευχή θα επιστεγάζονται με λιτάνευση ιερών εικόνων στο χωριό και στα χωράφια. Να εδώ ή ευκαιρία για λόγο Θεού, να ή ευκαιρία για κοινή ψαλμωδία, να ή ευκαιρία για σωτήριες υποσχέσεις, να ή ευκαιρία για το ξεκίνημα καλών έργων... Παρόμοια ευεργετική επίδραση στους πιστούς έχουν και τα προσκυνηματικά ταξίδια σε ιερούς τόπους. Στην Αγία Ρωσία εξαρχής τα ταξίδια αυτά αποτελούσαν πολύ καλά μέσα παιδαγωγίας και καλλιέργειας των ψυχών. Στους ιερούς τόπους ό λαός μας έτρεχε πάντοτε για να αποθέσει τη λύπη του και τη χαρά του. Στους ιερούς τόπους ό λαός μας εμπνεόταν πάντοτε κι έπαιρνε δύναμη για να πραγματοποιήσει τα υψηλά και άγια ιδανικά του».

(Άγιος Ανδρόνικος αρχιεπίσκοπος Περμ (1870-1918)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

  http://apantaortodoxias.blogspot.com

Αν είμαστε αδιάφοροι, δεν μας ωφελούν οι προσευχές των άλλων

Ποια ανάγκη όμως υπάρχει να μιλώ για την αδελφή του Μωυσή, αφού ο ίδιος ο Μωυσής δεν μπόρεσε να προστατέψη τον εαυτό του, αλλ’ ύστερα από αμέτρητους κόπους και ταλαιπωρίες και αγώνες σαράντα ετών, εμποδίσθηκε να πατήση στη χώρα για την οποία του είχαν δοθή πάρα πολλές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις; Ποια ήταν η αιτία; Δεν θα ήταν ωφέλιμο να φθάση ο Μωυσής στη γη της επαγγελίας , αλλά θα ήταν επικίνδυνο και θα κατέστρεφε πολλούς από τους Ιουδαίους. Αφού λοιπόν λησμόνησαν το Θεό και στηρίχθηκαν απόλυτα στο Μωυσή και νόμιζαν ότι αυτός αποτελεί το παν γι’ αυτούς , απλά και μόνο επειδή έφυγαν μακριά από την Αίγυπτο , σε ποιο βαθμό θα έφθανε η ασέβειά τους, αν έβλεπαν ότι ο Μωυσής τους εγκαθιστά στη γη της επαγγελίας; Γι’ αυτό ακριβώς δε βρέθηκε πουθενά ούτε ο τάφος του.

Αλλά και ο Σαμουήλ δεν μπόρεσε να σώση τον Σαούλ από την Οργή του Θεού, έσωσε όμως πολλές φορές τους Ισραηλίτες. Και ο Ιερεμίας δεν μπόρεσε να σώση τους ιουδαίους . Και ο Ιερεμίας δεν μπόρεσε να σώση τους Ιουδαίους, προφύλαξε όμως κάποιον άλλον με την προφητεία του. Και ο Δανιήλ μπόρεσε να σώση από την οργή τους βαρβάρους, δεν μπόρεσε όμως να σώση τους Ιουδαίους από την αιχμαλωσία ( Δαν. 2 ) . Και στα Ευαγγέλια συναντούμε περιπτώσεις που συμβαίνουν και τα δύο αυτά στο ίδιο πρόσωπο. Συναντούμε δηλαδή περιπτώσεις που το ίδιο πρόσωπο άλλοτε να σώζη τον εαυτό του και άλλοτε να το καταστρέφη. Ο χρεώστης , για παράδειγμα, των δέκα χιλιάδων ταλάντων κατώρθωσε να σώση τον εαυτό του με τις παρακλήσεις του, αλλά στο τέλος καταστράφηκε.

Κάποιος άλλος αντίθετα στην αρχή κατέστρεψε τον εαυτό του, αργότερα όμως μπόρεσε να τον βοηθήση πάρα πολύ. Και ποιός είναι αυτός; Εκείνος που έφαγε την πατρική του περιουσία.

Ώστε αν εμείς είμαστε αμελείς και αδιάφοροι, δεν θα μπορέσουν να μας σώσουν οι άλλοι. Αντίθετα, αν εμείς είμαστε ευσεβείς , θα σωθούμε με τις δικές μας δυνάμεις και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ ό,τι με τις δυνάμεις των άλλων. Διότι ο Θεός προτιμά να μας προσφέρη την βοήθειά Του αμέσως και όχι μέσω άλλων, για να ελευθερωθούμε από την κακία και να γίνουμε καλλίτεροι, προσπαθώντας να καταπαύσουμε την οργή του Θεού. Έτσι βοήθησε την Χαναναία, έτσι έσωσε την  πόρνη, έτσι τον ληστή˙ χωρίς να μεσολαβήση και χωρίς να τους υπερασπίση κανείς.

Αυτά τα λέγω όχι για να μην παρακαλούμε τους αγίους, αλλά για να μην είμαστε αδιάφοροι , να μην μείνουμε αδρανείς και ήσυχοι και να στηρίζουμε τις ελπίδες μας μόνο στους άλλους.

( Κατά Ματθαίον Ε΄, ΕΠΕ 9, 176-182. PG 57, 58-60 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Μία διδακτική ιστορία

Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ: σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους. Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα, τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια. Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του , τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί, όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία. Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι, κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.

Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς , μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων  και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί. Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού, κι έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!

Η ερμηνεία αυτής της ιστορίας;  Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή σοφοί. Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν να ήταν αιώνιες˙ στο τέλος έρχεται ο θάνατος κα τους στερεί όλες τις απολαύσεις και τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό, πηγαίνουν στην κόλαση. Απεναντίας , οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα τους να προπορεύονται στον άλλο κόσμο. Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και ομορφιά απ’ ό,τι βασίλευαν εδώ στη γη!

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη

Η Αικατερίνη ήταν θυγατέρα ενός επιφανούς τοπικού άρχοντα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, του Κώνστα. Μετά τον θάνατό του, η μητέρα της, που ήταν κρυπτοχριστιανή, κατόρθωσε με τη βοήθεια και του πνευματικού πατρός της να οδηγήσει την Αικατερίνη στην χριστιανική πίστη. Είδε σε οπτασία η Αικατερίνη τη Θεοτόκο και τον ίδιο τον Χριστό από τον οποίο έλαβε ένα δαχτυλίδι, ως απτό σημείο ότι δέχεται Αυτόν ως Νυμφίο της. Το δαχτυλίδι αυτό παραμένει στο δάχτυλό της μέχρι σήμερα!

Η Αικατερίνη είχε λάβει πλούσια χαρίσματα από τον Θεό, αλλά και ευρύτατη επιστημονική παιδεία στην ελληνική φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και λογική. Επιπλέον ήταν εξαιρετικά όμορφη!

Εκείνη την εποχή βασίλευε ο ασεβής αυτοκράτορας Μαξέντιος (σ.τ.μ. 305-313 ). Πήγε ο αυτοκράτορας για να προσφέρει θυσία στα είδωλα και διέταξε να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά του. Η Αικατερίνη ήλθε αντιμέτωπη μαζί του, με μεγάλη παρρησία, και έλεγξε  αφόβως την ειδωλολατρική του πλάνη. Βλέποντας αυτός ότι εκείνη ήταν ανώτερή του στη σοφία και στις γνώσεις κάλεσε πενήντα από τους σοφότερους άνδρες της επικράτειας ,για να συνομιλήσουν μαζί της σε θέματα πίστεως και, όπως πίστευε, να την καταισχύνουν δημοσίως.

Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο: με το ένθεο πνεύμα της η Αικατερίνη τους αποστόμωσε και τους κατήσχυνε ως ασόφους. Έξω φρενών ο αυτοκράτορας διέταξε να καούν και οι πνενήντα αυτοί άνδρες. Όμως, δι’ ευχών της αγίας, όλοι εκείνοι οι ρήτορες παραδέχτηκαν την πλάνη τους, ομολόγησαν το όνομα του Χριστού και δήλωσαν χριστιανοί προτού να εκτελεστούν. Μέσα στο δεσμωτήριο η Αικατερίνη κατήχησε στην αληθινή Πίστη τον στρατηγό του αυτοκράτορα, Πορφύριο, μαζί με διακόσιους στρατιώτες, αλλά και την ίδια την σύζυγο του βασιλιά. Όλοι αυτοί μαρτύρησαν για τον Χριστό.

Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης, ήλθε άγγελος του θεού και κατέστρεψε τον τροχό του μαρτυρίου στον οποίο οι δήμιοι είχαν προσδέσει την αγία παρθένο. Κατόπιν εμφανίστηκε σ’ αυτήν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός και την ενίσχυσε. Μετά από πολλά βασανιστήρια η Αικατερίνη δέχθηκε ασμένως το τελικό χτύπημα του αποκεφαλισμού σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, στις 24 Νοεμβρίου του 310. Γάλα, αντί για αίμα, έρρευσε από το σώμα της. Το θαυματουργό λείψανό της αναπαύεται στο Όρος Σινά, στην ιερά μονή που φέρει το όνομά της.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Πέρα από το Φαγητό, το ποτό και τον Ύπνο

«Ο τρόπος της άσκησής μου είναι αυστηρός: το καλοκαίρι νηστεύω κάθε μέρα, ενώ τον χειμώνα τρώγω κάθε δεύτερη μέρα. Δεν τρώγω δε τίποτε άλλο, με τη χάρη του Θεού, παρά μόνο ψωμί και αλάτι. Δεν χρησιμοποιώ επίσης ούτε λάδι ούτε κρασί. Ακόμη τη νύχτα αγρυπνώ , όπως διδάχθηκα , αφιερώνοντας τη μισή και πολλές φορές ολόκληρη τη νύχτα για προσευχή και μελέτη των λόγων του Θεού» , Αββάς Παλάμων ( Δ, 100-101 ) .

Ο αρχέγονος άνθρωπος , τόσο την ύπαρξη όσο και τη ζωή του την έπαιρνε από τον Θεό και Δημιουργό του. Ο αρχέγονος άνθρωπος δεν είχε ανάγκη τροφής και ποτού για να διατηρήσει την ύπαρξη και τη ζωή του. Την ύπαρξη και τη ζωή του διατηρούσε κυρίως ο Θεός, με τον Οποίο βρισκόταν σε άμεση και στενή σχέση και επι-κοινωνία. Η τροφή και το ποτό είχαν εντελώς δευτερεύουσα σημασία για τη διατήρηση της ζωής του ανθρώπου.

Η Πτώση, ως διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, σήμανε ταυτόχρονα τη φθορά και το θάνατο του ανθρώπου. Διότι, εκτός του Θεού κανένας άλλος παράγων και κανένα πράγμα δεν μπορούσε να διατηρήσει την ανθρώπινη ζωή.

Μετά λοιπόν την Πτώση, η ζωή του ανθρώπου άρχισε να εξαρτάται αποκλειστικά από το φαγητό και το ποτό. Τα φαγητό και το ποτό, ως κτιστά στοιχεία, δεν έχουν από τη  φύση τους τη δυνατότητα να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Εκείνο, το οποίο του προσφέρουν είναι μόνο η επιβίωση, μια αναστολή του θανάτου. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος ,για να επιβιώσει έχει ανάγκη της τροφής και του ποτού. Η στέρηση ή διακοπή της διατροφής σημαίνει θάνατο.

Ο Μοναχός όμως επιδιώκει όχι απλώς την επιβίωση, την πρόσκαιρη αναστολή του θανάτου, αλλά την ανάκτηση της αιώνιας ζωής. Προς το σκοπό αυτό, δίδει εντελώς δευτερεύουσα σημασία στην τροφοληπτική λειτουργία, ενώ συγκεντρώνει όλο το ενδιαφέρον του και τις προσπάθειές του στην επανασύνδεσή του με τον Θεό, την Πηγή της ζωής. Ο Μοναχός νηστεύει όχι γιατί αποδίδει αρνητική (διαρχική) σημασία στο φαγητό και το ποτό, αλλά διότι πιστεύει ότι αυτά δεν του εξασφαλίζουν παρά μόνο την επιβίωση και όχι τη ζωή.

Το ίδιο και ο ύπνος. Ο ύπνος δεν αποτελεί αμαρτία . Ο Θεός έδωσε τον ύπνο για την ανάπαυση του μεταπτωτικού ανθρώπου.  Ο ύπνος του αρχεγόνου ανθρώπου ήταν μία «έκστασις» ( Γεν. β΄21 ), μια κατάσταση δηλαδή της ψυχοσωματικής ύπαρξης , κατά την οποία δεν διεκόπτετο η επικοινωνίας της με τον Θεό. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι σε αυτή την κατάσταση της έκστασης του ύπνου, ο Θεός δημιούργησε την Εύα, «λαβών μίαν εκ των πλευρών» του Αδάμ. Ο ύπνος, όχι δεν διέκοπτε την επι-κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά του έδινε τη δυνατότητα μιας  αμεσότερης σχέσης μαζί του, όπως ακριβώς το εκφράζει ο λόγος του Θεού στο Άσμα Ασμάτων: «Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί» ( ε΄2 ) .

Όμως, για τον μεταπτωτικό άνθρωπο, ο ύπνος έγινε ένας μικρός θάνατος, που διακόπτει την επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Θεός, βέβαια, μπορεί να επικοινωνεί με τον άνθρωπο και κατά την διάρκεια του ύπνου ( πρβλ. Μτθ. α΄20, β΄12-13,19 ). Ο άνθρωπος όμως όταν κοιμάται δεν μπορεί να επι-κοινωνεί με τον Θεό.

Γι’ αυτό και ο Μοναχός, μαζί με το φαγητό και το ποτό αρνείται ή περιορίζει και τον ύπνο στο 1/3 της νύχτας. Ο Μοναχός χρησιμοποιεί το ½ ή και τα 2/3 της νύχτας για προσευχή και μελέτη, για επικοινωνία δηλαδή με τον Θεό. Το ίδιο στοχεύει και η ολονύκτια Αγρυπνία της Εκκλησίας. Είναι μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να νικηθεί η μεταπτωτική φύση, να αποτινάξει ο άνθρωπος τον λήθαργο και τον θάνατο του ύπνου, που διακόπτει την επικοινωνία του με τον Θεό, την Πηγή της Χαράς και της Ευτυχίας του.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

24 Νοεμβρίου Ο άγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος

Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πολεμούσε εναντίον των βαρβάρων, υπήρχε στις τάξεις του στρατού του ένας διοικητής του Αρμενικού στρατεύματος των Μαρτησίων. Ο διοικητής αυτός ονομαζόταν Μερκούριος. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Μερκούριο, έβαλε το χέρι του ένα σπαθί και τον διαβεβαίωσε για την επικείμενη νίκη του κατά των εχθρών. Ο Μερκούριος επέδειξε θαυμαστή ανδρεία, νικώντας με ευκολία τους εχθρούς , σαν να ήταν απλό χορτάρι. Μετά την περιφανή νίκη του, ο αυτοκράτορας Δέκιος τον κατέστησε αρχιστράτηγο των στρατευμάτων του. Όμως κάποιοι φθονεροί άνθρωποι τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα ως χριστιανό, γεγονός που εκείνος όχι μόνο δεν έκρυψε, αλλά απεναντίας ομολόγησε ανοικτά ενώπιον του αυτοκράτορα. Ο Μερκούριος βασανίστηκε ανηλεώς. Τον μαστίγωσαν, ύστερα έγδαραν λωρίδες από το σώμα του με μαχαίρι και τον έριξαν σε φωτιά για να καεί, αλλά Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στη φυλακή και τον θεράπευσε. Τέλος, ο αυτοκράτορας διέταξε να αποκεφαλιστεί στην Καππαδοκία ο στρατηγός Μερκούριος.

Όταν απετμήθη η κεφαλή του, το σώμα του έγινε λευκό σαν το χιόνι και ευωδίαζε μύρο. Τα θαυματουργά λείψανα του αγίου Μερκουρίου θεράπευσαν πολλούς ασθενείς. Ο ενδοξότατος αυτός στρατιώτης του Χριστού μαρτύρησε για την Πίστη ανάμεσα στα έτη 251 και 259 και έλαβε την κατοικία του στην αιώνια Βασιλεία του Θεού.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ