Σύμφωνα με το Συντακτικό της Ελληνικής γλώσσης, στην προκειμένη περίπτωση, η λέξη «βασιλεία» γίνεται «βασιλεύει», δηλαδή ρήμα. Η γενική πτώση «του Θεού» γίνεται οριστική, δηλαδή « ο Θεός» και έτσι είναι υποκείμενο του ρήματος «βασιλεύει». Κατά λέξη λοιπόν, Βασιλεία του Θεού σημαίνει, ο Θεός βασιλεύει.
Τι όμως σημαίνει ο Θεός βασιλεύει; Προφανώς σημαίνει ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος πάντων των κτισμάτων Του, ορατών και αοράτων μηδενός εξαιρουμένου. Με μια λέξη σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο Παντοκράτωρ.
Ο Θεός όμως έδωσε κάθε εξουσία και στον Υιόν Του, σύμφωνα με τα λόγια του Ιδίου, «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς »(Ματ. κη’, 18). Αυτό βέβαια μέχρι να υπάρχει ο υλικός κόσμος, γιατί « καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ »( Β’ Πέτρ. γ’, 13).
Έπειτα το τέλος, συγκεκριμένα τα γράφει ο Απόστολος Παύλος, « εἶτα τὸ τέλος, ὅταν παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ Θεῷ καὶ πατρί, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν. δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρις οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος· πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα ὑποτέτακται, δῆλον ὅτι ἐκτὸς τοῦ ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ πάντα. ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ πάντα, τότε καὶ αὐτὸς ὁ υἱὸς ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα, ἵνα ᾖ ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν »(Α’ Κορ. ιε’, 24-28 ).
Άρα ο Θεός βασιλεύει και, κατά τον Ψαλμωδό, « Ο Κύριος ἐβασίλευσεν, ὀργιζέσθωσαν λαοί· ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σαλευθήτω ἡ γῆ. Κύριος ἐν Σιὼν μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς λαούς » ( Ψ. 98. 1-3).
Ας σημειωθεί όμως ότι ο Κύριος είπε για το Θεό:
α) « οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» ( Ματ. ιθ’, 17).
β) « οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ » ( Ιω. γ’, 16).
Το λοιπόν οι πιστοί ψάλλουν, « τις θεός μέγας ως ο Θεός ημών»;
