Συνονόματος ενός μεγάλου αγίου του 20ου αιώνα, του Αγίου Νεκταρίου ζει και κινείται ανάμεσά μας και αποτελεί μια μεγάλη εξαίρεση. Είναι ένα άστροφωτεινό που λάμπει ήδη μέσα στην εκκλησία μας για να καθοδηγεί εμάς τα φτωχά παιδιά του 21ου αιώνα,φτωχά από πνευματικότητα και με την προσευχή του να μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, μέσα στο οποίο εκείνος είναι καθημερινά λουσμένος. Να γιατί το άρθρο μας, αυτό το ταπεινόαφιέρωμα σε μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας,επιγράφεται "ο εκλεκτός του Θεού"...
Όταν κανείς θέλει να μιλήσει για έναν άνθρωπο πουζει και κινείται ανάμεσά μας θα πρέπει να είναιπροσεκτικός, όσο αυτό είναι δυνατόν, στουςεπαινετικούς χαρακτηρισμούς του, διότι όπωςγνωρίζουμε ο έπαινος πολλές φορές ξεσηκώνειπόλεμο στην ψυχή που αγωνίζεται κατά Θεόν.Επειδή, όμως, συμβαίνει πάντοτε να γράφουμεπλούσια εγκώμια, όπως άλλωστε και οφείλουμε,στους κεκοιμημένους αγίους, εμείς θέλουμε να σταθούμεμε μεγάλο σεβασμό και ευλάβεια μπροστά σε μια μορφή, που τολμούμε να πούμε ότι είναι αγία. Καιεπειδή οι καιροί μας είναι όπως διαπιστώνουμε όλοι μας ορφανοί από μεγάλες αγίες μορφές, έχουμεένα χρέος βαρύ, τουλάχιστον αυτές τις λίγες, που ακόμα υπάρχουν για να φωτίζουν το δρόμο μας,οφείλουμε να τις τιμούμε. 'Αλλωστε ο άγιος γίνεται άγιος εν ζωή. Μετά το θάνατό του η Χάρις του Θεούείναι εκείνη που τον καταξιώνει και τον αποκαλύπτει, ότι έτσι έζησε, έτσι πορεύθηκε, έτσι διήλθε απ'αυτόν τον κόσμο μέσα στην αγιότητα και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Ένας τέτοιος άνθρωπος που όλοι μας τον ξέρουμε και όλοι σίγουρα τον έχουμε ακούσει, ακόμα κι ανδεν τον συναντήσαμε, είναι ο π. Νεκτάριος Βιτάλης. Συνονόματος ενός μεγάλου αγίου του 20ου αιώνα,του Αγίου Νεκταρίου, ζει και κινείται ανάμεσά μας και αποτελεί μια μεγάλη εξαίρεση. Είναι ένα άστροφωτεινό, που λάμπει ήδη μέσα στην εκκλησία μας, για να καθοδηγεί εμάς τα φτωχά παιδιά του 21ουαιώνα, φτωχά από πνευματικότητα και με την προσευχή του να μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές τουΑγίου Πνεύματος, μέσα στο οποίο εκείνος είναι καθημερινά λουσμένος. Να γιατί το άρθρο μας, αυτό τοταπεινό αφιέρωμα σε μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας, επιγράφεται "ο εκλεκτός του Θεού". Καιείναι εκλεκτός του Θεού ο π. Νεκτάριος Βιτάλης από τότε που γεννήθηκε. Από μικρός, τότε που ακόματο όνομά του ήταν Βασίλειος, αισθάνθηκε την κλίση για ν' αφιερωθεί στο Θεό και γι' αυτό τα παιχνίδιατου μαζί με τα άλλα παιδιά της πειραιώτικης γειτονιάς όπου γεννήθηκε, ήταν να τελεί "λειτουργίες" και"μυστήρια". Έπαιρνε διάφορα ρούχα και τα μετέτρεπε δήθεν σε "άμφια". Ενώ για εκείνον ήτανμοναδικής αξίας στιγμή όταν ντυνόταν παπαδάκι και διακονούσε στο ιερό κοντά στον μακαριστόεθνάρχη της Κύπρου, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ήδη από τότε που ήταν μωρό παιδί, αβάπτιστο ακόμα, τον σκέπαζε η χάρις του Θεού, γιατί ενώ ήτανβαρειά άρρωστος και αναγκάστηκαν να επισπεύσουν την βάπτιση, έκπληκτος ο ιερέας που τονβάπτιζε, είδε στην κολυμβήθρα να σχηματίζεται ένας σταυρός και τότε το ερμήνευσε ότι η το παιδίτελικά θα πεθάνει η θα είναι εκλεκτός του Θεού. Από εκεί και πέρα, σ' όλη τη ζωή του έχει πάμπολλεςμαρτυρίες και σωρεία θαυμάτων που πιστοποιούν ότι ο π. Νεκτάριος είναι πράγματι ο εκλεκτός τουΘεού.Τον Απρίλιο του 1948 ήταν η πρώτη φορά που ο π. Νεκτάριος ως λαϊκός, μικρό παιδί ακόμα 17 ετών,έφτασε με λαχτάρα στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου. Μπορεί ο 'Αγιος ναμην είχε επίσημα ανακηρυχθεί, αλλά τι σημασία είχε αυτό, αφού στις συνειδήσεις όλων είχε καταξιωθείως άγιος και πλήθος κόσμου συνέρεε στην Αίγινα, στο μοναστήρι του, για να τον προσκυνήσουν. Μετάαπό θερμή παράκληση του νεαρού τότε Βασιλείου, του π. Νεκταρίου δηλαδή, ο άγιος του εμφανίστηκεκαι μάλιστα στην ερώτησή του αν θα γίνει ιερέας, όπως το ποθούσε, άκουσε την φωνή του Αγίου απότον τάφο που του απαντούσε ότι και ιερέας θα γίνει και το όνομά του θα πάρει.Τα θαύματα όμως δεν σταματούν εδώ. Βλέπει σε όραμα ο π. Νεκτάριος τον Απρίλιο του 1948, ότι στηνάκρη του ναού της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω θα πρέπει να πάει να σκάψει για να βρει την εικόνατων Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων. Και πράγματι ο Γέροντας έσκαψε εκεί που τουυπέδειξε ο 'Αγιος Κωνσταντίνος και, ω του θαύματος! βρήκε την εικόνα, όπως μαρτυρούν και ταδημοσιεύματα του τύπου εκείνης της εποχής.Λίγο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγίου Μελετίου στην Κιθαιρώνα, όπουεκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Νεκτάριος. Κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και
έτσι ρασοφόρος πια, πήγε για να προσκυνήσεικαι πάλι στην Αίγινα τον προστάτη Αγιό του,για να τον ευχαριστήσει για την μεγάλη δωρεάπου του έκανε. Όταν το 1965 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ηκατάστασή του ήταν κρίσιμη, μα ο 'ΑγιοςΝεκτάριος, ο θαυματουργός, του χάρισε τηνίαση.Μόλις ανάρρωσε, διορίστηκε στο Λαύριο.Βλέπει και πάλι τον 'Αγιο Νεκτάριο στον ύπνοτου, ο οποίος του ζητά να του κτίσει στηνΚαμάριζα Λαυρίου το σπίτι του και τουυποσχέθηκε να τον βοηθήσει. Όσο κι αν μαςφαίνεται περίεργο βλέποντας τώρα ναορθώνεται μπροστά μας το περικαλλέστατο και μεγαλοπρεπέςπροσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα, είναιαλήθεια ότι ξεκίνησε με τα χρήματα που ο π. Νεκτάριοςεξοικονόμησε, πουλώντας τον επιστήθιο σταυρό του.Αυτό λοιπόν το προσκύνημα που με τόσο κόπο και τόσεςθυσίες χτίστηκε, έγινε η πνευματική κυψέλη, όπου χιλιάδες ψυχές βρίσκουν παρηγοριά, ψυχικήξεκούραση, πνευματική ανάταση, σωματική ίαση και όλα αυτά χάρις στον στυλοβάτη όλου αυτού τουέργου, τον π. Νεκτάριο Βιτάλη.Η ευσέβεια και η ευλάβεια, η πίστη του Αγίου Γέροντος, είναι ικανή και τα όρη να μετακινήσει. Έχειολοκληρωτικά ο Γέροντας αφιερώσει τη ζωή του στο να σώζει ψυχές και να τις οδηγεί στον Παράδεισο.Με το μυστήριο της εξομολογήσεως, με το οποίο επί ώρες ξεκουράζει και λυτρώνει χιλιάδες ψυχές, μετις παρακλήσεις και τις προσευχές του, που ακούραστα χρόνια τώρα και χύνοντας άπειρα δάκρυααπευθύνει στο Θεό, ζητώντας τις ικεσίες και την επέμβαση του Αγίου Νεκταρίου, με τις ακολουθίες καιτις θείες Λειτουργίες που καθημερινά επιτελεί, αρπάζει στην κυριολεξία από τα χέρια του διαβόλου τιςψυχές των ανθρώπων και τις τοποθετεί με άπειρη αγάπη μέσα στην εκκλησία του Χριστού μας,δείχνοντάς τους το δρόμο για τη σωτηρία και την αγιότητα. Κάθε λεπτό της ζωής του είναι δοσμένο καθ'ολοκληρία στο έργο του, σ' αυτό που τόσο σοφά και επιγραμματικά λέει ο Μέγας Βασίλειος, ότανσυνιστά: "το πεπλανημένον επίστρεφε, το συντετριμμένον επίδησον, το νοσούν ίασαι" θέλοντας οΜεγάλος πατέρας να δείξει το υψηλό περιεχόμενο της ποιμαντικής μέριμνας. Και ο Γέροντας δεναναλίσκεται μόνο στο να σώζει και να αρπάζει τις ψυχές οδηγώντας τες προς το Θεό, αλλά καθημερινάτις τροφοδοτεί και τις θερμαίνει φροντίζοντας να μη λιμοκτονήσουν, πότε με λόγια, πότε με τα σιωπηλάτου κηρύγματα, πότε με την προσευχή.Η μεγάλη αγάπη που έχει ο γέροντας προς τον Θεό είναι εκείνη που ουσιαστικά τον βοηθά για να φέρειεις πέρας την αποστολή του. Από κει αντλεί τη μεγάλη του αγάπη προς τον άνθρωπο. Και όπως κάθεάγιος, έτσι και ο γέροντας έχει μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Βλέπουμε ανθρώπους που για εμάςαποτελούν τούς γίγαντες της σύγχρονης πνευματικής ζωής, κι όμως οι ίδιοι έχουν θανατώσει ήδη απαυτή τη ζωή τον εαυτό τους κι είναι προσκολλημένοι, απόλυτα αφοσιωμένοι, στο θέλημα του Θεού.Γι' αυτό και στο προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα Λαυρίου συρρέουν πλήθοςπονεμένων, που προστρέχουν στο Γέροντα Νεκτάριο, ο οποίος μεσιτεύει ανύστακτα στο θαυματουργό'Αγιο Νεκτάριο, εφαρμόζοντας την τόσο αγαπημένη του ευαγγελική ρήση "δεύτε προς με πάντες οιπεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς".Το 1980 ο σεπτός γέρων είχε μια συγκλονιστική συνομιλία μετον 'Αγιο Νεκτάριο, κατά την διάρκεια της οποίαςθεραπεύθηκε από ανίατη ασθένεια. Μαστιζόταν από μιαπολύ επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Οθάνατος ήταν πολύ κοντά. Την 26η Μαρτίου 1980 βρισκότανστο ναό, μαζί με μία αγιογράφο και τη νεωκόρο τουπροσκυνήματος. Τότε μπήκε στο ναό ένας γέροντας μετρίουαναστήματος, με αραιά μαλλιά και κάτασπρα γένεια. Τούςσυστήθηκε με το όνομα Αναστάσιος! Αυτό δεν ήταν άλλο,από το κοσμικό όνομα του Αγίου Νεκταρίου. Ξεκίνησε ν'ασπάζεται με πολύ δέος τα λείψανα των Αγίων,προσπερνώντας αδιάφορος όσα ήταν του Αγίου Νεκταρίου.Ο π. Νεκτάριος του μίλησε για τον καρκίνο και ο 'Αγιος τονδιαβεβαίωσε για την ίασή του. Έμεινε εμβρόντητος, ότανσυνειδητοποίησε την παρουσία του Αγίου. Λίγους μήνεςαργότερα, ο γενικός Διευθυντής του Αγίου Σάββα έκπληκτοςγνωμάτευσε την απουσία του καρκίνου. Στην Καμάριζα οικαμπάνες διατυμπανούσαν περίτρανα το χαρμόσυνο μήνυματου θαύματος. Αλλά και πολλοί άνθρωποι, έτυχαν τηςθαυματουργικής επεμβάσεως του Αγίου Νεκταρίου, είτε σεασθένειες, είτε σε δύσκολες περιστάσεις, ύστερα από τιςθερμές προσευχές και ικεσίες του εκλεκτού σκεύους του
Θεού, π. Νεκταρίου Βιτάλη.Στις 21 Οκτωβρίου 1992 ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, κ.Αγαθόνικος, ετέλεσε τα θυρανοίξια της ανδρώας ΚοινοβιακήςΜονής του Αγίου Αθανασίου, της οποίας ηγείται ο γέροντας.Ακολούθησε και η ενθρόνισή του, ως Μεγάλου Καθηγουμένου. Όσοι από τούς χριστιανούς γνώρισαν τον π. Νεκτάριο καιαξιώθηκαν να πάρουν την ευχή του, νοιώθουν το μεγαλείο τηςψυχής του που εκπέμπει η φωτεινή ματιά του. Ένα φωτεινόπαράδειγμα ενός ανθρώπου που βαδίζει στα χνάρια εκείνων τωνψυχών που ευηρέστησαν τον Κύριο και απέκτησαν παρρησίαήδη από τούτη την ζωή. Ένας φάρος που ακούραστα εκπέμπει το φως του σε όλους μαςπου παλεύουμε με τα μανιασμένα κύματα της εποχής μας. Ηανοδική πορεία της πνευματικής του ζωής είναι ένα παράδειγμαπρος μίμηση για εμάς τούς μοναχούς και τις μοναχές, αλλά καιγια όλους τούς ανθρώπους, γιατί μας δίνει ελπίδα ότι υπάρχουνκαι στις μέρες μαςπραγματικά σκεύη Χάριτος,όπως ο π. Νεκτάριος Βιτάλης!Συνηθίζουμε, όταν ζουν οι άγιοί μας, όπως συνέβει και με τονάγιο Νεκτάριο, να τούς κυνηγούμε και να τούς τιμούμε αφούπεθάνουν. Είναι ευχής έργον να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άνθρωποι γίνονται άγιοι όσο ζουν στη γηκαι να προσπαθήσουμε πέρα από ζήλειες και μικρότητες να τούς τιμούμε και να τούς ευλαβούμεθα ήδηαπό αυτήν την ζωή, για να μην φεύγουν πικραμένοι και πονεμένοι, χτυπημένοι από τα ίδια τα αδέλφιατους. 'Αλλωστε, ο π. Νεκτάριος κινείται μόνον ευεργετών και αγαπών, όπως ακριβώς έκανε και οΣωτήρας Χριστός μας όταν ήλθε επί της γης. Ο πνευματικός του αγώνας χρόνια τώρα, μέσα στηνΕκκλησία μας τον έχει καταξιώσει στις συνειδήσεις όλων μας. Θα πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι ηαγιότητα δεν είναι μεν κάτι ακατόρθωτο, ούτε κάτι άπιαστο, αλλά είναι το ουράνιο πολίτευμα που μεπίστη, αγάπη, δακρύβρεχτους αγώνες και πόνο ψυχής μπορούμε να κατακτήσουμε κι εμείς και ναζήσουμε ως επίγειοι άγγελοι στο γήϊνο κόσμο μας.Ο π. Νεκτάριος επαληθεύειτα λόγια τούτα, όπως και αυτά του υμνωδού που ακούμε στον εσπερινό της 21ης Ιουλίου για έναν όσιοπου αναφέρει ότι ήταν "μέτριος το φρόνημα και συμπαθής και φιλόθεος και αγάπης ανάπλεως...ταπεινός και πράος, άγγελος καθάπερ επί τηςγης περιπατών και πολιτείανέχων ουράνιον..."
.Την ευχή σας π. Νεκτάριε....
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Συγγραφέας :
Μόνικα μοναχή
Ημερομηνία :
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 13 ΦΕΒ 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου