Χριστούγεννα με φόντο την οικονομική κρίση

Τέτοιες μέρες πριν μια δεκαετία όλη η χώρα πανηγύριζε για την ένταξή μας στην ευρωζώνη, οι Τράπεζες πουλούσαν αφειδώς χρήμα εορτοδάνεια και δάνεια διακοπών είχαν την τιμητική τους. Εν ολίγοις η χώρα μας ζούσε σε μια επίπλαστη ευμάρεια όλα επιφανειακά πήγαιναν καλά , έτσι η πλειονότητα του λαού ξέγνοιαστη απολάμβανε τα οφέλη. Πανάκριβα δώρα, πολυτελή αυτοκίνητα, μακρινά ταξίδια τέτοιες μέρες είχαν μεγάλη ζήτηση. Ως ένα σημείο καλά όλα αυτά αλλά από ένα σημείο και έπειτα υπήρχε έντονο το συναίσθημα του εγωκεντρισμού , ο άνθρωπος στο Χρηματιστήριο Αξιών δεν κρινόταν από το τι είναι αλλά από το πόσα έχει.
Δυστυχώς κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα στα Χριστούγεννα με φόντο την οικονομική κρίση, αυτές τις μέρες αντί οι άνθρωποι να νοιώθουν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, περπατάνε στο δρόμο σκυθρωποί με το κεφάλι κάτω αισθάνονται κατάθλιψη, ανασφάλεια, ανησυχία, μελαγχολία και απόγνωση. Χιλιάδες άνθρωποι είναι άνεργοι (ως τώρα πάνω από 500.000 υπολογίζονται οι άνεργοι), πολλοί έβαλαν λουκέτο στα καταστήματά τους, άλλοι αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και το ενοίκιό τους, άλλοι έχασαν σε πλειστηριασμό το σπίτι τους, άλλων κατάσχεσε η τράπεζα το αυτοκίνητό , άλλοι στερούνται από ιατροφαρμακευτική φροντίδα και δεν έχουν την δυνατότητα ούτε τα φάρμακά τους να αγοράσουν και άλλοι (δυστυχώς συμβαίνει και αυτό) φεύγουν μετανάστες .
Με τι καρδιά να ευχηθεί κανείς καλά Χριστούγεννα ;με όλη αυτή την κακομοιριά γύρω μας, με τόσο πόνο και τόση δυστυχία ίσως ακουστεί ως τραγική ειρωνεία. Έλα όμως που έρχεται στο νου μου η φράση ενός πολύ αγαπητού μου προσώπου, όταν πριν λίγα χρόνια του έδωσα τέτοιες μέρες ένα ακριβό δώρο έλαβα ως απάντηση << δεν με νοιάζει το δώρο αλλά αυτό που γράφεις στο χαρτάκι που το συνοδεύει, πρέπει να καταλάβεις ότι αξία δεν έχουν τα δώρα αλλά αυτά που νοιώθεις.>> Ο
 σεβασμός, η αγάπη , η ουσιαστική συμπόνια και η προσφορά προς τον συνάνθρωπο είναι βασικά στοιχεία για να φυτρώσει κάτι καλό , καιρός να πάψουμε να βλέπουμε και να δρούμε με γνώμονα το Εγώ και να σκεφτόμαστε , να δρούμε και να πορευόμαστε με γνώμονα το Εμείς μόνο έτσι αντιμετωπίζονται οι όποιες δυσκολίες. Καλά Χριστούγεννα

http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=435467

Ευτυχία Λαμπροπούλου Απόφοιτη Δημοσιογραφίας

Τουριστική "στροφή" στην Ορθοδοξία

Της Έφης Καραγεώργου απο http://www.capital.gr/News.asp?id=1356491

Την ανάπτυξη του θρησκευτικού-προσκυνηματικού τουρισμού στην Ελλάδα “βάζει μπροστά” το υπουργείο Πολιτισμού-Τουρισμού, όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός κ. Γιώργος Νικητιάδης. Στόχος είναι η προσέλκυση Ορθόδοξων τουριστών, αλλά και φοιτητών αρχαιολογικών και βυζαντινών σπουδών από τα πανεπιστήμια του κόσμου.

Οι ξένοι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα για καθαρά θρησκευτικούς λόγους υπολογίζονται σε 10.000 άτομα, και ο αντίστοιχος αριθμός των Ελλήνων που ταξιδεύουν στο εσωτερικό είναι 50.000 άτομα.

Την ίδια ώρα το Βατικανό προσελκύει 4,5 εκατ. επισκέπτες το χρόνο, η Παναγία της Λούρδης (Γαλλία) 7 εκατ. τουρίστες, η Φατίμα στην Πορτογαλία 5,4 εκατ. τουρίστες, οι Άγιοι Τόποι 2,7 εκατ., η Σαν Ζακ ντε Κομποστέλ στην Ισπανία 4 εκατ τουρίστες το χρόνο.

Ο κ. Νικητιάδης παρουσίασε μελέτη για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου προϊόντος κατά τη διάρκεια εκδήλωσης χθες, στο Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος, στην οποία παρέστησαν ο υφυπουργός Πολιτισμού-Τουρισμού Π. Αλιβιζάτος, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος (πρώην Ζακύνθου), ο Γραμματέας του Συνοδικού Γραφείου Προσκηνυματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Κατραμάδος, και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Τουριστικών Πρακτόρων ( ΗΑΤΤΑ) Γ. Τελώνης.

Τα δώρα των Μάγων

Αγίου Επισκόπου Νικολάου (Βελιμίροβιτς)

«ΚΑΙ πεσόντες προσεκύνησαν Αὐτῷ» (Ματθ. β´ 11). Αὐτοὶ ποὺ εἶχαν λατρεύσει τὰ ἄστρα μὲ φόβο καὶ τρόμο, τώρα μὲ μεγάλη χαρὰ πίπτουν στὸ ἔδαφος καὶ λατρεύουν τὸν ζῶντα Κύριο, ὁ ῾Οποῖος ἦλθε στὴν γῆ γιὰ νὰ τοὺς ἐλευθερώση ἀπὸ τὴν δουλεία τους στὰ ἄστρα καὶ ἀπὸ τὴν πίστι τους στὴν τυφλὴ μοῖρα. «Καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν Αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (αὐτόθι). Τοῦ ἔφεραν τρία δῶρα, τὰ ὁποῖα ὑπεδήλωναν ἀνεπίγνωστα τὴν ῾Αγία καὶ Ζωοποιὸ Τριάδα, εἰς τὸ ῎Ονομα τῆς ῾Οποίας τὸ Παιδίον ᾿Ιησοῦς ἦλθε μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἔκαναν γνωστὸ τὸ τριπλὸ λειτούργημα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ: Βασιλικό, ῾Ιερατικὸ καὶ Προφητικὸ - διότι ὁ χρυσὸς συμβολίζει τὴν Βασιλεία, ὁ λίβανος τὴν ῾Ιερωσύνη καὶ τὸ μύρο τὴν Προφητεία ἤ Θυσία. Τὸ νεογέννητο Παιδίον θὰ ἦταν Βασιλεὺς τῆς αἰωνίου Βασιλείας, ὁ ἀναμάρτητος ῾Ιερεὺς καὶ ὁ Προφήτης, ὅπως δὲ οἱ περισσότεροι Προφῆτες πρὸ Αὐτοῦ, θὰ θανατωνόταν. Εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους, ὅτι ὁ χρυσὸς δηλώνει Βασιλέα καὶ τὴν Βασιλεία του· εἶναι φανερό, ὅτι τὸ λιβάνι δηλώνει προσευχὴ ἤ ἱερωσύνη· καὶ εἶναι ἐπίσης φανερὸ ἀπὸ τὴν ῾Αγία Γραφή, ὅτι τὸ μύρο δηλώνει ἀθανασία (ἀφθαρσία): ὁ Νικόδημος ἤλειψε τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ μὲ μύρο (᾿Ιωάν. ιθ´ 39, 40· πρβλ. Ψαλμ. μδ´ 8), καὶ ἄλειφαν τὰ σώματα γιὰ νὰ τὰ συντηρήσουν ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ ἀποσύνθεσι, γιὰ νὰ τὰ διατηρήσουν ὀλίγο περισσότερο ἀπὸ τὴν φρίκη τῆς καταστροφῆς τοῦ θανάτου. ῾Ο κόσμος ἐπρόκειτο νὰ φωτισθῆ ἀπὸ τὸν Χριστὸ ὡσὰν μὲ χρυσό· ἐπρόκειτο νὰ γεμίση μὲ προσευχές, ὅπως ὁ Ναὸς πληροῦται μὲ τὴν εὐωδία τοῦ θυμιάματος·  καὶ ὅλο τὸ σύμπαν ἐπρόκειτο νὰ διαπερασθῆ ἀπὸ τὴν εὐωδία τῆς διδασκαλίας Του καὶ τοῦ Σώματός Του ὡσὰν μὲ μύρο. ᾿Επὶ πλέον, τὰ τρία ἐκεῖνα δῶρα συμβολίζουν τὸ διαρκὲς (ἀνθεκτικὸ) καὶ τὸ ἀπαράλλακτο: ὁ χρυσὸς παραμένει χρυσός, τὸ λιβάνι παραμένει λιβάνι καὶ τὸ μύρο παραμένει μύρο: κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν χάνει τὴν φύσι του στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. Μετὰ χίλια χρόνια, ὁ χρυσὸς ἀκόμη λάμπει, τὸ λιβάνι καίει καὶ τὸ μύρο διατηρεῖ τὴν εὐωδία του. Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ εὕρουν στὴν γῆ τρία ἄλλα πράγματα, τὰ ὁποῖα τόσο πιστὰ νὰ συμβολίζουν τὴν ἐπίγεια ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ ἤ τὰ ὁποῖα θὰ ἔδειχναν καθαρώτερα καὶ ἐκφραστικώτερα τὸν διαρκῆ -τὸν αἰώνιο- χαρακτῆρα τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ καὶ ὅλων τῶν πνευματικῶν καὶ ἠθικῶν ἀξιῶν, τὶς ὁποῖες ἐκόμισε στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν οὐρανό. ῎Εφερε ἀλήθεια καὶ προσευχὴ καὶ ἀθανασία. Μὲ ποιό ἄλλο πρᾶγμα στὴν γῆ θὰ μποροῦσε ἡ ἀλήθεια νὰ ἀντιπροσωπευθῆ καλύτερα παρὰ μὲ τὸν χρυσό; Κάνε ὅ,τι θέλεις μὲ τὸν χρυσὸ καὶ αὐτὸς θὰ κρατήση τὴν λάμψι του. Μὲ ποιό ἄλλο πρᾶγμα στὴν γῆ θὰ μποροῦσε ἡ προσευχὴ νὰ ἀντι- προσωπευθῆ καλύτερα παρὰ μὲ τὸ λιβάνι; ῞Οπως ὁ καπνὸς τοῦ θυμιάματος διαποτίζει ὅλο τὸν Ναό, ἔτσι καὶ ἡ προσευχὴ διαποτίζει ὅλη τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὅπως ὁ καπνὸς ἀνέρχεται ὑψηλά, ἔτσι καὶ ἡ προσευχὴ ἀνεβάζει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεό: «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν Σου» (Ψαλμ. 140/141, 2). Εἶναι βέβαια ἀλήθεια ὅτι καὶ ἄλλα πράγματα ἀναδίδουν καπνό, ἀλλὰ κανεὶς ἄλλος καπνὸς σὰν τοῦ θυμιάματος δὲν μπορεῖ νὰ ἑλκύση τὴν ψυχὴ σὲ προσευχή. Μὲ ποιό ἄλλο πρᾶγμα στὴν γῆ θὰ μποροῦσε ἡ ἀθανασία νὰ ἀντιπροσω- πευθῆ καλύτερα παρὰ μὲ τὸ μύρο; ῾Η θνητότητα παράγει μία δυσοσμία, ἡ ἀθανασία εἶναι μία σταθερὴ εὐωδία. Καὶ ἔτσι, οἱ ἀστρολόγοι ἀπὸ τὴν ᾿Ανατολὴ ἐξέφρασαν συμβολικὰ ὁλόκληρη τὴν Χριστιανικὴ πίστι, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν ῾Αγία Τριάδα ὥς τὴν ᾿Ανάστασι καὶ τὴν ἀφθαρσία τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ καὶ αὐτῶν ποὺ θὰ Τὸν ἀκολοθοῦσαν. Δὲν εἶναι λοιπὸν ἁπλοῖ προσκυνηταί, ἀλλὰ προφῆται: προφῆται τῆς Χριστι- ανικῆς πίστεως καὶ τῆς ζωῆς καὶ τῶν ἔργων τοῦ Χριστοῦ

Γέροντας Παΐσιος - Οι πειρασμοί στις γιορτές

 

- Γέροντα, γιατί στις γιορτές συνήθως συμβαίνει κάποιος πειρασμός;

- Δεν ξέρεις; Στις γιορτές ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι έχουν χαρά και κερνούν, δίνουν ευλογίες, δώρα πνευματικά στους ανθρώπους. Εδώ οι γονείς κερνούν, όταν γιορτάζουν τα παιδιά, η οι βασιλείς
χαρίζουν ποινές, όταν γεννιέται κανένα βασιλόπουλο, οι Άγιοι γιατί να μην κεράσουν;

Μάλιστα η χαρά που δίνουν κρατάει πολύ και βοηθιούνται πολύ οι ψυχές. Γι’ αυτό ο διάβολος, επειδή το ξέρει αυτό, δημιουργεί πειρασμούς, για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα και να μη
χαρούν ούτε να ωφεληθούν από την γιορτή. Και βλέπεις, μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν, τους βάζη ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν
κοινωνούν, αλλά ούτε στην εκκλησία πηγαίνουν.

Τα φέρνει έτσι τα πράγματα το ταγκαλάκι, ώστε να στερηθούν όλη την θεία βοήθεια.

 

Αυτό παρατηρείται και στην δική μας, την καλογερική ζωή. Πολλές φορές το ταγκαλάκι, επειδή γνωρίζει εκ πείρας ότι θα βοηθηθούμε πνευματικά σε κάποια γιορτή, εκείνη την ημέρα, ή μάλλον από την
παραμονή, δημιουργεί έναν πειρασμό- σαν πειρασμός που είναι- και μας χαλάει όλη την διάθεση.

Μπορεί λ.χ. να μας βάλη να φιλονικήσουμε με ένα αδελφό, και ύστερα μας θλίβει, μας τσακίζει ψυχικά και σωματικά. Έτσι, δεν μας αφήνει να ωφεληθούμε από την γιορτή με τον χαρούμενο τρόπο της
δοξολογίας. Ο Καλός Θεός όμως, όταν δη ότι δεν δώσαμε εμείς αφορμή, αλλά αυτό έγινε μόνον από φθόνο του πονηρού, μας βοηθάει.

Και ακόμη πιο θετικά μας ωφελεί, όταν εμείς παίρνουμε ταπεινά το σφάλμα επάνω μας και δεν κατηγορούμε όχι μόνον τον αδελφό μας αλλά ούτε και τον μισόκαλο διάβολο, διότι η δουλειά του αυτή
είναι: να δημιουργή σκάνδαλα και να σκορπάη κακότητα, ενώ ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού πρέπει να σκορπάη ειρήνη και καλωσύνη. 

 

 xristianos.gr

 

 

ΔΑΦΝΗ

     

Πνευματική πρόοδος υπάρχει όπου υπάρχει πολλή ταπείνωση,<Γερ.ΠΑΙΣΙΟΣ >

           
                                                                        Γιατί δεν δοξάζεις διαρκώς τον Θεό; Τί σου λείπει;
Πνευματική πρόοδος υπάρχει όπου υπάρχει πολλή ταπείνωση ... - Γέροντα, πώς ένας άνθρωπος αλλάζει σε έναν μήνα, και άλλος αγωνίζεται χρόνια και προκοπή δεν κάνει;
- Εσείς τι λέτε; Πώς γίνεται αυτό;

- Γέροντα, μου λέει ο λογισμός πως, αν ο άνθρωπος ταπεινωθή και ζητήση το έλεος του Θεού, τον βοηθάει ο Θεός και προοδεύει.

-Αυτό είναι. Ταπείνωση χρειάζεται. Πνευματική πρόοδος υπάρχει όπου υπάρχει πολλή ταπείνωση.

Όσοι βρήκαν τον δρόμο της ταπεινοφροσύνης ,προχωρούν στην πνευματική ζωή σύντομα, σταθερά και χωρίς κόπο. Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει την ταπείνωση, αυτήν την μεγάλη δύναμη! Όλη η πρόοδος εκεί βρίσκεται. Όσο κανείς ταπεινώνεται , τόσο χαριτώνεται από τον Θεό και τόσο πιο πολύ προοδεύει. Πόση δύναμη έχει η ταπείνωση, και όμως δεν την αξιοποιούν οι άνθρωποι!

- Γέροντα, μια ταπεινή ψυχή έχει πιο εύκολο πνευματικό αγώνα;
Και βέβαια, γιατί ο ταπεινός με λίγο σπρώξιμο τρέχει πιο πολύ. Πάρε μια μπίλια καν' την έτσι, κυλάει καν' την αλλιώς, πάλι κυλάει, γιατί δεν έχει εξογκώματα, για να σκαλώνη.

- Γέροντα, υπάρχει περίπτωση προσπαθώντας κανείς σαν καλλιεργήση την ταπείνωση να ταπεινώνη συνέχεια τον εαυτό του και τελικά να πέση στην απόγνωση;

- Όχι, γιατί η πραγματική ταπείνωση φέρνει ελπίδα, όχι απελπισία. Απελπισία φέρνει ο εγωισμός , γιατί ο εγωιστής στηρίζεται στον εαυτό του, ενώ ο ταπεινός ελπίζει στο έλεος του Θεού. Μέσα από την συντριβή της ταπεινώσεως σιγά-σιγά αναπτύσσεται ο πνευματικός άνθρωπος.

Όλη η ζωή του ανθρώπου μετά είναι ένας μεγάλος και φιλότιμος αγώνας, αλλά πάντα προχωρεί με μεγάλη ελπίδα στον Θεό, απογοητευμένος από τον εαυτό του με την καλή έννοια, απογοητευμένος δηλαδή από το εγώ του.
                                                

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ    ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ   ΛΟΓΟΙ {  Ε'  }  ΠΑΘΗ ΚΑΙ  ΑΡΕΤΕΣ  ΣΕΛ190       ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ  ''ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ  Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ               Σ0 ΥΡΩΤΗ      ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ                                                  <,ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ >18 ΔΕΚ 2011  >

Ή σωτηρία τού ανθρώπουεξαρτάται άπό το δευτερόλεπτο, όχι άπό το λεπτό. Ό άνθρωπος µέ έναν τα-πεινό λογισµό σώζεται, ενώ, αν φέρη έναν υπερήφανο λογισµό, τά χάνει όλα.Άπό φιλότιµο καί µόνον πρέπει νά σωθούµε. ∆έν υπάρχει µεγαλύτερος πόνοςγιά τόν Θεό άπό το νά δη τόν άνθρωπο στην κόλαση. Νοµίζω ότι καί µόνον ήευγνωµοσύνη στον Θεό γιά τίς πολλές Του ευλογίες καί ή ταπεινή συµπεριφοράµέ αγάπη προς τίς εικόνες Του, τους συνανθρώπους µας, µέ λίγο φιλότιµοαγώνα, είναι αρκετά, γιά νά έχουµε αναπαυµένη τήν ψυχή µας καί σ' αυτήν τήνζωή καί στην άλλη ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ<< ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ .>>  <Ηλιας >

Τί κατόρθωσαν σήμερα οἱ ἄνθρωποι

 Ὁ πολιτισμὸς καλὸς εἶναι, ἀλλά, γιὰ νὰ ὠφελήση, πρέπει νὰ «πολιτισθῆ» καὶ ἡ ψυχή. Ἀλλιῶς εἶναι κατα­στροφή. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶπε: «Ἀπό τους γραμματι­σμένους θὰ ἔρθη τὸ κακό». Παρ' ὅλο ποὺ ἡ ἐπιστήμη ἔχει προχωρήσει τόσο πολὺ καὶ ἔκανε πρόοδο μεγάλη, ἐν τού­τοις μὲ ὅ,τι κάνουν γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸν κόσμο, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, καταστρέφουν τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς ἄφησε τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνη τοῦ κεφαλιοῦ του, ἀφοῦ δὲν Τὸν ἀκούει, καὶ ἔτσι τρώει τὸ κεφάλι του. Καταστρέφε­ται μόνος του ὁ ἄνθρωπος μὲ αὐτὰ ποὺ φτιάχνει.

Τί κατόρθωσαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ 20οῦ αἰῶνος μὲ τὸν πολιτισμό! Παλάβωσαν τὸν κόσμο, μόλυναν τὴν ἀτμό­σφαιρα, τὰ πάντα. Ἡ ρόδα, ἂν ξεφύγη ἀπὸ τὸν ἄξονα, γυρίζει συνέχεια χωρὶς σκοπό. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἅμα ξεφύγουν ἀπὸ τὴν ἁρμονία τοῦ Θεοῦ, βασανίζονται! Παλιὰ ὑπέφεραν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸν πόλεμο· σήμερα ὑποφέρουν ἀπὸ τὸν πολιτισμό. Τότε ἔφευγαν ἀπὸ τὶς πό­λεις στὰ χωριὰ ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου καὶ μὲ ἕνα χωραφάκι περνοῦσαν. Τώρα θὰ φύγουν ἀπὸ τὶς πόλεις ἐξ αἰτίας τοῦ πολιτισμοῦ, γιατί δὲν θὰ μποροῦν νὰ ζήσουν μέσα σ' αὐτές. Τότε ὁ πόλεμος ἔφερνε θάνατο. Τώρα ὁ πολι­τισμὸς φέρνει ἀρρώστια.
- Γέροντα, γιατί πλήθυνε τόσο πολὺ ὁ καρκίνος;

- Τὸ Τσερνομπὶλ κ.λπ. τί ἔκαναν; Ἀπό ἐκεῖ εἶναι. Αὐτὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι... Τί σακατεμένος κόσμος ὑπάρχει! Σὲ ποιὰ ἐποχὴ ἦταν τόσοι ἄρρωστοι; Παλιὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν ἔτσι. Τώρα, ὅποιο γράμμα ἀνοίξω, καρκίνο ἤ ψυχοπάθεια ἤ ἐγκεφαλικὸ ἢ διαλυμένες οἰκογένειες, αὐτὰ θὰ συναντήσω. Ἄλλοτε σπάνια ὑπῆρχε καρκίνος. Βλέ­πεις, ἦταν φυσικὴ ἡ ζωή. Ἄλλο θέμα τί ἐπέτρεπε ὁ Θεός. Ἔτρωγε κανεὶς φυσικὲς τροφὲς καὶ ἦταν ὑγιέστατος. Φροῦτα, κρεμμύδια, ντομάτες, ἦταν ὅλα καθαρά. Τώρα καὶ αὐτὲς οἱ φυσικὲς τροφὲς σακατεύουν τὸν ἄνθρωπο. Αὐτοὶ ποὺ τρῶνε ὅλο τέτοιες τροφὲς παθαίνουν μεγαλύτερη ζημιά, γιατί ὅλα ἔχουν μολυνθῆ. Ἂν ἦταν παλιὰ ἔτσι, ἐγὼ θὰ πέθαινα ἀπὸ νέος, γιατί σὰν καλόγερος ἔτρωγα ὅ,τι εἶχε ὁ κῆπος· πράσα, μαρούλια, κρεμμύδια, λάχανα, ὅλο τέτοια, καὶ ἤμουν μιὰ χαρά. Τώρα ἔχουν λιπάσματα, ραντίσματα. Τί τρῶνε σήμερα οἱ ἄνθρωποι! Τὸ ἄγχος, οἱ νοθευμένες τροφὲς ἀρρώστια φέρνουν. Ἀχρηστεύεται ὁ κόσμος, ὅταν χρησιμοποιῆ ἀδιάκριτα τὴν ἐπιστήμη.

- Γέροντα, παλιὰ πῶς ἄντεχαν οἱ ἄνθρωποι περισσότερο στὴν ἄσκηση καὶ ἦταν πιὸ ὑγιεῖς; Βοηθοῦσαν καὶ οἱ τροφές; - Ναί, γιατί ἦταν οἱ τροφὲς καθαρὲς τότε. Αὐτὸ χρειάζεται συζήτηση; Καὶ ὅλα τὰ ἔτρωγαν ὥριμα. Τώρα ὅλα τὰ κόβουν ἄγουρα, γιὰ νὰ μὴ χαλάσουν, καὶ τὰ ἀφήνουν στὸ ψυγεῖο. Τὰ μαζεύουν πράσινα-πράσινα καὶ τὰ ἀφήνουν νὰ ὡριμάσουν. Ἐνῶ πρῶτα ὡρίμαζε τὸ φροῦτο, ἔπεφτε κάτω ἀπὸ τὸ δένδρο ἤ, μόλις τὸ ἔπιανες, κοβόταν. Ἀλλὰ ἐκτός ποὺ ἔτρωγαν καλές, ὑγιεινὲς τροφὲς - ψωμὶ καὶ βού­τυρο ἢ γάλα ἦταν γιὰ τὸ παιδὶ γερὴ τροφὴ -, δούλευαν καὶ τὸ μυαλὸ τους οἱ ἄνθρωποι καὶ καταλάβαιναν, ὅταν πάθαιναν κάτι, ἂν ἦταν ἀπὸ τὶς τροφές. Τώρα καὶ οἱ τροφὲς εἶναι νοθευμένες καὶ τὸ μυαλὸ δὲν τὸ δουλεύουν.

Καὶ πόσα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ φτιάχνει τώρα ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄχρηστα. Τὸ μαλλὶ σιγά-σιγὰ τὸ καταργοῦν. Δύ­σκολα νὰ βρῆς μάλλινη φανέλλα νὰ κρατᾶ τὸν ἱδρώτα. Φορῶ μιὰ φανέλλα μάλλινη καὶ ἀμέσως καταλαβαίνω ἂν ἔχη συνθετικό, γιατί δὲν μπορῶ νὰ πάρω ἀναπνοή· μὲ πιάνει δυσφορία, πάω νὰ σκάσω! Καὶ τὸ θεωροῦν στέ­ρεο, πιὸ καλό! Τὸ θεωροῦν πρόοδο! Εἶναι ὅμως ὑγιεινὰ αὐτά; Ἔτσι ὅπως τὰ κάνουν εἶναι ἀνθυγιεινά. Καὶ γρά­φουν «ἁγνὸ παρθένο μαλλί»!! Καὶ θὰ βροῦν καὶ ἄλλες καθαρώτερες λέξεις, γιὰ νὰ τὰ διαφημίζουν! Τὰ πρόβα­τα τώρα νὰ τὰ ἔχουμε μόνο γιὰ τὸ κρέας, ἀφοῦ φτιά­χνουμε μαλλὶ ἀπὸ πετρέλαιο. Καὶ οἱ μεταξοσκώληκες λένε: «Ἀφοῦ θέλετε καλύτερο μετάξι, φτιάξτε το ἐσεῖς       
                                                      <<  ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   18ΔΕΚ 2011>>
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α' σελ 132
Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο

(Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπο το βιβλιο πού ἐξέδωκε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, πρός τό ὁποῖο ἐκφράζουμε τίς θερμές μας εὐχαριστίες

Χριστός γεννάται δοξάσατε.

«Χριστός γεννάται δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών  απαντήσατε.
Χριστός επί γης  υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα ή γη,
και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται».


 Ο Χριστὸς γεννιέται, δοξάσατε. Ο Χριστὸς απὸ τον ουρανὸ συναντήστε (τὸν). Ο Χριστὸς επάνω στὴν γη υψωθείτε. Τραγουδηστε για τον Κύριο όλη η γη και με ευφορσύνη ανυμνήστε τον λαοί οτι δοξάστηκε.

Αντιμετώπιση υβριστών ΓΕΡ ΠΑΙΣΙΟΣ

- Γέροντα, στην Αγία Γραφή λέει ότι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται[1]. Ποια είναι η βλασφημία αυτή;

- Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος γενικά είναι η περιφρόνηση στα θεία, όταν ο άνθρωπος έχει, εννοείται, τα λογικά του. Τότε είναι και ένοχος. Π.χ. έναν που μου είπε «άντε κι εσύ και οι θεοί σου...», του έδωσα μία σπρωξιά και τον τίναξα πέρα, γιατί αυτό ήταν βλασφημία. Ή περνάνε δύο έξω από μία Εκκλησία. Ο ένας κάνει τον σταυρό του και λέει και στον άλλο «κάνε, ευλογημένε, κι εσύ τον σταυρό σου...» και αυτός αντιδρά: «Άντε κι εσύ που θα κάνω τον σταυρό μου!». Αυτή η περιφρόνηση είναι βλασφημία.

Αδύνατον επομένως σε έναν ευλαβή άνθρωπο να υπάρχει βλασφημία. Άλλα και η αναίδεια είναι βλασφημία κατά του Άγιου Πνεύματος. Ο αναιδής διαστρέφει η καταπατάει λ.χ. μία ευαγγελική αλήθεια, για να δικαιολογήσει την πτώση του. Δεν σέβεται την αλήθεια, την πραγματικότητα, άλλα την τσαλακώνει εν γνώσει του· τσαλαπατάει ένα ιερό πράγμα. Και αυτό σιγά-σιγά γίνεται πλέον κατάσταση. Στην συνέχεια απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και ο άνθρωπος δέχεται επιδράσεις δαιμονικές. Και αν δεν μετανοήσει, τι εξέλιξη θα έχει... Θεός φυλάξοι!

Οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες<Γ.ΠΑΙΣΙΟΣ ..>

                        Γέροντα,   πολλοί ανησυχούν   . Τι θα γίνη με        το         ένα τι θα γίνη με το άλλο.
-                             Κοίταξε να δεις. Τώρα ο Θεός , και να ήθελε να μας αφήσει ,δεν μπορεί.
- Τι εννοείτε, Γέροντα;
-Να, οι γονείς όταν φέρνουν ένα παιδάκι στον κόσμο, όσο αγωνίζονται να το μεγαλώσουν, τόσο περισσότερο το αγαπούν και το πονούν. Έτσι και ο Θεός , μας έφερε στον κόσμο, αγωνίσθηκε κατά κάποιον τρόπο , μας μεγάλωσε, κουράσθηκε να μας κάνη ό,τι μας έκανε. Τώρα, και να θέλη να μας αφήση, δεν μπορεί , γιατί μας πονάει, αρκεί εμείς να έχουμε λίγο φιλότιμο. Αν έχουμε λίγο φιλότιμο, δεν θα χάσουμε τον Παράδεισο.
- Γέροντα, είπατε ότι ο Καλός Θεός δεν θα μας αφήση…
- Ναι, ο Θεός ποτέ δεν μας αφήνει. Εμείς Τον αφήνουμε. Όταν ο άνθρωπος δεν ζη πνευματικά , δεν δικαιούται την θεία βοήθεια. Όταν όμως ζη πνευματικά και είναι κοντά στο Θεό, την δικαιούται . Τότε, αν συμβή κάτι και πεθάνη, είναι έτοιμος για την άλλη ζωή , οπότε είναι κερδισμένος και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη

O Γέροντας Πορφύριος για τον Αντίχριστο και το 666

                   Δεν ανησυχώ
Μια μέρα τον ρώτησα στο κελί του:
“Γέροντα, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το 666, για την έλευση του αντιχρίστου, που πλησιάζει -μερικά μάλιστα ισχυρίζονται ότι ήδη ήλθε, για το ηλεκτρονικό χάραγμα του δεξιού χεριού ή του μετώπου, για τη σύγκρουση Χριστού και αντίχριστου και τη συντριβή του τελευταίου, για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Εσείς τι λέτε γι’ αυτά;”.
Ο Γέροντας απάντησε:
“Τι να πω; Εγώ δεν λέω ότι είδα την Παναγία, ότι θα γίνει πόλεμος και άλλα τέτοια. Ξέρω ότι θα έρθει ο αντίχριστος, ότι θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλά πότε δεν ξέρω. Αύριο; μετά χίλια χρόνια; δεν ξέρω. Όμως δεν ανησυχώ γι’ αυτό. Διότι ξέρω ότι η ώρα του θανάτου είναι για τον καθένα η Δευτέρα Παρουσια  Κυρίου. Και η ώρα αυτή είναι πολύ κοντά”. [Γ 290π]

Κώστας Οὐράνης Πρωΐ στὸ Ἅγιον Ὄρος

Κώστας Οὐράνης

Πρωΐ στὸ Ἅγιον Ὄρος

Ἀπὸ τὸ: «Ταξίδια: Ἑλλάδα» ἔκδ. Ἑστία, 1949.


Πρωΐ στὸ Ἅγιον Ὄρος. Θεῖο ἀνοιξιάτικο πρωΐ!...
Ἡ νυχτερινὴ ὑπνοβατικὴ καὶ μυστηριώδης ἀτμόσφαιρα τῆς μονῆς τῆς Λαύρας ἔχει διαλυθεῖ σὰν καταχνιά. Ὅλα εἶναι φῶς, εἰρήνη καὶ καλωσύνη. Ἀκύμαντο, κατάχρυσο κι ἀτέρμονο, κάτω ἀπ’ τὰ πόδια μας, τὸ Αἰγαῖο. Καταπράσινες, γελαστὲς καὶ κατάστικτες ἀγριολούλουδα οἱ πλαγιές. Βαθὺς καὶ καταγάλανος ὁ οὐρανός. Κανεὶς ἦχος ζωῆς δὲν ταράζει τὴ μαγεμένη σιγή. Δὲν ἀκούεται ἐδῶ οὔτε τρουγκάνι προβάτου, οὔτε κὰν ἡ διάτορη κραυγὴ τοῦ πετεινοῦ. Ἡ γαλήνη ἔχει κάτι τὸ ἐξώκοσμο. Ὁ γλυκὸς πρωϊνὸς ἀέρας δὲ φέρνει ὡς τὸν πανοπτικὸ ἐξώστη τοῦ ξενῶνα μας παρὰ ἀρώματα μόνο...΄

Ποτισμένο φῶς, τὸ μεγάλο αἰωνόβιο μοναστήρι προσθέτει στὴ γενικὴ εἰρήνη καὶ τὴ δική του. Οἱ περισσότεροι μοναχοί, κουρασμένοι ἀπὸ τὴν ὁλονυχτία στὴν ἐκκλησία, θὰ κοιμοῦνται ἀκόμα. Δυό-τρεῖς μόνο μαῦρες σιλουέτες, ἀκίνητες σὰν κουρνιασμένα κοράκια στὰ ξύλινα μπαλκόνια τους, τὰ κρεμασμένα ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς μονῆς, κοιτᾶν τὸ φωτεινὸ ὄνειρο τοῦ πελάγου.

Φῶς καὶ εἰρήνη. Ἡ ἀπέραντη ἐσωτερικὴ αὐλή τῆς μονῆς εἶναι ἐντελῶς ἔρημη. Ἔρημη σὰν τὴν ἔρημο. Οἱ πλάκες της γυαλίζουν στὸν ἥλιο, κι ἀνάμεσά τους ἔχουν φυτρώσει χορτάρια. Δὲ βλέπει κανεὶς οὔτε μιὰ γάτα νὰ τεντώνεται ρᾴθυμα μέσα στὸ φῶς, οὔτε ἕνα πουλὶ ποὺ νὰ σπαθίζει τὸ φῶς μὲ τὸ γοργό του ἴσκιο. Στὸ κέντρο τῆς αὐλῆς, ἡ μικρὴ βυζαντινὴ ἐκκλησία μὲ τοὺς κατακόκκινους τοίχους καὶ τοὺς μολυβένιους τρούλους εἶναι κλειστὴ καὶ κοιμισμένη. Στὴ Φιάλη –τὸ μικρὸ ὀκτάγωνο κτίσμα μὲ τοὺς λευκοὺς κίονες καὶ τὴ μαρμάρινη στὴ μέση δεξαμενή, ὅπου ἁγιάζονται τὰ νερὰ τῶν Ἐπιφανίων- δὲν ἀκούγεται ὁ παραμικρότερος ψίθυρος τρεχούμενου νεροῦ. Ἀκίνητες κ’ οἱ κορφὲς τῶν δύο πανύψηλων κυπαρισσιῶν ποὺ φύτεψε, πρὶν χίλια χρόνια, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς μονῆς.