Αγία Καλλιόπη

 

Kάλλη παραβλέπουσα των ποιημάτων,
Kτίστου τα κάλλη οπτάνη Kαλλιόπη.

Η Αγία Καλλιόπη, έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Διακρινόταν για τη φυσική της ομορφιά, αλλά και τα πλούσια ψυχικά και πνευματικά χαρίσματά της. Απέρριπτε μετά βδελυγμίας κάθε πρόταση γάμου γιατί είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Χριστό, τη διδασκαλία του Θείου Λόγου Του και τη διακονία και παραμυθία των ασθενών και πασχόντων αδελφών της. Στο φοβερό διωγμό που εξαπέλυσε ο φοβερός διώκτης των χριστιανών Δέκιος, η Καλλιόπη συνελήφθη και οδηγήθηκε μπροστά στον τοπικό άρχοντα, ο οποίος θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να την δελεάσει και να την σύρει στην ανόσια ζωή των ψυχοφθόρων ηδονών και της μισερής ειδωλολατρίας. Όμως η Αγία με ηρωική σταθερότητα, εμμονή και αγωνιστικό φρόνημα, ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό, τον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή. Εξοργισμένος ο τύραννος διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν, τη χαράκωσαν με μαχαίρια και έκαψαν τις πληγές της. Τελικά την αποκεφάλισαν χαριζόντάς της, την ουράνια και άφθαρτη δόξα.

 

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον 
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Του Σωτήρος το κάλλος εκ ψυχής αγαπήσασα, καλλιπάρθενε κόρη, Καλλιόπη πανεύφημε, ηγώνισαι στερρώς υπέρ αυτού, και δόξης ηξιώθης θεϊκής, δια τούτο σου την μνήμην την ιεράν, τιμώμεν εκβοώντές σοι, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σού, ημίν πταισμάτων άφεσιν.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΠΕΡΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

Όπως είναι γνωστό, ο εξουσιαστής του σύμπαντος κόσμου που δίνει όλες τις επιμέρους εξουσίες, είναι   ο Παντοκράτωρ Θεός.  Ο Απόστολος Παύλος γράφει σχετικά, « οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν. «( Ρω. ιγ’, 1). Όλες λοιπόν οι κατά καιρούς εξουσίες είναι άνωθεν, όπως άνωθεν ήταν και η εξουσία  του Πιλάτου.  Όταν ο Πιλάτος είπε στο Χριστό, «  ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.» ( Ιω. ιθ’, 10 -11 ). Ας μη καυχιέται λοιπόν κανείς για την όποια εξουσία που έχει, γιατί τον ρωτάει ο Απόστολος Παύλος, « τίς γάρ σε διακρίνει; τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; «»(  Α’ Κορ. δ’, 7).

Αυτά σχετικά με την εξουσία των ανθρώπων. Εκείνος πάντως που έχει από το Θεό και Πατέρα Του όλες τις εξουσίες είναι ο Χριστός. Αυτό το  δήλωσε ο Ίδιος  στους ένδεκα Μαθητές Του, μετά την Ανάστασή Του, εις το όρος  «λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς »(Ματ. κη’, 18). Είναι λάθος λοιπόν να αμφισβητεί ή να αγνοεί, ιδιαίτερα ένας  πιστός, το ότι ο Χριστός  έχει εξουσία και για τα επί της γης τεκταινόμενα.  « καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν. δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ.  δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας.  ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ » ( Ψ. 2, 10   -13).

Όσο για τους δαίμονες, δεν έχουν καμία εξουσία, τρέμουν μπροστά στο Χριστό, και το μόνο που προσπαθούν να κάνουν είναι να παραπλανήσουν κάποιον αφελή ώστε να μη φοβάται αυτός το Θεό αλλά  να φοβάται το διάβολο. Ο Χριστός συνέτριψε την κεφαλή του διαβόλου  σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, «καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει·…αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. ( Γεν. γ’, 14-15).

Αυτό όμως δεν επιτρέπει εφησυχασμό και γι’ αυτό, αν και ο διάβολος δεν έχει δύναμη, ο Απόστολος Πέτρος παραγγέλλει, «  νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.  ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι. ῾Ο δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.»(  Α’ Πέτρ. ε’, 8-11)

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συγκριτική φωτογραφία για το ποσοτά επί τοις εκατό πληθυσμών που επισκέπτονται κάθε εβδομάδα χώρους λατρείας(Ναούς)(2014-2017)

 Στην Ευρώπη η Πολωνία (καθολικοί) είναι πρώτη με διαφορά σε Εκκλησιασμό με πάνω από 45% , ακολουθεί η Ρουμανία (ορθόδοξη) μαζί με την Ιρλανδία ( καθολική) με πάνω από 30%-44% του πληθυσμού και τέλος ο Νότος μαζί με την Ελλάδα με 15%-30% του πληθυσμού επισκέπτονται έναν Ναό κάθε εβδομάδα για να ανάψουν τουλάχιστον ένα κερί και να χαιρετίσουν του Αγίους.

Στη ΗΠΑ φαίνεται καθαρά ότι είναι πιο θρησκευόμενη  χώρα σε σχέση με την Ευρώπη.

Είναι σοφό να λέει κάποιος για τον εαυτό του ότι αυτός αγαπάει το Θεό;

 Σοφό δεν είναι, αλλά και ούτε λάθος είναι, γιατί δε σημαίνει ότι ό, τι λέει ο καθένας, επειδή δεν είναι σοφό, δεν πρέπει να το λέει, όταν αυτός το θεωρεί σωστό και δεν το θεωρεί λάθος. Αλλά ας τα βάλουμε σε μία σειρά.

Πρώτα το πρώτο. Δεν είναι σοφό να λέει κανείς για τον εαυτό του ότι αυτός αγαπάει το Θεό, γιατί πώς αγαπάει το Θεό που δεν τον έχει δει, όταν δεν αγαπάει το Χριστό που τον βλέπει αφού είναι και άνθρωπος; Πώς όμως θα λέει ότι αγαπάει το Χριστό, όταν ο Χριστός λέει, «ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με »( Ιω. ιδ’, 21); Πώς όμως θα λέει ότι αυτός τηρεί τις εντολές, όταν ο ίδιος δηλώνει ότι έχει αμαρτίες και  ο Χριστός είπε, « χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν »( Ιω. ιε’, 5); Αυτά για το ότι δεν είναι σοφό να λέει κανείς για τον εαυτό του ότι αυτός αγαπάει το Θεό βάζοντας μάλιστα μπροστά το εγώ του.

 

Δεύτερον. Δεν είναι όμως λάθος, γιατί προτιμότερο είναι να λέει ότι αγαπάει το Θεό παρά να λέει ότι δεν τον αγαπάει. Αυτό δεν ωφελεί ούτε τον ίδιο ούτε τους άλλους οι οποίοι μπορεί να πουν ποιος είναι αυτός που δηλώνει ότι δεν αγαπάει το Θεό. Δεν είναι λάθος, γιατί μπορεί άλλο να εννοεί με αυτό που λέει και έτσι ο ίδιος να ξέρει τι λέει και γιατί το λέει. Για παράδειγμα, μπορεί να εννοεί ότι αναζητάει το Θεό και είναι πλήρως αφοσιωμένος στην αναζήτηση αυτή. Άλλωστε, όταν ο Απόστολος Παύλος λέει, « Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν »( Ρω. η’, 28), προφανώς δεν εννοεί τους τέλειους και τους σοφούς, αλλά τους απλούς χριστιανούς.

Τρίτον. Ύστερα από αυτά, μπορεί να πει κανείς ότι, για να πει  κάποιος ότι αγαπάει το Θεό, καλό είναι να έχει  σοφία και σύνεση ώστε να σκεφθεί μόνος του, πού, πώς, πότε και βεβαίως, αν πρέπει να το πει. Αυτά τα δύο τα χαρίζει το Άγιο Πνεύμα που είναι Πνεύμα σοφίας και Πνεύμα συνέσεως.

 

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Πόσα Τζαμιά υπάρχουν σε κάθε χώρα την Ευρώπης (ενδεικτικά)

 Στην Ελλάδα αναφέρει ο χάρτης 51 Τζαμιά. Εμείς την Γουίκιπαιδια Λίστα βρήκαμε μια λίστα με 34 τα περισσότερα από τα οποία είναι κληρονομιά από την Οθωμανική κατοχή.Φανταζόμαστε ότι θα υπάρχουν και πολλά παράνομα.

Εντυπωσιάζει η Ρωσία με τα 8000 τζαμιά και με τα 15 εκατομμύρια μουσουλμάνους πληθυσμό που έχει.

Λίγα λόγια για την αυτοκτονία.

 

Η αυτοκτονία είναι μεγάλη αμαρτία και διαφέρει από τα άλλα είδη φόνου. Ένας που έχει φονεύσει κάποιον έχει τη δυνατότητα, αν βέβαια το θελήσει, κάποτε να μετανοήσει. Ο αυτόχειρας όμως δεν αφήνει χρονικό περιθώριο στον εαυτό του για μετάνοια. Ένας που έχει φονεύσει κάποιον, θεωρητικά τουλάχιστο, αλλά πολλές φορές και πρακτικά, το θύμα του είχε τη δυνατότητα μιας κάποιας άμυνας με έργα ή με λόγια. Ο αυτόχειρας όμως, επειδή είναι ο ίδιος ταυτόχρονα θύμα και θύτης, δεν έχει ως θύμα, τη δυνατότητα οποιασδήποτε άμυνας απέναντι στον θύτη.

Τώρα, αν αναφερθούμε στο γιατί φτάνει κανείς στην αυτοκτονία, ασφαλώς είναι πολλά τα αίτια και κατά συνέπεια και διαφορετικές οι περιπτώσεις. Κάποιος μπορεί να αυτοκτονήσει από ερωτική απογοήτευση, άλλος από οικονομική καταστροφή, άλλος από ψυχασθένεια, άλλος για να μη αναγκαστεί να φανερώσει εθνικά μυστικά, άλλος μπορεί να διαλέξει το θάνατο για να μη ατιμασθεί, για να θυμηθούμε το χορό του Ζαλόγγου κ. ά.

Όσο για το τι θα κάνει ο Θεός μετά το θάνατο σε κάθε περίπτωση αυτοκτονίας από τις παραπάνω, και σε άλλες πολλές που δεν αναφέρθηκαν, Εκείνος γνωρίζει. Το βέβαιο είναι ότι ο Θεός, ως δίκαιος που είναι, δε θα αδικήσει κανένα, και   αυτό που θα κάνει θα είναι το σωστό. Ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να βάζει τέλος στη ζωή του, γιατί ανήκει στο Θεό και όχι στον εαυτό του. Η αυτοκτονία είναι αποτέλεσμα της απελπισίας και της απιστίας στο Θεό, ενώ το Άγιο Πνεύμα δεν απελπίζει κανένα, αλλά παρηγορεί  και παρακαλεί. Είναι ο Παράκλητος. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο νυν αιών

 

Ο παρών αιών στη Β΄ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, όπως είναι γνωστό, χαρακτηρίζεται ως απατεών. « Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος,….». Αυτός ο νυν αιών, ως απατεών, εξαπάτησε και έναν ακόλουθο του Αποστόλου Παύλου τον Δημά για τον οποίον ο ίδιος γράφει στον Τιμόθεο, « Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην, » ( Β’Τιμ. δ’,10). Δε φταίει βέβαια η Θεσσαλονίκη στην οποία πήγε ο Δημάς, γιατί θα μπορούσε να πάει κάπου αλλού, οπότε θα έλεγε ο Παύλος στον Τιμόθεο πού πήγε.

Ο νυν αιών γίνεται απατεών, όχι από τα όποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάποιου τόπου, αλλά από τον τρόπο με τον οποίον βιώνει κανείς την παρουσία του στον τόπο αυτόν. Άλλωστε και ο Παύλος πέρασε από τη Θεσσαλονίκη και κήρυξε εκεί το Ευαγγέλιο, αλλά δεν τον εξαπάτησε ο νυν αιών, ο απατεών. Ο νυν αιών μπορεί να εξαπατήσει και κάποιον που ζει ακόμα και σε έρημο τόπο. Προσοχή λοιπόν, γιατί δε φταίει ο τόπος, αλλά ο τρόπος. Μη νομίσει κανείς που ζει στην ερημία ότι είναι έξω από τον νυν αιώνα τον απατεώνα.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο χάρτης των θρησκειών στην Γερμανία (2011)

 

Στο παραπάνω χάρτη φαίνεται ότι οι Καθολικοί με τις αποχρώσεις του κόκκινου κυρίως υπερτερούν αριθμητικά στην νότια- και στην δυτική Γερμανία. 

Οι Προτεστάντες με τις αποχρώσεις του μπλε φαίνεται να υπερτερούν κυρίως στη βόρεια Γερμανία και στο κέντρο.

 Εκείνο όμως που φαίνεται με μαύρο είναι η ανατολική Γερμανία όπου οι κάτοικοι δηλώνουν κυρίως άθρησκοι και άλλες ομολογίες.

Να επισημάνουμε ότι το τμήμα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας  ήταν το κράτος της Πρωσίας , το κράτος που με πολέμους ένωσε την Γερμανία το 1881 νικώντας τους καθολικούς Αυστριακούς. 

Το κρατίδιο αυτό ήταν ως επί το πλείστον Προτεσταντικό. Και ενώ τα άλλα κράτη του Σιδηρούν Παραπετάσματος τα οποία ήταν κυρίως Ορθόδοξα αλλά και Καθολικά στο δόγμα όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων γύρισαν στην θρησκεία η Ανατολική Γερμανία μετά την ένωση της με τη Δυτική Γερμανία δεν μπόρεσε να γυρίσει στη θρησκεία .

 Αυτό δείχνει την αδυναμία του Προτεσταντισμού, ο οποίος αποκηρύσσει κάθε παράδοση και απομακρύνει τον άνθρωπο από την επιστροφή στις ρίζες του.

Συζήτηση με τον Γέροντα Φιλήμονα

Πώς μπορεί να πεισθεί ένας καλόπιστος ότι οι εντολές του Χριστού είναι προς το συμφέρον του;

 

Με   πολλούς  και  ποικίλους  τρόπους  αλλά  εδώ,  χάριν  συντομίας  και   απλούστευσης   ας   αναφέρουμε   μόνο  τα  παρακάτω,  υποθετικά  μεν,  αλλ’ όμως   κατανοητά  παραδείγματα:

α) Όταν, μετά  από  ένα    σεισμό,  υπάρχουν  κάτω  από  ερείπια  εγκλωβισμένοι   άνθρωποι,  και  ακούν  τις  εντολές   και  τις  οδηγίες  που   τους   δίνουν   οι   διασώστες   τους,   δεν  είναι   προφανές  και  κατανοητό  ότι  αυτές  είναι  προς  το  συμφέρον  τους  και  τη  σωτηρία  τους;  Δεν  είναι  ανάγκη  να τις  εφαρμόσουν   με  οποιοδήποτε  κόστος;  Ασφαλώς  ναι.

β) Εάν, μετά  από  ένα  ναυάγιο, ρίξουν  στη  θάλασσα  σανίδες  σωτηρίας  για  τους  ναυαγούς,  δεν  είναι  προφανές   και  κατανοητό  ότι  αυτές  είναι  προς  το  συμφέρον  τους  και  τη  σωτηρία  τους; Δεν  είναι  ανάγκη   να  τις  αρπάξουν; Ασφαλώς  ναι.

γ) Εάν  ένας  έχει  χάσει  τον  προσανατολισμό  του  και  βρίσκεται  σε άγνωστο  τόπο, δεν  είναι  προφανές  και  κατανοητό,  όταν   βρει    οδηγό,  ότι  είναι  προς  το  συμφέρον  του  να   τον  ακολουθήσει  υπακούοντας  στις  υποδείξεις  του;  Ασφαλώς ναι.

δ) Αν  ένα  αεροπλάνο  πάθει  κάποια  βλάβη  και  πετάει  με πρόβλημα,  δεν  είναι  προφανές  και  κατανοητό  ότι  οι  εντολές  προς  τον  πιλότο   από  τον  πύργο  ελέγχου    για  την  ομαλή  προσγείωσή  του  είναι  προς  το  συμφέρον  του;  Ασφαλώς  ναι.

Κάπως  έτσι  και όχι μόνο,  εάν  σκεφθεί   ένας  καλόπιστος βέβαια,   μπορεί  να  πεισθεί  ότι  οι  εντολές  του  Χριστού  είναι  προς το  συμφέρον  του. Και  πώς  όχι  αφού  ο  Ίδιος ο Κύριος  είπε  ότι, «ο υιὸς του ανθρώπου  ουκ   ήλθε  ψυχάς  ανθρώπων  απολέσαι, αλλά   σώσαι.»  (Λουκ. θ’,56).

Εάν  όμως  κανείς  δεν  κατανοεί  ότι  οι   εντολές  του  Κυρίου είναι  προς  το  συμφέρον  του,  δεν  είναι  προφανές  και  κατανοητό  ότι  θα  υπακούει  στις  εντολές  κάποιου  άλλου  κυρίου; Ασφαλώς  ναι.  Και  πώς  όχι  αφού  ο  Ίδιος  ο  Κύριος  είπε  ότι «Ουδεὶς  δύναται  δυσὶ  κυρίοις  δουλεύειν·»  ( Ματ. στ’, 24 ).

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

 

Ο Σταυρός έχει προτυπωθεί στην Παλαιά Διαθήκη όπως φαίνεται στα εξής περιστατικά. Πρώτον, η ράβδος του Μωυσή που χάραξε το αήττητο όπλο του Σταυρού στην επιφάνεια της Ερυθράς θάλασσας. Δεύτερον, η έκταση των χειρών του Μωυσή που κατά τη σύγκρουση του Ισραήλ με τον Αμαλήκ, σχημάτισε το σημείο του Σταυρού. Τρίτον, ο όφις που υψώθηκε από το Μωυσή στην έρημο.     Τέταρτον, το ξύλο στα νερά της Μερρά που συμβόλιζε και αυτό το ζωοποιό Σταυρό. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι ο Σταυρός δεν είναι φονικό όργανο, όπως ανόητα νομίζουν οι αιρετικοί, αλλά παγκόσμιο σχήμα, ο φύλαξ της οικουμένης, η κλίμακα και γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης. Ο Σταυρός είναι το ξύλο της υπακοής με το οποίο εκδηλώθηκε η υπακοή του Υιού του Θεού προς τον Πατέρα Του. Είναι το όργανο που προξενεί φόβο και τρόμο στον πονηρό του οποίου την κεφαλή συνέτριψε.

Και πράγματι ενώ σκοπός του σατανά ήταν να απομακρύνει το Χριστό από τη ζωή, γιατί με τη διδασκαλία Του παρέλυε τη δύναμη του και άρπαζε τους ανθρώπους από τις παγίδες του, όμως απέτυχε. Ο διάβολος έπεσε από εκεί που δεν το περίμενε, αφού ο Σταυρός του Κυρίου τον συνέτριψε κυριολεκτικά. Ο σατανάς δεν κατάλαβε ότι ανεβάζοντας το Χριστό στο Σταυρό θα ζημιωνόταν ο ίδιος. Δε φαντάστηκε ότι η πανσοφία του Θεού θα αντέστρεφε τους όρους με αποτέλεσμα, όχι μόνο να αχρηστευτούν τα δολοφονικά σχέδιά του, αλλά και να βρεθεί η κεφαλή του ποδοπατημένη κάτω από το Σταυρό. Έτσι, ενώ ο Αδάμ έχασε τον παράδεισο, επειδή έφαγε από το ξύλο του δένδρου, κατά τον ίδιο τρόπο άνοιξε πάλι η πύλη του ουρανού για να δεχθεί τον άνθρωπο με τη δύναμη του ξύλου του Σταυρού.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αναστάσεως Ημέρα | Ύμνοι του Πεντηκοσταρίου