Πάτρα – Κεφαλονιά : Μας ζώσανε οί σεισμοί κι΄ εμείς χορεύουμε…

http://patrablog.blogspot.gr/2014/02/blog-post_18.html#more

Χειμωνιάτικα, μέσα στήν βροχή, στό κρύο, στήν υγρασία.Νά έχεις καί μικρά παιδιά, χωρίς μιά τουαλέτα, χωρίς θέρμανση, χωρίς μιά βρύση γιά πλύσιμο...Καί όλα αυτά έτσι ξαφνικά, μέσα σε μισή ώρα ήλθαν τα πάνω κάτω καί βρέθηκαν όλοι αυτοί στούς πέντε δρόμους καί στά έξω χωράφια ! Τί μικρός λοιπόν πού είναι ο άνθρωπος...

Συνήθως, τέτοιες εικόνες με αντίσκηνα στήν καρδιά τού χειμώνα, τά ΜΜΕ αποφεύγουν να τίς δείχνουν, κρύβοντας έτσι τήν ζοφερή αλήθεια !
Πιθανόν, γιά να μή στενοχωρήσουν κάποιους πολιτικούς φίλους τους, γλιτώνοντάς τους έτσι από την πίεση τού κόσμου καί τής πραγματικότητας...

-------------------
Όμως...

Αυτοί οί επαναλαμβανόμενοι «σεισμοί της Κεφαλονιάς», πού όλο λέμε «να, τώρα σταμάτησαν…», και πού εν τούτοις «αύριο ξαναρχίζουν…» μας έχουν πολύ προβληματίσει…

Γιατί δεν είναι απλοί μετασεισμοί όλο και παρακάτω ρίχτερ, αλλά είναι κάτι δυνατές σκουντιές πού κανείς δεν ξέρει σε πόσο ύψος θα φθάσουν, και από ποίο βάθος έρχονται…

Μ΄αυτές λοιπόν τις σκέψεις δεν το κρύβουμε πολύ ανησυχούμε. Είναι άραγε μόνο αυτό; Θα έλθει τίποτα άλλο; Ποιός ξέρει ;

Ένα κείμενο πού έπεσε τελευταία στα χέρια μας από έναν δόκιμο χρονογράφο, δημοσιογράφο, λογοτέχνη, κλπ τον κ. Σταύρο Ιντζεγιάννη γνωστό πρόσωπο και πρώην καταστηματάρχη στην πάλαι ποτέ ευγενή  Πολιτεία μας ( «καφέδες Σταύρος» ), με έβαλε και σε κάποιες άλλες «υποψίες» και περί Θεού σκέψεις ότι το «σεισμικό νόμισμα» έχει σχεδόν πάντα δύο όψεις…

Άς δούμε λοιπόν το ενδιαφέρον κείμενό του:

«…Σεισμοί, λοιμοί, λιμοί, και καταποντισμοί. Ο κόσμος 

γύρω μας δοκιμάζεται. Αμερική. Γαλλία. Αγγλία, Ιταλί­α.  

Σλοβενία παντού πλημμύρες, καταιγίδες, χιονοθύ­ελλες.  

Ο κόσμος στο έλεος του καιρού. Χαμός και δίπλα μας η  

Κεφαλονιά να μετράει πληγές από τους σεισμούς οι  

οποίοι μετά από 60 χρόνια ξαναγκρεμίζουν το νησί.

-Ήρθε η συντέλεια του κόσμου, σταυροκοπιέται ή κυρα  

Σταματίνα. Και την Ιδια ώρα η Πάτρα «μη μου χαλάς τα 

γούστα μου και πάρε μου τα ούλα» καρναβάλι. Εκτός πια  
και αν όλη  αυτή η κατάσταση επιβεβαιώνει ότι είμαστε  

για τα  πανηγύρια.

Μασκαρά­δες όνομα και πράμα !...

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Η κοντινή μας Κεφαλονιά για μια ακόμη φορά μετά τους φοβερούς σεισμούς του '53 - ξαναμαζεύει ερείπια.

Οι άνθρω­ποι τρέχουν αλαφιασμέ­νοι να βρουν  

καταφύγιο σε αντίσκηνα ή σε πρόχειρα παραπήγματα  

θρηνώντας το βιός τους που σωριάστηκε θυμίζοντας το  

γνωστό - ξύλα, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμένοι- κι  

εμείς .. .εμείς οι τρεις στον καφενέ.. .βρε δε βαριέσαι  

αδερ­φέ!

Θυμήθηκα τη συγχωρεμένη τη μάνα που δε μας ά­φησε 

το 1953 να ανοίξουμε το ραδιόφωνο διότι στο απέναντι 

σπίτι είχαν κηδεία. Και δεν ήταν η μόνη. Το πένθος ήταν  
σεβαστό από τους γύρω. Και η δυστυχία του ενός  

γινόντανε χρέος και ανάγκη συμπαράστασης και των  

άλλων. Ο ένας να ξεσπιτώνεται τόσο ξαφνικά και συ να  

ξεφωνίζεις και να χοροπηδάς με ευθυμία είναι το  

λιγότερο έλλει­ψη ευαισθησίας - κατανό­ησης  

στοιχειώδους αν­θρωπιάς. Ευπρέπειας!

Το Κράτος, η Εκκλησία, ο Ερυθρός Σταυρός, οι ε­

θελοντές να τρέχουν να προ­σφέρουν βοήθεια, να  

στήνονται αντί­σκηνα, να οργανώνονται συσσίτια, να  

προσφέρονται πρώτες βοήθειες και την ίδια ώρα εδώ, η  
ανεμελιά μας η χαζοχαρούμενη α­διαφορία μας, να  

ετοιμάζεται να ξεφαντώσει.

Διότι εί­ναι λέει η γιορτή της Πάτρας, απο την οποία  

γιορτή όμως αν υπολογίσεις τα συν και πλην, πάντα  

χρεωμέ­νος βγαίνεις. Και οικονομικά και ψυχικά και ηθικά  
και κοινωνικά.

--------------------
 
Μόνο τό ΣΔΟΕ 

εφαρμόζοντας 

ελέγχους θα 

μπορέσει να βάλει 

τάξη σ΄ αυτή τήν 

ηθική καί 

οικονομική 

αναρχία... 
 
---------------------




Μηδαμινά τα κέρδη, τεράστιες οι ζημίες.

« Καρνάβαλε κι αποκριά» λέει ο Μηνάς, «τρελαίνεις γέ­

ρους και παιδιά».

Λάθος.

Δεν τρελαίνει – αποβλακώνει γέρους και παιδιά !.

----------------------------

Μή ξεχνάμε ότι τόν διάσημο Άλ 

Καπόνε δέν κατόρθωσε νά τόν 

πιάσει τό FBI παρά μόνο με το 

αδίκημα τής φοροδιαφυγής καί όχι 

με τα εγκλήματα πού διέπρατε...



Ο πιστός έλεγχος από το ΣΔΟΕ  θά

φέρει καί την μεγάλη αλλαγή στούς 

αεριτζήδες τών γκρούπ πού κάνανε 

περιουσίες μέσα σε 15 μέρες !



Τεράστια ποσά διακινούνται κάτω 

από το τραπέζι αφορολόγητα ! 

Ομαδάρχες γκρούπ βγάζανε παλαιότερα πολυτελή 

αυτοκίνητα έχοντας στήν επίβλεψή τους εκατοντάδες 

παιδιά, πιστούς ακολούθους...

--------------------------------------
 

Τον φόρο της βλακείας μας πληρώνουμε ( συνεχίζει ο 

αρθρογράφος ) όταν τυφλοί αντί να σοβαρευτού­με και να  
ανάψουμε ένα κερί να προσευχηθούμε, ετοιμά­ζουμε  

παρελάσεις αρμάτων!Δεν λέω βέβαια πως η Πάτρα μένει

αδιάφορη και δε συμπαραστέκεται στη δυστυχία που

ξαφνικά έπληξε την  κοντινή μας Κεφαλονιά.  Όχι βέβαια.

Ευαίσθητη η  Πατραϊκή κοινωνία το έχει δείξει

πάμπολλες φορές...

- Ομως είναι άστοχο κάποιοι να δοκιμάζονται τόσο  

σκληρά κι εμείς εδώ «μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη  

γλεντήσουμε…»  

Καρναβάλι!  έλεγε η γιαγιά «εμείς φαί, εμείς ττισπ' δεν  

είχαμε, θέλουμε τώρα και ραπανάκια για την όρεξη..»

Δίπλα μας, σε μιας δρασκελιάς απόσταση, και από τη  

μια στιγμή στην άλλη κόποι δεκάδων ετών, περιουσίες,  

σπίτια - ευτυχώς που δε θρη­νήσαμε ζωές -γίνανε βορά  

της μανίας του Εγκέλαδου.

-- Και τί είναι ο Εγκέλαδος που ακούω από το πρωί ως το  
βράδυ ; · με ρωτάει η καλή μου γειτόνισσα στην πρωινή  

μου καλη­μέρα.

Στην πανέμορφη Ελληνική μυθολογία, μια ζωή 

παραμυθάδες οι Έλληνες, ήταν δυνατόν να μη στήσουνε  
 κι εδώ το παραμύθι τους;

--Ο Εγκέλαδος, της εξηγώ, ήταν ο αρχηγός των γιγάντων,  
γιος του Τάρταρου και της Γης. Κατά τη γιγαντομαχία η  

Αθηνά έριξε επάνω του τη Σικελία και την Αίτνα και τον  

καταπλάκωσε.

Από τότε λοιπόν ο Εγκέλαδος,  λέει το παραμύθι, η  

μυθολογία μας – προσπαθεί να ξεπλακωθεί  και να  

κυνηγήσει την Αθηνά.

 Καθώς αναστενάζει,  η καυτή του ανάσα βγαίνει από το  

γνω­στό ηφαίστειο της Αίτνας και καθώς προσπαθεί να  

 αποτινάξει α­πό πάνω του το φοβερό βάρος κουνιέται  

όλος το τόπος και μαζί κουνιόμα­στε κι εμείς.

- Μπά ! γιε μ' πράματα και θάματα πω 'χει αυτός ο τόπος,  
κάνει η αγαθή μου γειτόνισσα και σταυροκοπιέται. Το  

γράφει κι η Αποκάλυψη πως θα ρί­ξει φωτιά ο Θεός και θα  
μας κά­ψει.

- Σώπα καλή μου. Ο Θεός αγαπάει την « άμπε­λο που  

εφύτευσε η δεξιά του» και τη φροντίζει.

Εμείς όμως δε ξέρω πόσο είμαστε σωστοί απέναντι Του.

--Κοίταξε, λέει ο Μηνάς, όπως και να το κάνεις το καρναβάλι δε το σταματάνε σήμερα γιατί έχει συνδεθεί με το εμπόριο. Τουλάχιστον ας ευχηθούμε να κρατηθεί σε κάποιο μέτρο, σεβόμενο τη δυστυχία του διπλανού μας.

Να σεβαστούμε δηλαδή τούς άνεργους που στήνονται στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό, τούς άστεγους που τουρτουρίζουν στον βαρύ χειμώνα.  
Το δράμα της Κεφαλονιάς. Κι ας προσευχηθούμε:
-Κύριε Κύριε επίβλεψον εξ ουρα­νού και ...λυπήσου μας.

-------------------------- 

Αυτό ήταν το άρθρο του χαρισματικού Σταύρου Ιντζεγιάννη πού διαβάσαμε πρό ημερών για την Κεφαλονιά, την Πάτρα, και τα καρναβάλια της, αλλά και τους χορούς εν μέσω της διπλανής μας δυστυχίας και των εκατοντάδων απλωμένων αντίσκηνων μέσα στην βροχή και στην υγρασία…
Κάποιοι γείτονές μας υποφέρουν κι΄ εμείς εδώ στην Πάτρα, «τι΄ είχες Γιάννη, τι΄ είχα πάντα» κάθε χρόνο βγάζουμε τα καρναβάλια μας, με όλα τα εξ΄ αυτών επακόλουθα !
Με τα μεθύσια μας,  με τά μπουρμπούλια μας, με τα αισχρά μας, με τις πονηρές καταστάσεις μας, με τις δεκάδες εκτρώσεις μας μόλις συμπληρωθεί το τρίμηνο «εκείνης της βραδιάς…» ( όπου «αδελφός δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αδελφή του, κι΄ ό άνδρας την γυναίκα του…» γιατί συμβαίνουν κι΄ αυτά και μη παραξενευόμαστε…).

Άσε τι βλέπουν οί γιατροί στα Επείγοντα στο Ρίο και στον Άγιο Άνδρέα… 

Κι΄ άς είμαστε λοιπόν κι΄ εμείς οί Πατρινοί λίγο συγκρατημένοι, γιατί πού ξέρεις…

Μη ξεσπάσει καμιά οργή του Θεού επάνω μας, και διώξει από μπροστά Του τον Άγιο Ανδρέα με τις Παρακλήσεις του ( «φεύγα από μπροστά μου Ανδρέα, αρκετά πιά μ΄ αυτούς…» ), και έλθουνε τίποτα «σεισμοί και καταποντισμοί» ( πού λέει ο λαός ) και στην Πάτρα μας, και βγεί σωστή μια παλιά λαϊκή προφητεία πού ακούγανε οί παλαιότεροι και δεν πιστεύουν οί νεώτεροι:

Ότι : «θα έλθει η εποχή πού θα περνάει ο καρνάβαλος, και εμείς οι Πατρινοί θα κλαίμε από την δυστυχία μας…»!  

Λέτε ;