Η όνος του Βαλαάμ

Αριθμοί 22ο

20 καὶ ἦλθεν ὁ Θεὸς πρὸς Βαλαὰμ νυκτὸς καὶ εἶπεν αὐτῷ· εἰ καλέσαι σε πάρεισιν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι, ἀναστὰς ἀκολούθησον αὐτοῖς· ἀλλὰ τὸ ρῆμα, ὃ ἐὰν λαλήσω πρὸς σε, τοῦτο ποιήσεις. 21 καὶ ἀναστὰς Βαλαὰμ τὸ πρωΐ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη μετὰ τῶν ἀρχόντων Μωάβ. 22 καὶ ὠργίσθη θυμῷ ὁ Θεός, ὅτι ἐπορεύθη αὐτός, καὶ ἀνέστη ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ διαβαλεῖν αὐτόν, καὶ αὐτὸς ἐπιβεβήκει ἐπὶ τῆς ὄνου αὐτοῦ, καὶ δύο παῖδες αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ. 23 καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Θεοῦ ἀνθεστηκότα ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὴν ρομφαίαν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐξέκλινεν ἡ ὄνος ἐκ τῆς ὁδοῦ καὶ ἐπορεύετο εἰς τὸ πεδίον· καὶ ἐπάταξε τὴν ὄνον ἐν τῇ ράβδῳ αὐτοῦ τοῦ εὐθῦναι αὐτὴν ἐν τῇ ὁδῷ. 24 καὶ ἔστη ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς αὔλαξι τῶν ἀμπέλων, φραγμὸς ἐντεῦθεν καὶ φραγμὸς ἐντεῦθεν· 25 καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Θεοῦ προσέθλιψεν ἑαυτὴν πρὸς τὸν τοῖχον καὶ ἀπέθλιψε τὸν πόδα Βαλαὰμ πρὸς τὸν τοῖχον· καὶ προσέθετο ἔτι μαστίξαι αὐτήν. 26 καὶ προσέθετο ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπελθὼν ὑπέστη ἐν τόπῳ στενῷ, εἰς ὃν οὐκ ἦν ἐκκλῖναι δεξιὰν ἢ ἀριστεράν. 27 καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Θεοῦ συνεκάθισεν ὑποκάτω Βαλαάμ· καὶ ἐθυμώθη Βαλαὰμ καὶ ἔτυπτε τὴν ὄνον τῇ ράβδῳ. 28 καὶ ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τὸ στόμα τῆς ὄνου, καὶ λέγει τῷ Βαλαάμ· τί ἐποίησά σοι ὅτι πέπαικάς με τρίτον τοῦτο; 29 καὶ εἶπε Βαλαὰμ τῇ ὄνῳ· ὅτι ἐμπέπαιχάς μοι· καὶ εἰ εἶχον μάχαιραν ἐν τῇ χειρί, ἤδη ἂν ἐξεκέντησά σε. 30 καὶ λέγει ἡ ὄνος τῷ Βαλαάμ· οὐκ ἐγὼ ἡ ὄνος σου, ἐφ’ ἧς ἐπέβαινες ἀπὸ νεότητός σου ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας; μὴ ὑπεροράσει ὑπεριδοῦσα ἐποίησά σοι οὕτως; ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί. 31 ἀπεκάλυψε δὲ ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς Βαλαάμ, καὶ ὁρᾷ τὸν ἄγγελον Κυρίου ἀνθεστηκότα ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὴν μάχαιραν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ κύψας προσεκύνησε τῷ προσώπῳ αὐτοῦ. 32 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ· διατί ἐπάταξας τὴν ὄνον σου τοῦτο τρίτον; καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐξῆλθον εἰς διαβολήν σου, ὅτι οὐκ ἀστεία ἡ ὁδός σου ἐναντίον μου, 33 καὶ ἰδοῦσά με ἡ ὄνος ἐξέκλινεν ἀπ’ ἐμοῦ τρίτον τοῦτο· καὶ εἰ μὴ ἐξέκλινεν, νῦν οὖν σὲ μὲν ἀπέκτεινα, ἐκείνην δ’ ἂν περιεποιησάμην. 34 καὶ εἶπε Βαλαὰμ τῷ ἀγγέλῳ Κυρίου· ἡμάρτηκα, οὐ γὰρ ἠπιστάμην ὅτι σύ μοι ἀνθέστηκας ἐν τῇ ὁδῷ εἰς συνάντησιν· καὶ νῦν εἰ μή σοι ἀρκέσει, ἀποστραφήσομαι. 35 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πρὸς Βαλαάμ· συμπορεύθητι μετὰ τῶν ἀνθρώπων· πλὴν τὸ ρῆμα, ὃ ἐὰν εἴπω πρὸς σε, τοῦτο φυλάξῃ λαλῆσαι. καὶ ἐπορεύθη Βαλαὰμ μετὰ τῶν ἀρχόντων Βαλάκ.

Απόδοση

Και ήρθε ο Θεός στον Βαλαάμ  τη νυχτα και του είπε: Αν σε καλέσουν οι άνθρωποι αυτοί, σήκω και ακολούθησέ τους. Και ότι θα σου πούνε κάνετο. Και σηκώθηκε το πρωί ο Βαλαάμ και ετοίμασε το γαϊδουράκι του και ταξίδεψε με τους άρχοντες της Μωάβ. Και θύμωσε ο Θεός ότι πήγε μαζί τους, και πήγε να τον βρει άγγελος του θεού, ενώ αυτός ήταν πάνω στο γαϊδουράκι μαζί δύο βοηθούς. Και βλέποντας το γαϊδουράκι τον άγγελο του Θεού να κλείνει το δρόμο και να κρατά σπαθί στα χέρια του βγήκε απο το δρόμο και πήγαινε προς τα χωράφια. Και χτύπησε το γαϊδουράκι με το ραβδί του για να μπει πάλι στο δρόμο. Και στάθηκε ο άγγελος του Θεού στα αυλάκια των αμπελιών, και υπήρχε φράχτης από τη μία και από την άλλη πλευρά. Και βλέποντας το ζώο τον άγγελο πέρασε ξυστά από τον φράχτη και σύνθλιψε το πόδι του Βαλαάμ στον τοίχο.Και αυτός το χτύπησε περισσότερο. Και επέμενε ο άγγελος του Θεού και πήγε και στάθηκε σε ένα μέρος στενό, όπου δεν υπήρχε πέρασμα αριστερά και δεξιά. Και βλέποντας το γαϊδουράκι τον άγγελο του Θεού γονάτισε κάτω από τον Βαλαάμ. Και θύμωσε ο Βαλαάμ και το χτύπησε ξανά με τη ράβδο. Και άνοιξε ο Θεός το στόμα του γαϊδουριού και λέει στον Βαλαάμ. Τι σου έκανα και με χτυπάς και τρίτη φορά; και είπε ο Βαλαάμ. Γιατί με κορόϊδεψες. και αν είχα μαχαίρι στο χέρι θα σε χτυπούσα. Και λέγει η όνος. Δεν είμαι εγώ η όνος , που με έχεις από τα νιάτα σου μέχρι σήμερα; σου ξανάκανα τέτοιο πράγμα; Και είπε, όχι. Και αποκάλυψε ο Θεός τα μάτια του Βαλαάμ και βλέπει τον άγγελο του Κυρίου να στέκεται στον δρόμο και να έχει το σπαθί στα χέρια και έπεσε και τον προσκύνησε. και του είπε ο άγγελος του Θεού. γιατί χτύπησες το ζώο σου τρείς φορές; και να εγώ ήρθα για να σου αλλάξω τον δρόμο , ότι πήρες άλλο δρόμο, και βλέποντάς με το ζώο έφυγε από μένα τρεις φορές. και αν δεν άλλαζε δρόμο, εσένα θα σε σκότωνα ενώ εκείνη θα την περιποιόμουν. Και είπε ο Βαλαάμ, έκανα λάθος , δεν ήξερα ότι εσύ έκλεινες το δρόμο, και τώρα αν σου αρέσει γυρίζω πίσω. και είπε ο άγγελος , πήγαινε μαζί με τους ανθρώπους. αλλά αυτό που θα σου πω αυτό μόνο θα τους πεις. Και πήγε με τους άρχοντες της Βαλάκ.

Το Μυστήριο του Ιερού Εύχελαίου

α. Το νόημα και ή σύσταση του Μυστηρίου

Ή σύσταση του ιερού αυτού Μυστηρίου στηρίζεται στην εξουσία πού έδωσε ό Χριστός στους Μαθητές Του, «...ώστε (μ' αυτήν την εξουσία) θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» (Ματθ. ι', 1). και οι Απόστολοι πιστοί εκτελεστές των εντολών του Κυρίου επέστρεφαν από τις περιοδείες τους και με ενθουσιασμό ομολογούσαν: "Κύριε και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματι σου» (Λουκ. ι', 17). Γι' αυτό και ό Ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει ότι οι Απόστολοι «...ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους και εθεράπευον» (Μαρκ. στ', 13).
Αυτή ή θεραπευτική τακτική τηρήθηκε και μετά την Πεντηκοστή από τους Αποστόλους και τους διαδόχους τους και είναι προνόμιο πού χορηγήθηκε από τον Χριστό στην Εκκλησία Του. Αυτό το προνόμιο καθιερώνει πρακτικά αργότερα (μεταξύ 55-60 μ.Χ.) ό Απόστολος Ιάκωβος, ό Άδελφόθεος, στην επιστολή του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εάν κάποιος είναι άρρωστος, να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας να προσευχηθούν γι' αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. και ή προσευχή πού γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο» (Ίακ. ε', 13-15).

β. Τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου

Τα σημεία αυτά είναι τρία:
(1) Το καθαρό «ελαιον».
(2) Ή επάλειψη των μελών του σώματος (κεφαλής -χειρών) καί
(3) Ή ευχή του Ιερέα:
«Πάτερ Άγιε, ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων... ίασαι τον δούλον Σου... έκ της περιεχούσης αυτόν σωματικής και ψυχικής ασθενείας και ζωοποίησον αυτόν δια της χάριτος του Χριστού Σου...».

γ. Σχέση Ευχελαίου και Εξομολογήσεως

Το ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου γίνεται σε περιπτώσεις ασθενειών ή σε ψυχορραγούντες και όχι π.χ. για το καλό του μήνα ή του χρόνου, για να φύγουν τα δαιμονικά. για να έλθει ή ευλογία του Θεού επειδή όλα πάνε «κακά και ανάποδα» ή γι' άλλες ποικίλες περιπτώσεις46, για τίς όποίες μπορούμε να κάνουμε αγιασμό ή ο,τι άλλο μας συστήσει ό Ιερέας. Μαζί λοιπόν με τίς ευχές για θεραπεία της ψυχής και του σώματος μνημονεύονται και συγχωρητικές ευχές των αμαρτιών του ασθενούς και των συμμετεχόντων στο Μυστήριο ανθρώπων, όπως τονίζει και ό Άδελφόθεος Ιάκωβος: «...και αν έχει κάνει αμαρτίες θα τους τις συγχωρέσει ο Κύριος» (Ίακ. ε', 15). Ζητούμε τη συγχώρηση των αμαρτιών, πρώτον διότι ο ίδιος ό Κύριος μας έδίδαξε ότι και οι σωματικές ασθένειες πολλές φορές έχουν σαν αίτιο τις αμαρτίες μας και δεύτερον διότι ή αμαρτία αφήνει τις ουλές της στις ψυχές και τα σώματα μας ακόμη και μετά τη μετάνοια και εξομολόγηση μας.
Με δεδομένο ότι του Εύχελαίου προηγείται το ιερό Μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως στο οποίο ενωρίτερα ό πιστός συμμετέχει, γίνεται αποδεκτό αυτό πού αναγράφεται σε ορισμένα Βυζαντινά λειτουργικά υπομνήματα. Ή Εξομολόγηση και το Ευχέλαιο είναι οι δύο πλευρές ενός και μοναδικού θεραπευτικού «μυστηρίου», στο όποιο ή Θεία Χάρη συγχωρεί τις αμαρτίες μας και θεραπεύει τα ψυχικά και σωματικά μας νοσήματα είναι Μυστήρια ψυχοσωματικής ιάσεως και ολοκληρώσεως του χριστιανού.

δ. Πληρότητα του Μυστηρίου

Το Ευχέλαιο τελείται κανονικά από επτά Ιερείς. Επτά είναι και τα Αποστολικά και Ευαγγελικά αναγνώσματα, επτά είναι και οι ευχές γι' αυτό ανάβουμε και επτά κεριά (ό αριθμός επτά σημαίνει πληρότητα). Όταν δεν είναι εύκολη ή ανεύρεση επτά Ιερέων γίνεται και από λιγότερους, ή κατ' οικονομία και από ένα μόνο. Ή πληρότητα του αριθμού επτά σημαίνει ότι το Αγιο Ευχέλαιο εκφράζει και φανερώνει την αγάπη και τη στοργή ολόκληρης της Εκκλησίας για το άρρωστο σωματικά και ψυχικά μέλος της. Στίς δύσκολες στιγμές της ασθενείας του άρρωστου μέλους της, εμπρός στον κίνδυνο του σωματικού θανάτου του, εύχεται ή Εκκλησία (παριστάμενοι Ιερείς και Λαϊκοί), κατά την τέλεση του ιερού αυτού Μυστηρίου, την πλήρη ίαση και την ολοκληρωτική θεραπεία του ασθενούς, για να αποδοθεί και πάλι στην Εκκλησία «σώος και ολόκληρος», για να «ευαρεστή και να πράττη» το θέλημα του Θεού.

ε. Τέλεση του Μυστηρίου

Στούς Ιερούς Ναούς τελείται Ευχέλαιο τη Μεγάλη Τετάρτη απόγευμα για καλύτερη προετοιμασία των πιστών, πρίν από τη θεία Κοινωνία των ήμερων του Πάσχα. Κατά αντιστοιχία το ίδιο πράττουν πολλοί και προ των Χριστουγέννων, όπως και σ' άλλες περιπτώσεις κατά την κρίση των Ιερέων και τίς ανάγκες της Ενορίας.
Όταν κάποιος θέλει να τελεστεί το Ιερό Ευχέλαιο στο σπίτι του για λόγους υγείας μπορεί να ενεργήσει ορθότερα ως έξης: Πρίν από το Εύχέλαιο οι οικείοι του ασθενούς και ό ίδιος ό ασθενής εξομολογούνται εν μετάνοια, προετοιμάζονται με νηστεία, κάνουν πολλή προσευχή και τελούν το Ευχέλαιο. Την επομένη κανονίζουν να τελεστεί και ιδιαίτερη Θεία Λειτουργία υπέρ υγείας του πάσχοντος, στην οποία και κοινωνούν. Εάν ό ασθενής είναι κατάκοιτος, κοινωνεί στο σπίτι. Για να γίνουν τ' ανωτέρω δεν πρέπει το Ευχέλαιο να γίνει κοσμικό γεγονός. Αυτοί πού θα προσκληθούν, για να παραστούν σ' αυτό, θα πρέπει να έχουν διάθεση να συμπροσευχηθοϋν και να συμβάλουν ουσιαστικά στο πρόβλημα μας. (Ή καλύτερη συμβολή τους είναι η «εν έπιγνώσει» συμμετοχή τους στο Μυστήριο).
Από πλευράς τυπικής προετοιμασίας του Μυστηρίου απαιτείται μια βαθιά πιατέλα με αλεύρι (για να τοποθετηθούν σ' αυτήν τα επτά κεριά), καντήλα, θυμιατό, χριστήρας (ή χριαλίδιο), Εικόνα. οι παρευρισκόμενοι δεν είναι άπαραίτητο να κρατούν κερί στο χέρι κατά τη διάρκεια του Μυστηρίου. Ή εύκολη αυτή προετοιμασία γίνεται και ουσιαστική, εάν προσφέρουμε την ψυχή μας αγνή, καθαρή, ταπεινή. Ετσι συμμετέχουμε στο αγγελικό πανηγύρι των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας!
Όταν, μερικές φορές, βλέπουμε ότι οι αιτήσεις μας, με το Ευχέλαιο πού τελούμε, δεν ικανοποιούνται, αυτό μπορεί να συμβαίνει διότι:
-Δεν πιστεύουμε ταπεινά και απλά ότι για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά και εύκολα.
-Ή προσευχή μας δε βγαίνει από χείλη και ζωή καθαρή.
-Οί αιτήσεις μας δεν είναι σύμφωνες με το πνεύμα του Ευαγγελίου: «Ούχ ως εγώ θέλω, άλλ' ως Σύ» (Ματθ. κστ',39).
-Ζητάμε περισσότερο την υγεία του σώματος, ενώ θα έπρεπε να ζητούμε πρωτίστως την υγεία της ψυχής.
Άλλα, ακόμη δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ό Θεός πού μας αγαπά απεριόριστα, είναι δυνατόν να μας στερεί αυτό πού ζητάμε σήμερα, για να μας προσφέρει αύριο κάτι πολύ ανώτερο! Γι' αυτό ό θείος Χρυσόστομος τονίζει: «υπάρχουν περιπτώσεις για τίς όποιες θα ευχαριστούμε τον Θεό περισσότερο γι' αυτά πού δε μας έδωσε, παρά γι' αυτά πού μας δίνει»!

*****

46. Κάποια μητέρα ζήτησε από τον Ιερέα της ενορίας της να κάνει Ευχέλαιο, διότι το γιο της τον συνέλαβαν οι Αστυνομικοί και τον έκλεισαν στις φυλακές... αδίκως! Το ίδιο συμβαίνει όταν λέμε στον Ιατρό:

Σημ. Γιατρέ θέλω να μου δώσεις αυτό το φάρμακο. Όπως ό ιατρός πρώτα μας εξετάζει και μετά μας δίδει το φάρμακο, οποίο αυτός κρίνει, έτσι και στα πνευματικά. Λέμε στον Ιερέα ή τον Πνευματικό μας το πρόβλημα πού μας απασχολεί και τότε αυτός αποφασίζει το «φάρμακο» πού θα μας δώσει ή θα μας συστήσει (ευχή, αγιασμό, ευχέλαιο, εξομολόγηση κ.λπ.).

Από το βιβλίο "Λατρευτικό Εγχειρίδιο"

Από: www.pigizois.net

Ότε οι Ένδοξοι Μαθηταί

Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι

O Ιωσήφ και η γυναίκα του Πετεφρή

ΙΩΣΗΦ δὲ κατήχθη εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν Πετεφρὴς ὁ εὐνοῦχος Φαραώ, ὁ ἀρχιμάγειρος, ἀνὴρ Αἰγύπτιος, ἐκ χειρῶν τῶν ᾿Ισμαηλιτῶν, οἳ κατήγαγον αὐτὸν ἐκεῖ. 2 καὶ ἦν Κύριος μετὰ ᾿Ιωσήφ, καὶ ἦν ἀνὴρ ἐπιτυγχάνων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ οἴκῳ παρὰ τῷ κυρίῳ αὐτοῦ τῷ Αἰγυπτίῳ. 3 ᾔδει δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος ἦν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ὅσα ἐὰν ποιῇ, Κύριος εὐοδοῖ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. 4 καὶ εὗρεν ᾿Ιωσὴφ χάριν ἐναντίον τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ εὐηρέστησεν αὐτῷ, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, ἔδωκε διὰ χειρὸς ᾿Ιωσήφ. 5 ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ καταστῆναι αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, καὶ ηὐλόγησε Κύριος τὸν οἶκον τοῦ Αἰγυπτίου διὰ ᾿Ιωσήφ, καὶ ἐγενήθη εὐλογία Κυρίου ἐν πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτῷ ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ. 6 καὶ ἐπέτρεψε πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, εἰς χεῖρας ᾿Ιωσὴφ καὶ οὐκ ᾔδει τῶν καθ᾿ αὑτὸν οὐδὲν πλὴν τοῦ ἄρτου, οὗ ἤσθιεν αὐτός.   Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα. 7 καὶ ἐγένετο μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα καὶ ἐπέβαλεν ἡ γυνὴ τοῦ κυρίου αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς ἐπὶ ᾿Ιωσὴφ καὶ εἶπε· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ. 8 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, εἶπε δὲ τῇ γυναικὶ τοῦ κυρίου αὐτοῦ· εἰ ὁ κύριός μου οὐ γινώσκει δι᾿ ἐμὲ οὐδὲν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, ἔδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μου 9 καὶ οὐχ ὑπερέχει ἐν τῇ οἰκίᾳ ταύτῃ οὐδὲν ἐμοῦ, οὐδὲ ὑπεξῄρηται ἀπ᾿ ἐμοῦ οὐδὲν πλὴν σοῦ, διὰ τὸ σὲ γυναῖκα αὐτοῦ εἶναι, καὶ πῶς ποιήσω τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; 10 ἡνίκα δὲ ἐλάλει τῷ ᾿Ιωσὴφ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας, καὶ οὐχ ὑπήκουεν αὐτῇ καθεύδειν μετ᾿ αὐτῆς τοῦ συγγενέσθαι αὐτῇ. 11 ἐγένετο δὲ τοιαύτη τις ἡμέρα, καὶ εἰσῆλθεν ᾿Ιωσὴφ εἰς τὴν οἰκίαν ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶς ἦν τῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ ἔσω, 12 καὶ ἐπεσπάσατο αὐτὸν τῶν ἱματίων λέγουσα· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ. καὶ καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 13 καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν, ὅτι καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω, 14 καὶ ἐκάλεσε τοὺς ὄντας ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ εἶπεν αὐτοῖς λέγουσα· ἴδετε, εἰσήγαγεν ἡμῖν παῖδα ῾Εβραῖον ἐμπαίζειν ἡμῖν· εἰσῆλθε πρός με λέγων· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ ἐβόησα φωνῇ μεγάλῃ· 15 ἐν δὲ τῷ ἀκοῦσαι αὐτὸν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 16 καὶ καταλιμπάνει τὰ ἱμάτια παρ᾿ ἑαυτῇ, ἕως ἦλθεν ὁ κύριος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 17 καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα λέγουσα· εἰσῆλθε πρός με ὁ παῖς ὁ ῾Εβραῖος, ὃν εἰσήγαγες πρὸς ἡμᾶς, ἐμπαῖξαί μοι καὶ εἶπέ μοι· κοιμηθήσομαι μετὰ σοῦ· 18 ὡς δὲ ἤκουσεν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 19 ἐγένετο δέ, ὡς ἤκουσεν ὁ κύριος αὐτοῦ τὰ ρήματα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅσα ἐλάλησε πρὸς αὐτόν, λέγουσα· οὕτως ἐποίησέ μοι ὁ παῖς σου, καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ. 20 καὶ λαβὼν ὁ κύριος ᾿Ιωσὴφ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸ ὀχύρωμα, εἰς τὸν τόπον, ἐν ᾦ οἱ δεσμῶται τοῦ βασιλέως κατέχονται ἐκεῖ ἐν τῷ ὀχυρώματι.   21 Καὶ ἦν Κύριος μετὰ ᾿Ιωσὴφ καὶ κατέχεεν αὐτοῦ ἔλεος καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν ἐναντίον τοῦ ἀρχιδεσμοφύλακος, 22 καὶ ἔδωκεν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τὸ δεσμωτήριον διὰ χειρὸς ᾿Ιωσὴφ καὶ πάντας τοὺς ἀπηγμένους, ὅσοι ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, καὶ πάντα ὅσα ποιοῦσιν ἐκεῖ, αὐτὸς ἦν ποιῶν. 23 οὐκ ἦν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τοῦ δεσμωτηρίου γινώσκων δι᾿ αὐτὸν οὐδέν· πάντα γὰρ ἦν διὰ χειρὸς ᾿Ιωσὴφ διὰ τὸ τὸν Κύριον μετ᾿ αὐτοῦ εἶναι, καὶ ὅσα αὐτὸς ἐποίει, ὁ Κύριος εὐώδου ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. Αποδοσή Ο Ιωσήφ οδηγήθηκε στην Αίγυπτο, και τον απέκτησε ο Πετεφρής ο ευνούχος του Φαραώ, ο αρχιμάγειρας, άνδρας Αιγύπτιος, από τα χέρια των Ισμαηλιτών, οι οποίοι τον οδήγησαν εκεί. Και ήταν ο Κύριος με τον Ιωσήφ, και κατάφερε να γίνει έμπιστος στον Αιγύπτιο. Και γνώριζε ο κύριος του ότι ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ και ευλογούσε τα έργα του. Και βρήκε χάρη κοντά στον κύριο του , και τον ευχαρίστησε και τον κατέστησε διαχειριστή του σπιτιού του. Έτσι ευλόγησε ο Κύριος το σπίτι του Πετεφρή και τα υπάρχοντά του εξαιτίας του Ιωσήφ. Και του έδωσε εξουσία να περνάνε τα πάντα από τα χέρια του εκτός από τον άρτο που έτρωγε. Και ήταν ο Ιωσήφ πολύ καλός και όμορφος στην όψη. Και τον έβαλε στον μάτι η γυναίκα του κυρίου του και του ζήτησε να κοιμηθούν μαζί. Αυτός όμως δεν ήθελε, και είπε στην γυναίκα του κυρίου του. Αν ο κύριός μου δεν θέλει να ξέρει τίποτα από αυτά που αφορούν το σπίτι του, και όσα είναι δικά του, μου τα έδωσε να τα διαχειρίζομαι, και τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι υπό τον έλεγχο μου εκτός από εσένα , επειδή είσαι γυναίκα του, πως εγώ θα κάνω το θέλημά σου το πονηρό, και θα αμαρτήσω μπροστά στον Θεό; Όμως μιλούσε στον Ιωσήφ γι’ αυτό το θέμα κάθε ημέρα, ενώ αυτός δεν την υπάκουγε. Μπήκε μια μέρα ο Ιωσήφ στο σπίτι να κάνει την εργασία του και δεν ήταν κανένας μέσα. Και του άρπαξε τον ιματισμό του και του λέει. Κοιμήσου μαζί μου. Και άφησε τα ιμάτια του στα χέρια της και έφυγε και ήλθε έξω. Αυτή μόλις το είδε αυτό φώναξε τους υπηρέτες και τους λέγει. Κοιτάξτε μας έφερε έναν νέο Εβραίο να μας κοροϊδέψει. Ήρθε σε μένα λέγοντας κοιμήσου μαζί μου και φώναξα δυνατά και έφυγε και βγήκε έξω από το σπίτι. Και κράτησε τα ιμάτια έως ότου ήρθε ο κύριος του σπιτιού. Και του είπε. Ήλθε σε εμένα ο νεαρός Εβραίος, που μας τον έφερες, για να με κοροϊδέψει και μου είπε. Θα κοιμηθώ μαζί σου. Μόλις όμως άκουσε ότι ύψωσα τη φωνή μου και φώναξα, μου άφησε τα ιμάτια του και έφυγε έξω. Και μόλις τα άκουσε αυτά ο κύριος θύμωσε πολύ. Και άρπαξε τον Ιωσήφ και τον έβαλε στην φυλακή. Και ήταν ο Κύριος μαζί με τον Ιωσήφ και του έστελνε το έλεος του και του έδωσε χάρη μπροστά στον αρχιδεσμοφύλακα. Και παρέδωσε ο αρχιδεσμοφύλακας το δεσμοτήριο στα χέρια του Ιωσήφ. Και του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Και όλα ήταν στα χέρια του Ιωσήφ, επειδή ο Κύριος ήταν μαζί του και όσα έκανε ο Κύριος τον βοηθούσε. ---- Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν, εὑρὼν ὁ δράκων, διὰ ῥημάτων, ἔσπευδε κολακείας, ὑποσκελίσαι τὸν Ἰωσήφ, ἀλλ' αὐτὸς καταλιπὼν τὸν χιτῶνα, ἔφυγε τὴν ἁμαρτίαν, καὶ γυμνὸς οὐκ ᾐσχύνετο, ὡς ὁ Πρωτόπλαστος, πρὸ τῆς παρακοῆς· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.

Χριστός και μαγεία

  www.omf.gr


Απίθανα πράγματα συμβαίνουν στο Κονγκό· όμως συμβαίνουν. Απομαγνητοφώνησα και τα πέρασα στο χαρτί και σας τα στέλνω, όσα με απλότητα και ειλικρίνεια διηγήθηκε σε πολυάριθμο ακροατήριο στην αίθουσα ομιλιών στην ιεραποστολή της Κανάνγκα ο κληρικός π. Βασίλειος Muamba. Είναι αυθεντικά και εύλαλα!
«Το 1996 έκανα ένα ιεραποστολικό ταξίδι στο Dimbelenge, συνοδευόμενος από ένα αγόρι-ψάλτη του Κέντρου της Ιεραποστολής της Κανάνγκα κι ένα άλλο αγόρι που ήρθε μαζί μας στο δρόμο.
Όταν φτάσαμε, συναντήσαμε τους παλιούς πιστούς που είχα βαπτίσει την περασμένη χρονιά και κάποιους που περίμεναν να βαπτιστούν τώρα. Μας έδωσαν ένα σπίτι για να περάσαμε τις μέρες που θα μέναμε κοντά τους.
Ανάμεσα σ' αυτούς που περίμεναν το βάπτισμα υπήρχε κάποιος άνδρας, που με μαγικό τρόπο έστελνε κεραυνούς και είχε ήδη σκοτώσει πολλούς ανθρώπους.
Ο παραδοσιακός αρχηγός του χωριού τον είχε τιμωρήσει απαγορεύοντας του να πίνει νερό από το ποτάμι της περιοχής Mukamba.
Εβάπτισα όσους περίμεναν το βάπτισμα κι ανάμεσά τους κι αυτόν τον μάγο.
Το βράδυ ζύμωσα και άφησα το πρόσφορο για την Θεία Λειτουργία της επομένης. Πήγαμε και οι τρείς να κοιμηθούμε.
Κατά τις 4 το πρωί ένας δυνατός άνεμος άρχισε μα φυσά που έκανε να κουνιέται όλο το σπίτι. Πετάχτηκα απ' τον ύπνο και άκουσα τα δύο παιδιά - συνοδούς μου - να κλαίνε και να φωνάζουν:
- Πάτερ, πεθαίνουμε, ελάτε να μας σώσετε!
Άκουγα τα παιδιά όμως δεν μπορούσα να κουνηθώ και να φτάσω στο δωμάτιο των παιδιών.
Κατάλαβα ότι ήμουν ζωντανός γιατί ένιωθα το κεφάλι μου. Όμως όλο το σώμα ήταν παράλυτο.
Είχα μαζί μου ένα σταυρό που ο αείμνηστος π. Χαρίτων μου έδωσε κάποτε στην Τσικάμβα. Τον είχα τοποθετήσει από το βράδυ πάνω στο τραπέζι. Σκέφτηκα να τον πάρω και να κάνω προσευχή. Όμως δεν μπορούσα να απλώσω το χέρι μου.
Τα παιδιά συνέχιζαν να κλαίνε πιο δυνατά.
Έφερα με δυσκολία το χέρι πάνω στο πόδι μου, έκανα το σημείο του Σταυρού και κατάλαβα ότι μπορώ να κουνηθώ.
Κάθισα στο κρεβάτι με τα πόδια κρεμασμένα αλλά ο άνεμος με πέταγε από τον ένα τοίχο στον άλλο του δωματίου. Με δυσκολία και χτυπώντας πέρα-δώθε βγήκα από το δωμάτιο, πέρασα στην βεράντα όπου είδα το μηχανάκι μου πεταμένο, αναποδογυρισμένο στην άκρη της βεράντας και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο των παιδιών. Μπήκα μέσα, τα έπιασα από το χέρι, τα ρούχα τους ήταν ξεσκισμένα, σχεδόν γυμνά, έκαναν εμετό και είχαν διάρροια. Ήταν περίπου 6 η ώρα το πρωί.
Υπήρχε μέσα στην αυλή του σπιτιού ένας νυχτερινός φύλακας που κατοικεί με όλη την οικογένειά του σ' ένα σπίτι στο ίδιο οικόπεδο. Αυτός είχε ακούσει όσα συνέβαιναν στο δικό μας σπίτι αλλά δεν μπορούσε να μας πλησιάσει για βοήθεια. Έβγαλα τα παιδιά έξω και τους είπα να μείνουν στην βεράντα κι εγώ ξαναμπήκα στο σπίτι.
Άρχισα να καλώ τον φύλακα με το όνομά του. Κάποια στιγμή έφτασε. «Δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ' αυτά που συμβαίνουν;» τον ρώτησα. «Μήπως κατάλαβες τι έγινε όλο το πρωί;»
«Τα άκουσα όλα, μου είπε, αλλά δεν έβρισκα δύναμη για να έρθω κοντά σας.»
Τον παρακάλεσα να πάει να καλέσει κάποιους συγγενείς μου που κατοικούν σ' αυτήν την περιοχή και τους πιστούς.
Το πρωί έπρεπε να τελέσω τη Θεία Λειτουργία.
Ήρθα πολλοί πιστοί και κάποιοι μου είπαν: «Όλα αυτά που συνέβησαν την νύχτα, είναι γιατί βάπτισες χτες, τον αρχηγό των ''κεραυνοβόλων''. Οι φίλοι του σκέφτηκαν: "Θα πειράξουμε και θα δοκιμάσουμε τώρα αυτόν που βάπτισε τον αρχηγό μας.»
Βγήκα για μια στιγμή έξω από το χώρο που θα τελούσα σε λίγο την Θεία Λειτουργία. Κάποιοι πιστοί και κάποιοι χωρικοί αβάπτιστοι μου είπαν:
- Θέλησαν να σας σκοτώσουν, όμως δεν τα κατάφεραν. Πιστεύουμε κι εμείς ότι ο Θεός σας είναι Δυνατός, ο Αληθινός. Ζητάμε λοιπόν να μας βαπτίσετε κι εμάς, όλους.
Τους βάπτισα.
Και ο αρχηγός των κεραυνοβόλων ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ ότι ο Θεός μας είναι ο Αληθινός Θεός.
Τέλειωσε το ταξίδι και επέστρεψα στην Κανάνγκα.
Όταν θα έκανα το επόμενο ταξίδι, ο Επίσκοπος μού έδωσε ένα Σταυρό λέγοντάς μου: «όταν φτάσεις, θα ρίξεις αυτό το Σταυρό στο ποτάμι της περιοχής και θα πεις στους πιστούς να κολυμπήσουν να τον βρουν και να σου το φέρουν.»
Σ' αυτό μου τον λόγο πολλοί πιστοί έπεσαν στο ποτάμι να βρουν τον Σταυρό. Αυτός που τον βρήκε και μου τον έφερε ήταν ο αρχηγός των κεραυνοβόλων, που είχα βαπτίσει στο προηγούμενο ταξίδι.
Επέστρεψα στην Κανάνγκα.
Στις γιορτές του Πάσχα, κάποιοι πιστοί του Dibelenge και ανάμεσά τους ο αρχηγός των κεραυνοβόλων ήρθαν για να γιορτάσουν στο Κέντρο της Ιεραποστολής.
Παρουσίασα στον Επίσκοπο τον πιστό που βρήκε τον Σταυρό και ο Επίσκοπος του έδωσε ένα δώρο.
Είχε την συνήθεια να περπατά ξυπόλητος, τώρα άρχισε να φοράει παπούτσια.
Άρχισε επίσης να πίνει νερό από το απαγορευμένο γι' αυτόν ποτάμι.»
 

† Ο Κεντρώας Αφρικής Ιγνάτιος

Τον νυμφώνα σου βλέπω

Ιδού ο νυμφίος

Κυριακή των Βαΐων

«Είναι παραμύθι ο πλούτος της Εκκλησίας»

Εφημερίδα ΤΑΝΕΑ 

http://www.tanea.gr

ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ

O προκάτοχός του στην Αρχιεπισκοπή, ο Χριστόδουλος, έλεγε στους νέους «ελάτε στην Εκκλησία όπως είστε». Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ακολουθεί αντίθετη πορεία. «Εγώ πηγαίνω όπως είμαι σε αυτούς», λέει στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» για τον τρόπο που έχει επιλέξει να προσεγγίσει τη νεολαία. Σταθερός στη θέση που έχει διατυπώσει τις τελευταίες ημέρες, λέει ότι δέχεται να φορολογηθεί η Εκκλησία αλλά όπως όλοι, όχι άδικα. Προσθέτει ότι είναι «παραμύθι» τα περί αμύθητου θησαυρού που κατέχει η Εκκλησία. Κάνει μάλιστα μία πρόταση προς την κυβέρνηση: να αποδεσμεύσει τα κτήματα της Εκκλησίας και ένα από αυτά, όσο κάνει, να δοθεί στο Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας. Όταν ερωτάται αν τώρα είναι η ώρα να περιοριστεί η «χλιδή» της Εκκλησίας - οι χρυσοί σταυροί, τα ακριβά άμφια- απαντά ότι παίρνει μισθό 2.300 ευρώ. «Τι χλιδή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με 2.300 ευρώ;».
Ηελληνική οικονομία βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της. Δεν θα έπρεπε και η Εκκλησία να βοηθήσει με τη φορολόγησή της;
Υπάρχει μία παρεξήγηση. Ποιος είπε ότι η Εκκλησία δεν φορολογείται; Πρώτα πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι τον τελευταίο χρόνο η Εκκλησία διέθεσε 100 εκατ. ευρώ για το φιλανθρωπικό έργο της σε όλη την Ελλάδα. Και θα συνεχίζει να τα προσφέρει. Ξεχνιόμαστε και δεν δεχόμαστε ότι η Εκκλησία έχει, συμπληρώνοντας την Πολιτεία, περί τα 750 ιδρύματα που προσφέρουν αυτήν τη στιγμή και εξυπηρετούν τους ανθρώπους.

Και κάτι άλλο. Αυτό το θέμα του αμύθητου θησαυρού της Εκκλησίας είναι ένα παραμύθι. Και θα πρέπει κάποτε να απομυθοποιηθεί αυτό το θέμα.

Θα σας πω την προσωπική μου άποψη. Όπως όλοι οι Έλληνες, τα φυσικά πρόσωπα, και εμείς οι κληρικοί, να φορολογούμαστε και φορολογούμαστε με τον ίδιο τρόπο. Και έπειτα η Εκκλησία δεν είναι ένας ενιαίος διοικητικός οργανισμός. Είναι και τα εκατοντάδες νομικά πρόσωπα που έχει, ναοί, μοναστήρια. Είμαι απόλυτα σύμφωνος, όπως όλα τα νομικά πρόσωπα της επικράτειάς μας, έτσι να φορολογούνται και τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας. Δηλαδή, έσοδα τόσα. Έξοδα τόσα. Καθαρό αποτέλεσμα. Φορολογία. Δεν έχουμε αντίρρηση. Καμία απολύτως.

Προσφέραμε, προσφέρουμε και θα προσφέρουμε στον λαό. Χωρίς να μας ζητηθεί. Χωρίς να το «διαφημίζουμε». Αλλά αυτή η λογική, από αυτά που έχεις τα παίρνω χωρίς να λογαριάζω ποια είναι τα έξοδά σου, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε δίκαιη.

Να εκφράσω μία τολμηρή άποψη; Έκανε μία πολύ ωραία πρόταση ο πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Πετσάλνικος, για μία πρωτοβουλία που ανέλαβε, μία ωραία προσπάθεια, όλοι να συνεισφέρουμε στο Ταμείο που έχει φτιάξει για να βοηθήσουμε στην εξόφληση του χρέους της πατρίδας. Να μας αποδεσμεύσει η Πολιτεία τα κτήματα που έχει δεσμευμένα. Αυτά που κάποιοι ονομάζουν «φιλέτα»- όλα αυτά είναι δεσμευμένα- να μας τα απελευθερώσει. Και ένα από αυτά, ολόκληρο, όσο κι αν κάνει, να πάει σε αυτό το Ταμείο. Να δώσουμε ένα ποσό. Αλλά από τη μία μεριά μάς τα κρατάει δεσμευμένα. Θέλει να τα φορολογεί χωρίς να μας δίνουν έσοδα. Έτσι, μας κρατάει σε ομηρεία. Μιλάνε για τις μετοχές. Το 2009 δεν μας έδωσαν μέρισμα. Κανένα έσοδο. Το 2010 κανένα μέρισμα. Πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνει και το 2011.

Επομένως, πρότασή μου είναι: πρέπει να γίνει ένας ειλικρινής διάλογος μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα. Και πιστεύω ότι θα βρεθούν τρόποι οι οποίοι θα βοηθήσουν τον λαό μας.

Μήπως έχει έρθει η ώρα να σκεφτείτε κάποιους τρόπους ώστε να περιοριστεί αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως «χλιδή» της Εκκλησίας; Βλέπει ακριβά άμφια. Βλέπει χρυσούς σταυρούς. Ακριβά αυτοκίνητα σε κάποιες περιπτώσεις...
Κοίταξε, εδώ σε εμάς ισχύει το ρητό που λέει «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Τα πιο πολλά από αυτά είναι πλαστικά (πιάνει το εγκόλπιο που φοράει και το δείχνει). Θα μου πεις, γιατί τα χρησιμοποιείτε; Δεν είναι τόσο το κόστος, όπως παρουσιάζεται. Αλλά εκεί, ας πούμε ότι είναι και μία παράδοση ή και μία ιδιοτροπία μερικών ανθρώπων. Κι αυτό θα πρέπει να το δούμε...

Ο Αρχιεπίσκοπος τι μισθό νομίζετε ότι παίρνει στην Ελλάδα; 2.300 ευρώ. Λοιπόν, τι χλιδή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με 2.300 ευρώ; Όταν κατέβω τώρα κάτω, δέκα άνθρωποι θα περιμένουν να τους δώσω κάτι. Ένα βοήθημα. Μπορώ να το αρνηθώ;

Είναι ώρα να δούμε όλοι την αλήθεια κατάματα. Και να παλέψουμε όλοι μας για να κάνουμε μία νέα αρχή. Όλο αυτό το μπάχαλο το δημιουργήσαμε μόνοι μας. Και δεν θα διορθωθεί εάν δεν το διορθώσουμε μόνοι μας. Εμείς πρώτοι, παπάδες, πολιτικοί, όλοι. Δεν θα το διορθώσουν άλλοι για εμάς. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία εσωτερικά. Αυτό εννοούμε όταν λέμε μετάνοια. Μη νομίζετε ότι έχει άλλο νόημα. Αλλάζουμε μυαλό, τρόπο ζωής, τρόπο συμπεριφοράς.

Ο Αρχιεπίσκοπος τι παίρνει στην Ελλάδα; 2.300 ευρώ. Λοιπόν, τι χλιδή μπορεί να κάνει;

«Δεν είναι φυσικό το “πολύ φαίνεσθαι” κάποιων ιεραρχών»

Σε αυτά τα δύο χρόνια έχετε κάνει λάθη;
Κοιτάξτε, λάθη οπωσδήποτε γίνονται.

Το θέμα είναι ποια είναι αυτά που γίνονται συνειδητά, που τα καταλαβαίνουμε δηλαδή και ποια εκείνα που κάποιος άλλος μας τα επισημαίνει. Μέσα μου έχω μερικές αμφιβολίες εάν ενήργησα σωστά. Το πρώτο είναι εάν ήταν σωστό αυτό που έκανα να μη μιλήσω καθόλου για το παρελθόν. Παλεύω. Αλλά λέω «καλά έκανα». Έτσι το βλέπω γιατί πρέπει να σέβομαι πολλά πράγματα σ΄ αυτήν τη ζωή. Το μεγάλο λάθος μου νομίζω, αυτό που μου αναλογεί γιατί δεν είναι μόνο δικό μου, είναι ότι δεν ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή όλες εκείνες τις ενέργειες που έχουν γίνει και έχουν βυθίσει σε χρέος την Αρχιεπισκοπή. Και εννοώ την Αλληλεγγύη. Θα έπρεπε από την αρχή να είχε τελειώσει αυτό το θέμα. Αλλά είπα ότι θα προσπαθήσω σιγά σιγά να εξυγιάνω αυτόν τον οργανισμό, πράγμα που είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Προσφάτως ένας μητροπολίτης είπε ότι εάν δοθεί η ιθαγένεια στους μετανάστες «Εάλω η Ελλάδα»- θα το έχετε ακούσει. Η Σύνοδος πήρε θέση ανακοινώνοντας ότι είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της Πολιτείας. Αυτό αποτελεί και προσωπική σας άποψη;
Κοιτάξτε, εάν μπει γενικά η αρχή ότι όλοι οι μετανάστες θα πάρουν ιθαγένεια, αυτό μας βρίσκει όλους- και εμένα προσωπικά- αντίθετους. Γιατί το πρόβλημα είναι τεράστιο. Όταν όμως ένα παιδί γεννήθηκε από νόμιμους μετανάστες, μεγάλωσε, έγινε 18 ετών, ξέρει τα ελληνικά καλά, έχει ζήσει εδώ πέρα, το βλέπω λίγο άστοχο σε αυτό το παιδί να μη δώσουμε ελληνική ιθαγένεια. Εκείνο που θα έλεγα είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν αυστηρά κριτήρια και να υπολογίζονται και οι ευαισθησίες και οι ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου, είτε σε νοοτροπία, είτε σε περιοχές.

Δημιουργούν κάποιες φωνές μητροπολιτών- που μιλούν για πολιτικά ή εθνικά θέματα- προβλήματα στην Εκκλησία; Με την έννοια πως φαίνεται να ακούγονται μόνο αυτές...
Φυσικό είναι. Φαίνεται, ναι. Πρέπει να πούμε και κάτι άλλο. Η Εκκλησία δεν είναι για να φαίνεται. Η Εκκλησία είναι για να είναι. Το πολύ το φαίνεσθαι της Εκκλησίας δεν είναι φυσιολογικό.

Όλους τους ιεράρχες, όλους τους κληρικούς, μας απασχολούν και μας πονούν τα εθνικά θέματα. Όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας, όπως και όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως, και είμαστε έτοιμοι, εάν μας το ζητήσει η υπεύθυνη Πολιτεία, να κάνουμε αυτό που πρέπει. Λιγότερο και περισσότερο πατριώτες δεν δέχομαι ότι υπάρχουν. Και ο πατριωτισμός του καθενός δεν μετριέται ούτε με τον αριθμό των λέξεων που λέει, ούτε με την ένταση της φωνής του. Όλοι οι Έλληνες στο ίδιο καράβι είμαστε.


Πρώτος στόχος η επιμόρφωση των ιερέων

Ποια είναι τα δύο-τρία έργα που έχετε σχεδιάσει και θέλετε οπωσδήποτε να υλοποιηθούν;

Κατ΄ αρχάς πρέπει να πούμε ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας. Το έργο της Εκκλησίας δεν είναι τα κτίσματα. Το πρώτο μέλημά της είναι πώς θα βοηθήσει τον άνθρωπο. Δηλαδή, αυτό που λέμε και ψάλλουμε για τη σωτηρία των ψυχών. Πώς μπορεί η ενορία να είναι ένας πνεύμονας που ξεκουράζει τον άνθρωπο, τον αναγεννά, τον φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Αυτό είναι το πρωταρχικό έργο της Εκκλησίας.

Για να γίνει όμως αυτό όπως πρέπει, θα πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που το διακονούν, οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν τα προσόντα. Θα ήθελα να πω και ότι και μέσα στον χώρο της Αρχιεπισκοπής υπάρχουν πάρα πολλοί λαμπροί κληρικοί, αξιόλογοι άνθρωποι. Αλλά είναι και μερικοί που είναι ερασιτέχνες. Θα πρέπει σε αυτόν τον τομέα να γίνει πολλή δουλειά.

Με τη δική μου σκέψη και φροντίδα, δημιουργήθηκε ένα κέντρο για επιμόρφωση και εξειδίκευση των κληρικών μας. Να πάρουμε ένα πρόβλημα σήμερα ποιμαντικό, κοινωνικό, όπως είναι τα ναρκωτικά. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που έγινε κληρικός και θα ήθελε να ασχοληθεί με τα παιδιά που υποφέρουν είναι αυτονόητο πως μπορεί να πάει ανάμεσά τους να ζήσει και να βοηθήσει. Πρέπει να έχει μία εξειδίκευση, μία προετοιμασία.

Επομένως, το πρώτο και βασικό έργο που έχει να κάνει η Αρχιεπισκοπή είναι να επιλέξει να βοηθήσει τα στελέχη της Εκκλησίας, ώστε το ποιμαντικό έργο της να είναι πιο αποτελεσματικό.

Αλλά όσο κι αν έχουμε μία οργανωμένη καλή ενορία, έναν ναό, το έργο της Εκκλησίας και του ιερέως δεν περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους της Εκκλησίας. Αντιθέτως, είναι εντολή του Χριστού, η Εκκλησία να έχει διάλογο με την κοινωνία. Και μέσα από αυτήν τη συζήτηση και την επικοινωνία προβάλλουν τα προβλήματα και οι ανάγκες οι καθημερινές. Και έτσι και ο κληρικός, αλλά και το μέλος της Εκκλησίας και οι απλοί άνθρωποι, για να πουν ότι βρίσκονται σε αρμονία με αυτό που πιστεύουν, πρέπει να είναι άνθρωποι αγάπης. Να βγουν προς τα έξω να βοηθήσουν τον άνθρωπο. Κατά τη διδασκαλία του Κυρίου μας και κατά το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη.

Το σχέδιο «όπως στη Λιβαδειά» Τη λειτουργία οκτώ ιδρυμάτων έχει δρομολογήσει η Αρχιεπισκοπή. Ανάμεσά τους είναι ένα ίδρυμα για τα βρέφη που εγκαταλείπονται στα νοσοκομεία. Κατασκηνώσεις για νέους στην Πάρνηθα. «Θα έχουν έναν χώρο όπου θα μπορούν να περνούν θερινές διακοπές αλλά και να τον επισκέπτονται καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους», λέει ο Αρχιεπίσκοπος. Σε συνεργασία με τη Νομαρχία Αθηνών θα κατασκευαστεί ένας χώρος για πρώην χρήστες ναρκωτικών που βρίσκονται στο στάδιο της επανένταξης- «ώστε μέσα από την παραμονή τους εκεί, σιγά σιγά να βρουν μια δουλειά και να ενταχθούν στην κοινωνία»- και ένα παιδικός σταθμός για αυτιστικά παιδιά. Επίσης, έχει προγραμματιστεί να λειτουργήσουν δύο στέγες παιδιών με νοητική υστέρηση. Στα σκαριά είναι και οι ξενώνες για «ανθρώπους που έχουν κάνει εγχειρήσεις από καρκίνο και θέλουν στήριξη. Να μπορούν να κάνουν τη θεραπεία τους και να ξαναγυρίζουν». Επίσης, από την Αρχιεπισκοπή σχεδιάζεται η δημιουργία ενός ξενώνα «για ανθρώπους που γέρασαν, έμειναν κατάκοιτοι και δεν μπορούν να βρουν στέγη. Δεν είναι εύκολο σήμερα μία οικογένεια να συντηρεί συνέχεια έναν κατάκοιτο».


«Το κράτος μάς απομυζά πάντα...»

Χωρισμός Κράτους- Εκκλησίας;

Πότε ήταν ενωμένη η Εκκλησία, κολλημένη με το κράτος; Το κράτος μάς απομυζά πάντα. Να μας αφήσει ελεύθερους... Εμείς οι ταλαίπωροι, από τους Βαυαρούς μέχρι πριν από 20 χρόνια, ήμασταν σκλάβοι. Αποφασίζαμε και μέσα στη συνεδρία ήταν ο βασιλικός επίτροπος και αν δεν υπέγραφε τα πρακτικά ήταν άκυρο ό,τι είχαμε αποφασίσει. Τώρα λίγο έχουμε πάρει μία αναπνοή. Και είμαστε χαρούμενοι. Και θα θέλαμε να μην έχουμε καμία σχέση, να είμαστε εντελώς ελεύθεροι. Αλλά δεν το θέλει η Πολιτεία αυτό το πράγμα.

Η Πολιτεία δεν θέλει τον χωρισμό;

Βεβαίως δεν τον θέλει. Επομένως, φτάσαμε σε ένα σημείο να πούμε ότι δεν υπάρχει σήμερα ένωση. Είμαστε δύο θεσμοί με τους ρόλους του ο καθένας χωριστά. Εκείνο που χρειάζεται είναι να διευκρινιστούν αυτοί οι ρόλοι. Και να δούμε διοικητικά ποιες είναι οι δικές μας αρμοδιότητες και ποιες της Πολιτείας.

Η Πολιτεία γιατί δεν θέλει τον χωρισμό;
Γιατί είναι έξυπνη; Δηλαδή; Κοιτάξτε, μία Εκκλησία η οποία είναι δυνατή, η οποία έστω και κάτω από αυτούς τους δεσμούς μπορεί και ζει, όταν θα είναι ελεύθερη θα έχει περισσότερες δυνάμεις. Και θα είναι και το στόμα της πιο ελεύθερο. Και οι ενέργειές της πιο ελεύθερες. Αν μας πει η Πολιτεία «δεν σας θέλουμε, φύγετε», με γεια της, με χαρά της. Εμείς ζήσαμε χωρίς κράτος. Το κράτος δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Ο λαός δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Λοιπόν, να μην τα πάμε στα άκρα. Δεν υπάρχει λοιπόν πλέον θέμα χωρισμού Εκκλησίας από το Κράτος. Είναι δύο διακριτοί ρόλοι οι οποίοι θέλουν περισσότερη επεξήγηση και διευκρίνιση.

Η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτη Αττικής έχει πληγώσει την Εκκλησία, καθώς συνεχίζεται πάνω από επτά χρόνια. Δεν θέλω να μπω στην ουσία της υπόθεσης, που όμως έχει πληγώσει βαθιά την κοινωνία μας και αυτά που πιστεύει και προσδοκά από την Εκκλησία. Έχω στα χέρια μου μία αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου. Ως Έλληνας πολίτης οφείλω αυτή η απόφαση να εκτελεστεί. Και πρέπει να εκτελεστεί. Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζήτησε από τη Σύνοδο να περάσει από εκκλησιαστικό δικαστήριο η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Δημιουργήθηκε ένταση με το Φανάρι. Πολλοί εξεπλάγησαν διότι δεν την ανέμεναν με εσάς Αρχιεπίσκοπο...
Κοιτάξτε, ούτε έχουν διαταραχθεί οι σχέσεις, ούτε είναι εχθρικές, ούτε έχουμε κάποια αντιπαλότητα. Έχουμε ένα συγκεκριμένο θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και η άποψη η δική μας είναι αυτή η θέση. Και η άποψη του Πατριαρχείου είναι διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν δύο άνθρωποι έχουν διαφορετική άποψη είναι και αντίπαλοι και μαλώνουν. Το θέμα δεν έχει λήξει. Θα προχωρήσει. Αλλά η φιλία μας, οι σχέσεις μας, ο σεβασμός στο Πατριαρχείο, αυτά δεν αμαυρώνονται. Θα υπάρχουν πάντα. Διότι και αύριο θα υπάρχει ένα άλλο υπηρεσιακό θέμα όπου θα έχουμε διαφορετική άποψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δημιουργούνται πολεμικές σχέσεις. Επομένως είναι σχέσεις άριστες, επικοινωνούμε άριστα. Απλώς ένα συγκεκριμένο θέμα- και ξέρετε ποιο είναι...- ο καθένας το βλέπει με άλλο μάτι.


ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
«Το Ευαγγέλιο δεν κάνει εκπτώσεις.

Λέει ο άλλος “εμείς συζούμε”. Είναι ελεύθερος. Δεν μπορώ εγώ να κανονίσω τη ζωή του. Αλλά αν μου πει “μπορώ να είμαι έτσι ελεύθερος, να έχω συμβίωση και να έχω το Ευαγγέλιο που θα με καθοδηγεί”; Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτός θα επιλέξει υπεύθυνα. Αλλά από τη στιγμή που θα ζητήσει να έρθει κοντά μου δεν θα του πω επειδή συμβίωνες ή συμβιώνεις είμαστε απέναντι. Σέβομαι την ελευθερία του καθενός. Αλλά δεν μπορώ να του πω ότι καλά κάνει».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
«Πήγα στον Άγιο Παντελεήμονα. Ήταν δέκα άνθρωποι και μου είπαν: “Μην κοιτάτε άλλο τους ξένους”. Τους απάντησα: ΄΄Και εκείνοι άνθρωποι είναι΄΄. Ό,τι και να ΄ναι αυτός, Σομαλός, Πακιστανός, θα του πεις ΄΄δεν σου δίνω φαγητό”;».

ΓΙΑ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
«Είμαι της παλιάς σχολής. Δεν τα καταφέρνω, δεν ξέρω. Είμαι... παλαιοημερολογίτης σε αυτά, δυσκολεύομαι. Πάντως το θέλω. Με βολεύει. Βλέπω την ανάγκη».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟ ΤΟΥ
«Ήταν ένας άνθρωπος δημιουργικός, πληθωρικός με πολλά χαρίσματα. Έλεγε “ελάτε όπως είστε”. Εγώ, πηγαίνω όπως είμαι. Ακολουθώ αντίθετη πορεία. Δεν έχουμε διαφορά. Ο τρόπος αλλάζει».

Εικόνα της ανάσταση του Λαζάρου

Μαρμαρωμένος Βασιλιάς

Γράμματα Σπουδάματα - Χολέβας - Η αγιασμένη Επανάσταση και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας - 23 Μαρ 10

" Πλούσιοι Επτώχευσαν και Επείνασαν "

Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού

Θετικοί επιστήμονες στο Βυζάντιο

O Σείρητος καλλιεργεί ιδιαίτερα την Γεωμετρία και παρουσιάζεται προτότυπος στις αποδείξεις του

Ο Θέων ο Αλεξανδρεύς (330-395μ.Χ) γράφει στην "Μαθηματικήν Σύνταξιν" του Πτολεμαίου και μας δίνει αστονομικές πληροφορίες για τον Ιππαρχο,καταγράφει και δύο ηλιακές εκλείψεις, τα έτη 365 και 372. Ασχολείται επι πλέον με τη γεωμετρία και Αριθμητική και εκδίδει με στόνια τα "Στοιχεία του Ευκελίδη"

Ο Συνέσιος Επίσκοπος Κυρήνης (370-414)- μαθητής και θαυμαστής της Υπατίας- παρουσίασε επίδοση στην Αστρονομία και Φυσική , κατηγόρησε του αστρολόγους και κατασκεύασε ο ίδιος αστρολάβο.

. Ο ΜΑRIN (τέλης 5ο) και

Ο Συμπλίκιος (αρχές 6ου αιώνα) , γράφουν υπόμνημα σε Ευκλείδη και Αριστοτέλη.

Ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης στα 547 δημοσιεύσει την "Χριστιανική Τοπογραφία". Αυτή περιέχει πολλές ιδέες για την Κοσμογραφία, όμως πολύ απλοϊκές.

Ο Πρόκλος ο Λύκιος (410-485) διακρίνεται στην Αθήνα ως γεωμέτρης και αστρονόμος.

Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Αποστάτης(336-363) ασχολήθηκε με την αστρονομία και ήταν υποστηρικτής του ηλιοκεντρικού συτήματος. Στο έργο του : "Εις τον Βασιλέα Ήλιον", γράφει ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω απο τον ήλιο, "ώσπερ βασιλέα χορεύοντες".

Ιωάννης ο Φιλόπονος (6ος αιώνας)-μαθητής του Αμμωνίου- και

Στέφανος ο Αλεξανδρεύς. Ο Φιλόπονος υπήρξε υπέρχη φιλοσοφική και πνευματική διάνοια. Βαθύς μελετητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη , παρουσίασε προτότυπες ιδέες, οι οποίες θεωρούνται ίσως ανώτερες του Κοπέρνικου και Γαλιλαίου. Σημειώνουμε τις ιδέες του για την κίνηση των σωμάτων και τις θεωρίες του για την ορμή και αδράνεια.

Ο αρχιτέκτωνας Ισίδωρος ο Μιλήσιος ασχολήθηκε συστηματικά με τα Μαθηματικά, δημοσίευσε πραγμάτεια "περί κατασκευής κοίλων κατόπτρων", επινοεί όργανο με το οποία γράφεται "υπερβολή" και ιδρεύει σχολή Μηχανικών. Σε συνεργασία με τον Ανθέμιο εκ Τράλλεων οικοδομούν τα θαύμα των αιώνων , την Αγία Σοφία.

Ο Ανθέμιος ασχολήθηκε με την Γεωμετρία και την Οπτική (παραβοικά κάτοπτρα, ιδιότητες παραβολής κλπ.)

Ο Δομίνιος Φιλόσοφος, δείχνει κριτική και δημιουργική ικανότητα σε έργα του για την Αριθμητική.

Ο Ευτόκιος εξ Ασκάλωνος. δημοσίευσε σχόλια σε έργα του Αρχιμήδη, πραγμάτεια στο "κωνικόν του Απολλωνίου" και παρέχει πλήθος αυθεντικών πληροφοριών για μαθηματικά θέματα, όπως π.χ "περί Δηλίου προβλήματος".


Ο Αυτοκράτορας Ηράκελιος (610-641) δημοσίευσε υπόμνημα στον Πτολεμαίο και έργο "περί κατασκευής της σφαίρας του Αράτου"

Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ( πρώτο μισό του 8ου αιώνα) ασχολείται με την Αστρονομία και γενικότερα με την Φύση, και πολεμά την αστρολογία και την μαντική τέχνη.

Ο Πατριάρχης Φώτιος (820-891) δικρίνεται γαι τις πλούσιες φιλοσοφικές και μαθηματικές του γνώσεις , έμεινε ονομαστός και απο το έργο του "Μυριόβιλβος".

Λέων ο Μαθηματικός επι Θεόφιλου ( 829-842) ανοίγει πάλι το πανεπιστήμιο , στο οποίο διακρίνεται ως πρύτανις του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης. Εκτός απο Φιλοσοφία, δίδασκει το Quatrivium-Αριθμητική , Γεωμετρία, Αστρονομία και Μουσική.

Καθηγητής της Αστρονομίας ήταν ο Θεοδήγιος

Της Γεωμετρίας καθηγητής υπήρξε ο Θεόδωρος

Επί Λέοντος σημειώθηκε αναγέννηση των μαθηκατικών σπουδών. Ο Λέωντας απέκτησε μεγάλη φήμη , εργάστηκε για να συλλεγούν και να εκδοθούν τα έργα του Αρχιμήδη , και απο αυτή τη δημοσίευση περιήλθαν στα χέρια των νεωτερων. Τότε εξεδόθησαν και τα αστρονομικά έργα του Πτολεμαίου.

Ο Μιχαήλ Ψελλός (1018-1096) θεωρείται ο "υπατος των φιλοσόφων και η "ψυχή του Πανεπιστημίου". Σπούδασε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με κάθε είδους γνώση.

Ο Θεόδωρος πρόδρομος (12ος αιώνας) ασχολείται με τα Μαθηματικά και την Αστρονομία.

Ο Ιωάννης Τζέτζες( 1110-1180) γράφει αστρονομικά

Ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός (1141-1180) ευνοεί τις αστρονομικές σπουδές βοηθάει όμως και την αστρολογία. Απόδειση σ' αυτό αποτελεί και το ότι ο Ιωάννης Καματερός συνέταξε εκτενές αστρολογικό ποίημα απευθυνόμενος στον Αυτοκράτορα.

Νικηφόρος Βλεμμίδης (1197-1272) κατά τον Brehier υπήρξε "ο διασημότερος σοφός ης εποχής". Έγραψε έργο Επίτομης Φυσικής, αξιόλογο για την σαφήνεια , ακριβολογία και συτηματικότητα του. Σε 31 κεφάλαι αναπτύσει θέματα γενικής Φυσικής , Μαθηματικών , Αστρονομίας, και Μετεωρολογίας. Άφησε ανέκδοτο το έργο"περί Ουρανού και Γής, Ήλιου, Σελίνης , Χρόνου και Ημερών". Επίσης απήυθυνε αστρονομικά ποιήματα προς τον Βασιλιά Βατάτζη(1241). Εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Πλάτωνα.

Γεώργιος Παχυμέρης(1242-1310) κατά τον krumbacher είναι ο "αξιολογότατος αντιπρόσωπος της συγγραφικής πολυμερίας" κατά τον 13ο αιώνα. Στην δίτομη ιστορία του δίνει πολλές φυσιογνωστικές πληροφορίες, και περισσότερο και αξιόλογο είναι το έργο του :"Quatrinium de Greorges Pachymerew, Roma 1940 , σ.CI+457", το οποίο είναι πρωτοποριακό έργο για την εποχή του. Ο ίδιος ασχολήθηκε και με τον Διόφαντο και έλυσε προβλήματα εξισώσεων β΄βαθμού.

Μάξιμος Πλανούδης (1260-1332) διακρίθηκε ως ΜΑθηματικός.Έγραψε έγρο με τον τίτλο: Ψηφοφορία κατ' Ινδούς, η λεγόμενη μεγάλη (1303), και με αυτή εισάγει στο Βυζάντιο για πρώτη φορά τα αραβικά αριθμητικά ψηφία.

Θεόδωρος Μετοχίτης (1260-1332) υπήρξε εξαιρετική επιστημονική προσωπικότητα και ο μεγαλύτερος πρόδρομος της ανθρωπιστικής Αναγέννησης του 15ου αιώνα,και ακόμη θεωρείται ως πρόδρομος της Αναγέννησης των αστρονομικών σπουδών στο Βυζάντιο. Και κατά τον Η.Beck είναι η κυριότερη αντιπροσωπευτική μορφή του κοσμοειδώλου του 15ου αιώνα.

Θεόδωρος Μελιτηνιώτης(1361) υπήρξε μετά τον Γρηγορά ο μεγαλύτερος αστρονόμος του Βυζαντίου και χρημάτισε πρύτανης της Πατριαρχικής Σχολης γύρω στα (1360-1388).Το έργο του "Αστρονομική Τρίβιβλος" (1361)είναι κλασσικό. Στους δύο τόμους χρησιμοποιεί απο το πρωτότυπο τις εργασίες προ παντός του Πτολεμαίου, αλλά και των Πάππου , Θέωνος και Φιλοπόνου.

Νικηφόρος Γρηγοράς(1295-1356), υπήρξε εξαιρετική μορφή του Βυζαντίου. Με όλη την επιστημονική και πολύπλευρη δράση αναδείχθηκε μεγάλη αστρονιμική φυσιοργνωμία, πρωτοπορειακή για την εποχή του. Υπολόγισε όλες τις εκλείψεις του Ήλιου της τελευταίας χιλιετίας και προέβλεψε πολλές ηλιακές και σεληνιακές. Κατασκεύασε πρωτότυπο αστρολάβο και μελέτησε το ζήτημα του ημερολογίου και του καθορισμού της εορτής του Πάσχα.

Ισαάκ Αργυρός ήταν μαθητής του Γρηγορά, μαθηματικός , αστρονόμος και θεολόγος. Συνέχισε τους αγώνες του δασκάλου του για την διόρθωση του Πασχάλιου. Το σχέδιο μεταρρύθμισης του Ημερολογίου το υπέβαλε προηγουμένως σε επιτροπή εκπροσώπων της Εκκλησίας, οι οποίοι και το παίνεψαν και διατύπωσαν τη γνώμη να εισαχθεί σε κοινή χρήση. Δυστιχώς όμως η αλλάγη δεν έγινε το 1324, αλλλά το 1587, απο τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο. Αν γινόταν τότε , θα ονομαζόταν ίσως πάλι Γρηγοριανό Ημερολόγιο , αλλά προς τιμή του Νικηφόρου Γρηγορά.

Ως αστρονόμοι διέπρεψαν στην Τραπεζούντα ο Γρηγόριος Χιονιάδης, ο Μανουήλ , ο Κ. Λουκίτης και ο Γ. Χρυσοκόκκης(γύρω στα 1335-1336). Ακόμη στο Βυζάντιο έχουμε τον Γ. Ακροπολίτη(1220-1282), τον Μ. Μοσχόπουλο και τον Νικ. Ράβδαν, ο οποόιος γύρω στα 1341 έγραψε δύα μαθηματικές πραγμάτειες , η μία απο τις οοπίες , σύμφωνα με τον M. Cantor, "αποτελεί την πρώτη γνωστή σε εμας Πολιτική Αριθμητική".

Ο Νικόλαος Καβάσιλας, ακολουθώντας τον Γρηγορά, γράφει υπόμνημα στην "Σύνταξη" του Πτολεμαίου , και όπως σημειώνει ο Cantor, με αυτό ναρχίζει μια νέα γενιά, "η οποία προετοιμάζει την αναγέννηση της κλασσικής επιστήμης στην Ευρώπη"

Με σπουδαίοι τρόπο συνέβαλαν προς αυτήν την κατεύθυνση και οι

ανθρωπιστές Γ.Σχολάριος ( μέσο του 15ου αιώνα) και

ο Γ. Γεμιστός ή Πλήθων (1355-1452)Ο Γεμιστός έργαψε πραγμάτεια για το ημερολόγιο στην οποία προτείνει την εισαγωγή ενός σεληνοηλιακού ημερολογίου. Πίστευε στην σφαιρικότητα της Γής, συνέβαλε πολύ στην διάδοση των έργων του Στράβωνα στη Δύση , τα οποία πρίν του 15ου αιώνα ήταν παντελώς άγνωστα. Έτσι επι πλέον ενένπευσε στον ηγεμόνα Κοσμά να ιδρύσει Πλατωνική Ακαδημία στην Φλωρεντία της Ιταλίας.

Μερική αντιγραφή και απόδοση στην Νεοελληνική απο
Πανδέκτης Φυσικής
Εκδόσεις ΚΟΝΤΕΟΥ
1975

Ο Θούρειος του Ρήγα Φεραίου

Απολυτίκιον Ευαγγελισμού

Ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας σε κινηματογραφική ταινία

Η ταινία είναι ανεβασμένη στο youtube.com απο τον χρήστη aagios1978 σε 10 κομμάτια και βρίσκεται συγκεντρωμένη στην παρακάτω  τη διεύθυνση.

Πατήστε εδώ: Η Ταινία

Στην εκκλησία

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Την εκκλησία αγαπώ - τα εξαπτέρυγά της,
τ' ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ' εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό-
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό-
ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.

Εκκλησιαστική περιουσία. Ιστορική αναδρομή. Νέα πρόταση

http://www.parembasis.gr/2009/09_10_13.htm

Εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου ενώπιον της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της εισηγήσεως του Μακαριωτάτου στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας σχετικά με το θέμα της Εκκλησιαστικής περιουσίας, για την ενημέρωση των αναγνωστών μας.

Στην εισαγωγή της εισηγήσεώς του ο Μακαριώτατος μίλησε για «μία άλλη θέαση του θέματος, τέτοια, που μακρυά από λαϊκισμούς, ιδιοτέλειες και προπαγάνδα, να συντελέση σε μια ειδική ανάπτυξη προς ωφέλεια της κοινωνίας μας και ιδιαίτερα των δοκιμαζομένων συνανθρώπων μας».

Και αφού, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην πρώτη προσπάθεια από την Κυβέρνηση Καποδίστρια δημιουργίας «γαζοφυλακίου» από τις εισφορές των Μοναστηριών για την βελτίωση και συντήρηση των Εκκλησιών και της Παιδείας (ιερατικές σχολές, σχολεία, ορφανοτροφεία, τυπογραφεία κλπ.), συνέχισε:

* * *

... Στίς δεκαοκτώ Ιανουαρίου 1833 φθάνει στην Ελλάδα ο Βασιλεύς Όθων και η μετ’ αυτού τριανδρία της Αντιβασιλείας. Ένας άλλος άνεμος πνέει πλέον επηρεασμένος από τα εκκλησιαστικά γεγονότα της Βαυαρίας του 1803 και με τάση η μέχρι τώρα περιέχουσα το γένος Εκκλησία να γίνη μια ασήμαντη κρατική υπηρεσία του κρατικού οργανισμού.

Στις 23 Ιουλίου (4 Αυγούστου) 1833 δημοσιεύθηκε η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ περί της ανεξαρτησίας της Ελληνικής Εκκλησίας, στις 25 του ιδίου μηνός διορίσθηκε το «προσωπικόν της Ιεράς Συνόδου» και στις 19 Δεκεμβρίου 1833 υλοποιείται η σχεδιασμένη των Μοναστηρίων καταστροφή. Έτσι ορίσθηκαν τα εξής:

α. «Όλα τα εγκαταλελειμμένα και έρημα μοναστήρια, όσα δηλαδή δεν έχουν κανένα μοναχόν, τον αριθμόν εκατόν δέκα εξ, ήτοι 116, και μοναστηριακά κτήματα θέλουν εισοδεύεσθαι από του νυν δια των γενικών Εφόρων εις λογαριασμόν του δημοσίου και προς την σκοπουμένην βελτίωσιν των Εκκλησιαστικών και της Παιδείας».

β. Υπό την αυτήν κατηγορίαν υπάγονται και 119 μοναστήρια, εν οις ολίγοι τινες μονάζουν ακόμη και νυν, όχι πλέον των 6 μοναχών, αφ' ου ούτοι μετατεθώσιν εις άλλα μοναστήρια.

γ. Τα υποβαλλόμενα εις φόρον μοναστήρια διακόσια είκοσι εξ, ήτοι 226, καθυποβάλλονται εις έρανον τακτόν συμποσουμένου του όλου κεφαλαίου τούτου εις δραχμάς τετρακοσίας και πέντε χιλιάδας και εξακοσίας πεντήκοντα, ήτοι 405.650.

......

Κατά το άρθρον 9 «Η διαχείρισις των προς βελτίωσιν των Εκκλησιαστικών και των σχολείων προσδιωρισμένων τούτων εισοδημάτων ανήκει αποκλειστικώς εις την Υμετέραν επί των Εκκλησιαστικών και την Παιδείαν Γραμματείαν» (25/Σεπτεμβρίου 1833).

...

Ο επί των Εκκλησιαστικών Γραμματεύς Σπ. Τρικούπης στέλνει προς την Σύνοδον σχέδιον του Διατάγματος για το Εκκλησιαστικόν Ταμείον, εις το οποίον είναι σαφέστατος:

«Η ανάγκη συστάσεως του Ταμείου τούτου» γράφει «κρίνεται τοσούτω μάλλον κατεπείγουσα, καθ’ όσον, εκτός της εις αυτό αποκειμένης καταλλήλου των Επισκόπων προικοδοτήσεως και της μισθοδοσίας του κλήρου, τα σχολεία του Κράτους, παραμεληθέντα τοσούτους ήδη μήνας δι ?λλειψιν χορηγίας διαρκούς, κινδυνεύουν να παραλύσουν».

Στις 13 Δεκεμβρίου 1838 δημοσιεύεται το Διάταγμα συστάσεως του Εκκλησιαστικού Ταμείου, το οποίον χαρακτηρίζεται ανεξάρτητον και ειδικόν.

...

Στο θέμα αυτό αναφερόμενος ο Charles A. Frazee γράφει:

Την 1η Δεκεμβρίου 1834 η Κυβέρνηση ίδρυσε ένα εκκλησιαστικό ταμείο, που προοριζόταν να συλλέξη τα εισοδήματα από την ενοικίαση των κτημάτων των μοναστηριών που κλείστηκαν, τα χρήματα από την πώληση εκκλησιαστικών γαιών και από όλα τα κληροδοτήματα και τις δωρεές προς την Εκκλησία. Επίσης θα φρόντιζε να βρίσκονται υπό τον αυστηρό έλεγχο της πολιτείας τα εκκλησιαστικά έξοδα. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε, ότι ο προϋπολογισμός της Κυβέρνησης το 1833 έδειχνε, ότι τα συνολικά έξοδα του Υπουργείου Εκκλησιαστικών ήταν 114.836 δραχμές. Το Εκκλησιαστικό ταμείο, όταν ιδρύθηκε (13 Δεκεμβρίου 1834) εισέπραττε κάτι λιγότερο από 190.000 δρχ. τον χρόνο.

....

Δύο προσπάθειες των Συνόδων των ετών 1836 και 1839 που ζητούν «παρά της Κυβερνήσεως Σχολεία Εκκλησιαστικά εις Εκπαίδευσιν του Κλήρου» δεν βρήκαν ανταπόκριση.

...

Ο Αρχιεπίσκοπος Μελέτιος Μεταξάκης πολύ αργότερα θα ζητήση εξηγήσεις για την τύχη της εκκλησιασιαστικής αυτής περιουσίας, για την αξιοποίηση και εκδαπάνηση των συλλεγέντων χρημάτων ως και στοιχεία για την εξέλιξη του Εκκλησιαστικού Ταμείου, για να πάρη την απάντηση: «Η προ τινων ετών εκσπάσασα πυρκαϊά εις το Υπουργείον Παιδείας κατέστρεψε τα αρχεία αυτού και ως εκ τούτου δεν δυνάμεθα να σας πληροφορήσωμεν».

Όσοι προσδοκούσαν την βελτίωσιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων μετά την χορήγηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ελλάδος απογοητεύθηκαν με την έκδοσιν των σχετικών Νόμων Ξ καί ΞΑ . Η διοικούσα Εκκλησία συνέχισε να ζη την Βαβυλώνεια αιχμαλωσία και ομηρεία της. Επί εβδομήντα τρία χρόνια τα μέλη της Ιεραρχίας της δεν είχαν το δικαίωμα να συνέρχονται εις σώμα και ο βασιλικός η Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ήταν καθοριστικός παράγων στην λειτουργία της Συνόδου αφού τα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου άνευ της υπογραφής του καθίσταντο άκυρα.

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922) άρχισε η ληστρική απαλλοτρίωση των μοναστηριακών κτημάτων από το ελληνικό κράτος χωρίς να λαμβάνεται αντίστοιχη φροντίδα για τα οικονομικά προβλήματα της Εκκλησίας. Από το 1917 έως το 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος αντ’ αυτών κατέβαλε τότε στο «Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο» μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομμύρια δραχμές οφείλονται ακόμη.

Με το Ν. 4684/1931 η Μοναστηριακή περιουσία διαιρέθηκε σε διατηρητέα και εκποιητέα. Τα έσοδα της εκποιηθείσης περιουσίας κατατέθηκαν ως κεφάλαιο, από τους τόκους του οποίου θα λαμβάνονταν οι πόροι για την διοίκηση, τις οικονομικές ανάγκες της Εκκλησίας και την μισθοδοσίαν του εφημεριακού Κλήρου. Τα έσοδα αυτά βάσει του νόμου 18/1944 τοποθετήθηκαν σε «εθνικά χρεόγραφα και χρηματόγραφα» τα οποία εξανεμίσθηκαν στο σύνολό τους, όταν καταποντίσθηκε η εθνική μας οικονομία εξ αιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και των γεγονότων που ακολούθησαν.

Η επομένη επίθεση κατά της Εκκλησιαστικής περιουσίας θα γίνει με την σύμβαση του 1952 «περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και ακτημόνων μικρών κτηνοτρόφων…».

Σύμφωνα με την σύμβαση, η Εκκλησία παραχωρεί στο Δημόσιο 750.000 στρέμματα καλλιεργούμενης γης και βοσκοτόπων στο 1/3 της αξίας των και έπρεπε να λάβη έναντι αυτών 626 ακίνητα και 45.000.000 δρχ. νέας τότε εκδόσεως, τα οποία δεν της εδόθησαν.

Επειδή υπήρξαν διαφορές από τα δύο μέρη Εκκλησίας και Πολιτείας στην εφαρμογή της συμβάσεως αυτής, συνεστήθη ειδική επιτροπή δια της υπ’ αριθμ. 312/23-9-1972 κοινής αποφάσεως των Υφυπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων προς ρύθμισιν των διαφορών αυτών. Πέρασαν από τότε 37 χρόνια χωρίς η επιτροπή να λύση ένα θέμα, η δε ρύθμισίς των ακόμη εκκρεμεί.

Μετά την υπ’ αριθμ. 10/1993/405/483/484/9-12-1994 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εξ αφορμής των νόμων 1700/1987 και 1811/1988, με την οποία διαπιστώθηκε, ότι παραβιάστηκαν θεμελιώδη δικαιώματα των Ιερών Μονών σε ο,τι αφορά στα περιουσιακά τους κεκτημένα, ανετράπη η μέχρι τότε υπέρ του Κράτους νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων και επεβλήθη εις αυτά πλήρης συμμόρφωσις προς την Σύμβασιν της Ρώμης. Ως εκ τούτου η Πολιτεία δεν έχει πλέον την παλαιότερη άνεση αυθαιρέτων επεμβάσεων σε ζητήματα εκκλησιαστικής περιουσίας.

Σήμερα πέρα από την περιουσία εκείνη της Εκκλησίας, τα έσοδα από την αξιοποίηση της οποίας καλύπτουν τα τεράστια έξοδα της λειτουργίας της, υπάρχει και άλλη σημαντική περιουσία που αδρανεί η βρίσκεται σε αιχμαλωσία. Μία σοβαρή συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο θέμα αυτό με ειλικρίνεια, τιμιότητα, διαφάνεια, συνέπεια και δεσμευτικές εγγυήσεις της Πολιτείας για την αξιοποίηση αυτής θα ήταν επωφελής και η ενδεδειγμένη μπροστά στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.

Στόχος της συνεργασίας αυτής θα τεθεί εξ αρχής όχι η μονομερής ωφέλεια του Οικονομικού Οργανισμού της Εκκλησίας ούτε η αύξησις των εσόδων των ταμείων του Κράτους, αλλά η σύστασις του ΤΑΜΕΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ. Σκοπός η δημιουργία ενός δικτύου προνοιακών έργων με σύγχρονες προδιαγραφές, που λείπουν εμφανέστατα από την κοινωνία μας, προς διακονίαν των συνανθρώπων μας.

Με όσα ελέχθησαν μέχρι τώρα επισημάνθηκαν τα εξής:

1. Η περιουσία της Εκκλησίας μας στην πορεία του Γένους μας και ιδιαίτερα στις αμέτρητες εθνικές περιπέτειες στάθηκε πέρα απ' όλα τα άλλα και οικονομικός αιμοδότης του Έθνους.

2. Ελάχιστη ανταπόδοσις και ένδειξις των αυθαιρέτων η συμβατικών απαλλοτριώσεων η συμπεφωνημένων αποφάσεων είναι η μισθοδοσία του Κλήρου και η λειτουργία των Εκκλησιαστικών Σχολείων για την σπουδήν, εκπαίδευσιν των υποψηφίων και την επιμόρφωσιν των Κληρικών της Εκκλησίας μας.

3. Τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος, οι αστοχίες, η ασυνέπεια και η ιδιοτέλεια στην πορεία των δύο αιώνων που πέρασαν δεν πρέπει να επαναληφθούν αλλά να γίνουν μάθημα.

4. Τα έξοδα των λειτουργικών αναγκών του Διοικητικού και Ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας είναι τεράστια και είναι φυσικό να αυξάνουν μπροστά στις σύγχρονες απαιτήσεις.

5. Η έντιμη συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο κεφάλαιο αυτό γεννά μία ελπίδα στην κοινωνία μας για καλύτερες μέρες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα. …

… Η αποστολή της Εκκλησίας μας ιδιαίτερα στην εποχή μας είναι «όχι μόνο να λειτουργή την Αγία Τράπεζα, αλλά και να την προεκτείνη μέσα στον κόσμο»…

Τα χρήματα της Εκκλησίας

Απο : www.amen.gr

Κληθείς από τον δημοσιογράφο του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος ο γενικός διευθυντής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ) κ. Αντώνης Ζαμπέλης, τόνισε: «Πως γίνεται να προσφερθούν στο κράτος οι μετοχές της Εθνικής Τράπεζας; Είναι περιουσία των μονών. [...] Όσοι προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν στην Εκκλησία έχουν την απαίτηση τα χρήματά τους να γίνουν κοινωνικό έργο. Να επιστρέψουν πίσω στον λαό. Το ζητούμενο είναι να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο το έργο της Εκκλησία», διευκρίνισε.

Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που «πρεσάρει» την Εκκλησία δείχνει να επαναφέρει παράλληλα την κόντρα με την Εθνική Τράπεζα για τα μερίσματα: «Δε λαμβάνουμε μερίσματα από την Εθνική Τράπεζα. Διαθέτουμε έναν ικανό αριθμό μετοχών, από την περιουσία των μονών, και προσβλέπουμε στα έσοδα από τα μερίσματα αλλά δεν τα λαμβάνουμε», είπε συγκεκριμένα ο κ. Ζαμπέλης, επαναλαμβάνοντας τη θέση που εξέφρασε πρόσφατα. Οι υπολογισμοί πάντως της ΕΚΥΟ αναφέρουν πως «το ποσό που θα πρέπει να καταβάλλουμε θα είναι στα 2,5 εκατομμύρια ευρώ και θα μεγαλώσει και άλλο τον προϋπολογισμό μας», σημείωσε ο Αντώνης Ζαμπέλης και προσέθεσε: «Μη λησμονούμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έχει προϋπολογισμό 20 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, από τα οποία καλύπτει μισθοδοσίες, δραστηριότητες, κοινωνικά έργα και υποδομές. Φέτος έχουμε ελλειμματικό προϋπολογισμό. Τα έσοδά μας είναι 12 εκατομμύρια».

Ο διευθυντής της ΕΚΥΟ χαρακτήρισε ακολούθως «επαχθές και εξωπραγματικό» το γεγονός ότι η φορολόγηση με συντελεστή 20% θα είναι επί των ακαθάριστων εσόδων, και προέβλεψε ότι καθώς ο προϋπολογισμός της Εκκλησίας θα μεγαλώσει «θα οδηγηθούμε στον Καιάδα των χρεών».

Ο κ. Ζαμπέλης είπε ότι υπάρχουν πολλά ακόμη θέματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουν όπως ο ΦΜΑΠ. «Θα έρθει η πολιτεία και θα βάλει ΦΜΑΠ για εκτάσεις που δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε;», αναρωτήθηκε συγκεκριμένα και προσέθεσε πως «πρέπει να δούμε με την Πολιτεία, ποια είναι η εκκλησιαστική περιουσία. Ποιο ποσοστό της είναι ελεύθερο και γιατί δεν είναι ελεύθερο. Ο στόχος δεν είναι να έχουμε ακίνητα ανενεργά και να έχουμε και τη ρετσινιά της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας».

          Ερωτηθείς, τέλος, αν υπάρχουν σκέψεις για να κινηθεί νομικά η Εκκλησία ο κ. Ζαμπέλης σημείωσε πως «εάν δε δούμε την ολοκληρωμένη πρόταση δε μπορούμε να κάνουμε κάτι. Υπάρχει ωστόσο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, υπάρχει και η Ιεραρχία».

Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου με θέμα: "Θεολογική θεώρηση της οικονομικής κρίσεως"

Εγκύκλιος υπ. αριθμ. 2894: «Θεολογική θεώρηση της οικονομικής κρίσεως»

Προς
Το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
Της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Την περιόδο αυτή γίνεται ευρύτατος λόγος για την παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία δυστυχώς άγγιξε και την πατρίδα μας, ίσως σε μεγαλύτερη ένταση, από διάφορα αίτια. Και αυτό δημιουργεί συζητήσεις, προβληματισμούς και κατατίθενται προτάσεις για την έξοδο από αυτήν την κρίση.

Το σημαντικό όμως είναι ότι η προσπάθεια για την αντιμετώπιση της καταστάσεως αυτής δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα στον λαό και προκαλεί θλίψη και μερικές φορές και απόγνωση. Πράγματι, οι χαμηλόμισθοι συνάνθρωποί μας προβληματίζονται έντονα για το πως θα κατορθώσουν να συντηρήσουν την οικογένειά τους, πως θα ανταποκριθούν στα ποικίλα έξοδα για την μόρφωση των παιδιών τους, πως θα τα αποκαταστήσουν επαγγελματικά.

Ως ποιμένες του λαού του Θεού βλέπουμε αυτές τις κοινωνικές πληγές και ακούμε την έντονη ανησυχία των συνανθρώπων μας. Καθημερινώς στις Ιερές Μητροπόλεις και τις Ενορίες έρχονται άνθρωποι πονεμένοι, βασανισμένοι, πληγωμένοι, απελπισμένοι και ζητούν στήριξη από την Εκκλησία, την οποία θεωρούν πνευματική τους μητέρα.

Η Εκκλησία ενώ δεν προέρχεται από τον κόσμο, εργάζεται στον κόσμο• ενώ είναι πνευματική, δρα στην ιστορία• νοηματοδοτεί την ζωή των ανθρώπων και αντιμετωπίζει τα βιολογικά προβλήματά τους, αφού ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικό ον. Όμως η Εκκλησία εργάζεται στην κοινωνία, χωρίς να κάνη πολιτική. Ελέγχει και κρίνει την αμαρτία, αλλά αγαπά τον αμαρτωλό άνθρωπο. Επειδή η κρίση είναι πολυποίκιλη, οι πολιτικοί εξετάζουν τα πολιτικά αίτια που την προκάλεσαν, αλλά η Εκκλησία βλέπει τα θεολογικά αίτια και προσπαθεί να θεραπεύσει τα συμπτώματα. Οι οικονομολόγοι ελέγχουν τους νόμους της αγοράς, ώστε να λειτουργούν με δικαιοσύνη, αλλά η Εκκλησία περιγράφει τα θεολογικά πλαίσια μέσα στα οποία θα κινείται ο άνθρωπος, θέτει πνευματικούς στόχους, αλλά και απαλύνει τις πληγές των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας κρασί και λάδι, υλικά που πράγματι καθαρίζουν και θεραπεύουν τις πληγές, όπως δείχνει η παραβολή του καλού Σαμαρείτου.
Είναι φυσικό ότι η Εκκλησία έχει τον δικό της θεολογικό-πνευματικό λόγο και την δική της θεραπευτική πράξη. Μέσα από αυτήν την προοπτική βλέπει τα πράγματα και θέλει με απλότητα και αγάπη να διατυπώσει τον λόγο Της στο πλήρωμά της, Κληρικούς και λαϊκούς, για την κρίση που διερχόμαστε.

1. Η Εκκλησία, όπως το κάνει πάντα, απευθύνει τον παρηγορητικό, παρακλητικό και ελπιδοφόρο λόγο Της σε κάθε άνθρωπο που υποφέρει και πονά. Ο Χριστός όταν πλησίαζε πονεμένους ανθρώπους, το πρώτο που τους συνιστούσε ήταν το: «θάρσει, τέκνον», «θάρσει, θύγατερ», και τους ζητούσε να έχουν πίστη στον Θεό. Το θάρρος και η αισιοδοξία, η ελπίδα και η πίστη είναι τα απαραίτητα εφόδια στην ζωή μας. Όταν όλα τα πράγματα φαίνονται σκοτεινά, υπάρχει ελπίδα. Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό δεν φοβάται τίποτε, ούτε και αυτόν τον θάνατο. Η πίστη, το θάρρος, η ελπίδα, η αισιοδοξία, το νόημα ζωής, ο ψυχικός και πνευματικός πλούτος πρέπει να είναι τα βασικά μας εφόδια. Με αυτά ως Ορθόδοξοι Έλληνες, αλλά και με φιλότιμο αντιμετωπίσαμε όλες τις δυσκολίες της ζωής μας στο παρελθόν και εξήλθαμε νικητές από τις διάφορες κρίσεις που περάσαμε και με αυτά και πάλι θα νικήσουμε.

2. Αυτήν την περίοδο πρέπει να αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό η φιλαλληλία, η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η προσφορά στους αδελφούς μας που έχουν ανάγκη. Κανείς δεν μπορεί να προφασισθεί ότι δεν τους γνωρίζει. Είναι δίπλα μας και τους συναντούμε καθημερινά. Είναι η χήρα γυναίκα, που ξενοδουλεύει για να μεγαλώσει τα παιδιά της• είναι ο άνεργος πατέρας, που πονάει επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της οικογένειάς του• είναι ο ασθενής που δεν έχει ικανή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη• είναι ο μαθητής, ο φοιτητής, που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον πόθο του να σπουδάσει, όπως θα ήθελε• είναι ο πτυχιούχος που δεν μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά και να προσφέρει στην κοινωνία• είναι ο συνταξιούχος που στερείται τα αναγκαία για να αισθανθεί την θαλπωρή στην τρίτη ηλικία που βρίσκεται, και τόσοι άλλοι.
Έτσι, όσοι έχουν επάρκεια υλικών αγαθών πρέπει να προσφέρουν αυτοπροαίρετα ό,τι μπορούν περισσότερο στους αδελφούς τους εν Χριστώ που υποφέρουν. Πως μπορεί κανείς να αισθάνεται τον Θεό ως Πατέρα, όταν δεν αισθάνεται τον πλησίον του ως αδελφό; Οι Πατέρες της Εκκλησίας στα κηρύγματά τους, σε περιστάσεις παρόμοιες με τις δικές μας, ήλεγξαν δριμύτατα εκείνους που πλουτίζουν σε βάρος του λαού, αλλά και τους προέτρεψαν με δύναμη να βοηθούν τους πτωχούς συνανθρώπους τους. Αν διαβάσει κανείς τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και άλλων Πατέρων εναντίον των πλουσίων, των τοκογλύφων, των σκληροκαρδίων, τότε θα διαπιστώσει την οξύτητα του πατερικού λόγου, αλλά και την ευαισθησία της εκκλησιαστικής ζωής. Για παράδειγμα, ο Μέγας Βασίλειος ελέγχει τους πλουσίους, που συγκεντρώνουν υλικά αγαθά αδικώντας τον λαό.

3. Τα πάθη της φιληδονίας, της φιλοδοξίας, της φιλαργυρίας-φιλοκτημοσύνης είναι εκείνα που οδηγούν τους ανθρώπους σε οικονομικές κρίσεις. Η ευμάρεια, η ευδαιμονία, η υπερκατανάλωση, είναι τα γενεσιουργά αίτια των οικονομικών κρίσεων. Βεβαίως, είναι σημαντικό να ζει κανείς «αξιοπρεπώς», από πλευράς υλικών αγαθών, αλλά όλα έχουν και τα όριά τους. Η εκκλησιαστική ζωή συνδέεται στενά με την ασκητικότητα και την ολιγάρκεια. Και οι Χριστιανοί πρέπει να ζουν με λιτότητα. Δυστυχώς όμως σε υπερκαταναλωτικές κοινωνίες δεν βιώνεται η άσκηση, που είναι η βάση της χριστιανικής ζωής. Λέγοντας δε άσκηση εννοούμε την καλή χρήση των υλικών αγαθών που είναι αναγκαία για την ζωή και όχι την συσσώρευση και την υπερκατανάλωση αυτών.
Επίσης, εκείνο που παρατηρείται στην σύγχρονη κοινωνία είναι ότι υφίσταται μεγάλη διάσταση μεταξύ της κατανάλωσης και της παραγωγής. Όταν μια χώρα αυξάνει τον βιοτικό τρόπο ζωής, χωρίς να παράγει, είναι φυσικό να οδεύει σε οικονομική κρίση. Αυτό συμβαίνει και στην οικογενειακή και την προσωπική μας ζωή. Όταν τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα, όταν δαπανούμε χρηματικά ποσά σε ευδαιμονιστικές καταστάσεις και μάλιστα με δανεισμένα χρήματα, τότε δημιουργούνται οικονομικές κρίσεις.
4. Η ευθύνη της οικονομικής κρίσεως ανήκει και σε όσους κατά καιρούς διαχειρίζονται τα κοινά πράγματα, όταν δεν δίνουν σωστές κατευθύνσεις στον λαό, αλλά τον προκαλούν ακόμη περισσότερο• όταν δεν διαχειρίζονται καλά τους εισπραττόμενους φόρους, οι οποίοι πρέπει να είναι ανταποδοτικοί• όταν δεν ομιλούν την αλήθεια, δεν σέβονται τους ανθρώπους που τους εμπιστεύθηκαν και δεν λαμβάνουν μέτρα με υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης. Η ευθύνη τους είναι μεγάλη, διότι κατά τον Μέγα Βασίλειο: «τα των αρχόντων κακά, συμφορά τοις αρχομένοις γίνεται».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Η Ιερά Σύνοδος αυτήν την περίοδο απευθύνεται σε όλους, Κληρικούς και λαϊκούς, άρχοντες και αρχομένους, και προσφέρει μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας, θάρρους και πίστεως. Επί πλέον, παρακαλεί όλους να αποκτήσουν τον τρόπο της ζωής των πρώτων Χριστιανών που ζούσαν με κοινοκτημοσύνη και κοινοχρησία και προσέφεραν το περίσσευμά τους για τις ανάγκες των αδελφών τους. Συγχρόνως, η Ιερά Σύνοδος προσεύχεται στον Θεό να δίνη στους πολιτικούς οι οποίοι χειρίζονται τα δημόσια πράγματα, ιδίως αυτήν την κρίσιμη περίοδο, δύναμη, έμπνευση, σύνεση, εφευρετικότητα, αγωνιστικότητα, όχι μόνον για να βρουν λύσεις και να αντιμετωπίσει η Πατρίδα μας την κρίση, αλλά και για να βελτιώσουν και να εκσυγχρονίσουν τους κοινωνικούς θεσμούς, όπως και να αντιμετωπίσουν με περισσότερη ευαισθησία και δικαιοσύνη τους ανθρώπους εκείνους που είναι αναγκασμένοι να σηκώνουν δυσβάσταχτα φορτία.

Είναι δε ευνόητον ότι η Εκκλησία, που είναι ο μεγαλύτερος φιλανθρωπικός φορέας της Πατρίδας μας, με τα Ιδρύματα που λειτουργεί και την φιλανθρωπία που ασκεί, θα συνεχίσει, όσον είναι δυνατόν, να εργάζεται εντατικά για την ανακούφιση του λαού.

Ευχόμαστε στον Θεό, δια πρεσβειών της Παναγίας μας, να μας προστατεύει από κάθε κακό και να κατευθύνει τα διαβήματά μας «προς παν έργον αγαθόν».
Καλή Ανάσταση.

† Ο Αθηνών Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ο Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου Ιερόθεος
† Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ο Βεροίας και Ναούσης Παντελεήμων
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας
† Ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ο Νικαίας Αλέξιος
† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος
† Ο Ελασσώνος Βασίλειος
† Ο Φθιώτιδος Νικόλαος
† Ο Γυθείου και Οιτύλου Χρυσόστομος
† Ο Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος
† Ο Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κύριλλος

Ο Αρχιγραμματεύς
† Αρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης

Διαχωρισμός σιαμαίων στο Βυζάντιο

Τυχαία βρήκαμε ότι η πρώτη εγχείρηση διαχωρισμού σιαμαίων έγινε στην Κωνσταντινούπολη τον 11ο αιώνα. Το αναφέρει ο χρονικογράφος Ιωάννης Σκυλίτζης

Το άρθρο βρίσκεται εδώ:
http://www.perceptum.gr/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=27



Ενα αποσπασμα απο το άρθρο:

Η παραπάνω χειρουργική επέμβαση διαχωρισμού συμφυών παίδων που αναφέραμε, αποτελεί την πρώτη

ιστορικά καταγεγραμμένη περίπτωση εγχείρησης σιαμαίων παίδων. Δεν υπήρξε καμία άλλη αντίστοιχη

περίπτωση χειρουργικού διαχωρισμού σιαμαίων στην αρχαία και τη βυζαντινή ιατρική. Ακόμη και στη σύγχρονη

ιατρική θεωρείται εγχείρηση υψηλού ρίσκου, με μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας. Πρόκειται για επέμβαση που

πραγματοποιείται σε λίγα ανά τον κόσμο εξειδικευμένα νοσοκομεία, είναι πολύωρη και απαιτεί τη συνεργασία

ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων. Η πραγματοποίηση της συγκεκριμένης χειρουργικής επέμβασης περίπου στα

944-948 μΧ. (το 944 μΧ. ο Κων/νος Ζ΄ αναλαμβάνει την εξουσία) πιστοποιεί το υψηλό επίπεδο της Βυζαντινής

Χειρουργικής αλλά και της Ιατρικής επιστήμης γενικότερα, κάτι που μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς

μελετώντας τα ιατρικά έργα του Ορειβασίου, του Αετίου, του Αλέξανδρου Τραλλιανού, του Παύλου Αιγινήτη

και των άλλων κορυφαίων εκπροσώπων της Βυζαντινής Ιατρικής επιστήμης.

M. Νίκων-Οι άλλοι

Μπορείτε να κατεβάσετε την ομιλία ανοίγοντας την παρακάτω διεύθυνση

http://rapidshare.com/files/363159693/O_____________.wma

Ακάθιστος Ύμνος

Κοινωνικές Αξίες των Ελλήνων

Απο : www.3comma14.gr

Οι σημερινές κοινωνικές αξίες των Ελλήνων

 



Στον παραπάνω πίνακα η Πίστη στο Θεό και θρησκεία αξιολογείται απο τους Ελληνες σε ποσοστό 45% ως κάτι πολύ σημαντικό, σε ποσοστό 33% ως αρκετά σημαντικό, σε ποσοστό 10% ως κάτι όχι και τόσο σημαντικό.



Το φύλο των κοινωνικών αξιών
Ποσοστό αξιολόγησης ως πολύ σημαντικό

Πάθη-Ομιλία του Αγιορείτη Μοναχού Νίκων

Μπορείτε να κατεβάσετε στον  υπολογιστή σας και να ακούσετε την ομιλία του Μ.Νίκων για τα Πάθη
http://rapidshare.com/files/360188581/01_01________________1.wma

http://rapidshare.com/files/360188585/02_02_02________________2.wma

Φιλανθρωπική δραστηριότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Γκάλοπ απο την εφημερίδα Απογευματινή 5-3-2010

Αντιγραφή απο http://www.3comma14.gr
Καντε κλίκ πάνω στην φωτογραφία για να ανοίξει.

Στην σελίδα της Εκκλησιας http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/koinonia.htm θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος

Μαξίμου Ομολογητού: Κεφάλαια διάφορα Θεολογικά τε και οικονομικά και περί αρετής και κακίας

1.Ένας Θεός(υπάρχει ), ο Πατέρας, γεννήτορος ενός Υιού και πηγή του Αγίου Πνεύματος· μονάδα ασύγχητη και Τριάδα αδιαίρετη. Νούς άναρχος, μοναδικός κατ' ουσίαν γεννήτορας του μόνου (συν) άναρχου Λόγου και της μοναδικής αϊδίας Ζωής, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος.

2.Ο Λόγος του Θεού που γεννήθηκε κατά σάρκα εφάπαξ, γεννάται εν πνεύματι και σε όσους το θελήσουν , με την θέληση Του, λόγω φιλανθρωπίας· γίνεται λοιπόν βρέφος καθώς ο Ίδιος μορφώνεται μέσα τους με τις αρετές. Φανερώνεται ανάλογα, γνωρίζοντας την δεκτικότητα εκείνων που Τον δέχονται· δεν ελαττώνει την αποκάλυψη του μεγαλείου Του απο φθόνο, αλλά σταθμίζει με μέτρο την δύναμη εκείνων που επιθυμούν να Τον ιδούν. Έτσι , αν και πάντοτε φανερώνεται ο Λόγος του Θεού μέσα απο τις εκδηλώσεις όσων μετέχουν σε Αυτον, παραμένει πάντα σε όλους αθέατος λόγω του καθ' υπερβολήν μυστηρίου Του. Γι'αυτό και ο Θεός Απόστολος , διερευνώντας με σοφία την δύναμη του μυστηρίου αυτού λέγει: ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθές και σήμερα και στους αιώνες· γιατί γνωρίζει ότι το μυστήριο παραμένει πάντοτε καινούργιο, χωρίς να παλαιώνει ποτέ με την κατανόηση του απο τον νού μας.

3. Ας ερευνήσουμε με πίστη  το μυστήριο της θείας ενανθρωπίσεως και ας δοξάζουμε χωρίς περιέργεια Αυτόν που ευδόκησε να γίνει άνθρωπος για χάρη μας. Ποιός άραγε μπορεί στηριζόμενος σε λογικές αποδείξεις να εξηγήσει το πως γίνεται η σύλληψη του Θεού Λόγου, πως η δημιουργία της σάρκας Του χωρίς σπορά; Πως γεννάται  χωρίς φθορά, παραμένοντας η μητέρα Του παρθένος μετά την γέννα; πως αυτός ως υπερτέλειος αύξαινε στην ηλικία, πως ο καθαρός βαπτίστηκε, πως εκείνος που πεινούσε έτρεφε άλλους, πως αυτός που υποβαλλόταν σε κόπους ενδυνάμε, πως ενώ έπασχε θεράπευε, πως ενώ πέθαινε έδινε την ζωή; Και για να ειπώ τελευταίο το πρώτο, πως ο Θεος γίνεται άνθρωπος; Αλλά και το πλέον μυστηριώδες απο όλα, πως ο Λόγος γίνεται σάρκα ουσιωδώς και καθ' υπόστασιν, την στιγμή που ευρίσκεται κατ' ουσίαν όλος στον Πατέρα υποστατικώς; Πως Αυτός, ενώ είναι όλος Θεός κατά φύσιν , έγινε όλος άνθρωπος κατά φύσιν , χωρίς να  αρνηθεί καθόλου καμία απο τις δύο φύσεις, ούτε την θεία , κατά την οποία είναι Θεός, ούτε την δική μας, κατά την οποία έγινε άνθρωπος; Όλα αυτά τα μυστήρια μόνον η πίστη μπορεί να τα χωρέσει , γιατί αυτή είναι υπόσταση των υπέρ νούν και λόγον πραγμάτων. 

4. Με την παρακοή του ο Αδάμ δίδαξε ότι η γέννηση μας προέρχεται απο την ηδονή· ο Κύριος όμως, εξορίζοντας την ηδονή απο την φύση μας, δεν δέχθηκε να γίνει η σύλληψη Του με σπορά. Με την παράβαση της εντολής η Εύα καταδεικνύει ότι η γέννηση της φύσεώς μας ξεκινά απο την οδύνη· αυτήν πάλι αποτινάσσοντας ο Κύριος απο την φύση μας, δεν επέτρεψε κατά την γέννησή του να υποστεί φθορά Εκείνη που Τον γέννησε. Γιατί ήθελε να αφαιρέσει απο την φύση μας μαζί με την εκούσια ηδονή και την ακούσια οδύνη, ώστε να αναιρέσει εκείνα τα οποία δεν δημιούργησε· αλλά και να μας διδάξει με μυστικό τρόπο να ξεκινήσουμε με την προαίρεση μας διαφορετική ζωή, που ίσως να αρχίζει με οδύνες και πόνους, αλλά καταλήγει οπωσδήποτε σε θεία ηδονή και απέραντη ευφροσύνη. Γι'αυτό γίνεται άνθρωπος και γεννάται ως άνθρωπος, Αυτός που έπλασε τον άνθρωπο, για να σώσει το πλάσμα Του. Θεραπεύοντας έτσι τα πάθη μας με τα πάθη Του, αποδεικνύεται ότι Αυτός γίνεται με υπέρ φύσιν τρόπο ''παθος'' των δικών μας παθών, ανακαινίζοντας φιλάνθρωπα και με υπερφυσικό τρόπο τις δικές μας πενυματικές δυνάμεις μέσα απο τις στερήσεις της δικής Του σάρκας.

Αγνή Παρθένε Δέσποινα-ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Ζωναράδικος

Θεϊκά σημάδια σε φωτογραφίες.

Αγγελοι στο Άγιον Όρος.













Λευκή σκιά με το σχήμα Αγγέλου





Σημείο πάνω απο το κεφάλι χειροτονούμενου.