Τι σημαίνει η λέξη προφήτης

 

 

Η λέξη προφήτης έχει άμεση σχέση με το ρήμα φημί που σημαίνει λέγω. Η πρόθεση προ, πριν το φημί, το κάνει πρόφημι που σημαίνει προλέγω. Σύμφωνα με αυτά και η λέξη προφήτης  δηλώνει  αυτόν που προλέγει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι προφήτες μόνο προφήτευαν ώστε η λέξη προφήτης να σημαίνει μόνο αυτόν που προλέγει.

 

Όταν ο Κύριος πήγε στην πατρίδα Του  «  εἶπε πρὸς αὐτούς· πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου. εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ »    (Λουκ. δ’, 23 - 24). Η φράση « ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου », προφανώς, όπως δηλώνει και  η  λέξη, «ποίησον»,  αναφέρεται στο να κάνει θαύματα και στην πατρίδα Του  και όχι για να πει  προφητείες.  Αυτό φαίνεται  και  στη συνέχει που τους είπε,  « οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ ». Και εδώ η λέξη προφήτης  σε συνδυασμό με τα προηγούμενα  προφανώς  δε δηλώνει αποκλειστικά και μόνο αυτόν που προλέγει αλλά και αυτόν που λέει τα λόγια του Θεού και εργάζεται τα έργα Του.  

 

Σύμφωνα με αυτά, τα λόγια του Κυρίου, «   ὁ  δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, »( Ματ. ι’,  41), δε σημαίνουν ότι αυτός ο προφήτης που γίνεται δεκτός από κάποιον είναι προφήτης αποκλειστικά με την αρχική σημασία της λέξης, δηλαδή αυτός που προλέγει. Μπορεί απλώς να λέει λόγια του Θεού και όχι λόγια ανθρώπινα, ανούσια και ανώφελα.  Έτσι αυτός  που   τον δέχεται, ουσιαστικά τον δέχεται, γιατί θέλει να ακούσει τα  λόγια του Θεού  που λέει. Αντιθέτως αυτός που  δεν  τον δέχεται,  ουσιαστικά  δεν τον δέχεται, γιατί δε θέλει να ακούσει  τα λόγια  του Θεού  που λέει και προτιμάει  λόγια άλλων διδασκάλων.   

 

Το ότι η λέξη προφήτης δε σημαίνει  μόνο  αυτόν που προλέγει   φαίνεται και από το ότι προφήτες λεγόταν και αυτοί που υπηρετούσαν ψεύτικους θεούς, όπως για παράδειγμα  τον  Βάαλ.  Αυτοί κάθε άλλο  παρά προέλεγαν  τα  μέλλοντα να συμβούν, γιατί όλα τους ήταν ψεύτικα.  Ο προφήτης Ηλίας τους αναφέρει ως εξής. «καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· ἐγὼ ὑπολέλειμμαι προφήτης τοῦ Κυρίου μονώτατος, καὶ οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα ἄνδρες, καὶ οἱ προφῆται τοῦ ἄλσους τετρακόσιοι·»(Γ’Βασ. ιη’,22). Αυτά ειδικά για τη λέξη προφήτης σύμφωνα με τον τίτλο. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

G

M

T

Y

Ανίχνευση γλώσσαΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑλβανικάΑμχαρικάΑραβικάΑρμενικάΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓερμανικάΓεωργιανάΓίντιςΓιορούμπαΓκουτζαρατικάΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΙαπωνικάΊγκμποΙνδονησιακάΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακστανικάΚανάνταΚαταλανικάΚινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚιργιζιανάΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Kurmanji)Κουρδικά (Sorani)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛουξεμβουργιανάΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜογγολικάΝεπαλικάΝορβηγικάΟλλανδικάΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυκρανικάΟυρντούΠαντζάμπιΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικάΡουμανικάΡωσικάΣαμοανικάΣεμπουάνοΣερβικάΣεσότοΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤούρκικαΤσεχικάΤσιτσέουαΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

ΕλληνικάΑγγλικά-------- [ Ολα ] --------ΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑλβανικάΑμχαρικάΑραβικάΑρμενικάΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓερμανικάΓεωργιανάΓίντιςΓιορούμπαΓκουτζαρατικάΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΙαπωνικάΊγκμποΙνδονησιακάΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακστανικάΚανάνταΚαταλανικάΚινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚιργιζιανάΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Kurmanji)Κουρδικά (Sorani)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛουξεμβουργιανάΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜογγολικάΝεπαλικάΝορβηγικάΟλλανδικάΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυκρανικάΟυρντούΠαντζάμπιΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικάΡουμανικάΡωσικάΣαμοανικάΣεμπουάνοΣερβικάΣεσότοΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤούρκικαΤσεχικάΤσιτσέουαΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Ποιο από τα δύο συστατικά του ανθρώπου έχει μεγαλύτερη αξία, η ψυχή ή το σώμα;

 

Ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού έχει αξία και κατά την ψυχή και κατά το σώμα. Με το Μυστήριο της Θείας ενανθρώπησης αγιάζεται και η ψυχή και το σώμα. Με την ανάσταση των νεκρών θα απολαμβάνουν και η ψυχή και το σώμα. Ο Λόγος προσέλαβε όχι μόνο ανθρώπινη ψυχή αλλά  σώμα.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, έδειξε φροντίδα και για τη ψυχή και για το σώμα τους, χωρίς να κάνει αξιολογική διάκριση μεταξύ των δύο στοιχείων της ανθρώπινης φύσης. Όμως, επειδή λόγω της αμαρτίας η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου έγιναν δυσκίνητα προς το αγαθό, η πνευματική πρόοδος και η αναγέννηση συνοδεύονται από πόνο και κόπο ψυχικό και σωματικό, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία της ψυχής και του σώματος, αφού πρόκειται για τον καθαρισμό τους και τη δόξα τους.

Αν όμως πούμε ότι η ψυχή αξίζει περισσότερο από το σώμα, επειδή αυτή είναι πνευματική ενώ το σώμα είναι υλικό, ασφαλώς η σκέψη αυτή είναι σωστή, γιατί στην ιεραρχική κλίμακα των αξιών τα πνευματικά προηγούνται των υλικών. Αλλά ακόμη και έτσι, πάλι δεν μειώνεται η αξία του σώματος, αφού ένα πράγμα τότε παίρνει αξία, όταν τοποθετείται στην πραγματική του θέση

Μήπως  όμως η ψυχή αξίζει περισσότερο από το σώμα, επειδή το σώμα είναι θνητό ενώ η ψυχή είναι αθάνατη; Όχι, γιατί, εάν το σώμα είναι θνητό, είναι λόγω της αμαρτίας. Αλλά μήπως και η ψυχή δεν γεύεται τον πνευματικό θάνατο λόγω της αμαρτίας; Η αμαρτία  οδήγησε και στο σωματικό και στον ψυχικό θάνατο.

Το ότι λοιπόν το ανθρώπινο σώμα με το θάνατο γίνεται άσχημο και χάνει την αξία του, δε σημαίνει ότι μειώνεται έναντι της ψυχής, γιατί και η ψυχή με τον πνευματικό  θάνατο χάνει την ωραιότητά της και δεν γνωρίζουμε πόσο άσχημη γίνεται.  Άλλωστε  με την ανάσταση των νεκρών   ο άνθρωπος πλέον   και κατά την ψυχήν και κατά το σώμα  δε θα είναι    όπως ήταν    στην    επίγεια διαδρομή του.

Τελικά, η αξία της ψυχής και του σώματος εξαρτάται από  το  κατά  πόσο  βρίσκονται  κοντά στο Θεό ενσωματωμένα στο μυστικό σώμα του Χριστού. Εάν συμβαίνει αυτό, τότε και η ψυχή και το σώμα, έχουν την αξία  που δίνει ο Θεός στο καθένα.       

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Τι σημαίνει κατά λέξη, Βασιλεία του Θεού.

 

Σύμφωνα με το Συντακτικό της Ελληνικής γλώσσης, στην προκειμένη  περίπτωση, η λέξη «βασιλεία» γίνεται «βασιλεύει», δηλαδή ρήμα.  Η γενική πτώση  «του Θεού»  γίνεται  οριστική, δηλαδή « ο Θεός» και έτσι είναι  υποκείμενο του ρήματος «βασιλεύει». Κατά λέξη λοιπόν,  Βασιλεία του Θεού σημαίνει, ο Θεός βασιλεύει.

Τι όμως σημαίνει ο Θεός βασιλεύει; Προφανώς σημαίνει ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος πάντων των κτισμάτων Του, ορατών και αοράτων μηδενός εξαιρουμένου. Με μια λέξη σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο Παντοκράτωρ.  

Ο Θεός  όμως  έδωσε  κάθε εξουσία και στον Υιόν Του, σύμφωνα με τα λόγια του Ιδίου, «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς »(Ματ. κη’, 18). Αυτό βέβαια μέχρι να υπάρχει ο υλικός κόσμος, γιατί « καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ »( Β’ Πέτρ. γ’, 13).

Έπειτα  το τέλος,  συγκεκριμένα τα γράφει ο Απόστολος Παύλος, « εἶτα τὸ τέλος, ὅταν παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ Θεῷ καὶ πατρί, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν. δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρις οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.  ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος· πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα ὑποτέτακται, δῆλον ὅτι ἐκτὸς τοῦ ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ πάντα. ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ πάντα, τότε καὶ αὐτὸς ὁ υἱὸς ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα, ἵνα ᾖ ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν »(Α’ Κορ. ιε’, 24-28 ).

Άρα ο Θεός βασιλεύει και, κατά τον Ψαλμωδό, « Ο Κύριος ἐβασίλευσεν, ὀργιζέσθωσαν λαοί· ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σαλευθήτω ἡ γῆ.  Κύριος ἐν Σιὼν μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς λαούς » ( Ψ. 98. 1-3).

Ας σημειωθεί όμως ότι ο Κύριος είπε για το Θεό:

α)  « οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» ( Ματ. ιθ’, 17).   

β) « οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ »  (  Ιω. γ’, 16).

Το λοιπόν οι  πιστοί ψάλλουν, « τις θεός μέγας ως ο Θεός ημών»;  

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΠΕΙΡΑΖΩΝ

Α’ Γιατί ο διάβολος πειράζει τους ανθρώπους;

Επειδή αυτή είναι η δουλειά του την οποία κάνει με πολλή επιμέλεια και σχεδιασμό. Ως φορέας του σκότους και κάθε κακίας που είναι, πάει αντίθετα στο θέλημα του Θεού και δεν δίστασε ακόμη να πειράξει τον Ίδιο το Χριστό ο Οποίος βεβαίως τον νίκησε κατά κράτος με τα λόγια της Γραφής.

Β’ Γιατί ο Θεός δεν εμποδίζει το διάβολο να πειράζει τους ανθρώπους;

Εδώ μπορεί να πει κανείς πολλά, ας μείνουμε όμως στα παρακάτω λίγα.

α) Όταν κάποιος δεν υπακούει στο θέλημα του Θεού και παρασύρεται από σατανικές προτροπές, δίνει δικαιώματα στο σατανά να τον πειράζει και έτσι ο Θεός δεν παρεμβαίνει, για το καλό του βέβαια. Αν εμπόδιζε ο Θεός το σατανά, τότε ο ταλαίπωρος άνθρωπος θα τα έβλεπε όλα ρόδινα. Τώρα όμως μπορεί να επιστρέψει στο Θεό, γιατί θα καταλάβει τι σημαίνει πειρασμός από το σατανά.

β) Ο Θεός δεν εμποδίζει το σατανά να πειράξει, όχι μόνο όσους ανήκουν στην προηγούμενη περίπτωση, αλλά και όσους προσπαθούν να ακολουθούν το θέλημά Του. Προφανώς και στην περίπτωση αυτή για το καλό τους, γιατί έτσι δοκιμάζοντα και εξασκούνται στον πνευματικό τους αγώνα. Προοδεύουν πνευματικά και πλησιάζουν περισσότερο στο Θεό. Εδώ καλό είναι να θυμηθεί κανείς την περίπτωση του Ιώβ.

γ) Πάντως, επειδή ο πειρασμός είναι ανεπιθύμητος και οδυνηρός, ο Ίδιος ο Κύριος, ως φιλάνθρωπος που είναι, διδάσκει τους πιστούς να λένε στον Ουράνιο Πατέρα, «καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ ».

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το πράσο το παραδείσου

 

Υπήρχε κάποτε ένας άνθρωπος που ήταν πολύ σκληρός , άπληστος και τσιγκούνης. Έφτασε η μέρα να πέθανε και οδηγήθηκε στον ουρανό.

Εκεί στην είσοδο του παραδείσου τον σταμάτησαν για να ερευνήσουν τις πράξεις της ζωής του. Άνοιξαν τα βιβλία αλλά δεν έβρισαν να έχει κάνει κάτι καλό και χρήσιμο. Μετά από πολύ ψάξιμο βρήκαν ότι μια μέρα της ζωής του νευριασμένος πέταξε ένα πράσο σε έναν ζητιάνο που πεινούσε και του ζητούσε φαγητό με σκοπό όμως να τον διώξει.Ο ζητιάνος όμως πήρε το πράσο το έφαγε και χόρτασε την πείνα του με αυτό.

Για αυτό το πράσο του επιτράπηκε να μπει στον Παράδεισο όχι όμως από την κεντρική πόρτα. Τότε εμφανίστηκε το πράσο του, έγινε τεράστιο και με αυτό ξεκίνησε να αναρριχείται και να ανεβαίνει ένα τεράστιο τοίχο για να περάσει στον Παράδεισο.

Όταν έφτασε ψηλά στο τέρμα έβαλε το ένα του πόδι από την άλλη πλευρά του τοίχου και ετοιμάστηκε να κατεβεί μέσα στον παράδεισο.

Την τελευταία όμως στιγμή είδε ότι άλλα δέκα άτομα σκαρφάλωνα και αυτά από το πράσο του στον τοίχο για να μπούνε κι αυτοί .

Του κακοφάνηκε πολύ,σκέφτηκε , |”με το δικό μου το πράσο να κερδίσουν οι αυτοί τον Παράδεισο;”. Δίνει μια το πράσο με το πόδι του για να πέσουν οι αυτοί που ανέβαιναν , αλλά δυστυχώς κατά θεία παραχώρηση μαζί με αυτούς έπεσε και ο ίδιος.

Έτσι έχασε την ευκαιρία από την απληστία του να κερδίσει την αιωνιότητα.

ΟΜΟΡΦΙΑ

 

 

Η ομορφιά παρέρχεται και πίσω δε γυρίζει,

αγάλι, αγάλι,  και   αυτή, αρχίζει ν' ασχημίζει.

 

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, όμορφος δε θα μείνει,

γιατί περνώντας  ο καιρός, σημάδια θα τ’ αφήνει.

 

Και τότε πια από μόνος του, πλέον θα  εκτιμήσει,

μήπως τυχόν  τα  πράγματα, λάθος τα 'χει σταθμίσει.

 

Την ομορφιά,  μόνο αυτή,  αν είχε  προτιμήσει,   

σε βάρος των πνευματικών που έχουν ατονήσει.

 

Επίδειξη της ομορφιάς, όπου αυτή  υπάρχει,

δεν καθρεφτίζει  την καρδιά, όταν υπάρχουν πάθη.

 

Άλλα  κοιτάζει ο Θεός και όχι ομορφάδες,

τέτοια   κοιτάζουν οι γαμπροί  καθώς και  οι νυφάδες.

 

Παρ’ όλα αυτά  και άσχημος, αν κάποιος έχει γίνει,  

ποσώς δεν εμποδίζεται, πιστός να παραμείνει. 

 

Κι’ αν κάποτε η ομορφιά, τον είχε ξεμυαλίσει,

τώρα με την ασχήμια του,  μπροστά θα προχωρήσει.

 

Βεβαίως κάθε άνθρωπος, όμορφος θέλει να ‘ναι,

αφού  τα πάντα ο Θεός ωραία τα  ‘χει κάνει.

 

Κι’ αυτός ως δημιούργημα που είναι του Θεού του,

επόμενο την ομορφιά, να βάζει με το  νου του.

 

Έτσι  μια τέτοια  ομορφιά, όλοι επιθυμούνε,

και μέσα στον παράδεισο, εύχονται να τη βρούνε.

 

Εκεί  πώς θαν’ οι άνθρωποι, κανένας δε γνωρίζει,

γι’ αυτό   μη  βιάζεται  κανείς  να λέει  ό, τι   νομίζει.

 

Μόνο διά της πίστεως, αυτά κατανοούνται,

και γίνονται αποδεκτά και δεν αμφισβητούνται.

 

Αυτή  την πίστη ο Θεός, δίνει σ’ όποιους  ζητάνε,

να ‘ναι μαζί  με το Χριστό,  κι’ ας είναι όπου να ‘ναι.

 

Όπου  παρών  είν' ο Χριστός,  άσχημο δεν υπάρχει,

γιατί η  ωραιότης Του,  το σβήνει από το χάρτη. 

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τι δηλώνει η ευχή, καλή Παναγιά;

 

 

Αυτός που εύχεται  αυτή την ευχή, πρωτίστως και κυρίως  δηλώνει την τιμή του προς την Παναγία.  Επίσης δηλώνει   την καλή του διάθεση και ευμένεια προς αυτόν στον οποίον απευθύνεται.  

 

Όπως είναι γνωστό, αυτή την ευχή τη λένε κάποιοι εν όψει της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το Δεκαπενταύγουστο. Αυτό προφανώς δηλώνει ότι η ευχή αυτή  αναφέρεται στη Γιορτή της Παναγίας και όχι στην Ίδια την Παναγία. Δεν εύχεται   δηλαδή  να  είναι καλή η Παναγία, αλλά η ημέρα της Γιορτής  Της, να είναι καλή γι’ αυτόν στον οποίον απευθύνει την ευχή.

Τώρα  το περιεχόμενο της λέξης « καλή», όπως το πάρει κανείς. Πρώτον αυτός που εύχεται στον άλλον και δεύτερον, αυτός ο άλλος που την ακούει.  Άλλος μπορεί να δώσει πνευματικό περιεχόμενο, άλλος υλικό και άλλος και τα δύο, αφού ο Θεός είναι που  δίνει όλα τα αγαθά, πνευματικά και υλικά. Άλλος   μπορεί να το εκλάβει  ως καλή διασκέδαση όπως ο καθένας εννοεί τη διασκέδαση. Αυτό συμβαίνει και με άλλες παρόμοιες ευχές όπως  για παράδειγμα: Καλά Χριστούγεννα, καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση, καλή Πρωτοχρονιά. καλές Απόκριες,  καλό Σαββατοκύριακο κ.ά.

 

Σύμφωνα με αυτά, αντί καλή Παναγιά, μπορεί να πει κανείς, καλό Δεκαπενταύγουστο, αφού αυτός που τη λέει και  ο άλλος που την ακούει, ξέρουν τη σημαίνει Δεκαπενταύγουστος. Άλλος μπορεί να πει, καλή γιορτή της Παναγίας, αφού αυτός που τη λέει και  ο άλλος που την ακούει, ξέρουν για ποια γιορτή γίνεται λόγος.

 

Αν όμως κάποιος θέλει να αναφερθεί στο περιεχόμενο της Γιορτής, δεν  είναι εύκολο να πει, καλή Κοίμηση της Παναγίας. Έτσι, προέκυψε η ευχή, καλή Παναγιά. Με άλλα λόγια το εορταζόμενο γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ονομάστηκε Παναγιά. Αντί, για παράδειγμα, να πει κανείς, καλή Γέννηση του Χριστού, να έλεγε, καλός Χριστός. Ευτυχώς όμως που  εδώ υπάρχει η λέξη Χριστούγεννα και προκύπτει η ευχή, καλά Χριστούγεννα.   

 

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, όποιος λέει, καλή Παναγιά, πρωτίστως θέλει να τιμήσει την Παναγία. Για τον σκοπό όμως αυτόν δεν είναι ανάγκη στο περιεχόμενο της  Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου να   βάλλει ως τίτλο την ευχή, καλή Παναγιά ή καλή Θεοτόκος, γιατί υπάρχει και άλλος τρόπος. 

Ο Γαβριήλ  ονόμασε την Παναγία κεχαριτωμένη και ευλογημένη. Δεν την είπε καλή. Η  Ίδια η Θεοτόκος είπε για την Ίδια ότι θα τη μακαρίζουν όλες οι γενεές. Δεν είπε να τη λένε καλή. Από πού ως πού λοιπόν να ονομαστεί το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καλή Παναγιά; Άρα η ευχή καλή Παναγιά είναι  απλώς μία απλή καλή συνήθεια.

 

Πάντως σημασία έχει η καλή προαίρεση ως κίνητρο  της οποιασδήποτε ευχής, και όχι τα λόγια που θα πει κανείς. Αρκεί βεβαίως να μη τα επιβάλλει  στους άλλους ως κάτι το σωστό, το μοναδικό, το αλάνθαστο, το δογματικό,  το απαραίτητο, και το πρωτότυπο. 

Ας λέει λοιπόν όποιος θέλει, καλή  Παναγιά, και όποιος ακούει, όπως θέλει ας απαντά. Αυτό βεβαίως για να τιμήσει αυτόν που του ευχήθηκε. Τελικά σημασία  έχει να μένει η αγάπη και στους δύο. Γι' αυτό, βόηθα Παναγιά.

 

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΞΙΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;

ΓΕΡΟΝΤΑ πιό εἶναι τό πιό ἄξιο ἔργοποῦ μπορεί νά καταφέρει ἕνας ἄνθρωπος στήν ζωή αὐτή;
-Τό νά ὑμνεῖς τήν Παναγία εἶναι ὅ,τι χρησιμότερο καί ἄξιο ὑπάρχει ἐδῶ σέ αὐτόν τόν κόσμο καί στήν αἰωνιότητα. «ΑΞΙΟΝΕΣΤΙΝ ΩΣ ΑΛΗΘΩΣ...»

Ποῦ ἀλλοῦ ἀναφέρει ἡ Ἐκκλησία ἤ οἱΓραφές  το «Ἄξιον ἐστίν»;

 Ποῦ ἀλλοῦ μιλά για τό τέλειον,τό πιό ἰδεῶδες καί πολύτιμον;
Ὑπάρχει  πουθενά κάπου ποῦ νά ἀναφέρεται
σέ κάτι ἄλλο πιό ἄξιο ἀπό αὐτό; 

Ὄχι!

Ἄρα ἡ μόνη ἄξια πράξη και ενέργεια δεν είναι  η απόκτηση κυριαρχίας,η αύξηση σε χρήματα ,και σε  υπερηφανείας  ρήματα ,ούτε τα πτυχία , οι καριέρες...ούτε καμία άλλη αξία και ιδανικό πάνω στον κόσμο παρά  μόνον τό νά μακαρίζεις , να ὑμνεῖς καί να γεραίρεις τήν Παναγία  μας.

π.Διονύσιος Ταμπάκης

 

Θεολογικά Ζητήματα για όλους -Δωρέν Βιβλίο -Ανοιγμα και κατέβασμα με επιλογή στο εξώφυλο του βιβλίου

 

Δόξα τω Θεώ

 

Όταν ο Χριστός έβγαλε τα δαιμόνια από τον δαιμονισμένο της χώρας των Γαδαρηνών του είπε, « Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός »(Λουκ. η’,39). Ενώ ο Ίδιος ήταν Θεός, δεν του είπε να λες όσα σου έκανα εγώ, αλλά όσα σου έκανε ο Θεός. Αυτό, γιατί ο Κύριος έχει πει για τον Εαυτό Του, «ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα »(Ιω. ιδ’,10 ). Βέβαια ο άνθρωπος, πάνω στον ενθουσιασμό του, « ἀπῆλθε καθ' ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς », γιατί με τα μάτια του το Χριστό είδε ως άνθρωπο που τον θεράπευσε και όχι το Θεό.

 Όταν ο Χριστός θεράπευσε τους δέκα λεπρούς  και επέστρεψε μόνο ένας  « μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν,……ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; »( Λουκ. ιζ’, 15-18  ). Ενώ ο Ίδιος ήταν Θεός, δεν  είπε, για να δώσουν δόξα σε Εμένα, αλλά για να δώσουν δόξα στο Θεό.   

Ο  Κύριος είπε στους Μαθητές Του, « οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς »( Ματ. ε’, 16). Δεν τους είπε για να δοξάσουν εσάς, αλλά για να δοξάσουν τον Πατέρα σας  που είναι στους ουρανούς.  Όσο για τους ίδιους, είναι γνωστό ότι ο Θεός θα δοξάσει αυτούς που τον δοξάζουν, όπως δόξασε   και το Χριστό.  

Σύμφωνα με αυτά, όταν κάποιος έχει από το Θεό το χάρισμα να κάνει θαύματα  ή οποιοδήποτε άλλο   καλό  έργο, ο ίδιος βέβαια γνωρίζει ότι ο Θεός είναι ο ενεργών αυτά, αλλά καλό είναι να το γνωρίζουν και όσοι τα βλέπουν και να δοξάζουν το Θεό. Βεβαίως, αν κάποιος πάνω στον ενθουσιασμό του, δεν πει ότι ο Θεός με έκανε καλά, αλλά ο τάδε, δε σημαίνει ότι αρνείται το Θεό. Άλλωστε είναι γνωστό το, « δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα». «Είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε » (Α’ Κορ. ι’, 31). 

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΟΙ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

 

ΒΛΕΠΕΤΕ τί ζητά η Εκκλησία από Τον Θεόν κατά την Θεία Λειτουργία; 

"Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι"

Προηγείται η ειρήνη και ύστερα η μετάνοια.

Διότι  μόνο μέσα στην ειρήνη και γαληνεμένος ο άνθρωπος μπορεί να κοιτάξει μέσα του και να μετανοήσει και όχι στην ταραχή .

Δεν είναι λοιπόν η γαλήνη πολυτέλεια ,αλλά σωτηριώδη προϋπόθεση για να κερδίσουμε τον Χριστοπαράδεισο !

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΚΑΙ Η ΝΥΜΦΗ

 

Ο Θεός ως  φιλάνθρωπος

όλους τους αγαπάει,

και μέσα  στον παράδεισο

θέλει για  να  τους πάει.

……………………………

Η πόρτα είναι ανοιχτή

και όχι πια κλεισμένη,

την έχει ανοίξει  ο Χριστός

κι’ όλους τους περιμένει.

……………………………

Να τους χαρίσει τη χαρά,

αιώνια ευτυχία,

αφού φορέσουν τη στολή

του γάμου την αγία.

……………………………

Χωρίς του γάμου τη στολή

 κανείς  δε μπαίνει μέσα,

 γιατί οι άλλες οι στολές

 δεν έχουν πλέον μπέσα.

……………………………

Τώρα, ποια είναι η στολή,

 όλοι κατανοούνε,

 είναι ο Ίδιος ο Χριστός

 που πρέπει να ντυθούνε.

……………………………

Για γάμο όντως πρόκειται

μ’ όλη τη σημασία,

Νυμφίος είναι ο Χριστός,

Νύμφη η Εκκλησία.

……………………………

Η Νύμφη είναι μόνο Μια

και ο Νυμφίος Ένας,

κι’ ανάμεσά Τους δε χωρεί

να μπει άλλος κανένας.

……………………

Μη πλανηθεί  λοιπόν  κανείς

 κι’ άλλο γαμπρό προβάλλει,

ούτε παρθένος άλλη καμιά

τη Νύμφη για να κάνει.

……………………

Κάθε παρθένος φρόνιμα

πρέπει να συλλογάται,    

γιατί υπήρξαν πέντε μωραί  

που πρέπει να θυμάται.

……………………

Ο γάμος τότε έγινε,

οι πέντε μπήκαν έσω,

ενώ οι πέντε οι μωρές,

απέμειναν απ’ έξω.

……………………

Τις  ζάλισε  η  μωρία τους

που είχαν στο κεφάλι,

 και ξέχασαν να  πάρουνε

 ακόμα και το λάδι.

……………………

Όμως την πλάνη ο Χριστός

 την έχει διαλύσει

και έξω απ’  τον Νυμφώνα  Του,

 κανένα δε θ’ αφήσει.

……………………

Όποιος   πηγαίνει προς Αυτόν

έξω δε θα τον διώξει

όπως ο Ίδιος δήλωσε,

ας τόχουμε  υπόψη.

……………………

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών