Απορίες

 

Σοπενχάουερ: «Για να καταλάβουμε πόσο μικρή είναι η ζωή, πρέπει να έχουμε χρόνια στην πλάτη μας..»

Όταν είμαστε νέοι, ό,τι και να μας λένε οι άλλοι θεωρούμε πως η ζωή είναι ατέλειωτη και χρησιμοποιούμε το χρόνο μας απερίσκεπτα. 

 Όσο μεγαλώνουμε όμως, αρχίζουμε να κάνουμε οικονομία. 

 Γιατί προς τα τέλη της ζωής μας, κάθε μέρα που ζούμε μας προκαλεί μια αίσθηση που μοιάζει μ’ αυτήν που έχει σε κάθε του βήμα ο εγκληματίας, όταν τον πάνε στο ικρίωμα. 

 Από τη σκοπιά της νιότης, η ζωή φαίνεται να εκτείνεται στο άπειρο μέλλον. 

 Απ’ τη σκοπιά των γηρατειών όμως, φαίνεται ότι δεν είναι παρά ένα σύντομο παρελθόν. 

 Άρα στην αρχή η ζωή μάς δίνει την εντύπωση ότι τα πράγματα είναι πολύ μακριά, σαν να κοιτάζουμε τον κόσμο ανάποδα μέσα από τον αντικειμενικό φακό του τηλεσκοπίου, ενώ προς το τέλος της ζωής είναι σαν να την κοιτάζουμε απ’ τον προσοφθάλμιο. 

 Για να καταλάβουμε πόσο μικρή είναι η ζωή, πρέπει να έχουμε χρόνια στην πλάτη μας, πρέπει δηλαδή να έχουμε ζήσει πολύ. 

 Όταν είμαστε νέοι, ο ίδιος ο χρόνος φαίνεται να κυλάει πολύ πιο αργά, γι’ αυτό και το πρώτο τέταρτο της ζωής μας δεν είναι μόνο το ευτυχέστερο αλλά και το πιο παρατεταμένο. Αφήνει πίσω του πιο πολλές αναμνήσεις. 

 Κάθε άνθρωπος έχει να σου πει πολύ περισσότερα πράγματα για το πρώτο τέταρτο της ζωής του παρά για τις δύο επόμενες περιόδους μαζί.

 Μάλιστα, όπως συμβαίνει στην άνοιξη του έτους, έτσι και στην άνοιξη της ζωής, οι μέρες είναι κουραστικά μεγάλες.

 Το φθινόπωρο όμως, είτε του έτους είτε της ζωής, αν και οι μέρες είναι μικρές, είναι πιο χαρούμενες και πιο ομοιόμορφες. 

 Όταν η ζωή φτάσει στο τέλος της, δεν ξέρουμε καν πού έχουμε μείνει.

Τα γυρίσματα του James Bond στα Μετέωρα εξόργισαν τους καλόγερους: Απειλούσαν να τον κάψουν

 

Το 1980 η Ελλάδα είχε την τιμητική της, καθώς οι παραγωγοί της ταινίας «James Bond: Για τα μάτια σου μόνο» επέλεξαν τη χώρα μας για κάποια γυρίσματα. Το συνεργείο ξεκίνησε τα γυρίσματα από την Κέρκυρα. Εκεί οι κάτοικοι του νησιού υποδέχτηκαν θερμά όσους συμμετείχαν στην παραγωγή της ταινίας. Κάτι που δεν συνέβη για τον Ρότζερ Μουρ και τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας όταν βρέθηκαν στα Μετέωρα.

Στις 20 Οκτωβρίου, το σενάριο της ταινίας ήθελε τον Τζέιμς Μποντ, να σκαρφαλώνει σε ένα από τα έξι εναπομείναντα μοναστήρια, εκείνο του Αγίου Βαρλαάμ. Το μοναστήρι μετατράπηκε στο καταφύγιο του «κακού» Κριστάτου για τις ανάγκες της ταινίας. Ωστόσο, οι μοναχοί εξοργίστηκαν και προκειμένου να προστατέψουν τα κτίρια από την ιερόσυλη κάμερα των Άγγλων τεχνικών, τα κάλυψαν με αδιαφανές πλαστικό.

Μάλιστα, οχυρώθηκαν στα μοναστήρια και απειλούσαν ότι θα κάψουν ζωντανό τον πρωταγωνιστή, ενώ απαγόρευσαν την είσοδο σε οποιονδήποτε προσπαθούσε να τους προσεγγίσει. Δεν επέτρεπαν την πρόσβαση ούτε σε εκατοντάδες τουρίστες που κατέφθαναν στα Μετέωρα για να επισκεφθούν τα μοναστήρια.

Η εταιρεία παραγωγής είχε ήδη εξασφαλίσει, από το υπουργείο Πολιτισμού, άδεια κινηματογράφησης εντός και εκτός του χώρου των μοναστηριών, αυτό όμως, όπως αποδείχθηκε στην πράξη δεν ήταν αρκετό. «Το κλείσιμο των μοναστηριών αποφασίστηκε χθες από όλους τους καλόγερους και γίνεται σε ένδειξη διαμαρτυρίας, γιατί το υπουργείο Πολιτισμού έδωσε άδεια να γυρισθεί στο χώρο των Μετεώρων, η ταινία ‘Για τα μάτια σου μόνο’, στην οποία όπως τονίζουν οι καλόγεροι, περιλαμβάνονται σκηνές ληστείας, βίας, σεξ κλπ., που προσβάλλουν βάναυσα την ιερότητα των Μετεώρων», αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της εποχής.

Θέση για την όλη κατάσταση πήρε ο Ρότζερ Μουρ, ο οποίος λόγω της παρουσίας του στην τηλεοπτική σειρά «Ο Άγιος» είχε αποκτήσει και το αντίστοιχο προσωνύμιο. Ο πρωταγωνιστής με αρκετή δόση χιούμορ είχε πει: «Δεν θα ξέρουνε φυσικά ότι εκτός από ‘Τζέιμς Μποντ’ είμαι και ‘Άγιος’ και ότι σαν τέτοιο θα έπρεπε να με αντιμετωπίσουνε και να με υποδεχτούνε μ’ ανοιχτές αγκάλες…».

Ο Μουρ πάντως πρόσθεσε ότι «η υπόθεση δημιουργεί απρόβλεπτες δυσκολίες στο κινηματογραφικό συνεργεί – και στο επιτελείο που δουλεύει για να τελειώσει στην ώρα του το φιλμ», αλλά και πως ως «επαγγελματίας δεν μου πέφτει λόγος για την κατάσταση που δημιουργήθηκε χωρίς να φταίμε σε τίποτα. Προσωπικά δε θα ήθελα να αναμιχθώ παρά μόνο στο ρόλο που μου έχουνε αναθέσει. Δηλαδή να στέκομαι μπροστά στη μηχανή και ν’ αφήνω τους μπελάδες αυτού του είδους για τους άλλους».

Ο χρόνος κυλούσε και η παραγωγή της ταινίας έπρεπε να ολοκληρώσει τα γυρίσματα της. Όταν αντιλήφθηκαν ότι κανένα επίσημο υπουργικό χαρτί αλλά και καμία πρόταση οικονομικής στήριξης δεν θα έπειθε τους μοναχούς και τις μοναχές να ανοίξουν τα μοναστήρια, οι σκηνογράφοι και οι τεχνικοί της ταινίας ακολούθησαν το plan b κι έφτιαξαν μια δικιά τους μονή μπροστά από τα ήδη υπάρχοντα.

Ακόμα και το ομοίωμα του μοναστηρίου όμως, προκάλεσε τις αντιδράσεις των μοναχών, οι οποίοι απείλησαν ότι θα το κάψουν. Παράλληλα, κρέμασαν ναϋλον σακούλες έξω από τις Μονές τους για να «χαλάσουν» το φόντο και τα πλάνα του σκηνοθέτη. Δεν εμπόδιζαν τα γυρίσματα μόνο στους χώρους των μοναστηριών αλλά και στα Μετέωρα. Αφού απέτυχαν μετά την παρέμβαση της Χωροφυλακής, κάλυψαν τα παράθυρα με λάβαρα κίτρινα με δικέφαλους, ενώ παράλληλα άπλωναν την μπουγάδα με τα εσώρουχα τους για να μην περάσει καμία σκηνή μοναστικής ζωής στην ταινία.

Οι μοναχοί θεωρούσαν αδύνατον να επιτρέψουν να εισέλθουν οι κάμερες στα μοναστήρια. Στην προσπάθεια βρήκαν συμμέτοχους λίγους πολίτες της περιοχής. Οι περισσότεροι κάτοικοι των Μετεώρων πήραν το μέρος της παραγωγής. Αντιλήφθηκαν το συμφέρον για την περιοχή, την αναγνωρισιμότητα και τα κέρδη που μπορούσαν και οι ίδιοι να έχουν. Εκείνη την περίοδο 240 άνθρωποι έμειναν 45 μέρες στα Μετέωρα και οι κάτοικοι του Καστρακίου και των γύρω κοινοτήτων συνειδητοποίησαν τα οικονομικά οφέλη για την περιοχή. Έτσι οργάνωσαν συλλαλητήριο στην Καλαμπάκα. Αποδοκίμασαν την στάση των μοναχών και προειδοποίησαν ότι θα καταλάβουν τα μοναστήρια αν δεν αποσύρουν οι καλόγεροι την άρνηση τους.

Παρ’ όλες τις αντιδράσεις, τις επεμβάσεις και τις μηνύσεις, η ταινία ολοκληρώθηκε και αποτέλεσε τεράστια εμπορική επιτυχία. Η σκηνή αναρρίχησης γυρίστηκε κανονικά και προσφέρει δέκα λεπτά μεγάλης αγωνίας, αφού ο «Πράκτορας 007» χάνει τέσσερις φορές την ισορροπία του.

 https://www.gazzetta.gr/plus/2052813/ta-gyrismata-toy-james-bond-sta-meteora-exorgisan-toys-kalogeroys-apeiloysan-na-ton

Οι ενοχές είναι ένα εγωιστικό τέχνασμα που δεν μας αφήνει να αλλάξουμε

 

Όπως δεν πρέπει να κρίνουμε κακόβουλα τους άλλους, έτσι δεν πρέπει να καταδικάζουμε και τον εαυτό μας με απογοήτευση και ενοχές.

Οι ενοχές είναι κάτι το εγωιστικό. Βασίζονται στην αίσθηση ότι είμαστε ανώτεροι και δεν μας ταιριάζουν καθόλου οι αδυναμίες. Προέρχονται από ένα είδος αλαζονικής τελειομανίας.

Καλό είναι να μάθουμε να ζούμε με τα ελαττώματά μας, να συνηθίσουμε στη σκέψη ότι είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι με αδυναμίες και όχι "ευγενείς" που πρέπει να είναι τέλειοι. Έτσι μπορούμε να αποδεχόμαστε τα λάθη μας, να τα αντικρίζουμε κατά πρόσωπο, χωρίς φόβους, ντροπές και ενοχές και να εργαζόμαστε για την αντιμετώπισή τους.

Οι ενοχές είναι ένα τέχνασμα που δεν μας αφήνει να αλλάξουμε. Ντρεπόμαστε γι' αυτό που είμαστε και εξαντλούμε τη φυσική επιθυμία αυτοβελτίωσης σε στείρα κριτική για τον εαυτό μας. Νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε, όμως απλώς αισθανόμαστε άσχημα και λύσεις δεν δίνουμε. Οι ενοχές διαιωνίζονται, γιατί διαιωνίζονται και τα λάθη μας, και αρχίζουμε να αποφεύγουμε από ντροπή ανθρώπους και καταστάσεις.

Η δυναμική της ψυχής μας βασίζεται στην αντίστροφη σχέση συνείδησης (απλής αλήθειας από την άμεση παρατήρηση) και του υποσυνείδητου (ψέματα προς τον εαυτό μας). Είναι υπεραπλούστευση, αλλά λειτουργεί αυτό το σκεπτικό.

Είμαστε ειλικρινείς προς τον εαυτό μας; Αν ναι, αυξάνεται το επίπεδο της συνειδητότητάς μας και γινόμαστε ο εαυτός μας. Λέμε ψέματα στον εαυτό μας; Τότε δημιουργούμε προσωπείο, πίσω από το οποίο κρύβουμε όποια αδυναμία δεν συμφέρει το εγώ μας και συρρικνώνεται η συνείδησή μας.

users.spark.net.gr/~thalis

 

 www.aytepignosi.com

Τα υποκείμενα νοσήματα της Εκκλησίας

 

Η περιπέτεια της πανδημίας ανέδειξε μεταξύ πολλών προβληματικών καταστάσεων σε διάφορους χώρους, αρρωστημένες καταστάσεις και στο εκκλησιαστικό σώμα οι οποίες το ταλαιπωρούν και αμαυρώνουν την εικόνα του. Ίσως κάποιοι απορήσουν για την ανάδειξη αυτής της πλευράς από έναν κληρικό. «Δεν βλέπεις την προκατάληψη έναντι της εκκλησίας και τον ακραίο αντικληρικαλισμό που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο;». Τα βλέπω αυτά. Ακόμα εντονότερα τα συναντάει κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά πιστεύω ότι εμείς, οι μετέχοντες στα της Εκκλησίας, οφείλουμε αντί της αμυντικής ή και επιθετικής στάσης, να αναζητήσουμε τα δικά μας πραγματικά προβλήματα και με αυτά να αναμετρηθούμε.

Του π. Βασιλείου Χαβάτζα*

Στην αντιμετώπιση των εκτάκτων καταστάσεων που δημιούργησε η πανδημία, το πρόβλημα δεν ήταν σε επίπεδο «ηγεσίας». Ήταν όμως υπαρκτό και μεγάλο. Η «θεσμική» εκκλησία υπήρξε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, θετική. Στη «βάση» όμως υπήρξε πρόβλημα. Ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός χριστιανών, με την συμμετοχή ή και καθοδήγηση ιερέων και μοναχών, έδειξαν μια απίστευτη μιζέρια: άρνηση του προβλήματος, αντίδραση στα μέτρα, συνωμοσιολογία, άρνηση του εμβολίου κλπ. Δεν ήταν σε καμμιά περίπτωση η πλειονότητα των κληρικών πίσω από αυτά. Ήταν όμως αρκετοί για να δημιουργήσουν προβλήματα, μεγάλα προβλήματα. Που έχουν να κάνουν και με ανθρώπινες ζωές.

Σημασία δεν έχει να σταθούμε στα προφανή. Το ζητούμενο είναι να δούμε τι κρύβεται πίσω από αυτά, ποια είναι τα υποκείμενα νοσήματά μας. Ποιες χρόνιες, λανθάνουσες καταστάσεις, οι οποίες δεν είναι καθόλου σύμφωνες με την εκκλησιαστική διδασκαλία, οδηγούν σε τέτοιες νοοτροπίες. Μερικές από αυτές θέλουμε να επισημάνουμε:

1. Όταν οι πιστοί διαπαιδαγωγούνται με το κλισέ «ό,τι μας πει ο πνευματικός μας», είναι ενδεχόμενο να αναζητούν μια τέτοια καθοδήγηση και σε ένα ζήτημα το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την πνευματική ζωή, όπως για παράδειγμα ο εμβολιασμός. Το λειτούργημα του πνευματικού υπάρχει βέβαια μέσα στην εκκλησία. Ανάλογα με την πορεία ζωής του κάθε ανθρώπου, ο πνευματικός δίνει και εξατομικευμένες συμβουλές για τα πνευματικά ζητήματα. Ασκώντας εκκλησιαστικό λειτούργημα που του έχει ανατεθεί και φυσικά, ασκώντας το όχι αυτόνομα, αλλά στα πλαίσια της εκκλησιαστικής κοινότητας. Το λάθος εν προκειμένω ήταν ότι υπήρξαν πνευματικοί που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα μιας τέτοιας καθοδήγησης, για ένα θέμα που δεν είχε κανένα πνευματικό περιεχόμενο. Το τραγικό ήταν ότι έχοντας πλήρη άγνοια, οδήγησαν καλόπιστους ανθρώπους σε επικίνδυνες ή και μοιραίες επιλογές. Το κωμικοτραγικό ήταν ότι θεώρησαν ότι μπορούν να ασκούν το εκκλησιαστικό αυτό λειτούργημα όχι μόνο σε διάσταση, αλλά και σε απόλυτη αντίθεση με την εκκλησία: προέτρεπε η Ιερά Σύνοδος τους πιστούς να εμβολιαστούν (όχι ως ιατρική συμβουλή, αλλά -λαμβανομένων υπόψη των επιστημονικών απόψεων- ως στάση υπευθυνότητας απέναντι στην κοινωνία) και εμφανιζόταν «πνευματικός» να λέει ότι θα αποκόψει από την Θεία Κοινωνία αυτούς που θα εμβολιαστούν. Προφανώς χωρίς επίγνωση για το τι σημαίνει Θεία Κοινωνία.
2. Όταν οι χριστιανοί έχουν εμποτισθεί με την λανθασμένη εικόνα του Αγίου ως φωτεινού παντογνώστη, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα, φανερά και κρυφά, παρόντα και μέλλοντα, είναι επόμενο να μην ικανοποιούνται με τη λογική και αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων. Στη συζήτηση ενός θέματος μαθαίνουν να μην αναζητούν την αλήθεια, αλλά τη γνώμη (πραγματική ή φανταστική) κάποιου αγίου ή απλώς κάποιου φημισμένου γέροντα. Παραβλέποντας ότι ο άγιος τιμάται για την πορεία του αγιασμού του και όχι για τις απόψεις του, οι οποίες μπορεί να ήταν και λανθασμένες. Η Καινή Διαθήκη μιλάει ανοιχτά για την λανθασμένη αντίληψη που κατ’ αρχήν είχε ο Απόστολος Πέτρος για τον τρόπο αποδοχής των εθνικών στην εκκλησία. Και η εκκλησιαστική ιστορία μάς υπενθυμίζει περιπτώσεις αγίων, των οποίων κάποιες θεολογικές αντιλήψεις απορρίφθηκαν από την εκκλησία. Πόσο μάλλον οι γεωπολιτικές τους εκτιμήσεις, οι απόψεις τους για ιατρικά θέματα κλπ. Πώς προέκυψε στα τελευταία χρόνια η αντίληψη ότι η αγιότητα του βίου μεταβάλλει τον άνθρωπο σε υπερφυσικό όν, το οποίο γνωρίζει τα πάντα, είναι θέμα έρευνας και μελέτης.
3. Σχετική είναι και η αντίληψη ότι οι μοναχοί και μάλιστα οι αγιορείτες μοναχοί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Ο μοναχισμός έχει βέβαια ξεχωριστή θέση μέσα στην εκκλησία. Και οι μοναχοί, με την απόφαση της ολοκληρωτικής αφιέρωσης στον Θεό και την πείρα που αποκτούν σταδιακά με τον επίμονο πνευματικό αγώνα, γίνονται για εμάς τους υπολοίπους παραδείγματα για την πνευματική ζωή. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι για τις απόψεις τους, τις προβλέψεις τους, τις τοποθετήσεις τους για θέματα που προφανώς δεν γνωρίζουν. Ούτε άλλωστε οι θεολογικές τους τοποθετήσεις αποκτούν αυτόματα κάποιο κύρος αυθεντίας: από τα μοναστήρια βγήκαν άγιοι και μεγάλοι θεολόγοι της εκκλησίας, από τα μοναστήρια βγήκαν και μεγάλοι αιρετικοί. Μοναχός μπορεί να γίνει όποιος επιλέξει αυτή την πορεία, χωρίς αυτό να εγγυάται τίποτα για την ορθότητα των απόψεών του ή την διαύγεια της κρίσης του. Συναντάει κανείς σε μοναστήρια ανθρώπους βαθιάς καλλιέργειας και νοητικής επάρκειας. Συναντάει όμως και αγαθούς μοναχούς με μια αφελή αντίληψη. Οι δεύτεροι μπορεί με την ταπείνωσή τους να αγιάσουν νωρίτερα από τους πρώτους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα τους συμβουλευθούμε για το εμβόλιο. Και ούτε η ιδιότητα του «αγιορείτη» μοναχού αποτελεί τεκμήριο αληθείας (πόσο μάλλον όταν συνοδεύει απλώς την υπογραφή κάποιου, χωρίς να έχει καν σχέση με τον τόπο διαμονής του).
4. Όταν οι πιστοί διαπαιδαγωγούνται με μια μαγική αντίληψη για τα εκκλησιαστικά πράγματα, όταν συνέχεια τρέφονται με ιστορίες για υποτιθέμενα υπερφυσικά γεγονότα και δημιουργούν την αντίληψη ότι η πίστη δεν έχει σχέση με υπεύθυνη επιλογή και στάση ζωής, αλλά με αναμονή εντυπωσιακών καταστάσεων, τότε πώς να μην πέσουν στην παγίδα της άποψης ότι μέσα στο ναό δεν μεταδίδεται ο κορονοϊός; Βεβαίως και πιστεύουμε οι χριστιανοί στην δυνατότητα της έκτακτης θαυματουργικής παρέμβασης του Θεού (όποτε Εκείνος βούλεται, όχι όποτε θέλουμε εμείς). Αλλά δεν μπορούμε να ξεχνάμε την βασική αλήθεια ότι ο κόσμος στον οποίο τώρα ζούμε, είναι κόσμος φθοράς, ότι οι φυσικοί νόμοι λειτουργούν και ότι η αφθαρσία ανήκει στα προσδοκώμενα: και τα κτίσματα των ναών σε αυτό τον φθαρτό κόσμο ανήκουν. Η ιερότητά τους (το γεγονός δηλαδή ότι είναι αφιερωμένα στην λατρεία του Θεού), δεν τα εξαιρεί από την λειτουργία των νόμων της φύσης.
5. Η περιπέτεια της πανδημίας ανέδειξε και το φαινόμενο ενός αριθμού χριστιανών οι οποίοι είναι με τα πάντα καχύποπτοι. Κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο καχύποπτος. Εδώ όμως πρόκειται για συλλογικό φαινόμενο: κάποιοι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να είναι αρνητικοί με όλους και με όλα. Δεν μπορεί οι πολιτικοί να μην είναι διεφθαρμένοι, αποκλείεται στα μέσα ενημέρωσης να ακουστεί κάποια αλήθεια, όλοι είναι δέσμιοι συμφερόντων, όλοι έχουν δόλιους σκοπούς, πίσω από όλα κρύβονται οι μασόνοι κλπ. Κι αυτή η ακραία κακοπιστία, αυτή η μαζική κατάκριση των πάντων, εκλαμβάνεται ως χριστιανική αρετή. Από ανθρώπους οι οποίοι κατά τα άλλα μπορεί να διαβάζουν ή να γράφουν πολλά περί κατακρίσεως. Δεν ακούσαμε για παράδειγμα να αναδεικνύεται σε αυτή την κρίση και να επαινείται η ηθική διάσταση των επιλογών που έγιναν: οι κυβερνήσεις θυσίασαν τις οικονομίες τους και τα συμφέροντα μεγάλων εταιριών για να σώσουν κυρίως αυτούς που αν οι αποφάσεις λαμβάνονταν με στεγνά οικονομικά κριτήρια  θα κινδύνευαν να θεωρηθούν μη αναγκαίοι, άχρηστοι ή και επιζήμιοι, τους ηλικιωμένους. Γιατί να μην προβληθεί μία φορά και κάτι θετικό;
6. Συναφής και η «αγωνιστικότητα» με την οποία έχουν εμποτισθεί κάποιοι χριστιανοί. Αγωνιστικότητα εναντίον του κράτους, των αθέων κλπ. Είναι βέβαια αυτό ένα εύκολο υποκατάστατο της αληθινής αγωνιστικότητας, η οποία πρέπει να διακρίνει την ζωή των χριστιανών: του αγώνα ενάντια στον εγωισμό, στα πάθη, τον αγώνα για τον αγιασμό. Προσφέρει την ψευδαίσθηση του χριστιανού μαχητή, αλλά δεν οδηγεί τελικά πουθενά. Ή μάλλον οδηγεί σε μια αχρείαστη μεγαλύτερη περιθωριοποίηση της εκκλησίας. Αλλά αυτό φαίνεται ότι είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων: δεν μας ενδιαφέρει η κοινωνία, δεν μας νοιάζει αν ο άλλος χαροπαλεύει στην εντατική, αν όλοι αυτοπεριορίζονται, αν έχασαν τις δουλειές τους, αν έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, αν έκλεισαν τα σχολεία. Μας ενδιαφέρει μόνο να φαντασιωνόμαστε διωγμούς, επειδή χρειάστηκε να υπάρξουν περιορισμοί και στις εκκλησίες.

Ειπώθηκε ότι η πανδημία ίσως αποτελέσει ευκαιρία για διόρθωση προβληματικών καταστάσεων σε πολλούς τομείς. Θα άξιζε και στο εκκλησιαστικό σώμα να μην σταθούμε μόνο στα συμπτώματα, αλλά να αναζητήσουμε τις βαθύτερες αιτίες και να τις θεραπεύσουμε.

 *Ο π. Βασίλειος Χαβάτζας είναι Εφημέριος του Αγίου Ευθυμίου Κυψέλης και Διευθυντής Γενικού Φιλοπτώχου Αρχιεπισκοπής Αθηνών

 https://www.thepresident.gr/2021/10/04/ta-ypokeimena-nosimata-tis-ekklisias-grafei-o-p-vasileios-chavatzas/

Λάρισα: Κάθε Τρίτη οι Παρακλήσεις Αγίου Αχιλλίου και Αγίου Λουκά του Ιατρού και το Εσπερινό κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου στον Άγιο Αχίλλιο

 

Από την Τρίτη 12 Οκτωβρίου και κάθε Τρίτη απόγευμα στις 6.50 μ.μ. τελείται στον Ιερό Μητροπολιτικό και Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης, Ιερά Παράκληση…

εναλλάξ, προς τιμήν των εν Αγίοις Πατέρων ημών Αχιλλίου του Πολιούχου και προστάτη μας και Λουκά, Αρχιεπισκόπου Κριμαίας και Συμφερουπόλεως, του Ιατρού, τηρώντας όλα τα μέτρα αυξημένης προστασίας λόγω κορονοϊού.Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Παρακλήσεως θα εκτίθεται σε προσκύνημα το θαυματουργό και χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά, προς πνευματική ενίσχυση, ευλογία και αγιασμό των πιστών Χριστιανών.

 Αμέσως μετά την Παράκληση, και έως τις 8.30 μ.μ. ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, κ.Ιερώνυμος, θα πραγματοποιεί το εβδομαδιαίο Εσπερινό του κήρυγμα με θέμα για τρίτη χρονιά: «ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ».

Τζανάκης: Φορείς αντιεμβολιασμού τα μοναστήρια στην Ελλάδα

 Ο καθ. πνευμονολογίας εξήγησε ότι η Εκκλησία μπορεί να κάνει τη διαφορά στoυς εμβολιασμούς, καθώς το 11% των ανεμβολίαστων συνδέει την απόφασή του με θρησκευτικούς λόγους - Νεκρή γυναίκα από κορoνοϊό σε αδελφότητα «προπύργιο» αρνητών στη Θεσσαλονίκη

«Απόλυτο παράδειγμα» χαρακτήρισε το βίντεο με τον εμβολιασμό τρίτης δόσης του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ο καθηγητής Πνευμονολογίας Νίκος Τζανάκης μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Σήμερα».

Το μεγάλο πρόβλημα, πρόσθεσε, εντοπίζεται στα περίπου χίλια μοναστήρια της Ελλάδας που αποτελούν φορείς αντιεμβολιασμού, με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις όπως τις εμβολιασμένες μοναχές του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ορμύλια Χαλκιδικής και της Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή.

Ο καθηγητής τόνισε τα όργανα της πολιτείας και ο ΕΟΔΥ πρέπει να εργαστούν με τους Μητροπολίτες καθώς η Εκκλησία έχει και το κύρος και το λειτουργικό βραχίονα μέσω των ενοριών, των εκκλησιαστικών συμβουλίων και των παπάδων, να κάνει τη διαφορά στους ανεμβολίαστους.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Τζανάκης ποσοστό της τάξεως του 11% των ανεμβολίαστων προβάλει θρησκευτικούς λόγους για την απόφασή του.

«Αν βάλουμε 4 εκατ. ανεμβολίαστους, μισό εκατομμύριο αυτών των ανθρώπων ευθέως συνδέουν τη στάση τους με θρησκευτικούς λόγους».

Νεκρή γυναίκα από κορoνοϊό σε αδελφότητα «προπύργιο» αρνητών στη Θεσσαλονίκη

Μια 60χρονη γυναίκα, μέλος αδελφότητας στην ανατολική Θεσσαλονίκη, έχασε τη ζωή της από κορονοϊό την Πέμπτη, σύμφωνα με πληροφορίες του GRTimes.gr.

Το νέο θύμα της πανδημίας φέρεται να ανήκε σε μία από τις “σκληροπυρηνικές” αδελφότητες γυναικών στην Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης, εκεί όπου τα ποσοστά των ανεμβολίαστων, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, αγγίζουν σε ποσοστό το 80-90%.

Σύμφωνα μάλιστα με τις ίδιες πληροφορίες, στη συγκεκριμένη κοινότητα είναι όλοι ανεμβολίαστοι, ενώ αρνούνται πεισματικά να δεχθούν ιατρική βοήθεια, τουλάχιστον εκτός αυτής ή να μεταφερθούν σε νοσοκομείο.

Για τον θάνατο της γυναίκας, η οποία άγνωστο παραμένει για πόσο καιρό νοσούσε από κορoνοϊό, ειδοποιήθηκε εχθές και η Αστυνομία η οποία μετέβη στο σημείο και κατέγραψε το περιστατικό.

 https://www.makthes.gr/tzanakis-foreis-antiemvoliasmoy-ta-monastiria-stin-ellada-452508

 

Γονίδης: Όταν ήμουν 7 ετών είδα μπροστά μου τον Άγιο Στέφανο

 

Καλεσμένος στην εκπομπή «The 2Night Show» του Γρηγόρη Αρναούτογλoy στον ΑΝΤ1 βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης ο Σταμάτης Γονίδης, ο οποίος μίλησε για τη θρησκεία, την κόρη και τη σύζυγό του, για τις πνευματικές αναζητήσεις του, αλλά και για όσους δεν τον έχουν καταλάβει ακόμη. «Αυτοί που με γνωρίζουν, ξεχνούν πως τραγουδώ. Τώρα ο καθένας έχει τις απόψεις του. Άλλοι λένε “τι έχει πάρει αυτός”. Σκέφτονται ότι επειδή λειτουργώ με ψυχή επάνω στη δουλειά μου ή λέω κάποια πράγματα που για αυτούς δεν αρμόζουν στην εποχή που ζούμε, ότι κάτι παίρνω, ουσίες. Αυτό έχουν στο μυαλό τους. Δεν με πειράζει, αν αυτό θέλουν για να με γουστάρουν, χαρά μου. Κι εγώ κάποτε δεν ήμουν έτοιμος να καταλάβω. Το γνωρίζω αυτό κι αλίμονο ο άνθρωπος αν δεν εξελίσσεται», δήλωσε ο γνωστός τραγουδιστής.

 Μια φορά μάλωσα για το θέμα της θρησκείας και είπα “γιατί βρίζεις την Παναγία; Πετάς πέτρες στον ουρανό και θα σου έρθουν στο κεφάλι. Βρίζεις την Παναγία γιατί είσαι δειλός και δεν μπορείς να βρίσεις αυτόν που έχεις απέναντί σου”. Έχω κάνει τατουάζ τον Άγιο Στέφανο. Τον είχα δει μπροστά μου, όταν ξάπλωσα, σε ηλικία 7 χρονών, και τον φοβήθηκα. Φώναξα και όταν ήρθαν οι γονείς μου έφυγε και τους το έδειξα στα εικονίσματα. Αν ξέραμε πόσο μας αγαπάει ο Θεός, θα είχαμε τρελαθεί. Έχω δύο εξαρτήσεις, το τσιγάρο και την προσευχή. Αυτά δεν κόβονται», εξομολογήθηκε ο Σταμάτης Γονίδης.

Ο λαϊκός τραγουδιστής μίλησε και για την κόρη του, η οποία βαφτίστηκε πρόσφατα, αλλά και για τη σύζυγό του, για την οποία ανέφερε: «Έχω μια υπέροχη γυναίκα. Και της λέω συνέχεια αν υπάρχει ένας άνθρωπος που πρέπει να του πω συγγνώμη είναι αυτή. Σε κανέναν δεν χρωστάω συγγνώμη. Και αυτό γιατί πέρασε διά πυρός και σιδήρου μέχρι να διαπιστώσω εγώ ότι είναι πραγματικά αληθινό αυτό το πρόσωπο. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ειλικρίνεια και τέτοιος χαρακτήρας. Δεν μπορούσα να το φανταστώ. Μετά από όσα πέρασα. Γιατί εγώ για να γνωρίσω την Κατερίνα έκαναν συμβούλιο οι άγιοι».

 https://www.parapolitika.gr/lifestyle/article/1141733/gonidis-otan-imoun-7-eton-eida-brosta-mou-ton-agio-stefano/

 

«Ο δρόμος για τον Θεό περνάει μέσα από την αγάπη για τους ανθρώπους. Στην τελική κρίση δεν θα ερωτηθώ εάν εξετέλεσα με επιτυχία τις ασκητικές μου πρακτικές, ή πόσες γονυκλισίες έκανα. Αντίθετα, θα ερωτηθώ αν έδωσα τροφή στους πεινασμένους, αν έντυσα τους γυμνούς, αν επισκέφθηκα τους ασθενείς και τους φυλακισμένους. Μόνο αυτό θα ερωτηθώ. Για κάθε φτωχό, πεινασμένο και φυλακισμένο ο Σωτήρας μας λέει “Εγώ”. “Εγώ πεινούσα και διψούσα, Εγώ ήμουν άρρωστος και στη φυλακή”. Νομίζω ότι βάζει στην ίδια μοίρα τον εαυτό Του και κάθε άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη… Πάντα το γνώριζα αυτό, αλλά είναι μόνο τώρα που με κάποιον τρόπο η αντίληψη αυτή με διαπέρασε. Είναι κάτι που με πλημμυρίζει με δέος». 

Μητέρα Μαρία Σκοπτσόβα

Η ΠτΔ εγκαινίασε την έκθεση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου

Η έκθεση έχει την ονομασία «ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 1571 – 450 Χρόνια από 'τη μεγαλωτάτη βιτώρια των χριστιανών'»

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, εγκαινίασε απόψε την έκθεση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου «ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 1571 - 450 Χρόνια από "τη μεγαλωτάτη βιτώρια των χριστιανών"», η οποία τελεί υπό την αιγίδα της.

Κατά τον χαιρετισμό της, υπογράμμισε ότι η έκθεση αυτή, η οποία είναι αφιερωμένη στη ναυμαχία της Ναυπάκτου, ζωντανεύει ένα γεγονός που σφράγισε την ιστορία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. Απέδειξε ότι οι Οθωμανοί δεν ήταν αήττητοι στη θάλασσα, όπως πιστευόταν ως τότε, και ανέστειλε την περαιτέρω επέκτασή τους προς Δυσμάς.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι το πλούσιο ιστοριογραφικό αρχειακό και εποπτικό υλικό, τα αρχαιολογικά τεκμήρια και τα έργα τέχνης, ξαναζωντανεύουν ένα στρατιωτικό γεγονός που προσέλαβε διαστάσεις σταυροφορίας στη συνείδηση του κόσμου και, μολονότι δεν άλλαξε ουσιαστικά την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των κρατών που απάρτιζαν την Ιερά Συμμαχία, χαιρετίστηκε σαν μια νίκη με μεγάλη συμβολική σημασία. Εγκαινιάζοντας την έκθεση, η Πρόεδρος εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες της στους συντελεστές της και στην διευθύντρια, Αικατερίνη Δελλαπόρτα, για την έξοχη αφήγηση της πιο συναρπαστικής ναυτικής ιστορίας του 16ου αιώνα.

Ακολουθεί ο χαιρετισμός που απηύθυνε η κα Σακελλαροπούλου:

«Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση εγκαινιάζω σήμερα την αφιερωμένη στη ναυμαχία της Ναυπάκτου έκθεση του Βυζαντινού Μουσείου. Τετρακόσια πενήντα χρόνια μετά την περιφανή νίκη των χριστιανικών δυνάμεων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε μια ναυμαχία που αποτέλεσε σταθμό στη ναυτική τακτική και την ναυπηγική, η έκθεση αυτή ζωντανεύει ένα γεγονός που σφράγισε την ιστορία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. Απέδειξε ότι οι Οθωμανοί δεν ήταν αήττητοι στη θάλασσα, όπως πιστευόταν ως τότε, και ανέστειλε την περαιτέρω επέκτασή τους προς Δυσμάς. Ανέδειξε την ελληνική ναυτοσύνη, αφού πολλά από τα πληρώματα περιλάμβαναν και Έλληνες ναυτικούς, και αποτέλεσε την αφετηρία της μεγάλης ανάπτυξης της ελληνικής ναυτιλίας. Αναπτέρωσε το ηθικό των υπόδουλων λαών της Βαλκανικής, δίνοντας το έναυσμα για μια σειρά επαναστατικών και συνωμοτικών ενεργειών εναντίον των Τούρκων, οι οποίες, παρότι δεν τελεσφόρησαν, μαρτυρούν την ανάδυση της εθνικής συνείδησης στην περιοχή. Και ταυτόχρονα ενέπνευσε ζωγράφους, ποιητές και συγγραφείς:

Πίνακες αλληγορικούς, όπως του Τισιανού και του Βερονέζε, έργα μεγάλης δραματικής έντασης όπως οι αναπαραστάσεις της ναυμαχίας από τον Τιντορέτο και τον Βαζάρι. Επικά ποιήματα από τον «Βιργίλιο της Πορτογαλίας» Ιερώνυμο Κόρτε-Ρεάλ, από τον Καστιλιάνο Χουάν Ρούφο, από τον βασιλέα Ιάκωβο τον Έκτο της Σκωτίας. Συχνές υμνητικές αναφορές από τον Θερβάντες, ο οποίος συμμετείχε στη ναυμαχία ως στρατιώτης. Στον πρόλογο της συλλογής του, 'Υποδειγματικές Νουβέλες' και ενώ αυτοπαρουσιάζεται στους αναγνώστες, γράφει χαρακτηριστικά (σε τρίτο πρόσωπο): 'Ονομάζεται Μιγκέλ δε Θερβάντες Σααβέδρα. Ήτανε στρατιώτης χρόνους πολλούς και πεντέμισι αιχμάλωτος. Στην αιχμαλωσία, μαθήτευσε στην εγκαρτέρηση. Στη ναυμαχία της Ναυπάκτου έχασε το αριστερό του χέρι, όταν τονε σημάδεψαν με αρκεβούζιο. Κακιά πληγή που εκείνος καμαρώνει, γιατί λαβώθηκε στην πιο τρανή μάχη όλων των καιρών· πιστός στρατιώτης στο νικηφόρο λάβαρο του γιου της αστραπής, του Καρόλου Ε, δοξασμένο το όνομά του!'. Εμπνευσμένος από τη συμμετοχή του Θερβάντες στη ναυμαχία, ο Τσέστερτον, μερικούς αιώνες αργότερα, θα συνδέσει το τέλος της 'τρανής αυτής μάχης' με την έναρξη της συγγραφής του Δον Κιχώτη, κλείνοντας το εκτενές ποίημά του 'Lepanto' με τους στίχους: «Στη γαλέρα του ο Θερβάντες βάζει το ξίφος στο θηκάρι / ενώ ο Ιωάννης της Αυστρίας γυρίζει στην πατρίδα δοξασμένο παλικάρι / και πέρα από την στέρφα γη βλέπει στην Ισπανία δρόμο σκονισμένο / μάταια να τον διαβαίνει λιγνός κι ανόητος ιππότης, για πάντα πλανημένος / χαμογελάει αυτός, μα όχι με τον τρόπο των Σουλτάνων / και παρατάει τη λεπίδα για να πιάσει τη γραφίδα».

Αφιερωμένη σ' αυτήν την θρυλική ναυμαχία, τη μεγαλωτάτη βιτώρια των Χριστιανών, η έκθεση του Βυζαντινού Μουσείου μας μεταφέρει σε μια μεγάλη στιγμή της πρώιμης νεωτερικής περιόδου. Το πλούσιο ιστοριογραφικό αρχειακό και εποπτικό υλικό, τα αρχαιολογικά τεκμήρια και τα έργα τέχνης ξαναζωντανεύουν ένα στρατιωτικό γεγονός που προσέλαβε διαστάσεις σταυροφορίας στη συνείδηση του κόσμου και, μολονότι δεν άλλαξε ουσιαστικά την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των κρατών που απάρτιζαν την Ιερά Συμμαχία, χαιρετίστηκε σαν μια νίκη με μεγάλη συμβολική σημασία. Εγκαινιάζω την έκθεση, εκφράζοντας τις θερμές ευχαριστίες μου στους συντελεστές της και στην διευθύντρια κα Αικατερίνη Δελλαπόρτα, που μας επιφύλαξαν μια έξοχη αφήγηση της πιο συναρπαστικής ναυτικής ιστορίας του 16ου αιώνα».

https://www.lawandorder.gr/Article/158981/politiki/i-ptd-egkainiase-tin-ekthesi-tou-buzantinou-kai-christianikou-mouseiou

Ιερώνυμος – Με μηνύματα για τη διαφορετικότητα και με στίχους από τον Κότσιρα και τον ράπερ Κόμη Χ. οι ευχές για τη νέα σχολική χρονιά

 Mε ξεχωριστό τρόπο, όπως συνηθίζει, με στίχους από τον Γιάννη Κότσιρα και τον ράπερ Κόμη Χ. (από το τραγούδι «Κοίτα γύρω) που μιλούν για την ανάγκη να αλλάξουμε το κόσμο και να γίνουμε ξανά παιδιά,  αλλά και με μηνύματα για τη διαφορετικότητα απευθύνεται στους μαθητές ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους.

 

Ειδικότερα στο μήνυμά του προς τους μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ξεκινάει με τους στίχους του Γιάννη Κότσιρα και Κόμη Χ. από το τραδούδι «Κοίτα γύρω» του Γ.Κότσιρα:

«Κοίτα γύρω,

Πόσο μίκρυνε ὁ κόσμος, πῶς ἀγρίεψαν τά μάτια, χρεωμένη μοναξιά …

Πόσο ἀσχήμυνε ἡ πόλη, πόσο ἀκρίβυνε ἡ ἀλήθεια …

Γι’ αὐτό κι ἐγώ φωνάζω, γιά σένα πού ἀγαπῶ. Νά γίνουμε παιδιά».

Και σημειώνει πως «μέσα σέ αὐτή τή δυσάρεστη καταχνιά πού ζοῦμε ὅλοι, χρειάζεται ἐμεῖς ἀλλά καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος νά ἀλλάξει, νά γίνει καλύτερος».

Στο μήνυμά του προς τους μαθητές Δημοτικού επισημαίνει τη σημασία της διαφορετικότητας. «Ὁ Χριστός μᾶς ἔδειξε μέ τό παράδειγμα τῆς ἀγάπης Του, τόν τρόπο νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Στό σχολεῖο συναντιόμαστε διαφορετικοί ἀνθρωποι μεταξύ μας, πού μπορεῖ νά μήν εἴμαστε ὅλοι φίλοι καί νά δυσκολευόμαστε νά ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους. Νά θυμᾶστε ὅμως, παιδιά μου, ὅτι ὁ καθένας μας εἶναι μοναδικός καί ξεχωριστός. Ἔχετε σκεφτεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει κανένας ἄλλος στόν κόσμο πού νά εἶναι ἴδιος μέ ἐσᾶς» αναφέρει.

Αναλυτικά τα μηνύματα:  

Στους μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου:

«Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἕνας σύγχρονος στιχουργός περιγράφει μέ ἕναν ξεκάθαρο τρόπο τά βιώματα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου:

«Κοίτα γύρω,

Πόσο μίκρυνε ὁ κόσμος, πῶς ἀγρίεψαν τά μάτια, χρεωμένη μοναξιά …

Πόσο ἀσχήμυνε ἡ πόλη, πόσο ἀκρίβυνε ἡ ἀλήθεια …

Γι’ αὐτό κι ἐγώ φωνάζω, γιά σένα πού ἀγαπῶ. Νά γίνουμε παιδιά».

Μέσα σέ αὐτή τή δυσάρεστη καταχνιά πού ζοῦμε ὅλοι, χρειάζεται ἐμεῖς ἀλλά καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος νά ἀλλάξει, νά γίνει καλύτερος.

Εἶμαι βαθιά συγκινημένος καί χαρούμενος πού ἐπικοινωνῶ μαζί σας, στό δικό σας χῶρο, στήν αὐλή τοῦ σχολείου σας, καί παίρνω δύναμη ἀπό τή δική σας ζωντάνια καί τά χαμογελαστά πρόσωπά σας.

Κάθε φορά πού κάτι καινούργιο ξεκινᾶ, εἶναι μιά νέα εὐκαιρία. Ἀνοίγονται ἀπό σήμερα μπροστά σας νέοι ὁρίζοντες, νέα μονοπάτια, γιά μιά βαθύτερη γνώση τῶν πραγμάτων καί ἕνα ὄμορφο μέλλον.

Εἶναι φυσικό, ἡ γνωστή σέ ὅλους ὑγειονομική περιπέτεια – πού γιά δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ταλαιπωρεῖ ἀφάνταστα τή χώρα μας, ἀλλά καί ὁλόκληρο τόν κόσμο– νά σᾶς ἀνησυχεῖ καί νά σᾶς κάνει νά ἀγωνιᾶτε γιά τό μέλλον. Ἔχουμε, ὅμως, ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί στήν ἐπιστημονική κοινότητα ὅτι μέ τή χάρη Του κανένα ἐμπόδιο δέν εἶναι ἀνυπέρβλητο.

Ξεκινῆστε, λοιπόν, αὐτό τό ταξίδι τῆς γνώσης καί τῆς δημιουργικότητας. Κάθε ταξίδι ἔχει τήν ὀμορφιά του, γιατί ἔχει ἕναν προορισμό. Αὐτό τό μονοπάτι τῆς γνώσης, πού καλεῖσθε νά ἀκολουθήσετε, ἔχει δυσκολίες καί περιπέτειες, πού ὅμως σᾶς δίνουν τή δυνατότητα νά γεμίσετε ἀπό ἐμπειρίες καί δεξιότητες.

Στήν ἀναζήτησή σας στέκεται συνοδοιπόρος καί ὁδηγός ἡ Ἐκκλησία. Βρίσκεται δίπλα σας, νά σᾶς στηρίξει σέ κάθε ἀνάγκη, νά ἀφουγκραστεῖ τίς ἀνησυχίες σας, νά μοιραστεῖ τούς προβληματισμούς σας καί νά ἀναγνωρίσει τούς κόπους σας. Θά εἶναι μία ἀνοιχτή, ζεστή ἀγκαλιά, ἰδιαίτερα για σᾶς τά παιδιά, μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε παρών.

Εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου ὁ δρόμος πρός τήν κατάκτηση τῆς γνώσης νά ὁδηγήσει ταυτόχρονα καί στήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς, ὥστε γνώση και ἀρετή νά καταστοῦν τά καλύτερα ἐφόδια στίς μελλοντικές σας προσδοκίες. Ἡ σύγχρονη παιδεία χρειάζεται νά προσφέρει στή σημερινή κοινωνία, ὄχι μόνο καταρτισμένους ἐπιστήμονες, ἀλλά ἐπιστήμονες μέ ἀρετή καί ἦθος, καί ἀγάπη στόν συνάνθρωπο. Ἄς εἶναι αὐτή ἡ νέα σχολική χρονιά ἡ ἀφετηρία γιά νά δημιουργήσετε νέες φιλίες, νά ἐμπνευστεῖτε πρωτότυπες δημιουργίες, νά ξεκινήσετε νέες συνεργασίες, εἴθε ὅμως νά εἶναι καί ἡ χρονιά πού θά ἐκριζώσει τό φόβο καί τό ἄγχος, ἡ χρονιά πού θά ἀναδείξει τά ξεχωριστά χαρίσματα καί τίς ἱκανότητες τοῦ καθενός σας.

Ἄς ὀνειρευτοῦμε μαζί ἕναν καινούργιο κόσμο, μιά Παιδεία πού θά στηρίζει εἰλικρινά τόν μαθητή καί τόν ἐκπαιδευτικό, μιά Παιδεία πού θα ἐμπνέει ἀλήθεια καί ζωή, ἀρετή καί γνώση.

Ὁ Θεός νά σᾶς χαρίζει δύναμη καί νά φωτίζει τήν πορεία σας.

Καλή και εὐλογημένη σχολική χρονιά.»

Προς τους εκπαιδευτικούς 

«Ἀγαπητοί μου ἐκπαιδευτικοί,

Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς ἀποκαλέσω συναδέλφους  μου -ἐνθυμούμενος καί τήν παλαιότερη ἰδιότητά μου- στό δύσκολο καί συνάμα μοναδικό λειτούργημα τῆς διαπαιδαγώγησης τῶν νέων μας, ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαίδευσης.

Σέ καιρούς πού ἡ ζωή δείχνει τό σκληρό της πρόσωπο καί ἡ ἐλπίδα δείχνει νά χάνεται στόν κόσμο, ἔχετε ἀναλάβει τό πιό σπουδαῖο ἔργο στήν παγκόσμια πραγματικότητα: Νά κρατήσετε τίς μαθητικές καρδιές χαρούμενες καί ἐνθουσιώδεις. Μέ τήν ὡραία σας προσωπικότητα καί μέ τή διάθεσή νά τούς δείξετε πώς ὑπάρχει ἐλπίδα νά ἀλλάξει αὐτός ὁ κόσμος καί βρίσκεται  στό χέρι μας, κρύβεται στή καρδιά ὅλων μας.

Ἀπό τήν ἄλλη, οἱ νέοι καί οἱ νέες μας περιμένουν ἀπό ἐμᾶς, πού ὑποτίθεται εἴμαστε σοφότεροι, νά τολμήσουμε τήν αὐτοκριτική μας καί νά παραδεχθοῦμε τίς ἀποτυχίες μας, κυρίως στό νά τούς προσφέρουμε ἕναν κόσμο ὄμορφο καί ἀσφαλῆ. Παράλληλα, ἀναλαμβάνοντας ὅλοι μας τίς τρομακτικές μας εὐθῦνες, καλούμαστε νά γίνουμε συνοδοιπόροι καί συνεργάτες μέ τούς μαθητές καί τίς μαθήτριές μας στήν καλλιέργεια τῆς Παιδείας, καί ὄχι μόνο τῆς μόρφωσης, μέσα στό σχολεῖο μας.

Μέ ἀγάπη καί δέος γιά τό πολύτιμο ἔργο σας, σᾶς χαιρετῶ μέ πατρικές εἰλικρινεῖς εὐχές. Νά ἔχετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τόσο μέσα στίς τάξεις σας ὅσο καί στήν προσωπική σας ζωή.

Καλή κι εὐλογημένη σχολική χρονιά!

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»

 in.gr

Sharenting: Έχουμε δικαίωμα να δημοσιεύουμε φωτογραφίες των παιδιών μας;

 

Δεν υπάρχει γονιός που δεν έχει μπει ή και υποκύψει στον πειρασμό να αναρτήσει στιγμιότυπο του παιδιού του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μα είναι τόσο χαριτωμένα, εφευρετικά, αστεία, μεγαλώνουν τόσο γρήγορα, εξελίσσονται και μας ξαφνιάζουν με όσα καταφέρνουν. Και είναι αλήθεια. Κάθε περήφανος γονιός, σαν τον ερωτευμένο, νιώθει την ακατανίκητη ανάγκη να διαδηλώσει την αγάπη του για αυτό το αξιοθαύμαστο μικρό πλασματάκι που μεγαλώνει.

Γράφει η Μαίρη Μαρκογιαννάκη, Φιλόλογος, Ειδική Παιδαγωγός, MSc, Σύμβουλος Εφηβικής Υγείας, ΜSc

Sharenting, ο -όχι και τόσο νέος- όρος που περιγράφει τη συμπεριφορά των γονέων να μοιράζονται απόψεις, φωτογραφίες και βίντεο των παιδιών τους στα social media.

Πολλοί γονείς θεωρούν πως είναι δικαίωμά τους να δημοσιεύουν υλικό των παιδιών τους στο διαδίκτυο:

«Γιατί να μην το κάνω;

Δεν απαγορεύεται και στο κάτω κάτω

το δικό μου παιδί ανεβάζω».

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.

Πάμε στο πρώτο επιχείρημα. Δεν απαγορεύεται, όντως (ακόμη). Το ότι δεν απαγορεύεται, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν εκτίθεται το ανήλικο παιδί σε κίνδυνο. Πώς; Κοινοποιούμενη η φωτογραφία του ανηλίκου, φέρει ποικίλες πληροφορίες για αυτό όπως τι του/της αρέσει, σε ποιες περιοχές κινείται, ποια είναι τα ενήλικα άτομα με τα οποία συνδέεται/νιώθει εμπιστοσύνη και άλλα πολλά που συνήθως δεν πηγαίνει ο νους μας. Τις πληροφορίες αυτές μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος που δεν έχει τις αγαθότερες των προθέσεων προκειμένου να το προσεγγίσει/ να αναπτύξει οικειότητα μαζί του/της. Και αυτό μπορεί να αποβεί επικίνδυνο.

«Εγώ προσέχω να μην αποκαλύπτω πληροφορίες.

Ανεβάζω μόνο φωτογραφίες του παιδιού μου»,

μπορεί να σκεφτεί κάποιος γονιός.

Μα η πιο σημαντική πληροφορία που δημοσιεύουμε με τις φωτογραφίες των ανήλικων παιδιών μας είναι αυτή καθαυτή η εικόνα τους. Είναι γεγονός ότι πολλές από τις φωτογραφίες ανηλίκων που με τόσο καμάρι ανεβάζουν οι ίδιοι οι γονείς τους καταλήγουν σε sites παιδικής πορνογραφίας. Κυκλοφορούν με τις ευλογίες των αγαπημένων τους αυτούσιες ή ως προϊόν μοντάζ με σκοπό την ικανοποίηση αρρωστημένων παιδοφιλικών ορέξεων.

Κι αν δεν ανακατευτήκατε αρκετά, πάμε στο δεύτερο επιχείρημα:

«Το δικό μου παιδί ανεβάζω».

Ναι, τα παιδιά μας είναι η σαρξ εκ της σαρκός μας, η προέκταση του εαυτού μας, ωστόσο ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. Είναι αυτοτελείς οντότητες που εξελίσσονται σε ανεξάρτητες προσωπικότητες (και αυτό θέλουμε), από τις οποίες δεν ζητήθηκε καμία συγκατάθεση για την προβολή της εικόνας τους και των προσωπικών τους στιγμών. Έχει άραγε δικαίωμα ο γονιός να παραβιάζει την ιδιωτικότητα του παιδιού του για να αποσπάσει κοινωνική αναγνώριση (1) και τα πολυπόθητα “likes” (2); Είναι στην αρμοδιότητα του κηδεμόνα η δημιουργία της «ψηφιακής ταυτότητας» του παιδιού του πριν καν αυτό έχει την ευκαιρία και την ωριμότητα να τη διαμορφώσει; Δικαιούται ο γονιός να λάβει μια απόφαση για το παιδί του, την οποία ο ενήλικος εαυτός του είναι πολύ πιθανόν να μην εγκρίνει (3);

Και θα κλείσω με αυτό που λέω στους μαθητές μου προκειμένου να τους πείσω να μην ανεβάζουν το πολύτιμο πρόσωπό τους στα κοινωνικά δίκτυα. Πιστεύω ότι τα παιδιά σας θα γίνουν σπουδαία άτομα όταν θα μεγαλώσουν. Άλλος θα γίνει σπουδαίος δημοσιογράφος, άλλος δάσκαλος, άλλος σπουδαίος ηθοποιός, πολιτικός. Γιατί, γονιέ, να έχεις τροφοδοτήσει μια-μικρή ή μεγάλη-δεξαμενή με υλικό του παιδιού σου και να την έχεις δωρίσει απλόχερα στον οποιονδήποτε υστερόβουλο; Το παιδί σου, που θα γίνει σπουδαίο, θα επιλέξει εκείνο αν σε ποιον και τι από την παιδική του ζωή θα μοιραστεί (και μπορεί να θέλει να το «πουλήσει» πολύ ακριβά ).

Αν κάποιοι δεν έχουν πειστεί ακόμη, απευθύνομαι σε όλους τους υπόλοιπους που επιθυμούν να προστατέψουν τα παιδιά που εκτίθενται στα κοινωνικά δίκτυα.

Δεν βάζουμε ΠΟΤΕ ΛΑΗΚ ΚΑΙ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ σε φωτογραφίες ανήλικων παιδιών. Και να σας κάνουν μουτράκια οι γονείς τους, να τους πείτε ότι έχετε ΩΣ ΑΡΧΗ να μη βάζετε λάηκ και καρδούλες σε φωτογραφίες ανήλικων παιδιών. Δεν χρειάζεται να εξηγήσετε κάτι περαιτέρω. Θα καταλάβουν.

Σημείωση 1η: έχουν ασκηθεί παγκοσμίως μηνύσεις από ενήλικα πλέον παιδιά κατά των γονιών τους για παραβίαση του δικαιώματος της ιδιωτικότητας λόγω δημοσιοποίησης φωτογραφιών τους όταν ήταν ανήλικοι (4). Στην Αγγλία (5) και στη Γαλλία (6) υπάρχει και νόμος που το προβλέπει.

Σημείωση 2η: Σε περίπτωση που δεν αντέχουμε, δεν κρατιόμαστε, πρέπει οπωσδήποτε κάτι να αναρτήσουμε σε σχέση με τα παιδιά μας, τα φωτογραφίζουμε πλάτη και οπωσδήποτε καλύπτουμε το πρόσωπό τους με κάποιο τρικ.

Σημείωση 3η: Εξαίρεση στον κανόνα φυσικά αποτελεί η δημοσιοποίηση των στοιχείων του παιδιού για λόγους ανωτέρας βίας/σωματικής ακεραιότητας/απόλυτης και αδιαμφισβήτητης ωφέλειας του παιδιού.

Με πληροφορίες από:
Latipah Ε., Kistoro H.C.A., Hasanah F.F., Putranta H. (2020). Elaborating motive and psychological impact of sharenting in millennial parents. Universal Journal of Educational Research 8(10): 4807-4817.
Prasetyo, Dimas., Syahnas, A. N. R., Fajriani, A., Nugraha, H. G., & Suryani, S. (2019). “Saya hanya mengunggah foto dan video anak saya ”. Intenational Conference on ECEP.
Lipu M. & A. Siibak (2019). ‘Take it down!’: Estonian parents’ and pre-teens’ opinions and experiences with sharenting. Media International Australia, 170(1) 57 –67.
Bessant, C. (2017). Parental sharenting and the privacy of children. Northumbria University Faculty of Business and Law, Faculty and Doctoral Conference, 28th -29th June 2017, Newcastle, UK.
Bessant, C., & Nottingham, E. (2020). Sharenting in a socially distanced world. Parenting for a Digital Future., 1–2.
Koetse, M. (2019). ‘Sharenting’ on Chinese Social Media: When Parents Are Posting Too Many Baby Pics on WeChat. What’s on Weibo Reporting Social Trends in China.\

 https://www.infokids.gr/sharenting-exoume-dikaioma-na-dimosieyoume-fo/