Μ.Α.Ζ.Ι. ΔΗΜΟΥ ΦΥΛΗΣ: Έλευση Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Κωνσταντίνου και ...

Μ.Α.Ζ.Ι. ΔΗΜΟΥ ΦΥΛΗΣ: Έλευση Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Κωνσταντίνου και ...: Με αφορμή τη συμπλήρωση 1.700 ετών από την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκίας, ο Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνο...

Ξεκίνησε ο εορτασμός της Σύναξης των Μεσσηνίων Αγίων στην Καλαμάτα (ΦΩΤΟ) | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων

Ξεκίνησε ο εορτασμός της Σύναξης των Μεσσηνίων Αγίων στην Καλαμάτα (ΦΩΤΟ) | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων

Ο ιδιοκτήτης της Google θέλει να χρησιμοποιήσει μια χώρα για άναρχο πειραματισμό

Ο Larry Page, CEO(Διευθύνων σύμβουλος και κατοχος μαζί με τον Sergey Brin του 16%  των μετοχών) της Google, στο φετινό I/O keynote έδωσε τη δυνατότητα στους θεατές να κάνουν ερωτήσεις, προσφέροντάς τους μερικές αρκετά “αφιλτράριστες” απαντήσεις.
Απαντώντας σε μια ερώτηση σχετικά με τη μείωση της αρνητικότητας και την έμφαση στην αλλαγή του κόσμου, ο Page ανέφερε οτι ο “ρυθμός των αλλαγών έχει αυξηθεί” και οτι “δεν έχουμε -νομικά- συστήματα προσαρμοσμένα σε αυτό το ρυθμό”.  Υποστήριξε ακόμη οτι “δεν είναι όλες οι αλλαγές καλές” και οτι “χρειαζόμαστε ένα μηχανισμό που να επιτρέπει τον πειραματισμό”.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην απάντησή του είναι το σχόλιο οτι “υπάρχουν πολλά συναρπαστικά πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλά είναι παράνομα ή δεν επιτρέπονται από τους κανονισμούς”. Ο Page συμπλήρωσε “δεν θέλουμε να αλλάξουμε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ίσως -εμείς στη Google- θα μπορούσαμε να απομονώσουμε ένα μέρος του κόσμου όπου θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε διάφορα πράγματα, χωρίς να τα εφαρμόσουμε σε ολόκληρο τον πλανήτη”.
Η Google έχει ωραίες και πρωτοποριακές ιδέες, αλλά η ιδέα για μια χώρα beta-test είναι κάπως τρομακτική.

 http://techstories.gr/2013/05/15/larry-page-wants-a-country-for-experimentation/

Παρουσία τόμου για τη Μονή Βατοπαιδίου

Σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί από το Σύλλογο Φίλων της Ι.Μ.Βατοπαιδίου στην Αθήνα στις  30 Μαΐου 2013 ωρα 8:30 μ.μ στο ξενοδοχείο CARAVEL θα γίνει παρουσίαση τόμου για την Ιερά Μονή  με ομιλητή τον  Γέροντα Εφραίμ.

Στοχασμοί Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η ψυχή πιο σημαντική από το σώμα

Ο άνθρωπος είναι σαν το πουλί , που ο καιρός το στολίζει με πολύχρωμα πούπουλα. ¨Όμως, σαν έρθει θα μαδήσει τα πούπουλά σου. Άμα δέσεις υπερβολικά την ψυχή σου με τα πούπουλα ,  ο καιρός μαζί με τα πούπουλα θα μαδήσει και την ψυχή σου. Ω, πόσο άσχημη θα είναι τότε η γύμνια σου!

Ο άθεος είναι δήμιος του εαυτού του

Όταν ο άνθρωπος στρέψει το πρόσωπό του στον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ Αυτόν. Όταν ο άνθρωπος αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην καταστροφή.

Όποιος αρνηθεί τον Θεό, με τον λόγο και την καρδιά, τίποτα δεν μπορεί να κάνει στη ζωή, που να μην οδηγεί στην ολοκληρωτική ερήμωση του σώματος και της ψυχής.

Γι’ αυτό μην βιάζεσαι να ψάξεις δήμιο για τον άθεο. Τον βρήκε μόνος του στον εαυτό του, πιο αξιόπιστο, απ’ όσο όλος ο κόσμος μπορούσε να του προσφέρει.

Τα δυνατά πνεύματα

Δεν φθάνει μόνο η δύναμη της θέλησης, ούτε μόνο η δύναμη της αίσθησης, ούτε μόνο η δύναμη του νου. Ούτε όλα αυτά μαζί φθάνουν χωρίς τον φωτεινό στόχο.

Ως προς τι αξίζει η ταχύτητα των ποδιών και η δύναμη των πνευμόνων στον αθλητή, εάν ο καθένας απομακρύνεται από αυτόν με φόβο και εάν κανείς δεν θέλει τη βοήθειά του; 

Όλα τα ισχυρά και θυελλώδη στοιχεία της φύσης, ντυμένα στο σκοτάδι της νύχτας, γεμίζουν τον ταξιδιώτη με φόβο. Όμως, όταν ο πρωινός ήλιος τα φωτίσει, ο ταξιδιώτης γίνεται φίλος μ’ αυτά.

Τέτοια είναι και τα λεγόμενα δυνατά πνεύματα. Ντυμένα στο σκοτάδι του εγωισμού και της ματαιοδοξίας είναι σκιάχτρα και για τους ανθρώπους και για τη φύση γύρω τους. Όμως,  όταν φωτιστούν με θεϊκό φως, γίνονται ανατολής χαρά για όλα γύρω τους.

Το χαλάζι είναι πιο δυνατό από τη βροχή, αλλά γι’ αυτό δεν έχει φίλους στη γη.

Η σιωπή

Περί τριών πραγμάτων μην βιάζεσαι να μιλάς: Περί του Θεού- μέχρι να στερεώσεις την πίστη σ’ Αυτόν. Περί της αμαρτίας του άλλου- μέχρι να θυμηθείς τη δική σου- και περί της επόμενης ημέρας- μέχρι την αυγή της.

Από το περιοδικό : «πειραϊκή εκκλησία»

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΤΟΣ 22^Ο  ΤΕΥΧΟΣ 240

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Νώτη Γεωργία

Όλος ο Χριστός σε κάθε πιστό!

Μυστήριο μυστηρίων!
Πώς υπό τα είδη του άρτου και του οίνου είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού;
Πώς γίνεται η υπερφυσική μεταβολή;
Πώς είναι παρών αοράτως ο Χριστός και αυτός προσφέρει τη θυσία της θείας Ευχαριστίας;
Όλα αυτά, παρά τις προσπάθειές μας να τα καταλάβουμε, παραμένουν απρόσιτα και ανεξήγητα. Μυστήρια!
Υπάρχουν όμως και άλλα αξιοπρόσεκτα στοιχεία της σχετικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, που φανερώνουν ότι ενώπιόν μας έχουμε μυστήριο τρισμέγιστο και φοβερό. Προσερχόμαστε να κοινωνήσουνε τα άχραντα μυστήρια μυριάδες πιστοί διαμέσου των αιώνων, στα πολυπληθή θυσιαστήρια των ιερών ναών μας που βρίσκονταν επάνω σ’ όλο το πρόσωπο της γης. Και ο καθένας μας παίρνει με βαθιά ευλάβεια στο στόμα του ένα μόνο μαργαρίτη, όπως τον ονομάζουμε, ένα μικρό τεμάχιο του καθαγιασμένου άρτου, και μια μικρή ποσότητα, μια μόνο ίσως σταγόνα του καθαγιασμένου οίνου. Μεταλαμβάνουμε δηλαδή ένα ελάχιστο τμήμα των καθαγιασμένων ειδών. Και πιστεύουμε ότι, μεταλαμβάνοντας αυτό το ελάχιστο τμήμα, κοινωνούμε ολόκληρο τον Χριστό. Διότι τέμνεται και διαιρείται το σώμα και το αίμα του Κυρίου, αλλά η τομή και η διαίρεση γίνεται μόνο στα είδη του άρτου και του οίνου υπό τα οποία έχουμε το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα. Το σώμα όμως και το αίμα του Κυρίου «καθ’ ευατά» παραμένουν «άτμητα πάντη και αδιαίρετα», και ως εκ τούτου σε κάθε μέρος και τμήμα των καθαγιασμένων ειδών δεν είναι μέρος του σώματος και του αίματος του Κυρίου, αλλά όλος ο δεσπότης Χριστός.
Τι σημαίνουν αυτά; Ότι και εγώ και εσύ και ο άλλος και ο άλλος, και όλοι, όλοι οι χριστιανοί, από τα πρώτα χρόνια της ζωής της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα και μέχρι το τέλος των αιώνων, ολόκληρο τον Χριστό κοινωνούμε. Και αυτό γίνεται χωρίς ο Χριστός να χωρίζεται σε πολλούς, αλλά παραμένοντας πάντοτε ένας!
Δεν είναι θαύμα αυτό; Δεν είναι μέγα μυστήριο; Πώς είναι δυνατόν, ρωτά ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, το ένα εκείνο σώμα, σ’ όλη την οικουμένη να χωρίζεται πάντοτε για τόσες μυριάδες των πιστών που το κοινωνούν, και το κάθε μικρό τεμάχιό του να ανήκει ολόκληρο στον καθένα και συγχρόνως να μένει το ίδιο ολόκληρο; «Όλον εν εκάστω δια του μέρους γενέσθαι και αυτό μένειν εφ’ εαυτού όλον»;
Κατατεμαχίζεται για τον καθένα, διδάσκει και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, και αγιάζει την ψυχή και το σώμα καθενός ο Χριστός «δια της ιδίας σαρκός», με το άχραντο σώμα Του, και, χωρίς να χωρίζεται, υπάρχει ολόκληρος σ’ όλους, ενώ είναι ένας παντού, «ολοκλήρως και αμερίστως εν όλοις εστίν εις υπάρχων πανταχή»!
Γι’ αυτό και ο λειτουργός κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας, κατά την οποία επάνω στο άγιο Δισκάριο τεμαχίζει τον «αμνό», το τμήμα δηλαδή του προσφόρου που έχει επάνω του τα γράμματα ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-ΚΑ, και το οποίο έχει ήδη καθαγιασθεί και μεταβληθεί στο σώμα του Χριστού, λέξει τα εξής λόγια: «Μελίζεται καὶ διαμερίζεται ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλὰ τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων».
Δηλαδή, τεμαχίζεται και διαχωρίζεται ο αμνός του Θεού, αυτός που, ενώ τεμαχίζεται, δεν διαιρείται, αυτός που πάντοτε τον τρώγουμε, όμως ποτέ δεν δαπανάται, δεν τελειώνει, αλλά αγιάζει αυτούς που τον μεταλαμβάνουν.
Έγιναν κάποιες προσπάθειες από μερικούς να εξηγήσουν με παραδείγματα την ταυτόχρονη παρουσία ολόκληρου του Χριστού σε κάθε τεμάχιο του θείου σώματος. Είπαν λοιπόν ότι, όταν ένας καθρέπτης σπάσει σε πολλά κομμάτια, στο κάθε κομμάτι του μπορεί να απεικονίζεται η μορφή ενός ανθρώπου, η ίδια που απεικονιζόταν στον καθρέπτη πριν αυτός σπάσει. Στα πολλά θραύσματα πολλαπλασιάζεται η ίδια μορφή, χωρίς να αλλοιώνεται. Μια σφραγίδα μπορεί να αφήνει τα ίδια αποτυπώματα σε διάφορα έγγραφα, χωρίς η ίδια να ελαττώνεται ή να υφίσταται κάποια αλλαγή, έστω και αν τα έγγραφα είναι πολλά. Τη φωνή κάποιου που μιλά μπορούν να την ακούν με τον ίδιο τρόπο πολλοί ακροατές, χωρίς η φωνή του να διαιρείται στον καθένα, αλλά παραμένοντας ολόκληρη, όσο και αν είναι το πλήθος αυτών που την ακούν.
Στα παραδείγματα όμως αυτά δεν γίνεται κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που έχουμε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Στα θραύσματα του καθρέπτη έχουμε πολλές φορές την εικόνα αυτού που καθρεπτίζεται, όχι όμως ουσιαστικά και πραγματικά το ίδιο το πρόσωπό του. Σε πολλά έγγραφα μπορούν να υπάρχουν τα αποτυπώματα μιας σφραγίδας, έχουμε δηλαδή αυτό που ενεργεί επάνω τους η σφραγίδα, αλλά όχι την ίδια τη σφραγίδα. Και όταν όλοι ακούμε την ίδια φωνή κάποιου που μας μιλά, τη φωνή του δεχόμαστε ο καθένας, την ενέργεια που εκπέμπει ο ομιλητής και όχι τον ίδιο τον ομιλητή. Στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, όμως, δεν έχουμε απλώς την ενέργεια και τη χάρη του Κυρίου, αλλά τον ίδιο τον Κύριο «πραγματικώς και ουσιωδώς παρόντα». Και όσοι συμμετέχουμε στο μυστήριο αυτό, όλοι τον ίδιο τον Χριστό κοινωνούμε, όλοι ολόκληρο τον Χριστό, χωρίς αυτός να διαιρείται και χωρίς να δαπανάται. Και αυτό είναι ένα μοναδικό θαύμα, είναι τρισμέγιστο μυστήριο, και τίποτε παρόμοιο ή ανάλογό του δεν μπορούμε ποτέ και πουθενά να συναντήσουμε.
Παρά τα παραδείγματα λοιπόν που κατά καιρούς προτείνονται, με τα οποία προσπαθεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει σ’ ένα βαθμό το μυστήριο, το συμπέρασμα, όπως το διατυπώνει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, είναι ότι «το μυστήριον παραμένει πάντοτε μυστήριον πιστευτέον μάλλον και μετ’ ευλαβείας προσκυνούμενον παρα ερευνώμενον και υπό της ευολίσθου και ασθενούς του ανθρώπου διανοίας πολυπραγμονούμενον».

Απόσπασμα από το βιβλίο “Το μυστήριο της κοινωνίας του Θεού”
του Αρχιμ. Αστέριου Σ. Χατζηνικολάου

http://www.xfd.gr/

http://imverias.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4505.html

Ο Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός αυτήν την Κυριακή των Μυροφόρων στην Πάτρα

Ο ιερός ναός του Αγίου Νικοδήμου που βρίσκεται στο Ζαβλάνι και αποτελεί μετόχι της ιεράς μονής Μαρίτσης γιορτάζει αυτή την Κυριακή 19 Μαΐου (τη 2^η μεταΠασχαλινή που λέγεται Κυριακή των Μυροφόρων) καθώς τιμάται η μνήμη του Αγίου Νικοδήμου.

Στη θρησκευτική πανήγυρη αναμένεται να παραστεί ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός ο οποίος έχει ξαναέρθει στην Πάτρα τόσο για να χοροστατήσει σε ιερές λειτουργίες όπως πέρυσι στο ναό του Αγ. Νικοδήμου στο Ζαβλάνι όσο και για ομιλίες.

Το Σάββατο 18 Μαίου στις 19.00 θα τελεστεί πανηγυρικός εσπερινός παρουσία του Μητροπολίτη Βελεστίνου και θα ακολουθήσει μικρά λιτάνευση της εικόνας ενώ ανήμερα την Κυριακή το πρωί στη Θεία λειτουργία θα χοροστατήσει ο κ. Δαμασκηνός και θα κηρύξει το Θείο λόγο.

Ο ναός του Αγίου Νικοδήμου είχε χτιστεί το 1980 με δαπάνες της μονής Μαρίτσης ωστόσο στη συνέχεια γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε το 1997 με δαπάνες του Μακαριστού Μητροπολίτη πρώην Πατρών κυρού Νικοδήμου ο οποίος είχε τελέσει και τα εγκαίνια.

Ο 79χρονος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός είναι Βολιώτης και έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του για πολλά χρόνια στην Εκκλησία.
Έχει διακονήσει στις Ιερές Μητροπόλεις Δημητριάδος και Ιεραπύτνης (Κρήτη), όπου υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος και Ιεροκήρυκας καθώς και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου το 2002 εξελέγη Βοηθός Επίσκοπος, ύστερα από πρόταση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.

Συνταγή επιτυχίας για εξετάσεις:Πάνω από όλα Ψυχραιμία στις εξετάσεις!

Αγαπημένο μου

σε είδα τις προάλλες- εκεί στα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου, στην Πάτρα που τρεις ώρες τα λέγαμε- ότι είχες  άγχος  για  τις πανελλαδικές εξετάσεις ...

Δυο λόγια, μόνο, σου γράφω- εκ της μικρής μου εμπειρίας προερχόμενα.

Οι εξετάσεις δεν είναι δα και η Ημέρα της Μελλούσης Κρίσεως, ώστε να σε  καταβροχθίζει,  της αρκούδας το άγχος!

Ένα απλό συμβεβηκός-επί της ουσίας- αποτελούν και οι εξετάσεις.

Δεν κρίνεται η ποιότητα της ζωής και του μέλλοντός σου, από δαύτες, σε παρακαλώ, πίστεψέ με.

-Εντάξει.
-Έχεις βάλει στόχους:  
Σεβαστοί και νόμιμοι.
Έχεις αποδυθεί σε  μια δυνατή προσπάθεια, διαβάζοντας, αγρυπνώντας, στερώντας τον εαυτό σου, από πολλά χατιράκια, που σε κάθε  άλλη περίπτωση θα του έκανες.
Εντάξει. 
Μέχρις εδώ όλα καλά και κατανοητά. 

-Από κεί και μετά, όμως,  αν επιτρέψεις το άγχος να σε κατακλύσει, υπάρχει φόβος,
 μαντάρα να γίνει το σύστημα, διότι ο εγκέφαλος μπορεί ή να πάθει υπερκόπωση, ή να μπλοκαριστεί απ' το άγχος και να μην αποδώσει.

-Και μεις είχαμε  κάποτε πανελλήνιες,  μα δεν κάναμε κι έτσι,  για Όνομα! 
-Και ο ανταγωνισμός ήταν, επίσης, μεγάλος.
-Και η ύλη που διαβάζαμε  απροσδιόριστη και τεράστια.
-Αλλά τότε τα μήντια δεν μεγαλοποιούσαν τόσο το ζήτημα, και μεις δεν ήμασταν πανικόβλητοι.

-Θυμάμαι τον καθηγητή Ανδρακάκο στο Φροντιστήριο του Μπελεζίνη στα Εξάρχεια
 που σοφά συμβούλευε τους μαθητές, να μην κοιτάξουν εφημερίδες,  την επομένη των εξετάσεων.

Να μην εξετάσουν την επαύριον- τι έγραψαν και τι δεν έγραψαν.

-Πάρτε τις εφημερίδες, και κοιτάξτε τες -μ ε τ ά ...το τέλος  των διαγωνισμών, σοφά,
 μας συμβούλεψαν.

Πού να ακούσει την ώριμη συμβουλή, το ξερό μας κεφάλι!

-Όοοοχι! Δεν ξέρει ο Ανδρακάκος.
Εγώ ξέρω, το βούρλο, καλύτεραααα!

-Και παίρνεις τότε την εφημερίδα, την επαύριον, λατρεμένο μου, το θυμάσαι;

-Το θυμάμαι!

-Και τι βλέπεις, στην εφημερίδα;

-Βλέπω,  ότι είχα πέσει εντελώς έξω στο θέμα της έκθεσης- μαύρα μου μακαρούνιαααα!

Σου θυμίζω ότι έδιναν εκτενές  αρχαίο ρητό, να το μεταφράσουμε, δηλαδή να καταλάβουμε
τι στον κόρακα έλεγε, και μετά, να το αναπτύξουμε ως δοκίμιο- ωιμέ ωιμέ...πως τα σιχαινόσουνα
 και συ, τα δοκίμια, θυμάσαι;

-Τι εφιάλτης, να αναμασάς δοσμένες κοινοτοπίες, Χριστούλη μου! 
Μόνο εφιάλτης; Κόλαση σκέτη.

-Ε, αφού απ' την εφημερίδα είδα ότι έπεσα τ ε λ ε ί ω ς έξω στο θέμα της έκθεσης
( άλλα των αλλουνών έγραφα εγώ, άλλα των αλλουνών ο καθηγητής του φροντιστήριου
 που δημοσίευε η εφημερίς) 
τα έβαψα  μαύρα, κατάμαυρα, και άρχισα  νοερά να ολοφύρομαι 
-κοινώς να μαλλιομαγουλοτραβιέμαι:

 "Πάει! Μηδέν παίρνω στην έκθεσηηηηηη!"- κρουνηδόν τα δάκρυα στις ντροπαλές παρειές  μου. 

Και παραιτήθηκα από κάθε επόμενη προσπάθεια διαβάσματος- το ανεγκέφαλο.

Στα επόμενα μαθήματα δεν έκανα την παραμικρή επανάληψη-εκείνες τις κρίσιμες   μέρες. 

Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, με γουρλωμένα από κατάπληξη μάτια, είδα   
είχα πάρει πολύ καλό  βαθμό στην έκθεση, πλην, με τα λοιπά τα μαθήματα, χωρίς μια επανάληψη, χωρίς μια προσοχή, δεν πήγα τόσο καλά και έμεινα για δύο μόρια- απέξω...

-Πάρε πέντε, ζωντόβολο να μη στα χρωστάω...

-Γι αυτό, τώρα, εξ εμπειρίας, κράζω  αγαπητικά:

- Για Όνομαααα! 
ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ, την επομένη,  τις φάκεν  ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ούτε το Ίντερνετ(μόνο τη Σαλογραία)!

Προστάτεψε τον εαυτόν σου.

-ΜΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, ούτε  ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ.

-Άστοοοοοοο! "ό γέγονεν, γέγονεν" που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών," ό,τι έγινε έγινε", δηλαδή! 

Γράψε ό,τι γράψεις, σημείωσε- αν θες-  τι έγραψες, αλλά έλεγξέ το- ΜΕΤά!

 Μετά την ό λ η   διαδικασία. 

Είναι σημαντικότατο, να προφυλάξεις τα συναισθήματά σου, από πτώση,  είτε εξ αιτίας  αληθινών,  είτε εξ αιτίας  φανταστικών αποτυχιών, καταλαβαίνεις;!

-Το φώναζε τότε,  κι  ο σοφός Ανδρακάκος, εσύ δεν τον άκουσες.
 Το πλήρωσες βόϊδι! 

-Τη δεύτερη χρονιά που έδωσες, ήξερες τι θα κάνεις.
Και πέρασες τότε.

-Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
 Πάλι καλά! 
Τι χαρά Παναγία μου!

-Δεν κοιμήθηκες -από τη χαρά σου- όλη τη νύχτα! 
....................................................

Μια πρακτική συμβουλή ακόμα: 
Καλή διατροφή
( εξάπαντος δυο αβγουλάκια καθημερινά τονώνουν τη μνήμη, ζάχαρη για τον εγκέφαλο επίσης
-μακριά απο αλκοόλ,  το αλκοόλ εις το πυρ το εξώτερονννν! )

Και ως γενικότερη  στάση ζωής, κράτα τούτο:

Να αγωνίζεσαι φιλότιμα, σαν όλα να εξαρτώνται από σένα και να είσαι ειρηνικός,
 σαν  ό λ α να  εξαρτώνται από τον Κύριο,
 διότι πραγματικά 
τα ΠΑΝΤΑ εξαρτώνται από τον Κύριο, πουλάκι μου, 
θέλω να με πιστέψεις! 

Αξέχαστη έχει μείνει-τότε στο φροντιστήριο- η περίπτωση  κοπανατζή νεαρού, που ήθελε μεν,
να περάσει ιατρική αλλά βαριόταν να κουραστεί,  διότι...τον απασχολούσαν οι... γκόμενες, οι πρώην και οι επόμενες.

Πήγε στις εξετάσεις, ωστόσο. 
Δεν ήξερε τα θέματα(η αδιαβασιά του χτύπαγε κόκκινο) και παρέδωσε τέσσερις  ολόλευκες,  κόλλες-παρθένες- πάντα οι παρθένες εξάλλου του άρεσαν!

Το ανακοίνωσε και  στο φροντιστήριο, γελώντας.

Τότε είχε πρωτοξεκινήσει η μηχανοργάνωση στους υπολογιστές. 

Κανονικά έπρεπε να πάρει μηδέν εις εκάστην εξέτασιν. 

Από λάθος των υπολογιστών, αντί να πάρει μηδέν, πήρε είκοσι σε κάθε μάθημα!

Κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό, από την έκπληξη και τη χαρά του,  όταν έμαθε 
 ότι πέρασε 
π ρ ώ τ ο ς, με τέσσερα εικοσάρια, στην ιατρική της Αθήνας!

Μετά απ' τ' ανέλπιστο, υπέροχο σόκ,   φιλοτιμήθηκε μέχρι αηδίας  και έγινε πράγματι, φοιτητής ιατρικής,  άριστος στη συνέχεια.

Γι αυτό σου λέω: Δεν δικαιούσαι να μουρμουράς, απαισιόδοξα. 

Δεν δικαιούσαι, να μεμψιμοιρείς,
εφόσον  η πληροφορία είναι ά π ε ι ρ η.

Ποτέ, ανθρωπίνως  δεν θα   διαθέτεις ό λ η την υπάρχουσα πληροφορία
- όσο τζίνι και αν θεωρείσαι,  όσα κουμπιουτεροπαιχνίδια μυστηρίου,   με άκρα επιτυχία και αν περαίωσες- επειδή, 
 ποτέ  δεν ξέρεις πότε  θα υπεισέλθει στο σύστημα της δικής σου ζωής, 
ένας άγνωστος παράγοντας "χι", 
που θα τα αναστρέψει όλα, υ π έ ρ σου.

Απαγορεύεται, λοιπόν- δια ροπάλου-  κάθε αρνητική σκέψη,
 ειδικά σε  αυτή την περίοδο, 
αλλά και γενικότερα, περιστέρι μου.

Οι αρνητικές σκέψεις, απαγορεύονται-δια ροπάλου-
 διότι αποτελούν εμπόδια 
στην ευλογία, που οι ουρανοί
 -μπορούν και  επιθυμούν- 
να σου στείλουν, 
να το θυμάσαι! 

(Το σημειώνει και με τα υπέροχα δικά του λόγια, στην Καθολική  Επιστολή του, ο Άγιος  Αδελφόθεος Ιάκωβος, τα ξεπατίκωσαν οι νεοποχίτες και  τα πουλάνε  για καινούργια, την σήμερον
...................................................................
Με ρωτάς τώρα:
πώς να ελέγξεις τις αρνητικές σκέψεις που σε ταράζουν και σε γεμίζουν φόβο και άγχος;

Απάντηση:
λέγοντας, έστω και  σαν ρομποτάκι όλες τις μέρες των εξετάσεων, ενδιάμεσα σε κάθε κενό χρόνου που δεν είναι διάβασμα, ακόμη και όταν πέφτεις για ύπνο, ακόμη και πριν ξυπνήσεις εντελώς, ακόμα και μέσα στον ύπνο σου, επαναλαμβανόμενα τη νοερά αγία  προσευχή, των σοφών και αγίων μοναχών-καλογέρων:

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον".

Μέσα σε αυτή τη λέξη "ελέησον" κρύβονται ό λ ε ς οι δωρεές, της ψυχής και του σώματος, που ένας άνθρωπος θα μπορούσε να λάβει.

Για να λάβεις αγαπημένο μου, πρέπει πρώτα, ενθέρμως, επιμόνως, να το ζητήσεις!

-Γιατί επιλέγω μικρή νοερά προσευχή καί όχι άλλες μεγάλες;

-Επειδή με τη μικρή, τη σύντομη προσευχή, ε σ τ ι ά ζ ε τ α ι καλύτερα ο νους,  δεν διαχέεται, και ηρεμεί το συναίσθημα πιο εύκολα.

Δεσμεύοντας το νού με προσευχή, δεν του επιτρέπεις να σκέφτεται άλλα κακά και αρνητικά, επειδή ο νούς στο κάθε κλάσμα του χρόνου έχει δυνατότητα για μία  μόνο επιλογή σκέψης  η οποία στη συνέχεια γεννάει αυτομάτως και το ανάλογο συναίσθημα.

-Αγχωτική σκέψη-έστω και ανεπαίσθητη- γεννάει αγχωτικό συναίσθημα. 

-Σκέψη πίστης και προσευχής, γεννάει ειρήνη και δύναμη στην ψυχή.

Οι άγιες λέξεις τις προσευχής- ακόμα και αν κάποιος δεν πιστεύει  πολύ συνειδητά στον Αναστημένο  Θεάνθρωπο Ιησού- έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν το υποσυνείδητο και την ύπαρξη θετικά, ζωηφόρα.

 Μια καλή δοκιμή, θα σε πείσει, αγαπημένο μου. 
Ναι, δεν είναι μόνο θέμα τεχνικής η προσευχή, είναι και άλλα πράγματα, αλλά αυτό δεν θα το συζητήσουμε στην παρούσα.

Τα εξήγησα εκτενέστερα σε παλιότερη ανάρτηση για τα νήματα των σκέψεων συναισθημάτων σε σχέση με την προσευχή όποτε μπορείς, ρίξε  ματίτσα..)
...................................................................

Κάνε, εσύ, το καλύτερο που μπορείς και, αυτό που α λ η θ ι ν ά πρέπει να λάβεις, 
η δύναμη του Θεού, θα στο δώσει.

Γίνονται   θαύματα απ' τη θεία επέμβαση- πάμπολλα- αρκεί  οι άνθρωποι  να  πράττουν
αυτό που περνάει απ'το χέρι τους, 
με συνέπεια και ελπίδα.

Θα το ξαναπώ:

"Ει δύνασαι πιστεύσαι π ά ν τ α δυνατά τω πιστεύοντι"

Μέχρι και να αριστεύσεις!

Σε φιλώ και σε εύχομαι εν Κυρίω, περιμένοντας 
της χαράς τα κεράσματα!

Σαλογραία 

Με κατάνυξη η επέτειος ευρέσεως της εικόνας Παναγία η Παραβουνιώτισσα

Με κατάνυξη εορτάσθηκε στο Δήμο Ερέτριας, η επέτειος ευρέσεως της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Παραβουνιώτισσας, η οποία μεταφέρθηκε πριν από 90 χρόνια, από την Μικρά Ασία, στην Ερέτρια.

Τη Δευτέρα 13 Μαΐου στον υπό ανέγερση ναό της Παναγίας της Παραβουνιώτισσας τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την οποία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος. Παρών ήταν ο δήμαρχος Ερέτριας κ. Βασίλειος Βελέντζας, Δημοτικοί Σύμβουλοι και εκπρόσωπος του Λιμενικού Σώματος. Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Χαλκίδος, απέδωσε το οφφίκιο του Οικονόμου στον πρεσβύτερο π. Χαράλαμπο Ραμαντανάκη και όλοι μαζί, κλήρος και λαός, φώναξαν «άξιος, άξιος». Την προηγουμένη, Κυριακή του Θωμά, τελέσθηκε Πανηγυρικός εσπερινός και ακολούθησε λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας στην πόλη της Ερέτριας.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΥΡΕΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Η εικόνα της Παναγίας Παραβουνιώτισσας εικάζεται ότι αγιογραφήθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στην εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, επί Βασιλέως Ηρακλείου, μετά από μία νίκη του κατά των Περσών. Αγιογράφοι της Εικόνας ήταν 2 ασκητές μοναχοί από την Κύπρο, οι Σιλβέστρος και Ησαΐας. Οι μοναχοί αυτοί μαζί με άλλους χριστιανούς εγκαταστάθηκαν στην Προικόνησο ή αλλιώς στη νήσο Μαρμαρά, όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά από τη νίκη του κατά των Περσών, αποφάσισε να μεταφέρει χριστιανούς από την Κύπρο, για να κατοικήσουν στην Προικόννησο.
Οι μοναχοί Σιλβέστρος και Ησαΐας έμειναν στο βουνό, που μέχρι σήμερα ονομάζεται Παναγιά, όπου ανήγειραν παρά την κορυφή του βουνού, παρεκκλήσι στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου δίδοντάς του το όνομα ‘‘Παραβουνιώτισσα’’. Το 1054 κατά την Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους, ο ναός πυρπολήθηκε. Τον 16ο αιώνα χτίσθηκε πολύ κοντά ο ναός του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό που δημιουργήθηκε το ονόμασαν Γαλλιμή. Μετά από περισσότερα από εκατό χρόνια, βοσκοί, σκάβοντας για να φτιάξουν ένα μαντρί βρήκαν το δάπεδο του κατεστραμμένου ναού της Παναγίας, μανουάλια καθώς και την εικόνα της Παναγίας της Παραβουνιώτισσας. Η ανεύρεση της εικόνας έγινε Δευτέρα του Θωμά, για αυτό και καθιερώθηκε να εορτάζεται αυτή την ημέρα.
Μετά την ανταλλαγή του πληθυσμού από τη Μ. Ασία, οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ερέτρια μετέφεραν από την Γαλλιμή μέσα σε δύο μεγάλα καΐκια, αντί περιουσίας, την Αγία Εικόνα της Παναγίας, όπως και άλλες 410 εικόνες.
Προς τιμή της Θαυματουργού Εικόνος δημιουργήθηκε νέα Ενορία στην Ερέτρια (31-3-1999) με Προεδρικό Διάταγμα και το 2002 χτίστηκε ο μικρός ναός της Παναγίας Παραβουνιώτισσας. Στις 12 Απριλίου 2010, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος έβαλε το θεμέλιο λίθο για την ανέγερση ενός νέου, μεγάλου ναού.΄

 0

 

 0

Δημοφιλή σήμερα
Γευστική πανδαισία στη Χαλκίδα με κριτή τον Λευτέρη

Kοζάνη: Άφιξη Τιμίου Ξύλου από τα Ιεροσόλυμα το Σάββατο 18/05

 Ανακοινώνεται ότι το Σάββατο 18 Μαΐου 2013 θα αφιχθεί στην Κοζάνη τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, το οποίο είναι εγκιβωτισμένο στην ιερά Εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και φυλάσσεται στο Σκευοφυλάκιο του Πανίερου Ναού της Αναστάστεως του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα.

Το μοναδικό αυτό κειμήλιο μεταφέρεται προς προσκύνηση, ευλογία και αγιασμό των κατοίκων της επαρχίας μας, κατόπιν αιτήματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παύλου προς το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και εγκρίσεως από την Α.Θ.Μ. τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλο τον Γ΄ και την περί Αυτόν Ιερά Σύνοδο.

Η επίσημη υποδοχή του Τιμίου Ξύλου θα γίνει το Σάββατο 18 Μαΐου στις 6 το απόγευμα στον Ιερό Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου και θα παραμείνει ως την Πέμπτη 23 Μαΐου.

Το ιερό κειμήλιο θα μεταφερθεί εμβόλιμα στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης (20-21/5).

Με την ευκαιρία της άφιξης του Τιμίου Ξύλου ο Σεβασμιώτατος κ. Παύλος θα παραχωρήσει συνέντευξη προς τους εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως την Παρασκευή 17 Μαΐου στις 12 το μεσημέρι στον Μητροπολιτικό Οίκο (Επισκοπείο).

Από την Ιερά Μητρόπολη

Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ* Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Γερόντισσα Ὁλυμπιάς

            Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος δὲν γκρέ­μι­σε τὴ Ρώ­μη, ἀλ­λά, ὅ­πως ἔ­χει εἰ­πω­θεῖ, τὴ με­τέ­φε­ρε στὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Γι᾿ αὐ­τὸ συν­τη­ροῦ­σε στὴ νέ­α πό­λη τὸ ρω­μα­ϊ­κὸ ὄ­νο­μα, τὸ κρά­τος τῶν Ρω­μαί­ων, τὴ ρω­μα­ϊ­κὴ πο­λι­τεί­α. Τὸ ὄ­νο­μα Ρώ­μη σή­μαι­νε τὸ ἔ­δα­φος τοῦ Βυ­ζαν­τι­νοῦ κρά­τους, ποὺ συ­χνὰ οἱ Βυ­ζαν­τι­νοὶ τὸ ἔ­λε­γαν ‹‹Ρω­μα­νί­α››. Ὁ ὅ­ρος ‹‹Ρω­μα­νί­α›› δή­λω­νε στὸ σύ­νο­λό της τὴν Αὐ­το­κρα­το­ρί­α. Οἱ Δυ­τι­κοὶ συγ­γρα­φεῖς ὀ­νό­μα­ζαν ‹‹Ρω­μα­νί­α›› τὸ Ἀ­να­το­λι­κὸ μέ­ρος τοῦ Ρω­μα­ϊ­κοῦ κρά­τους.
            Ἀ­νά­μνη­ση αὐ­τῶν τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ἀρ­χῶν εἶ­ναι σή­με­ρα οἱ ὅροι ‹‹Ρω­μηός›› καὶ ‹‹Ρω­μη­ο­σύ­νη››. Ση­μαί­νουν τὸ σύγ­χρο­νο Ἕλ­λη­να, τὸ σύγ­χρο­νο Ἑλ­λη­νι­σμό, τὴ συ­νέ­χεια τοῦ ρω­μα­ϊ­κοῦ καὶ ἑλ­λη­νι­κοῦ κό­σμου. Ἡ λα­ϊ­κὴ ποί­η­ση χρη­σι­μο­ποι­εῖ τὸν ὅ­ρο ‹‹Ρω­μηός››, γιὰ νὰ δη­λώ­σει τὸ λα­ό, ποὺ ἐ­πέ­ζη­σε με­τὰ τὴν πτώ­ση τῆς πό­λε­ως.
            Ἡ Βυ­ζαν­τι­νὴ αὐ­το­κρα­το­ρί­α, ἡ Ρω­μηο­σύ­νη, γεν­νή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ με­τα­μόρ­φω­ση τῆς Ρω­μα­ϊ­κῆς αὐ­το­κρα­το­ρί­ας ὑ­πὸ τὴν ἐ­πί­δρα­ση τοῦ ἑλ­λη­νι­σμοῦ καὶ τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος, χω­ρὶς νὰ εἶ­ναι ὁ τε­λευ­ταῖ­ος Ρω­μαῖ­ος αὐ­το­κρά­το­ρας, για­τί δὲν τε­λεί­ω­σε ἡ Ρώ­μη, εἶ­ναι ὁ ἱ­δρυ­τὴς καὶ ὁ πρῶ­τος αὐ­το­κρά­το­ρας τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου καὶ τῆς Ρω­μηο­σύ­νης. Δὲν ἔ­κτι­σε τὴ Βυ­ζαν­τι­νὴ αὐ­το­κρα­το­ρί­α στὰ ἐ­ρεί­πια τῆς ρω­μα­ϊ­κῆς κλη­ρο­νο­μιᾶς, ἀλ­λὰ τὴ συν­τή­ρη­σε μὲ δύ­ο νέ­ες δυ­νά­μεις. Ἔ­τσι ἡ ρω­μα­ϊ­κὴ κλη­ρο­νο­μιὰ -δί­και­ο, ὀρ­γά­νω­ση, πει­θαρ­χί­α- τρο­φο­δο­τή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ δύ­να­μη τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς παι­δεί­ας -ἰ­δέ­ες, ἀ­ξί­ες, ἦ­θος- καὶ ἀ­να­και­νί­στη­κε ἀ­πὸ τὶς δυ­νά­μεις τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ -πί­στη, ἀ­γά­πη, ἐγ­κρά­τεια- ὥ­στε νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν καὶ τὰ τρί­α μα­ζὶ τὴ βυ­ζαν­τι­νὴ πο­λι­τι­κὴ ἰ­δε­ο­λο­γί­α, τὴ Ρω­μηο­σύ­νη. Ἑ­πο­μέ­νως δὲν κα­τάρ­γη­σε τὴ Ρώ­μη ὁ Κων­σταν­τῖ­νος, ὅ­πως τὸν κα­τη­γο­ροῦν, ἀλ­λὰ ἄλ­λα­ξε τὸν πο­λι­τι­κὸ καὶ θρη­σκευ­τι­κὸ προ­σα­να­το­λι­σμό της. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸ ὁ Κων­σταν­τῖ­νος κα­τά­φε­ρε νὰ δι­α­σώ­σει ὅ­λα τὰ ὑ­γι­ῆ καὶ αἰ­ώ­νια στοι­χεῖ­α τῶν ἀρ­χαί­ων πο­λι­τι­σμῶν, κυ­ρί­ως τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ καὶ ρω­μα­ϊ­κοῦ ἀ­πὸ τὰ βάρ­βα­ρα κύ­μα­τα, ποὺ ἀ­πει­λοῦ­σαν τὴ Δύ­ση ἀ­πὸ Βορ­ρᾶ καὶ τὴν Ἀ­να­το­λὴ ἀ­πὸ τὰ Ἀ­να­το­λι­κά. Γερ­μα­νι­κὰ φύ­λα κα­τέ­βαι­ναν πρὸς τὴ Ρώ­μη ὁ­λο­τα­χῶς καὶ θὰ ἐ­ξα­φά­νι­ζαν μὲ τὶς βαρ­βα­ρό­τη­τές τους τὴν αἰ­ώ­νια πό­λη καὶ τὸν πο­λι­τι­σμό της. Ἐ­πί­σης οἱ Πέρ­σες καὶ ἄλ­λοι ἀ­πο­λί­τι­στοι λα­οὶ ἀ­πει­λοῦ­σαν τὴν κοι­τί­δα τοῦ ἀρ­χαί­ου ἑλ­λη­νι­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἀ­πὸ τὰ Ἀ­να­το­λι­κά. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος μὲ τὴν ἵ­δρυ­ση τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, δι­έ­σω­σε καὶ τὰ δύ­ο. Στὸ ‹‹ὄ­στρα­κο›› τοῦ Ρω­μα­ϊ­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἔ­κλει­σε τὴν ὑ­ψη­λὴ ἑλ­λη­νι­κὴ σκέ­ψη καὶ τὸ ἀ­φι­έ­ρω­σε ὡς ἀ­νά­θη­μα ἀ­θά­να­το στὸν ἀ­λη­θι­νὸ Θε­ό.
            Συμ­πε­ρα­σμα­τι­κὰ ἀ­να­φέ­ρο­με ὅ­τι ὁ Ρω­μα­ϊ­κὸς πο­λι­τι­σμὸς με­τα­σχη­μα­τί­στη­κε ἀ­πὸ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο σὲ Βυ­ζαν­τι­νὸ πο­λι­τι­σμό. Ἰ­σχυ­ροὶ πα­ρά­γον­τες με­τα­σχη­μα­τι­σμοῦ ἦ­ταν δύ­ο, ἡ κλασ­σι­κὴ σκέ­ψη καὶ ἀ­ρε­τὴ τῆς ἀρ­χαί­ας Ἑλ­λά­δος καὶ ἡ χρι­στι­α­νι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α, ποὺ πρό­σφε­ρε μο­να­δι­κὴ δύ­να­μη στὸν πο­λι­τι­σμὸ καὶ τὸν συν­τή­ρη­σε στὸν αἰ­ῶ­να. Αὐ­τὲς οἱ δύ­ο δυ­νά­μεις ἔ­χον­τας ὡς βά­ση τὸ μο­να­δι­κὸ ρω­μα­ϊ­κὸ δί­και­ο πρό­σφε­ραν με­γά­λη ἱ­στο­ρι­κὴ ὑ­πη­ρε­σί­α στὸν πο­λι­τι­σμό μας.
            Τὰ δύ­ο αὐ­τὰ με­γέ­θη, ἡ Ἑλ­λά­δα καὶ ἡ Ρώ­μη, ἑ­νώ­θη­καν ἄρ­ρη­κτα ἀ­πὸ τὴν ἑ­νο­ποι­ὸ δύ­να­μη τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ καὶ οἰ­κο­δό­μη­σαν τὸ λαμ­πρὸ μνη­μεῖ­ο τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, ποὺ ἰ­σχύ­ει μέ­χρι σή­με­ρα. Ἡ Δύ­ση ἦ­ταν σχε­δὸν πε­θα­μέ­νη, ὅ­ταν τὸ Βυ­ζάν­τιο ἐ­ξα­κο­λου­θοῦ­σε νὰ προ­σφέ­ρει στὸν πο­λι­τι­σμό. Θὰ ἀ­να­κάμ­ψει ἡ Δύ­ση μό­νο, ὅ­ταν ἡ Κων­σταν­τι­νού­πο­λη, ἡ Ρω­μη­ο­σύ­νη θὰ ἐν­τα­φια­στεῖ στὴν ὀ­θω­μα­νι­κὴ τέ­φρα καὶ οἱ φο­ρεῖς τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, οἱ Λό­γιοι τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου θά με­τα­κο­μί­σουν στή Δύ­ση.
            Αὐ­τὸν τὸν κύ­κλο ἔ­κα­ναν τὰ πο­λι­τι­σμι­κὰ ἀ­γα­θά. Γεν­νή­θη­καν στὴν ἀρ­χαί­α Ἑλ­λά­δα. Δι­α­δό­θη­καν ἀ­πὸ τὸν Ἕλ­λη­να στρα­τη­λά­τη Ἀ­λέ­ξαν­δρο στὸν Ἀ­να­το­λι­κὸ κό­σμο. Δι­α­σκορ­πί­στη­καν στὴ Δύ­ση μὲ τὴ ρω­μα­ϊ­κὴ κυ­ρι­αρ­χί­α. Σὲ μί­α κρί­σι­μη καμ­πή, ὅ­ταν ἔ­τει­ναν νὰ χα­θοῦν ἐ­ξαι­τί­ας τοῦ εὐ­δαι­μο­νι­σμοῦ καὶ τῆς βαρ­βα­ρό­τη­τος, δι­α­φυ­λά­χτη­καν ἀ­πὸ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο στὸ χι­λι­ε­τὲς Βυ­ζάν­τιο. Ἔ­πε­σε τὸ Βυ­ζάν­τιο καὶ τὰ ἀ­γα­θὰ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ με­τα­κό­μι­σαν πά­λι στὴν Δύ­ση μὲ τοὺς Λο­γί­ους, γιὰ νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν στα­θε­ρὴ βά­ση καὶ θε­μέ­λιο τοῦ σύγ­χρονου πο­λι­τι­σμοῦ.
            Σὲ αὐ­τὴ τὴ δι­α­δρο­μὴ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ δὲν πρέ­πει νὰ λη­σμο­νεῖ κα­νέ­νας τὴν ἀ­φε­τη­ρί­α καὶ τὸ λί­κνο του, τὴν Ἑλ­λά­δα, καὶ τοὺς Με­γά­λους, ποὺ ἔ­παι­ξαν κα­θο­ρι­στι­κὸ ρό­λο στὴ δι­ά­δο­ση καὶ δι­α­φύ­λα­ξή του. Αὐ­τοὶ ἦ­ταν ὁ Μα­κε­δὼν Μέ­γας Ἀ­λέ­ξαν­δρος καὶ ὁ Ρω­μαῖ­ος Αὐ­το­κρά­τωρ Μέ­γας Κων­σταν­τῖ­νος, ποὺ ἦ­ταν ὁ πα­τέ­ρας τῆς Ρω­μηο­σύ­νης καὶ ὁ ἱ­δρυ­τὴς τοῦ Βυ­ζαν­τι­νοῦ κρά­τους. Ἡ ἱ­στο­ρί­α ἐ­κτι­μών­τας αὐ­τὴ τὴ συμ­βο­λή τους στὴ δι­α­κί­νη­ση καὶ δι­α­φύ­λα­ξη αὐ­τοῦ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ τοὺς ὀ­νό­μα­σε Με­γά­λους.
            Ὅ­ποι­οι τοὺς ἀμ­φι­σβη­τοῦν ἢ τοὺς κα­ταρ­γοῦν, εἶ­ναι ἀ­γνώ­μο­νες, ‹‹μι­κροί›› καὶ ἀ­πο­λί­τι­στοι.

*ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010

Ιταλία: Συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία η έκθεση βυζαντινών εικόνων στη Μεσσίνα της Σικελίας

Με εντυπωσιακή ανταπόκριση επισκεπτών συνεχίζεται στη Μεσσίνα της Σικελίας η έκθεση βυζαντινών εικόνων, προερχόμενων από τη μόνιμη συλλογή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών.

Η έκθεση φέρει τον τίτλο «Εικόνα και γραφή, η ελληνική παρουσία στην Μεσσίνα από τον Μεσαίωνα μέχρι την σύγχρονη εποχή» και φιλοξενείται στο Μουσείο της περιφέρειας της Σικελίας, που βρίσκεται στην πόλη.

Πρόκειται για σαράντα μία εικόνες που είχαν μεταφερθεί στην Αθήνα μετά τον φονικό σεισμό του 1908, ο οποίος κατέστρεψε ολοσχερώς τη Μεσσίνα. Με το ανελέητο χτύπημα του Εγκέλαδου κατέρρευσε και ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου, όπου είχαν εκτεθεί επί σχεδόν τρεις αιώνες οι πολύτιμες αυτές εικόνες. Η ελληνική κοινότητα της σικελικής αυτής πόλης, που ήταν από τις πιο δραστήριες της Κάτω Ιταλίας, αποφάσισε να μεταφερθεί μόνιμα, σχεδόν εξ ολοκλήρου, στην Ελλάδα.

Θέματα των σαράντα ενός βυζαντινών εικόνων, μεταξύ των άλλων, είναι ο Παντοκράτωρ, η Οδηγήτρια, η Αγία Αικατερίνη και η Γέννηση του Σωτήρος.

Η έκθεση πραγματοποιήθηκε χάρη στη συνεργασία της περιφέρειας της Σικελίας, του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών, του υπουργείου Πολιτισμού και του ιδρύματος Federico II. Καθοριστικής σημασίας, όμως, ήταν και η δραστηριοποίηση μελών της ελληνικής κοινότητας του Στενού της Σικελίας, όπως του καθηγητή Ντανιέλε Μακρί.

Από τις 26 Μαΐου την έκθεση «Εικόνα και Γραφή» θα μπορέσουν να επισκεφθούν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της Σικελίας, Παλέρμο, στo μέγαρο της περιφέρειας «Παλάτσο Ντέι Νορμάννι».


News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ