Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010
Προπαγάνδα της κινηματογραφικής ταινίας -Agora- κατά των Χριστιανών!!!
Υπατία – Αγία Αικατερίνη: Στα παρασκήνια της ιστοριογραφίας
Με αφορμή την πρεμιέρα κινηματογραφικής ταινίας "Agora", σχετικά με τις συνθήκες θανάτου της Φιλοσόφου Υπατίας, ο οποίος εσφαλμένα αποδίδεται σε Χριστιανούς και εμπλέκει και τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλο, σας αποστέλλω σχετική με το θέμα φιλολογική μελέτη μου. Οι πηγές μου είναι ιστορικές, φιλοσοφικές, από την Παράδοση της Εκκλησίας και από την λατρευτική παράδοση της Μ.Ασίας.
Στην Αλεξάνδρεια στα τέλη του 4ου και στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. στην περιρρέουσα φιλοσοφική και θεολογική ατμόσφαιρα κυριαρχούσε η πολυφωνία και η ένταση καθώς και η παρουσία δύο αντιδιαμετρικά αντιθέτων προσωπικοτήτων: του Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και του Επάρχου Ρώμης Ορέστου, ο οποίος συμπαθούσε τους οπαδούς της Εθνικής θρησκείας.
Εκτός από τους χριστιανούς και τους εθνικούς, υπήρχαν ακόμη οι αιρετικοί Νοβατιανοί και οι Ιουδαίοι, οι οποίοι την εποχή εκείνη ήταν οι κατεξοχήν αντίπαλοι των χριαστιανών καθώς, αφενός μεν «έχαναν» από τους κόλπους τους όσους εδέχοντο την Νέα Θρησκεία και απάρτιζαν την ομάδα των νεοφώτιστων Ιουδαιοχρισταινών, αφετέρου δε «διεκδικούσαν» από τους χριστιανούς τον προσηλυτισμό των Εθνικών, οι οποίοι τότε έμοιαζαν να ψάχνουν μια μονοθεϊστική θρησκεία σε αντικατάσταση της θρησκείας των παρηκμασμένων ήδη ειδώλων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα οι βιαιότητες των Ιουδαίων εναντίον των Χριστιανών εθορύβησαν τον Πατριάρχη Κύριλλο, ο οποίος μετά το κλείσιμο των ναών των σχισματικών Νοβατιανών, έθεσε ως κατεξοχήν στόχο της αντιπαράθεσής του την ανταπόδωση των βιαιοτήτων των Ιουδαίων με το κλείσιμο των συναγωγών τους. Σε αυτή τη δράση του αντιτάχτηκε πρωτίστως ο Έπαρχος Ρώμης Ορέστης, ο οποίος ήδη είχε προχωρήσει σε διωγμούς, φυλακίσεις και θανατώσεις Χριστιανών.
(Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενδεικτικό της εποχής είναι το ακόλουθο: Σε εξέγερση μοναχών κατά του Ορέστου, που ευνοούσε τους Εθνικούς, συνελήφθη ένας από αυτούς ο Αμμώνιος, ο οποίος αφού υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της ανάκρισης απέθανε. Αν και ήταν ταραχοποιός και φανατικός δεν του άξιζε βεβαίως τέτοια τύχη).
Οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας ήταν κυρίως Εθνικοί και Χριστιανοί. Ωστόσο ορισμένοι από αυτούς εδέχοντο την Ιουδαϊκή θρησκεία και ονομάζοντο, όπως γνωρίζουμε και από τις Πράξεις των Αποστόλων, προσήλυτοι. Η νεοπλατωνική φιλοσοφία επίσης είχε εκπροσώπους τόσο στην εθνική όσο και στη χριστιανική θρησκεία, ανάλογα με την βαρύτητα που απέδιδαν οι εκφραστές της στην μεταφυσική ή στην ορθολογική εκδοχή των διδασκαλιών της αντιστοίχως.
Στον ιστορικό περίγυρο της εποχής, εξέχουσα γυναικεία προσωπικότης υπήρξε η φιλόσοφος Υπατία αριστοκρατικής καταγωγής, νεαρά, μορφωμένη, ωραία, διακρινόμενη τόσο για τη σοφία όσο και για την αρετή της. Δεν σώζονται συγγράμματά της φιλοσοφικά, είναι ωστόσο γνωστό από παράλληλες ιστορικές πηγές, όπως το λεξικό Σούδας, ότι εξέφρασε την ορθολογική εκδοχή του νεοπλατωνισμού ενώ συγχρόνως ήταν μαθηματικός, γεωμέτρις και αστροφυσικός.
Ορισμένες πληροφορίες για την ίδια έχουμε επίσης από τον μαθητή της Συνέσιο τον Κυρηναίο τον μετέπειτα επίσκοπο Πτολεμαΐδος. (P.G. 66, 132)
Η χαρακτηριστική επιθυμία της για ενάρετο και άσπιλο βίο, καθώς και η επιθυμία της να παραμείνει αγνή υπήρξε από της εποχής της ακόμη παροιμιώδης, όπως και ο απότομος και «τραυματικός» τρόπος που απογοήτευσε όσους την πλησίαζαν με ερωτικού είδους προθέσεις.
Η εξαίρετη αυτή γυναικεία προσωπικότης βρέθηκε στη μέση της θύελλας των θρησκευτικών μηχανογραφιών των Ιουδαίων της Αλεξάνδρειας της εποχής της. Οι συνθήκες θανάτου της είναι σκοτεινές και αδιευκρίνιστες ακόμη σήμερα καθώς υποτίθεται ότι διαμελίστηκε από φανατισμένο όχλο με την προτροπή ή την ανοχή του Πατριάρχου Κυρίλλου, ενώ ως κίνητρο αυτής της άνευ επαρκούς λόγου δολοφονίας θεωρήθηκε η ερωτική της σύνδεση με τον Έπαρχο Ορέστη.
Καμία λογική ωστόσο δεν μπορεί να τεκμηριώσει ως αληθοφανή την εκδοχή αυτή, εφόσον η Υπατία εξαιτίας της ιδεολογικής της αντίθεσης απέναντι στις ερωτικές σχέσεις της εποχής της δεν είχε καμμία τέτοιου είδους σύνδεση με τον Ορέστη (παρά τους «ευσεβείς πόθους» του ιδίου και των εχθρών των Ιουδαίων).
Αντιθέτως ο θάνατός της φαινόταν καταπληκτική «πολιτική» κίνηση για τους Ιουδαίους καθώς με αυτόν οι ίδιοι επέτυχαν ταυτοχρόνως: α) να θανατώσουν την μεγαλύτερη Ελληνίδα φιλόσοφο και επιστήμονα της εποχής της, β) να κατασυκοφαντήσουν τον υπ’ αριθμόν έναν εχθρό τους Πατριάρχη Κύριλλο, γ) να παρουσιάσουν τους χαρακτηριστικά ήπιους, γαλήνιους, ειρηνοποιούς και μακρόθυμους Χριστιανούς εκείνης της εποχής ως αιμοδιψείς δολοφόνους, δ) να δυσφημίσουν τη Νέα Θρησκεία στη συνείδηση των Ελλήνων Εθνικών και ε) να συνδέσουν το πρόσωπο του Ορέστου αρνητικά με τον Κύριλλο και να εδραιώσουν τη συμπάθεια του πρώτου απέναντί τους.
Το ισχυρότερο όμως επιχείρημα όλων είναι ότι η φιλόσοφος Υπατία είχε μεταστραφεί στον Χριστιανισμό. Υπέρ της θέσης αυτής συγκλίνουν τα ακόλουθα ενδεικτικά στοιχεία:
Υπάρχει παράδοση της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως ότι η Αγία Αικατερίνη (αν και χρονολογικά ο βίος της τοποθετείται στους χρόνους πριν το 305 μ.Χ. –έτος του μαρτυρίου της- την εποχή του Έπαρχου Κώνστα ή Κέστου, του οποίου μάλιστα θεωρήθηκε θυγατέρα, όχι όμως από έγκυρες ιστορικές πηγές αλλά από συναξάρια) σε φιλοσοφικό διάλογο με 50 σοφούς της εποχής της τους αποστόμωσε μεταστρέφοντάς τους προς τον Χριστιανισμό και ξυπνώντας έτσι το μένος του Ρωμαίου αυτοκράτορος, ο οποίος επεδίωξε και τελικώς επέτυχε τον μαρτυρικό θάνατό της.
Για τη ζωή της Αγίας έχουμε 4 πηγές: τον Συμεών τον μεταφραστή (P.G.116,276-301, τον Αθανάσιο τον Ταχυγράφο και 2 άγνωστους συναξαριστές.
Η περιγραφή αυτή καθώς και η αναφορά στο όνομά της το οποίο ήταν διαφορετικό και έγινε αργότερα, λόγω της αμέμπτου ηθικής της Αεικαθερίνα (αει = πάντα, καθερίνα = καθαρή) και εκ παραφθοράς Αικατερίνα (γενική πτώση: Αικατερίνης, αργότερα δε Αικατερίνη), ισχυροποιεί την υπόθεσή μας ότι η Υπατία και Αγία Αικατερίνη είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.
Η βασικότερη ωστόσο παράδοση, η οποία συνδέει τη ζωή της Αγίας Αικατερίνης με αυτή της φιλοσόφου Υπατίας, έρχεται από τη Λαοδικεία της Μικράς Ασίας.
Ο συγγραφέας Β. Μυρσιλίδης αναφέρει στο σύγγραμμά του Βιογραφία της φιλοσόφου Ελληνίδος Υπατίας, Αθήναι 1926, ότι στο χωριό Δενισλί, στο οποίο ο ίδιος υπηρέτησε ως διευθυντής της Σχολής της Ελληνικής Κοινότητας το 1897, στις 25 Νοεμβρίου υπήρχε εορταστική πανήγυρις στην οποία είχε λάβει μέρος και ο ίδιος «εις τιμήν και μνήμην Υπατίας φιλοσόφου και μάρτυρος».
Ακόμη στη βιογραφία του, ο ίδιος αναφέρει ότι στο Δενισλί της Λαοδικείας υπήρχε και ναός «εκ βάθρων εις τιμήν και μνήμην της Υπατίας, της φιλοσόφου και μάρτυρος» και ότι ο Ναός αυτός πανηγύριζε στις 25 Νοεμβρίου «της παρθενομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης υπό το όνομα της οποίας τα πλήθη των πέριξ οικούντων πιστών εορτάζουν την σοφήν ρήτορα κόρην Υπατίαν». (Β Μυρσλίδη, Βιογραφία και περιοδικό «Κιβωτός» Νοέμβριος και Δεκέμβριος 1953).
Η Υπατία, Ελληνίς φιλόσοφος και μάρτυρας, προστάτιδα της σπουδάζουσας νεολαίας και ιδιαιτέρως της φιλοσοφίας, τουλάχιστον κατά τη χριστιανική παράδοση της Μικράς Ασίας είναι κατά την αντίληψή μας το ίδιο πρόσωπο με την παρθενομάρτυρα Αγία Αικατερίνα, της οποίας τα οστά ανακαλύφθηκαν τον 8ο αιώνα μ.Χ. στο όρος Χαρήβ και βρίσκονται έως σήμερα στη Μονή Σινά.
Σε κάθε περίπτωση, κι αν ακόμη δεχτούμε ότι όλες οι ομοιότητες του βίου της παραβλεφτούν, ωστόσο είναι εύλογο να διαπιστώσουμε τουλάχιστον αυτό: α) η φιλόσοφος Υπατία υπήρξε χριστιανή και β) η δολοφονία της έγινε κάτω από συνθήκες συνωμοτικού σχεδίου των Ιουδαίων της εποχής εκείνης και καμμιά έγκυρη ιστορική πηγή δεν αποδεικνύει ότι την προκάλεσαν χριστιανοί.
Κωνσταντίνα Παλαμιώτου-Θωμαΐδου
Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων
Δρ. Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αντιγραφή απο:
http://www.freemonks.gr
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
Προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς
Πηγή: www.agiazoni.gr
Σουΐφτ Τζόναθαν.
Φιλεύσπλαχνε πατέρα, ποὺ ποτὲ δὲν λυπεῖς τὰ τέκνα Σου παρὰ μόνο γιὰ τὸ καλό τους, ἐλέησε τοὺς βασανισμένους δούλους Σου, ἀδελφούς μας ποὺ μαραίνονται ἐπὶ τόσο χρόνο, κάτω ἀπὸ τὸ "βάρος τῆς χειρός Σου". Δῶσε τους δύναμη, Κύριε, νὰ στηρίξουν τὴν ἀδυναμία τους, καὶ ὑπομονὴ νὰ ἀντέξουν τοὺς πόνους, δίχως γογγυσμοὺς στὶς ἀποφάσεις Σου.
Συγχώρεσε κάθε ἄκριτη καὶ ἀλόγιστη ἔκφραση, στὴν ὁποία ἡ ἀγωνία τοὺς ὤθησε τὴ γλώσσα τους, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ καρδιὰ τους συνεχίζει νὰ εἶναι ὑποταγμένη στὴ θέλησή Σου.
Κατάπνιξε, ἐντός τους, Κύριε, κάθε ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ ζωή, καὶ λιγόστεψε τοὺς φόβους τους γιὰ τὸν θάνατο, μεταδίδοντάς τους μιὰ ταπεινή, μὰ βέβαιη, ἐλπίδα γιὰ τὸ ἄμετρο ἔλεός Σου.
Δῶσε τους εἰλικρινῆ μεταμέλεια γιὰ ὅλες τὶς παραβάσεις καὶ παραλείψεις τους, καὶ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ περάσουν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους προσπαθώντας νὰ τηρήσουν τὸ θέλημά Σου.
Σὲ παρακαλοῦμε, ἐπίσης, νὰ ὀργανώσεις τὶς σκέψεις τους, καὶ νὰ διατηρήσεις σ' αὐτοὺς τὴν χρήση τῆς μνήμης καὶ τοῦ λογικοῦ τους, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀρρώστιας τους.
Δῶσε τους ὀρθὴ κατανόηση καὶ ἀντίληψη γιὰ τὴ ματαιότητα, τὴν ἀνοησία καὶ τὴν ἀσημαντότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπινων πραγμάτων, καὶ κᾶνε νὰ γεννηθεῖ ἐντός τους, εἰλικρινὴς πρὸς Ἐσένα ἀγάπη, "ἐν τῷ μέσῳ" τῶν βασάνων τους. Ἀποδέξου καὶ ἀνταπόδωσε ὅλες τὶς καλὲς πράξεις τους, καὶ συγχώρεσέ τους τὶς προσβολὲς ἐναντίον Σου. Ἐπανόρθωσε ἀληθῶς, ὅσα, ἀπὸ ἀδυναμία τῆς μνήμης τους ἔχουν ἀπολησμονήσει.
Καὶ τώρα, Κύριε, ἀπευθυνόμαστε πρὸς Ἐσένα, ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων θλιμμένων φίλων. Μὴν ἀφήσεις τὴ λύπη μας νὰ βασανίσει τὴ σκέψη τῶν ἀδελφῶν μας, καὶ νὰ ἐπιδρᾶ δυσμενῶς στὴν παροῦσα ἀσθένειά τους. Δέξου καὶ συγχώρεσε τὶς εἰλικρινεῖς ἱκεσίες μας, γιὰ μακρύτερη παραμονή τους στὸν κακὸ τοῦτο κόσμο, προκειμένου νὰ ἐπιτελέσουν αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε ἐκπλήρωση τοῦ ἔργου Σου• καὶ ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἔχεις ὑποσχεθεῖ ὅτι ὅπου μαζευτοῦν δύο ἢ τρεῖς πιστοὶ στὸ Ὄνομά Σου εἶσαι καὶ Ἐσὺ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, πρὸς εὐόδωση τῆς παράκλησής τους.
Φιλεύσπλαχνε Κύριε, ἐλέησε καὶ ἐμᾶς, ποὺ συναντηθήκαμε ἐδῶ, στὸ Ὄνομά Σου, ὥστε οἱ παρακλήσεις μας, τὶς ὁποῖες κάνουμε τώρα ὑπὲρ αὐτῶν, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν, νὰ εὐοδωθοῦν. Διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας. Ἀμήν.
http://kostaskastaniotis.blogspot.com/
Σουΐφτ Τζόναθαν.
Φιλεύσπλαχνε πατέρα, ποὺ ποτὲ δὲν λυπεῖς τὰ τέκνα Σου παρὰ μόνο γιὰ τὸ καλό τους, ἐλέησε τοὺς βασανισμένους δούλους Σου, ἀδελφούς μας ποὺ μαραίνονται ἐπὶ τόσο χρόνο, κάτω ἀπὸ τὸ "βάρος τῆς χειρός Σου". Δῶσε τους δύναμη, Κύριε, νὰ στηρίξουν τὴν ἀδυναμία τους, καὶ ὑπομονὴ νὰ ἀντέξουν τοὺς πόνους, δίχως γογγυσμοὺς στὶς ἀποφάσεις Σου.
Συγχώρεσε κάθε ἄκριτη καὶ ἀλόγιστη ἔκφραση, στὴν ὁποία ἡ ἀγωνία τοὺς ὤθησε τὴ γλώσσα τους, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ καρδιὰ τους συνεχίζει νὰ εἶναι ὑποταγμένη στὴ θέλησή Σου.
Κατάπνιξε, ἐντός τους, Κύριε, κάθε ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ ζωή, καὶ λιγόστεψε τοὺς φόβους τους γιὰ τὸν θάνατο, μεταδίδοντάς τους μιὰ ταπεινή, μὰ βέβαιη, ἐλπίδα γιὰ τὸ ἄμετρο ἔλεός Σου.
Δῶσε τους εἰλικρινῆ μεταμέλεια γιὰ ὅλες τὶς παραβάσεις καὶ παραλείψεις τους, καὶ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ περάσουν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους προσπαθώντας νὰ τηρήσουν τὸ θέλημά Σου.
Σὲ παρακαλοῦμε, ἐπίσης, νὰ ὀργανώσεις τὶς σκέψεις τους, καὶ νὰ διατηρήσεις σ' αὐτοὺς τὴν χρήση τῆς μνήμης καὶ τοῦ λογικοῦ τους, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀρρώστιας τους.
Δῶσε τους ὀρθὴ κατανόηση καὶ ἀντίληψη γιὰ τὴ ματαιότητα, τὴν ἀνοησία καὶ τὴν ἀσημαντότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπινων πραγμάτων, καὶ κᾶνε νὰ γεννηθεῖ ἐντός τους, εἰλικρινὴς πρὸς Ἐσένα ἀγάπη, "ἐν τῷ μέσῳ" τῶν βασάνων τους. Ἀποδέξου καὶ ἀνταπόδωσε ὅλες τὶς καλὲς πράξεις τους, καὶ συγχώρεσέ τους τὶς προσβολὲς ἐναντίον Σου. Ἐπανόρθωσε ἀληθῶς, ὅσα, ἀπὸ ἀδυναμία τῆς μνήμης τους ἔχουν ἀπολησμονήσει.
Καὶ τώρα, Κύριε, ἀπευθυνόμαστε πρὸς Ἐσένα, ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων θλιμμένων φίλων. Μὴν ἀφήσεις τὴ λύπη μας νὰ βασανίσει τὴ σκέψη τῶν ἀδελφῶν μας, καὶ νὰ ἐπιδρᾶ δυσμενῶς στὴν παροῦσα ἀσθένειά τους. Δέξου καὶ συγχώρεσε τὶς εἰλικρινεῖς ἱκεσίες μας, γιὰ μακρύτερη παραμονή τους στὸν κακὸ τοῦτο κόσμο, προκειμένου νὰ ἐπιτελέσουν αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε ἐκπλήρωση τοῦ ἔργου Σου• καὶ ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἔχεις ὑποσχεθεῖ ὅτι ὅπου μαζευτοῦν δύο ἢ τρεῖς πιστοὶ στὸ Ὄνομά Σου εἶσαι καὶ Ἐσὺ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, πρὸς εὐόδωση τῆς παράκλησής τους.
Φιλεύσπλαχνε Κύριε, ἐλέησε καὶ ἐμᾶς, ποὺ συναντηθήκαμε ἐδῶ, στὸ Ὄνομά Σου, ὥστε οἱ παρακλήσεις μας, τὶς ὁποῖες κάνουμε τώρα ὑπὲρ αὐτῶν, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν, νὰ εὐοδωθοῦν. Διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας. Ἀμήν.
http://kostaskastaniotis.blogspot.com/
΄Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος-Ανακομιδή των Ι. Λειψάνων του (27 Ιανουαρίου)
Η ανακομιδή του ιερού λειψάνου
του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου (438 μ. Χ.)
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, Ἂρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ἐκοιμήθη καθ᾽ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορία, στὴν πόλη Κουκουσὸ τῆς Μικρασίας τὴν 14η Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 407.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ:http://patmias.blogspot.com/2010/01/27.html
του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου (438 μ. Χ.)
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, Ἂρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ἐκοιμήθη καθ᾽ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορία, στὴν πόλη Κουκουσὸ τῆς Μικρασίας τὴν 14η Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 407.
Τὸ ἤδη «ἀραχνῶδες σωμάτιον», το ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὴν πεζοπορία ἐπὶ ἕνα μῆνα σῶμα τοῦ Ἁγίου, δὲν ἄντεξε τὶς κακουχίες. Τὰ τελευταῖα λόγια του ἦταν: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Ὅταν ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος προσπάθησε τὸ ἔτος 438 νὰ μεταφέρει τὸ ἱερὸ του λείψανο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος ἀρνεῖτο καὶ ἔμενε ἀκίνητος, κατὰ τρόπο θαυματουργικό. Τότε ὁ Αὐτοκράτορας ἀναγκάστηκε νὰ τοῦ ἀπευθύνει τὸ ἑξῆς γράμμα μετανοίας:
«Ἐπειδή νομίσαμε ὅτι καὶ τὸ δικό σου σῶμα, τίμιε Πάτερ, εἶναι νεκρό σὰν τῶν ἄλλων, θελήσαμε ἁπλὰ νὰ τὸ μεταφέρουμε κοντά μας. Γι᾽ αὐτό καὶ εὔλoγα ἀποτύχαμε. Ἐσὺ ὅμως, τιμιώτατε πάτερ, ποὺ δίδαξες τὴ μετάνοια γιὰ ὅλους, συγχώρεσε μας. Χάρισέ μας τὸν ἑαυτό σου, σὰν πατέρας στὰ παιδιά ποὺ τὸν ἀγαποῦν, καὶ δῶσε μας χαρὰ μὲ τὴν παρουσία σου».
Ὅταν ἡ ἐπιστολή αὐτὴ κατατέθηκε πάνω στὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ ἁγίου, τότε καὶ μόνο κατέστη δυνατή ἡ μεταφορά του στὴ Βασιλεύουσα. Ἐπέστρεψε στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 27 Ἰανουαρίου 438, ὅπου τὸ ὑποδέχτηκαν μὲ βασιλικὲς τιμὲς ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος Β´, ὁ Πατριάρχης Πρόκλος καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Πόλης. Ἀπό τὸ λιμάνι ὁδηγήθηκε ἐν πομπῇ καὶ τοποθετήθηκε στὸ σύνθρονο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἃγίας Εἰρήνης (ὁ ὁποιος ἦταν ἀνέκαθεν ὁ Καθεδρικός Ναός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη). Ἐκεῖ ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαὸς ἀναφώνησαν: «Ἀπόλαβέ σου τὸν θρόνον, Ἅγιε». Στὴ συνέχεια τοποθετήθηκε κάτω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο στὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μαζί μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο.
Ἡ παράδοση αὐτὴ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο διατηρεῖται μέχρι σήμερα στὸ Φανάρι καὶ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου (13 Νοεμβρίου) καὶ τὴν ἡμέρα τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν του λειψάνων (27 Ἰανουαρίου). Κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης δὲν ἀνεβαίνει στὸ Θρόνο του, ἀλλὰ χοροστατεῖ ἀπὸ τὸ Παραθρόνιο καὶ στὸ μεγάλο ἑσπερινὸ καὶ στὴ Θεία Λειτουργία. Στὸν Πατριαρχικὸ Θρὸνο τοποθετεῖται ἡ Ἱ. εἰκόνα τοῦ ἁγίου Ἰω. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης τοποθετεῖ δίπλα στὴν εικόνα καὶ τὴν ποιμαντορικὴ ράβδο τοῦ ἁγίου. Οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ διάκονοι ποὺ πρόκειται νὰ λειτουργήσουν ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες «λαμβάνουν καιρό» ὄχι ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Ἱ. εἰκόνα τοῦ ἁγίου, ὁ ὁποῖος παραμένει πάντοτε ζωντανὸς στὴ μνήμη τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.
Τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ ἁγίου ἔμειναν στὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μέχρι τὴν πρώτη Ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους τὸ ἔτος 1204. Μετά τὴ λεηλασία ποὺ ἀκολούθησε, τὰ ἱερὰ λείψανα καὶ τῶν δύο Ἁγίων μεταφέρθηκαν στὴ Βενετία καὶ ἀργότερα στὴ Ρώμη.
Τὸ Ἱ. λείψανο τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τοποθετήθηκε στὴν ἀρχή στὸ Σκευοφυλάκιο τοῦ παλαιοῦ (μεσαιωνικοῦ) Ναοῦ του Ἁγίου Πέτρου. Μεταφέρθηκε καὶ αὐτό στὸν Ἅγιο Πέτρο τὴν 1η Μαΐου 1626 καὶ κατετέθη σὲ ἕνα ἄλλο παρεκκλήσιο τοῦ κυρίως ναοῦ, τὸ «Παρεκκλήσιο τῆς Χορωδίας» (ἀφιερωμένο στὴ Σύλληψη τῆς Θεοτόκου).
Ἀπολυτίκιο
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν· ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο· τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ:http://kallimasia.blogspot.comΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ:http://patmias.blogspot.com/2010/01/27.html
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010
Ψάχνουν το Θεό μακριά από τη θρησκεία
Ψάχνουν το Θεό μακριά από τη θρησκεία
Ο Χριστιανισμός «αιμορραγεί» στη Δύση, καθώς εκατομμύρια πιστοί πειραματίζονται με την πνευματικότητά τους αναζητώντας το κάτι που δεν τους προσφέρει το δόγμα στο οποίο βαπτίστηκαν
Σε μια εποχή αβεβαιότητας, η στροφή στη θρησκεία και στην πνευματικότητα που παρατηρείται θεωρείται σχεδόν αυτονόητη. Διόλου αυτονόητη δεν είναι η επιλογή του θρησκεύματος, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί ότι ο Χριστιανισμός στη Δύση «αιμορραγεί» χάνοντας εκατομμύρια πιστούς, οι οποίοι αναζητούν περισσότερες απαντήσεις και λιγότερη παράδοση.
Η «προσφορά» είναι σχεδόν ανεξάντλητη και δεν περιορίζεται στις επικρατούσες θρησκείες, αλλά κυρίως στον δυτικό κόσμο λειτουργεί ένα άτυπο... σούπερ μάρκετ πίστης, όπου καθένας επιλέγει εκείνο που του ταιριάζει.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Γκρέγκορι Πολ, η κοινωνική ευημερία είναι μεγαλύτερη στις κοινωνίες που το θρησκευτικό αίσθημα είναι μικρότερο.Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η θρησκευτικότητα είναι της μόδας, αρκεί να έχει μια εξωτική χροιά. Οπως η Μαντόνα και η Ντέμι Μουρ έγιναν οπαδοί της Καμπάλα, όπως ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η Τίνα Τάρνερ πίστεψαν στον Βουδισμό, έτσι εκατομμύρια Αμερικανοί «πειραματίζονται» με την πνευματικότητά τους, ψάχνοντας κάτι που δεν τους προσφέρει το δόγμα στο οποίο τους βάφτισαν οι γονείς τους.
Σύμφωνα με έρευνα του 2008, το 44% των Αμερικανών έχει αλλάξει θρήσκευμα, αρκετοί δε περισσότερο από μία φορά και στην πλειοψηφία τους απομακρύνονται από όλες τις μεγάλες θρησκείες, στρεφόμενοι σε μικρά, συχνά φανατικά μεσσιανικά κινήματα. Σε μια κοινωνία όπου το να κάνεις πλαστική είναι πιο αποδεκτό από το να προσεύχεσαι όπως έκαναν οι παππούδες μας, ο Χριστιανισμός θεωρείται ξεπερασμένος.
Στη Γηραιά Ηπειρο η λέξη κλειδί δεν είναι η μόδα, αλλά η πνευματικότητα, την οποία αποζητούν πλέον εκατομμύρια άνθρωποι. Μόνο στη Γερμανία οι χριστιανικές εκκλησίες έχουν χάσει περισσότερους από 8 εκατομμύρια πιστούς μέσα στα προηγούμενα 30 χρόνια και το επιχείρημα είναι ότι δεν βρίσκουν απλές απαντήσεις στα ερωτήματά τους.
«Ο κόσμος δεν ψάχνει την ηθική, αλλά εμπειρίες που μαρτυρούν την ύπαρξη του Θεού, εμπειρίες κοντά στον Θεό και στη φώτιση», εξηγεί ο ευαγγελιστής ιερέας Βόλφγκανγκ Μπίτνερ.
Οπότε, πολλοί εγκαταλείπουν τους καθεδρικούς ναούς και τις εκκλησίες και ψάχνουν ίχνη της θείας παρουσίας στα δάση, σε πολύχρωμους ναούς, σε βουνοκορφές ή με προσκυνήματα σε μακρινούς και εξωτικούς τόπους. Ορισμένοι αναζητούν τον ίδιο τους τον εαυτό, κάποιοι την επαφή με το θείο ή με το σύμπαν.
Πολλούς οπαδούς αποκτούν στην Ευρώπη οι «wicca», δηλαδή οι σύγχρονοι μάγοι που θεωρούν ολόκληρο το σύμπαν ζωντανό και έχει δύο θεότητες, μία αρσενική και μία θηλυκή.
«Οι κρατούσες θρησκείες είναι διχαστικές», υποστηρίζει η «μάγισσα» από την Ελβετία Νικόλ Μάγιερ. «Υπόσχονται σωτηρία στον θάνατο και χωρίζουν τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να βρίσκει εκείνο που είναι σωστό για τον ίδιο. Ο ναός μου είναι η φύση που κάθε μέρα μου δίνει δύναμη».
Θρησκείες για κάθε γούστο
Κάθε τι διαφορετικό φαίνεται πιο ελκυστικό από όσα ήδη γνωρίζουμε. Με μεγάλη ευκολία χριστιανοί μεταπηδούν σε θρησκείες όπως το Ισλάμ, επειδή αποζητούν αυστηρούς κανόνες ή γίνονται μέλη φανατικών χριστιανικών αιρέσεων που απειλούν διαρκώς με τον ερχομό της Αποκάλυψης.
Δύσκολος είναι ο δρόμος και για όσους επιλέγουν τον Τζαϊνισμό, που επιβάλλει να φοράς προστατευτική μάσκα στο στόμα, έτσι ώστε να μη σκοτώσεις ούτε ένα τόσο δα πλασματάκι με την αναπνοή σου.
Αλλοι πάλι προτιμούν τον εσωτερικισμό, τον μυστικισμό και την ηρεμία που αποπνέουν διάφορα κινήματα εξ Ανατολής, που παράλληλα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα και στο σώμα.
Υπάρχει, για παράδειγμα ο «Δρόμος των διαμαντιών», που περιλαμβάνει τμήματα της βουδιστικής διδασκαλίας, ειδικά προσαρμοσμένα στον δυτικό τρόπο σκέψης και νοοτροπίας, και κερδίζει φανατικούς οπαδούς κυρίως στις σκανδιναβικές χώρες από όπου και ξεκίνησε.
Στη Βόρεια Ευρώπη, εξάλλου, αναβιώνει και η λατρεία της φύσης, η παλιά κέλτικη θρησκεία, οι οπαδοί της οποίας προσπαθούν να επιστρέψουν νοερά στην προχριστιανική περίοδο και πειραματίζονται με διαφόρων ειδών ελιξίρια.
Η τάση
Πιστεύω χωρίς να ανήκω...
Η πλέον συνηθισμένη τάση, ωστόσο, στην οποία φαίνεται ότι ανήκει περίπου το 25% των νέων Αμερικανών και δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι το... «φτιάξτο μόνος σου». Διεθνώς αυτή η τάση αποκαλείται από τους κοινωνιολόγους «believing without belonging» (πιστεύω χωρίς να ανήκω κάπου) και σημαίνει ότι κάποιος δεν γίνεται μέλος μιας συγκεκριμένης εκκλησίας ή θρησκείας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πιστεύει στον Θεό ή σε κάποια ανώτερη δύναμη. Διαμορφώνει μόνος του την πίστη του και τον τρόπο ζωής που ακολουθεί, χωρίς να υπάρχει κάποιο όνομα γι’ αυτό το θρησκευτικό κράμα που έχει δημιουργήσει.
Φανατικοί και... οπισθοδρομικοί
Δεν είναι τυχαίο που στις ΗΠΑ πολλοί φονταμενταλιστές χριστιανοί (εκφραστές της άκρας Δεξιάς του Κυρίου όπως η ένωση «Christian Coalition of America») αντιδρούν εντονότατα σε μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο μεγάλης μερίδας του πληθυσμού (όπως οι προωθούμενες από τον Ομπάμα αλλαγές στο σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).
«Οι εν λόγω ομάδες έχουν πολλά να χάσουν από τα συγκεκριμένα φιλολαϊκά μέτρα», δεδομένου ότι ουσιαστικά θρέφονται από την κοινωνική ανέχεια (με όλο και περισσότερους απελπισμένους υποστηρικτές).
Εύστοχος σε έναν (στατιστικό έστω) βαθμό, ο Αμερικανός ερευνητής Γκρέγκορι Πολ παραβλέπει, ωστόσο, μια σημαντική παράμετρο του όλου ζητήματος: το γεγονός πως η πίστη σε έναν Θεό αποτελεί μηχανισμό άμυνας, όχι μόνο απέναντι σε καθημερινά ζητήματα που έχουν «λύσει» οι ευημερούσες κοινωνίες (ανεργία, εγκληματικότητα, περίθαλψη κ.ά.), αλλά και σε ζητήματα που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν, όπως ο φόβος του θανάτου και η νοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ... ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
Οσο πιο καλά περνάς τόσο λιγότερο πιστεύεις...
Πίστη στον Θεό και κοινωνική ευημερία δεν πάνε μαζί. Και όχι μόνο δεν πάνε μαζί, αλλά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα. Οσο ισχυρότερη είναι η μία, τόσο πιο αδύναμη είναι η άλλη και τούμπαλιν.
Αυτό είναι το πόρισμα έρευνας με τον τίτλο «Η χρόνια συνάρτηση της λαϊκής θρησκευτικότητας προς δυσλειτουργικές ψυχοκοινωνικές συνθήκες», η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ψηφιακή επιθεώρηση «Εξελικτική Ψυχολογία» ( www.epjournal.net).
Αφού πρώτα έβαλε στη «ζυγαριά» τα δεδομένα 17 ανεπτυγμένων χωρών (Ιαπωνίας, Αυστραλίας, Καναδά, Νέας Ζηλανδίας, ΗΠΑ και 12 ευρωπαϊκών κρατών), ο συντάκτης της έκθεσης, ο Αμερικανός παλαιοντολόγος Γκρέγκορι Πολ, διαπίστωσε πως η κοινωνική ευημερία είναι μεγαλύτερη στις κοινωνίες που το θρησκευτικό αίσθημα είναι μικρότερο.
Πιο συγκεκριμένα, από τη μια μεριά της ερευνητικής πλάστιγγας ο Πολ έβαλε 25 «μέτρα» κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας (ποσοστά εγκληματικότητας, αυτοκτονιών, κρατικής διαφθοράς, ανεργίας, διαζυγίων κ.ά.) και από την άλλη εννέα «σταθμά» θρησκευτικότητας (συχνότητα επισκέψεων στην εκκλησία, ποσοστό πίστης στη μετά θάνατον ζωή, βαθμός αποδοχής της θεωρίας της εξέλιξης κ.ά.).
Τα «ζύγισε» και είδε πως: οι χώρες που «σκαρφάλωσαν» υψηλότερα στην κλίμακα της κοινωνικής ευημερίας (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία) «τερμάτισαν» χαμηλότερα στην κλίμακα της θρησκευτικότητας, ενώ αντιστρόφως οι κοινωνίες που αποδείχτηκαν λιγότερο ευημερούσες (ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιταλία) διακρίθηκαν ως οι περισσότερο θρησκευόμενες.
Οι έρευνες
Με τα παραπάνω στοιχεία φέρεται να συμφωνούν και οι έρευνες του Αμερικανού ακαδημαϊκού Φιλ Τσούκερμαν, κοινωνιολόγου στο κολέγιο «Pitzer» της Καλιφόρνια και συγγραφέα δύο βιβλίων με θέμα τη σχέση μεταξύ ευτυχίας και πίστης. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ωστόσο, ο Γκρέγκορι Πολ έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως η παραπάνω αντιστοιχία (ή μάλλον αναντιστοιχία) μεταξύ κοινωνικής ευημερίας και θρησκευτικής πίστης αποτελεί απλώς καταγραφή ενός γεγονότος και όχι νομοτελειακή εξήγηση.
Από μόνα τους τα στατιστικά στοιχεία αδυνατούν να απαντήσουν στο ερώτημα εάν η κοινωνική ευημερία οδήγησε στην αποδυνάμωση της θρησκείας ή το ανάποδο (εάν δηλαδή η έλλειψη θρησκευτικού αισθήματος είχε ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη κοινωνική ανάπτυξη).
Ο συντάκτης της έρευνας, ωστόσο, εκβιάζει ένα συμπέρασμα: η θρησκεία, λέει, είναι μηχανισμός ο οποίος βοηθά τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει στις καθημερινές του ανησυχίες και ανασφάλειες. Οταν οι εν λόγω σκοτούρες φθίνουν (όπως συμβαίνει στο πλαίσιο ενός ευνομούμενου κράτους πρόνοιας), μαζί τους φθίνει και η ανάγκη πρόσδεσης των πολιτών στο άρμα του Θεού.
Μ. Αδαμίδου - Γ. Σκαφιδάς
Απο: http://www.ethnos.gr/
Ο Χριστιανισμός «αιμορραγεί» στη Δύση, καθώς εκατομμύρια πιστοί πειραματίζονται με την πνευματικότητά τους αναζητώντας το κάτι που δεν τους προσφέρει το δόγμα στο οποίο βαπτίστηκαν
Σε μια εποχή αβεβαιότητας, η στροφή στη θρησκεία και στην πνευματικότητα που παρατηρείται θεωρείται σχεδόν αυτονόητη. Διόλου αυτονόητη δεν είναι η επιλογή του θρησκεύματος, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί ότι ο Χριστιανισμός στη Δύση «αιμορραγεί» χάνοντας εκατομμύρια πιστούς, οι οποίοι αναζητούν περισσότερες απαντήσεις και λιγότερη παράδοση.
Η «προσφορά» είναι σχεδόν ανεξάντλητη και δεν περιορίζεται στις επικρατούσες θρησκείες, αλλά κυρίως στον δυτικό κόσμο λειτουργεί ένα άτυπο... σούπερ μάρκετ πίστης, όπου καθένας επιλέγει εκείνο που του ταιριάζει.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Γκρέγκορι Πολ, η κοινωνική ευημερία είναι μεγαλύτερη στις κοινωνίες που το θρησκευτικό αίσθημα είναι μικρότερο.Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η θρησκευτικότητα είναι της μόδας, αρκεί να έχει μια εξωτική χροιά. Οπως η Μαντόνα και η Ντέμι Μουρ έγιναν οπαδοί της Καμπάλα, όπως ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η Τίνα Τάρνερ πίστεψαν στον Βουδισμό, έτσι εκατομμύρια Αμερικανοί «πειραματίζονται» με την πνευματικότητά τους, ψάχνοντας κάτι που δεν τους προσφέρει το δόγμα στο οποίο τους βάφτισαν οι γονείς τους.
Σύμφωνα με έρευνα του 2008, το 44% των Αμερικανών έχει αλλάξει θρήσκευμα, αρκετοί δε περισσότερο από μία φορά και στην πλειοψηφία τους απομακρύνονται από όλες τις μεγάλες θρησκείες, στρεφόμενοι σε μικρά, συχνά φανατικά μεσσιανικά κινήματα. Σε μια κοινωνία όπου το να κάνεις πλαστική είναι πιο αποδεκτό από το να προσεύχεσαι όπως έκαναν οι παππούδες μας, ο Χριστιανισμός θεωρείται ξεπερασμένος.
Στη Γηραιά Ηπειρο η λέξη κλειδί δεν είναι η μόδα, αλλά η πνευματικότητα, την οποία αποζητούν πλέον εκατομμύρια άνθρωποι. Μόνο στη Γερμανία οι χριστιανικές εκκλησίες έχουν χάσει περισσότερους από 8 εκατομμύρια πιστούς μέσα στα προηγούμενα 30 χρόνια και το επιχείρημα είναι ότι δεν βρίσκουν απλές απαντήσεις στα ερωτήματά τους.
«Ο κόσμος δεν ψάχνει την ηθική, αλλά εμπειρίες που μαρτυρούν την ύπαρξη του Θεού, εμπειρίες κοντά στον Θεό και στη φώτιση», εξηγεί ο ευαγγελιστής ιερέας Βόλφγκανγκ Μπίτνερ.
Οπότε, πολλοί εγκαταλείπουν τους καθεδρικούς ναούς και τις εκκλησίες και ψάχνουν ίχνη της θείας παρουσίας στα δάση, σε πολύχρωμους ναούς, σε βουνοκορφές ή με προσκυνήματα σε μακρινούς και εξωτικούς τόπους. Ορισμένοι αναζητούν τον ίδιο τους τον εαυτό, κάποιοι την επαφή με το θείο ή με το σύμπαν.
Πολλούς οπαδούς αποκτούν στην Ευρώπη οι «wicca», δηλαδή οι σύγχρονοι μάγοι που θεωρούν ολόκληρο το σύμπαν ζωντανό και έχει δύο θεότητες, μία αρσενική και μία θηλυκή.
«Οι κρατούσες θρησκείες είναι διχαστικές», υποστηρίζει η «μάγισσα» από την Ελβετία Νικόλ Μάγιερ. «Υπόσχονται σωτηρία στον θάνατο και χωρίζουν τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να βρίσκει εκείνο που είναι σωστό για τον ίδιο. Ο ναός μου είναι η φύση που κάθε μέρα μου δίνει δύναμη».
Θρησκείες για κάθε γούστο
Κάθε τι διαφορετικό φαίνεται πιο ελκυστικό από όσα ήδη γνωρίζουμε. Με μεγάλη ευκολία χριστιανοί μεταπηδούν σε θρησκείες όπως το Ισλάμ, επειδή αποζητούν αυστηρούς κανόνες ή γίνονται μέλη φανατικών χριστιανικών αιρέσεων που απειλούν διαρκώς με τον ερχομό της Αποκάλυψης.
Δύσκολος είναι ο δρόμος και για όσους επιλέγουν τον Τζαϊνισμό, που επιβάλλει να φοράς προστατευτική μάσκα στο στόμα, έτσι ώστε να μη σκοτώσεις ούτε ένα τόσο δα πλασματάκι με την αναπνοή σου.
Αλλοι πάλι προτιμούν τον εσωτερικισμό, τον μυστικισμό και την ηρεμία που αποπνέουν διάφορα κινήματα εξ Ανατολής, που παράλληλα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα και στο σώμα.
Υπάρχει, για παράδειγμα ο «Δρόμος των διαμαντιών», που περιλαμβάνει τμήματα της βουδιστικής διδασκαλίας, ειδικά προσαρμοσμένα στον δυτικό τρόπο σκέψης και νοοτροπίας, και κερδίζει φανατικούς οπαδούς κυρίως στις σκανδιναβικές χώρες από όπου και ξεκίνησε.
Στη Βόρεια Ευρώπη, εξάλλου, αναβιώνει και η λατρεία της φύσης, η παλιά κέλτικη θρησκεία, οι οπαδοί της οποίας προσπαθούν να επιστρέψουν νοερά στην προχριστιανική περίοδο και πειραματίζονται με διαφόρων ειδών ελιξίρια.
Η τάση
Πιστεύω χωρίς να ανήκω...
Η πλέον συνηθισμένη τάση, ωστόσο, στην οποία φαίνεται ότι ανήκει περίπου το 25% των νέων Αμερικανών και δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι το... «φτιάξτο μόνος σου». Διεθνώς αυτή η τάση αποκαλείται από τους κοινωνιολόγους «believing without belonging» (πιστεύω χωρίς να ανήκω κάπου) και σημαίνει ότι κάποιος δεν γίνεται μέλος μιας συγκεκριμένης εκκλησίας ή θρησκείας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πιστεύει στον Θεό ή σε κάποια ανώτερη δύναμη. Διαμορφώνει μόνος του την πίστη του και τον τρόπο ζωής που ακολουθεί, χωρίς να υπάρχει κάποιο όνομα γι’ αυτό το θρησκευτικό κράμα που έχει δημιουργήσει.
Φανατικοί και... οπισθοδρομικοί
Δεν είναι τυχαίο που στις ΗΠΑ πολλοί φονταμενταλιστές χριστιανοί (εκφραστές της άκρας Δεξιάς του Κυρίου όπως η ένωση «Christian Coalition of America») αντιδρούν εντονότατα σε μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο μεγάλης μερίδας του πληθυσμού (όπως οι προωθούμενες από τον Ομπάμα αλλαγές στο σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).
«Οι εν λόγω ομάδες έχουν πολλά να χάσουν από τα συγκεκριμένα φιλολαϊκά μέτρα», δεδομένου ότι ουσιαστικά θρέφονται από την κοινωνική ανέχεια (με όλο και περισσότερους απελπισμένους υποστηρικτές).
Εύστοχος σε έναν (στατιστικό έστω) βαθμό, ο Αμερικανός ερευνητής Γκρέγκορι Πολ παραβλέπει, ωστόσο, μια σημαντική παράμετρο του όλου ζητήματος: το γεγονός πως η πίστη σε έναν Θεό αποτελεί μηχανισμό άμυνας, όχι μόνο απέναντι σε καθημερινά ζητήματα που έχουν «λύσει» οι ευημερούσες κοινωνίες (ανεργία, εγκληματικότητα, περίθαλψη κ.ά.), αλλά και σε ζητήματα που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν, όπως ο φόβος του θανάτου και η νοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ... ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
Οσο πιο καλά περνάς τόσο λιγότερο πιστεύεις...
Πίστη στον Θεό και κοινωνική ευημερία δεν πάνε μαζί. Και όχι μόνο δεν πάνε μαζί, αλλά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα. Οσο ισχυρότερη είναι η μία, τόσο πιο αδύναμη είναι η άλλη και τούμπαλιν.
Αυτό είναι το πόρισμα έρευνας με τον τίτλο «Η χρόνια συνάρτηση της λαϊκής θρησκευτικότητας προς δυσλειτουργικές ψυχοκοινωνικές συνθήκες», η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ψηφιακή επιθεώρηση «Εξελικτική Ψυχολογία» ( www.epjournal.net).
Αφού πρώτα έβαλε στη «ζυγαριά» τα δεδομένα 17 ανεπτυγμένων χωρών (Ιαπωνίας, Αυστραλίας, Καναδά, Νέας Ζηλανδίας, ΗΠΑ και 12 ευρωπαϊκών κρατών), ο συντάκτης της έκθεσης, ο Αμερικανός παλαιοντολόγος Γκρέγκορι Πολ, διαπίστωσε πως η κοινωνική ευημερία είναι μεγαλύτερη στις κοινωνίες που το θρησκευτικό αίσθημα είναι μικρότερο.
Πιο συγκεκριμένα, από τη μια μεριά της ερευνητικής πλάστιγγας ο Πολ έβαλε 25 «μέτρα» κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας (ποσοστά εγκληματικότητας, αυτοκτονιών, κρατικής διαφθοράς, ανεργίας, διαζυγίων κ.ά.) και από την άλλη εννέα «σταθμά» θρησκευτικότητας (συχνότητα επισκέψεων στην εκκλησία, ποσοστό πίστης στη μετά θάνατον ζωή, βαθμός αποδοχής της θεωρίας της εξέλιξης κ.ά.).
Τα «ζύγισε» και είδε πως: οι χώρες που «σκαρφάλωσαν» υψηλότερα στην κλίμακα της κοινωνικής ευημερίας (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία) «τερμάτισαν» χαμηλότερα στην κλίμακα της θρησκευτικότητας, ενώ αντιστρόφως οι κοινωνίες που αποδείχτηκαν λιγότερο ευημερούσες (ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιταλία) διακρίθηκαν ως οι περισσότερο θρησκευόμενες.
Οι έρευνες
Με τα παραπάνω στοιχεία φέρεται να συμφωνούν και οι έρευνες του Αμερικανού ακαδημαϊκού Φιλ Τσούκερμαν, κοινωνιολόγου στο κολέγιο «Pitzer» της Καλιφόρνια και συγγραφέα δύο βιβλίων με θέμα τη σχέση μεταξύ ευτυχίας και πίστης. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ωστόσο, ο Γκρέγκορι Πολ έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως η παραπάνω αντιστοιχία (ή μάλλον αναντιστοιχία) μεταξύ κοινωνικής ευημερίας και θρησκευτικής πίστης αποτελεί απλώς καταγραφή ενός γεγονότος και όχι νομοτελειακή εξήγηση.
Από μόνα τους τα στατιστικά στοιχεία αδυνατούν να απαντήσουν στο ερώτημα εάν η κοινωνική ευημερία οδήγησε στην αποδυνάμωση της θρησκείας ή το ανάποδο (εάν δηλαδή η έλλειψη θρησκευτικού αισθήματος είχε ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη κοινωνική ανάπτυξη).
Ο συντάκτης της έρευνας, ωστόσο, εκβιάζει ένα συμπέρασμα: η θρησκεία, λέει, είναι μηχανισμός ο οποίος βοηθά τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει στις καθημερινές του ανησυχίες και ανασφάλειες. Οταν οι εν λόγω σκοτούρες φθίνουν (όπως συμβαίνει στο πλαίσιο ενός ευνομούμενου κράτους πρόνοιας), μαζί τους φθίνει και η ανάγκη πρόσδεσης των πολιτών στο άρμα του Θεού.
Μ. Αδαμίδου - Γ. Σκαφιδάς
Απο: http://www.ethnos.gr/
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010
Του σοφοτάτου Νικολάου Καβάσιλα για την ιερή στολή.
1. Η στολή του διακόνου έχει μανίκια διότι είναι διάκονος (υπηρέτης ) και πρέπει να έχει τα χέρια του ευπρεπισμένα για εγρασία. Η στολή του ιερέως, η οποία λέγεται φελόνιο, είναι χωρίς μανίκια, και φανερώνει ότι ο ιερέυς είναι αργός απο κάθε ανθρώπινη ενέργεια , τόσο στην ζωή του , όπου βρίσκεται έξω απο τη σάρκα και τον κόσμο, όσο και στην τελετή της θείας ιερουργίας, διότι αυτή εξαρτάται εντελώς απο το χέρι του Θεού και εκείνος καμιά ανθρώπινη ενέργεια δε συνεισφέρει.
2. Το επιτραχήλιο σημανει τη χάρη της ιερωσύνης που έχει χυθεί επάνω στον ιερέα, η οποία αναπαύεται επάνω στον τράχηλο που δέχθηκε το ζυγό του Χριστού και κατεβαίνει προς το στήθος μέχρι τα πόδια, και ημερεύει την καρδιά και αγιάζει ολόκληρο το σώμα. την χάρη αυτή πρέπει , με τη ζώνη της επιμέλειας των αρετών, να τη σφίγγει επάνω του και να τη λειώνει, ας πούμε , μέσα του, σύμφωνα με την εντολή του μακαρίου Παύλου, που παραγγέλλει στον Τιμόθεο: "Μην παραμελείς το χάρισμα που έχεις μέσα σου"(Α'Τιμ.4,14).
3. Το άμφιο που βάζουν οι αρχιερείς επάνω στους ώμους μετά απο το φελόνιο και που λέγεται ωμοφόριο, σημαίνει τη διακυβέρηνη και φροντίδα των υπαγομενών στην επισκοπή τους, των οποίων τη φροντίδα αναλαμβάνουν οι επίκοποι όπως τα μικρά παιδιά οι μητέρες, τα οποία επειδή δεν μπορούν να βαδίσουν μόνα τους, αυτές τα σηκώνουν στα χέρια και τα μεταφέρουν επάνω στους ώμους τους. Αυτά επιτελεί και ο επίσκοπος για τους πιστούς που υπάγονται σ' αυτόν.
4. Επειδή δε ο επίσκοπος δεν είναι μόνο πατέρας και παιδαγωγός, αλλά και δικαστής και γνωρίζει και να αποκόπτει και να τιμωρεί πνευματικώς, γι' αυτό και του φορουν σαν συβολικό ξίφος το λεγόμενο επιγονάτιο, που μοιάζει στο σχήμα με ξίφος, επειδή ακούμε τη Γραφή να κάνει λόγο γιά μάχαιρα του Πνεύματος (Εφ. 6,17). αυτό γίνεται φανερό και απο το στίχο που λέγουν όταν το φορούν στον αρχιερέα: "Περίζωσαι την ρομφαία σου επί τον μηρόν σου, δυνατέ" (Ψαλμ.44,4).Διότι πράγματι είναι δυνατος εκείνος που έχει μέσα του τον ισχυρό Θεό.
Αγίου Νικολάου Καβάσιλα
"Ερμηνεία της Θεία Λειτουργίας"
Εκδόσεις: "Το Περιβόλι της Παναγίας"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)