Ωράριο της Ι. Μονής 2018

Tel: +30 23960-41320

Η είσοδος στο Ησυχαστήριο δεν επιτρέπεται στις γυναίκες που φορούν παντελόνια, κοντές φούστες, αμάνικα και εξώπλατα.
Οι γυναίκες να φορούν φούστα φαρδιά και μακρυά, κάτω από το γόνατο. Το Ησυχαστήριο δεν δίνει φούστες, μαντήλια ή οτιδήποτε άλλο.
Δεν επιτρέπεται και η είσοδος στους άνδρες που φορούν βερμούδες, κοντά παντελόνια και αμάνικα.
Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά.

Κατά την Καθαρά Εβδομάδα και την Μεγάλη Εβδομάδα το Ησυχαστήριο είναι κλειστό.

---

Entry to the Convent is not allowed to women wearing trousers, short skirts, and sleeveless or backless dresses.
Women should wear a skirt that's wide and long, reaching below the knee. The Convent does not provide skirts, shawls/scarves or other articles of clothing.
Entry is also denied to men wearing shorts or sleeveless shirts.
These rules also apply to children.

During the Clean Week and the Holy Week the Convent is closed

---

Вход в монастырь запрещается женщинам в брюках, в мини-юбках, с короткими рукавами и открытыми плечами.
Женщины, желающие посетить монастырь, должны быть в юбке длиннее колена. Монастырь не имеет одежды (юбки, платки, брюки и т.д.) для посетителей.
Вход в монастырь запрещается мужчинам в шортах и в одежде с короткими рукавами.
То же самое для детей.

Монастырь закрыт всю Чистую Седмицу и Великую Седмицу.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για την εορτή του Αγίου Παισίου (Πέμπτη 12 Ιουλίου) το Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου:

1. Την παραμονή 11 Ιουλίου (Τετάρτη) θα είναι ανοικτό από τις 10 το πρωί.

2. Το βράδυ της ίδιας ημέρας θα τελεσθή αγρυπνία, η οποία θα αρχίση στις 8.

3. Στις 12 Ιουλίου (Πέμπτη) θα είναι όλη την ημέρα ανοικτό.

---

Για να διευκολυνθήτε, σας ενημερώνουμε:

Η είσοδος στο Ησυχαστήριο δεν επιτρέπεται:

A. Στις γυναίκες που φορούν παντελόνια, κοντές φούστες, αμάνικα και εξώπλατα.

(Οι γυναίκες να φορούν φούστα φαρδιά και μακριά, κάτω από το γόνατο).

Β. Στους άνδρες που φορούν αμάνικα, βερμούδες ή κοντά παντελόνια.

(Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά).

Το Ησυχαστήριο δεν δίνει φούστες, μαντήλια ή οτιδήποτε άλλο.

---

Θα είναι καλό να έχετε μαζί σας:

A. Ομπρέλα για τον ήλιο, σε περίπτωση που φθάσετε νωρίς.


Β. Ζακέτα ή σάρπα, αν μείνετε στην αγρυπνία, γιατί το βράδυ έχει δροσιά.

Γ. Καρεκλάκι.

---

Στις 11 Ιουλίου (Τετάρτη)
το λεωφορείο του ΟΑΣΘ με πινακίδα 87
 θα εκτελεί δρομολόγιο από το ΙΚΕΑ μέχρι το Μοναστήρι από 4 το απόγευμα έως 12 τα μεσάνυχτα.

Κάντε κλικ για Ιστοσελίδα ΟΑΣΘ και χάρτη

Για οποιαδήποτε πληροφορία τηλεφωνήστε στὸ Ησυχαστήριο

(Τηλ. 23960-41320)

Τα Πάθη τα σεπτά - Των Παθών του Κυρίου τας απαρχάς

‘’Τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ· Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι, ὁ τὰ σύμπαντα, ἐν τῇ δρακὶ περιέχων, καταδέχεται, ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ, τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.’’

O Ιωσήφ και η γυναίκα του Πετεφρή

ΙΩΣΗΦ δὲ κατήχθη εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν Πετεφρὴς ὁ εὐνοῦχος Φαραώ, ὁ ἀρχιμάγειρος, ἀνὴρ Αἰγύπτιος, ἐκ χειρῶν τῶν ᾿Ισμαηλιτῶν, οἳ κατήγαγον αὐτὸν ἐκεῖ. 2 καὶ ἦν Κύριος μετὰ ᾿Ιωσήφ, καὶ ἦν ἀνὴρ ἐπιτυγχάνων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ οἴκῳ παρὰ τῷ κυρίῳ αὐτοῦ τῷ Αἰγυπτίῳ. 3 ᾔδει δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος ἦν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ὅσα ἐὰν ποιῇ, Κύριος εὐοδοῖ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. 4 καὶ εὗρεν ᾿Ιωσὴφ χάριν ἐναντίον τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ εὐηρέστησεν αὐτῷ, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, ἔδωκε διὰ χειρὸς ᾿Ιωσήφ. 5 ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ καταστῆναι αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, καὶ ηὐλόγησε Κύριος τὸν οἶκον τοῦ Αἰγυπτίου διὰ ᾿Ιωσήφ, καὶ ἐγενήθη εὐλογία Κυρίου ἐν πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτῷ ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ. 6 καὶ ἐπέτρεψε πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, εἰς χεῖρας ᾿Ιωσὴφ καὶ οὐκ ᾔδει τῶν καθ᾿ αὑτὸν οὐδὲν πλὴν τοῦ ἄρτου, οὗ ἤσθιεν αὐτός.

  Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα. 7 καὶ ἐγένετο μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα καὶ ἐπέβαλεν ἡ γυνὴ τοῦ κυρίου αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς ἐπὶ ᾿Ιωσὴφ καὶ εἶπε· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ. 8 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, εἶπε δὲ τῇ γυναικὶ τοῦ κυρίου αὐτοῦ· εἰ ὁ κύριός μου οὐ γινώσκει δι᾿ ἐμὲ οὐδὲν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, ἔδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μου 9 καὶ οὐχ ὑπερέχει ἐν τῇ οἰκίᾳ ταύτῃ οὐδὲν ἐμοῦ, οὐδὲ ὑπεξῄρηται ἀπ᾿ ἐμοῦ οὐδὲν πλὴν σοῦ, διὰ τὸ σὲ γυναῖκα αὐτοῦ εἶναι, καὶ πῶς ποιήσω τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; 10 ἡνίκα δὲ ἐλάλει τῷ ᾿Ιωσὴφ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας, καὶ οὐχ ὑπήκουεν αὐτῇ καθεύδειν μετ᾿ αὐτῆς τοῦ συγγενέσθαι αὐτῇ. 11 ἐγένετο δὲ τοιαύτη τις ἡμέρα, καὶ εἰσῆλθεν ᾿Ιωσὴφ εἰς τὴν οἰκίαν ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶς ἦν τῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ ἔσω, 12 καὶ ἐπεσπάσατο αὐτὸν τῶν ἱματίων λέγουσα· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ. καὶ καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 13 καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν, ὅτι καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω, 14 καὶ ἐκάλεσε τοὺς ὄντας ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ εἶπεν αὐτοῖς λέγουσα· ἴδετε, εἰσήγαγεν ἡμῖν παῖδα ῾Εβραῖον ἐμπαίζειν ἡμῖν· εἰσῆλθε πρός με λέγων· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ ἐβόησα φωνῇ μεγάλῃ· 15 ἐν δὲ τῷ ἀκοῦσαι αὐτὸν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 16 καὶ καταλιμπάνει τὰ ἱμάτια παρ᾿ ἑαυτῇ, ἕως ἦλθεν ὁ κύριος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 17 καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα λέγουσα· εἰσῆλθε πρός με ὁ παῖς ὁ ῾Εβραῖος, ὃν εἰσήγαγες πρὸς ἡμᾶς, ἐμπαῖξαί μοι καὶ εἶπέ μοι· κοιμηθήσομαι μετὰ σοῦ· 18 ὡς δὲ ἤκουσεν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 19 ἐγένετο δέ, ὡς ἤκουσεν ὁ κύριος αὐτοῦ τὰ ρήματα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅσα ἐλάλησε πρὸς αὐτόν, λέγουσα· οὕτως ἐποίησέ μοι ὁ παῖς σου, καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ. 20 καὶ λαβὼν ὁ κύριος ᾿Ιωσὴφ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸ ὀχύρωμα, εἰς τὸν τόπον, ἐν ᾦ οἱ δεσμῶται τοῦ βασιλέως κατέχονται ἐκεῖ ἐν τῷ ὀχυρώματι.

  21 Καὶ ἦν Κύριος μετὰ ᾿Ιωσὴφ καὶ κατέχεεν αὐτοῦ ἔλεος καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν ἐναντίον τοῦ ἀρχιδεσμοφύλακος, 22 καὶ ἔδωκεν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τὸ δεσμωτήριον διὰ χειρὸς ᾿Ιωσὴφ καὶ πάντας τοὺς ἀπηγμένους, ὅσοι ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, καὶ πάντα ὅσα ποιοῦσιν ἐκεῖ, αὐτὸς ἦν ποιῶν. 23 οὐκ ἦν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τοῦ δεσμωτηρίου γινώσκων δι᾿ αὐτὸν οὐδέν· πάντα γὰρ ἦν διὰ χειρὸς ᾿Ιωσὴφ διὰ τὸ τὸν Κύριον μετ᾿ αὐτοῦ εἶναι, καὶ ὅσα αὐτὸς ἐποίει, ὁ Κύριος εὐώδου ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ.

Αποδοσή

Ο Ιωσήφ οδηγήθηκε στην Αίγυπτο, και τον απέκτησε ο Πετεφρής ο ευνούχος του Φαραώ, ο αρχιμάγειρας, άνδρας Αιγύπτιος, από τα χέρια των Ισμαηλιτών, οι οποίοι τον οδήγησαν εκεί. Και ήταν ο Κύριος με τον Ιωσήφ, και κατάφερε να γίνει έμπιστος στον Αιγύπτιο. Και γνώριζε ο κύριος του ότι ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ και ευλογούσε τα έργα του. Και βρήκε χάρη κοντά στον κύριο του , και τον ευχαρίστησε και τον κατέστησε διαχειριστή του σπιτιού του. Έτσι ευλόγησε ο Κύριος το σπίτι του Πετεφρή και τα υπάρχοντά του εξαιτίας του Ιωσήφ. Και του έδωσε εξουσία να περνάνε τα πάντα από τα χέρια του εκτός από τον άρτο που έτρωγε.

Και ήταν ο Ιωσήφ πολύ καλός και όμορφος στην όψη. Και τον έβαλε στον μάτι η γυναίκα του κυρίου του και του ζήτησε να κοιμηθούν μαζί. Αυτός όμως δεν ήθελε, και είπε στην γυναίκα του κυρίου του. Αν ο κύριός μου δεν θέλει να ξέρει τίποτα από αυτά που αφορούν το σπίτι του, και όσα είναι δικά του, μου τα έδωσε να τα διαχειρίζομαι, και τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι υπό τον έλεγχο μου εκτός από εσένα , επειδή είσαι γυναίκα του, πως εγώ θα κάνω το θέλημά σου το πονηρό, και θα αμαρτήσω μπροστά στον Θεό; Όμως μιλούσε στον Ιωσήφ γι’ αυτό το θέμα κάθε ημέρα, ενώ αυτός δεν την υπάκουγε. Μπήκε μια μέρα ο Ιωσήφ στο σπίτι να κάνει την εργασία του και δεν ήταν κανένας μέσα. Και του άρπαξε τον ιματισμό του και του λέει. Κοιμήσου μαζί μου. Και άφησε τα ιμάτια του στα χέρια της και έφυγε και ήλθε έξω. Αυτή μόλις το είδε αυτό φώναξε τους υπηρέτες και τους λέγει. Κοιτάξτε μας έφερε έναν νέο Εβραίο να μας κοροϊδέψει. Ήρθε σε μένα λέγοντας κοιμήσου μαζί μου και φώναξα δυνατά και έφυγε και βγήκε έξω από το σπίτι. Και κράτησε τα ιμάτια έως ότου ήρθε ο κύριος του σπιτιού. Και του είπε. Ήλθε σε εμένα ο νεαρός Εβραίος, που μας τον έφερες, για να με κοροϊδέψει και μου είπε. Θα κοιμηθώ μαζί σου. Μόλις όμως άκουσε ότι ύψωσα τη φωνή μου και φώναξα, μου άφησε τα ιμάτια του και έφυγε έξω. Και μόλις τα άκουσε αυτά ο κύριος θύμωσε πολύ. Και άρπαξε τον Ιωσήφ και τον έβαλε στην φυλακή.

Και ήταν ο Κύριος μαζί με τον Ιωσήφ και του έστελνε το έλεος του και του έδωσε χάρη μπροστά στον αρχιδεσμοφύλακα. Και παρέδωσε ο αρχιδεσμοφύλακας το δεσμοτήριο στα χέρια του Ιωσήφ. Και του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Και όλα ήταν στα χέρια του Ιωσήφ, επειδή ο Κύριος ήταν μαζί του και όσα έκανε ο Κύριος τον βοηθούσε.

----

Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν, εὑρὼν ὁ δράκων, διὰ ῥημάτων, ἔσπευδε κολακείας, ὑποσκελίσαι τὸν Ἰωσήφ, ἀλλ' αὐτὸς καταλιπὼν τὸν χιτῶνα, ἔφυγε τὴν ἁμαρτίαν, καὶ γυμνὸς οὐκ ᾐσχύνετο, ὡς ὁ Πρωτόπλαστος, πρὸ τῆς παρακοῆς· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.

Μεγάλη Δευτέρα

Στον δρόμο κατεβαίνοντας με τους μαθητές του από Βηθανία για τα Ιερο-σόλυμα βρίσκει μια συκιά και την καταριέται να ξεραθεί γιατί δεν βρήκε καρπό. Σαν τους μεγάλους προφήτες κάνει τέτοιες πράξεις εν σαλότητι για να πει το μεγάλο μήνυμα ότι έτσι ομοιάζουν οι φαρισαίοι, δένδρα με επιδεικτικά φύλλα, χωρίς καρπούς αρετών. Όλη την ημέρα Του την περνάει στον Ναό. Απομακρύνει τους εμπόρους του Ναού που είναι εκμεταλλευτές της θρησκευτίκοτητος του λαού, από το αίθριο του Ναού και καθαρίζει έτσι το σπιτικό του. είναι τόπος προσευχής και όχι ‘’φωλιά ληστών’’. Γίνεται το τρίτο συνωμοτικό συμβούλιο από τους προεστούς του λαού για τον αφανισμό του. το βράδυ απομακρύνεται πάλι στην Βηθανία.
Η εκκλησία προβάλλει τα Πάθη του Χριστού κάνει την έναρξη των με την είσοδο του Νυμφίου στο κέντρο του Ναού. καλεί τους πιστούς να ζήσουν με κα-τάνυξη τα Πάθη του Χριστού που σαν φώτα σωστικά ανατέλλουν στον κόσμο. Η έναρξη των παθών ακούγεται θρηνητικά από τα τροπάρια. Προβάλλει την εικό-να του Χριστού που τρέχει και επείγεται για να σταυρωθεί και να σώσει τον κό-σμο.

‘’Τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ· Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι, ὁ τὰ σύμπαντα, ἐν τῇ δρακὶ περιέχων, καταδέχεται, ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ, τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.’’

Μέσα στα τροπάρια και στο συναξάρι γίνεται μνεία του Πάγκαλου Ιωσήφ και της ξηρανθείσης συκής και μας καλεί για να απωθήσουμε κάθε ρύπο και η-θική βρωμιά από πάνω μας και να φύγουμε από την υποκριτική προσέγγιση του Θεού, με αρετές και όχι επιδειξιoμανίες και εθιμοτυπίες. Να σκύψουμε βαθειά στην αμαρτία μας και με μετάνοια να τον προσεγγίσουμε. Ο Ιωσήφ είναι τύπος προφητικός του Χριστού. Με την ζωή του μιλά για την αγνότητα του και την με-γάλη συγχωρητικότητα του. Σε κάθε πειρασμό ανήθικο και κακίας απαντούσε μέσα του με βαθειά συναίσθηση, ότι είναι αδύνατον να αμαρτήσει μπροστά στα μάτια του Θεού αφού είναι δικός του άνθρωπος.

Μέσα του η καρδιά του έλεγε βιωματικά ‘’του Θεού ειμί’’.

‘’Ῥύπον πάντα ἐμπαθῆ, ἀπωσάμενοι, ἐπάξιον τῆς θείας Βασιλείας, γνώμην ἀναλάβετε ἔμφρονα, τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις προέφης, ἡ πάντων σοφία, ἐν ᾗ δοξασθήσεσθε, λάμποντες ἡλίου τηλαυγέστερον.’’
Μεγάλη Δευτέρα καί ἄρχισε καί ἡ δική μου πορεία, ἡ σταυροαναστάσιμη πορεία τῆς καρδιᾶς μου. και έσκυβα μέσα μου. Έβλεπα τον εαυτό μου να ακο-λουθεί πλάι πλάι τον Χριστό. Κοντά του στην Βηθανία στον δρόμο, στον Ναό.
Στήν πορεία αὐτή τόν συνοδεύουν οἱ μαθηταί Του... Τραγικές φιγούρες... Τόν ἔβλεπαν σάν Μεσσία τύπου πολιτικοῦ ἡγέτη καί ἔψαχναν ὑπερήφανα τήν δική τους δόξα δίπλα Του. Καί στήν σταύρωσή Του τόν ἐγκατέλειψαν άπελπισμένοι. Καί καθρέπτιζα τόν ἑαυτό μου στίς μορφές αὐτές...
Πῶς νά σέ ἀκολουθήσω σήμερα Κύριε; Σύ εἶσαι ὁ Νυμφίος τῆς καρδιᾶς μου, ὁ ταπεινός Θεός. Σέ κρατοῦσα μέσα μου μέ μιά ἀδιάλειπτη εὐχή θείου ἔρωτος. Σάν τόν Ἰωσήφ ἅγνιζα τόν ἑαυτό μου σέ μιά καθαρότητα τοῦ νοῦ καί τοῦ σώμα-τος. Θαύμαζα την ακακία του και την συγχωρητικότητα του, που την έβλεπα και στο πρόσωπο σου Χριστέ μου. Καί σέ συνόδευα πορευόμενος δίπλα Σου μέ ἀγάπη πολλή.
Σύ είσαι ὁ Νυμφίος τῆς καρδιᾶς μου.

Και ετοίμαζα την καρδιά μου, με την αγνότητα και την καθαρότητα του νου και της ψυχής μου και του σώματος μου, και σε συνόδευα.

Σιωπηλός χωρίς κανέναν να κατακρίνω.

Τῆς ξηρανθείσης συκῆς διὰ τὴν ἀκαρπίαν, τὸ ἐπιτίμιον φοβηθέντες ἀδελφοί, καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, προσάξωμεν Χριστῷ, τῷ παρέχοντι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Π. Σεβαστιανός

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΤΑΡΑΧΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ

Η ζωή μας είναι γεμάτη από αγωνία
Η ζωή μας είναι γεμάτη από ταραχή και σύγχυση και ο βίος μας είναι φορτωμένος από πολλούς θορύβους και ακαταστασίες.

Πλούσιοι και φτωχοί ταλαιπωρούνται το ίδιο, πολλές φορές μάλιστα ο πλούσιος περισσότερο από το φτωχό. Στεναχωριέται επίσης και ο άρχοντας και ο αρχόμενος, και ο πολύτεκνος πατέρας και εκείνος που δεν έχει κανένα παιδί. Η ταραχή και η στενοχώρια δεν οφείλονται στην ξαφνική αλλαγή των καταστάσεων, αλλά σε μας τους ίδιους και στις ιδέες μας. Όταν αυτές είναι ορθές και σωστές, κι αν ακόμη ξεσηκώνονται από παντού τρικυμίες, εμείς θα έχουμε συνεχώς ψυχική γαλήνη και ηρεμία.

Η πραγματική ταραχή και η πνευματική ακαταστασία δεν οφείλονται στη φορά των πραγμάτων αλλά στη σκέψη και στις ιδέες μας, που είναι έτσι τοποθετημένες μέσα στην ψυχή μας. Όπως ακριβώς και το μάτι που νοσεί βλέπει σκοτάδι, ακόμη και στο ολοφώτεινο μεσημέρι. Αυτό που ευθύνεται είναι η αστάθεια στην πίστη ή, ας το πω διαφορετικά, η ολιγοπιστία. Ας αναθέσουμε λοιπόν όλα τα προβλήματά μας στον Θεό, πιστεύοντας ότι τίποτε δεν είναι δικό μας. Μην κάνουμε τίποτα που να αποβλέπει στη δόξα των ανθρώπων, αλλά μόνο ό,τι είναι ευάρεστο και ευχάριστο στον Θεό.
Οι ευλογίες που παίρνουμε από τα ιερά προσκυνήματα
Γι’αυτό ο Θεός μας άφησε τα σώματα των αγίων, έτσι ώστε, όταν ο βαρύς όγκος των προβλημάτων και το πλήθος των βιοτικών φροντίδων σκοτίσουν τη σκέψη μας εξαιτίας της μέριμνας για πολλά πράγματα -και υπάρχουν άπειρα τέτοια-, αφού αφήσουμε το σπίτι μας, να βγούμε έξω από την πόλη και αφού απομακρυνθούμε από τους θορύβους, να επισκεφθούμε τον τάφο κάποιου μάρτυρα ή τον ιερό τόπο όπου υπάρχουν τα ιερά λείψανά του, να απολαύσουμε την αύρα εκείνη την πνευματική, να λησμονήσουμε τις πολλές ασχολίες, να χαρούμε την ησυχία, να επικοινωνήσουμε με τους αγίους, να παρακαλέσουμε για τη σωτηρία μας τον Θεό, που τους κάλεσε στους πνευματικούς αγώνες, να αναπέμψουμε πολλές θερμές προσευχές, και ανανεωμένοι και χαρούμενοι να ξαναγυρίσουμε στα σπίτια μας.
Οι τάφοι των αγίων και οι ιεροί τόποι δεν είναι τίποτε άλλο παρά λιμάνια ασφαλισμένα, πηγές πνευματικών διδαγμάτων και ανεξάντλητοι θησαυροί πνευματικού πλούτου που κανείς δεν μπορεί να αχρηστέψει. Και όπως τα λιμάνια, όταν υποδέχονται τα ταλαιπωρημένα από τα πολλά κύματα πλοία, τα ασφαλίζουν από κάθε κίνδυνο, έτσι ακριβώς και οι τάφοι των αγίων ή τα λείψανά τους, αφού υποδεχθούν τις βασανισμένες και εξαντλημένες από τα προβλήματα της ζωής ψυχές μας, χαρίζουν σ’αυτές μεγάλη γαλήνη και ασφάλεια.
Και όπως οι πηγές με τα κρύα νερά αναζωογονούν τα κουρασμένα και φλογισμένα σώματα, έτσι ακριβώς και οι τάφοι των μαρτύρων δροσίζουν τις ψυχές, που φλέγονται από τα βρώμικα πάθη και με μόνη τη θέα τους σβήνουν τις αισχρές επιθυμίες και το φθόνο που λειώνει τον άνθρωπο, και το θυμό που εξάπτει και οτιδήποτε άλλο μας κουράζει και μας ταλαιπωρεί.

Απόσπασμα από το βιβλίο:
“Ο Ιερός Χρυσόστομος Θεολογεί, Συμβουλεύει, Παιδαγωγεί και Διδάσκει”

http://sidagesepitixias.blogspot.gr/2015/04/blog-post_6.html

Πηγή :agios-panteleimon.gr

Τον Νυμφώνα Σου Βλέπω

Εξαποστειλάριον Μ. Δευτέρας και Μ. Τρίτης Ψαλλόμενο από χορό Βατοπεδινών πατέρων.

Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα καὶ σῶσόν με.

Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται

Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται
εν τω μέσω της νυκτός
και μακάριος ο δούλος
ον ευρήσει γρηγορούντα,
ανάξιος δε πάλιν,
ον ευρήσει ραθυμούντα
βλέπε ούν, ψυχή μου,
μη τω ύπνω κατενεχθής
ίνα μη τω θανάτω παραδοθής,
και της βασιλείας έξω κλεισθής
αλλά ανάνηψον κράζουσα
άγιος, άγιος, άγιος ει ο Θεός ημών,
διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Ιερός Χρυσόστομος:Γιατί ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα

Όπως οι κυβερνήτες και οι δρομείς και οι αθλητές όταν φτάνουν στο τέλος τότε πιο πολύ ο καθένας από αυτούς επιτείνει την προσπάθειά του και την αγρυπνία του, με τον ίδιο τρόπο και εμείς, επειδή φτάσαμε στην Μεγάλη Εβδομάδα με την χάρη του Θεού , τώρα  πολύ να επιτείνουμε τον δρόμο της νηστείας, και τις προσευχές μας πιο δυνατές να τις κάνουμε και με πιο μεγάλη ακρίβεια να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας, και με πιο πολύ ζήλο να εργαστούμε καλές πράξεις, απλόχερη και πρόθυμη την ελεημοσύνη , την επιείκεια , την πραότητα και κάθε άλλη αρετή, ώστε μ' αυτά τα κατορθώματα να φτάσουμε στην κύρια ημέρα της Ανάστασης και να γευτούμε την αγάπη του Δεσπότου μας Χριστού.

Μεγάλη την ονομάζουμε την Εβδομάδα όχι γιατί οι ημέρες της έχουν πιο πολλές ώρες , ούτε επειδή έχει περισσότερες ημέρες˙ τις ίδιες ημέρες έχει αυτή η εβδομάδα όπως και οι άλλες. Τότε γιατί την ονομάζουμε μεγάλη; Επειδή μεγάλα και απόρρητα αγαθά συνέβησαν μέσα σ'αυτήν. Την εβδομάδα αυτή

 ο χρόνιος πόλεμος λύθηκε,

 ο θάνατος σβήστηκε,

 η κατάρα αφαιρέθηκε,

 η τυραννία του διαβόλου διαλύθηκε,

 τα σκεύη του αρπάχτηκαν,

 ειρήνευσε ο Θεός με τους ανθρώπους, 

 άνοιξαν οι ουρανοί,

 οι άνθρωποι με τους αγγέλους αντάμωσαν,

 ενώθηκαν τα διεστώτα,

 τα τείχη  έπεσαν,

 οι κλειδαριές άνοιξαν,

 ο Θεός της ειρήνης ένωσε τον ουρανό με την γη. 

 Γι αυτό και την ονομάζουμε Μεγάλη Εβδομάδα, επειδή τόσο μεγάλο πλήθος δωρεών μας χάρισε ο Δεσπότης μας Χριστός. Γι' αυτό και πολλοί επιτείνουν την νηστεία και τις αγρυπνίες και τις ιερές παννυχίες, και κάνουν ελεημοσύνες και έτσι με ό,τι κάνουν δείχνουν την ευλάβειά τους που έχουν για την εβδομάδα αυτή. Αν ο Κύριος μας δώρισε μέσα στην εβδομάδα αυτή τόσα αγαθά, πως εμείς να μην αποτίσουμε, όσο μπορούμε , σεβασμό και τιμή; 

Απόδοση Αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ – 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(Ἰω. 12, 1-18)

Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα, στήν πόλη, ἡ ὁποία «ἀπέκτεινε τούς Προφῆτες καί λιθοβόλησε τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν».

Εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα ὁ Κύριός μας σάν ὁ μεγάλος θριαμβευτής ὅλων τῶν βασιλέων τοῦ κόσμου, ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὅπως ἀπέδειξε μέ τήν ἀνάσταση τοῦ φίλου Του Λαζάρου στή Βηθανία. Εἰσέρχεται ὄχι νά καθήσει στό θρόνο τοῦ Δαβίδ, σάν ἐπίγειος ἄρχοντας καί βασιλιάς, μά γιά νά προσφέρει θυσία τόν ἑαυτό Του τόν ἴδιο, ἐπάνω στό θρόνο Του τόν ἔνδοξο, στό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ. Ἄς πᾶμε κι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, κι ἄς παρακολουθήσουμε νοερά αὐτήν τήν ὑποδοχή τοῦ Κυρίου μας στά Ἱεροσόλυμα, κι ἄς προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε, ὅσο μποροῦμε, τήν βαθύτερη σημασία καί τό σκοπό της.

Τό σημερινό Ἱερό Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει δύο ὑπέροχες σκηνές λατρείας καί ἀγάπης, τήν μία στή Βηθανία καί τήν ἄλλη στά Ἱεροσόλυμα. Στή Βηθανία, πρίν ἕνα μῆνα περίπου, εἶχε ἀναστήσει ὁ Κύριος τό φίλο Του Λάζαρο, γεγονός πού συγκλόνησε τούς πάντες καί γέμισε μέ ἐνθουσιασμό τά πλήθη, πού τώρα βρίσκονται ἐκεῖ συγκεντρωμένα γιά νά δοῦν τόν ἀναστημένο Λάζαρο καί τόν παντοδύναμο Προφήτη καί Διδάσκαλο. Ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής Ἰωάννης χαρακτηριαστικά λέγει: «Πρό ἕξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν ….», ὅπου ἔτυχε θερμῆς φιλοξενίας στό σπίτι τοῦ Λαζάρου. Τήν ἄλλη ἡμέρα ὁ Κύριος μέ τούς μαθητές Του ξεκινοῦν γιά τήν Ἱερουσαλήμ. Τά συγκεντρωμένα πλήθη τόν ἀκολουθοῦν καί τόν συνοδεύουν. Ὁ λαός πού εἶχε συγκεντρωθεῖ στά Ἱεροσόλυμα γιά τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων, τρέχει νά προϋπαντήσει τόν ἐρχόμενο Κύριο. «Ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Ἄπειρα πλήθη λαοῦ βγῆκαν ἔξω ἀπό τήν πόλη νά ὑποδεχθοῦν τό Χριστό. Κόβουν κλαδιά δένδρων, βάϊα φοινίκων, τά κρατοῦν στά χέρια, στρώνουν κάτω στή γῆ τά ροῦχα τους καί φωνάζουν μέ ἀσυγκράτητο ἐνθουσιασμό «Ὠσσανᾶ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ Βασιλεύς του Ἰσραήλ». «Δόξα καί τιμή σ’ αὐτόν. Εὐλογημένος καί δοξασμένος ἄς εἶναι αὐτός πού ἔρχεται ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου, αὐτός πού εἶναι ἔνδοξος καί ἀληθινός Βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ.»

Ναί, ὁ Χριστός εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Βασιλιάς, ὁ Κύριος. Ὅμως, ἀδελφοί μου, τί διαστροφή καί τί παρεξήγηση ὑπάρχει ἀπό τά πλήθη γιά τόν βασιλιά τῶν Ἰουδαίων! Ὁ Χριστός δέν εἶναι κοσμικός καί ἐπίγειος βασιλιάς, ὅπως τόν ἐπιθυμοῦν καί τόν θέλουν οἱ Ἰουδαῖοι. Εἶναι πνευματικός καί αἰώνιος, εἶναι ὁ Βασιλιάς οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὁ Κύριος, ὁ Παντοκράτωρ. Εἶναι Ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο προφήτευσε ὁ Προφήτης Ζαχαρίας πρίν ἀπό πεντακόσια χρόνια λέγοντας: «Χαῖρε σφόδρα θύγατερ Σιών …. Ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταίσοι δίκαιος καί σώζων αὐτός, πραῦς καί ἐπιβεβηκώς ἐπί ὑποζύγιον καί πῶλον νέον».

Πῶς μπαίνει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Κύριός μας στήν ἁγία πόλη; Πρᾶος καί ταπεινός, καθισμένος ἐπάνω σ’ ἕνα γαϊδουράκι. Δέν προσέχει καθόλου τίς ζητωκραυγές καί τούς ἔξαλλους ἀλαλαγμούς τοῦ πλήθου. Εἶναι σκεπτικός, γνωρίζει καλά πώς σέ λίγες ἡμέρες αὐτός ὁ λαός πού τώρα τόν ἐπευφημεῖ, θά μεταστραφεῖ καί θά φωνάζει «ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν». Θά ἀπαιτεῖ ἐπίμονα ἀπό τόν Πιλάτο νά τόν σταυρώσει. Βλέπει μπροστά του τήν σκληροκαρδία καί ἀχαριστία αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, πού τόσο εὐεργέτησε. Ἔχει ἐνώπιόν Του ὅλα τά φοβερά γεγονότα πού θά ἐπακολουθήσουν, τόν Νιπτήρα, τό Μυστικό Δεῖπνο, τήν Γεσθημανή, τό προδοτικό φίλημα τοῦ Ἰοῦδα, τά ραπίσματα, τούς ψευδομάρτυρες, τό Πραιτώριο, τούς ἐμπαιγμούς καί τό φραγγέλιο, τό Σταυρό, τή χολή καί τό ὄξος. Τόν θάνατο καί τήν ταφή Του, ὅλα τά φρικτά πάθη Του, ὅλα ἔρχονται τήν στιγμή αὐτή μπροστά Του.

Ἀλλά γι’ αὐτά, ἀκριβῶς, ἀνεβαίνει ὁ Κύριος στήν ἁγία πόλη, στά Ἱεροσόλυμα. Ὁ σκοπός τῆς εἰσόδου Του δέν εἶναι νά δώση ἀφορμή στά πλήθη νά τόν ζητωκραυγάσουν μέ ἐνθουσιασμό σάν βασιλιά. Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ἔγινε ἄνθρωπος καί κατέβηκε στή γῆ μας ἦταν ἕνας καί μοναδικός. Νά προσφέρει τήν μεγάλη θυσία, τήν ἀνεκτίμητη θυσία τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς Του, νά γίνει Αὐτός «ὁ ἀρχηγός τῆς σωτηρίας», νά θυσιάσει τόν ἑαυτόν Του γιά χάρη τῶν λογικῶν Του προβάτων, τῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν αἰώνων. Εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα νά παραδοθεῖ καί νά συληφθεῖ οἰκειοθελῶς, ν’ ἀνεβεῖ στό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ καί νά ὑπομείνει ὅλη τήν ἀγωνία καί τήν ὀδύνη τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί νά δώσει τήν ψυχή Του «λίτρον ἀντί πολλῶν» συντρίβοντας ἔτσι καί νικῶντας κατά κράτος τό διάβολο, τή φθορά καί τό θάνατο μέ τήν ἔνδοξη τριήμερη Ἀνάστασή Του.

Ἀδελφοί μου, σήμερα γιορτάζουμε καί ὑποδεχόμαστε τό Χριστό κρατῶντας στά χέρια μας δάφνες καί βάια καί ψάλλοντας τό «Ὠσσανᾶ ἐν τοῖς ὑψίστοις». Ἀρκεῖ ὅμως μιά τέτοια μόνον ὑποδοχή ἀπό μᾶς τούς Χριστιανούς γιά τόν Βασιλιά τῶν οὐρανῶν, τόν Κύριο τῆς δόξης, τόν Σωτῆρα καί Θεῖο Λυτρωτή μας;

Ὁ Κύριος ἔρχεται, πρέπει νά τόν ὑποδεχθοῦμε. Εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας, ὁ ἄρχοντας καί ὁ βασιλάς τῶν καρδιῶν μας, ὁ φίλος καί ὁ ἀδελφός μας, ὁ Σωτῆρας κι ὁ Λυτρωτής μας. Ἀλήθεια, πῶς θέλει νά τόν ὑποδεχθοῦμε;

Θέλει νά βγάλουμε ἀπό πάνω μας ὅλες τίς κακίες, νά πετάξουμε τά παλιά ροῦχα τῶν ἁμαρτιῶν μας, μέ μιά εἰλικρινή μετάνοια καί ἐσωτερική συντριβή, νά στρώσουμε μέσα στήν καρδιά μας τά πολύτιμα χαλιά, τήν πραότητα, τήν καθαρότητα καί ἁγνότητα, τήν ὑπομονή καί τήν ταπείνωση, τήν συμφιλίωση μέ ὅλους καί γενικά μέ μιά ἀλλαγή ριζική τῆς ζωῆς μας, κι ἄς κρατήσουμε τά σύμβολα τῆς νίκης, τίς χριστιανικές ἀρετές, τήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπη στόν Βασιλιά τῶν καρδιῶν μας καί τότε ἄς πλησιάσουμε στήν Ἁγία Τράπεζα φωνάζοντας: «Ὠσσανᾶ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Βαϊοφόρος

μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου(Ζαχ.9,9)

 












Γέν.  Κεφ 49
Εκάλεσεν Ιακώβ τους υιούς αυτού, και είπεν αυτοίς: «Συνάχθητε, ίνα αναγγείλω υμίν, τί απαντήσει υμίν επ’ εσχάτων των ημερών. Συνάχθητε, και ακούσατέ μου, υιοί Ιακώβ, ακούσατε Ισραήλ του πατρός ημών. Ιούδα, σέ αινέσουσιν οι αδελφοί σου, αι χείρές σου επί νώτου των εχθρών σου, προσκυνήσουσί σοι οι υιοί του πατρός σου. Σκύμνος λέοντος Ιούδα, εκ βλαστού, υίέ μου, ανέβης. Αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος. Τίς εγερεί αυτόν; Ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα και ηγούμενος, εκ των μηρών αυτού, έως άν έλθη, ώ απόκειται, και αυτός προσδοκία εθνών, δεσμεύων προς άμπελον τον πώλον αυτού, και τη έλικι τον πώλον της όνου αυτού. Πλυνεί εν οίνω την στολήν αυτού, και εν αίματι σταφυλής την περιβολήν αυτού. Χαροποιοί οι οφθαλμοί αυτού από οίνου, και λευκοί οι οδόντες αυτού, ή γάλα.»

Απόδοση.

Ο Ιακώβ κάλεσε τους γιους του και τους είπε: «Συγκεντρωθείτε για να σας πω τί θα σας συμβεί στο μέλλον. Μαζευτείτε κι ακούστε με, γιοι του Ιακώβ, ακούστε τον Ισραήλ, τον πατέρα σας.
Ιούδα, εσένα θα υμνήσουν οι αδελφοί σου.
Θα τρέψεις τους εχθρούς σου σε φυγή,
Θα σε προσκυνήσουν οι γιοι του πατέρα σου.
Λιονταρόπουλο είσαι, Ιούδα,
βλαστάρι ήσουν, γιε μου, και μεγάλωσες∙
πλάγιασες κι εκοιμήθεις σαν λιοντάρι και σαν το μικρό του∙
να τον ξυπνήσει ποιος τολμά;
Άρχοντας δε θα λείψει απ’ τον Ιούδα
ούτε από τη γενιά του αρχηγός,
ώσπου να γίνουν όλα όσα γι’ αυτόν φυλάγονται∙
αυτόν προσμένουν οι λαοί.
Στο κλήμα δένει το πουλάρι του,
το γαϊδουράκι του στην κληματσίδα.
Θα πλύνει σε κρασί τη φορεσιά του
και σε αίμα σταφυλιού το ρούχο του.
Τα μάτια του δίνουν χαρά όπως το κρασί
Κι είναι τα δόντια του πιο άσπρα από το γάλα.

 http://www.orp.gr/?p=1960

Ο Άγιος Γρηγοριος ο Παλαμάς αναφέρει σε μια ομιλία του που έγινε στην Κυριακή των Βαΐων:

 "Γιατί αυτός ο Βασιλιάς δεν είναι μόνο ελπίδα του Ισραήλ αλλά και προσδοκία των εθνών, σύμφωνα με την προφητεία του Ιακώβ που  έδεσε  στην άμπελο το πουλάρι του, δηλαδή τον υποκείμενο( κατά την είσοδο στα Ιεροσύλυμα)  ισραηλιτικό λαό και στις κληματσίδες της αμπέλου  το γαϊδουράκι του. Οι κληματσίδες της αμπέλου είναι οι μαθητές του Κυρίου προς τους οποίους έλεγε ο Κύριος, εγώ είμαι η άμπελος εσείς τα κλήματα. Σε αυτές λοιπόν τις κληματσίδες έδεσε ο Κύριος το γαϊδουράκι του πουλαριού του, δηλαδή τον λαό του νέου Ισραήλ, αυτοί που έγιναν κατά χάριν γιοι του Αβραάμ."

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

283η Ομιλία Δημητρίου Παναγόπουλου(Ορθόδοξου ιεροκήρυκα)

Εκεί που απελπίζεσαι ο Θεός σε... βοηθά!

Εκεί που απελπίζεσαι ο Θεός σε... βοηθά!
Δυσκολίες, πειρασμοί και απελπισία...
Να ξέρεις, παιδί μου, ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.
Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία, ότι και να έχεις κάνει, ότι και να έχεις υποστεί.
Δεν υπάρχει απελπισία. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι.
Ο Θεός, μέσα από την εξομολόγηση σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας.
Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις... αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς.

(Άγιος Πορφύριος)