Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΛΟΥΚΑ
(Λκ. η΄ 5-15)
«Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν παραβολή· βγῆκε ὁ
σπορέας γιὰ νὰ σπείρη τὸ σπόρο του. Καὶ ἐνῶ τὸν ἔσπερνε, ἄλλος ἔπεσε
στὸ δρόμο, καὶ καταπατήθηκε, καὶ τὸν ἔφαγαν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ
ἄλλος ἔπεσε ἐπάνω στὴν πέτρα, καὶ μόλις φύτρωσε ξεράνθηκε γιατί δὲν εἶχε
ὑγρασία· καὶ ἄλλος ἔπεσε ἀνάμεσα στ᾽ ἀγκάθια, καὶ μεγάλωσαν μαζὶ μ᾽
αὐτὸν καὶ τ᾽ ἀγκάθια καὶ τὸν ἔπνιξαν· καὶ ἄλλος ἔπεσε σὲ εὔφορη γῆ, καὶ
ἀφοῦ φύτρωσε ἔδωσε καρπὸ ἑκατὸ φορὲς περισσότερο. Τὸν ρώτησαν οἱ μαθητές
του καὶ τοῦ εἶπαν· τί σημαίνει ἡ παραβολὴ αὐτή; Καὶ αὐτὸς εἶπε· σὲ σᾶς
ἔχει δοθῆ νὰ γνωρίζετε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, στοὺς λοιποὺς
μὲ παραβολές, γιὰ νὰ μὴν βλέπουν ἐνῶ βλέπουν καὶ νὰ μὴν κατανοοῦν ἐνῶ
ἀκοῦνε. Σημαίνει δὲ ἡ παραβολὴ αὐτὴ τὸ ἑξῆς· ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ
Θεοῦ· αὐτοὶ δὲ ποὺ εἶναι κοντὰ στὸ δρόμο εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀκοῦνε τὸ
λόγο τοῦ Θεοῦ, ὕστερα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ ἁρπάζει τὸ λόγο ἀπὸ τὴν
καρδιά τους, γιὰ νὰ μὴν πιστέψουν καὶ σωθοῦν. Αὐτοὶ ποὺ ἔπεσαν ἐπάνω
στὴν πέτρα, εἶναι αὐτοί, ποὺ ὅταν ἀκούσουν, μὲ χαρὰ δέχονται τὸ λόγο,
καὶ αὐτοὶ δὲν ἔχουν ρίζα, οἱ ὁποῖοι γιὰ λίγο καιρὸ πιστεύουν καὶ σὲ
καιρὸ πειρασμοῦ ἀπομακρύνονται ἀπ᾽αὐτόν. Αὐτὸς δὲ ποὺ ἔπεσε στ᾽ ἀγκάθια,
εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀκοῦνε, καὶ ὕστερα κάτω ἀπὸ τὶς μέριμνες τοῦ πλούτου
καὶ τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου καθὼς ζοῦν, πνίγονται μαζὶ μ᾽αὐτὰ καὶ δὲν δίνουν
καρπό. Αὐτὸς δὲ ποὺ ἔπεσε στὴν εὔφορη γῆ, εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν
καρδιὰ καλὴ καὶ ἀγαθή, καὶ ὅταν ἀκούσουν τὸ λόγο, τὸν κρατοῦν καὶ
καρποφοροῦν μὲ ὑπομονή. Καὶ ἐνῶ εἶπε αὐτὰ φώναξε δυνατά· ὅποιος ἔχει
αὐτιὰ νὰ ἀκούη, ἄς ἀκούη».
* * *
Ὁ Σπορέας τῆς παραβολῆς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ δὲ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου.
Κάθε Κυριακὴ καὶ γιορτή, ποὺ ἐρχόμαστε στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀκοῦμε τὸ λόγο
τοῦ Εὐαγγελίου, πέφτει στὴν καρδιά μας ὁ θεῖος σπόρος, ὁ ὁποῖος ἀνάλογα
μὲ τὸν ἄνθρωπο δίνει καὶ τὸν καρπό· σ᾽ ἄλλον περισσότερο καὶ σ᾽ ἄλλον
λιγότερο καὶ σ᾽ ἄλλον καθόλου. Ὁ σπόρος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ λόγος τοῦ
Χριστοῦ· ἡ καρποφορία ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, ἀπὸ τὴ δική μας καρδιά. Ἐὰν
εἴμαστε καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ θὰ δώσουμε καρπὸ πνευματικό· ἐὰν ὅμως εἴμαστε
σκληροὶ σὰν τὴν πέτρα ἤ πνιγμένοι μέσα στὶς ἡδονὲς καὶ στὶς ἀπολαύσεις
τοῦ κόσμου τούτου δὲν θὰ φέρουμε κανένα πνευματικὸ καρπὸ, ἄξιο γιὰ τὴ
βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Δὲν χρειάζεται μόνο καλὸς σπόρος, ἀλλὰ
καὶ καλὴ γῆ. Ὅποιο σπόρο καὶ νὰ σπείρης στὴν πέτρα καὶ στὰ ἀγκάθια ποτὲ
δὲν θὰ καρποφορήση· ποτὲ δὲν θὰ δώση καρπὸ ἀντάξιο μὲ τὸ σπόρο. Ὄχι
γιατί ὁ σποριὰς δὲν ἔσπειρε καλὸ σπόρο, ἀλλὰ γιατί τὸ χωράφι δὲν ἦταν
καλὸ καὶ εὔφορο. Γι᾽ αὐτὸ ὄχι μόνο νὰ ἀκοῦμε τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου,
ἀλλὰ νὰ ἔχουμε καὶ καλὴ καρδιά ποὺ θὰ δεχθῆ τὸ λογο τοῦ Θεοῦ. Καρδιὰ
γεμάτη κακία καὶ πονηριά, δὲν φέρνει ἔργα ἀγαθά, ἀλλὰ πονηρὰ καὶ
ἁμαρτωλά. Γιὰ νὰ καρποφορήση, λοιπὸν, ἡ γῆ, χρειάζεται νὰ εἶναι καλὴ καὶ
πλούσια, ἀλλὰ καὶ νὰ σπέρνεται. Ὅταν ἕνα ἀπὸ τὰ δύο λείπει δὲν ἔχουμε
καρποφορία· χρειάζονται καὶ τὰ δύο· καὶ ὁ σπόρος καὶ τὸ χωράφι, καὶ
ἀκόμα, καὶ τὰ δύο νὰ εἶναι καλὰ καὶ εὔφορα, γιὰ νὰ μᾶς δώσουν πλούσια
καὶ καλὴ σοδειά.
Χωράφι ποὺ δὲν σπέρνεται μένει στεῖρο,
δὲν δίνει κανένα καρπό. Καὶ γῆ ποὺ δὲν εἶναι καλὰ δουλεμένη δὲν
καρποφορεῖ. Τὸ ἴδιο θὰ λέγαμε καὶ στὰ πνευματικά. Γιὰ νὰ δώση ὁ ἄνθρωπος
ἔργα πνευματικὰ θέλει νὰ καθαρίση τὴν καρδιά του ἀπὸ τ’ ἀγκάθια τῆς
κακίας, γιὰ νὰ δεχθῆ μέσα τὸ θεῖο σπόρο, τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γιὰ
νὰ ξεριζώσουμε τ᾽ ἀγκάθια τῆς καρδιᾶς μας, ποὺ εἶναι τὸ μῖσος, ἡ
ζήλεια, ὁ φθόνος, ἡ πονηριὰ καὶ κάθε ἄλλη κακία, θέλει πολὺ κόπο, ὅπως
καὶ ὁ γεωργὸς ὅταν ἑτοιμάζη τὸ χωράφι του γιὰ σπορά· τὸ καλλιεργεῖ, καὶ
ξανὰ τὸ καλλιεργεῖ, μέχρι νὰ τὸ φέρη ἐκεῖ ποὺ πρέπει. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ
καλὸς χριστιανός, γιὰ νὰ ἔλθη στὴν
Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκούση τὸ λόγο τοῦ Θοῦ, διώχνει ἀπὸ μέσα του τὰ ἀγκάθια
τῆς ἁμαρτίας καὶ ὕστερα ἔρχεται νὰ δεχτῆ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει συγχρόνως
καὶ τὴ δύναμη νὰ καλλιεργῆ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὸν δέχεται.
Ἀκούγοντας τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἐκκλησία κάθε Κυριακὴ καὶ γιορτὴ
γνωρίζουμε καὶ τὴν ἀλήθεια ποὺ μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὸ ψέμα καὶ τὴν
πλάνη. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ καθαρίζη τὴν καρδιὰ μας ἀπὸ τὰ βρώμικα πάθη
τοῦ βίου καὶ μᾶς τὴν κάνει καθαρή, ἕτοιμη γιὰ νὰ δεχτῆ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ
ποὺ θὰ δώση τοὺς πνευματικοὺς καρπούς. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μαλακώνει τὶς
καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς γεμίζει ἀπὸ καλοσύνη καὶ ἀγάπη. Μόνο μέσα
στὴν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος καλλιεργεῖται πνευματικὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία σπέρνεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ δίνει τοὺς
πνευματικοὺς καρποὺς τοῦ Χριστοῦ, «ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.
π. Γ.Δ.Σ.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου