Oἱ ψεύτικοι χριστιανοί ( Φώτη Κόντογλου )

Αὐτοὶ οἱ ψεύτικοι χριστιανοί, σὰν τοὺς μιλᾶ κανένας γιὰ σκληρὴ καὶ στερημένη ζωή, γιὰ θυσία, γιὰ ἄσκηση, λένε πὼς αὐτὰ δὲν τὰ θέλει ὁ Χριστός, καὶ πὼς αὐτὰ εἶναι παρακαμώματα. Μά, ὢ ἀνόητε ἄνθρωπε, στὸν Χριστιανισμό, τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ παραγίνει. Γιὰ ὅλα τα ἀνθρώπινα πράγματα μπορεῖς νὰ πεῖς, πὼς κάτι τί εἶναι παρακανωμένο, μονάχα γιὰ τὸν Χριστιανισμὸ δὲν ὑπάρχει παρακάνωμα. Τί παρακάνωμα μπορεῖ νὰ σηκώσει ἀκόμα τὸ νὰ ἀγαπᾶς αὐτὸν ποὺ σκότωσε τὸν πατέρα σου, τί παρακάνω­μα μπορεῖς νὰ κάνεις στὸ νὰ σὲ χτυπήσουνε καὶ στὸ ἄλλο μάγουλο, τί παρακάνωμα νὰ γίνει ἀκόμα στὸ νὰ πεινᾶς καὶ νὰ διψᾶς τὴν καταφρόνεση, στὸ νὰ κάνεις ὅσα ζητᾶ ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐσένα, δηλ. στὸ ν’ ἀγαπᾶς τοὺς ἐχθρούς σου, νὰ γλυκομιλᾶς αὐτὸν πού σὲ βρίζει, νὰ μὴν κρίνεις αὐτὸν πού σὲ δικάζει, νὰ ταπεινώνεσαι μπροστὰ στὸν πιὸ τιποτένιον ἄνθρωπο, κι’ ὅταν τὰ κάνεις ὅλα αὐτά, νὰ λὲς πώς εἶσαι «ἀχρεῖος δοῦλος»; Τί παρακάνωμα μπορεῖ νὰ γίνει ἀκόμα στὸ νὰ πιστέψεις, πὼς θὰ ἀναστηθοῦνε τὰ σώματά μας ἀθάνατα ὡς νὰ ἀνοιγοκλείσει τὸ μάτι καὶ, πὼς ὁ κόσμος ὅλος θ’ ἀλλάξει μονομιᾶς, καὶ πώς θὰ γίνει ἄλλος καινούριος κόσμος ἄφθαρτος; Λοιπὸν, ὑπάρχει τίποτα στὸν Χριστιανισμὸ, πού νὰ μπορεῖ νὰ παρακαμωθεῖ; Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἡ ὑπερβολὴ ὅλων τῶν ὑπερβολῶν, τὸ πιὸ ἀπίστευτο ἀπὸ ὅλα τα ἀπίστευτα. Γιὰ τοῦτο… ἡ πόρτα ποὺ μπαίνει κανένας στὴν ἐξωτικὴ χώρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιὰ μοναχά, ἡ πίστη. Καὶ γιὰ τὴν πίστη δὲν ὑπάρχει κανένα παρακάνωμα. Ἐνῶ γιὰ τὴν ἀπιστία ὑπάρχει ἡ πονηρὴ φρονιμάδα, τὸ μέτριο καὶ ὁ συμβιβασμός. Γι’ αὐτὸ οἱ τέτοιοι ψευτοχριστιανοὶ δὲν ἀντέχουνε στὴ φωτιὰ τῆς πίστεως καὶ γυρίσανε τὸν Χριστιανισμὸ σὲ κάποιο σύστημα ἠθικό, ὠφέλιμο γιὰ τὴν ἐγκόσμια ζωή, ποὺ γι’ αὐτὸ δὲν τοὺς χρειάζεται ὁλότελα ὁ Χριστός. Γιατί ὁ ἄπιστος φοβᾶται, ἐνῶ ὅποιος πιστεύει «ὡς λέων πέποιθε», κατὰ τὸν προφήτη.

Από το βιβλίο: «Μυστικά Ανθη» του Φώτη Κόντογλου.