ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΠΑΥΛΟΣ

ΕΛΕΩ  ΘΕΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρο, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντες

καί τόν εὐλαβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΕΠΙ  Τῌ  ΕΟΡΤῌ

ΤΗΣ  ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ  ΤΗΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν λαοί, τὴν Παναγίαν Παρθένον Ἁγνήν, ἐξ ἧς ἀρρήτως προῆλθε, σαρκωθεῖς ὁ Λόγος τοῦ Πατρός…»

(Στιχηρό Ἰδιόμελο Ἑσπερινοῦ Κοιμήσεως Ὑπεραγίας Θεοτόκου)

Σήμερα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, πανηγυρίζει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ. Στὸν οὐρανὸ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ὑποκλίνεται εὐλαβικὰ στὴν ἑορτάζουσα Παναγία Μητέρα Του! Οἱ Ἀγγελικὲς Δυνάμεις χοροστατοῦν μετὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ μὲ δέος ἀτενίζουν Ἐκείνη, πού ἔγινε ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς καὶ σωτηρίας μας! Ἀτενίζουν αὐτὴν πού ἔφερε στὸν κόσμο τὸν Σωτῆρα Χριστό, Αὐτὸν πού μᾶς χάρισε παντοτινὰ τὴν πνευματικὴ ἐλευθερία διὰ τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Σήμερα ἑορτάζει καὶ σύμπας ὁ χριστιανικὸς ὀρθόδοξος λαὸς ἀπὸ περάτων ἕως περάτων τῆς οἰκουμένης. Ἰδιαιτέρως, ὅμως, τὸ Γένος μας καὶ τὸ εὐλογημένο Ἔθνος μας, τὸ ὑπερπερισσῶς εὐλογημένο καὶ εὐεργετημένο ἀπὸ τὴν Παναγία μας. Καὶ ὁ λόγος δὲν ἀποτελεῖ ὑπερβολή:

• «Ὑπέρμαχον Στρατηγὸν» τὴν ὀνόμασαν καὶ τὴν ἔψαλαν οἱ Βυζαντινοὶ, γιατί πολλαπλῶς καὶ παντοιοτρόπως εὐεργέτησε καὶ φύλαξε τὴν Βασιλεύουσα τῶν Πόλεων, τὴν Κωνσταντινούπολη: «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοὶ ἡ Πόλις σου Θεοτόκε…».
• Σκέπη καὶ Στρατηγὸ τὴν εἶχαν στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ὁ Κολοκοτρώνης, ἡ Μπουμπουλίνα καὶ οἱ ἄλλοι Καπεταναῖοι τοῦ ξεσηκωμοῦ ἐναντίον τῆς τυραννίας τοῦ Τούρκου κατακτητῆ.
• Νεφέλη ὁλόφωτη τὴν ἔβλεπαν οἱ Στρατιῶτες μας νὰ τοὺς σκεπάζει στὸ Ἔπος τοῦ Σαράντα ἐκεῖ στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου, στὴν Βόρειο Ἤπειρο, στὸ Ἀργυροκάστρο, στὴν Χιμάρα, στὴν Κορυτσά.

Ἀλλὰ μήπως κάθε μέρα, κάθε στιγμή, στὶς χαρές μας καὶ τὶς λύπες μας, στοὺς πόνους καὶ τοὺς στεναγμούς μας, τὸ ὄνομά Της δὲν προφέρουμε; «Παναγιά μου, σῶσε μας», «Σ’ εὐχαριστῶ, Παναγιά μου» καὶ πόσες προσευχὲς καὶ παρακλήσεις ἀφιερωμένες στὸ Πανάγιο ὑπερδεδοξασμένο ὄνομά Της!

Πόσα καὶ πόσα στόματα καὶ στὶς μέρες μας, ἂν καὶ χαρακτηρίζονται ὡς μέρες ἀποστασίας ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ πολλοὶ μὲ τὴν συμπεριφορὰ τους ἀπορρίπτουν καὶ προδίδουν τὸ Βάπτισμά τους, ὡστόσο αὐτοί οἱ λίγοι σὲ πεῖσμα τῶν πολλῶν, μὲ καρδιὲς γεμάτες ἐμπιστοσύνη καταφεύγουν στὴν σκέπη της καὶ μαζὶ μὲ τὸν ὑμνωδὸ ψάλλουν: «Τὴν πάσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην Σου!»

Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου ἀγαπητά, ὁ λαός μας, ἡ χώρα μας, τὸ γένος μας, τὸ Ἔθνος μας, μέσα στὴν διαχρονικότητά του καὶ πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστόν, πολλὰ ὑπέστη καὶ ὅμως στάθηκε χάριν τῶν δύο ἀγαθῶν πού ὁ λαὸς μας κλείνει βαθιὰ μέσα στὴν καρδιά του. Καὶ αὐτὰ δίδουν καρποὺς καὶ μεγαλεῖο ὅταν παραστῆ ἡ ἀνάγκη. Ποία εἶναι αὐτά; Τὸ ἀγαθόν της φιλοθεΐας καὶ τὸ ἀγαθόν της φιλοπατρίας.

Καὶ εἰδικὰ σήμερα βλέπουμε τὴν χώρα μας νὰ ὑποφέρει ἀξιακὰ καὶ οἰκονομικά· νὰ ὑποφέρει ἀπὸ ἰδεολογίες καὶ ἰδεολογήματα, ἀπὸ φιλοσοφίες πού μοιάζουν περισσότερο μὲ φλυαρίες, οἱ ὁποῖες ἀπειλοῦν νὰ ἀλλάξουν τὴν ταυτότητα καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία μας, νὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὸν δρόμο αὐτόν, πού ἔδωσε ἥρωες τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος, ἥρωες τοῦ πνεύματος, τῆς σοφίας, τῆς ἐπιστήμης, τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς τέχνης, τῆς εὐγένειας καὶ προπαντῶς τῆς φιλοτιμίας καὶ τῆς ἁγιοπατερικῆς φιλαλληλίας.

Καὶ νά, σὲ πεῖσμα ὅλων αὐτῶν «τὸ μικρὸ ποίμνιον», κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ἀντιστέκεται στὸν ἀντίχριστο λίβα, στὸν λέοντα τῆς ἀνομίας, ὁ ὁποῖος «ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίη» κατὰ τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Α΄ Πετρ. ε, 8).

Εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ γευόμενος σὲ κάθε Θεία Λειτουργία τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος γίνεται ἕνα μ’ Αὐτόν. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ λίγοι! Ναί, οἱ λίγοι! Ἀλλὰ μπολιασμένοι στὸν Χριστὸ γίνονται πολλοὶ καὶ ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ. Γίνονται ὑψιπετεῖς ἀετοὶ καὶ λεοντόκαρδοι. Τοῦτο εἶναι τὸ διακριτικό του Γένους μας. Γεγονὸς πού τὸ θαυμάζουν οἱ ξένοι, οἱ δῆθεν ἰσχυροί. Ἀνερμήνευτο γι’ αὐτούς! Ἁπλοῦν γιά μας! Δύναμή μας ὁ Χριστὸς καὶ σκέπη μας ἡ Παναγία!

Στεκόμαστε σήμερα ὄρθιοι στὶς πολλαπλὲς τιμωρίες τῶν δικῶν μας καὶ τῶν ξένων, γιατί δίπλα στὸν πάσχοντα καὶ ἐλπίζοντα λαό μας βρίσκεται ἡ ποιμένουσα Ἐκκλησία, ἡ διαχρονικὴ μάνα μας μὲ τὴν στοργική της ἀγκαλιὰ καὶ τὴν φροντίδα της· μὲ τὸ πλῆθος τῶν Γηροκομείων της, τῶν Κοινωνικῶν Παντοπωλείων της, τῶν Κοινωνικῶν Ἰατρείων της, μὲ τὰ συσσίτια καὶ τὰ πάσης φύσεως φιλανθρωπικὰ ἱδρύματά της, μὲ τὶς κατασκηνώσεις της. 

Στέκεται δίπλα στὸ λαό, πονάει, ὑποφέρει ἀλλὰ στέκεται ὄρθια, γιατί ἔχει καπετάνιο στὸ σκάφος τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ δίπλα τὴν Παναγία Μητέρα Του. Ἔχει κοντά της ἕνα μέρος τοῦ λαοῦ, φιλάνθρωπο καὶ φιλότιμο, πού γεμίζει τὰ τραπέζια τῶν Γερόντων, τὰ ράφια τῶν Κοινωνικῶν Παντοπωλείων, τὶς κουζίνες τῶν σισσιτίων γιὰ τοὺς ἐνδεεῖς ἀδελφούς μας. Ἔχει δίπλα της καὶ νέους, μαθητὲς καὶ μαθήτριες, πού τρέχουν μὲ τὴν χαρὰ τῆς νειότης τους νὰ ἐνισχύσουν τὸ κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους καί πάνω ἀπ’ ὅλους ἔχει ἐκείνους πού στεροῦνται χάριν ἐκείνων πού δὲν ἔχουν τίποτα!

Νὰ, λοιπὸν, σήμερα πού ἡ μνήμη τῆς Μάνας μας, τὸ ὄνομά της Παναγίας μᾶς συγκέντρωσε ὅλους στὸ σπίτι τοῦ Υἱοῦ της νά προσφέρουμε ὅλοι μας, μὲ τὴν καρδιά μας γιὰ τὸ Γηροκομεῖο καὶ τὰ δύο Κοινωνικὰ Παντοπωλεῖα μας, τὰ ὁποῖα ἐξυπηρετοῦν περισσότερες ἀπὸ ἐννιακόσιες (900) οἰκογένειες, εἴτε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας εἴτε ἀπὸ τὸ περίσσευμά μας. Ἂς βάλλουμε σὲ κίνηση τὴν ἀρετὴ πού μόνο ὁ Ἕλληνας ἔχει, τὴν φιλοτιμία. Ρωτῆστε, σᾶς παρακαλῶ, τὸν ἑαυτό σας: «ἐὰν ἐγὼ εἶχα ἀνάγκη, δὲν θὰ περίμενα τὴν φιλοτιμία τοῦ ἄλλου;»

Ἀδελφοί μου, ἔχετε ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, τρέξτε στὴν σκέπη καὶ τὴν μεσιτεία τῆς Παναγίας μας καὶ μὴ φοβῆσθε· μᾶς δοκιμάζει ὁ Θεός, γιατί εἶναι ὁ φιλάγαθος Πατέρας μας καί ζητάει τήν ἐπιστροφή μας στό σπίτι του, πού εἶναι καί τό δικό μας σπίτι!

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα. Ἡ Παναγιά μαζί μας.

Εὐχέτης πρὸς Κύριον

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Πρόγραμμα Πανηγύρεως Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ταύρου

 

 

Παραμονή, Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Ώρα 7:00 μ.μ.  Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, μετ' αρτοκλασίας και επικαίρου Θείου Κηρύγματος

Ανήμερα, Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

Ώρα 7:00 π.μ.  Όρθρος

Ώρα 8:30 π.μ.  Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

Ώρα 7:00 μ.μ.  Εσπερινός και Εγκώμια εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον

Ώρα 8:15 μ.μ.  Περιφορά της Ιερού Επιταφίου της Παναγίας μας, δια μέσου των οδών της Ενορίας.

Οδός:

Επταλόφου & Χρυσοστόμου Σμύρνης,

177 78 Ταύρος

Τηλ.: 210.3466.538

FAX: 210.3462.419

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων, για την δημοσίευση του προγράμματος, ευχόμαστε η Παναγία να χαρίζει υγεία σε εσάς & τις οικογένειες σας! Καλή Παναγιά!

Εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Εν όψει της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας στην Ιερά Μονή της Παναγίας Ζιδανίου θα τελεστεί Ιερή Αγρυπνία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, την Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016 και ώρα 8.30 μ.μ.

Για τη διευκόλυνση των πιστών θα αναχωρήσουν λεωφορεία από την Κοζάνη,  από τους Ι. Ναούς Αγίου Δημητρίου και Αγίων Κων/νου & Ελένης στις 7.30 μ.μ.

Επίσης, το διήμερο 14 & 15 Αυγούστου θα τελεστούν στην Ι. Μονή Ζιδανίου Πανηγυρικός Εσπερινός στις 7.00 μ.μ., και την επομένη Όρθρος, Πανηγυρική Θεία Λειτουργία και λιτανεία της Ι. Εικόνας.

Πανηγυρικές ακολουθίες για την Εορτή της Θεοτόκου θα τελεσθούν σε όλες σχεδόν τις Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως. Ιδιαιτέρως αναφέρεται ο ιστορικός Ενοριακός Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Βελβενδό, όπου οι ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν παρουσία του οικείου Ποιμενάρχου κ. Παύλου.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

ΚΥΡΙΑΚΗ 14  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 7:30 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός.

ΔΕΥΤΕΡΑ 15  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία και λιτανεία της ιερής εικόνας.

            Επίσης, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλος θα χοροστατήσει κατά τον Εσπερινό και την Ακολουθία των Εγκωμίων της Θεοτόκου στο Ιερό Εξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής («Παναγία») Κοζάνης το απόγευμα της 15^ης Αυγούστου, στις 7:00.

Από την Ιερά Μητρόπολη

Οι αρετές της Μεταμόρφωσης...

Η Μεταμόρφωση του Ιησού έχει , όπως όλες οι διηγήσεις των Ευαγγελίων,  πολλά να διδάξει: Μια χειμωνιάτικη γιορτή στην καρδιά του καλοκαιριού, αφού ιστορικά τοποθετείται 40 μέρες πριν τη σταύρωση (υπολογίζεται γύρω στο Φεβρουάριο) που αν μη τι άλλο δείχνει ότι ο χρόνος για να τιμήσεις ότι πιστεύεις είναι το πάντα και όχι το κάποτε... Μια χειμωνιάτικη ιστορία στην καρδιά του καλοκαιριού, 40 μέρες πριν από τη Σεπτεμβριάτικη γιορτή του Σταυρού, που όμως πάντα υπόσχεται Πασχαλιά και Ανάσταση... Γιατί τελικά αυτή είναι η ουσία της ευαγγελικής διδαχής: πώς θα νικηθεί ο θάνατος, πώς θα νικήσει η ζωή... Το θάνατο πολεμά τούτο το Δόγμα, το θάνατο του πνεύματος, της νόησης, της συνείδησης, της ψυχής , του σώματος, το Θάνατο του ανθρώπου και της πλάσης... και το θάνατο το νικάς με μεταμόρφωση, με την αλλοτρίωση της χωμάτινης πεζής πραγματικότητας και την αναζήτηση της πνευματικής διάστασης των πάντων! Η ευαγγελική διήγηση έχει πολλά να πει για τη Μεταμόρφωση του Κυρίου, του Ανθρώπου που πριν χάσει  για λίγο τη χλωμή ομορφιά της ανθρώπινης φύσης, αποκάλυψε μέρος της νικητήριας Ουράνιας λάμψης Του,  για να ανοίξει το δρόμο. Κι ακριβώς ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της διήγησης είναι οι αρετές που αξιώνονται να βρουν αυτό το δρόμο και να γευτούν τη Μεταμόρφωση- τις αποκαλύπτουν οι μαθητές που , σύμφωνα με την περικοπή, αξιώθηκαν να τη βιώσουν: Πέτρος, Ιωάννης, Ιάκωβος... Τυχαίο; Μάλλον όχι. Τίποτα σ’ αυτό το παράξενο Δούναι Λαβείν του Ουρανού με την ανθρωπότητα δεν είναι αφημένο στην τύχη. Το καθετί, η κάθε λεπτομέρεια παίζει ένα ρόλο, χωρίς τον οποίον το μήνυμα αλλοιώνεται: Πέτρος, Ιωάννης, Ιάκωβος...Γιατί αυτοί οι τρεις; Προφανώς γιατί ο καθένας ως άνθρωπος,  κουβαλάει μαζί του ένα πολύ ξεχωριστό ανθρώπινο ελάττωμα που μεταμορφωμενο γίνεται υπέρτατη αρετή: ο Πέτρος δειλιάζει εύκολα μα γίνεται πρωτοπόρος στην Πίστη... Ο Ιωάννης θυμώνει εύκολα μα γίνεται πρωτοπόρος στην Αγάπη... ο Ιάκωβος ενθουσιάζεται εύκολα και γίνεται πρωτοπόρος στη Θυσία ( είναι ο πρώτος των μαθητών που μαρτύρησε).Αυτός είναι ο δρόμος για να νικηθεί η πνευματική ένδεια: η μετατροπή της αμφιβολίας σε πίστη, του θυμού σε αγάπη, του ενθουσιασμού σε θυσία: Πίστη- Αγάπη- Θυσία... κι έπειτα,για να ανοίξει ο δρόμος για τα «ελαττώματα» που έγιναν αρετές, θέλει την κορύφωσή τους: να πιστεύεις με στοργή , να αγαπάς αυτό που πιστεύεις με ορμή , να θυσιάζεσαι για ότι αγαπάς με θάρρος... Πίστη- Αγάπη- Θυσία... Ακόμα κι αν δεν πιστεύεις στο ιστορικό γεγονός, δε μπορείς να αμφισβητήσεις ότι η περικοπή λέει μεγάλες αλήθειες: κανένας δεν ξέφυγε ποτέ από το σκοτάδι με απιστία, μίσος και εγωπάθεια... το φως για να ανάψει, για να κάψει το σαθρό και να φωτίσει το γνήσιο θέλει πρώτα να το πιστέψεις...και σαν το πιστέψεις, να το αγαπήσεις... και για να το φτάσεις, να θυσιάσεις στο βωμό της αγάπης σου τον παλιό, φθαρτό, πεζό εαυτό σου ...

Χρόνια Πολλά...

 

 ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

Ιστορικά στοιχεία για τον Ιερό Ναό Αγίας Κυριακή Σερβίων από τον Θανάση Τσαρμανίδη-

Αντιγραφή απο την εφημερίδα του Μ.Ο.Σ "ΣΕΡΒΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ"

(….)
Ο Θανάνσης Τσαρμανίδης, όπως πάντα, παρουσίασε από τον πλούτο της περιουσίας του ιστορικά στοιχεία για τον Ναό της Αγίας Κυριακής προβάλλοντας και σχετικές εικόνες. Τόνισε από την αρχή ότι θα παρουσιάσει στην εμφάνιση του ιστορικά στοιχεία του Ι. Ναού της Αγ. Κυριακής στις πηγές. Η πρώτη φωτογραφία που πρόβαλε βρέθηκε σε αυστριακή εφημερίδα το 1912 και έδειχνε το ναό που κτίσθηκε το 1879, δύο χρόνια δηλαδή μετά την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη το 1877.
Επιστρέφοντας 500 χρόνια πίσω, σε ένα φορολογικό κατάστιχο , το 167, των Οθωμανών , που βρίσκεται στο πρωθυπουργικό αρχείο της Κωνσταντινούπολης και περιγράφει όλους τους οικισμούς και τις πόλεις της Ρούμελης. Το 1530 εμφανίζονται οι συνοικίες της πόλης των Σερβίων. Εκεί για πρώτη φορά εμφανίζεται το όνομα της Αγίας Κυριακής, ως συνοικία, έξω από την πόλη. Στο κατάστιχο φαίνεται εμφανώς ότι δεν ήταν επισκοπικός Ναός η αγία Κυριακή το 1530: ήταν μια εκκλησία της πόλης, έξω από το Κάστρο . Υπάρχει ξεχωριστή συνοικία. Η Επισκοπή ήταν στις 40 πόρτες (στη Μεγάλη Βασιλική). Πολλά χρόνια αργότερα θα εμφανισθεί πάλι ο Ναός της Αγία Κυριακής αυτή τη φορά σε μια χαλκογραφία στο Βελιγράδι. Χαράχτηκε στη Βιέννη το 1741 με δαπάνη κάποιου Σερβιώτη. Εικονίζονται οι Άγιοι Θεόδωροι και γύρω-γύρω διάφοροι Άγιοι που είναι ταυτισμένοι με τις Εκκλησίες των Σερβίων. Εκεί είναι και η Αγία Κυριακή. Επίσης είναι και η Αγία Θεοδώρα, που σημαίνει ότι πρέπει να υπήρχε στο Κάστρο κάποιο εκκλησάκι της Αγίας.
Ο παλιότερος κώδικας της Επισκοπής Σερβίων, που σώζεται στο Μητρόπολη , στη Βιβλιοθήκη, στο ιστορικό Αρχείο της Κοζάνης, ο 111, αναφέρεται στην περίοδο 1768-1826. Το 1745 μεταφέρθηκε η Επισκοπή από τα Σέρβια στην Κοζάνη. Πάνω στον κώδικα , στο πρώτο φύλλο υπάρχει μια σημείων: «Εν τη Επισκοπή Σερβίων, εν τη επισυμβάσει εκείσε κατά την νύκτα του Ευαγγελισμού της 25η Μαρτίου του 1757 πυρκαϊά». Αυτό σημαίνει ότι η πρώτη καταστροφή γνωστή σε μας είναι το 1757, όπου καταστρέφονται τα πάντα, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν οι παλιότεροι κώδικες. Το Επισκοπείο είχε μεταφερθεί στην περιοχή του Ναού της Αγίας Κυριακής αμέσως μετά την καταστροφή και τον αφορισμό της Πόλης των Σερβίων γύρω στα 1700. Αιτία ο μεγάλος σεισμός του 1695- που ισοπέδωσε τα πάντα και ήταν η αρχή του τέλους για την πόλη των Σερβίων στο Κάστρο. Αμέσως μετά πρέπει να μεταφέρθηκε η Επισκοπή κάτω γιατί το 1730 υπάρχει ενθύμηση σε ένα παλιό βιβλίο για το θάνατο του άρχοντα των Σερβίων και επιτρόπου της Αγία Κυριακή , του Σταμούλη. Δείχνει πολυεθνικά Σέρβια όπου οι Ρωμιοί μαζί με Τούρκους, Εβραίους, Ινδούς ζουν μαζί αρμονικά.
Υπάρχει όμως άλλη πιο ενδιαφέρουσα αναφορά στο Ναό της αγίας Κυριακής . Ένα μνημείο της νεότερης ελληνική λογοτεχνίας, το 1679 τυπώνεται. «Λόγος εγκωμιαστικός ήτοι θρηνητικός στην αιφνίδια μάλλον δε άωρον ταφήν του ευγενεστάτου , ωραιοτάτου και χαριεστάτου νεανίου κυρ Στάμκου Δάκου , από τα Σέρβια, του αδίκως φονευθέντος υπο ανιέρων ληστών» το 1678. Ο Στάμκος Δάκος θάβεται στο προαύλιο της Αγίας Κυριακής.
Η επόμενη αναφορά μας έρχεται το 1811 επί Αλή Πασά. Το 1811 επεκτάθηκε και επισκευάστηκε ο Ναός της Αγίας Κυριακής. Ξέρουμε επίσης ότι μετά την επανάσταση του 1821-22 στα Πιέρια είχε τοποθετηθεί ακόμα η ύπαρξη ξύλινου σημάντρου. Οι Μουσουλμάνοι ενοχλούνταν από το χτύπημα της καμπάνας. Η καμπάνα μπήκε το 1900 με σουλτανικό φιρμάνι. Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως οι Χριστιανοί πανηγύρισαν την καμπάνα.
Φτάνουμε στο 1877, ένα χρόνο πριν την επανάσταση στα Πιέρια, όπου συμβαίνουν τραγικά γεγονότα στη περιοχή. Η Οθωμανική αυτοκρατορία αντιμετωπίζει προβλήματα με τους Ρώσσους. Φοβάται μην ξεκινήσουν κινήσεις στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Χρησιμοποιεί Αλβανούς μισθοφόρους, τους Γκέκηδες.
Στα Σέρβια οι Αλβανοί λεηλατούν τις Εκκλησίες. Πουλούν τα άμφια και τα εκκλησιαστικά βιβλία και αναγκάζουν τον παπα Δημήτρη να τους πλένει για δυο μέρες συνεχώς τα πόδια σε ένδειξη υποταγής. Μετά από συνεχείς επιστολές του Μητροπολίτη Ευγενίου, η τουρκική διοίκηση αναγκάζεται να στείλει Οθωμανούς στρατιώτες για να κυνηγήσουν τους μισθοφόρους. Αυτοί όμως συνεργάζονται μαζί τους και έρχεται δεύτερη πληγή στην περιοχή. Δεν είχαν αφήσει ούτε φορέματα στους κατοίκους. Αυτοί εγκαθίστανται στο Επισκοπείο που είναι δίπλα στην Αγία Κυριακή.
Ο Ευγένιος αναγκάζει την τουρκική διοίκηση να τους βγάλει από το Επισκοπείο, αυτοί δίνουν φωτιά στα πυρομαχικά και παίρνει φωτιά η Αγία Κυριακή και το Επισκοπείο και ότι υπάρχει μέσα. Δύο χρόνια αργότερα ξαναχτίζεται η Αγία Κυριακή το 1879.

 

http://serviotikos.blogspot.gr/search?updated-min=2014-12-31T14:00:00-08:00&updated-max=2015-11-23T21:23:00%2B02:00&max-results=50&start=7&by-date=false

 

Ο Απόστολος της Κυριακής 7 Αυγούστου 2016 - Ζ´ επιστολή

Ὅσοι ἔχουμε δυνατὴ πίστη,

ὀφείλουμε νὰ ἀνεχόμαστε

τὶς ἀδυναμίες αὐτῶν

ποὺ ἔχουν ἀδύναμη πίστη,

καὶ νὰ μὴν κάνουμε

ὅ,τι ἀρέσει σ’ ἐμᾶς.

(῾Ρωμ. ιε´ 1-7)

Αδελφοί, ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. ῞Εκαστος γὰρ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». ῞Οσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. ῾Ο δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ὅσοι ἔχουμε δυνατὴ πίστη, ὀφείλουμε νὰ ἀνεχόμαστε τὶς ἀδυναμίες αὐτῶν ποὺ ἔχουν ἀδύναμη πίστη, καὶ νὰ μὴν κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ’ ἐμᾶς. ῾Η συμπεριφορὰ τοῦ καθενός μας νὰ εἶναι ἀρεστὴ στὸν πλησίον, ὥστε νὰ τὸν βοηθάει νὰ προκόβει στὸ ἀγαθὸ κι ἔτσι νὰ συντελεῖ στὴν οἰκοδομὴ τῆς ἐκκλησίας. ῎Αλλωστε, κι ὁ Χριστὸς δὲν ἔζησε γιὰ νὰ εὐαρεστήσει τὸν ἑαυτό του, ἀλλά, ὅπως λέει ἡ Γραφή, οἱ ὕβρεις ὅσων σ’ ἔβριζαν, Θεέ, ἔπεσαν πάνω μου. Νὰ ξέρετε ὅτι ὅσα γράφτηκαν στὶς Γραφές, ἔχουν γραφτεῖ γιὰ νὰ μᾶς διδάσκουν. ῎Ετσι, μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐνθάρρυνση ποὺ δίνει ἡ Γραφή, θὰ στηριχτεῖ ἡ ἐλπίδα μας. Εἴθε ὁ Θεός, ποὺ χαρίζει τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐνθάρρυνση, νὰ σᾶς δώσει τὴν ὁμόνοια σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Ετσι, ὅλοι μαζὶ μὲ μιὰ φωνὴ θὰ δοξάζετε τὸν Θεό, τὸν Πατέρα τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Νὰ δέχεστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅπως δέχτηκε κι ἐσᾶς ὁ Χριστός, γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4983:o-apostolos-tis-kyriakis-7-avgoystou-2016-z-epistoli&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 7 Αυγούστου 2016 -Ζ´ Ματθαίου

῾Ο ᾿Ιησοῦς περιόδευε σ᾿ ὅλες

τὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά,

δίδασκε στὶς συναγωγές τους,

κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα

γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ

καὶ γιάτρευε κάθε ἀσθένεια

καὶ κάθε ἀδυναμία στὸν λαό.

(Μτθ. θ´ 27-35)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ᾿Ελέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. ᾿Ελθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; Λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Ορᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ ᾿Ισραήλ. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ᾿Εν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς προχωροῦσε ᾿Ιησοῦς, τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, ποὺ φώναζαν κι ἔλεγαν· «Σπλαχνίσου μας, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ!» Κι ὅταν ἔφτασε στὸ σπίτι, πῆγαν κοντά του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λέει· «Πιστεύετε πὼς μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό;» Τοῦ λένε· «Ναί, Κύριε». Τότε ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· «῞Οπως τὸ πιστεύετε νὰ σᾶς γίνει». Κι ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς πρόσταξε λέγοντας· «Προσέξτε νὰ μὴν τὸ μάθει κανένας». Αὐτοὶ ὅμως, μόλις βγῆκαν ἔξω, διέδωσαν τὴ φήμη του σ᾿ ὅλη τὴν περιοχὴ ἐκείνη. ᾿Ενῶ ἔβγαιναν ἔξω οἱ δύο τυφλοί, τοῦ ἔφεραν ἕναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο, μίλησε ὁ κωφάλαλος. Κι ὁ κόσμος θαύμασε καὶ εἶπε· «Ποτὲ ὣς τώρα δὲν εἶδαν οἱ ᾿Ισραηλίτες τέτοια πράγματα!» Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· «Μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων διώχνει τὰ δαιμόνια».  ῾Ο ᾿Ιησοῦς περιόδευε σ᾿ ὅλες τὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά, δίδασκε στὶς συναγωγές τους, κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία στὸν λαό.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4982:to-evaggelio-tis-kyriakis-7-avgoystou-2016-z-matthaiou&catid=32&Itemid=145

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016

 Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ζʹ  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. 9, 27-35)

Δύο θαύματα μᾶς διηγεῖται ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί χριστιανοί, τή θεραπεία δύο τυφλῶν καί ἑνός δαιμονισμένου κωφάλαλου. Οἱ θεραπεῖες τυφλῶν πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς ἀλλά καί ὅλα τά θαύματά του ἀποτελοῦν «σημεῖα» τῆς μεσσιανικῆς ἐποχῆς καί τῆς νέας πραγματικότητας, κατά τήν ὁποία τά μάτια τῶν ἀνθρώπων ἀνοίγουν γιά νά ἀναγνωρίσουν καί νά κατανοήσουν τίς θεῖες ἀλήθειες. Ὅλα τά θαύματα εἶναι σημάδια, παραδείγματα καί παράθυρα πού ἐπιτρέπουν στούς ἀνθρώπους νά δοῦν πόσο ἀλλιώτικη εἶναι ἡ ζωή τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Δύο τυφλοί, λοιπόν, πού εἶχαν ἀκούσει γιά τήν ἀγάπη καί τήν καλοσύνη τοῦ Χριστοῦ, τόν ἀκολουθοῦν καί μέ δυνατή φωνή τοῦ λένε: «Ἰησοῦ, Υἱέ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ μας». Μέ τήν προσφώνηση τοῦ Ἰησοῦ ὡς Υἱό τοῦ Δαβίδ οἱ τυφλοί ἐκφράζουν τήν πίστη τους στή μεσσιανική του ἰδιότητα, γιατί σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες ὁ Μεσσίας θά ἐρχόταν ἀπό τή γενιά τοῦ Δαβίδ. Ἐκφράζουν ἀκόμη καί τήν πίστη τους στή θαυματουργική δύναμη τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τόν ὁποῖο ζητοῦν ἔλεος. Καί αὐτό γιατί αἰσθάνονται τήν τύφλωση τῆς ἁμαρτίας, ὅπως αἰσθάνονται καί τή λυτρωτική παρουσία τῆς ἀγάπης του. Παραδέχονται τήν ἀδυναμία τους καί ζητοῦν ἀπό τό Χριστό νά τούς ἐλεήσει. Ζητοῦν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό τό ἔλεος εἶναι πού κάνει τό Θεό ἐλεήμονα καί μάλιστα «πλούσιον ἐν ἐλέει». Αὐτό τό ἔλεος εἶναι πού κάνει τό Θεό νά κινηθεῖ πρός τή γῆ. Καί γίνεται ἄνθρωπος, σταυρώνεται καί πεθαίνει γιά νά προσφέρει σωτηρία στούς ἀνθρώπους. Οἱ πιστοί μέ τή σειρά τους στρέφονται πρός τό Θεό καί ζητοῦν συνεχῶς, μέσα ἀπό τά τροπάρια πού ψάλλουν στήν ἐκκλησία, τό μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Στά χείλη τους πάλι ἐπαναλαμβάνουν τήν πιό σύντομη καί περιεκτική προσευχή, τό «Κύριε ἐλέησον».

Ἡ μικρή αὐτή προσευχή μιλάει πρῶτα γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ ἀναγνωρίζοντας τόν Ἰησοῦ Κύριο ὅλης τῆς δημιουργίας. Στή συνέχεια στρέφεται στή δική μας ἁμαρτωλή κατάσταση. Γιατί τό «ἐλέησον» σημαίνει πρῶτα συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας καί μετά ἐκζήτηση τοῦ ἐλέους του. Ζητοῦμε ἀπό τό Θεό νά μᾶς λυπηθεῖ γιά νά μή χαθοῦμε. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομός μᾶς διδάσκει: «Μή ζητῆστε τίποτ’ ἄλλο ἀπό τόν Κύριο παρά μόνο τό ἔλεός του. Καί ὅταν ζητᾶτε ἔλεος, νά ἔχετε στήν καρδιά σας ταπεινοσύνη καί λύπη. Κι ἄν εἶναι τρόπος, νά φωνάζετε ὅλη μέρα κι ὅλη νύχτα στό λογισμό σας τό «Κύριε ἐλέησον».

Ὁ Χριστός δέ θέλει νά κάνει τό θαῦμα δημόσια, μπροστά σέ κόσμο. Φτάνει στό σπίτι πού ἔμενε καί οἱ τυφλοί δέν τόν ἀφήνουν, ἐλπίζουν καί πιστεύουν στόν Κύριο. Διαισθάνονται τή θεότητά του καί τήν ἀγάπη του. Καί, ὅταν ἦλθαν στό σπίτι, ἐκεῖνος τούς ρωτάει ἄν πιστεύουν. Θέλει νά ὁμολογήσουν ὅτι ἐπιθυμοῦν τήν κοινωνία τῆς ἀγάπης του πού θεραπεύει καί σώζει. Ὁ Χριστός δέν παραβιάζει τή θύρα τῆς ψυχῆς μας. Περιμένει ἐμεῖς νά τοῦ «ἀνοίξουμε» τήν καρδιά μας μέ τή θέλησή μας, δέν ἐξαναγκάζει κανέναν. Ἡ ἀγάπη του προυποθέτει τήν ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἐκ μέρους μας. Στή θετική τους ἀπάντηση «Ναί, Κύριε» ἀγγίζει μέ τά θεϊκά του χέρια τά μάτια τους καί λέγει: «ἄς γίνει σύμφωνα μέ τήν πίστη σας». Ἀμέσως ἄνοιξαν τά μάτια τους, εἶδαν τό φῶς τους, εἶδαν τόν εὐεργέτη τους. Γέμισαν χαρά καί ἀγαλλίαση. Νά τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἀπείρου ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός τούς δίνει αὐστηρή ἐντολή νά μήν ποῦν σέ κανέναν αὐτό πού ἔγινε. Ἐκεῖνοι ὅμως δέ μποροῦν νά κρύψουν τή χαρά καί τήν εὐγνωμοσύνη τους πρός τόν εὐεργέτη. Τόν διαφημίζουν, ὡς Μεσσία, σ’ ὅλη τήν περιοχή.

Στή συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς περιγράφεται μέ πολλή συντομία καί λιτότητα ἡ θεραπεία κάποιου δαιμονισμένου κωφάλαλου. Ὁ Ἰησοῦς ἐδῶ δέ ζητάει πίστη, τόν θεραπεύει ἀμέσως. Κι ὁ ὄχλος, πού βλέπει, θαυμάζει καί δοξάζει τό Θεό λέγοντας: «τέτοια πράγματα δέν ξαναείδαμε στό Ἰσραήλ». Ὁ ὄχλος, βέβαια, θαυμάζει καί δοξάζει τό Θεό ἐνῶ οἱ Φαρισαῖοι, παρόλο πού δέν ἀρνοῦνται τήν πραγματικότητα τῶν θαυμάτων τοῦ Ἰησοῦ, προσπαθοῦν νά τά ἑρμηνεύσουν διαστρεβλώνοντας τήν ἀλήθεια. Στήν προκειμένη περίπτωση κατηγοροῦν τόν Ἰησοῦ ὅτι «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια».

Σ’ αὐτό τό σημεῖο οἱ Πατέρες βλέπουν μία ἀντίθεση. Ἀπό τή μία οἱ τυφλοί, πού προσφωνοῦν τόν Ἰησοῦ ὡς Μεσσία πιστεύοντας στή θεία δύναμή του, καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ Φαρισαῖοι, πού ἀποδεικνύονται πνευματικά τυφλοί καί κακόβουλοι, ὑποθέτουν ὅτι ὁ Χριστός συνεργάζεται μέ τό Σατανᾶ.

Αὐτό ὁ Ἰησοῦς τό θεωρεῖ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί ὅποιος δέν ἀναγνωρίζει στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ βλασφημεῖ κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι αὐτή ἡ βλασφημία, κατά τόν Ἰωάννη τό Χρυσόστομο, εἶναι ἡ χειρότερη μορφή βλασφημίας, γιατί ὅποιος ἀπό κακή πρόθεση κι ἀχαριστία ἀρνιέται τήν ἀλήθεια, κρύβει τήν εὐεργεσία καί συκοφαντεῖ τόν εὐεργέτη, αὐτός στερεῖ τόν ἑαυτό του ἀπό ὁποιαδήποτε ἐλπίδα γιά μετάνοια καί συγχώρηση. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως στίς συκοφαντίες ἀπαντάει καί πάλι μέ εὐεργεσίες. Περιοδεύει ὅλες τίς πόλεις καί τά χωριά, διδάσκει περί τῆς Βασιλείας καί θεραπεύει «πᾶσαν νόσον». Ἀμήν.                                  

                                                                             

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας.
Είναι ανάγκη να περιμένεις.
Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς.
Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Κι η φύση το ίδιο κάνει.
Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του.
Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής.

 ( Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης ).

ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

                                                        Μπακοδήμου Στ. Νικολάου, θεολόγου

Το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπως και άλλα γεγονότα από τη ζωή της Παναγίας, δεν περιγράφεται στα Ευαγγέλια. Οι Ευαγγελιστές αφηγούνται περιστατικά από τη ζωή  του Χριστού και τη διδασκαλία Του, αφού σκοπός τους είναι να παρουσιάσουν στους μαθητές τους το Ευαγγέλιο της σωτηρίας. Για την ζωή της Παναγίας όμως αντλούμε πληροφορίες από άλλα κείμενα. Έτσι το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου περιγράφεται, με πολλές λεπτομέρειες, στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη.

Σύμφωνα λοιπόν με την διήγηση αυτή, τρεις μέρες πριν την Κοίμησή της ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την ειδοποίησε για την έξοδό της από την παρούσα ζωή. Την τρίτη μέρα λοιπόν, έρχονται οι Άγιοι Απόστολοι ΄΄επί νεφελών εποχούμενοι΄΄, ασπάζονται την Μητέρα του Κυρίου, ακούνε τις συμβουλές της και, μετά την Κοίμησή της, φροντίζουν για την εκφορά της. Η Μήτηρ της Ζωής δεν φεύγει από τον κόσμο αυτό με φυσικό τρόπο: ο ίδιος ο Χριστός, συνοδευόμενος από Αγγέλους, παραλαμβάνει την μακαρία ψυχή της. Κατά την εκφορά του τιμίου λειψάνου της στην Γεθσημανή, όπου ετάφη, κάποιος εβραίος, ονόματι Ιεφωνίας, επιχειρεί να βεβηλώσει το τίμιο σώμα της. Όμως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, του κόβει τα χέρια, τα οποία μένουν κολλημένα επάνω στο σώμα της Παναγίας. Μπροστά στο θαύμα ο εβραίος μετανοεί και αποκαθίσταται η σωματική του ακεραιότητα.

 Τρεις μέρες αργότερα, η νεφέλη φέρνει τον Θωμά, ο οποίος ζητά να προσκυνήσει το Λείψανο της Παναγίας. Στο άνοιγμα του μνημείου τους αναμένει μια έκπληξη: η Μήτηρ της Ζωής δεν ήταν δυνατόν να υποστεί φθορά, μετέστη προς τον Υιόν της, αφήνοντας πίσω ως απόδειξη του θαύματος τα ενδύματά της, την Εσθήτα, το Μαφόριο, και τη Ζώνη (όπως ο Ιησούς άφησε το σουδάριο και τα οθώνια).

       

 Η Κοίμησις της Θεοτόκου. Εφέστιος εικόνα (16ος αι.) της Ι. Μονής Άνω Ξενίας

Όλα αυτά τα στοιχεία περιγράφονται και συνθέτουν την Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στη σύνθεση κυριαρχούν τα πολυάριθμα πρόσωπα: στο κέντρο, πάνω στη νεκρική κλίνη βρίσκεται ξαπλωμένη η κεκοιμημένη Θεοτόκος, ενώ στον κατακόρυφο άξονα κυριαρχεί η μορφή του Χριστού, που κρατά στα χέρια Του ένα μικρό βρέφος, που δεν είναι άλλο από την ψυχή της Θεοτόκου. Γύρω Του άγγελοι μέσα σε φωτεινή δόξα συμμετέχουν στο γεγονός δίνοντας παράλληλα μια θριαμβευτική χροιά στα τελούμενα, ενώ άλλοι δύο, στο ψηλότερο σημείο της εικόνας, ανοίγουν τις πύλες του Ουρανού για να υποδεχτούν την αγία ψυχή της. Γύρω από το σώμα της Παναγίας οι δώδεκα Απόστολοι και τρεις Ιεράρχες , οι Άγιοι Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο Ιερόθεος Αθηνών ( που δεν εικονίζεται ), ο Τιμόθεος  και ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης, οι οποίοι κατά την παράδοση μεταφέρθηκαν και αυτοί με νεφέλες στην Ιερουσαλήμ, κηδεύουν με συγκρατημένη θλίψη το σεπτό σκήνωμα, ενώ τέλος οι μυροφόρες γυναίκες με έντονη την έκφραση της οδύνης συμμετέχουν στο πένθος. Μπροστά από το κρεβάτι με την Θεοτόκο βλέπουμε τον εβραίο με κομμένα τα χέρια και τον αρχάγγελο Μιχαήλ με παρατεταμένο το πύρινο ξίφος του.

 Όλη η σκηνή εκτυλίσσεται εντός της οικίας  όπου τα τελευταία χρόνια ζούσε η Παναγία. Αυτό το στοιχείο υποδηλώνεται από τα κτίρια που δεξιά κι αριστερά πλαισιώνουν τη σύνθεση. Σε πολλές εικόνες, κυρίως σε τοιχογραφίες όπου ο χώρος είναι αρκετός, εικονίζονται στο πάνω μέρος της σύνθεσης οι Απόστολοι που έρχονται επάνω στις νεφέλες από τους τόπους που δίδασκαν το Ευαγγέλιο, για να συμμετάσχουν στο γεγονός.

 Σε άλλες βλέπουμε τον Θωμά μπροστά στο κενό μνημείο της Παναγίας, όπου αποκαλύπτεται ότι τελικά η Μήτηρ της Ζωής μετέστη μαζί με το άχραντο σώμα της προς τον Υιό της. Σκοπός της βυζαντινής εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι να επικεντρώσει το νου μας στο υπερφυσικό της Μεταστάσεως της Θεοτόκου, όπως εξαίρεται σε κάθε επιμέρους στοιχείο, και να τονιστεί ο θρίαμβος της Ζωής επί του θανάτου, ακόμα και στην υποκείμενη στη φθορά ανθρώπινη υλική υπόσταση. Είναι θα λέγαμε η απαρχή, η απτή απόδειξη των λόγων του Χριστού, ότι όποιος Τον ακολουθήσει θα ζήσει ζωή αιώνιο. Εκφραστικότατο είναι το Εξαποστειλάριο της εορτής, που περιληπτικά θα λέγαμε περιγράφει το γεγονός της Κοιμήσεως: «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω κηδεύσατέ μου το σώμα· και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα».

Ο Απόστολος της Κυριακής 31 Ιουλίου 2016

Νὰ προσεύχεστε

γιὰ τὸ καλὸ

τῶν διωκτῶν σας,

νὰ ζητᾶτε

τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ

γι’ αὐτοὺς κι ὄχι

νὰ τοὺς καταριέστε.

(῾Ρωμ. ιβ´ 6-14)

Αδελφοί, ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι. ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ᾿Αποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε διάφορα πνευματικὰ χαρίσματα· ῎Αλλος εἶναι προφήτης, γιὰ νὰ κηρύττει ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς πίστεώς του· ἄλλος ἔχει τὸ χάρισμα τῆς διακονίας, γιὰ νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του. Τὸ ἴδιο νὰ κάνει κι ὁ δάσκαλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ διδασκαλία· κι ὅποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ στηρίζει τοὺς ἀδελφούς, νὰ τοὺς στηρίζει. ᾿Αλλὰ κι ὅποιος μοιράζει τὰ ἀγαθά του μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ τὸ κάνει μὲ ἁπλότητα· ὁ προϊστάμενος νὰ δείχνει ζῆλο γιὰ τὸ ἔργο του· ὅποιος μοιράζει τὶς ἐλεημοσύνες, νὰ τὸ κάνει μὲ καλοσύνη.  ῾Η ἀγάπη σας νὰ εἶναι εἰλικρινής. Νὰ ἀποστρέφεστε τὸ κακὸ καὶ νὰ ἀκολουθεῖτε τὸ καλό. Νὰ δείχνετε μὲ στοργὴ τὴν ἀγάπη σας γιὰ τοὺς ἄλλους πιστούς. Νὰ συναγωνίζεστε ποιὸς θὰ δείξει περισσότερη ἐκτίμηση στὸν ἄλλο. Μὴν εἶστε ὀκνηροὶ σ’ ὅ,τι πρέπει νὰ δείχνετε ζῆλο, νὰ ἔχετε πνευματικὸ ἐνθουσιασμό, νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο. ῾Η ἐλπίδα νὰ σᾶς δίνει χαρά. Νὰ ἔχετε ὑπομονὴ στὶς δοκιμασίες. Νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή. Νὰ βοηθᾶτε τοὺς ἄλλους χριστιανούς, ὅταν βρίσκονται σὲ ἀνάγκη, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε νὰ φιλοξενεῖτε τοὺς ἀδελφούς. Νὰ προσεύχεστε γιὰ τὸ καλὸ τῶν διωκτῶν σας, νὰ ζητᾶτε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτοὺς κι ὄχι νὰ τοὺς καταριέστε.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4963:o-apostolos-tis-kyriakis-31-iouliou-2016&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 31 Ιουλίου 2016 -ΣΤ´ Ματθαίου

Θάρρος,

παιδί μου,

σοῦ συγχωρήθηκαν

οἱ ἁμαρτίες σου.

(Μτθ. θ´ 1-8)

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. Καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ῞Ινα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ῞Ινα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ᾿Εγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ᾿Ιδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοῖο, διέσχισε τὴ λίμνη καὶ ἦρθε στὴν πόλη του. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ᾿ ἕνα κρεβάτι. ῞Οταν εἶδε ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστη τους, εἶπε στὸν παράλυτο· «Θάρρος, παιδί μου, σοῦ συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες σου». Τότε μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους· «Μὰ αὐτὸς προσβάλλει τὸν Θεό». ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως, ποὺ κατάλαβε τὶς σκέψεις τους, εἶπε· «Γιατί κάνετε πονηρὲς σκέψεις; Τί εἶναι εὐκολότερο νὰ πῶ· “σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες” ἢ νὰ πῶ·  “σήκω καὶ περπάτα”; Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες πάνω στὴ γῆ» -λέει στὸν παράλυτο· «Σήκω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου». ᾿Εκεῖνος σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ σπίτι του. ῞Οταν ὁ κόσμος τὸ εἶδε αὐτό, ἔμειναν κατάπληκτοι καὶ δοξολόγησαν τὸν Θεό, ποὺ ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στοὺς ἀνθρώπους.

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4962:to-evaggelio-tis-kyriakis-31-iouliou-2016-st-matthaiou&catid=32&Itemid=145