Γέροντα, μπορεί να γίνει κάτι, ώστε να αρθεί ο νόμος για τις εκτρώσεις;

Γέροντα, μπορεί να γίνει κάτι, ώστε να αρθεί ο νόμος για τις εκτρώσεις;
Μπορεί, αλλά χρειάζεται να κινηθεί ή Πολιτεία, ή Εκκλησία κλπ., ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος για τις συνέπειες που θα έχει ή υπογεννητικότητα. Οι Ιερείς να εξηγήσουν στ

ον κόσμο ότι ο νόμος για τις εκτρώσεις είναι αντίθετος προς τις
εντολές του Ευαγγελίου. Οι γιατροί πάλι από την δική τους πλευρά να μιλήσουν για τους κινδύνους που διατρέχει ή γυναίκα που κάνει έκτρωση. Βλέπεις, οι Ευρωπαίοι είχαν την ευγένεια και την άφησαν κληρονομιά και στα παιδιά τους.
'Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι' αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο...Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου,
ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται ή οργή του θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί


Εἰπώθηκε τὸ 1989.
Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 76-78 τοῦ βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ΄ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    28 ΝΟΕ 2012

O άνθρωπος, όταν κάνη κάποια αμαρτία, πρέπει να τιμωρηθεί, για να πληρώσει για το κακό που έκανε,?

Γέροντα, διάβασα σε σχόλια κάποιου πατερικού βιβλίου ότι ο άνθρωπος, όταν κάνη κάποια αμαρτία, πρέπει να τιμωρηθεί, για να πληρώσει για το κακό που έκανε,?
- Όχι, δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος, αν μετανιώσει, δεν τιμωρείται· τον ελεεί ο Χριστός

. . Θυμάμαι κάποιο γεγονός που συνέβη, όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου. Κάποιος μοναχός, όταν ήταν στον κόσμο, είχε κάψει έναν Τούρκο στον φούρνο, επειδή είχε σφάξει τον πατέρα του. Μετά μετανόησε, ήρθε στο Άγιο Όρος,
έγινε μοναχός και είχε βάλει μια καλή σειρά. Μέρα-νύχτα όμως παρακαλούσε τον Θεό να επιτρέψει να καεί και ο ίδιος. Μια φορά έπιασε πυρκαγιά στο Μοναστήρι.
Εγώ τότε ήμουν δοχειάρης. Ετοίμασα δοχεία με νερό και τρέξαμε όλοι και σβήσαμε τη φωτιά. Τελικά αυτόν τον μοναχό τον βρήκαμε καμένο. Θα μου μείνει
αλησμόνητη η σκηνή... Τι είχε γίνει; Αυτός τότε ήταν ογδόντα πέντε χρονών και τον διακονούσε ένας μοναχός που ήταν εβδομήντα πέντε. Εκείνη την ημέρα, για
να τον ανακουφίσει λίγο από τους πόνους των ρευματισμών, του έτριψε τα πόδια του με πετρέλαιο και τον κουκούλωσε κοντά στο τζάκι. Πετάχτηκε όμως μια σκανδαλήθρα από τα ξύλα της καστανιάς, πήρε φωτιά, κάηκε εκείνος και έπιασε
φωτιά και όλο το μοναστήρι. Εγώ στενοχωρήθηκα πολύ για το γεγονός· δεν μπορούσα να ησυχάσω! Ύστερα μου είπε ο Πνευματικός: «Μην στενοχωριέσαι·
αυτός ζητούσε από τον Θεό να καεί, για να εξιλεωθεί· αυτό ήταν δώρο Θεού».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΝΟΕ  2012   

Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφάνειας του θα συντριβή

Οι πνευματικοί νόμοι
Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
- Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
- Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πε

τάει κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξει, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέσει κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι  φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφάνειας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος
ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του
– «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται»
. Αυτός είναι πνευματικός νόμος.
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξει, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος
μπορεί να τους αλλάξει, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό. Αν δηλαδή καταλάβει αμέσως το ανέβασμα της υπερηφάνειας του και πει: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον
αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνει αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.
Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το
Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνομαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.
Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζει ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοεί και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λες «ήμαρτον  Σου δίνει ευλογίες>>

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΝΟΕ  2012

 

Υπακοή που αγιάζει-υπακοή που κολάζει

Υπακοή που αγιάζει-υπακοή που κολάζει
Το «ανοργάνωτο» των αγίων

Η ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΑΚΟΗ, για να φανείς καλός στα μάτια του πνευματικού και να μην σε προσβάλει, όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά θα σε βλάψει, μέχρι και δαιμονισμό μπορεί να επιφέρει.
Η υπακοή που συνδυάζεται με αγάπη στον αδελφό και προσευχή στον Χριστό αγιάζει. Ο Ιούδας που έκανε ψυχαναγκαστική υπακοή για να αποσπάσει προσωπικά οφέλη δαιμονίστηκε.
Κάποιος σου δίνει μιας βαρύνουσας σημασίας εντολή˙ ας πούμε, να γίνεις ιεραπόστολος στην Αφρική. Έχεις δύο δυνατότητες: α) Να πας από φιλότιμο, αγαθή διάθεση, αγάπη, για να μην τον λυπήσεις. Αν ο Θεός βλέπει πως δεν κάνεις για εκείνον τον τόπο, θα βάλει εμπόδιο και δεν θα πας. Αν πας, θα σε προστατέψει και θα διαπιστώσεις και ο ίδιος ότι είσαι κατάλληλος για ιεραποστολική δράση. β) Να πας από εγωισμό , από φιλοδοξία, με προοπτικές δεσποτικές ή αρχηγικές. Πηγαίνεις, και πέφτεις σε μεγάλους πειρασμούς, σακατεύεσαι και επιστρέφεις πληγωμένος. Και στις δύο περιπτώσεις κάνεις υπακοή. Η μία όμως σε δροσίζει, ενώ η άλλη σε… πουντιάζει. Υπακοή κάνουν και τα μουλάρια, αλλά δεν αγιάζουν, έλεγε χαρακτηριστικά ο π. Εφραίμ Κατουνακιώτης.
Είναι κρίμα να ζούμε χρόνια στην υπακοή και όχι μόνο να μην προκόπτουμε , αλλά να κινδυνεύουμε να δαιμονιστούμε. Ο Χριστός έκανε υπακοή έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού. Ωστόσο, «οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν» ( Ιωάν. Γ΄16 ) . Προηγήθηκε η αγάπη Του για εμάς και ακολούθησε η υπακοή έως θανάτου για μας.
Η υπακοή είναι πολλαπλή. Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα. Εωσότου την εκτελέσεις μεσολαβεί ορισμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να προκύψουν και νέα απρόβλεπτα δεδομένα. Έτσι, η υπακοή στον γέροντα μπορεί να καταλήξεως πολλαπλή υπακοή και σε άλλους ενδιαμέσως. Χρειάζεται διάκριση και θεία φώτιση για το τί πρέπει να πράττεις κάθε στιγμή και πώς να το πράττεις. «Δεν έχει αξία τί κάνεις, όσο το πώς κάνεις κάτι». Με αγάπη, με αφοσίωση, με προσευχή ή με αγγαρεία, με λογισμούς , με αγανάκτηση; Όσο απέχει η Δύση από την Ανατολή , απέχει η μία υπακοή από την άλλη.
Στις μέρες μας , καλλιεργήθηκε μια οργανωτική στρατιωτική υπακοή. Κάποιοι χριστιανοί δεν ενέπνευσαν την υπακοή της θείας Χάριτος και της αγιότητας, αλλά την επέβαλαν στα μέλη τους με κίνητρο τον φόβο της κόλασης και την αξιομισθία. Δεν μπορούμε να πιέσουμε κανέναν να ακολουθήσει τα δικά μας σχέδια˙ επιβάλλεται όμως να τον εμπνεύσουμε με το παράδειγμά μας, ώστε να στραφεί η βούληση στο αγαθό. Αυτό μόνο μπορούμε να κάνουμε. Μέχρι εκεί μπορούμε να παρέμβουμε.
Στόχος μας δεν είναι να κάνουν οι άλλοι αυτό που θέλουμε εμείς, αλλά να τους βοηθήσουμε να διορθώσουν τη βούλησή τους ώστε να προσανατολιστεί στον Χριστό. Όταν ο άνθρωπος επιθυμήσει τον Χριστό, τότε όλα γίνονται, τα πάντα τακτοποιούνται χωρίς πίεση, στρατολογήσεις, οργανωτικές παρεμβάσεις, ψυχαναγκαστικές συμβουλές ή πρακτικές. Ο π. Πορφύριος προσέδιδε μεγάλη αξία στη βούληση, στο «θέλω» του ανθρώπου. Πρέπει να θέλουμε να κάνουμε υπακοή, να το λαχταράμε και κατόπιν έρχεται η Χάρις, δια της υπακοής.
«Για τα πάθη μας ευθύνεται άλλος, η βούλησή μας. Ο Θεός; δεν θέλει να περιορίσει τη βούλησή μας, δεν θέλει να μας πιέσει, δεν θέλει να επιβάλλει τη βία. Από μας εξαρτάται το τι θα κάνουμε και πώς θα ζήσουμε. Ή θα ζούμε τον Χριστό και θα έχουμε θεία βιώματα και ευτυχία ή θα ζούμε στη μελαγχολία και τη λύπη. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει . Ή θα είσαι ή δεν θα είσαι. ¨Η το ένα ή το άλλο. Η φύση εκδικείται, μισεί το κενό. Τοπ καθετί μπορεί να είναι έτσι, αλλά μπορεί και να μην είναι. Το φίλημα, επί παραδείγματι, μπορεί να είναι άγιο, αλλά μπορεί να είναι και πονηρό. Αλλά αυτό έχει αξία˙ να ενεργεί ο άνθρωπος ελεύθερα. Ενώ, αν μας έφτιαχνε άβουλους και κάναμε μόνο ό,τι ο Θεός ήθελε, δεν θα υπήρχε ελευθερία. Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο να ζητάει μόνος του να γίνει καλός, να το επιθυμεί μόνος του και να γίνεται, τρόπον τινά, σαν δικό του το κατόρθωμα , ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται από τη Χάρη του Θεού. Έρχεται πρώτα στο σημείο να το θέλει, να το αγαπάει, να το επιθυμεί και κατόπιν έρχεται η θεία Χάρις και το κατορθώνει» ( Βίος και λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ι.Μ. Χρυσοπηγής, Χανιά 2005, σ. 407-408 ) .
Χτυπηθήκαμε αλύπητα τον τελευταίο καιρό με σκάνδαλα, διότι δεν εμπνεύσαμε τον Χριστό στους άλλους, αλλά επιβάλαμε τα οργανωμένα ανθρώπινα σχέδιά μας σε πατριαρχεία, μητροπόλεις και σε μεμονωμένους ανθρώπους. Δεν αφήσαμε περιθώριο και ζωτικό ρόλο στη θεία Χάρη. Στηριχτήκαμε στις δικές μας οργανωμένες προσπάθειες για να πετύχουμε τους δικούς μας επίγειους στόχους. Πιέσαμε πρόσωπα και θεσμούς…
(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

Τα δικαιώματά μας

Σήμερα διαρκώς ακούμε να γίνονται διαμαρτυρίες εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Ο ένας άνθρωπος εναντίον των άλλων ζητεί, απαιτεί τα δικαιώματά του. Μια ομάδα ξεσηκώνεται εναντίον της κοινωνίας, ζητείται δικαιώματά της και τονίζεται  και υπερτονίζεται η σημασία του δικαιώματος του οποίου έχουμε εμείς, χωρίς να τονισθεί και η υποχρέωση που έχουμε  απέναντι  των άλλων. Αν τολμήσει κανείς να πει , κύριε έχουμε και υποχρεώσεις, θα χαρακτηρισθεί αντιδραστικός, σκοταδιστής , μεσαιωνιστής, ξέρω κι εγώ τι άλλο , άνθρωπος δηλαδή , ο οποίος σκέφτεται σαν τον παλιό καιρό εκείνο.  Κύριε δικαιώματα έχουμε , ακούς να λένε, τα δικαιώματά  μας να διεκδικήσουμε , πατώντας επί πτωμάτων ακόμα, Με τον τρόπο αυτό, βλέπουμε τον ένα άνθρωπο να δει τον άλλον ,την μια ομάδα να τρώει την άλλη και τέλος τα δικαιώματα να μην παύουν να απαιτούνται διαρκώς και στο τέλος που πάμε; Δεν λέει κανείς να περιφρονήθουν τα διακαιώματα του ανθρώπου αλλά γιατί σκεφτόμαστε μονομερώς; Δεν έχω υποχρεώσεις απέναντι των άλλων; Αυτά τονίζονται δυστυχώς περισσότερο δημαγωγικά....

Πατήρ Ευσέβιος Βήττης(1927-2009)

Ανάγκη καλών πνευματικών - Οι άνθρωποι σήμερα είναι κουρασμένοι, ζαλισμένοι και σκοτισμένοι από την αμαρτία και τον εγωισμό

Ο πνευματικός ιατρός της ψυχής
Ανάγκη καλών πνευματικών
- Οι άνθρωποι σήμερα είναι κουρασμένοι, ζαλισμένοι και σκοτισμένοι από την αμαρτία και τον εγωισμό. Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, από καλούς και έμπειρους πνευματικούς, που θα πλησιάζουν τους ανθρώπους απλά και με πραγματική αγάπη και θα τους καθοδηγούν με διάκριση, για να ειρηνεύουν. Χωρίς καλούς πνευματικούς αδειάζουν οι εκκλησίες και γεμίζουν τα ψυχιατρεία, οι φυλακές και τα νοσοκομεία. Πρέπει να συναισθανθούν οι άνθρωποι ότι ταλαιπωρούνται, γιατί είναι μακριά από τον Θεό, να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν ταπεινά τις αμαρτίες τους. Η εργασία του πνευματικού είναι εσωτερική θεραπεία. Δεν υπάρχει ανώτερος

γιατρός από τον έμπειρο πνευματικό, που εμπνέει εμπιστοσύνη με την αγιότητά του, πετάει από τα ευαίσθητα πλάσματα του Θεού τους λογισμούς που φέρνει το ταγκαλάκι και θεραπεύει ψυχές και σώματα δίχως φάρμακα, με την Χάρη του Θεού.
Ο πνευματικός, όταν έχει θείο φωτισμό, πνεύμα Θεού, καταλαβαίνει και διακρίνει καταστάσεις, και μπορεί να δίνη σωστές κατευθύνσεις στις ψυχές. Καλά είναι να μην έχει πολλές απασχολήσεις, για να μπορεί να διαθέτη τον απαιτούμενο χρόνο
για την κάθε ψυχή και να κάνη σωστά την δουλειά του. Διαφορετικά, παθαίνει ότι και ένας καλός χειρουργός που, όταν κάθε μέρα έχει να κάνει πολλές εγχειρήσεις, κουράζεται και είναι φυσικό να μην αποδίδει όσο μπορεί. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται
να αναμειγνύεται σε όλα τα οικογενειακά θέματα, αλλά να περιορίζεται σε ότι σχετίζεται με την συγκεκριμένη κάθε φορά ψυχή, ώστε να έχει τον χρόνο να την βοηθήσει αποτελεσματικά. Ούτε όμως ο εξομολογούμενος πρέπει να απασχολεί τον πνευματικό με θέματα για τα οποία μπορεί να ρωτήσει άλλους πιο αρμόδιους, να τον ρωτάει π.χ. ποιο σπίτι να νοικιάσει ή σε ποιο φροντιστήριο να στείλει το παιδί του κ.λπ.
Στην εξομολόγηση κρίνεται και ο εξομολογούμενος και ο πνευματικός. Πολύ βοηθάει για την καθοδήγηση της ψυχής η ελευθερία η πνευματική. Να μην
ακολουθεί δηλαδή ο πνευματικός κάποια γραμμή που του βάζουν άλλοι, αλλά να βλέπει τι λένε οι Πατέρες και να ενεργεί με διάκριση ανάλογα με τον άνθρωπο, με
την πτώση, με την μετάνοια. Βλέπω όμως μερικές φορές ότι δεν υπάρχει ειλικρίνεια. Μερικοί που έχουν ευθύνη για τις ψυχές δεν κάθονται να πουν στον άλλον, που είναι λ.χ. μπλεγμένος με μάγους, με πλανεμένους κ.λπ., μια κουβέντα,
να τον προβληματίσουν λίγο, να πάρουν μια θέση, για να μην έχουν φασαρίες μαζί τους. Δηλαδή, για να μην τα χαλάσουμε με τον έναν και με τον άλλον και για να λένε καλά λόγια για μας, να αφήσουμε τον άνθρωπο να καταστραφεί και να
χαίρεται ο διάβολος;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΝΟΕ 2012  

Σεβ. Νικόλαος: "H πολιτικοποίηση ενός Ιερωμένου σημαίνει γι’ αυτόν μεγάλη αποτυχία"

 http://amvon.blogspot.gr/2012/11/h.html

 

Συνέντευξη που παραχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος στον Δημοσιογράφο κ. Σωτήρη Μπότσαρη για το περιοδικό «CRASH»:

Ερωτήσεις:

-Αποτελεί μια πραγματικότητα η αλλαγή του κοινωνικοπολιτικού χάρτη της Ελλάδας, λόγω της τεράστιας κρίσης που πλήττει τους πολίτες της. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος σε αυτή την τεράστια αλλαγή;

-Βλέπουμε, ότι η κρίση, ευνοεί κάποια κόμματα, που χαρακτηρίζονται ακραία. Πως βλέπετε την άνοδο των εν λόγω κομμάτων;

Απάντηση.  Γεγονός είναι, ότι είχαμε εφησυχάσει μέσα σ’ ένα απατηλό κλίμα πνευματικής ευημερίας και η ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα μας έχει συγκλονίσει. Οι ανατροπές σε όλα τα επίπεδα είναι καταιγιστικές, απρόσμενες και απροσδιόριστες. Η διασάλευση της κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής ισορροπίας είναι δεδομένη και συνεχώς αυξανόμενη, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε μετέωροι και να καταλαμβανόμαστε από κατάθλιψη. Πλήττονται βασικοί θεσμοί και κεντρικές δυνάμεις του ανθρώπου και της κοινωνίας. Έχουμε την αίσθηση, ότι η νέα εποχή εισέβαλε στον κόσμο σαν τσουνάμι, που θυμίζει τις βιβλικές καταστροφές. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ζει και η Εκκλησία και ως κοινωνία προσώπων βιώνει αυτό που ζει ολόκληρος ο κόσμος. Τα μέλη της Εκκλησίας όμως που ζουν την εν Χριστό ζωή, εισπράττουν μεν αυτή την τραγικότητα, έχουν όμως τον τρόπο να αντισταθούν σ’ αυτή τη λαίλαπα και κυρίως να την υπερβούν με τη δύναμη του χριστιανικού ήθους και την πρακτική της χριστιανικής αγάπης. Η πνευματική κρίση υπερνικάται με την πνευματική ζωή και η πενία με την αγάπη. Πίστη και αγάπη είναι τα δύο όπλα με τα οποία ειρηνικά αγωνίζεται ο πιστός και πάντα νικά.

Σ’ αυτή την τεράστια αλλαγή, η Εκκλησία έχει χρέος να μιλήσει στο λαό με τη γλώσσα της αλήθειας και να ηγηθεί πανστρατιάς αγάπης.

Ερώτηση:

-Πρόσφατα υπήρξαν δηλώσεις Ιεραρχών υπέρ της Χρυσής Αυγής. Ποια είναι η δική σας άποψη για το κόμμα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου, το οποίο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, παρουσιάζει ανοδικές τάσεις;

-Που πιστεύετε ότι οφείλεται η μεγάλη άνοδος της Χρυσής Αυγής;

Απάντηση:

Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ συχνά επαναλάμβανε προς εκείνους που τον ήθελαν να ανήκει στη μια η στην άλλη πολιτική παράταξη, ότι «η Εκκλησία ούτε συμπολιτεύεται ούτε αντιπολιτεύεται». Επί 25 χρόνια εκράτησε το σκάφος της Ελλαδικής Εκκλησίας μακριά από τα απόνερα της πολιτικής, παρ’ ότι έζησε ισχυρούς κλυδωνισμούς. Σεβόμεθα όλα τα πολιτικά κόμματα και μάλιστα εκείνα που είναι μέσα στη Βουλή. Είναι άστοχο εμείς οι εκκλησιαστικοί ή να επαινούμε ή να κατηγορούμε, διότι αυτομάτως διαχωρίζουμε τους οπαδούς τους από την ενότητα του σώματος της Εκκλησίας. Άλλο να διαφωνώ με τις θεωρίες τους και άλλο να διαφωνώ μετά ψόγου. Είναι κρίμα στην κρίση απαξίωσης, που διέρχεται η πολιτική, να ρίπτουμε και εμείς τον λίθο του αναθέματος. Το κόμμα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου φαίνεται, ότι ικανοποιεί ένα μεγάλο μέρος ταλαιπωρημένων και αγωνιώντων πολιτών. Ο κόσμος αναζητεί ασφάλεια, κοινωνική γαλήνη, πρόοδο και αξιοκρατία. Αν λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα τους πόθους και τις αναζητήσεις του λαού, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Ερώτηση:

- Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η Εκκλησία σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, θα πρέπει να έχει πιο ενεργό ρόλο και λόγο στην πολιτική ζωή του τόπου.Ποιά είναι η άποψή σας;

Απάντηση:

Την διαχείριση των πολιτικών πραγμάτων πρέπει να έχουν οι πολιτικοί. Αυτούς εξέλεξε ο λαός για να τον εκπροσωπούν. Οι ποιμένες της Εκκλησίας είναι πνευματικοί πατέρες που αγιάζουν, διδάσκουν και χειραγωγούν τον λαό. Ένας Αρχιερέας δεν μπορεί ποτέ να γίνει πολιτικός, γιατί πολιτική σημαίνει παρασκήνιο, διπλωματία, εκβιασμοί, ψεύτικες υποσχέσεις, μηχανορραφίες, ραδιουργίες κλπ. Στην Ελλάδα λόγω της επιρροής, που έχει η Εκκλησία στο λαό, υπήρξαν περιπτώσεις σε περιόδους εθνικής συμφοράς να χρησιμοποιηθούν από την πολιτεία εκκλησιαστικά πρόσωπα όπως ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλεύς Δαμασκηνός και τελευταία στην Κύπρο ο Εθνάρχης Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Το φαινόμενο αυτό έχει την αρχή του στα πρώτα χρόνια του νεοτεύκτου Ελληνικού κράτους, όπου μη υπαρχόντων των καταλλήλων προσώπων θέσεις υπουργών είχαν αναλάβει Επίσκοποι, όπως ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ και ο πολύς Ταλαντίου Νεόφυτος.

Ο ρόλος της Εκκλησίας πρέπει να είναι διδακτικός και αφυπνιστικός. Αν υπάρχουν κίνδυνοι για τον λαό, ασφαλώς και πρέπει η Εκκλησία να υψώνει την φωνή της.

Ερώτηση:

Θεωρείτε ότι την παρούσα χρονική στιγμή, με τις πολλές δυσκολίες που υπάρχουν για τους Έλληνες, οι σχέσεις κράτους και Εκκλησίας θα έπρεπε να είναι πιο στενές και τι απαντάτε σε εκείνους που θέλουν τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας.

Απάντηση:

Προς αυτή την κατεύθυνση κινούμεθα όλοι οι Μητροπολίτες με πρώτο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος όπου ευρεθεί επισημαίνει την ανάγκη συνεργασίας Εκκλησίας και πολιτείας. Στη Φθιώτιδα έχουμε επιτύχει να είμαστε όλοι μαζί σε όλα, γι’ αυτό και έχουμε επιτύχει πολλά. Σας θυμίζω, ότι το φονικό πέταλο του Μαλιακού στο οποίο κάθε μέρα εθυσιάζοντο ανθρώπινες ζωές κατασκευάσθηκε χάρις στη στενή συνεργασία Εκκλησίας και πολιτείας. Σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε κεντρικό επίπεδο απαραίτητο στοιχείο για την υπέρβαση της κρίσεως είναι η ενότητα και η συμπόρευση. Η Εκκλησία αναζητεί την συνεργασία. Η πολιτεία την θέλει, διότι την εξυπηρετεί, αλλά μερικά πολιτικά πρόσωπα δεν έχουν πιστέψει στη  αναγκαιότητα της ειλικρινούς συνεργασίας. Πολλά προβλήματα τα αποσιωπούμε, για να μη οξύνουμε τις σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας. Είναι κρίμα όμως να προσπαθεί η Εκκλησία, να στηρίζει τον λαό εκεί που η πολιτεία αδυνατεί και από πάνω τεχνηέντως να κυκλοφορούν μερικοί τα περί αμυθήτου περιουσίας της Εκκλησίας και να δυσκολεύουν το έργο της, παραπέμποντας για την επίλυση διαφόρων θεμάτων από τον Άννα στον Καϊάφα και μετά στον Πόντιο Πιλάτο. Θέλουμε ειλικρίνεια από την πολιτεία. Γιατί δεν ανοίγει τον δρόμο για την αξιοποίηση της εναπομεινάσης Εκκλησιαστικής περιουσίας; Γιατί το Συνοδικό Μέγαρο, που θα δώσει πρόσωπο στην Εκκλησία της Ελλάδος και θα γίνει με αυτοχρηματοδότηση της Εκκλησίας δεν παίρνει άδεια ανοικοδομήσεως; Υπάρχουν πολλά «γιατί» που θολώνουν το τοπίο των σχέσεων επί ζημία και αυτού του ιδίου του κράτους. Ασφαλώς και βαίνουμε προς πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας.  Οι θιασώτες όμως του χωρισμού γνωρίζουν ότι μετά το διαζύγιο δικαιούται ο καθένας να πάρει τα δικά του και να πορευθεί. Υλικώς η Εκκλησία έχει τόσα να πάρει πίσω, ώστε να ζήσει και να μεγαλουργήσει χωρίς τα δεσμά της πολιτείας. Με έκπληξη διαβάσαμε, ότι το Κοινοβούλιο της Τσεχίας αποφάσισε την επιστροφή στην Εκκλησία της περιουσίας που είχε κατασχέσει το κομουνιστικό καθεστώς. Το πράγμα δε είναι απλό, όπως φαίνεται. Χρειάζεται βαθειά μελέτη, διασφάλιση των διακριτών ρόλων και εξασφάλιση της ειρηνικής εξελίξεως σε όλα τα επίπεδα.

Ερώτηση: Πως βλέπετε την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις; Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Θεωρείτε ότι αν γίνει τελικά Κυβέρνηση, θα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση;

Απάντηση:

Και ένα άλλο κόμμα διεκήρυττε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Στην πράξη όμως δεν απετόλμησε σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά. Θα περάσουν χρόνια και ο λαός μας θα εμμένει στις παραδόσεις και στις ρίζες του. Εάν κάποιο κόμμα θέλει τον χωρισμό να το πει καθαρά πριν τις εκλογές. Εάν ο λαός αποφανθεί, δεκτόν. Είναι όμως πολύ δύσκολο ο Ελληνικός λαός να αποστασιοποιηθεί από την Μητέρα και Τροφό του Ορθόδοξη Εκκλησία. Μας εντυπωσιάζουν αυτά που ορισμένοι προβάλλουν από τα Μέσα Ενημερώσεως και νομίζουμε ότι έτσι σκέπτεται ο λαός. Το δημοψήφισμα αυτού του είδους δίδεται τη Μεγάλη Εβδομάδα και σε κάθε εκδήλωση θρησκευτικού περιεχομένου, όπως πρόσφατα στο προσκύνημα του «Άξιον Εστί» στον Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης. Με την προσπάθεια εγκαθιδρύσεως άθρησκου Κράτους στην Ελλάδα θα υπάρξουν κλυδωνισμοί. Εάν παρά ταύτα ο λαός επιλέξει τον χωρισμό η Εκκλησία θα δεχθεί την ετυμηγορία του και θα πορευθεί.

Ερώτηση:

-Αρχίζει να γίνεται λόγος για απομάκρυνση των Ιεραρχών και των ιερωμένων από τα παραδοσιακά κόμματα της χώρας μας, όπως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και τη σταδιακή προσέγγιση των νέων κομμάτων που έρχονται στο προσκήνιο, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά της αριστεράς, και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από τη λεγόμενη δεξιά και πιο δεξιά η Χρυσή Αυγή. Έχετε την αίσθηση ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο και πως αιτιολογείτε αυτή την «στροφή»;

-Έχετε εμπιστοσύνη στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας μας;

Απάντηση:

Με όσα έχουν γίνει, χάθηκε η εμπιστοσύνη στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Υπάρχουν βέβαια και οι φωτεινές εξαιρέσεις προσώπων που δυστυχώς όμως συμπνίγονται μέσα στο γενικό κλίμα της απαξιώσεως. Πρέπει οι πολιτικοί μας να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να εγκαταλείψουν για πάντα την έπαρση της εξουσίας. Ποιος Ιεράρχης θα το διακινδυνεύσει να προσεγγίσει μια κατάσταση, την οποία ο λαός απωθεί και εγκαταλείπει; Άλλως τε η πολιτικοποίηση ενός Ιερωμένου σημαίνει γι’ αυτόν μεγάλη αποτυχία. Όταν επαινούμε κάτι καλό ενός κόμματος δεν σημαίνει, ότι ανήκουμε σ’ αυτό. Ή όταν εκφράζουμε την αντίθεση της Εκκλησίας με τις θέσεις κάποιου άλλου, δε σημαίνει ότι είμαστε πολέμιοι του. Είμαστε μέσα στον κόσμο αλλά δεν ανήκουμε στον κόσμο. Το δικό μας πολίτευμα είναι η Εκκλησία. Στη διαμορφούμενη νέα πολιτική κατάσταση με την ενίσχυση των άκρων ο δικός μας ρόλος είναι ενοποιητικός. Να έχει ο καθένας τις θέσεις του, αλλά όσα αφορούν στη δημοκρατία, στην παιδεία, στην εξωτερική πολιτική και στην Εκκλησία να είναι κοινά και απαρασάλευτα. Οι καιροί απαιτούν ενότητα και συνεργασία.

Ερωτήσεις:

-Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην περιοχή σας αναφορικά με την φτώχια που έφερε η κρίση και πως βοηθάει η Μητρόπολη;

-Ποιος είναι ο αριθμός των συσσιτίων που διανέμει καθημερινά η Μητρόπολη;

-Πιστεύετε ότι το κράτος βοηθάει όσο θα έπρεπε εκείνους που έχουν ανάγκη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς;

-Πολλοί ιεράρχες επισημαίνουν ότι το κράτος δεν ενισχύει όσο θα έπρεπε την Εκκλησία στο έργο που πραγματοποιεί. Ποια είναι η δική σας άποψη;

-Επίσης, πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι και η Εκκλησία δεν βοηθάει όσο μπορεί τους μη έχοντες. Ποια είναι η άποψή σας;

Απάντηση:

Η Φθιώτιδα σήμερα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με την ανεργία, την φτώχια, τους λαθρομετανάστες και την εγκληματικότητα. Παρ’ ότι είναι μια εύφορη περιοχή, με την ενσκύψασα κρίση περιήλθε σε δεινή θέση με το κλείσιμο πολλών εργοστασίων, την αδιάθετη ελαιοπαραγωγή και την αδυναμία καταβολής των δυσβάστακτων φόρων. Καθημερινά κατακλύζεται το γραφείο μας με ανθρώπους κάθε ηλικίας που ζητούν την βοήθεια της Εκκλησίας. Για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών έχουμε δραστηριοποιηθεί σε όλες τις Ενορίες και στα Μοναστήρια μας και έχουμε οργανώσει μια συστηματική  φιλανθρωπία. Λειτουργούμε τρία Γηροκομεία, εννέα Κέντρα Αγάπης με διανομή καθημερινά 500 μερίδων φαγητού, Κοινωνικό Ιατρείο με την συνεργασία του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδος και του Δήμου Λαμιέων, προσφέροντας Ιατρική περίθαλψη και φάρμακα τα οποία συγκεντρώνουν οι ενορίες. Διανέμουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα χιλιάδες, ναι χιλιάδες μεγάλες σακούλες τροφίμων σε άπορες οικογένειες, τις οποίες έχουμε καταγράψει σε όλη την έκταση της Μητροπόλεως. Προσφέρουμε ρουχισμό σε όσους έχουν ανάγκη. Λειτουργούμε Σχολείο ενισχυτικής διδασκαλίας στο οποίο εθελοντικά διδάσκουν 22 Εκπαιδευτικοί. Φιλοξενούμε δωρεάν απόρους φοιτητές στον ξενώνα του Πνευματικού Κέντρου. Ενισχύουμε εντοπίους σπουδαστές. Έχουμε 210 βιβλιάρια προικοδοτήσεων ορφανών κοριτσιών, τα οποία ενισχύονται οικονομικά κάθε χρόνο. Στη μέριμνά μας είναι οι Φυλακές Δομοκού, οι Τσιγγάνοι, οι άποροι νοσηλευόμενοι στα Νοσοκομεία της περιοχής μας και άλλα πολλά τα οποία ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Σύνθημά μας είναι «η Εκκλησία κοντά στον άνθρωπο». Ο λαός μας είναι φιλότιμος, ευγενής και φιλελεήμων και γι’ αυτό όλες τις φιλανθρωπικές δράσεις αυτός τις στηρίζει. Το κράτος φορολογεί τα φιλανθρωπικά της Ιδρύματα αντί να συμπαρίσταται και να βοηθάει. Λυπούμαι και αγανακτώ, όταν ακούω μερικούς πολιτικούς να λένε, ότι η Εκκλησία πρέπει να βοηθήσει. Μπορούν να μας πουν πόσο βοηθούν αυτοί και ποιος άλλος βοηθάει τόσο όσο η Εκκλησιά το φτωχό λαό; Φτάνει να σας πω, ότι έχουμε αιτήσεις από κρατικά ιδρύματα της περιοχής μας που ζητούν από την Μητρόπολη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν άμεσες ανάγκες. Η Εκκλησία δεν μπορεί να βοηθήσει με την περιουσία που έχει, γιατί η πολιτεία την έχει δεσμευμένη. Έχει όμως μια άλλη περιουσία, που υπάρχει μέσα στη ψυχή του πιστού λαού. Με αυτή την ψυχική περιουσία που εφευρίσκει τρόπους να συγκεντρώνει αγαθά και να διακονεί τον πλησίον, επιτελεί η Εκκλησία μας το τεράστιο προνοιακό της έργο, το οποίο από ποιότητα παροχής υπηρεσιών και ποσότητα δε συγκρίνεται με το έργο της πολιτείας.

Στη Μητρόπολη Φθιώτιδος λειτουργούμε τα ιδρύματα, τα Κέντρα Αγάπης και όλες τις φιλανθρωπικές μας δραστηριότητες χωρίς καμιά επιχορήγηση και στήριξη του Κράτους, το οποίο φαινομενικά δεν έχει να προσφέρει, δαπανά όμως τεράστια ποσά για τον χορτασμό των αδηφάγων τρωκτικών με επίπλαστους τρόπους αναγκαιότητας.

Δόξα τω Θεώ οι αποθήκες των ιδρυμάτων μας είναι γεμάτες και ο λαός με εμπιστοσύνη συνεχίζει να προσφέρει, γιατί γνωρίζει που πάει η προσφορά του.

Φυλακές ανηλίκων Αυλώνος - Έκκληση

Η Ενοριακή Νεανική Εστία του Ι. Ναού Αγ. Ελευθερίου οδού Αχαρνών και συγκεκριμένα η Σύναξη Νέων στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους ανέλαβαν την πρωτοβουλία να επισκέπτονται τακτικά τις φυλακές ανηλίκων Αυλώνος. Για το σκοπό αυτό και κατόπιν επικοινωνίας μετά της Κοινωνικής υπηρεσίας των φυλακών διαπιστώσαμε ότι τα νέα παιδιά των φυλακών έχουν ανάγκη εκτός της ηθικής συμπαράστασης και υλικής υποστήριξης.



Χρειάζονται τα κάτωθι είδη:
α) Βερμούδες
β) Μπλούζες κοντομάνικες
γ)Σαπούνια
δ) Σαμπουάν
ε)Εσώρουχα(όλων των μεγεθών)
στ) Ξυραφάκια μιας χρήσεως
ζ) Οδοντόκρεμες
η) Οδοντόβουρτσες
θ) Τηλεκάρτες των 4 ευρώ
ι) Πετσέτες
ια) Σεντόνια
ιβ) Χαρτί υγείας
ιγ) Σαγιονάρες

Όλα αυτά τα είδη συλλέγονται στον Ι.Ναό Αγ. Ελευθερίου οδού Αχαρνών 382, 11143 Αθήνα, τηλ.2102281754 και 2102281106 με την ένδειξη στα προσφερθέντα για της φυλακές Αυλώνος.

Εκ της Ενοριακής Νεανικής Εστίας

http://www.orthmad.gr/node/1417

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ «Είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν»

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
«Είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν»
«Εσύ, μου είπε ο Γέροντας, το μόνο κακό που έχει είναι, ότι είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν. Για το πρώτο, δεν ευθύνεσαι εσύ. Το κληρονόμησες α

πό τον παπα-Γιάννη. Και η ευαισθησία η μεγάλη, δεν είναι καλή. Καλή είναι για τους άλλους. Οι οποίοι, συνήθως, την εκμεταλλεύονται. Και μάλιστα, πάρα πολύ άσχημα. Ενώ για εκείνον που την έχει, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να φαντασθείς! Άσε, που αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία όλων των ασθενειών. Γι’ αυτό προσπάθησε να την αποβάλλεις. Ή έστω να την περιορίσεις. Διαφορετικά θα κάνεις κακό και στον εαυτό σου, αλλά και στην οικογένειά σου. Που στο κάτω κάτω, δε σου χρωστάει και τίποτε, για να την ταλαιπωρείς, και μάλιστα, χωρίς κανένα λόγο. Όσον αφορά το δεύτερο, δηλαδή την προσβολή, αυτή κανείς δεν την ανέχεται με ευχαρίστηση. Πολύ περισσότερο εσύ, που είσαι υπερήφανος και έχεις την αξίωση από τους άλλους να μη σε προσβάλλουν, όπως δεν τους προσβάλλεις και εσύ. Όμως αυτά δε γίνονται σήμερα. Και όλοι μας είμαστε θύματα της προσβολής, που μας προκαλούν οι άλλοι. Δηλαδή, όταν λέμε προσβολή, τι εννοούμε; Εσύ πρέπει να ξέρεις καλύτερα από εμένα, εκείνη την ηθική μείωση, την ηθική βλάβη ή την αμφισβήτηση του κύρους μας από τρίτους. Ε, πώς να τους ελέγξεις, παιδί μου, αυτούς τους τρίτους; Ελέγχονται; Ασφαλώς όχι. Το σωστό και δίκαιο είναι να μην προσβάλλει κανείς κανέναν και να μην προσβάλλεται από κανέναν. Δύσκολο πολύ. Αλλά, όχι και ακατόρθωτο. Και αυτό ακριβώς, επιδιώκει να πετύχει σήμερα η Εκκλησία του Χριστού.
Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις, που γίνεται κάποια παραχώρηση από το Θεό, για να δοκιμασθεί η δική μας αντοχή και το δικό μας πιστεύω. Και ξέρεις, παιδί μου, γιατί;
Γιατί, στη θεωρία συμφωνούμε όλοι. Και η βαθμολογία είναι ίδια, για όλους. Είναι το «άριστα». Ενώ στην πράξη τα θαλασσώνουμε… Και πολλοί λίγοι είναι αυτοί, που πιάνουν τη βάση!
Θα μου πεις, τώρα, εσύ Παππούλη, τα εφαρμόζεις αυτά;

Τι να σου πω, βρε παιδί μου, μια ζωή αγωνίζομαι, να κάνω το θέλημα του Θεού. Δεν ξέρω εάν το κατόρθωσα. Εκείνος ξέρει.
Σου έχω ξαναπεί: μόνο το έλεός Του θα μας σώσει.
Αλήθεια, δε μου είπες: Ύστερα από όσα συνέβησαν, εξακολουθείς ακόμη να πιστεύεις ότι δε σ’ αγαπώ; [Κ 156π]

 

  ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ  

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 27 ΝΟΕ  2012 

Ανάγκη να αποπτύσουμε το δηλητήριο

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΠΟΠΤΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ
«Εκχέετε ενώπιον Αυτού τας καρδίας υμών, ότι ο Θεός βοηθός ημών».
( Ψαλμ. 61,9 )

Συμβαίνει καμιά φορά στη ζωή να εισαγάγει κάποιος στο στομάχι του αλλοιωμένες τροφές, που βρίσκονται στο στάδιο της αποσύνθεσης. Ο κίνδυνος τότε από δηλητηρίαση είναι άμεσος. Κι αν δεν προλάβει ο ασθενής να αποβάλει, με έγκαιρη εκκένωση του στομάχου, το δηλητηριώδες περιεχόμενό του, κινδυνεύει η ζωή του. Πόσοι δεν έχουν πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση, που είναι μια από τις επικίνδυνες μορφές δηλητηρίασης; Αλλά και πόσοι δεν σώθηκαν από το χείλος του τάφου χάρη στην έγκαιρη και αποτελεσματική απόπτυση του δηλητηρίου και στη χρήση φαρμάκων, που έχουν τη δύναμη να εξουδετερώνουν τη θανατηφόρα επίδραση στον οργανισμό των τοξινών και των άλλων δηλητηριωδών ουσιών;
Αλλά δηλητήριο, όπως σημειώσαμε πριν, είναι και η αμαρτία. Και μάλιστα απείρως ισχυρότερο από τα δηλητήρια που κρύβονται, ενίοτε, στις τροφές και καταστρέφουν τους οργανισμούς και οδηγούν στο θάνατο του σώματος. Η αμαρτία, αυτό το τόσο επικίνδυνο δηλητήριο, φονεύει την αθάνατη ψυχή, όχι σπάνια δε και το σώμα με τη νοσογόνο επίδραση της πάνω σ’ αυτό. Στερεί τον άνθρωπο όχι μόνο από την πραγματική απόλαυση της παρούσης ζωής, αλλά και της μέλλουσας. Οδηγεί δέσμια την ψυχή στην παντοτινή της καταδίκη και σπρώχνει τον άνθρωπο να υπογράψει με τα ίδια του τα χέρια την απόφαση της καταστροφής και της απώλειάς του. Και θα ήταν ανυπολόγιστη η ζημία του ανθρώπου και ανεπανόρθωτες οι καταστροφές από την αμαρτία, εάν δεν υπήρχε στη διάθεσή του το σωτήριο φάρμακο και ο λυτρωτικός τρόπος με τον οποίο αποφεύγει τα ολέθρια αποτελέσματα της παρεκτροπής του, χάρη στη μακροθυμία και φιλευσπλαχνία του Θεού.
Ας είναι ευλογητός , λοιπόν, ο Θεός , ο Οποίος από την απέραντη για μας αγάπη Του, μας έδωσε πρόχειρο και πολύ αποτελεσματικό φάρμακο. Φάρμακο που θεραπεύει αμέσως τις πληγές κι επουλώνει τα τραύματα. Φάρμακο που αποκαθιστά την ψυχική υγεία και απαλλάσσει τον άνθρωπο από τη φοβερή μάστιγα της αμαρτίας. Διότι, είναι μεν κακό η αμαρτία, όχι όμως αθεράπευτο, ανίατο. «Δεινόν μεν ουν κακόν η αμαρτία, αλλ’ ουκ αθεράπευτον» , παρατηρεί και οι άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ( κατηχήσεις ,Migne, P.G. 33, 384 ) .
Φαντάσου τώρα, αγαπητέ αναγνώστη, πόσο δύσκολη θα ήταν η θέση μας, αν δεν έβαζε στα χέρια μας, δια της Εκκλησίας Του, το φάρμακο της σωτηρίας. Η εικόνα ενός βαριά ασθενούς που βρίσκεται πλησίον του τάφου, για τον οποίο έχει χαθεί κάθε ελπίδα σωτηρίας και η ιατρική επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά, ανίκανη πλέον να τον βοηθήσει, δεν είναι αρκετή για να παραστήσει τη δική μας φρικτή κατάσταση, αν δεν γνωρίζαμε τον τρόπο απαλλαγής από την αμαρτία. Θα μοιάζαμε με κάποιον μελλοθάνατο που χαροπαλεύει επί ημέρες, θα είμασταν εγκαταλειμμένοι από Θεό και ανθρώπους, και τι λέω; Θα είμασταν κυριολεκτικά χαμένοι, καταδικασμένοι σε διαρκή δυστυχία εδώ στη γη και σε αιώνια κόλαση μετά το θάνατό μας.
Αλλ’ όχι. Ας μην αφήσουμε τη φαντασία να πετάει σε σκέψεις μελαγχολικές , διότι υπάρχει το φάρμακο. Δεν πωλείται βέβαια στα φαρμακεία , ούτε παράγεται σε κάποιο από τα τόσα βιοχημικά και φαρμακευτικά εργαστήρια. Αν και πολύτιμο, το βρίσκουμε ανά πάσα στιγμή . Δεν χρειάζεται να στείλουμε συστημένα γράμματα στο εξωτερικό ή αλλού , προκειμένου να ζητήσουμε να μας το ταχυδρομήσουν. Είναι φάρμακο που διατίθεται δωρεάν , σ’ όποιον το ζητήσει , οποτεδήποτε, χωρίς δυσκολία, χωρίς παρακλήσεις. Και το φάρμακο αυτό, είναι το Μυστήριο της Μετανοίας και ιεράς Εξομολογήσεως.
Ίσως σου φανεί κάπως παράξενος ο τίτλος του φαρμάκου, φίλη ψυχή. Και πιθανόν να μην είσαι σε θέση να εννοήσεις πλήρως , πώς με το φάρμακο αυτό μπορείς να γίνεις καλά από τον καρκίνο της αμαρτίας. Σου φαίνεται πολύ γνωστή η συνταγή. Δεν κρύβει, νομίζεις, τίποτε το νέο και το σπουδαίο…
… Είναι το μόνο φάρμακο κατά της αμαρτίας. Εκείνη μας πλήγωσε. Αυτό μας γιατρεύει. Εκείνη μας έριξε. Αυτό μας σηκώνει. Εκείνη μας εξευτέλισε. Αυτό μας αναπαύει, μας γαληνεύει, μας παρηγορεί. «Εκακώθημεν δια της αμαρτίας, ιαθώμεν δια της μετανοίας», λέει ο φωστήρας της Καισαρείας Μέγας Βασίλειος ( Migne P.G. 96, 112B ) .
Ναι. Άλλος τρόπος θεραπείας δεν υπάρχει. Μόνο η μετάνοια είναι το «ιατρείον , το αναιρετικόν της αμαρτίας», η τορπίλλη που διαλύει και γκρεμίζει το έργο του σατανά από την καρδιά μας. Είναι το υγρό εκείνο , που πλένει το πνευματικό μας στομάχι και μας απαλλάσσει από τις τοξίνες των σφαλμάτων μας. «Η μετάνοια αφίησιν αμαρτίαν», τονίζει ο ίδιος μεγάλος Πατήρ.
Αλλά δεν αρκεί αυτή η διαπίστωση. Δεν φτάνει να αναγνωρίσουμε την αγάπη του Θεού προς τον πεσμένο άνθρωπο. Δεν ωφελεί να γνωρίσουμε τις θαυματουργικές ιδιότητες του φαρμάκου. Πρέπει και να αποφασίσουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Όπως το καλύτερο φάρμακο μένει χωρίς αποτελέσματα και άχρηστο, αν δεν χρησιμοποιηθεί από τον άρρωστο, κατά παρόμοιο τρόπο και η μετάνοια μένει χωρίς ευεργετικά αποτελέσματα για την πληγωμένη ψυχή μας, όταν ο άνθρωπος εμμένει πεισματικά στη διάπραξη του κακού.
Μετανοώ σημαίνει αλλάζω διαθέσεις, αλλάζω σκέψεις, αλλάζω τρόπο ζωής. Μεταμέλομαι για όσα κακά έχω διαπράξει, αναγνωρίζω ότι έφταιξα και τώρα ευχαρίστως εξομολογούμαι τις πτώσεις μου ενώπιον του πνευματικού Ιερέως, με την πεποίθηση ότι έτσι αποπτύω , βγάζω έξω , το δηλητήριο που η αμαρτία επισσώρευσε στην ψυχή μου. Ακόμη, μετάνοια σημαίνει διακοπή σχέσεων με την αμαρτία, θυσίες πολλές, αγώνα πνευματικό. Και όπως καταλαβαίνει ο καθένας, όλα αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Ο εγωισμός παρεμβάλλεται και μας εμποδίζει από του να κάνουμε τα ηρωικά βήματα της μετανοίας. Μας παρουσιάζει σαν καλά, καμιά φορά, και τα αμαρτωλά. Και μας πείθει να μην ανησυχούμε για τις πράξεις μας. Μας τυφλώνει τόσο, ώστε να νομίζουμε ότι βαδίζουμε ορθά˙ σκληραίνει την καρδιά μας και την εμποδίζει να ζητήσει το έλεος και τη συγνώμη του Θεού κι έτσι απωθεί τη θεία χάρη της μετανοίας από την αμαρτωλή ψυχή μας. Κι αν μεν ο άνθρωπος αντισταθεί στις κακές εισηγήσεις του εγωισμού, έχει καλώς. Με τη βοήθεια του Θεού θα νικήσει. Αν όμως νικηθεί από το τυφλό πάθος του εγωισμού και συνεχίσει να απωθεί τη χάρη της μετανοίας, τότε γίνεται ένοχος του φοβερού και ασυγχώρητου πλέον αμαρτήματος της βλασφημίας εναντίον του Αγίου Πνεύματος, οπότε είναι καταδικασμένος στην ολοκληρωτική απώλεια…
(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ»
Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
ΑΘΗΝΑ 2012
Εκδόσεις: “ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ”

«Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού».

Ο προστάτης του μοναστηριού
Ο π. Πορφύριος αφηγείται:
«Ήταν ένα Μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από έναν, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος, αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη...

. Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματά του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι’ αυτό και τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους. Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σ’ αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους κι έφυγαν. Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε το γυμνωμένο Μοναστήρι, ταράχθηκε. Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται: «Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τι έκανες για να εμποδίσεις τους ληστές; Βλέπω ότι δεν έκανες τίποτα. Αμ τότε δεν σου αξίζει η θέση αυτή που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ’ εκεί». Κι αμέσως ξεκολλά την εικόνα του Αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το Μοναστήρι, την ακουμπά σ’ ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα. Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει! Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε: Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και, καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπήσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα. Μόλις όμως γύριζαν πίσω, έτρεχαν. Είπαμε ότι, όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει 25
πίσω τα κλεμμένα και σ’ τα φέραμε. Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του Αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε: «Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού». Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του Αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της».

 

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    27 Ν0Ε  2012

Πολύ χαίροµαι, όταν βλέπω ψυχές πού προσέχουν και αγωνίζονται µέσα στον κόσµο πού γέµισε από ταγκαλάκια {διαβολακια}.

Ό «καλός άγων»
Αγώνας για τόν αγιασµό της ψυχής.

  Ό Θεός, σάν καλός καί δίκαιος πού είναι, έδωσε σε όλους µας καί ανά

λογα χαρίσµατα - π.χ. στους άνδρες τόν ανδρισµό καί στίς γυναίκες την αγάπη -, γιά νά άγωνιζώµαστε καί νά ανεβαίνουµε τήν πνευµατική κλίµακα µέ τήν βοήθεια της θείας Χάριτος καί νά πλησιάζουµε όλο καί περισσότερο σ' Εκείνον πού είναι ό ∆ηµιουργός µας. Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά, καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες. Θάρ-ρος λοιπόν! Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού. Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας. Όσο µπορούµε, νά αποφεύγουµε τις αφορµές της αµαρτίας. Νά προσέχουµε τις αισθήσεις µας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καµµιά φορά, ή και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουµε τουλάχιστοντην περιέργεια, για νά µήν παίρνουν τά µάτια µας εικόνες αµαρτωλές, και µάς παίζουν µετά οί δαίµονες σινεµάδες. Έάν πιάσουµε ενα καρβουνάκι αναµµένοκαί το κρατήσουµε στην χούφτα µας, επόµενο είναι νά µάς κάψη. Έάν όµως τό κουνάµε στό χέρι - εννοείται γιά λίγη ώρα -, δεν θά µάς κάψη. Έτσι και οί άσχηµες εικόνες, όταν κινούνται σύντοµα, τά µάτια δεν τις κρατούν, άλλα απλώς τις πιάνουν, καί δεν καίνε τήν ψυχή ......

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟΣΠΑΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΝΟΕ  2012