ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Είναι γνωστό ότι ο ουρανός και η γη είναι του Θεού, «σοι εἰσιν οι ουρανοί, και ση ἐστιν η γη· την οικουμένην και το πλήρωμα αυτής συ εθεμελίωσας» (Ψ. 88,12). Όσα όμως έχει ο Θεός είναι του Χριστού, «πάντα όσα έχει ο πατήρ εμά εστι» (Ιω. ιστ´,15). Οι καρδιές των ανθρώπων είναι του Θεού αφού ο Θεός είναι, «ο πλάσας κατά μόνας τας καρδίας αυτών» (Ψ 32, 15). Άρα, σύμφωνα με τα παραπάνω, οι καρδιές των ανθρώπων ανήκουν στο Χριστό, και κατά συνέπεια έχει δικαίωμα να κατοικεί εκεί, επειδή αυτές είναι ο οίκος του Πατέρα Του, «ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός μου δει είναί με;» (Λουκ. β´,49). Ο δε Απ. Παύλος λέει, «κατοικήσαι τον Χριστόν διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Εφ. γ´,17). Κάθε λοιπόν εχθρικό προς το Χριστό στοιχείο και αλλότριο πνεύμα δεν πρέπει να έχει τόπο στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί, αν αυτό συμβεί και ο άνθρωπος μαζί του συνδεθεί, σπεύδει, απερίσκεπτα βέβαια, προς την καταστροφή. Έτσι, «εάν πνεύμα του εξουσιάζοντος αναβή επί σε, τόπον σου μη αφής» (Εκκλ. ι´,4).

  

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Η εξομολόγηση είναι ανακούφιση της ψυχής, και η άφεση των αμαρτιών  που επακολουθεί  αυτής  είναι  κάθαρση τη συνείδησης από τα νεκρά έργα.   Ύστερα  από   την άφεση αυτή όλα πλέον είναι σαν να μη έχουν γίνει. Μακάρι βέβαια να μη είχαν γίνει, αλλά αφού έχουν γίνει, τι να γίνει; Είθε να μη ξαναγίνει ό, τι έχει γίνει. Αλλά και, αν ξαναγίνει, γιατί οπωσδήποτε  πάλι κάτι στραβό θα γίνει,  η εξομολόγηση είναι επαναλαμβανόμενο Μυστήριο και έτσι τελικά η αμαρτία όρθια δε θα μείνει. Το λέει και ο Απόστολος Παύλος, « αμαρτία γαρ υμών ου κυριεύσει· ου γαρ εστε υπό νόμον, αλλ᾿ υπό χάριν »( Ρω. στ’, 14). Άλλο είναι το να πει κανείς σε κάποιον, σε συγχωρώ γι’ αυτό που μου έκανες και μου ζητάς συγνώμη, και άλλο το να πει, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Το πρώτο είναι διαπροσωπικό και μπορεί να το λέει ο ένας   στον άλλον, το δεύτερο όμως μπορεί να το λέει μόνο ο Πνευματικός στο Μυστήριο της Μετάνοιας—Εξομολόγησης. Ο Κύριος είπε, « εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου  επί της γης αφιέναι αμαρτίας » ( Ματ. θ’, 6).  

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

 

ΤΡΟΦΗ

 

Ο  λόγος  του  Θεού  είναι αστείρευτη  τροφή  για  τον  άνθρωπο.  Αν  γνώριζαν  από  τι  στερούν   τον  εαυτό  τους  όσοι  τον  περιφρονούν, θα  τον  επιζητούσαν  επίμονα, όπως  αναζητά  ο  πεινασμένος  την  τροφή  του. Η  έλλειψη  τροφής,  όπως  είναι  γνωστό,  λέγεται  λιμός. Η έλλειψη  του  λόγου  του  Θεού,  όπως  ίσως  δεν  είναι  γνωστό,  είναι  και  αυτή  λιμός. Αλλά  ας  παραθέσουμε   τα  παρακάτω  χωρία από την Αγία  Γραφή  στα οποία  στηρίζονται  τα   παραπάνω  λόγια:

α)  Ο  Ίδιος  ο  Κύριος  χαρακτήρισε  το  λόγο  Του αγαθή μερίδα, δηλαδή τροφή,  όταν  είπε   στη  Μάρθα  για  τη  Μαρία  που  τον  άκουγε,   «Μαρία δε την αγαθήν   μερίδα   εξελέξατο,  ήτις  ουκ  αφαιρεθήσεται  απ’ αυτής.»  (Λουκ. ι’, 42).

β)  Ο  Ίδιος  ο  Κύριος   χαρακτήρισε  το  λόγο  του  Θεού  τροφή, όταν  είπε  ότι  «γέγραπται, ουκ επ' άρτω  μόνω ζήσεται  άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένῳ διὰ στόματος  Θεού.» (Ματ. δ’,4 ).

γ)  Όσο  για  το  ότι  η  έλλειψη   του  λόγου  του  Θεού  είναι  λιμός,  το  λέει  ο   Ίδιος  ο  Θεός  με  τα  εξής  λόγια,  « ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και εξαποστελώ λιμόν επί την γην, ου λιμόν  άρτων ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου» (Αμ. η’, 11).

Τώρα   όμως   που  ο   λόγος   του   Θεού   προσφέρεται   πλουσιοπάροχα ως  τροφή,  χρειάζεται  προσοχή, γιατί   υπάρχει   κίνδυνος   ανορεξίας  και   θεληματικής   λιμοκτονίας.

  

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ

 Ο Χριστός για το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή για τον Παράκλητο, εκτός των άλλων, είπε και τα εξής: α) «όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιω. ιστ´,13), και β) «εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν» (Ιω. ιστ´,14). Έτσι, όταν προσεύχεται ένας πιστός στο Άγιο Πνεύμα, εκτός των άλλων, πολλών και καλών αιτημάτων του, πρέπει να ζητάει: α) Να τον οδηγήσει στην Αλήθεια και β) να δοξάζει το Χριστό μέσω  αυτού.  

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΕΙ

 

Ο Θεός δεν ελεεί τον άνθρωπο, επειδή τάχα το αξίζει ή επειδή το θέλει ή επειδή τρέχει προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά επειδή ο Ίδιος είναι φιλάνθρωπος, πολυεύσπλαχνος και πολυέλαιος. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά για το Θεώ, «Τι ουν ερούμεν; μη αδικία παρά τω Θεώ; μη γένοιτο. τω γαρ Μωϋσεί λέγει· ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτιρήσω ον αν οικτίρω. άρα ουν ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού» (Ρω. θ´,14-16). Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να θέλει και να επιζητεί το έλεος του Θεού. 

Πρέπει όμως να γνωρίζει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να το εμποδίζει και να μη το αναγνωρίζει, γιατί και αυτή η θέλησή του και η προσπάθειά του για την πνευματική του προκοπή γίνεται πάλι με τη βοήθεια της χάρης του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε· ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας» (Φιλ. β´,12-13). Δόξα τω Θεώ λοιπόν για όλα.

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Ο ΑΦΘΑΣΤΟΣ

Όταν κάποτε οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς έστειλαν υπηρέτες για να πιάσουν το Χριστό, κανένας δεν τόλμησε να απλώσει χέρι επάνω Του. « Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος »( Ιω. ζ’, 45-46). Ενθουσιάστηκαν τόσο οι υπηρέτες από τα λόγια του Κυρίου, που τους είπαν ότι, δεν έχει μιλήσει ποτέ έτσι άνθρωπος όπως αυτός ο άνθρωπος. Ποιος λοιπόν μπορεί να πει για τον εαυτό του ή για κάποιον άλλον, ότι αυτός μιλάει καλλίτερα από το Χριστό;

Δυστυχώς όμως, όπως τότε τα λόγια του Κυρίου δεν άρεσαν στους Φαρισαίους, έτσι και μεταγενέστερα δεν αρέσουν σε πολλούς άλλους. Ο Απόστολος Παύλος γράφει σχετικά στον Τιμόθεο, « ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται »( Β’ Τιμ. δ’, 3-4). Δεν είναι λοιπόν σωστό ένας πιστός, να μη υψώνει το Χριστό που λέει την αλήθεια, αλλά να υψώνει άλλους που λένε παραμύθια.

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ

α) Ναι μεν είναι ωραίο να πιστεύει και να αισθάνεται κανείς ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του, αλλά πρέπει να γνωρίζει και τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, « μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε »(Φιλ. β’, 12).

β) Ναι μεν είναι ωραίο να λένε κάποιοι ότι είναι μαθητές του Χριστού, αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι ο Χριστός είπε στους Μαθητές Του, « ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις »( Ιω. ιγ’, 35).

γ) Ναι μεν είναι ωραίο να λένε κάποιοι ότι, « ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν »( Ιω. α’,13 ), αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι, « Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται »( Α’ Ιω. γ’, 9).

δ) Ναι μεν είναι ωραίο να λέει κάποιος ότι αγαπάει το Χριστό, αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι ο Χριστός είπε, « ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με »( Ιω. ιδ’, 21).

ε) Ναι μεν είναι ωραίο να λένε κάποιοι ότι είναι φίλοι του Χριστού, αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι ο Χριστός είπε στους Μαθητές Του, «ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν » (Ιω. ιε’, 14).

στ)  Υπάρχουν και  άλλα ναι μεν, αλλά, αλλά  είναι πολλά. 

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΕΛΕΥΣΕΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ
ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΕΡΒΙΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΛΕΥΣΕΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

Κυριακὴ 18 Σεπτεμβρίου 2022
Ώρα 6:30 μ.μ. Ὑποδοχὴ ἱεροῦ Λειψάνου τῶν νεοφανῶν Ἁγίων Ραφαὴλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης στὸν Ἱερὸ Ναό – Ἑσπερινὸς – Παράκληση στοὺς Ἁγίους.
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2022
Ὥρα 7:30 π.μ. Θεία Λειτουργία.
Ὥρα 6:30 μ.μ. Ἑσπερινός – Εὐχέλαιο.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2022
Ὥρα 7:30 π.μ. Θεία Λειτουργία.
Ὥρα 12:30 μ.μ. Δέηση - Ἀναχώρηση ἱεροῦ Λειψάνου.

Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ
πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν.

ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ 12-9-2022

 Οι φωτογραφίες είναι του Νικόλαου Λεπίδα

Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΕΙ

Ο Θεός δεν ελεεί τον άνθρωπο, επειδή τάχα το αξίζει ή επειδή το θέλει ή επειδή τρέχει προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά επειδή ο Ίδιος είναι φιλάνθρωπος, πολυεύσπλαχνος και πολυέλαιος. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά για το Θεώ, «Τι ουν ερούμεν; μη αδικία παρά τω Θεώ; μη γένοιτο. τω γαρ Μωϋσεί λέγει· ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτιρήσω ον αν οικτίρω. άρα ουν ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού» (Ρω. θ´,14-16). Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να θέλει και να επιζητεί το έλεος του Θεού. Πρέπει όμως να γνωρίζει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να το εμποδίζει και να μη το αναγνωρίζει, γιατί και αυτή η θέλησή του και η προσπάθειά του για την πνευματική του προκοπή γίνεται πάλι με τη βοήθεια της χάρης του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε· ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας» (Φιλ. β´,12-13). Δόξα τω Θεώ λοιπόν για όλα.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΑΦΘΑΣΤΟΣ

 

Όταν κάποτε οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς έστειλαν υπηρέτες για να πιάσουν το Χριστό, κανένας δεν τόλμησε να απλώσει χέρι επάνω Του. « Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος »( Ιω. ζ’, 45-46). Ενθουσιάστηκαν τόσο οι υπηρέτες από τα λόγια του Κυρίου, που τους είπαν ότι, δεν έχει μιλήσει ποτέ έτσι άνθρωπος όπως αυτός ο άνθρωπος. Ποιος λοιπόν μπορεί να πει για τον εαυτό του ή για κάποιον άλλον, ότι αυτός μιλάει καλλίτερα από το Χριστό;

Δυστυχώς όμως, όπως τότε τα λόγια του Κυρίου δεν άρεσαν στους Φαρισαίους, έτσι και μεταγενέστερα δεν αρέσουν σε πολλούς άλλους. Ο Απόστολος Παύλος γράφει σχετικά στον Τιμόθεο, « ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται »( Β’ Τιμ. δ’, 3-4). Δεν είναι λοιπόν σωστό ένας πιστός, να μη υψώνει το Χριστό που λέει την αλήθεια, αλλά να υψώνει άλλους που λένε παραμύθια.

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ

  

α) Ναι μεν είναι ωραίο να πιστεύει και να αισθάνεται κανείς ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του, αλλά πρέπει να γνωρίζει και τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, « μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε »(Φιλ. β’, 12).

β) Ναι μεν είναι ωραίο να λένε κάποιοι ότι είναι μαθητές του Χριστού, αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι ο Χριστός είπε στους Μαθητές Του, « ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις »( Ιω. ιγ’, 35).

γ) Ναι μεν είναι ωραίο να λένε κάποιοι ότι, « ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν »( Ιω. α’,13 ), αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι, « Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται »( Α’ Ιω. γ’, 9).

δ) Ναι μεν είναι ωραίο να λέει κάποιος ότι αγαπάει το Χριστό, αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι ο Χριστός είπε, « ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με »( Ιω. ιδ’, 21).

ε) Ναι μεν είναι ωραίο να λένε κάποιοι ότι είναι φίλοι του Χριστού, αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι ο Χριστός είπε στους Μαθητές Του, «ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν » (Ιω. ιε’, 14).

στ)  Υπάρχουν και  άλλα ναι μεν, αλλά, αλλά  είναι πολλά.

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Κρίματα Θεου

  Ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος βυθίζοντας κάποια φορὰ βαθιὰ τὴ σκέψη του στοῦ Θεοῦ τὴν κρίση ζήτησε νὰ μάθει:

«Κύριε, εἶπε, πῶς μερικοὶ ζοῦν λίγα χρόνια καὶ πεθαίνουν, ἐνῷ ἄλλοι φτάνουν στὰ βαθιὰ γεράματα; Γιατὶ κάποιοι ζοῦν μέσα στὴ φτώχεια καὶ ἄλλοι πλουτίζουν; Καὶ πῶς συμβαίνει ἄδικοι νὰ πλουτίζουν καὶ δίκαιοι ἄνθρωποι νά᾿ναι φτωχοί;»

Ἄκουσε τότε μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέει:

«Ἀντώνιε, τὸν ἑαυτό σου πρόσεχε. Αὐτὰ εἶναι κρίματα Θεοῦ καὶ δὲν σοῦ συμφέρει νὰ τὰ μάθεις».

Γεροντικό

Ο ΛΑΜΠΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

 

Όταν ένας βλέπει ένα λαμπτήρα φωτισμένο και δε γνωρίζει από ηλεκτρολογία, μπορεί να νομίσει ότι ο λαμπτήρας αυτός φωτίζει από μόνος του. Έτσι και όταν ένας βλέπει την εικόνα ενός Αγίου που λάμπει το πρόσωπό του και δε γνωρίζει από θεολογία και αγιολογία, μπορεί να νομίσει ότι ο Άγιος αυτός είναι αυτόφωτος. Στην πρώτη περίπτωση τις λάμπες τις ανάβει το φως και στη δεύτερη το Φως είναι ο Χριστός. Είναι Αυτός που όπως είπε ο Ίδιος είναι, « ὁ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶν χρυσῶν » (Απ. β’, 1). Δεν είναι δυνατόν να φωτίζει η λάμπα το φως, αλλά το φως φωτίζει τη λάμπα, όπως και ο υμνωδός παρουσιάζει τον Πρόδρομο να διερωτάται, « Πῶς φωτίσει ὁ λύχνος τό Φῶς; Πῶς χειροθετήσει ὁ δοῦλος τόν Δεσπότην »; Προσοχή λοιπόν σε αυτόφωτα φώτα που δεν έχουν το φως του Χριστού, όπως το έχουν οι άγιοι, « αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός »(Β’ Κόρ. ια’, 1 4).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΡΑ

 

Μακριά από τα άκρα, γιατί τα άκρα είναι μακριά από το Θεό. Σωστά έχει λεχθεί ότι τα άκρα είναι των δαιμόνων. Ποια όμως είναι τα άκρα; Πολλά μπορεί να πει κανείς, αλλά εδώ ας αναφέρουμε μόνο τα παρακάτω.

α) Η χαλαρή δικαιοσύνη είναι ένα άκρο της δικαιοσύνης ενώ η άκρα δικαιοσύνη είναι ένα άλλο άκρο αυτής η οποία μάλιστα έχει χαρακτηρισθεί ως άκρα αδικία.

β) Η αλόγιστη αυστηρή νηστεία είναι ένα άκρο της νηστείας η οποία μπορεί να οδηγήσει σε λιμοκτονία ενώ η χαλάρωση αυτής είναι ένα άλλο άκρο η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πολυφαγία και να βλάψει την υγεία.

γ) Η απόρριψη των Αγίων είναι ένα άκρο της ευσέβειας η οποία οδηγεί σε ασέβεια ενώ η θεοποίηση και λατρεία αυτών είναι ένα άλλο άκρο που οδηγεί σε εωσφορική διάσταση.

δ) Συμπερασματικά, η δικαιοσύνη, η νηστεία και η ευσέβεια, που αναφέρθηκαν προηγουμένως, αποτελούν το κέντρο ενώ οι παράπλευρες αποκλίσεις τους αποτελούν τα άκρα. Ειδικά για τα άκρα της ευσέβειας απαιτείται μεγάλη προσοχή, γιατί η ευσέβεια είναι μεγάλο μυστήριο σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, « καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ »(Α’ Τιμ. γ’, 16).

ε) Μακριά λοιπόν από τα άκρα, γιατί αυτά ως άλλη φυγόκεντρη δύναμη απομακρύνουν από το Χριστό που είναι το κέντρο. Στροφή προς το Χριστό ο Οποίος, ως άλλη κεντρομόλος δύναμη, έλκει προς Αυτόν όλους σύμφωνα με τα λόγια Του, « κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν » ( Ιω. ιβ’, 32). Γένοιτο.

  Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Ο Χριστός  είναι κοντά σου και χτυπάει στην καρδιά σου.

Άνοιξέ την  να τον δεις, και θα δεις πως θα χαρείς.

Ποιος μπορεί να βγει μπροστά Του μπρος στην τόση ομορφιά Του;

Όλοι φθείρονται στη γη απ’ τα πόδια ως την κορφή.

Ο Χριστός πια δεν πεθαίνει κι’ ούτε τίποτα παθαίνει.

Είναι Αυτός που πάντα ζει και χαρίζει τη ζωή.

Ότι έχεις που αξίζει ο Χριστός σου το χαρίζει.

Μην ακούς αυτά που λένε όσοι είναι πλανεμένοι.

Και αυτοί, αν το θελήσουν και την πλάνη τους αφήσουν,

το Χριστό θα δουν κοντά τους να χτυπάει στην καρδιά τους.

Και πώς όχι αφού ο Ίδιος είπε, « ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου  το αίμα  εν εμοί  μένει,  καγώ εν αυτώ »( Ιω. στ’, 56 ).

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών