Ιερό Μνημόσυνο στην Μητρόπολη Λεμεσού για τον π. Νικόλαο Πέττα

Την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015, κατόπιν ευλογίας της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, ο χειροθετιμένος Αναγνώστης και Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, κήρυξε τον Κυριακάτικο Θείο Λόγο στον Μητροπολιτικό Ναό της Παντανάσσης (Καθολικής) Λεμεσού. Η Ακολουθία καθώς και το  Θείο κήρυγμα αναμεταδόθηκαν ζωντανά από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού.  Ο κ. Δημητρακόπουλος αναφέρθηκε στην σημασία της  Δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων και στην πορεία Θέωσης του νεοαγιοκαταταχθέντος Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού του οποίου η μνήμη εορτάζεται στις 4 Ιανουαρίου.

Την αυτήν ημέρα στον Μητροπολιτικό Ναό της Λεμεσού τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τον ενάρετο ιερέα Νικόλαο Πέττα από την Πάτρα ο οποίος κοιμήθηκε στις 4 Ιανουαρίου το έτος 2000. Ο κ. Δημητρακόπουλος μίλησε για την ζωή και το έργο του υπερπολύτεκνου κληρικού και εξήγησε ότι η κοινωνία των Πατρών θεωρεί ότι μέσω της θεόπνευστης ιερατικής  διακονίας και της αυστηρής πνευματικής ασκήσεως του, έδειξε ότι η εν γάμω αγιότητα είναι εφικτή  σε όσους βιώνουν την κατά Χριστό ζωή. Εξύμνησε την ρυπαρά μόρφωσή του π. Νικολάου και την κατάρτισή του ως εκπαιδευτικού και τόνισε ότι αυτά που τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό και προσιτό στους ανθρώπους που προσέπιπταν στο πετραχήλι του ήταν η μέγιστη θεοσέβειά του, η διορατικότητά του, το βάθος και η απλότητα του αγνού λόγου του. Χωρίς να επεκταθεί σε λεπτομέρειες προσωπικών εμπειριών λόγω ελλείψεως χρόνου, είπε ότι δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει εν ζωή αλλά τον γνώρισε με μοναδικό και αποκαλυπτικό τρόπο μετά την κοίμησή του αφού ο πνευματοφόρος ιερέας του προλέγει γεγονότα και τον στηρίζει σε δύσκολες στιγμές. Αναφέρθηκε επίσης σε ένα σημείο που έδωσε ο πατήρ Νικόλαος στην εκλεκτή Πρεσβυτέρα του Ανθή, κατά το οποίο της αποκάλυψε ότι θα την έπαιρνε μαζί του στα Ουράνια ανήμερα της εορτής του, όπως και έγινε το έτος 2012. 

Ο κ. Δημητρακόπουλος παρέπεμψε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τον Γέροντα στην ιστοσελίδα pnikolaos.gr την οποία έχει επιμεληθεί ο ίδιος και περιέχει στοιχεία και μαρτυρίες που έχει συγκεντρώσει για τον χριστομίμητο βίο του πατρός Νικολάου και της υποδειγματικής πρεσβυτέρας του Ανθής.

Απευθυνόμενος στον αρχιμανδρίτη και διδάκτορα Φιλοσοφίας π.  Νεκτάριο Πέττα του ευχήθηκε να είναι άξιος συνεχιστής του θεάρεστου έργου του πατέρα του. Ο καθηγητής συνταξίδευσε στην Κύπρο με τον π. Νεκτάριο για να εισηγηθούν στις 3-1-2015, στο ΛΣΤ΄  Συνέδριο της Παγκύπριας Ένωσης Ελλήνων Θεολόγων που είχε ως θέμα την «Επίθεση της Παγκοσμιοποίησης στις Ρωμαίικες ρίζες του Ελληνισμού».

Κλείνοντας το κήρυγμά του, ο κ. Δημητρακόπουλος ευχαρίστησε τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ.  Αθανάσιο και την Παγκύπρια Ένωση Ελλήνων Θεολόγων (Π.Ε.Ε.Θ.) για την άψογη φιλοξενία τους και την τιμή που έκαναν στον ίδιο και τον αρχιμ. Ν. π΄΄ Ν Πέττα να τους δώσουν την δυνατότητα να εισηγηθούν στο Συνέδριο.  Επίσης, ευχαρίστησε θερμά τούς αρχιμ. Φιλόθεο, διάκονο Σπυρίδωνα, π. Λογγίνο και τον π. Ηρακλείδιο που φρόντισαν να ετοιμαστούν τα ιερά κόλλυβα του μνημόσυνου του π.  Νικολάου Πέττα.

Αξίζει να αναφερθεί ότι την επόμενη ημέρα, Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015 από τις 8.30 έως τις 9.30 το πρωί, ο καθηγητής της Φιλοσοφικής κ. Φ. Δημητρακόπουλος ήταν προσκεκλημένος της κυρίας Έλενας Χαραλάμπους στην ζωντανή εκπομπή του ΡΙΚ 1, «ΕΜΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ». Το θέμα συζήτησης ήταν η επανέκδοση του βιβλίου  του λογιωτάτου και π. Πρωτεπιστάτου του Αγίου Όρους Γέροντος π. Μαξίμου του Ιβηρίτου με τίτλο: «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου: π. Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)» (θα το βρείτε αναρτημένο στην ιστοσελίδα: pnikolaos.gr/%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%b9%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80-%ce%bc%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Το αφιέρωμα στο  δίκαιο λευιτικό ζεύγος Πέττα από την πόλη του Αποστόλου Ανδρέα έδωσε στους πολλούς ακροατές της εκπομπής ελπιδοφόρα μηνύματα δείχνοντας ότι και στις δύσκολες μέρες μας, ο Χριστός έχει τους εκλεκτούς Του που με αυταπάρνηση Τον ακολουθούν.  

Πηγή: http://www.pnikolaos.gr

Ο διοικητικός κατακερματισμός και η απελευθέρωση της εκκλησίας από το κράτος

ο Ινστιτούτο Συντηρητικής Πολιτικής δημοσιεύει την ερευνητική εργασία του δρ Σωτήρη Μητραλέξη (βιογραφικό), τέταρτο σκέλος της συνολικής έρευνας του ΙΝΣΠΟΛ για τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, με θέμα:

*

Ο διοικητικός κατακερματισμός της εκκλησίας στην Ελλάδα

και η απελευθέρωση της εκκλησίας από το κράτος

*

Η έρευνα είναι διαθέσιμη σε μορφή PDF:

Περίληψη της έρευνας:

Στο τέταρτο και τελευταίο κομμάτι της έρευνάς μας εξετάζουμε τον διοικητικό κατακερματισμό της Εκκλησίας στην Ελλάδα—και, δια της αντιστροφής των προϋποθέσεων του προβλήματος, το ενδεχόμενο απελευθέρωσης της Εκκλησίας από το Κράτος στην Ελλάδα σήμερα. Θα αναφερθούμε σε μία πτυχή του όλου ζητήματος, η οποία συνήθως αγνοείται στις όποιες συζητήσεις λαμβάνουν χώρα για τις σχέσεις—ή τον χωρισμό—Εκκλησίας και Κράτους. Η μελέτη μας καταδεικνύει πως ίσως αυτή αποτελεί εν τέλει την σημαντικότερη πτυχή της όλης προβληματικής περί εκκλησίας και κράτους στην Ελλάδα, η επανεξέταση και πιθανή επίλυση της οποίας αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την ίδια την ενασχόληση με το ευρύτερο ζήτημα. Πρόκειται για το ζήτημα του διοικητικού κατακερματισμού της ορθόδοξης εκκλησίας στην Ελλάδα, για το ζήτημα της ίδιας της φύσεως της ορθόδοξης εκκλησίας στην χώρα. Όταν εξετάζουμε το ζήτημα των σχέσεων εκκλησίας και κράτους στην Ελλάδα, είναι μάλλον προφανές το τι εννοούμε αναφερόμενοι στο «κράτος». Δεν είναι το ίδιο εύκολο να καθορισθεί ο δεύτερος όρος αυτής της σχέσης, η «εκκλησία» στην Ελλάδα—και εδώ δεν αναφερόμαστε μόνο στην πληθώρα των νομικών προσώπων, στα περίπου 10.000 διαφορετικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που συναπαρτίζουν την νομική μορφή της εκκλησίας, αλλά στην εκκλησία καθ’ εαυτήν ως διοικητικό και εκκλησιαστικό οργανισμό. Η αποσαφήνιση αυτών των θεμάτων επαναπλαισιώνει το ερώτημα για τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους με τρόπο που δεν συνηθίζεται στην δημόσια διαχείριση του ζητήματος, και διανοίγει μια προοπτική ριζικά διαφορετική και από την διατήρηση της παρούσης καταστάσεως και από τον «χωρισμό» όπως αυτός εννοείται στην τρέχουσα εμπαθή δημοσιολογία: την προοπτική της απελευθέρωσης της Εκκλησίας από το Κράτος στην Ελλάδα σήμερα.

*************************

Δ΄ σκέλος της μελέτης: Ο διοικητικός κατακερματισμός της εκκλησίας στην Ελλάδα και η απελευθέρωση της εκκλησίας από το κράτος

 δρ Σωτήρης Μητραλέξης

Τα προηγούμενα μέρη της έρευνάς μας, καίτοι εξετάζουν ζητήματα των οποίων το πηγαίο υλικό είναι ευχερώς διαθέσιμο, ίσως επεφύλαξαν κάποιες εκπλήξεις για τον μέσο Έλληνα αναγνώστη χωρίς κάποια εξειδίκευση στο υπό εξέταση θέμα.

Στο πρώτο μέρος εξετάσθηκαν οι (κυρίως οικονομικές) σχέσεις εκκλησίας και κράτους στην Ευρώπη, καταδεικνύοντας μιαν εικόνα αρκετά διαφορετική από την προβαλλόμενη στον ελλαδικό δημόσιο λόγο σχετικά με το «τι συμβαίνει στην Ευρώπη»—σε αντιδιαστολή, προφανώς, με τα καθ’ ημάς.[1] Στην Ευρώπη, οι οικονομικές και θεσμικές σχέσεις εκκλησίας και κράτους είναι συνήθως συγκρίσιμες με τις ελλαδικές αντίστοιχες και ενίοτε πολύ πιο περιπεπλεγμένες.

Στο δεύτερο μέρος παρουσιάσθηκαν οι θεσμικές συντεταγμένες των σχέσεων εκκλησίας και κράτους στην Ελλάδα εν σχέσει με τις αντίστοιχες στην Κύπρο, όπου παρατηρείται πλήρης θεσμικός χωρισμός, χωρίς όμως να υφίσταται και χωρισμός εκκλησίας–κοινωνίας ή αποκλεισμός της εκκλησίας και της εκκλησιαστικής πίστης από την δημόσια σφαίρα.

Στο τρίτο μέρος κατεδείχθη ότι αυτό που προβάλλεται συνήθως στον ελλαδικό δημόσιο λόγο ως αίτημα χωρισμού εκκλησίας και κράτους είναι μάλλον ένα κωδικά διατυπωμένο αίτημα χωρισμού εκκλησίας–κοινωνίας, αποκλεισμού της εκκλησίας από την δημόσια σφαίρα, και σπανιώτατα ένα θεσμικά αρθρωμένο αίτημα νομοθετικού χωρισμού αρμοδιοτήτων και εξουσιών. Αυτό διαφαίνεται και από τα σημεία όπου ανακριβώς διαπιστώνεται, στον ελλαδικό δημόσιο λόγο, η εμπλοκή της εκκλησίας στο κράτος[2] και από τις προτεινόμενες λύσεις/αλλαγές, που συνήθως είναι εκτός θέματος ως προς το ενδεχόμενο θεσμικού χωρισμού. Όταν μιλάμε για θεσμικό χωρισμό εκκλησίας και κράτους, δεν μπορεί παρά να αναφερόμαστε στον χωρισμό των αρμοδιοτήτων και εξουσιών του κάθε θεσμού: το να μην μπορεί η εκκλησία να ασκήσει κρατικές εξουσίες και αρμοδιότητες, και το έμπαλιν. Πεδίο περαιτέρω θεσμικού χωρισμού της εκκλησίας και του κράτους στην Ελλάδα φυσικά και υφίσταται, αλλά συνήθως δεν περιγράφεται, δεν αναλύεται και δεν προτείνεται σε όσα κείμενα επαγγέλονται πως πράττουν ακριβώς αυτό, τα οποία στην ουσία προωθούν έναν μη σχετιζόμενο με την αλλαγή των κρατικών θεσμών χωρισμό εκκλησίας–κοινωνίας (ο οποίος, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να αποτελεί πολιτικό αίτημα, εκτός αν λάβει την μορφή των… σύγχρονων διωγμών). http://www.antibaro.gr/article/11983

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ – 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΜΕΤΑ  ΤΑ  ΦΩΤΑ

 (Ματθ. δ΄ 12-17)

«Λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα»

Ἡ ἡμέρα τῆς βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὀνομάσθηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία μας «ἡμέρα τῶν Φώτων» γιά τρεῖς κυρίως λόγους: Πρῶτον, γιατί ἀνέτειλε ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μέ τή διδασκαλία του ἐφώτισε τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Δεύτερον, γιατί ἐμφανίσθηκε τό ἅγιον Πνεῦμα «ἐν εἴδει περιστερᾶς», καί τρίτον, γιατί τήν ἡμέρα ἐκείνη φωτίζονταν μέ τό ἅγιο Βάπτισμα οἱ κατηχούμενοι. Ἡ ὑμνολογία μας τίς ἡμέρες αὐτές εὐρύτατα κάμει λόγο περί τοῦ Φωτός. Ἐπιβάλλεται λοιπόν νά ἀσχοληθοῦμε σήμερα μέ τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ καί νά ζήσουμε τόν τρόπο ἀποκτήσεώς του.

Τό φῶς τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» ὁ ἴδιος διεκήρυξε (Ἰωάν. η΄ 12). Μέ τήν ἐνανθρώπισή του ἔλαμψε στόν κόσμο («φῶς ἐκ φωτός ἔλαμψε τῷ κόσμῳ Χριστός»). Ἐκεῖνος εἶναι τό φῶς πού καθαρίζει τή συνείδηση, θερμαίνει τήν καρδιά, φωτίζει τή διάνοια. Χωρίς Αὐτόν δέν ὑπάρχει πνευματική ζωή, ὅπως χωρίς τόν ἥλιο δέν ὑπάρχει φυσική ζωή. Πρίν ἀπ’ Αὐτόν ὑπῆρχε σκότος. Ἐκεῖνος ἔδειξε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας καί ἐφώτισε τόν ἄνθρωπο. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ ἦταν πλημμυρισμένη στό θεῖο Φῶς. Ἡ Γέννησή Του προμηνύεται μέ τόν φωτεινό ἀστέρα. Στή βάπτισή Του σχίζονται οἱ οὐρανοί καί κατέρχεται στήν κεφαλή Του τό Ἅγιον Πνεῦμα. Στό ὅρος τῆς Μεταμορφώσεως ἐπισκιάζεται ἀπό τό οὐράνιο Φῶς. Στήν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του οἱ ἀστραπές τῆς θεότητος καταισχύνουν τόν Ἅδη καί καταυγάζουν γῆ καί οὐρανό.

Ἡ Ἐκκλησία μας πιστεύει, ὅτι ὅπου ὁ Χριστός ἐκεῖ καί ὁ Θεός Πατήρ καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Καί τά τρία πρόσωπα τῆς τρισηλίου θεότητος ὀνομάζει «Φῶς». «Φῶς ὁ Πατήρ, Φῶς ὁ Λόγος, Φῶς καί τό Ἅγιον Πνεῦμα». Ὁδηγός τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό Φῶς, τό ὁποῖο πέμπεται ἀπό τόν Πατέρα καί παραμένει στό Μυστικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνσαρκωτής τοῦ θείου Φωτός εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός πού παρέχει στόν καθένα μας τό Φῶς τῆς ἀγάπης καί ἀλήθειάς Του.

Τά πάντα μέσα στήν Ἐκκλησία μᾶς μιλοῦν γιά τό Φῶς καί μᾶς διδάσκουν αὐτή τήν ἀλήθεια, τήν ὁποία καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει: «Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» (Ἐφ. ε΄ 8). Ἡ ζωή μας πρέπει νά εἶναι καθαρή σάν τό φῶς, θερμή σάν τό φῶς καί ἀκτινοβόλος σάν τό φῶς. Αὐτή τήν ἀλήθειά μᾶς ὑπενθυμίζει τό κερί πού ἀνάβουμε μπροστά στίς ἅγιες εἰκόνες. Ὅτι καλούμεθα νά γίνουμε φῶς πού θά καίγεται καί θά λιώνει, γιά νά θερμαίνει καί νά φωτίζει ἐμᾶς καί τούς ἀδελφούς μας. Ἡ ζωή μας μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι λουσμένη μέ τό Φῶς. Φωτεινός λευκός χιτώνας στή Βάπτιση. Λευκά φωτεινά ἐνδύματα στό Γάμο. Λαμπρά χρυσά ἄμφια οἱ ἱερεῖς. Κάθε γεγονός τῆς Ἐκκλησίας στολίζεται μέ τό λευκό καί τό φωτεινό· πολυέλαιοι, κανδήλια, λαμπάδες εἶναι βασικά στοιχεῖα τῆς θείας Λατρείας πού συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν ἀνάγκη ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς καθαρότητος καί ἁγιοπνευματικοῦ φωτισμοῦ.

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος γιά τήν κρίση πού διέρχεται ὁ κόσμος. Γεγονός εἶναι ὅτι ἡ κρίση δέν εἶναι οὔτε οἰκονομική, οὔτε κοινωνική, οὔτε μορφωτική· εἶναι κρίση πνευματική καί περιγράφεται μέ σαφήνεια ἀπό τόν Κύριο στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου. «Αὐτή εἶναι ἡ κρίση, ὅτι τό φῶς ἦλθε στόν κόσμο καί οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν περισσότερο τό σκοτάδι ἀπό τό φῶς, διότι ἦταν πονηρά τά ἔργα τους» (Ἰω. γ΄ 19).  Γι’ αὐτό ὑποφέρει ὁ σημερινός ἄνθρωπος. Γιατί ζεῖ στό σκοτάδι τοῦ μίσους καί τῆς ἀγνωσίας. Τό μῖσος τυφλώνει τήν ψυχή καί τῆς ἀφαιρεῖ κάθε δυνατότητα χαρᾶς καί εὐτυχίας. Ἐκεῖνος πού μισεῖ μοιάζει μέ τυφλούς πού δέν ξέρουν πού πορεύονται. Ἡ ἀγάπη εἶναι Φῶς. Ὅποιος ζεῖ τήν ἀγάπη ἀποκτᾶ τή γνώση, ἀνακαλύπτει τήν ἀλήθεια. Ἡ ἀγάπη τοῦ φωτίζει τόν νοῦ καί τοῦ παρέχει τή δυνατότητα ἀποτελεσματικῆς ἔρευνας τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. «Ὁ ποιῶν τήν ἀλήθειαν ἔρχεται πρός τό φῶς» λέγει ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (γ΄ 19). Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ εἰλικρινά, ζεῖ τήν ἀλήθεια καί ἀποκτᾶ τό Φῶς.

Γιά νά ἀποκτήσουμε τό θεῖο Φῶς ἔχουμε ἀνάγκη ἐσωτερικοῦ καθαρισμοῦ. Ὅπου ὑπάρχουν σκοτεινά ἔργα, τό φῶς τοῦ Θεοῦ ἀποστρέφει τίς ἀκτίνες του. Δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρξει φῶς καί σκοτάδι, πίστη καί ἀπιστία, ἀγάπη καί μῖσος. Ὁ Χριστός, «τό φῶς τό ἀληθινόν», ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ Φωτός θεωρεῖ τήν μετάνοια. Μ’ αὐτό τό κήρυγμα ἄρχισε τή διδασκαλία Του: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Χωρίς μετάνοια ὁ ἄνθρωπος μένει στό σκοτάδι τῶν παθῶν. Τά δάκρυα καθαρίζουν τήν ψυχή καί προετοιμάζουν τόν δρόμο ἐλεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μέ τήν μετάνοια γινόμαστε φωτοφόροι. Μᾶς ἐπισκιάζει ἡ θεία Χάρη καί μᾶς καταυγάζει τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Οἱ ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας, πού ἔζησαν ζωή μετανοίας, ἐξέπεμπαν τό ἅγιο Φῶς τοῦ Θεοῦ καί συνοδεύοντο ἀπό τό ἄκτιστο φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ φωτοστέφανος τῆς δόξης τῶν ἱερῶν εἰκόνων τους ἐκφράζει αὐτόν ἀκριβῶς τόν ἐσωτερικό φωτισμό. Οἱ ἅγιοι ζοῦσαν μέσα στό Φῶς.

Πηγή τοῦ φωτός εἶναι γιά μᾶς σήμερα ἡ θεία Λειτουργία. Μέ τήν κοινωνία τοῦ Τιμίου Σώματος καί Ζωηροῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ παίρνουμε τό Φῶς. Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας δοξολογοῦμε τόν δωρεοδότη Χριστό μ’ αὔτά τά λόγια: «Εἴδομεν τό Φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ …». Φωτισμένοι, ἀνακαινισμένοι καί δυναμωμένοι μέ τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ὕστερα εἰσερχόμαστε στόν καθημερινό στίβο τῆς ζωῆς, γιά νά μεταδώσουμε τό φῶς καί στούς ἀδελφούς μας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό νά ἔχεις δίπλα σου τό φῶς καί σύ νά ζεῖς στό σκοτάδι τοῦ ἐγωισμοῦ καί τοῦ μίσους εἶναι ὅ,τι τραγικῶτερο στή ζωή. Βγές ἀπό τά σκοτεινά σπήλαια τῶν παθῶν νά ἀπολαύσεις τήν ἀνατολή πού ἔφερε στή γῆ ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου.  «Ἡ νύξ προέκοψε, ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὔν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ιγ΄ 12). Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Αγιασμός των Υδάτων στη Λίμνη Πολυφύτου 2015

Παρουσία πλήθους κόσμου, των αρχών της περιοχής και της ευρύτερης Π.Ε. Κοζάνης -μεταξύ τους αρκετοί πολιτευτές του νομού, εκλογές γαρ- τελέστηκε ο Μέγας Αγιασμός των Υδάτων στο Ναυτικό Όμιλο της Λίμνης Πολυφύτου, από τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο, την Τρίτη των Αγίων Θεοφανείων 6 Ιανουαρίου 2015. Οκτώ τολμηροί νέοι -μεταξύ των οποίων και μια κοπέλα- βούτηξαν στα παγωμένα νερά της λίμνης, για να «πιάσουν» τον Τίμιο Σταυρό και να πάρουν την ευλογία του σεβασμιώτατου…
Γ.Μ./mikrovalto.gr

Επιφάνεια στην Αμερική

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ!!!!

Ήχος πλ. δ'. Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων. Φωνή Κυρίου επί τών υδάτων βοά λέγουσα. Δεύτε λάβετε πάντες, Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, Πνεύμα φόβου Θεού, τού επιφανέντος Χριστού.

Σήμερον τών υδάτων, αγιάζεται η φύσις, καί ρήγνυται ο Ιορδάνης, καί τών ιδίων ναμάτων επέχει τό ρεύμα, Δεσπότην ορών ρυπτόμενον.

Ως άνθρωπος εν ποταμώ, ήλθες Χριστέ Βασιλεύ, καί δουλικόν Βάπτισμα λαβείν, σπεύδεις αγαθέ, υπό τών τού Προδρόμου χειρών, διά τάς αμαρτίας ημών φιλάνθρωπε. Πρός τήν φωνήν τού βοώντος εν τή ερήμω, Ετοιμάσατε τήν οδόν τού Κυρίου, ήλθες Κύριε, μορφήν δούλου λαβών, Βάπτισμα αιτών, ο μή γνούς αμαρτίαν. Είδοσάν σε ύδατα, καί εφοβήθησαν, σύντρομος γέγονεν ο Πρόδρομος, καί εβόησε λέγων, πώς φωτίσει ο λύχνος τό Φως; πώς χειροθετήσει δούλος τόν Δεσπότην; αγίασον εμέ καί τά ύδατα Σωτήρ, ο αίρων τού κόσμου τήν αμαρτίαν. (5' 35'')

21. Ήχος α' Γερμανού Πατριάρχου. Φώς εκ φωτός, έλαμψε τώ κόσμω, Χριστός ό Θεός ημών, ο επιφανείς Θεός, τούτον λαοί προσκυνήσωμεν.

Ο αυτός. Πώς σε Χριστέ, δούλοι τόν Δεσπότην αξίως τιμήσωμεν; ότι εν τοίς ύδασι, πάντας ημάς ανεκαίνισας.

Ο αυτός. Τό αληθινόν φώς επεφάνη, καί πάσι τόν φωτισμόν δωρείται. Βαπτίζεται Χριστός μεθ' ημών, ο πάσης επέκεινα καθαρότητος, ενίησι τόν αγιασμόν τώ ύδατι, καί ψυχών τούτο καθάρσιον γίνεται, επίγειον τό φαινόμενον, καί υπέρ τούς ουρανούς τό νοούμενον, διά λουτρού σωτηρία, δι' ύδατος τό Πνεύμα, διά καταδύσεως, η πρός Θεόν ημών άνοδος γίνεται, θαυμάσια τά έργα σου Κύριε! δόξα σοι.

Ο αυτός. Ο περιβάλλων τόν ουρανόν εν νεφέλαις, ρείθρα περιβάλλεται σήμερον τά Ιορδάνεια, καί τήν εμήν καθαίρεται κάθαρσιν, ο τού κόσμου αίρων τήν αμαρτίαν, καί υπό τού συγγενούς άνωθεν μαρτυρείται Πνεύματος, Υιός μονογενής υπάρχων τού υψίστου Πατρός, πρός όν βοήσωμεν, Ο επιφανείς καί σώσας ημάς, Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι. (5' 40'').

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε , η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις ,
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι , αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα ,
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς , εβεβαίου του λόγου το ασφαλές ,
Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός , Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι».

ΔΑΦΝΗ

Διονύσης Χιώτης: Η αποκάλυψη για το θαύμα της Παναγίας τον Δεκέμβριο στο Τσέρι

Η εξαφάνιση της λευχαιμίας από νεαρό κορίτσι

Μια αποκάλυψη για θαύμα της Παναγίας της Γερόντισσας στο Τσέρι που μας προκάλεσε δάκρυα χαράς έκανε ο τερματοφύλακας του ΑΠΟΕΛ Διονύσης Χιώτης. Συγκεκριμένα έγραψε τα ακόλουθα στον προσωπικό λογαριασμό τους στο facebook «Θαυμα της Παναγιας της Γεροντισσας στην Κυπρο που δεν πρεπει να μεινει κρυφο.Μια μητερα πηγε μαζι με την κορη της να προσκυνησουν την εικονα της Παναγιας της Γεροντισσας που ειχε ερθει στον Ι. Ν. Κωνσταντινου και Ελενης στο Τσερι απο τις αρχες Δεκεμβριου.Προσευχηθηκαν μπροστα στην εικονα της Παναγιας και αποχωρησαν.Μετα απο μερικες μερες ηρθαν παλι στον ναο αποκαλυπτοντας οτι η κορη επασχε απο λευχαιμια και λιγες μερες μετα το προσκυνημα εκανε εξετασεις οπου οι γιατροι εμειναν αναυδοι οταν ειδαν οτι ηταν απολυτως καλα.Η λευχαιμια ειχε εξαφανιστει. Η Παναγια μας εκανε το θαυμα της και γιατρεψε αυτη τη νεα κοπελα.Η θαυματουργη εικονα ειναι ακομη στον ναο για προσκυνημα καθε μερα απο τις 15:00-18:00.»

http://www.ilovestyle.com/article/42254/dionysis-hiotis-i-apokalypsi-gia-thayma-tis-panagias-ton-dekemvrio-sto-tseri

ειναι ακομη στον ναο για προσκυνημα καθε μερα απο τις 15:00-18:00.»

- See more at: http://www.ilovestyle.com/article/42254/dionysis-hiotis-i-apokalypsi-gia-thayma-tis-panagias-ton-dekemvrio-sto-tseri#sthash.4W3wLfJe.dpuf

Απο το Γεροντικό

Παρέβαλον αδελφοί τω Αββά Αντωνίω, και λέγουσιν αυτώ· ειπέ ημίν λόγον , πως σωθώμεν; λέγει αυτοίς ο γέρων· ηκούσατε την γραφήν; καλώς υμιν έχει· οι δε είπoν · και παρά σου θέλομεν ακούσαι, πάτερ· είπε  δε αυτοίς ο γέρων· λέγει το Ευαγγέλιον· Εάν τις σε ραπίση εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην· λέγουσιν αυτω· ου δυνάμεθα τούτο ποιήσαι· λέγει αυτοίς ο γέρων· ει μη δύνασθαι στρέψαι και την αλλην, καν την μίαν υπομείνατε· λέγουσιν αυτώ· ουδέ τούτο δυνάμεθα · λέγει ο γέρων·ει ουδέ τούτο δύνασθαι, μη δότε ανθ'ου ελάβετε· και είπον·ουδέ τούτο δυνάεθα· λέγει ουν ο γέρων τω μαθητή αυτού· ποίησον αυτοίς μικρά αθήραν· ασθενούσι γαρ· και λέγει αυτοις· ει τούτο ου δύνασθε, κακείνο ου θέλετε, τι υμείν ποιήσω; ευχών χρεία.

Πήγαν αδελφοί στον άγιο Αντώνιο και του λένε. πες μας λόγο πως να σωθούμε. τους λέγει ο γέρων. ότι ακούσατε από την Γραφή είναι καλό για εσάς.
και του είπαν. από εσένα θέλουμε να ακούσουμε λόγο πάτερ.
τους είπε. λέει στο Ευαγγέλιο· Εάν σε χτυπήσει κάποιος στη δεξιά σιαγόνα στρέψε να σε χτυπήσει και στην άλλη.
του λένε. δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. 
τους λέγει ο γέρων. εάν δεν μπορείτε να στρέψετε την άλλη πλευρά της σιαγόνας να υπομείνετε το ένα  χτύπημα. 
του λένε. ούτε αυτό μπορούμε να το κάνουμε· 
τους λέει·  αν δεν μπορείτε να υπομείνετε μην ανταποδίδετε το κτύπημα·
ούτε αυτό μπορούμε του είπαν· 
λέει ο γέροντας στο μαθητή του. κάνε τους κάτι να φάνε.γιατί είναι ασθενείς.
και τους λέει·  αν δεν μπορείτε να κάνετε το ένα και δεν θέλετε το άλλο τι να σας κάνω. έχετε ανάγκη από ευχή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ – 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Μάρκ. 1, 1-8

Ἀποκαλυπτική φαίνεται στό βάθος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τό περιεχόμενο της, οἱ ἀλήθειες καί ὁ τρόπος, μέ τόν ὁποῖο αὐτές ἐκφράζονται, μᾶς ὁδηγοῦν στόν ἴδιο τό Θεό. Αὐτός εἶναι στήν πραγματικότητα ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δρᾶ καί ἐνεργεῖ.

Ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος ὅταν γράφει «ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ», θέλει νά φανερώσει τό σχέδιο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον ἔγινε γνωστό διά τῶν προφητειῶν. Αὐτές οἱ προφητεῖες ἐκπληρώνονται στό πρόσωπο τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὁ ὁποῖος κλείνει τήν παλαιά ἐποχή καί στέκεται στήν ἀρχή τῆς νέας ἐποχῆς τοῦ Μεσσία.

«Ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου» ἔγινε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ πού στέλνεται πρίν ἀπό τόν Χριστό (γιά νά προετοιμάσει τήν ὁδό τοῦ Κυρίου). Εἶναι ἀκόμη, κατά τόν Προφήτη Ἡσαΐα, «ἡ φωνή ἑνός ἀνθρώπου πού φωνάζει στήν ἔρημο καί καλεῖ τούς ἀνθρώπους νά ἑτοιμάσουν τήν ὁδό τοῦ Κυρίου». Τούς καλεῖ νά ἑτοιμαστοῦν γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Μεσσία.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος «ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις» καί ὕστερα ἀπό πνευματική προετοιμασία, νηστεία καί προσευχή, κατ’ ἐντολή ἦρθε στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου καί ἄρχισε νά κηρύττει μετάνοια καί νά βαπτίζει τούς Ἰουδαίους. Ἡ ἀσκητική του ἐμφάνιση (φοροῦσε ἕνα ἔνδυμα κατασκευασμένο ἀπό

τρίχες καμήλου καί στή μέση του μιά δερμάτινη ζώνη), καθώς καί ἡ τροφή του (μέλι ἄγριο καί χόρτα), συνθέτουν τήν προφητική του μορφή. Τό προφητικό του κήρυγμα εὑρίσκει ἀπήχηση στό λαό, καθώς ἀπό τήν Ἰουδαία καί τά Ἱεροσόλυμα πηγαίνουν ἄνθρωποι στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου νά δοῦν καί νά ἄκούσουν τόν προφήτη. Οἱ λόγοι του συγκινοῦν τίς καρδιές καί πολλοί ὁδηγοῦνται σέ μετάνοια. Ἀπόδειξη τῆς μετανοίας τους, τῆς ἐπιστροφῆς τους στό Θεό, ἦταν ἡ ἐξομολόγηση, τήν ὁποῖα ἀκολοθοῦσε τό βάπτισμα στόν Ἰορδάνη ποταμό.

Ἀνάμεσα στά πλήθη ἦσαν καί Φαρισαῖοι καί Γραμματεῖς. Πολλοί ἀπ’ αὐτούς ἔμειναν ἁπλοί θεατές. Δέν πίστεψαν στό κήρυγμα τοῦ Προδρόμου καί ἀπέρριψαν τό βάπτισμα τῆς μετανοίας. Ἔτσι, οἱ ἴδιοι προδιέγραψαν γιά ἀργότερα τή στάση τους ἀπέναντι στό Χριστό. Ὅταν ρώτησε ὁ Κύριος τούς Φαρισαίους: «Τό βάπτισμα Ἰωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἤ ἐξ’ ἀνθρώπων», αὐτοί σκέπτοντο πονηρά. Ἄν ἀπαντοῦσαν «ἐξ ἀνθρώπων», φοβοῦνταν τά πλήθη μήπως τούς λιθοβολήσουν, διότι ἔλεγαν ὅλοι θεωροῦσαν τόν Ἰωάννη προφήτη. Κι ἄν ποῦμε ὅτι ἦταν ἀπό τόν Θεό, θά τούς ρωτοῦσε τότε: «Γιατί, λοιπόν, δέν πιστεύσατε;». Γι’ αὐτό εἶπαν ὅτι δέν γνωρίζουν. Ὁ λαός ὅμως συνέλαβε σωστά τό μήνυμα καί ἔτρεχε στήν ἔρημο, ὅπου ἄκουε τήν ἐλπίδα του καί τήν πίστη του στίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἐρχόμενο Μεσσία.

Τά λόγια τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, «ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» παρουσιάζουν κάποια ἐπικαιρότητα. Βρισκόμαστε στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου. Ἡ διάκριση βέβαια αὐτή τοῦ χρόνου σέ παλιό καί νέο εἶναι συμβατική. Τήν δεχόμεθα ὅμως, ὅπως

ἐπικράτησε. Ἔτσι κατά τήν ἀρχή τοῦ χρόνου διατυπώνονται εὐχές καί λαμβάνονται ἀποφάσεις πού ἔχουν σχέσεις μέ τήν οἰκονομική, κοινωνική καί πνευματική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Στίς πρῶτες ἡμέρες τοῦ χρόνου ἡ Ἐκκλησία παρουσιάζει τήν ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐμεῖς, πού ἀφήσαμε τόν παλαιό χρόνο καί περάσαμε στό νέο χρόνο, τί θά θά θέσουμε ὡς ἀρχή, ὡς θεμέλιο στή ζωή μας μέσα στό νέο χρόνο; Τί ἄλλο, ἐκτός ἀπό τό Εὐαγγέλιο, εἶναι καλύτερο θεμέλιο γιά νά οἰκοδομήσουμε τήν ζωή μας στό παρόν ἀλλά καί στό μέλλον;

Τό Εὐαγγέλιο, λοιπόν, θεμέλιο τῆς προσωπικῆς ζωῆς, τῆς οἰκογένειας, τῆς κοινωνίας, τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου. Τό Εὐαγγέλιο ἀρχή καί θεμέλιο τῆς ζωῆς μας. Κέντρο τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός πού κηρύττει, θαυματουργεῖ, πάσχει καί ἀνασταίνεται. Εἶναι ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς, αὐτός, τόν ὁποῖο κηρύττουν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἄγιοι Πατέρες καί ἡ Ἐκκλησία ἀδιάκοπα, μέχρις ὅτου κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο «πάση τῇ κτίσει», δηλαδή σ’ ὅλο τόν κόσμο.

Τό Εὐαγγέλιο ἀρχή καί θεμέλιο τῆς ζωῆς μας. Ὅσοι ἐφάρμοσαν τό Εὐαγγέλιο, ἄλλαξαν οὐσιαστικά, ξεπέρασαν τόν πόνο καί τίς θλίψεις, ἔδωσαν νόημα στή ζωή τους καί ἀνεδείχθησαν ἀκόμη καί ἅγιοι. Ἀλλά καί ἔθνη, πού ἐφάρμοσαν τό Εὐαγγέλιο σ’ ὅλους τούς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, στήν Δικαιοσύνη, στήν Παιδεία, στήν Τέχνη, στήν Πολιτική, στήν Οἰκονομία δημιούργησαν πολιτισμό καί εὐημερία.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

ἀφήνοντας τόν παλαιό χρόνο μαζί μέ τόν παλαιό ἄνθρωπο, ἄς προχωρήσουμε στό νέο

χρόνο μέ ἄρχή καί θεμέλιο στή ζωή μας τό Εὐαγγέλιο, γιά νά γίνουμε Καινή Κτίση, ἐνωμένοι μέ τή στρατιά τῶν Ἁγίων πού δέχθηκαν τό Εὐαγγέλιο καί ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ἐπικράτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Από το Γεροντικό

Αδελφοί τινές παρέβαλον τω Αββά Αντώνιω, αναγγείλαι αυτώ φαντασίας ας έβλεπον, και μαθείν παρ'αυτού ει αληθιναί εισίν, ή από δαιμόνων· είχον δε όνον , και απέθανεν εν τη οδώ· ως ουν ήλθον προς γέροντα, προλαβών είπε αυτοίς· πως απέθανεν ο μικρος όνος εν τη οδώ; λέγουσι  αυτώ· πόθεν οίδας, Αββά; ο δε είπεν αυτοίς· οι δαίμονες έδειξαν μοι· και λέγουσι αυτώ· ημείς διά τούτο ήλθομεν ερωτήσαι σε, ότι βλέπομεν φαντασίας, και πολλάκις γίνονται αληθιναί , μήπως πλανώμεθα· και επληροφόρησεν αυτούς ο γέρων εκ του κατά τον όνον αποδείγματος, ότι από δαιμόνων εισίν.

Κάποιοι αδελφοί προσήλθαν στον άγιο Αντώνιο για να του αναγγείλουν κάποιες φαντασίες και οράματα που έβλεπαν, για να μάθουν από αυτόν εάν είναι αληθινές ή είναι  από τους δαίμονες· είχαν μαζί τους ένα γάιδαρο που πέθανε στο δρόμο. όταν έφτασαν στον γέροντα αυτός πρόλαβε και τους είπε. πως πέθανε ο μικρός γάιδαρος στον δρόμο; του λένε· πως το γνωρίζεις αυτό αββά; και τους είπε· οι δαίμονες μου το έδειξαν. του λένε · εμείς γι' αυτό ήρθαμε να σε ρωτήσουμε ότι βλέπουμε φαντασίες και πολλές φορές γίνονται αληθινές, μήπως πανώμαστε. και τους πληροφόρησε ο γέροντας με αυτό το παράδειγμα ότι οι φαντασίες αυτές είναι από τους δαίμονες.  

Από το Γεροντικό

Ο αυτός Αββάς Αντώνιος , ατενίσας προς το βάθος των του Θεού κριμάτων , ητήσε λέγων· Κύριε, πως τινές ολιγόβιοι αποθνήσκουσι , τινές δε υπεργηρώσι; και διατί , τινές μεν πένονται άλλοι δε πλουτούσι; και πως άδικοι μεν πλουτούσι , δίκαιοι δε πένονται; ήλθε δε αυτώ φωνή λέγουσα ·Αντώνιε, σε αυτώ πρόσεχε ταύτα γαρ κρίματα Θεού εισί, και ου συμφέρει σοι αυτά μαθείν.

Ο Αγιος Αντώνιος κάποτε θέλησε να μάθει σε βάθος τις αποφάσεις και κρίσεις του Θεού και  Τον ρώτησε · Κύριε πως κάποιοι πεθαίνουν νέοι, κάποιοι ζούνε πάρα πολλά χρόνια; και γιατί κάποιοι πεινούν και άλλοι ζουν πλούσια και πως οι άδικοι πλουτίζουν και οι δίκαιοι πεινούν; τότε άκουσε φωνή να του λέει: Αντώνιε πρόσεξε τον εαυτό σου, γιατί αυτά ειναι αποφάσεις και κρίσεις Θεού και δεν σε συμφέρει να τις μαθαίνεις.

Απολογισμός 2014