Μετά την Θεία Κοινωνία

To Σώμα σου το άγιον , Κύριε Ιησού Χριστέ , ο Θεός ημών , γένοιτό μοι εις ζωήν αιώνιον , και το Αίμά σου το τίμιον εις άφεσιν αμαρτιών.

Γένοιτο δε μοι η ευχαριστία αύτη εις χαράν , υγείαν , και ευφροσύνην ` και εν τη φοβερά και Δευτέρα ελεύσει σου αξίωσόν με τον αμαρτωλόν στήναι εκ δεξιών της σης δόξης , πρεσβείαις της παναχράντου σου Μητρός , και πάντων σου των Άγίων.

Αμήν

ΧΡΙΣΤΕ ΤΟ ΦΩΣ

Xριστέ το φως το αληθινόν,το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον , σημειωθήτω εφ` ημάς το φως του προσώπου σου , ίνα εν αυτώ οψώμεθα φως το απρόσιτον` και κατεύθυνον τα διαβήματα ημάν προς εργασίαν των εντολώνσου` πρεσβείαις της παναχράντου Μητρός και πάντων σου των Αγίων.

Αμήν

Παναγία Θεοτόκε

'' Παναγία Θεοτόκε, τον χρόνον της ζωής μου, μη εγκαταλίπης με`

ανθρωπίνη προστασία, μη καταπιστεύσης με,

αλλ`αυτή αντιλαβού, και ελέησόν με .

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου..

Στην πλατυτέρα του Άθωνα τη μάνα Παναγία

Ευχαριστούμε πολύ τον Κωνσταντίνο Τζ. που μας έστειλε το παρακάτω ποίημα για την Παναγία μας, την Πλατυτέρα του Άθωνα τη μάνα Παναγία.

Μητέρα Παναγία μου μ’ αξίωσες και πάλι να προσκυνήσω το σεπτόν και άγιο σου περβόλι,

Την ιερή χερσόνησο που υμνείται τ’ όνομα σου, τον Άθωνα που ειν’ των ψυχών το άγιο αραξοβόλι.

Με ευγνωμοσύνη απέραντη και με χαρά μεγάλη ενώ η καρδιά αποζητά των καμπανών τους ήχους,

Ένα λευκό πήρα χαρτί και της ψυχής γραφίδα και καταθέτω σου Αγνή τους πενιχρούς μου στίχους,

Κόρη Γοργοϋπήκοε , μητέρα των Ιβήρων γενού η Πορταΐτισσα ψυχής μου της αθλίας,

Παντάνασσα θεράπευσον τα βδελυρά μου πάθη κι αξίωσε με της οδού Σεμνή της μακαρίας,

Ω Ρόδον το αμάραντον, μητέρα Εσφαγμένη, που εκ των αγνών αιμάτων σου έτεκες τον Σωτήρα,

Τον ρύπον νυν απόπλυνον της τάλαινας ψυχής μου, και της Αγάπης σου έμπλησον πάλιν ταυτήν με μύρα

Μάνα μου Κουκουζέλισα , της Λαύρας Οικονόμε, το τάλαντον μου σκόρπισα στη γη την αλλοτρία,

Και των εχθρών περίγελως , έρχομαι τετρωμένος στη Φοβερά σου ελπίζοντας Μήτηρ την Προστασία,

Ω Θύγατερ το έλεος ζητώ το πλούσιον σου μεσίτευσον παρακαλώ δι’ εμέ εις Τον Υίόν σου,

Ελαιοβρύτισσα γενού εις την ξηράν ψυχή μου, Γερόντισσα του Άθωνα στέρξε στην ύπαρξη μου,

Και γίνε Βηματάρισσα στον έρημον μου οίκο, γιατί είμαι δημιούργημα στον Πλάστη μου ανήκω,

Στον Τιμιότατον Σταυρόν πανάχραντο έχυσε αίμα, το ξέρω μάνα πως αυτό έγινε και για μένα,

Θαρρώντας προς την χάριν σου , ω Γαλακτοτροφούσα, εις την σεπτήν εικόνα σου πίπτω την Τριχερούσα, Και την ταχείαν αντίληψιν από εσέ ζητάω, θεράπευσον μου την πληγήν, γονάτισα, βοάω…

Προς σένα Παναγία μου, γλυκιά Παραμυθία, Άξιον εστί , Καταφυγή , λιμήν και σωτηρία,

Διονυσιάτισσα Αγνή, Μητέρα του Ακαθίστου, ίλεως γενού παρακαλώ στον θρόνο του Υψίστου,

Σαν έλθει και η τελευτή και του δικού μου βίου «Ελθέ» να ακούσω και δι εμέ ζωής της αιωνίου.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ...

‘’ πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ' αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν’’.

Απ. Πέτρος

ΕΥΧΗ

«Ενώπιον της Παναχράντου και Σεπτής Σου θείας Εικόνος κλίνων το γόνυ της ψυχής και του σώματος,συναισθανόμενος το πλήθος των πολλών σου οικτιρμών και τα πολλά και υπέρ φύσιν μεγαλεία Σου,συγκεκινημένος και δακρύων,Σε ικετεύω εξ'όλης μου της ψυχής,της διανοίας καρδίας.Δέξαι,Δέσποινα Κυρία και Βασίλισσα του Ουρανού και της γης την εκ των ρυπαρών μου χειλέων προσφερομένην Σοι ευχαριστήριον δέησιν`και προσάγαγε ταύτην τω Σω Υιώ και Θεώ.Αξίωσόν με δια πρεσβειών σου,όπως μέχρι τέλους του βίου μου υμνώ,ευλογώ,δοξάζω και γεραίρω το Υπερύμνητον Όνομά Σου,και ενθυμούμαι τας ευεργεσίας Σου.

Φύλαξόν με υπό την κραταιάν σου Σου σκέπην και προστασίαν,ίνα απροσκόπτως και ακινδύνως διαπλεύσω το πέλαγος της παρούσης ζωής,και φθάσω εις τον ακύμαντον λιμένα της αιωνίου και ατελευτήτου ζωής.»

Βυζαντινές Νότες

Πά λαι ήμαρτεν Αδάμ, εμακρύνθη του Θεού·

βου ληθείς δ’ ο Πλαστουργός, δούλου δέχεται μορφήν,

γά λα πίνει εκ μητρός· εις μετάνοιαν καλεί,

Δι δαχών σκορπίζει φως, θαύματα πολλά ποιεί·

κε φαλήν δ’ εχθρού πατεί, νεκρωθείς και αναστάς,

ζω οδότης ων Θεός· και καλεί εις μέλλουσαν ζωήν

νη πενθή πιστούς καλεί, όπου πρώτος εισελθών

πά σαν έλαβεν αρχήν παρά του Θεού Πατρός.

http://andreaslappas.blogspot.com

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμενον άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν

Προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς

Πηγή: www.agiazoni.gr

Σουΐφτ Τζόναθαν.


Φιλεύσπλαχνε πατέρα, ποὺ ποτὲ δὲν λυπεῖς τὰ τέκνα Σου παρὰ μόνο γιὰ τὸ καλό τους, ἐλέησε τοὺς βασανισμένους δούλους Σου, ἀδελφούς μας ποὺ μαραίνονται ἐπὶ τόσο χρόνο, κάτω ἀπὸ τὸ "βάρος τῆς χειρός Σου". Δῶσε τους δύναμη, Κύριε, νὰ στηρίξουν τὴν ἀδυναμία τους, καὶ ὑπομονὴ νὰ ἀντέξουν τοὺς πόνους, δίχως γογγυσμοὺς στὶς ἀποφάσεις Σου.

Συγχώρεσε κάθε ἄκριτη καὶ ἀλόγιστη ἔκφραση, στὴν ὁποία ἡ ἀγωνία τοὺς ὤθησε τὴ γλώσσα τους, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ καρδιὰ τους συνεχίζει νὰ εἶναι ὑποταγμένη στὴ θέλησή Σου.

Κατάπνιξε, ἐντός τους, Κύριε, κάθε ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ ζωή, καὶ λιγόστεψε τοὺς φόβους τους γιὰ τὸν θάνατο, μεταδίδοντάς τους μιὰ ταπεινή, μὰ βέβαιη, ἐλπίδα γιὰ τὸ ἄμετρο ἔλεός Σου.

Δῶσε τους εἰλικρινῆ μεταμέλεια γιὰ ὅλες τὶς παραβάσεις καὶ παραλείψεις τους, καὶ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ περάσουν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους προσπαθώντας νὰ τηρήσουν τὸ θέλημά Σου.

Σὲ παρακαλοῦμε, ἐπίσης, νὰ ὀργανώσεις τὶς σκέψεις τους, καὶ νὰ διατηρήσεις σ' αὐτοὺς τὴν χρήση τῆς μνήμης καὶ τοῦ λογικοῦ τους, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀρρώστιας τους.

Δῶσε τους ὀρθὴ κατανόηση καὶ ἀντίληψη γιὰ τὴ ματαιότητα, τὴν ἀνοησία καὶ τὴν ἀσημαντότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπινων πραγμάτων, καὶ κᾶνε νὰ γεννηθεῖ ἐντός τους, εἰλικρινὴς πρὸς Ἐσένα ἀγάπη, "ἐν τῷ μέσῳ" τῶν βασάνων τους. Ἀποδέξου καὶ ἀνταπόδωσε ὅλες τὶς καλὲς πράξεις τους, καὶ συγχώρεσέ τους τὶς προσβολὲς ἐναντίον Σου. Ἐπανόρθωσε ἀληθῶς, ὅσα, ἀπὸ ἀδυναμία τῆς μνήμης τους ἔχουν ἀπολησμονήσει.

Καὶ τώρα, Κύριε, ἀπευθυνόμαστε πρὸς Ἐσένα, ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων θλιμμένων φίλων. Μὴν ἀφήσεις τὴ λύπη μας νὰ βασανίσει τὴ σκέψη τῶν ἀδελφῶν μας, καὶ νὰ ἐπιδρᾶ δυσμενῶς στὴν παροῦσα ἀσθένειά τους. Δέξου καὶ συγχώρεσε τὶς εἰλικρινεῖς ἱκεσίες μας, γιὰ μακρύτερη παραμονή τους στὸν κακὸ τοῦτο κόσμο, προκειμένου νὰ ἐπιτελέσουν αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε ἐκπλήρωση τοῦ ἔργου Σου• καὶ ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἔχεις ὑποσχεθεῖ ὅτι ὅπου μαζευτοῦν δύο ἢ τρεῖς πιστοὶ στὸ Ὄνομά Σου εἶσαι καὶ Ἐσὺ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, πρὸς εὐόδωση τῆς παράκλησής τους.

Φιλεύσπλαχνε Κύριε, ἐλέησε καὶ ἐμᾶς, ποὺ συναντηθήκαμε ἐδῶ, στὸ Ὄνομά Σου, ὥστε οἱ παρακλήσεις μας, τὶς ὁποῖες κάνουμε τώρα ὑπὲρ αὐτῶν, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν, νὰ εὐοδωθοῦν. Διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας. Ἀμήν.

http://kostaskastaniotis.blogspot.com/

Προσευχή στον Άγιο Ιούδα το Θαδδαίο

Η μνήμη του εορτάζεται στις 19 Ιουνίου



Αγιώτατε Απόστολε, Άγιε Ιούδα Θαδδαίε, πιστέ υπηρέτη και φίλε του Ιησού, η Ορθοδοξία, σ’ όλον τον κόσμο σε τιμά και σε επικαλείτε ως Προστάτη των απελπισμένων υποθέσεων, αυτών για τις οποίες έχει χαθεί κάθε ελπίδα.

Προσευχήσου για μένα. Είμαι τόσο απελπισμένος/η και μόνος/η. Σε ικετεύω κάνε χρήση αυτής της ιδιαίτερης Χάρης που σου έχει δοθεί, να φέρνεις ορατή και γρήγορη βοήθεια όπου δεν υπάρχει καμμία σχεδόν ελπίδα βοηθείας. Βοήθησέ με τούτη την ώρα της ανάγκης, για να μπορέσω να λάβω την παρηγοριά και την βοήθεια της Αγίας Τριάδος, σ’ όλες μου τις ανάγκες, δοκιμασίες, και βάσανα – (εδώ εκφράζετε το αίτημά σας) – και να μπορώ να υμνώ τον Χριστό μαζί με σένα και με όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Υπόσχομαι, ω ευλογημένε Άγιε Ιούδα Θαδδαίε, να ενθυμούμαι πάντοτε αυτή τη μεγάλη Χάρη. Να σε τιμώ πάντοτε, ιδιαίτερα ως τον πιο δυνατό προστάτη μου, και μ’ ευγνωμοσύνη να ενθαρρύνω την ευλάβεια προς εσένα, ΑΜΗΝ.

Είθε το όνομα της Αγίας Τριαάδος να λατρεύεται και να υμνείται απ’ όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, στους αιώνες των αιώνων, ΑΜΗΝ.

Είθε το όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, να υμνείται και να δοξάζεται τώρα και παντοτεινά, ΑΜΗΝ.

‘Αγιε Ιούδα Θαδδαίε δεήσου για μας και άκουσε τις προσευχές μας, ΑΜΗΝ.



Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Ιησού Χριστού. Ας είναι ευλογημένο το όνομα της Υπεραγίας και Αειπαρθένου Μαρίας. Ας είναι ευλογημένος ο Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος.

Σ’ όλο τον κόσμο και σ’ όλους τους αιώνες, ΑΜΗΝ.

Πάτερ Ημών ……

Χαίρε Μαρία Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου.

Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ο Ιησούς.

Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών νυν και αεί και την ώρα του θανάτου ημών, ΑΜΗΝ.



++++++++++++++++++++++++++++++++++

Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η Ε Ν Ν Ε Α Η Μ Ε Ρ Ο Υ



Αυτή η προσευχή λέγεται όταν συναντάμε προβλήματα ή όταν δεν φαίνεται να υπάρχει βοήθεια και έχουμε σχεδόν απελπιστεί.

Οι προσευχές του εννεαημέρου πρέπει να απαγγέλονται εξ (6) φορές την ημέρα, επί εννέα (9) συνεχείς ημέρες. Οι προσευχές εισακούγονται την εννάτη και πριν και ποτέ μέχρι τώρα δεν απέτυχαν. Θα λάβετε τη Χάρη που ζητάτε, όσο απραγματοποίητη κι αν φαίνεται.

(Διαδώστε την ευλάβεια στον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο).

Ο Άγιος Απόστολος Ιούδας έχει γράψει μία Επιστολή η οποία ευρίσκεται στην Καινή Διαθήκη, πριν από την Αποκάλυψη του Ιωάννου. Την διαδίδετε και αυτή με την παρούσα Ευλογία.

Αντιγραφή απο το www.pigizois.net

Ο Χριστιανός απευθυνμενος στην ψυχή του

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ

Ψυχή μου , ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις; το τέλος εγγίζει , και μέλλεις θορυβείσθαι∙ ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών.

Την ώρα ψυχή του τέλους εννοήσασα και την εκκοπήν της ψυχής δειλιάσασα, το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι ταλαίπωρε, γρηγορούσα και κράζουσα. Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστoύ.

Τι ραθυμείς, αθλία ψυχή μου; τι φαντάζη ακαίρως μερίμνα αφελείς; τι ασχολή προς τα ρέοντα; εσχάτη ώρα εστίν απ’ αρτι, και χωρίζεσθαι μέλλομεν των ενταύθα∙ εώς καιρόν κεκτημένη, ανάνηψον κράζουσα∙ Ημάρτηκα σοι, Σωτήρ μου∙ μη εκκόψης με, ώσπερ την άκαρπον συκήν , αλλ’ ως εύσπλαγχνος, Χριστέ, κατοικτίρησον, φόβω κραυγάζουσαν∙ Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού.

Εννοούσα, ψυχή μου, της φρικτής ημέρας την έτασιν , τρόμαξον την ανταπόδοσιν της αιωνίου κολάσεως, και εν μεταμοία βόησον δακρύουσα∙ ο Θεός , ήμαρτον ελέησόν με.

Εώς πότε, ψυχή μου, επιμένεις τοις πταίσμασιν; έως τίνος λαμβάνεις μετανοίας υπέρθεσιν; λάβε κατά νούν την κρίσιν την μέλλουσαν∙ βόησον Χριστώ τω Θεώ∙ καρδιογνώστα ήματρον∙ αναμάρτητε Κύριε, ελέησόν με.

Οίμοι! ψυχή μου ταλαίπωρε, πόσα θρηνήσεις εκεί! μεμνημένη τας πράξεις σου, όταν εις αιώνιον, βασιλείαν οι δίκαιοι καλώνται, σε δε εις πύρ αιώνιον κατακριθήση, διά τας πράξεις σου! Στέναξον , δάκρυσον, απ’ εντεύθεν πρόσδραμε, τω λυτρωτή Χριστώ και απόνιψαι, τας αμαρτίας σου.

Έως καιρός σοι κεχάρισται, ο της παρούσης ζωής, ω ψυχή μετανόησον , και ενταύθα πένθησον , διά τας αμαρτίας σου, ίνα εκείσε , εύρης ανάπαυσιν, και αιωνίου , ρυσθής κολάσεως. Κύριε, Κύριε, αγαθέ και εύσπλαγχνε, των εκλεκτών , μοίρας με αξίωσον , γενέσθαι μέτοχον.

Αθάνατος υπάρχουσα ψυχή μου, τοίς κύμασι του βίου μη καλύπτου∙ ανάνηψον βοώσα, προς τον σον ευεργέτην. Ο Θεός ιλάσθητι μου, και σώσον με.

Έως πότε ψυχή μου ζής αμελώς; έως πότε ραθύμως διατελεί; του ύπνου εξεγέρθητι, ραθυμίας ταλαίπωρε, και κατά νούν λαβούσα, τας πράξεις σου στέναξον, και του δικαίου φρίξον , κριτού την απόφασιν. Τι απολογήση, εν εκείνη τη ώρα; ή πως της μελλούσης, λυτρωθήσης φλογώσεως, αδιόρθωτος μένουσα; βόησον προ τέλους τω Κριτή∙ Των πταισμάτων δος μου Σώτερ άφεσιν∙ συ γαρ μόνος υπάρχεις μακρόθυμος.

Ετοιμάζου ψυχή μου εν τη ζωή σου, προς την μέλλουσαν ζωήν μη ταραχθήναι∙ εκεί γάρ ουδείς ο βοηθών , ου πλούτος ου δύναμις, ου φίλοι ούκ άρχοντες, αλλ’ η των έργων επίδειξις, και η του Θεού φιλανθρωπία.

Από το: Νέον Προσευχητάριον
Εκδόσεις «ΛΥΔΙΑ»

Εις τον Άγγελον φύλακα της του ανθρώπου ζωής.

Άγιε Άγγελε, ο εφεστός της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου∙ μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος∙ κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου και οδηγησόν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοί συγχώρησον , όσα σοί έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου , και ει τι ήμαρτον την σήμερον ημέρα∙ σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου , ίνα μη εν τινί αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν ∙ και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού και άξιον αναδείξαι με δουλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.
Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.

Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.
Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.
ΑΜΗΝ.

Καθρεπτίζοντας τη ψυχή μου .

Μέσα στην ψυχή μου βλέπω το μέγεθος της αμαρτωλότητάς μου
.
και ταπεινώνομαι μέχρι εδάφους ,

και θεωρώ τον εαυτό μου άθλιο και άνάξιον

για τό πλήθος των ευεργεσιών του Θεού ,

που προσφέρει σε μένα τον φτωχό δούλο του.
.
Μέσα μου , η αμαρτωλότητά μου ,

με φέρει σε αίσθηση των παθών και αδυναμιών μου ,

που δακρύζω , για το πόσο λυπώ τον Κύριον ,

με την ραθυμία της ψυχής μου.


Ω! Θεέ μου του ελέους και της συγνώμης
δέξου το πλήθος των αμαρτιών μου ,
που ξεπερνούν τούς κόκκους της άμμου της θαλάσσης ,
.
και Σε ικετεύω μην με αρνηθείς για την άστατη ζωή μου ,
αλλά ελέησόν με κατά το πλήθος του ελέους Σου.
.
Η ζωή μου είναι μικρή , αλλά Σ' αγαπώ μέχρι δακρύων ,
και Σε παρακαλώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου ,
να με ελεήσεις όπως ελέησες το ληστή και την πόρνη.
.
Είμαι όλος ακάθαρτος, προσπίπτω με δέος
στον τίμιον Σταυρό σου , για να με συγχωρήσεις.
.
Δες , είμαι όλος πόνος στήν καρδιά , για τήν αμαρτωλότητα μου ,
αλλά δεν παύω να Σε αγαπώ θερμά.
.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!
.
Η ψυχή μου είναι δοσμένη Σε Σένα ,
αλλά οι επιθυμίες μου με πολεμούν .
για να με διώξουν απο Σένα, Κύριε του ελέους.
.
Τρέχω κοντά Σου , σαν το ελάφι στη πηγή ,
για να ξεδιψάσει από τη δροσερή πηγή ,
του Ελέους και της Θεϊκής αγάπης Σου.
.
Κύριε ελέησόν με!
Κύριε ελέησόν με!
Κύριε ελέησόν με!
.
Μην μου στερήσεις Κύριε ,
την άπειρη ευσπλαχνία Σου !
..
( Αρχιμανδρίτη Δαμιανού Ζαφείρη )

Αντιγραφή και επικόλληση απο το http://odevontas.blogspot.com

Μεγάλου Βασιλείου: Περί των Ψαλμών

Μεγάλου Βασλείου

Περί των Ψαλμών

Το βιβλίο των Ψαλμών προφητεύει τα μέλλοντα∙ υπενθυμίζει τα παρελθόντα∙ θεσπίζει νόμους για τη ζωή∙ υποδεικνύει όσα πρέπει να πράξουμε και με ένα λόγο είναι κοινό ταμείο καλών διδαγμάτων που προμηθεύει στον καθένα το κατάλληλο σύμφωνα με τη σπουδή του. Διότι και τα παλαιά τραύματα των ψυχών θεραπεύει και στο νετραυματισθέντα αποδίδει γρήγορα τη θεραπεία∙ και το άρρωστο περιποιείται και το υγειές προφυλάσσει και γενικώς ξεριζώνει , όσο είναι δυνατό , τα πάθη , τα οποία κατατυραννούν ποικιλοτρόπως στη ζωή τις ψυχές των ανθρώπων∙ και τούτο με κάποια μελωδική ψυχαγωγία και ευχαρίστηση που γεννά αγνή σκέψη. Τι έκανε λοιπόν το Πνεύμα το άγιο βλέποντας ότι το ανθρώπινο γένος δύσκολα οδηγείται προς την αρετή, και ότι εμείς εξ αιτίας της ροπής προς την ηδονή παραμελούμε τον ορθό βίο; Ανέμιξε με τις αλήθειες της πίστεως την τέρψη της μελωδίας, ώστε να δεχόμαστε χωρίς αντίδραση την ωφέλεια των λόγων που θα ακούονται γλυκά και απαλά. Έτσι και οι σοφοί ιατροί προσφέρουν και τα πικρότερα φάρμακα να τα πιούν δύσκολοι ασθενείς αλείφοντες πολλάκις το ποτήρι ολόγυρα με μέλι. Γι’ αυτό επινοήθησαν τα αρμονικά αυτά άσματα των Ψαλμών , ώστε και τα παιδιά , ή γενικώς και οι ανώριμοι στο ήθος να φαίνονται μεν ότι ψάλλουν , στην πραγματικότητα όμως να μορφώνονται ψυχικώς(…) Και ένα κανείς , από εκείνους που γίνονται θηρία ανήμερα από το θυμό, αρχίσει να λέγει τους ψαλμούς, αμέσως φεύγει η αγριότητα από την ψυχή του, διότι την αποκοίμισε με τη μελωδία.
Ο Ψαλμός γαληνεύει τις ψυχές, τις βραβεύει με ειρήνη, καθησυχάζει τους θορύβους και τα κύματα των λογισμών . Μαλακώνει την τάση της ψυχής για θυμό και σωφρονίζει την ακολασία της. Ο Ψαλμός συσφίγγει τη φιλία∙ ενώνει τα χωρισμένα∙ συμφιλιώνει τους εχθρούς. Διότι ποιός δύναται ακόμη να θεωρεί εχθρό εκείνον με τον οποίο ύψωσε την ίδια φωνή προς το Θεό; Ώστε η ψαλμωδία χορηγεί και το μέγιστο αγαθό, την αγάπη, διότι επινόησε ως συνδετικό κρίκο για την ένωση την από κοινού ψαλμωδία και συναρμόζει το λαό στη συμφωνία ενός χορού.
Ο ψαλμός πρέπει σε φυγή τους δαίμονες, επιφέρει τη βοήθεια των αγγέλων∙ είναι όπλο στους φόβους της νύχτας και ανάπαυση στους κόπους της ημέρας∙ ασφάλεια για τα νήπια∙ κόσμημα για τους ακμαίους στην ηλικία άνδρες∙ παρηγοριά για τους πρεσβυτέρους∙ στολίδι πάρα πολύ ταιριαστό για τις γυναίκες. Κατοικίζει τις ερήμους, σωφρονίζει τις συγκεντρώσεις∙ είναι βάση για τους αρχαρίους, αύξηση αυτών που προκόπτουν , στήριγμα των τελείων , φωνή της Εκκλησίας. Αυτός λαμπρύνει τις εορτές, αυτός προξενεί την κατά Θεό λύπη. Διό τι ο Ψαλμός εξάγει δάκρυ και από πέτρινη καρδιά.
Ο Ψαλμός είναι το έργο των αγγέλων , το ουράνιο πολίτευμα , το πνευματικό θυμίαμα. Ω τι σοφή επινόηση του διδασκάλου , ο οποίος επινόησε να ψάλλουμε και συγχρόνως να μαθαίνουμε τα ωφέλιμα! Για το λόγο αυτόν και κάπως βαθύτερα εγχαράσσονται τα διδάγματα στις ψυχές. Διότι μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατό να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται με ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότατα κατοικούν στις ψυχές μας. Διότι τι δέ δύνασαι να μάθεις από εδώ; Δεν μαθαίνεις τη μεγαλοπρέπεια της ανδρείας; την ακρίβεια της δικαιοσύνης; τη σεμνότητα της σωφροσύνης; την τελειότητα της φρονήσεως; τον τρόπο της μετανοίας; τα μέτρα της υπομονής; και οτιδήποτε πείς από τα αγαθά; Εδώ ενυπάρχει τέλεια θεολογία∙ πρόρρηση της ενανθρωπίσεως του Χριστού∙ απειλή της κρίσεως∙ η ελπίδα της Αναστάσεως∙ ο φόβος της κολάσεως∙ οι υποσχέσεις για τη δόξα∙ αποκαλύψεις μυστηρίων. ‘Ολα είναι αποθησαυρισμένα στο βιβλίο των Ψαλμών ως σε κάποιο μεγάλο και κοινό θησαυροφυλάκιο.

Αποσπάσματα από την Ομιλία τις τον πρώτον Ψαλμόν, σε νεοελληνική απόδοση ( ΒΕΠΕΣ, τόμ, 52 , σελ. 11-12 Μigne .PG. τομ. 29, στ. 212-213)

Από το βιβλιαράκι: ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πριν της Ιεράς Εξομολογήσεως

Πριν της Ιεράς Εξομολογήσεως

Προαιώνιε Πατήρ των οικτιρμών, και Θεέ πάσης παρακλήσεως. Εγώ, ο ταλαίπωρος, θέλοντας να εξετάσω την Συνείδησίν μου επάνω εις ταις ανομίαις μου, φοβούμαι κατά πολλά και τρέμω• επειδή και σου είναι τόσον φανερή η κατάστασις της ζωής μου, οπού κανένα έργον, και κανένας συλλογισμός μου δεν ημπορεί να είναι κρυπτός εις τους οφθαλμούς σου. Όθεν σου ζητώ με όλην την ταπείνωσιν δια τους οικτιρμούς του Μονογενούς σου Υιού, να μου δώσης την χάριν να γνωρίσω καλά, να μισήσω, και να διορθώσω όλα μου τα αμαρτήματα. Δος μοι, ω Πατήρ των φώτων, το Πανάγιόν σου Πνεύμα, δια να μου φέρη εις την ενθύμησιν ταις αμαρτίαις, οπού αλησμόνησα, και δια να παρακινήση την καρδίαν μου εις συντριβήν, και μετάνοιαν επάνω εις αυταίς, δια να ταις μισήσω, και να απέχω από κάθε αμαρτίαν εις το ερχόμενον. Και Συ, Παρθένε Θεοτόκε, Μήτερ ελέους, και καταφυγή των αμαρτωλών, συντρόφευσόν με, σε παρακαλώ, με την βοήθειάν σου εις τούτο το Κριτήριον της ευσπλαχνίαςκαι δικαιοσύνης του Θεού, δια να γνωρίσω, να μισήσω εκ καρδίας, και να εξομολογηθώ όλας μου τας αμαρτίας. Το όμοιον και συ, ω Άγιε Άγγελε, φύλαξ της ψυχής μου, σε παρακαλώ να μου βοηθήσης εις τούτο το έργον, οπού είναι τόσον αναγκαίον δια την αιώνιον σωτηρίαν μου. Αμήν

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Μετά την Αγίαν Εξομολόγησιν

Ευχαριστώ Σοι κατά πολλά, ω γλυκύτατε Ιησού, Λυτρωτά μου φιλανθρωπότατε, και ιατρέ πολυέλεε του ανθρωπίνου Γένους, διατί με το πολυτίμιτον Βάλσαμον του ζωοποιού σου Αίματος ιάτρευσες ταις πληγαίς της Ψυχής μου, και με εκαθάρισες από την λέπραν των αμαρτιών μου. Γνωρίζω την θείαν Σου Ευσπλαχνίαν, με την οποίαν ανέμεινες να ελθω εις μετάνοιαν, εγώ ο τρισάθλιος αμαρτωλός, εις καιρόν οπού τόσοι άλλοι δοκιμάζουν τώρα την οργήν της δικαιοσύνης Σου εις τον Άδην. Δέξαι, λοιπόν, σε παρακαλώ, Κύριέ μου, δια πρεσβειών της αειπαρθένου Σου Μητρός, και Θεοτόκου Μαρίας, και πάντων Σου των Αγίων ταύτην μου την Εξομολόγησιν και αν εστάθη ελλειπής, η ατελής εις κανένα της περιστατικόν, ας αναπληρώση εις τούτο η θεία Ευσπλαχνία Σου και φιλανθρωπία, δια μέσου της οποίας κάμε, σε παρακαλώ να είμαι τελείως συγχωρημένος, να διορθώσω τα ήθη μου, κάμνωντας καρπούς αξίους της μετανοίας, και τοιουτοτρόπως μένωντας στερεός εις το καλόν εις την παρούσαν ζωήν με την θείαν Σου χάριν, να αξιωθώ εις την άλλην να απολαύσω την Ουράνιον δόξαν Σου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟY

Υμνος του Αποστόλου Παύλου στο Θεό για το λυτρωτικό του έργο

Εφεσ. 1, 3-14

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ, 4 καθὼς καὶ ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, ἐν ἀγάπῃ 5 προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, 6 εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ, ἐν ᾗ ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ, 7 ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ, 8 ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει,
9 γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ, ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ 10 εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν αὐτῷ, 11 ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, 12 εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον δόξης αὐτοῦ, τοὺς προηλπικότας ἐν τῷ Χριστῷ· 13 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ ῾Αγίῳ, 14 ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ.

ΕΥΧΑΙ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΑΙ

ΕΥΧΑΙ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΑΙ
ΑΝΑΓΙΝΩΣΚΟΜΕΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΑΙΡΕΣΙΝ

Ευχή ζ΄ του Όρθρου

Ο θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου, ο εξαναστήσας ημάς εκ των κοιτών ημών και επισυναγαγών επί την ώραν της προσευχής, δος ημίν χάριν εν ανοίξει του στόματος ημών και πρόσδεξαι ημών την κατά δύναμιν ευχαριστίαν και δίδαξον ημάς τα δικαιώματα σου, ότι προσεύξασθαι καθ' ο δει ουκ οίδαμεν, εάν μη συ, Κύριε, τω Πνεύματί σου τω άγίω οδήγησης ημάς. Διό δεόμεθά σου, ει τι ημάρτομεν μέχρι της παρούσης ώρας, άνες, άφες, συγχώρησον. Εάν γαρ ανομίας παρατήρησης, Κύριε, Κύριε, τίς υποστήσεται; Ότι παρά σοι η απολύτρωσις. Συ μόνος άγιος, βοηθός, κραταιός, υπερασπιστής της ζωής ημών, και εν σοι η ύμνησις ημών διά παντός. Είη το κράτος της βασιλείας σου ευλογημένον και δεδοξασμένον, του Πατρός και τουΥιού και του αγίου Πνέυματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευχή η΄ του Όρθρου

Κύριε ο Θεός ημών, ο την του ύπνου ραθυμίαν αποσκεδάσας αφ' ημών, και συγκαλέσας ημάς κλήσει αγία, του εν νυκτί επάραι τας χείρας ημών και εξομολογείσθαι σοι επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου, πρόσδεξαι τας δεήσεις ημών, τας εντεύξεις, τας εξομολογήσεις, τας νυκτερινάς λατρείας. Και χάρισαι ημίν, ο Θεός, πίστιν ακαταίσχυντον, ελπίδα βεβαίαν, αγάπην ανυπόκριτον, ευλόγησον εισόδους και εξόδους, πράξεις, έργα, λόγους, ενθυμήσεις. Και δος ημίν καταντήσαι εις τας αρχάς της ημέρας αινούντας, υμνούντας, ευλογούντας της σης αφράστου χρηστότητος την αγαθότητα. Ότι ηυλόγηται το πανάγιόν σου όνομα και δεδόξασται η βασιλεία, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευχή θ΄ του Όρθρου

Λάμψον, Δέσποτα φιλάνθρωπε, εν ταις καρδίαις ημών το της σης θεογνωσίας ακήρατον φως, και τους της διανοίας ημών οφθαλμούς διάνοιξον εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα πάσας τας σαρκικάς επιθυμίας καταπατήσαντες πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες. Ότι συ ει ο αγιασμός και ο φωτισμός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρι και τω Υίω και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευχή ι΄ του Όρθρου


Κύριε ο Θεός ημών, ο την δια μετανοίας άφεσιν τοίς ανθρώποις δωρησάμενος και τύπον ημίν επιγνώσεως αμαρτημάτων και εξομολογήσεων της του προφήτου Δαβίδ μετάνοια προς συγχώρισιν αποδείξας, αυτός, Δέσποτα, πολλοίς ημάς και μεγάλοις περιπεπτωκότας πλημμελήμασιν ελέησον κατά το μέγα σου έλεος, και κατά το πλήθος των οικτηρμών σου εξάλειψον τα ανομήματα ημών, ότι σοι ημάρτομεν , Κύριε, τω και τα άδηλα και κρύφια της καρδίας των ανθρώπων γινώσκοντι και μόνω έχοντι εξουσίαν αφιέναι αμαρίας. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν ημίν∙ μη απορρίψεις ημάς από τους προσώπου σου , αλλ΄ευδόκησον , ως αγαθός και φιλα΄νθρωπος Θεός, μέχρι της εσχάτης ημών αναπνοής προσφέρειν σοι θυσίαν διακιοσύνης και αναφοράν εν τοις αγίοι σου θυσιαστηρίοις. Ελέει και οικτηρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ΄ού ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι , νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν

Ευχή ια΄ του Όρθρου

Ο Θεός, ο Θεός ημών, ο τας νοεράς και λογικάς υποστησάμενος δυνάμεις τω σω θελήματι, σου δεόμεθα και σε ικετεύομεν, πρόσδεξαι ημών μετά των κτισμάτων σου πάντων την κατά δύναμιν δοξολογίαν, και ταις πλουσίαις της σης αγαθότητας αντάμειψαι δωρεαίς. Ότι σοι κάμπτει παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα πνοή και κτίσις υμνεί την ακατάληπτόν σου δόξαν, μόνος γαρ ει αληθινός και πολυέλεος. Ότι σε αινούσι πάσαι αι δυνάμεις των ουρανών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρι και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.


Ευχή προς τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν

Της α΄ Ώρας

Χριστέ, το φώς αληθινόν , το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, σημειωθήτω εφ΄ημάς το φως του προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψόμεθα φως το απρόσιτον∙ και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των αντολών σου , πρεσβείαις της παναχράντου σου Μητρός και πάντων σου των αγίων . Αμήν.

Ευχαί του Μ. Βασιλείου , εκ της α΄Ωρας

Ο Θεός ο αιώνιος, τό άναρχον καί αϊδιον φώς, ο πάσης κτίσεως Δημιουργός, η τού ελέους πηγή, τό τής αγαθότητος πέλαγος, καί τής φιλανθρωπίας ανεξιχνίαστος άβυσσος, επίφανον εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου, Κύριε. Λάμψον εν ταίς καρδίαις ημών, νοητέ Ήλιε τής δικαιοσύνης, καί τής σής ευφροσύνης τάς ψυχάς ημών πληρωσον, καί δίδαξον ημάς τά σά μελετάν αεί καί φθέγγεσθαι κρίματα, καί εξομολογείσθαί σοι διηνεκώς τώ ημετέρω Δεσπότη καί ευεργέτη. Τά τών χειρών ημών έργα πρός τό σόν κατεύθυνον θέλημα, καί πράττειν ημάς τά σοί ευάρεστα καί φίλα ευόδωσον, ίνα καί διά τών αναξίων ημών δοξάζηταί σου τό πανάγιον όνομα, τού Πατρός, καί τού Υιού, καί τού Αγίου Πνεύματος, τής μιάς θεότητός τε καί Βασιλείας, ή πρέπει πάσα δόξα, τιμή, καί προσκύνησις εις τούς αιώνας. Αμήν.

Ευχή ετέρα του αυτού

Ο εξαποστέλλων τό φώς, καί πορεύεται. ο ανατέλλων τόν Ήλιον επί δικαίους καί αδίκους, πονηρούς τε καί αγαθούς, ο ποιών όρθρον, καί φωτίζων πάσαν τήν οικουμένην. φώτισον καί ημών τάς καρδίας, Δέσποτα τών απάντων. Χάρισαι ημίν εν τή παρούση ημέρα ευαρεστείν σοι, διαφυλάττων ημάς από πάσης, αμαρτίας, καί πάσης πονηράς πράξεως, ρυόμενος ημάς από παντός βέλους πετομένου ημέρας, καί πάσης αντικειμένης δυνάμεως, πρεσβείαις τής Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, τών αϋλων σου λειτουργών καί επουρανίων Δυνάμεων, καί πάντων τών Αγίων, τών απ' αιώνός σοι ευαρεστησάντων. Σόν γάρ εστι τό ελεείν καί σώζειν ημάς, ο Θεός ημών, καί σοί τήν δόξαν άναπέμπομεν, τώ Πατρί, καί τώ Υιώ, καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευχή προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν

Του Μ. Βασιλείου, εκ τη γ΄Ωρας

Κύριε, ο Θεός ημών, ο τήν σήν ειρήνην δεδωκώς τοίς ανθρώποις, καί τήν τού Παναγίου Πνεύματος δωρεάν τοίς σοίς Μαθηταίς καί Αποστόλοις καταπέμψας, καί τά τούτων χείλη εκ πυρίνων γλωσσών διανοίξας δυνάμει σου, διάνοιξον καί ημών τών αμαρτωλών τά χείλη, καί δίδαξον ημάς, πώς δεί, καί υπέρ ών χρή προσεύχεσθαι. Κυβέρνησον ημών τήν ζωήν, ο εύδιος τών χειμαζομένων λιμήν, καί γνώρισον ημίν οδόν, εν ή πορευσόμεθα. Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις ημών, καί Πνεύματι ηγεμονικώ τό τής διανοίας ημών στήριξον όλισθηρόν, ίνα καθ' εκάστην ημέραν, τώ Πνεύματί σου τώ αγαθώ, πρός τό συμφέρον οδηγούμενοι, καταξιωθώμεν ποιείν τας εντολάς σου, καί τής σής αεί μνημονεύειν ενδόξου καί ερευνητικής τών πεπραγμένων τοίς ανθρώποις παρουσίας, καί μή τοίς φθειρομένοις τού κόσμου τούτου εναπατάσθαι τερπνοίς, αλλά τής τών μελλόντων ορέγεσθαι απολαύσεως ενίσχυσον θησαυρών, ότι ευλογητός καί αινετός υπάρχεις εν πάσι τοίς Αγίοις σου, είς τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ευχή προς τον άναρχον Θεόν.

Του Μ.Βασιλείου, εκ της ς΄ Ωρας

Θεέ και Κύριες των δυνάμεων και πάσης κτίσεως δημιουργέ, ο διά σπλάγχνα ελέους σου τον μονογενή σου Υιόν , τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν , καταπέμψας επί σωτηρία του γένους ημών και διά του τιμίου αυτού σταυρού το χειρόγραφον των αμαρτιών ημών διαρρήξας και θριαμβεύσας εν αυτώ τας αρχάς και εξουσίας του σκότους∙ αυτός Δέσποτα φιλάνθρωπε, πρόσδεξαι και ημών των αμαρτωλών τας ευχαριστηρίους ταύτας και ικετηρίους εντεύξεις και ρύσαι ημάς από παντός ολεθρίου και σκοτεινού πραπτώματος και πάντων των κακώσαι ημάς ζητούντων ορατών και αοράτων εχθρών. Καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας ημών και μη εκκλίνης τας καρδίας ημών εις λόγους ή εις λογισμούς πονηρίας, αλλά τω πόθω σου τρώσον ημών τας ψυχάς, ίνα προς σε διαπαντός ατενόζοντες και τω παρά σου φωτί οδηγούμενοι ,σε το απρόσιτον και Αΐδιον κατοπτεύοντες φως, ακατάπαυστον σοι την εξομολόγησιν και ευχαριστίαν αναπέμπωμεν, τω ανάρχω Πατρί συν τω μονογενεί σου Υιό και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι , νυν και αεί και εις του αιώνας των αιώνων . Αμήν.

Ευχή προς την παναγία Τριάδα.

Σε τον αγέννητον Θεόν και Πατέρα , σε τον Υιόν τον μονογενή , σε το άγιον Πνεύμα το παράκλητον , ως Τριάς παναγία, μοναδική τε και ενιαία και αδιαίρετε! Σε και νώ και καρδία και στόματι ομολογούμεν και ευλογούμεν εις τους αιώνας. Αμήν.

Από το ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΝ
Του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας»

ΘΕΟΤΟΚΙΑ

ΘΕΟΤΟΚΙΑ

Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον , ελέους πηγή , του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι∙ Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον , και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς∙ αλλά πρόφθασον ως αγαθή εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων Σοι∙ τάχυνον εις πρεσβείαν , και σπεύσον εις ικεσίαν , η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις , Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμεν σε∙ διά γάρ του Σταυρού του Υιού σου, κατεβληθη ο άδης, και ο θένατος τέθνηκε∙ νεκρωθέντες ανέστημεν , και ζωής ηξιώθημεν, τον Παράδεισον ελάβομεν , την αρχαίαν απόλαυσιν∙ διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν , ως κραταιόν Χριστόν τον Θεόν ημών, και μόνον πολυέλαιον.

Επι σοι χαίρει , Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα, και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ, και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός εσαρκώθη, και πεδίον γέγονεν , ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών∙ την γαρ σην μήτραν , θρόνον εποίησε, και την σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοι χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις ∙ δόξα σοι.

Την ωραιότητα της παρθενίας σου, και το υπέρλαμπρόν το της αγνεία σου, ο Γαρβιήλ καταπλαγείς εβόα σοι Θεοτόκε. Ποίον σοι εγκώμιον , προσγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι∙ διό ως προσετάγη βοώ σοι∙ Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Ευσπλαχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς Θεοτόκε∙ βλέψον εις λαόν τον αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί την δυναστείαν σου∙ εις σε γάρ ελπίζοντες, το Χαίρε βοώμεν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο των ασωμάτων αρχιστράτηγος.

Πάντων προστατεύεις Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί∙ άλλην γαρ ούκ έχομεν αμαρτωλοί πρός Θεόν , εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν , οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών. Μήτερ του Θεού του Υψίστου∙ όθεν σοι προσπίπτωμεν∙ ρύσαι πάσης περιστάσεως του δούλους σου.


Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη και αντίλιψις και ορφανών βοηθό. Μήτερ του Θεού του Υψίστου, συ υπάρχεις∙ Άχραντε, σπεύσον , δυσωπούμεν ρύσασθαι τους δούλους σου.

Θεοτόκε , συ η άμπελος η αληθινή , η βλαστήσασα τον καρπόν της ζωής, Σε ικετεύομεν∙ πρέσβευε, Δέσποινα, μετά των αποστόλων και πάντων των αγίων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Θεοτόκε παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών

Ότι ούκ έχομεν παρρησίαν διά τα πολλά ημών αμαρτήματα, συ τον εκ σου γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε∙ πολλά γάρ ισχύει δέησις Μητρός πρός ευμένειαν Δεσπότου. Μη παρίδης αμαρτωλών ικεσίας η πάνσεμνος∙ ότι ελεήμων εστί και σώζειν δυνάμενος, ο και παθείν υπέρ ημών καταδεξάμενος.

Το του Υψίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε∙ διά σου γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε, τοις κραυγάζουσιν∙ ευλογημένη συ εν γυναιξίν υπάρχεις πανάμωμε Δέσποινα.

Ώραν της ετάσεως σκοπών ,φρίττω εννοών μου τα πλήθη των παραπτώσεων∙ τι απολογίσομαι; πως διαφεύξομαι την αισχύνην την μέλλουσαν, ασώτως βιώσας; όθεν, Κόρη, κράζω σοι θερμοίς τοις δάκρυσι∙ πλύνων της ψυχής μου το ρύπον , η τον καθαρόν μαργαρίτην, τον Χριστόν κυήσασα, και σώσον με.

Το απ’ αιώνως απόκρυφον , και αγγέλοις άγνωστον Μυστήριον, διά σου, Θεοτόκε, τοις επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, και Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος∙ δι’ ού αναστήσας τον Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Πολλά τα πλήθη των εμών , Θεοτόκε πτασμάτων ∙ πρός σε κατέφυγον , Αγνή, σωτηρίας δεόμενος∙ επίσκεψαι τη ασθενούσαν μου ψυχήν και πρέσβευε τω Υιώ σου και Θεω ημών δοθήναι μοι την άφεσιν , ων έπραξα δεινών , μόνη ευλογημένη.

Παναγία Θεοτόκε, τον χρόνον της ζωής μου , μη εγκαταλίπεις με∙ ανθρωπίνη προστασία, μη καταπιστεύσεις με∙ αλλ’ αυτή αντιλαοβού και ελέησον με.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού , φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Α΄ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΗΧΩΝ
Συν τοις Θεοτοκίοις και ταίς Υπακοαίς αυτών.


ΗΧΟΣ Α΄

Απολυτίκιον

Του λίθου σφραγισθέντος υπό των Ιουδαίων , και στρατιωτών φυλασσόντων το άχραντόν σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τω κόσμω την ζωήν,. Διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών , εβόων σοι Ζωοδότα∙ Δόξα τη αναστάση σου Χριστέ, δόξα τη βασιλεία σου, δόξα τη οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτόκιον

Του Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι, Παρθένε το χαίρε, συν τη φωνή εσαρκούτο ο των όλων Δεσπότης, εν σοι την αγία κιβωτώ , ως έφη ο δίκαιος Δαυΐδ. Εδείχθεις πλατυτέρα των ουρανών, βαστάσασα τον Κτίστην σου. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι∙ δόξα τω προελθόντι εκ σου∙ δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς, διά του τόκου σου.

Η Υπακοή

Η του ληστού μετάνοια, τον Παράδεισον εσύλησεν∙ ο δε θρήνος των Μυροφόρων την χαράν εμήνυσεν∙ ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΗΧΟΣ Β΄

Απλυτίκιον

Ότε κατήλθες προς τον θάνατον , η ζωή η αθάνατος, τότε τον άδην ενέκρωσας , τη αστραπή της θεότητος∙ ότε δε και τους τεθνεώτας, εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι οι Δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον∙ Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών , δόξα σοί.

Θεοτόκιον

Πάντα υπέρ έννοιαν , πάντα υπερένδοξα τα σα Θεοτόκε μυστήρια∙ τη αγνεία εσφραγισμένη και παρθενία φυλαττομένη, μήτηρ εγνώσθης αψευδής Θεόν τεκούσα αληθινόν. Αυτόν ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Η Υπακοή

Μετά το πάθος πορευθείσα εν τω μνήματι, προς το μυρίσαι το σώμα σου, αι Γυναίκες, Χριστέ ο Θεός, είδαν Αγγέλους εν τω τάφω, και εξέστησαν∙ φωνής γαρ ήκουον εξ αυτών , ότι ανέστη ο Κύριος, δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.



ΗΧΟΣ Γ΄
Απολυτίκιον

Ευφραινέσθω τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια, ότι εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος∙ επάτησε τω θανάτω τον θάνατον∙ πρωτότοκος των νεκρών εγένετω∙ εκ κοιλίας άδου ερρύσατω ημάς, και περέσχε τω κόσμω το μέγα έλεος.

Θεοτόκιον

Σε την μεσιτεύσασαν την σωτηρίαν του γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε∙ εν τη σαρκί γάρ τη εκ σου προσληφθείση , ο Υιός σου και Θεός ημών, το διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως διλάνθρωπος.


Η Υπακοή

Εκπλήττων τη οράσει, δροσίζων τοις ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος ταίς Μυροφόροις έλεγε∙ Τον ζώντα τι ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τα μνήματα∙ της φθοράς γνώτε τον αναλλοίωτον∙ είπατε τω Θεώ∙ Ως φοβερά τα έργα σου! ότι το γένος έσωσας των ανθρώπων.

ΗΧΟΣ Δ΄

Απολυτίκιον

Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα, εκ του Αγγέλου μαθούσαι, αι του Κυρίου Μαθήτριαι, και την προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοις Αποστόλοις καυχόμεναι έλεγον∙ Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Θεοτόκιον

Το απ’ αιώνος απόκρυφον, και Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, δια σου Θεοτόκε, τοις επί γης πεφανέρωται∙ Θεός , εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, και Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος∙ δι’ ού αναστήσας τον τον Πρωτόπλαστον , έσωσεν εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Η Υπακοή

Τα της σής παραδόξου εγέρσεως, προσδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ∙ ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Α΄

Απολυτίκιον

Τον συνάναρχον Λόγον , Πατρί και Πνεύματι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί και προσκυνήσωμεν∙ ότι ηυδόκησε σαρκί, αναλθείν εν τω Σταυρώ, και θάνατον υπομείναι, και εγείραι τους τεθενώτας, εν τη ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Θεοτόκιον

Χαίρε, πύλη Κυρίου η αδιόδευτος∙ χαίρε τείχος και σκέπη των προστρεχόντων εις σε∙ χαίρε, αχείμαστε λιμήν, και απειρόγαμε η τεκούσα εν σαρκί, τον ποιητήν σου και Θεόν πρεσβεύουσα μη ελλείπης, υπέρ των ανυμνούντων και προσκυνούντων τον τόκον σου.

Η Υπακοή

Αγγελική οράσει τον νούν εκθαμβούμεναι, και θεϊκή εγέρσει την ψυχήν φωτιζόμεναι, αι Μυροφόροι τοις Αποστόλοις ευηγγελίζοντο∙ Αναγγείλατε εν τοις έθνεσι την ανάστασιν του Κυρίου , συνεργούντος τοις θαύμασι και παρέχοντος ημίν το μέγα έλεος.


ΗΧΟΣ ΠΛ. Β΄

Απολυτίκιον

Αγγελικαί Δυνάμεις επί το μνήμα σου, και οι φυλάσσοντες, απενεκρώθησαν∙ και ίστατο Μαρία εν τω τάφω, ζητούσα το άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τον άδην , μη πειρασθείς υπ’ αυτού∙ υπήντησας τη Παρθένω δωρούμενος την ζωήν. Ο αναστάς εκ των νεκρών Κύριε, δόξα σοι.

Θεοτόκιον

Ο την ευλογημένην , καλέσας σου μητέρα, ήλθες επί το πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τω Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τον Αδάμ, λέγων τοις Αγγέλοις∙ Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή. Ο πάντα σοφώς οικονομήσας, Θεός, δόξα σοι.


Η Υπακοή

Τω εκουσίω και ζωοποιώ σου θανάτω, Χριστέ, πύλας του άδου συντρίψας, ήνοιξας ημίν τον πάλαι Παράδεισον∙ και αναστάς εκ των νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς την ζωήν ημών.

ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ

Απολυτίκιον

Κατέλυσας τω Σταυρώ σου τον θάνατον∙ ηνέωξας τω ληστή τον Παράδεισον∙ των μυροφόρων τον θρήνον μετέβαλες∙ και τοις σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας∙ ότι ανέστης , Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

Θεοτόκιον

Ως της ημών αναστάσεως θησαύρισμα, τους επί σοι πεποιθότας πανύμνητε, εκ λάκκου και βυθού πταισμάτων ανάγαγε∙ Συ γάρ τους υπευθύνους τη αμαρτία, έσωσας τεκούσα την σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος και εν τόκω Παρθένος , και μέτα τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

Η Υπακοή

Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, και υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσον με τη αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.


ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄

Απολυτίκιον

Εξ ύψους κατήλθες ο Εύσπλαχνος ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσεις των παθών. Η ζωή και η ανάστασίς ημών , Κύριε, δόξα σοι.

Θεοτόκιον

O δι’ ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, και σταύρωσιν υπομείνας Αγαθέ, ο θανάτω τον θάνατον σκυλεύσας, και έγερσιν δείξας ως Θεός, μη παρίδης ούς έπλασας τη χειρί σου∙ δείξον την φιλανθρωπίαν σου ελεήμων∙ δέξαι την τεκούσαν σε Θεοτόκον , πρεσβεύουσα υπέρ ημών, και σώσον σωτήρ ημών , λαόν απεγνωσμένον.

Η Υπακοή

Αι Μυροφόροι, του Ζωοδότου επιστάσαι τω μνήματι, τον Δεσπότην εζήτουν , εν νεκροίς τον ανθάνατον, και χαράς ευαγγέλια, εκ του Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον∙ ότι ανέστη ο Κύριος, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.


ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ
Εκδόσεις: ΦΩC