Η εξομολόγηση είναι ανακούφιση της ψυχής, και η άφεση των αμαρτιών που επακολουθεί αυτής είναι κάθαρση τη συνείδησης από τα νεκρά έργα. Ύστερα από την άφεση αυτή όλα πλέον είναι σαν να μη έχουν γίνει. Μακάρι βέβαια να μη είχαν γίνει, αλλά αφού έχουν γίνει, τι να γίνει; Είθε να μη ξαναγίνει ό, τι έχει γίνει. Αλλά και, αν ξαναγίνει, γιατί οπωσδήποτε πάλι κάτι στραβό θα γίνει, η εξομολόγηση είναι επαναλαμβανόμενο Μυστήριο και έτσι τελικά η αμαρτία όρθια δε θα μείνει. Το λέει και ο Απόστολος Παύλος, « αμαρτία γαρ υμών ου κυριεύσει· ου γαρ εστε υπό νόμον, αλλ᾿ υπό χάριν »( Ρω. στ’, 14). Άλλο είναι το να πει κανείς σε κάποιον, σε συγχωρώ γι’ αυτό που μου έκανες και μου ζητάς συγνώμη, και άλλο το να πει, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Το πρώτο είναι διαπροσωπικό και μπορεί να το λέει ο ένας στον άλλον, το δεύτερο όμως μπορεί να το λέει μόνο ο Πνευματικός στο Μυστήριο της Μετάνοιας—Εξομολόγησης. Ο Κύριος είπε, « εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου επί της γης αφιέναι αμαρτίας » ( Ματ. θ’, 6).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου