ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ...
Η ζήλεια, όταν έχει κακότητα, μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτή είναι η βασκανία· είναι μια δαιμονική ενέργεια.

- Γέροντα, τη βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία;

-Ναι, υπάρχει και ειδική

ευχή (Ο Γέροντας τόνιζε πως μόνο ο ιερέας μπορεί να διαβάζει την ευχή για βασκανία). Όταν κανείς λέει κάτι με φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι».

- Πολλοί, Γέροντα, ζητούν «ματάκια» για τα μωρά, για να μην τα ματιάζουν. Κάνει να φορούν τέτοια;

- Όχι, δεν κάνει. Να λέτε στις μητέρες σταυρό να τα φορούν.

- Γέροντα, αν κανείς επαινέσει ένα ωραίο έργο, και αυτοί που το έφτιαξαν δεχθούν τον έπαινο με υπερήφανο λογισμό και γίνει ζημιά, αυτό είναι βασκανία;

-Αυτό δεν είναι βασκανία. Σ’ αυτήν την περίπτωση λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Παίρνει τη Χάρη Του ο Θεός από τον άνθρωπο, και τότε γίνεται ζημιά. Βασκανία υπάρχει σε σπάνιες περιπτώσεις. Ιδίως oι άνθρωποι που έχουν ζήλεια και κακότητα – λίγοι είναι τέτοιοι – αυτοί είναι που ματιάζουν. Μια γυναίκα λ.χ. βλέπει ένα παιδάκι χαριτωμένο με την μάνα του και λέει με κακότητα: «Γιατί να μην το είχα εγώ αυτό το παιδί; Γιατί να το δώσει ο Θεός σ’ αύτη;» Τότε το παιδάκι εκείνο μπορεί να πάθει ζημιά- να μην κοιμάται, να κλαίει, να ταλαιπωρείται, γιατί εκείνη το είπε με μια κακότητα. Και αν αρρώσταινε και πέθαινε το παιδί, θα ένιωθε χαρά μέσα της. Άλλος βλέπει ένα μοσχαράκι, το λαχταρά, και αμέσως εκείνο ψοφάει.

Πολλές φορές όμως μπορεί να ταλαιπωρείται το παιδί και να φταίει η ίδια η μάνα. Μπορεί δηλαδή η μάνα να είδε καμιά φορά κανένα αδύνατο παιδάκι και να είπε: «Τί είναι αυτό; Τί σκελετωμένο παιδί!» Να καμάρωνε το δικό της και να κατηγόρησε το ξένο. Και αυτό που είπε με κακία για το ξένο παιδί, πιάνει στο παιδί της. Μετά το παιδί ταλαιπωρείται εξ αιτίας της μάνας, χωρίς να φταίει. Λειώνει-λειώνει το καημένο, για να τιμωρηθεί η μάνα και να καταλάβει το σφάλμα της. Τότε φυσικά το παιδί θα πάει μάρτυρας! Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998,σ. 109

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   2 ΑΥΓ  2012 

Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή.Γερ Παισιος

Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή.Γερ Παισιος


Έχω δει ψυχές που αδικήθηκαν, αλλά υπέμειναν την αδικία με καλούς λογισμούς και τους έλουσε η Χάρις σ’ αυτήν την ζωή. Πριν από πολλά χρόνια με είχε επισκεφθή ένας ευλαβής Χριστιανό

ς, απλός και καλοκάγαθος, και με παρακάλεσε να ευχηθώ να φωτίση ο Χριστός τα παιδιά του, όταν ενηλικιωθούν, να μην γογγύσουν κατά των συγγενών για την μεγάλη αδικία που τους είχαν κάνει, και μου διηγήθηκε την υπόθεση. Όπως είδα, ο άνθρωπος αυτός ήταν πραγματικά άνθρωπος του Θεού. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός από πέντε παιδιά της οικογενείας του και μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα τους συμπαραστάθηκε σαν καλός πατέρας στα αδέρφια. Εργάσθηκε σκληρά, απέκτησε και άλλη περιουσία, κτήματα κ.λπ. και αποκατέστησε τις δυό αδερφές τους. Παντρεύτηκαν και τα μικρότερα αδέρφια του, πήραν όλα τα καλά κτήματα, ελαιώνες κ.λπ. Και σ’ αυτόν άφησαν τα άχρηστα, τα άγονα, κάτι αμμουδιές. Στο τέλος παντρεύτηκε και αυτός και απέκτησε τρία παιδάκια. Ήταν ηλικιωμένος φυσικά και σκεφτόταν τα παιδιά του, όταν μεγαλώσουν, μήπως καταλάβουν την αδικία και γογγύσουν. Μου έλεγε: “Εγώ δεν στενοχωριέμαι για την αδικία, γιατί διαβάζω το Ψαλτήρι. Ένα Κάθισμα το απόγευμα και δυό Καθίσματα πριν ξημερώση. Σχεδόν το έμαθα απ’ έξω το Ψαλτήρι. Κανένας Ψαλμός δεν λέει ότι οι άδικοι έκαναν προκοπή. Ενώ τους δικαίους τους σκέφτεται ο Θεός. Εγώ, Πάτερ μου, δεν λυπάμαι τα κτήματα που έχασα, αλλά λυπάμαι τα αδέρφια μου που χάνουν την ψυχή τους.” Έφυγε μετά ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος και με ξαναεπισκέφθηκε μετά από δέκα χρόνια περίπου, πολύ χαρούμενος, και με ρωτάει: “Με θυμάσαι, Πάτερ, με θυμάσαι;” “Ναι”, του είπα και τον ρώτησα πώς περνάει. “Έγινα πλούσιος τώρα”, μου απάντησε. “Και πώς έγινες πλούσιος αδερφέ;” “Να, εκείνα τα άχρηστα χωράφια, οι αμμουδιές, πήραν μεγάλη αξία, γιατί ήταν παραθαλάσσια. Αυτήν την φορά ήρθα να μου πης τι να τα κάνω τα πολλά χρήματα που έχω”. “Να εξασφαλίσης τα παιδιά σου με ένα σπιτάκι και να κρατήσης μερικά χρήματα και για τις σπουδές τους, μέχρι να τακτοποιηθούν”. “Έχω και για τα παιδιά μου, μου λέει, αλλά πάλι είναι πολλά”. “Δώσε στους φτωχούς συγγενείς σου πρώτα και μετά σε άλλους φτωχούς”. “Έδωσα, Πάτερ, αλλά πάλι είναι πολλά”. “Δώσε, για να φτιάξουν τον Ναό του χωριού σου και τα εξωκκλήσια”. “Έδωσα, αλλά πάλι είναι πολλά”. Τότε του λέω: “Θα εύχωμαι να σε φωτίζη ο Χριστός, για να κάνης καλωσύνες εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη”. Μετά τον ρώτησα: “Τι κάνουν τα αδέρφια σου; που βρίσκονται;” Ξέσπασε σε κλάμα και με λυγμούς μου απάντησε: “Δεν ξέρω, Πάτερ μου, χάθηκαν και τα ίχνη τους. Είχαν πουλήσει τα κτήματα από το χωριό, ελαιώνες και χωράφια, και τώρα δεν ξέρω που βρίσκονται. Είχαν πάει πρώτα στην Γερμανία, μετά στην Αυστραλία και τώρα δεν ακούγονται”. Μετανόησα που τον ρώτησα για τα αδέρφια του, γιατί δεν ήξερα πως θα λυπηθή τόσο πολύ. Τον παρηγόρησα μετά και έφυγε ειρηνικός. Του είπα να ευχηθούμε και οι δυό να μάθουμε και γι’ αυτούς χαρούμενες ειδήσεις. Θυμήθηκα μετά τον Ψαλμό που λέει: “Είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον ως τας κέδρους του Λιβάνου. Και παρήλθον και ιδού ουκ ην και εζήτησα αυτόν και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού” (6). Αυτό ακριβώς συνέβη με τα ταλαίπωρα αδέρφια του.

Χειρότερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει. Οτιδήποτε κάνετε, κοιτάξτε νάχετε την ευλογία του Θεού.

6) Ψαλμ. 36, 35-36

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   2 ΑΥΓ 2012 

Ηλίας Ηλιάδης: Θα πάει το μετάλλιο του στο Άγιο Όρος

Ο Μικρός Παρακλητικός Κανώνας στη Παναγία

Ο παρακλητικός κανώνας όπως τον δίνει η σελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Κάνετε κλίκ με το ποντίκι για να ακούσετε:

Μικρός Παρακλητικός Κανώνας της Θεοτόκου- μέρος 1o

Μικρός Παρακλητικός Κανώνας της Θεοτόκου- μερος 2ο 

 και το κείμενο:











ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:http://www.ierosolymitissa.org
Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον παρόντα ψαλμόν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μή εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ';Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γήν την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επ'; εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ'; εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι πρός σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Θεός Κύριος ...;

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.


Δόξα. Το αυτό. Και νύν.
Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Γέροντα νιώθω μια ανασφάλεια, έχω άγχος.

Γέροντα νιώθω μια ανασφάλεια, έχω άγχος.

- Ασφαλίσου, βρε παιδάκι μου, στον Θεό… Κάνε τον σταυρό σου και, πριν κάνεις οτιδήποτε, πες: «Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησέ με». Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από την εμπιστοσύνη στο Θεό;… ‘Όσο μπορείς να προσέχεις, να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό, και Εκείνος θα σε βοηθήσει σε κάθε σου δυσκολία. Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστο

σύνη στον Θεό, για να ελευθερωθείς από το άγχος και την αγωνία.

- Γέροντα, όταν μου λένε να κάνω κάτι, ξεκινώ πάντα με φόβο και έναν δισταγμό, και τελικά μπορεί από τον φόβο μου να μην το κάνω όπως πρέπει.

- Να κάνεις τον σταυρό σου, καλό μου παιδί, και να το κάνεις αυτό που σου λένε. Αν πεις «Δι’ ευχών των Αγίων πατέρων ημών», τόσοι ‘Άγιοι είναι, ένας από αυτούς δεν θα σε βοηθήσει; Να μην χάνεις ποτέ την εμπιστοσύνη σου στον Θεό. Μη σφίγγεσαι με την στενή σου ανθρώπινη λογική και βασανίζεσαι και εμποδίζεις την θεία βοήθεια.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   1 ΑΥΓ  2012

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ»

Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε σ’ αυτόν τον κόσμο σήμερα. Αν κάποιος θέλει να ζήσει τίμια και πνευματικά, δεν χωράει μέσα στον κόσμο.

- Γέροντα, γιατί δεν χωράει;

- Όταν είναι κανείς ευαίσθητος και βρεθεί σε ένα σκληρό περιβάλλον και του κάνουν την ζωή μαύρη, πώς να αντέξει; Ή πρέπει να βρίζει κ.λπ. ή να φύγει. Αλλά και να φύγει δεν μπορεί, γιατί χρειάζεται να ζήσει. Του λέει το αφεντικό: «Σου έχω εμπιστοσύνη, γιατί δεν κλέβεις, πρέπει όμως να βάζεις και σάπια ανάμεσα στα καλά. Μέσα στις καλές μπάλες τριφύλλι πρέπει να βάλεις και λίγες χωνεμένες»! Τον βάζει και διευθυντή, για να τον κρατήσει· πρέπει όμως να κάνει και έτσι, γιατί αλλιώς θα τον πετάξει από την δουλειά. Μετά ο καημένος δεν κοιμάται, αρχίζει τα χάπια. Ξέρετε τί τραβάνε οι καημένοι άνθρωποι; Τί δυσκολίες, τί εκβιασμούς συναντούν πολλοί στις δουλειές τους από τούς προϊσταμένους; Τους κάνουν την ζωή μαύρη. Να παρατήσουν την δουλειά; Έχουν οικογένεια. Να καθίσουν; Βάσανα. Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα· και τα δυό στενά. Πάει να σκάση κανείς. Κάνει υπομονή, παλεύει.

Σε άλλον του αφήνουν όλη την δουλειά και πάει ο συνάδελφος μόνο για να πληρωθεί. Γνωρίζω έναν που ήταν κάπου διευθυντής. Όταν άλλαξαν τα πράγματα, τον έβγαλαν από διευθυντή και έβαλαν άλλον του κόμματος, που ούτε το Λύκειο δεν είχε τελειώσει. Τον έκαναν διευθυντή, αλλά δεν ήξερε την δουλειά, και έτσι δεν μπορούσαν να πάνε σε άλλη θέση τον προηγούμενο.

Λοιπόν, τί κάνουν; Βάζουν στον ίδιο χώρο και δεύτερο γραφείο! Την δουλειά την έκανε ό παλιός διευθυντής και ο νέος καθόταν τσιγάρο, καφέ, κουβέντα… Τελείως αναιδής! Δεν του έκοβε κιόλας, έλεγε ό,τι του ερχόταν, και έπεφτε η ευθύνη μετά στον παλιό. Μέχρι που αναγκάσθηκε να φύγει ο καημένος. «Μήπως πρέπει να πάω κάπου άλλου; Ο χώρος είναι μικρός· δεν χωράνε δυό γραφεία. Καλύτερα, κάθησε εσύ εδώ», του είπε και σηκώθηκε και έφυγε, γιατί του έκανε και την ζωή μαύρη. Και δεν είναι μια μέρα, δυό. Κάθε μέρα να έχεις έναν τέτοιον στο κεφάλι σου, είναι βάσανο!

Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν και την θέση. Τον αδικούν, τον πατούν – «πατούν επί πτωμάτων», έτσι δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα πάνω σαν τον φελλό, θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή. Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. Αυτός που θέλει να ζήσει με αρετή και να είναι τίμιος στην δουλειά του, είτε εργάτης είναι είτε έμπορος είτε οτιδήποτε είναι, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι, όταν αρχίσει την δουλειά του, θα φθάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει λ.χ. ούτε τα ενοίκια, αν έχει μαγαζί, για να του έρθει η ευλογία του Θεού. Όχι όμως να πηγαίνει με τον σκοπό: «Αν φθάσω μέχρις εκεί, μετά θα έχω πελατεία»! Να μην πάει με τέτοιο σκοπό, γιατί τότε ο Θεός δεν θα του δώσει. Αλλά όταν πει: «Θα ζήσω κατά Θεόν, δεν θα κάνω αδικίες, θα πω ότι αυτό αξίζει πενήντα δραχμές και εκείνο διακόσιες δραχμές», ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Κάποιος άλλος εν τω μεταξύ εκείνο που θα το δίνει αυτός πενήντα δραχμές, θα το δίνει πεντακόσιες δραχμές και θα πλουτίσει. Τελικά όμως ο απατεώνας αυτός θα φθάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει ούτε τα ενοίκια και θα το κλείσει το μαγαζί του, γιατί ο κόσμος πληροφορείται, ενώ σιγά-σιγά ο τίμιος δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα από την πελατεία που θα έχει· θα παίρνει συνέχεια υπαλλήλους! Αλλά στην αρχή θα δοκιμασθεί. Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών· περνάει από τα λανάρια.

Όταν πάει κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. Ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάσει. Το κυριότερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. Και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; Την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από  ’κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Άγιων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τι­μιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχει Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχει τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχει, αν είναι τίμιος, δέχεται την Θεία Βοήθεια. Και αν έχει και Τιμιόξυλο, τότε!…

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «Λογοι» -Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Α΄. Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης


ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  1  ΑΥΓ  2012

Προσεύχεται ἐν µέσω σφαιρῶν { Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ }

Προσεύχεται ἐν µέσω σφαιρῶν
«Μιά µέρα», συνεχίζει ὁ κ. Παντελής, «ἤµασταν πάνω σέ ἕνα ὕψωµα πούλεγόταν «Φονιάς». Μᾶς εἶχαν ἀποκλείσει οἱ ἀντάρτες καί δέν µπορούσαµε νάφύγουµε ἀπό πουθενά, γιατί δέν ὑπῆρχε διέξοδος. Ὁ Ἀρσένιος { Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ }ἦταν ὄρθιος. Οἱ σφαῖρες ἔπεφταν καί σφύριζαν. Ἐγώ τόν ἔπιανα ἀπό τό χιτώνιο καί τόν τρα-βοῦσα νά πέση κάτω. Αὐτός τίποτε. Κοίταζε ψηλά καί εἶχε τά χέρια του ἔτσι,σταυρωµένα. Ἔ, φαίνεται µᾶς λυπήθηκε ὁ Μεγαλοδύναµος, καί κάποια στιγµή ἦρθαν τά ἀεροπλάνα καί ἄνοιξαν δρόµο. Ὅταν φεύγαµε, τοῦ λέω:– Καλά, Χριστιανέ µου, γιατί δέν ἔπεφτες κάτω;– Προσευχόµουν.– Προσευχόσουν; ρώτησα µέ µεγάλη ἀπορία».Τί δύναµη εἶχε ἡ προσευχή του καί πόσο µεγάλη ἦταν ἡ πίστη του, ὥστε νάἀψηφᾶ τίς σφαῖρες! Τό πιθανώτερο ἦταν νά παρακαλοῦσε τόν Θεό νά σωθοῦνοἱ ἄλλοι καί ἄς σκοτωθῆ ὁ ἴδιος. Γι᾿ αὐτό στεκόταν ὄρθιος καί ἀκάλυπτος. Καί ὁδίκαιος Θεός, βλέποντας τήν αὐτοθυσία του, τόν ἔσωσε µαζί µέ τούς ἄλλους

ΠΗΓΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   Ι ΑΥΓ  2012

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης συνομιλίας του Γέροντα Παϊσίου, πού έγινε το έτος 1992,στό κελί του "Παναγούδα" στο Άγιο "Όρος.

Ο Γέροντας Παΐσιος το είπε από το 1992.


Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης συνομιλίας του Γέροντα Παϊσίου, πού έγινε το έτος 1992,στό κελί του "Παναγούδα" στο Άγιο "Όρος.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ:...Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ό καθένας. Και βλέπω αδιαφορία προπαντός. Να μη μάθουν οι άνθρωποι αν θα γίνει ή δευτέρα παρουσία, γιατί στενοχωρούνται, δεν μπορούν να γλεντήσουν, κατάλαβες τί γίνεται; εδώ είναι... Παλαιά, να πούμε, άκουγαν θα περάσει ένας κομήτης. "Ένα και ένα οι άνθρωποι συγκλονίζονταν. Σου λέγει, για να δούμε μπορεί να πεθάνουμε, να ετοιμαστούμε, να εξομολογηθούμε, να κάνουμε και μια καλοσύνη.

"Άρχιζαν εκεί πέρα, ετοιμάζονταν... ή θα γίνει πόλεμος ετοιμάζονταν...
Τώρα, να μην ακούσουν δευτέρα Παρουσία, να μην ακούσουν ότι θα 'ρθή καμιά φορά ό Αντίχριστος...
Λοιπόν, για να γλεντάν, κατάλαβες τί γίνεται; Γιατί δεν μπορούν, τούς χαλάει αυτό...
Δεν τα αξιοποιούν οι άνθρωποι για τη σωτηρία τους βλέπεις...
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Αυτή την αλλαγή εκεί στην Ευρώπη, Γέροντα, πώς την βλέπετε εσείς;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε. Αυτή σαν αλλαγή δεν είναι... κοίταξε, ό Θεός θα αξιοποίηση μερικά πράγματα...
'Εδώ τώρα, αυτή ή Ε.Ο.Κ. δεν είναι Ηνωμένη Αμερική. Ηνωμένη Αμερική ήταν καλό πράγμα. Αυτή τώρα ή Ε.Ο.Κ. είναι, ας υποθέσουμε... Πίσω από κει κρύβεται ή δικτατορία αυτών των Σιωνιστών. Κατάλαβες τί γίνεται;
Άλλα ό Θεός θα το αξιοποίηση στο καλό. Θα πάνε αυτοί. Και οι κομμουνιστές πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντά 75 χρόνια και δεν κράτησαν, κράτησαν ούτε 70 χρόνια, 72...
Οι Σιωνιστές δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; και 250. Αυτοί ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν...
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Εμείς, αν μπούμε, γιατί πάει και ή Κύπρος να μπει μέσα, μας συμφέρει, Γέροντα; τούς Έλληνες και τούς ορθοδόξους;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ποιος σ' ακούει εσένα και μένα; είτε σε συμφέρει, είτε δεν σε συμφέρει. Ποιος σ' ακούει;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: "Αν είμαστε πιστοί στις παραδόσεις μας, στην ορθοδοξία, μπορεί να τούς ωφελήσουμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε. Ξέρεις τί γίνεται; Το κακό είναι το έξης: Δεν είναι ...θα σ' αφήσουν εκεί πέρα; ...Θα τα στριμώξουν τα πράγματα.
Λοιπόν, αν σού πουν, πίστευε, ότι θέλεις άλλα σε βάζουν στο καλάθι το δικό τους, σε πάνε εκεί πού θέλουνε. 'ε,τί... εγώ σε πάω εκεί πού θέλω και εσύ πίστευε ότι θέλεις.
Τούτο το σατανικό σύστημα, πίσω από κει κρύβεται ή δικτατορία των Σιωνιστών. Οι Σιωνιστές χρόνια δούλευαν εκεί πέρα να κυβερνήσουν τον κόσμο όλον. Όποτε με τη Μασονία κ.λπ., αυτά όλα, καλά.
Μέχρι τώρα καλά, ας υποθέσουμε...Τώρα δεν προβληματίζονται λίγο;...
Γιατί βλέπεις, αυτά και τα εξάρια πόχουνε δεν είναι, ότι τούς βοηθάει στο κομπιούτερ, το 6 γίνεται και 9. Εδώ οι Ιάπωνες βρήκαν ένα κύβο έχει πενταπλάσια απόδοση στο κομπιούτερ ... δεν τούς συμφέρει. Γιατί τώρα τα εξάρια τα τρία τα εξάρια...
Λοιπόν και να μην τόλεγε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι είναι τού Αντίχριστου κ.λπ., ένας πιστός, έχοντας υπ' όψιν του και τη γενική κατάσταση, θα καταλάβαινε τί γίνεται. Γιατί, γι' αυτούς είναι σύμβολο οικονομίας.
Διότι αναφέρει σε δύο σημεία ή Π. Διαθήκη: "ην ό σταθμός του χρυσίου, του ένεχθέντος τω Βασιλεί Σολομών έν ένιαυτω ένί 666 τάλαντα χρυσίου ", λέει, "πλην των ανδρών των ύποτεταγμένων ... των Σατραπών ... και πάντες οι Βασιλείς έφερον χρυσίον τω Βασιλεί Σολομών "*, άλλ' ό σταθμός τους ήταν κάθε χρόνο 666 τάλαντα. Είναι σαν σύμβολο οικονομίας.
Και να μην τόγραφε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι είναι το όνομα του Αντίχριστου κ.λπ. όλα αυτά, τον Αντίχριστο στο Χάραγμα ένας πιστός το καταλάβαινε.
Αυτοί τώρα, πάνε να πάρουν όλη την οικονομία στο χέρι τους.
έχουν για να φακελώσουν 6 δισεκατομμύρια κόσμο. 4-5, πόσα είναι ό κόσμος, αυτοί έχουν και περιθώριο.
Με μεν το φακέλωμα, μας έχουν όλους φακελωμένους, όλη την οικονομία στο χέρι τους, με το σφράγισμα πού πάνε να κάνουν σιγά - σιγά, λοιπόν μάς παρακολουθούν.
Λοιπόν 30 πόντους ψάρι το παρακολουθούν από το δορυφόρο σε ποιόν ωκεανό βρίσκεται. Μέχρι 30 πόντους ψάρι. Όποτε τον κάθε άνθρωπο τον παρακολουθούν πού βρίσκεται, απ' όλα τα στοιχεία του, όλη την οικονομία του.

Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ό διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί.
Κατάλαβες τί γίνεται;
Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη. Τα τριάμισι χρόνια είναι δύσκολα, τριάμισι χρόνια θάναι εύκολα. Θα πάει περίπατο...
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Μετά το '92 τα τριάμισι χρόνια, πάτερ;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Τώρα, ...Κοίταξε, ...πότε θα ... τώρα μη βάζεις Χρονολογίες. Τα τριάμισι χρόνια θάναι τα δύσκολα. Να στην Αμερική, τώρα τα σκυλιά, πολλά σκυλιά τάχουν σφραγισμένα και τα παρακολουθούν. Τώρα όσα είναι σφραγισμένα έχουν πομπό, τόκ,τόκ, τόκ... Ξέρουν το κάθε σκυλί, όποτε θέλουν μπορούν να το σκοτώσουν, πού βρίσκεται και τούς ανθρώπους!...Τί νομίζεις; Και θα ξέρουν ό κάθε άνθρωπος, που βρίσκεται γιατί θάχουν πομπό ή στο χέρι ή στο μέτωπο τόκ, τόκ, τόκ, οπότε τα στοιχεία του από δώ, στο φάκελο από δώ, πομπό από κει...
Τέτοια δικτατορία μόνο ό διάβολος μπορούσε να είχε σκεφτεί
Και πάνε όλο αυτό το σύστημα το γραμμωτό, να μην μπορείς μετά πού λέει και ό Ευαγγελιστής Ιωάννης ούτε να πουλάς, ούτε να αγοράζεις. Θα καταργήσουν και τα χρήματα. Δουλεύεις; Τάκ ένα κουμπί, να πάρεις λογαριασμό...
Κάι μετά, ας υποθέσουμε, από την κάρτα, θα λένε ή κάρτα θα χάνεται, την κλέβουν, κάνουν... οπότε, πιο καλύτερα στο κεφάλι ή στο χέρι.
Να εκεί στην Κύπρο, ξέρω έχει δύο χρόνια τώρα πού έχουν φέρει στην τράπεζα, το ξέρετε αυτό; μηχάνημα. Πριν να ρθή στην Ελλάδα, στην Κύπρο ήρθε νωρίτερα.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Το Ισραήλ ήταν ό εκλεκτός λαός του Θεού. Εξακολουθεί να είναι μέχρι τη δευτέρα παρουσία; Μετά, όλα αυτά πού κάνουν;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε να δεις ... Κοίταξε. Ήταν ό εκλεκτός λαός τού Θεού. Και όσοι ήταν εκεί πέρα, βαπτίσθηκαν, έκαναν...τώρα όπως το λάδι. Αυτό πού έμενε, δηλ. το κατακάθι...
Τώρα οι Ισραηλινοί, αυτοί είναι ...ή θαναι άθεοι ή και με τον διάβολο. Δηλαδή, άθεοι με τον διάβολο. Αυτοί όμως πού πιστεύουν λίγο, αυτούς θα τούς ξεκάνουν οι ίδιοι, να ξέρετε, ... ναι, θα τούς ξεκάνουν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τούς πιστούς δηλαδή από τούς Ισραηλίτες.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι. Και αυτοί πού πιστεύουν στο Θεό, θα τούς ξεκάνουν τελικά. "Άλλοι θα βαπτιστούν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δηλαδή να το πούμε απλούστερα, πάτερ μου, γενικά οι μηχανές είναι ή απόδειξης της παρουσίας του Αντίχριστου;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: "Όχι. Κοίταξε. Εδώ βλέπεις αυτοί χρησιμοποίησαν μηχανές για να πνίξουν τον κόσμο. Να βάλουν τη σφραγίδα του Αντίχριστου. Κατάλαβες; Να τον επιτάξουν. "Όπως όταν γίνεται πόλεμος τα μουλάρια, τ' άλογα τα επιτάσσουν. Επίταξη, μ' ένα καυτό σίδηρο.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δηλαδή ευκολύνεται το έργο τους εις το να επισημάνουν τα πρόσωπα, τα όποια θέλουν αυτοί;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Αρνείται τώρα. Με το σφράγισμα αρνείται κανείς. Ακόμη και ταυτότητα. "Όταν, ας υποθέσουμε, αν δεν μού ζητούσαν υπογραφή, θέλω να πω, και μού διναν ένα χαρτί, σούλεγαν, αυτή είναι ή ταυτότητα σου, λοιπόν, τέλος πάντων, δεν θα πείραζε.
Αλλά, όταν, να πούμε, έχουν το σύμβολο του διαβόλου, είναι λέγεται ταυτότητα μου, υπογράφω, κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Δηλαδή, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Τότε, δηλ. τί λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, οι άγιοι πατέρες, τί λένε; Διάβασες εκεί πέρα καθόλου; Και μάλιστα, λέει εκεί πέρα, όσοι, ας υποθέσουμε, δεν θα σφραγισθούν, δεν θα μπορέσουν... θα τούς κυνηγάν, δεν θα μπορούν να τούς βρίσκουνε. Ξεκάθαρα πράγματα. Είναι άρνηση δηλαδή. (Ή ταυτότητα και το σφράγισμα)
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ακριβώς. "Άρνηση του Θεού και υποταγή στο διάβολο.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΑΛΛΟΥ: Μήπως ένας αριθμός είναι δυνατόν να παίξει τόσο ρόλο στη σωτηρία του άνθρωπου;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: (έντονα) ΒΡΕ παιδάκι μου., για δες όταν ας υποθέσουμε, αυτό είναι το σύμβολο του διαβόλου το λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, το χάραγμα αυτό κι όλα αυτά, κι όταν εσύ το βάζεις εκεί πέρα, μου λες τώρα!...
Μέχρι τώρα, του δίναμε σημασία, αυτό το πράγμα; Αλλά τώρα, όταν βλέπομε το πάνε εκεί... τί φέρνουν τα πράγματα ούτε να μπορείς να πουλάς, ούτε νι αγοράζεις.
Θα καταργήσουν τα χρήματα, όλα αυτά, ετοιμάζουν...
Να, πριν από 2-3 χρόνια έλεγα σε κάποιον από την Αμερική, καθηγητή Πανεπιστημίου, κάτι τόλεγα, και μάλιστα έγραψα και κάτι... κανά δύο σελίδες και του δίνω κάτι και μου γράφει τώρα ...επέστρεφα από ένα συνέδριο από την Ευρώπη, λέει, και μόλις έφθασα στο Τορόντο λέει, θυμήθηκα αυτά πού μούλεγες πριν από 2-3 χρόνια, λέει. Τώρα μάς ζητούν αντί για κάρτα, μάς ζητούν, αποτυπώματα στο χέρι ή στο μέτωπο, λέει. Τό ξέρεις αυτό το πράγμα; 'Εμ' άμα εκεί πέρα εσύ δεν τα ξέρεις ;
Τώρα το πάν' εκεί πέρα ... αυτό πόλεγα... θα δείτε, θα λεν στην τηλεόραση τώρα, χάθηκε ή κάρτα του ενός, την έκρυψε ό άλλος κ.λπ. και οι άνθρωποι να το βρουν για πιο ασφάλεια, να τρέχουν εκεί πέρα να το δεχθούν το σφράγισμα, σαν εξυπηρέτηση. Κατάλαβες τί γίνεται;
Το είπε ξεκάθαρα ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, Πού να μην τα έγραφε κιόλας αυτά;
"Ω βρέ παιδάκι μου, το σφράγισμα τού διαβόλου! Αρνείσαι, ας υποθέσουμε, το άγιο σφράγισμα, το βάπτισμα... Βάζεις άλλη σφραγίδα, βρέ παιδάκι μου. Αρνείσαι του Χρίστου και παίρνεις τού διαβόλου...

Υπεύθυνος για την απομαγνητοφώνηση Κάι την έκδοση:
Ίερομ. Ισαάκ και συνοδεία
Καλύβη Αναστάσεως
Καψάλα Καρυές
630 86 "Αγ. Όρος.

 

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  30  ΙΟΥΛ 2012

 

Ο πεινασμένος οδοιπόρος. Η Μονή των Ιβήρων Αγιου Ορος

Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ

Ο πεινασμένος οδοιπόρος.
Η Μονή των Ιβήρων είναι πολύ φιλόξενο μοναστήρι. Αυτό
αποδίδεται και στο ακόλουθο περιστατικό:Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από τον δρόμο, έφθασε το μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να συνεχίσει την πορεία του. Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε, οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά κι έφυγε νηστικός. Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής. Ξαφνικό ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει κοντά του μια γυναίκα μ’ ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκεία τον ερωτά: – Τι έχεις; Μήπως είσαι άρρωστος; –Όχι, απάντησε εκείνος, αλλά πεινώ. Παρακάλεσα τον θυρωρό της μονής Ιβήρων να μου δώσει ψωμί, αλλά δεν μου έδωσε. – Άκου, παιδί μου. Δεν πρέπει να παραπονείσαι για τον θυρωρό. Θυρωρός της μονής αυτής είμαι εγώ. Να επιστρέψεις αμέσως και να ζητήσεις ψωμί εκ μέρους μου. Κι αν δεν σου δώσουν, πλήρωσέ το μ’ αυτά τα χρήματα. Σε περιμένω εδώ. Λέγοντας αυτά έδωσε στον εργάτη τρία φλουριά. Εκείνος, ανύποπτος για όσα έβλεπε και άκουγε, ξεκίνησε για το μοναστήρι. Χτύπησε την πύλη και κρατώντας επιδεικτικά τα χρήματα ζήτησε και πάλι από τον θυρωρό ψωμί, χωρίς να παραλείψει ν’ αναφέρει τη συνομιλία με τη γυναίκα. Όταν άκουσε ο μοναχός για γυναίκα και είδε τα σπάνια νομίσματα, κατάλαβε ότι πρόκειται για θαύμα. Χτύπησε την καμπάνα, συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί και άκουσαν με θαυμασμό το παράδοξο γεγονός. Διαπίστωσαν μάλιστα ότι τα νομίσματα εκείνα ήταν αφιερωμένα πριν από πολλά χρόνια στη θαυματουργή εικόνα. Βλέποντας όμως η Παναγία την ανάγκη του φτωχού, τα παρέλαβε και του τα έδωσε με μητρική ευσπλαχνία. Οι μοναχοί με φόβο και ευλάβεια τα επανέφεραν στην αγία εικόνα της Πορταϊτισσας, η οποία με το θαύμα αυτό τους δίδαξε τη μεγάλη αρετή της φιλοξενίας.

(Έκδοση I.Μονής Παρακλήτου)

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  30  ΙΟΥΛ  2012

Ή λύπη γιά τά σφάλματα μας Γερ Παισιος

Ή λύπη γιά τά σφάλματα μας
- Γέροντα, πώς θά βοηθηθή κανείς νά μήν ξανακάνη τό ίδιο σφάλμα;
- Αν πονέση πραγματικά γιά τό σφάλμα του, δέν θά τό ξανακάνη. Πρέπει νά ύπάρχη
εσωτερική συντριβή μέ ειλικρινή μετάνοια, γιά νά διορθωθή. Γι’ αυτό λέει ό ‘Αββάς Μάρκος
ό Ασκητής: Άν ό άνθρωπος δέν στενοχωρηθή κατ’ άναλογίαν του σφάλματος του, εύκολα
περιπίπτει εις τό αυτό σφάλμα. Δηλαδή, άν είναι μικρό τό σφάλμα, χρειάζεται μικρότερη
μετάνοια, άν είναι μεγαλύτερο, μεγαλύτερη μετάνοια. Όταν κανείς δέν πιάνη τό μέγεθος
της πτώσεως του καί δέν λυπάται ­κατ’άναλογίαν του σφάλματος, τότε εύκολα πέφτει στο
ίδιο ή καί σέ μεγαλύτερο σφάλμα.
- Πώς θά καταλάβουμε ότι δέν λυπηθήκαμε ­κατ’ άναλογίαν του σφάλματος;
- Απόδειξη άν πέφτετε πάλι στο ίδιο σφάλμα. Ύστερα, όταν παρακολουθήτε τόν εαυτό
σας, νά μήν κάνετε μόνο διάγνωση. Εσείς συνέχεια κάνετε μικροβιολογικές εξετάσεις,
βρίσκετε τό μικρόβιο, τό κοιτάτε καί λέτε: πρέπει νά τό σκοτώσω, άλλά δέν αρχίζετε
θεραπεία. Εντάξει, διαπιστώσατε ότι έχετε μιά πάθηση. Τάκ, νά κοιτάξετε πώς θά τήν
θεραπεύσετε. Τί ωφελεί νά κάνετε συνέχεια άναλύσεις-άναλύσεις, χωρίς νά προσπαθήτε νά
διορθωθήτε; Λέτε: έχω εκείνο τό πάθος, έχω τό άλλο, άλλά δέν τά κόβετε καί παραμένετε
στά ίδια μοιρολογώντας. Έτσι σπαταλάτε τις δυνάμεις σας και χαραμίζεστε. Χαραμίζετε τό μυαλό σας, τήν καρδιά σας. Αρρωσταίνετε άπό τήν στενοχώρια καί ύστερα δέν κάνετε
τίποτε. Έπειτα, όταν γίνετε καλά, αρχίζετε: Καί γιατί τότε αρρώστησα καί πώςαρρώστησα;. Δέν λέω, θά παρακολουθήτε τόν εαυτό σας, δέν θά αφήνετε τά σφάλματα
σας νά περνάνε απαρατήρητα, άλλά μέχρις ενός σημείου, βρέ παιδάκι μου, καί ήστενοχώρια! Όχι αδιαφορία, άλλά όχι καί κακομοιριά! Έκανες κάτι πού δέν ήταν σωστό; Τό
σκέφτηκες; Τό είδες; Τό αναγνώρισες; Τό εξομολογήθηκες; Προχώρα μή σκαλώνης.Κράτησε το μόνο στον νοϋ σου, γιά νά προσέξης άλλη φορά, άν σου δοθή παρόμοια αφορ-
μή. Ή στενοχώρια γιά τά σφάλματα μας είναι άσκοπη, όταν δέν προσπαθούμε νά τά
διορθώσουμε. Είναι σάν νά κλαίμε έναν άρρωστο συνέχεια, χωρίς νά του προσφέρουμε
βοήθεια γιά νά ανάρρωση.
- Και όταν, Γέροντα, δίκαια ταλαιπωρήσαι γιά ένα σφάλμα σου, και τότε δέν πρέπει νάλυπάσαι;Όχι, πρέπει νά λυπάσαι, άλλά ή λύπη νά είναι ανάλογη, σύμμετρη μέ τό σφάλμα σου.
Αν δέν πόνεσης, θά είσαι τραλαλά και θά ξαναπέσης στό ίδιο λάθος δέν θά διορθωθής.
Όταν όμως άπό τήν λύπη της μετανοίας περνάς στήν απόγνωση, τότε σημαίνει ότι έχεις λυπηθή περισσότερο άπό όσο έπρεπε. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται νά δώσης στονεαυτό σου λίγο κουράγιο και νά αντιμετώπισης τό σφάλμα μέ λίγη καλή αδιαφορία.

Γεροντας Παισιος

 

Ηλιας   χαιντουτης    30  ΙΟΥΛ 2012 

Μάθετε τα παιδιά να ζητούν τη βοήθεια του Θεού

Μάθετε τα παιδιά να ζητούν τη βοήθεια του Θεού

Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση. Η εμπιστοσύνη στον Θεό δίδει απόλυτη ασφάλεια. Ο Θεός είναι το παν. Δεν μπορεί κανείς να πει ότ ...ι εγώ είμαι το παν. Αυτό ενισχύει τον εγωισμό. Ο Θεός θέλει να οδηγούμε τα παιδιά στην ταπείνωση. Τίποτα δεν θα κάνομε κι εμείς και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση. Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!...». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; «Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν»[5]. Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού! Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν. Τώρα ο κόσμος χάλασε. Στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια. Μην το μαλώσομε, μην του εναντιωθούμε, μην το πιέσομε το παιδί. Μαθαίνει, όμως έτσι και δεν μπορεί ν’ αντιδράσει σωστά και στην πιο μικρή δυσκολία. Μόλις κάποιος του εναντιωθεί, τσακίζεται, δεν έχει σθένος.

Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή και οι δάσκαλοι και καθηγητές μετά. Τα επαινούν διαρκώς. Τους λένε εγωιστικά λόγια. Δεν τα φέρνουν στο Πνεύμα του Θεού, τ’ αποξενώνουν απ’ την Εκκλησία. Όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά και πάνε στο σχολείο μ’ αυτό τον εγωισμό, φεύγουν απ’ τη θρησκεία και την περιφρονούν, χάνουν το σεβασμό προς τον Θεό, προς τους γονείς, προς όλους. Γίνονται ατίθασα και σκληρά και άπονα, χωρίς να σέβονται ούτε τη θρησκεία ούτε τον Θεό. Βγάλαμε στη ζωή εγωιστές και όχι Χριστιανούς.

Γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη

Απόσπασμα απο το βιβλίο Γέροντος Πορφυρίου καυσοκαλυβίτου,

«ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ» Εκδ. Ι. Μ. Χρυσοπηγής, Χανιά, Κρήτη, 2003.  

 

 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  30  ΙΟΥΛ  2012

 

 

Μερικές φορές φταίνε και οι γονείς... (συνέχεια)

…Τα παιδιά δεν ζητούν απ’ τους μεγάλους τελειότητα. Ποτέ. Δε ζητούν να ‘μαστε αλάνθαστοι ή αναμάρτητοι. Ξέρουν τα παιδιά κάθε φορά που κάνουμε τους αναμάρτητους , υποκρινόμαστε. Ξέρουν τα παιδιά πως όταν κάνουμε τους καλούς, λέμε ψέμματα και κοροϊδεύουμε «εαυτούς και αλλήλους». Δε ζητάνε τελειότητα. Ζητάνε όμως ειλικρίνεια˙ μια γνησιότητα ήθους , ένα τίμιο φέρσιμο ˙ ένα  σεβασμό πρώτα στον εαυτό μας και μετά σ’ αυτά τα ίδια. Ζητάνε μια εργασία πνευματική, να νιώσουνε πως έχουμε εργαστεί μες στην ψυχή μας κι έχουμε πάρει σοβαρά το τι θα πει ζωή, κόσμος, Εκκλησία. Κοιτούν να δουν αν έχουμε μια αρτιμελή προσωπικότητα. Κι όταν βλέπουν διχασμένη προσωπικότητα και ψεύτικη τη συμπεριφορά  μας, όταν έρχονται σε επαφή με την υποκρισία  μας, δεν αντέχουν . Δεν τα τρομάζει  απλώς μια αμαρτία μας, αλλά το διαρκές θέατρο που παίζουμε εκουσίως. Τους αμαρτωλούς, τους σέβονται τα παιδιά. Γκρεμίζονται όμως μέσα τους τα πάντα, με την υποκρισία μας κυρίως.
Μου είπε ένα παιδί κάποτε: «χαίρομαι που έχω αυτόν τον πατέρα, τον συγκεκριμένο δικό μου πατέρα. Τα πάμε πολύ καλά  με τον πατέρα μου. Με νιώθει˙ με καταλαβαίνει ˙ μου συμπαραστέκεται˙ με σέβεται. Με τιμά και με βοηθά. Χαίρομαι για τον πατέρα μου». Είναι πολύ δύσκολο να πει ένα παιδί κάτι τέτοιο. Το δικό σου το παιδί μπορεί να πει για σένα, «Χαίρομαι που έχω αυτόν τον πατέρα. Χαίρομαι που έχω αυτή την μητέρα» και να εννοεί εσένα;…
… Δεν εννοώ να μας συνδέουν τα πάθη μας. Ακόμα κι αυτή η περίεργη σχέση, όμως, μπορεί  να κρύβει μια γνησιότητα και μια ζύμωση, που ίσως κάποτε οδηγήσει σε καλύτερο αποτέλεσμα. Τώρα, όμως, αναφέρομαι στους ανθρώπους που ζουν μέσα στην Εκκλησία και θέλουν να ‘χουν μια ωραία σχέση με τα παιδιά τους. Να εμπνέεις το παιδί σου ώστε να σε θεωρεί φίλο του, αλλά μ’ έναν σεβασμό και μια ιερότητα. Μια φιλία που θα βγάζει οικειότητα αλλά και σεβασμό. Και ξεκάθαρα όρια. Ένας συνδυασμός και μια ισορροπία ανάμεσα στο, «τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα», που λέει ο απόστολος Παύλος, αλλά και στο άλλο σημείο που λέει ότι στον καθένα αρμόζει μια «τιμή», ανάλογα τη θέση του μέσα στην κοινωνία. Να γίνεις τα πάντα για το παιδί σου, να κατεβείς στο επίπεδό του, ναι. Να μιλήσεις έτσι που να καταλάβει ότι το νιώθεις, ναι. Αλλά όχι να ισοπεδωθείς και να μείνεις χαμηλά μαζί του, χωρίς να προκαλέσεις μια έμπνευση αλλαγής. Καρπός γνήσιας οικειότητας και φιλίας είναι το να έχεις να κομίσεις και να προσφέρεις στο παιδί σου  το όραμα μιας άλλης ζωής. Να έχεις να δώσεις στο παιδί σου νόημα και σκοπό ζωής˙ κάτι διαφορετικό από αυτό που βρίσκει μόνο του, στην ανωριμότητά του. Ώστε να κάνει βήματα μπροστά, να προκόψει, να εξελιχτεί, να μεγαλώσει. Να νιώσει ότι ,«ο πατέρας μου και η μάνα μου κατεβαίνουν στο επίπεδό μου, αλλά μετά με τινάζουν σε ένα ύψος που με κάνει πιο πλούσιο άνθρωπο. Μου δείχνουν έναν ορίζοντα που δεν είχα σκεφτεί˙ με βγάζουν απ’ τον παιδικό κόσμο της ανεμελιάς και της αφέλειας και με βοηθούν να ωριμάσω πνευματικά. Μέσα απ’ τη σχέση και το ήθος τους γνωρίζω τον Χριστό. Με κάνουν να γνωρίσω την αγάπη, την Εκκλησία. Την καθαρότητα την αθωότητα, την αλήθεια, την ομορφιά της ζωής». Γονιός, λοιπόν, θα πει, πως όχι απλώς κατεβαίνω στο επίπεδο του παιδιού μου κι ασχολούμαι με τα παιχνίδια του, παίζω ό,τι παίζει το παιδί, μιλάω όπως μιλάει το παιδί, ασχολούμαι με αθλητικά  όπως το παιδί μου. Καλά όλα αυτά˙ μα είναι μόνο το πρώτο βήμα. Να κατέβεις στο επίπεδό του. Μετά όμως τι έχεις να του δώσεις. Τι έχεις να του αντιπροτείνεις σε σχέση μ’ αυτά που του προτείνει η κοινωνία του θεάματος και της κατανάλωσης; Πού έχεις να του στρέψεις το ενδιαφέρον; Έχεις περιεχόμενο, ώστε να του δώσεις; Ζεις κάτι ποιοτικό εσύ, ώστε να προτείνεις και στο παιδί κάτι που θα πλουτίσει τη ζωή του; Αυτή την ομορφιά που ζεις εσύ μέσα σου;  Αν το ζεις, θα προδοθείς. Αν το ζεις, θα βγει˙ θα φανεί˙ θα το δει το παιδί σου και θα χαρεί. Και θα νιώσει πως παίρνει από σένα κάτι σπουδαίο, που δεν του δίνουν αλλού.
Λέει ο πατήρ Παϊσιος πως «όταν ωριμάσουν τα πεπόνια, ακόμα κι αν δεν τα βλέπεις πού ακριβώς είναι μέσα στο χωράφι, προδίδονται από τη μυρωδιά τους. Τα άγουρα, όσο κι αν τα πατάς κι αν τα πιέζεις, ίσα που μυρίζουν λίγο. Το ώριμο, ευωδιάζει και προδίδεται μόνο του». Κι εσύ , όταν έχεις μια ποιότητα ζωής, θα βοηθήσεις το παιδί σου μ’ έναν τρόπο πολύ ουσιαστικό.
Λέει ο Απόστολος Παύλος, «οἱ πατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν ». Και όταν λέει «πατέρες» , εννοεί οι γονείς γενικότερα, όχι μόνο οι πατέρες , αλλά και οι μητέρες. «Μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν ». Και διάβασα σ’ ένα βιβλίο ακριβώς αυτό : ότι ένα βασικό  πρόβλημα των παιδιών είναι αυτή η οργή με τους γονείς τους. Θυμώνουν με τους γονείς. Γιατί ο τρόπος που τα  προσεγγίζουν οι γονείς, προκαλεί οργή…

(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα
Αθέατα Περάσματα 2»
π. Ανδρέας Κονάνος
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΑΛΑΞΑ
Η ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΥΣΑ