Μνήμη της εκ Σερβίων Οσίας Θεοδώρας και Μνημόσυνο του Μητροπολίτη πρ. Καρπενησίου Νικολάου

Την Κυριακή της Απόκρεω, 3 Μαρτίου ε. ε., τιμήθηκε η μνήμη της Οσίας Θεοδώρας, της καταγόμενης από τα Σέρβια Βασίλισσας της Άρτας.

Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της πολιούχου Αγίας Κυριακής τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεπτού Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, πλαισιουμένου από Ιερείς της καθ’ ημάς Ι. Μητροπόλεως.

Επίσης, τελέσθηκε το 40νθήμερο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μακαριστού Μητροπολίτου πρ. Καρπενησίου κυρού Νικολάου Δρόσου († 15-1-2019), ο οποίος διακόνησε στα Σέρβια ως Αρχιερατικός Επίτροπος και Εφημέριος Ι. Ναού Αγ. Κυριακής κατά τα έτη 1959-1979, πριν την εκλογή του ως πρώτος Μητροπολίτης Καρπενησίου (1979-2016).

Με ιδιαίτερη συγκίνηση και σεβασμό στη μνήμη του Μακαριστού Μητροπολίτη μίλησε ο Πρωτοπρ. Γεώργιος Πιστόλας, Αρχιερ. Επίτροπος Σερβίων, πνευματικό ανάστημα του κυρού Νικολάου. Επιγραμματικά τόνισε πως ο Μακαριστός δίδαξε όχι μόνο με τα λόγια αλλά και την βιοτή του, κατά τον διαχρονικό λόγο του Ιησού στην «Επί του όρους Ομιλία»: «ος δ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών…» (Μτθ ε΄ 19).

Ο κυρός Νικόλαος πήγαινε εμπρός χαράσοντας την πορεία μας. Διακόνησε στην βυζαντινή πόλη των Σερβίων αεικίνητα, κοπίασε, δαπανήθηκε και αναλώθηκε για την τοπική Εκκλησία.

Εμείς, τα πνευματικά του τέκνα, ας απευθύνουμε σήμερα τον νικητήριο παιάνα της Εκκλησίας, τον οποίο έψαλλε «στεντορία τη φωνή», το «Χριστός Ανέστη».

Καλό παράδεισο, μακαριστέ Μητροπολίτη πρ. Καρπενησίου κυρέ Νικόλαε.

Στο τέλος ο Σεβασμ. κ. Παύλος ευχαρίστησε κλήρο και λαό για την παρουσία τους και ζήτησε να δέονται προς τον Κύριο να χαρίσει στον Μακαριστό τον Παράδεισο.

Μετά το πέρας της Λειτουργίας η Ι. Μητρόπολη και τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια των Ι. Ναών Αγ. Κυριακής & Αγ. Γεωργίου Σερβίων παρέθεσαν δεξίωση στη μνήμη του Μακαριστού Μητροπολίτη κυρού Νικολάου Δρόσου.

Μνήμη της εκ Σερβίων Οσίας Θεοδώρας

και Μνημόσυνο Μητροπολίτη πρ. Καρπενησίου Νικολάου

Ανακοινώνεται στους ευσεβείς χριστιανούς ότι η μνήμη της Οσίας Θεοδώρας, της καταγόμενης από τα Σέρβια Βασίλισσας της Άρτας, θα εορταστεί φέτος την Κυριακή της Απόκρεω, 3 Μαρτίου 2019 (μεταφέρεται από την Καθαρά Δευτέρα).

Οι ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων, όπου θα εκτίθεται προς προσκύνηση και τίμιο λείψανο της Οσίας Θεοδώρας.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

- Σάββατο 2 Μαρτίου, ώρα 5.30 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.

- Κυριακή 3 Μαρτίου, ώρα 7.30 π.μ.: Όρθρος & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παύλου.

Επίσης, θα τελεσθεί το 40νθήμερο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μακαριστού Μητροπολίτου πρ. Καρπενησίου κυρού Νικολάου (Δρόσου), πρ. Αρχιερατικού Επιτρόπου Σερβίων και πρ. Εφημερίου Ι. Ναού Αγ. Κυριακής Σερβίων (1959-1979).

Θ’ ακολουθήσει Δεξίωση στο Κατάστημα «Στην Κουζίνα της Μαμάς Άννας» (Γκαμπούρας) στην Κεντρική Πλατεία Σερβίων.

Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων & Κοζάνης

Τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια

των Ιερών Ναών Αγίας Κυριακής & Αγίου Γεωργίου Σερβίων.

Χτίζουμε μιά γενιά πού δέν θέλει νά σκέφτεται!

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλῆ Μουρτζανοῦ


Πολλοί γονεῖς ἀνησυχοῦν γιά τίς παρέες τῶν παιδιῶν τους, ἰδίως κατά τήν περίοδο τῆς ἐφηβείας. Συνήθως οἱ παρέες ἀπομυζοῦν τόν χρόνο τῶν νέων καί τούς ἀποπροσανατολίζουν, διότι κινοῦνται στή λογική τοῦ σκορπίσματος, τῆς διασκέδασης, τῆς ἀπόλυτης μίμησης τοῦ καταναλωτικοῦ προτύπου τῆς ἐποχῆς, τῆς μόδας, τοῦ μοντέρνου. Σήμερα αὐτό κυρίως γίνεται ἠλεκτρονικά. Πολλές φιλίες ἀναπτύσσονται στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, ἀκόμη κι ἄν δέν εἶναι πραγματικές, καθώς ὁ νέος μετρᾶ τούς φίλους του μέ βάση τή ἀποδοχή καί τόν ἀριθμό, ὄχι μέ τό κατά πόσον ὑφίσταται πραγματική σχέση ἀνάμεσα στά πρόσωπα πού δηλώνουν «φίλοι».

Δέν εἶναι καταδικασμένη μία φιλία πού ξεκινᾶ ἀπό τό Διαδίκτυο. Συχνά ὅμως μένει στήν εἰκονικότητα. Εἶναι ἐξωτερική, δέν ἔχει βάθος. Φιλία χωρίς ἐπαφή πρόσωπο μέ πρόσωπο δέν εἶναι εὔκολο νά χτισθεῖ. Δέν πονᾶς τόν ἄλλο μέσα ἀπό ἕνα μήνυμα ἤ μία κάμερα. Μπορεῖ νά βλέπεις τό πρόσωπό του ἤ τή φωτογραφία του, ἀλλά δέν μπορεῖς νά τόν ἀγγίξεις.
Αὐτός εἶναι ὁ προβληματισμός τῶν μεγάλων.
Οἱ νεώτεροι εἶναι βέβαιο ὅτι στή συντριπτική τους πλειοψηφία δέν τόν συμμερίζονται.

…Χτίζουμε μία γενιά πού δέ θέλει νά σκέφτεται. Ἁπλῶς καταναλώνει. Συμμετέχει στό παιχνίδι τῶν σχέσεων ὄχι γιά νά δοθεῖ καί νά δεθεῖ, ἀλλά γιά νά μήν εἶναι ἐκτός. Καί σ’ αὐτό μιμεῖται καταπληκτικά τούς μεγαλυτέρους.
 Ὅταν οἱ φιλίες τῶν μεγάλων εἶναι στηριγμένες στό συμφέρον καί στό κέρδος.
Ὅταν οἱ σχέσεις μας δέν εἶναι στέρεες, μέ ὑπόβαθρο τήν ἀγάπη, γιατί οἱ νέοι νά εἶναι διαφορετικοί; Τουλάχιστον αὐτοί εἶναι πιό εἰλικρινεῖς!

…Ἡ Ἐκκλησία χρειάζεται νά ἐπαναδημιουργήσει εὐκαιρίες αὐθεντικῆς κοινωνικότητας. Φιλίας. Παρέας. Ὄχι μέ τόν χαρακτηρισμό «χριστιανικῆς». Ἀλλά μέ γνώμονα τή συνάντηση μεταξύ τῶν νέων καί μέ τόν Θεό. Ἡ θεία λειτουργία, ἡ ἐνορία καί ἡ ζωή της, ἡ κατασκήνωση, τό παράδειγμα τῶν ποιμένων της εἶναι βάσεις, ὄχι γιά ἰδιοτελή χρήση τῶν ἄλλων, ἀλλά ὡς πρόσκληση γιά συνύπαρξη. Γιά νά ἔχουν οἱ νέοι βιώματα, τά ὁποῖα μποροῦν νά συναντήσουν αὐτά τῶν ἁγίων μας.


Ἀπό τό βιβλίο «ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΡΑ», γιά νέους και γονεῖς πού ἐλπίζουν» τῶν ἐκδόσεων «Ἀρχονταρίκι»

Η θρησκεία στις χώρες της Ευρώπης ως βασικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας

Σε έρευνα του Pew Research Center που διεξήχθη μεταξύ 2015 και 2017 σε 56.000 ενήλικες από 34 ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζει ενδιαφέρον  το πόσο συνδέεται η θρησκεία με την εθνική ταυτότητα των λαών.
Για τους περισσότερους που ζουν στο πρώην ανατολικό μπλοκ, το να είναι Χριστιανοί (καθολικοί ή ορθόδοξοι) είναι ένα σημαντικό στοιχείο της εθνικής τους ταυτότητας.

Στη Ελλάδα το 76 % των ερωτηθέντων απάντησαν ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική έως οπωσδήποτε σημαντική  ενώ  το 23% όχι πολύ σημαντκή  έως καθόλου

Στη Δυτική Ευρώπη, αντιθέτως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θεωρούν ότι η θρησκεία αποτελεί σημαντικό μέρος της εθνικής τους ταυτότητας. Στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, οι περισσότεροι λένε ότι δεν είναι έχει σημασία αν είσαι χριστιανός προκειμένου να θεωρείσαι αληθινός Γάλλος η Βρετανός!
Ακολουθεί πινακας





Πηγή :https://www.reader.gr/news/koinonia/89-ton-ellinon-pisteyei-oti-o-politismos-toys-einai-anoteros

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 (Μτθ. ιε΄ 21-28)

Κάποια κόπωση σωματικὴ ἤ καὶ ψυχικὴ ἔκαμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ περάσῃ ἀπὸ τὴν Γαλιλαία στὴν Φοινίκη καὶ νὰ μείνει ἐκεῖ γιὰ λίγο, ἄγνωστος ἀνάμεσα σὲ αγνώστους, ὅπως τὸ ἐπιθυμοῦσε. Ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ κρυφτῇ· μιὰ μητέρα, σηκώνοντας τὸν πόνο της καὶ ὁδηγημένη ἀπὸ τὴν πίστη της, τὸν ανακάλυψε. Ἄς ἀκούσουμε την εὐαγγελικὴ περικοπή, ποῦ διαβάσαμε πρὶν ἀπὸ λίγο.

«Ἐκεῖνο τὸν καιρό, ἔφυγε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπὸ τὴν Γαλιλαῖα καὶ πῆγε στὰ μέρη τῆς Τύρου καὶ τῆς Σιδώνας. Καὶ μιὰ γυναίκα Χαναναία ἀπὸ τὴν περιοχὴ ἐκείνη βγῆκε καὶ τοῦ φώναξε λέγοντας· «᾿Ελέησέ με, Κύριε, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ. ῾Η θυγατέρα μου βασανίζεται ἀπὸ δαιμόνιο». Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δὲν τῆς ἀποκρίθηκε οὔτε λέξη. Τὸν πλησίασαν τότε οἱ μαθητές του καὶ τοῦ εἶπαν· «Διῶξε την, πού φωνάζει ξοπίσω μας». ῾Ο ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Δὲν εἶμαι σταλμένος παρὰ στὰ χαμένα πρόβατα τῆς γενιᾶς τοῦ Ἰσραήλ». Καὶ ἡ γυναίκα τὸν πλησίασε, τὸν προσκυνοῦσε καὶ ἔλεγε· «Κύριε, βοήθα με». Τότε ἐκεῖνος τῆς ἀποκρίθηκε καὶ εἶπε· «Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ πάρω τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν καὶ νὰ τὸ ρίξω στὰ σκυλιά». Καὶ ἐκείνη εἶπε· «Ναί, Κύριε· ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλιὰ τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν ἀφεντικῶν τους». Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς τῆς ἀπάντησε· «Ὦ γυναίκα, εἶναι μεγάλη ἡ πίστη σου! ῍Ας γίνει σὲ σένα ὅπως θέλεις». Κι ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα θεραπεύτηκε ἡ θυγατέρα της.»

Αὐτὸς ὁ διάλογος εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ δραματικοὺς στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ ἀσυνήθιστες καὶ τὶς πιὸ σκληρές. Τόσο ποῦ νὰ ἀναρωτιόμαστε πῶς καὶ νὰ ἔδωκε μιὰ τέτοια ἀπάντηση «ὁ πρᾶος καὶ ταπεινὸς» Ἰησοῦς. Ἀλλὰ νὰ πῶς ἐρμηνεύει τὸ πρᾶγμα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. «Οὐ γὰρ ἐβούλετο κρυβῆναι τοσαύτην γυναικὸς ἀρετήν. Ὥστε οὐχ ὑβρίζοντος ἦν ἅπερ ἔλεγεν, ἀλλὰ ἐκκαλουμένου καὶ τὸν ἀποκείμενον θησαυρόν ἐκκαλύπτοντος». Δεν ήθελε νὰ μείνει κρυμμένη τόση ἀρετὴ μιᾶς γυναίκας, ὥστε μὲ αὐτὰ ποὺ ἔλεγε δὲν τὴν ὕβριζε ἀλλὰ τὴν προκαλοῦσε γιὰ νὰ ξεσκεπάσει τον θησαυρὸ ποὺ εἶχε μέσα της. Καὶ πραγματικὰ αὐτὴ η γυναίκα εἶχε μέσα της ένα μεγάλο θησαυρό, ὄχι μόνο ἀγάπης καὶ στοργῆς γιὰ τὸ παιδὶ της, ἀλλὰ πίστης καὶ υπομονῆς.

Γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ τῆς μητέρας δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ μιλήσουμε. Γιατὶ θὰ ποῦμε πράγματα πολὺ γνωστὰ σὲ ὅλους μας. Ὅλοι μας ἔχουμε προσωπική πείρα τὶ εἶναι ἡ μητέρα καὶ ἡ στοργὴ της, ὁ πόνος καὶ ἡ λαχτάρα της γιὰ τὸ παιδί της. Ο Θεὸς φύτεψε μέσα στὴν γυναῖκα τὸ βαθὺ αἴσθημα τῆς μητρότητας καὶ στὴν μητέρα τὴν στοργὴ γιὰ τὸ παιδὶ της. Πρέπει πολὺ νὰ πορωθῇ ἡ συνείδηση μιᾶς γυναίκας γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνεται τὸν ἴδιο τὸν ἐαυτὸ της στὸ ἔμβρυο, πού κυοφορεῖται μέσα της καὶ στὸ βρέφος ὕστερα πού κρατάει στὰ χέρια της. Ὅσα λέγονται, ὅσα γράφονται καὶ ὅσα ἀκόμα νομοθετοῦνται γιὰ ἀμβλώσεις, γιὰ ἐκθέσεις βρεφῶν καὶ γιὰ φόνους νηπίων παιδιῶν ἀπὸ τὶς μητέρες τους, εἶναι τὰ νοσηρὰ συμπτώματα τῆς μεγάλης παρακμῆς τοῦ πολιτισμοῦ μας.

Ἀλλὰ δὲν θὰ θέλαμε νὰ ἐπιμείνωμε περισσότερο σ΄ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἄς ἀφήσουμε λοιπόν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ τῆς μητέρας καὶ ἄς ἔλθουμε στὴν πίστη καὶ τὴν ὑπομονὴ της, μὲ τὴν ὁποῖα παρακαλεῖ καὶ ὑπομένει ἡ γυναίκα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἔτρεχε πίσω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ φώναζε· «Ἐλέησόν με Κύριε…» καὶ τόσο περισσότερο φώναζε, ὅσο δὲν ἔπαιρνε ἀπάντηση. Ἔτρεξε λοιπόν, πέρασε μπροστὰ καὶ σταμάτησε τὴν πορεία τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸν ἀνάγκασε νὰ λύσῃ τὴν σιωπὴ του. Καὶ τὶ ἀπάντηση ἦταν ἐκεῖνη πού τῆς ἔδωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς!… Καὶ ὅμως ἐκείνη ἡ μητέρα ἄντεξε γιὰ νὰ τὴν σηκώσει. Πολλὰ ἀντέχει καὶ σηκώνει μιὰ ἀληθινὴ μητέρα γιὰ χάρη τοῦ παιδιοῦ της. Ἀλλὰ ὅποιος ξέρει νὰ λέει ἀληθινὰ «Κύριε, ἐλέησον», αὐτὸς ξέρει νὰ σηκώνῃ καὶ τὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὄχι μόνο τὴν ἀπάντηση, ὅπως τὴν σήκωσε ἡ γυναίκα μὰ καὶ τὴν σιωπὴ τοῦ Θεοῦ χρειάζεται δύναμη καὶ ἀντοχὴ γιὰ νὰ τὴν σηκώσεις. Ἄς ακούσουμε τὶ λέει καὶ τὶ διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μὲ ἀφορμὴ τὸ «Ἐλέησόν με, Κύριε» αὐτῆς τῆς γυναίκας. «Μὴ ζητεῖστε τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸν Κύριο, παρὰ μόνο τὸ ἔλεός του. Καὶ ὅταν ζητεῖτε ἔλεος, νὰ ἔχετε στὴν καρδιὰ σας ταπεινοσύνη καὶ λύπη. Καὶ ἄν εἶναι τρόπος νὰ φωνάζετε ὅλη μέρα καὶ ὅλη νύχτα στὸν λογισμό σας τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησέ μας…». Σᾶς παρακαλῶ νὰ μὴν χωρίζετε τὴν καρδιὰ σας ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλλὰ νὰ ὑπομένετε καὶ νὰ φυλάγετε αὐτὴν τὴν προσευχὴ μέσα στὸν νοῦ σας μαζὶ μὲ τὴν θύμηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σᾶς παρακαλῶ αὐτὸν τὸν κανόνα τῆς προσευχῆς νὰ μὴν τὸν περιφρονήσετε… Ὅ,τι καὶ ἄν κάνετε, ἀδιάλειπτα νὰ λέτε στὸ βάθος τοῦ λογισμοῦ σας· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησέ μας».

Αὐτὴ εἶναι, ὅπως τὴν διατυπώνει ὁ ἅγιος Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος ἡ νοερὴ καὶ μονολόγιστη προσευχὴ τῶν ἁγίων ἡσυχαστῶν, πού τὴν λένε μέσα τους ἀδιάλειπτα καὶ εἶναι στὴν ζωὴ τους ὅπως ἡ ἀναπνοή. Μακάρι νὰ μαθαίναμε καὶ ἑμεῖς, καὶ δὲν εἶναι δύσκολο νὰ λέμε νοερά το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με».   Καὶ νὰ ζοῦμε πάντα μέσα στὴν θύμηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας του στὸν λογισμὸ μας καὶ στὴν καρδιὰ μας. Κι ἄς μὴ μᾶς τρομάζει πώς αὐτὴ ἡ εὐχὴ εἶναι τάχα καλογερική καὶ πώς ἑμεῖς ὁπωσδήποτε δὲν ἔχουμε διάθεση νὰ γίνουμε μοναχοί. Ἕνα πρᾶγμα ὅμως πρέπει νὰ ποῦμε καὶ νὰ τονίσουμε ἐδώ, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία πάντως εἶναι ἀσκητική. Τῶν ἀληθινῶν ὀρθοδόξων ὁ βίος δὲν διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὸν βίο τῶν μοναχῶν. Ἀλλὰ ἑμεῖς βέβαια, κι ὅταν εἶναι γιὰ τὸν βίο μας, κι ὅταν εἶναι γιὰ τὴν σωτηρία μας ἔχουμε πολὺ μεγάλη πεποίθηση καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν ἐαυτὸ μας. Ἄς εἶναι καλὰ τὸ μυαλὸ μας καὶ τὰ χέρια μας καὶ δὲν μᾶς χρειάζεται η προσευχὴ καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία πιστεύει ἀλλιώτικα καὶ πιστεύει σωστά. Γι’ αὐτὸ σὲ κάθε ἱερὴ ἀκολουθία καὶ στὴν Θεία Λειτουργία ἀδιάλειπτα καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἤχους ψάλλει τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Ἀμήν.

π. Δ.Χ.Χ. 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Στα Άκρα - π. Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος (20 Μαΐου 2018)

6 λόγοι για να αγαπήσετε τους εχθρούς σας!!!

Ο λόγος που κάποιος σας μισεί μπορεί να οφείλεται στο ότι έχετε διαφορετικούς χαρακτήρες και άλλες φορές κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν να σας μισούν χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος.
Ανεξάρτητα όμως από το πώς αποκτήσατε εχθρούς, διαβάστε παρακάτω τους πιο βασικούς λόγους για να τους αγαπήσετε.
Είναι ένα πρακτικό μάθημα στη διαχείριση θυμού
Οι εχθροί σας είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να σας βοηθήσουν στη διαχείριση θυμού.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείτε να θυμώσετε πραγματικά σε κάποιον που αγαπάτε, μόνο ο εχθρός σας μπορεί να σας δημιουργήσει αυτό το συναίσθημα και να σας μάθει αν το διαχειρίζεστε.

Είναι μια ευκαιρία για υγιή ανταγωνισμό
Μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά οι εχθροί σας είναι και οι πιο ισχυροί αντίπαλοι. Σας δίνουν ένα κίνητρο για να αγωνιστείτε και αυτό μπορεί να σας ωθήσει στη νίκη. Επίσης ενώ προσπαθείτε να τους συναγωνιστείτε ταυτόχρονα δεν θέλετε να τους μοιάσετε, γιατί είναι η χειρότερη έκδοση του εαυτού σας.
Τα αρνητικά τους σχόλια μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε μια σημαντική ανακάλυψη
Είναι αλήθεια ότι οι εχθροί σας δεν έχουν πραγματικά κάτι καλό να πούνε για εσάς. Ωστόσο μερικά πράγματα που λένε μπορεί να είναι αληθινά. Έτσι κάθε φορά που ακούτε κάτι αρνητικό για εσάς μπορεί να θελήσετε να κάνετε την αυτοκριτική σας.
Σας δίνουν τη δυνατότητα να δείτε τη θετική πλευρά των πραγμάτων
Μερικές φορές η γνώση του γεγονότος ότι έχετε εχθρούς θα σας βοηθήσει επίσης να εστιάσετε θετικά και καλά πράγματα που υπάρχουν στη ζωή σας.
Σας μαθαίνουν να εκτιμάτε την αγάπη
Η συνεχής υπενθύμιση του γεγονότος ότι υπάρχουν εχθροί θα σας βοηθήσει επίσης να μην έχετε τους ανθρώπους που σας αγαπούν ως δεδομένο. Η αγάπη και το μίσος είναι δύο αντιτιθέμενα συναισθήματα και είναι πιθανό κάποιο να επισκιάσει στιγμιαία το άλλο. Ωστόσο, ενώ θα έχετε πάντα εχθρούς, θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που σας αγαπούν.
Χρειάζεστε πραγματικά το μίσος;
Η αλήθεια είναι ότι οι εχθροί φέρνουν μόνο τοξικά συναισθήματα και δημιουργούν άσκημες αντιδράσεις. Το μίσος είναι κακό και πρέπει να δοκιμάσετε ό, τι μπορείτε για να το ξεφορτωθείτε.

---

 govastileto

Μην έχετε δεδομένη τη ζωή σας, ούτε τους ανθρώπους σας

Να προσέχετε τους εαυτούς σας! Να σας αγαπάτε !

Να δίνετε μέχρι εκεί που μπορείτε, να μη νιώθετε τύψεις όταν ξεμένετε από ενέργεια και δεν μπορείτε να βοηθήσετε κάποιον άλλο.
Η ενέργειά σας είναι πολύτιμη. Να έχετε χρόνο για τον εαυτό σας, να μιλάτε μαζί του, να του ασκείτε κριτική, να τον χαϊδεύετε, να τον μαλώνετε,να είστε πάντα σε επαφή με το είναι σας.
Μη χαραμίζετε τη ζωή σας με ενοχές, κόμπλεξ και ανελέητα… ΑΝ…
Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας, μην επιτρέπετε σε ΚΑΝΕΝΑΝ να σας υποτιμάει, λογοκρίνει, μειώνει.
Μην έχετε στη ζωή σας ανθρώπους που σας βάζουν σε διαδικασία να απολογηθείτε.
Η ζωή σας είναι δικιά σας! ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ! Να κάνετε ότι γουστάρετε ! Να ζείτε όπως γουστάρετε ! Να μη σας στιγματίζει καμία ταμπέλα ! Να είστε ΕΣΕΙΣ και να λέτε : “Χέστηκα σε ποιόν αρέσω, εγώ θα είμαι αυτός που θέλω!”
Να διαφέρετε!

Μην ξοδεύετε δευτερόλεπτο με ανθρώπους που δε σας εκτιμούν.
Μην είστε ζητιάνοι αγάπης, ζητιάνοι ενδιαφέροντος!
Αν σας αγαπάει κάποιος θα είναι στη ζωή σας. Αν θέλει να σας δει, θα σας δει ! Αν θέλει να σας βρει, θα σας βρει.
Μην καταπίνετε αμάσητο ότι σας πουλάνε, ο καλύτερος κριτής είναι το ένστικτό σας!
Μη θεωρείτε λογικό, δεδομένο, αυτονόητο ότι πρέπει να αντέξετε μια ζωή που σας επέβαλαν άλλοι!
Να παλεύετε την αξιοπρέπειά σας, τα δικαιώματά σας για τη ζωή ΣΑΣ ! Μη φοβάστε τα συναισθήματά σας!
Δεν είναι κακό να φοβάσαι, να κλαις, να λυγίζεις.
Αφού είσαι άνθρωπος, ΝΙΩΘΕΙΣ.
Μη φοβάστε να ερωτευτείτε!
Ο έρωτας είναι πηγή ζωής!
Μην παραμελείτε την υγεία σας!
Ειδικά αν είστε γονείς είναι εγκληματικό αν το κάνετε. Προδίδουμε τα παιδιά μας αν δεν προστατεύουμε την υγεία μας.
 Βγάλτε από τη ζωή σας τον εγωισμό.
Είναι καταστροφικός! Τυφλώνει!
Να αγαπάτε με όλη σας την ψυχή και να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που σας αγαπάνε για αυτό που είστε! Να αγαπάτε την ευάλωτη πλευρά σας ! Αν υπάρχουν στη ζωή σας άνθρωποι που δε δέχονται-αγαπάνε τη σκοτεινή , ευάλωτη ,παιδική πλευρά σας, να τους πετάτε έξω από τη ζωή σας ! Να αγαπάτε τη ζωή για να σας αγαπάει και αυτή !! Ορμήστε στη ζωή!
Μην περιμένετε την ιδανική στιγμή!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΔΑΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ! ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ!
Όσο την περιμένεις έχεις χάσει τη μισή ζωή σου στο περίμενε. Μην έχετε δεδομένη τη ζωή σας, ούτε τους ανθρώπους σας.
Να λέτε ασταμάτητα σ’ αγαπάω, συγνώμη, ευχαριστώ.
Μην κάνετε μακροπρόθεσμα σχέδια. Βάλτε κοντινούς στόχους.
Είναι ανόητο να σχεδιάζουμε τη ζωή μας. Χάνουμε το τώρα. Δε γράφουμε εμείς το σενάριο της ζωής μας.
Η ζωή θα μας δείξει τι ρόλο θα παίξουμε.
Να είστε μαχητές! Να είστε ονειροπόλοι! Να είστε άτακτοι.
Η αταξία του μυαλού σας χτίζει την προσωπικότητά σας, τη μοναδικότητά σας!
ΖΗΣΤΕ! ΤΩΡΑ!
ΣΗΜΕΡΑ…για να έχετε αύριο ….
Αφιερωμένο σε όσους δίνουν μάχη με τον καρκίνο.
Της Χρύσας Κατσιτοπούλου.

---

7 βασικές συνήθειες που έχουν οι δυστυχισμένοι άνθρωποι.

Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν τη ζωή τους μίζερη. Η ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη ζωή καθορίζεται από τον τρόπο που ζει κανείς, καθώς και από τις συνήθειες που υιοθετεί και εφαρμόζει στην καθημερινότητά του. Αυτές οι ψυχολογικές συνήθειες μπορεί είτε να οδηγήσουν σε μεγάλη ευτυχία είτε σε τεράστιο στρες και γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθήσουν να τις εξαλείψουν από τη ζωή τους έτσι ώστε να απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη ζωή χωρίς συναισθήματα θλίψης.
Παρακάτω περιγράφονται οι 7 βασικές ενέργειες και συνήθειες των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως «δυστυχισμένοι»
Το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών
Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι πάντα σκέφτονται ότι είναι τέλειοι και δεν κάνουν κανένα λάθος. Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις λανθασμένες επιλογές τους και έχουν πάντα την τάση να κατηγορούν τους άλλους για τις αποτυχίες τους. Επικρίνουν και κρίνουν εύκολα τους άλλους κι ενώ οι ίδιοι είναι η πηγή του λάθους, δεν το αναγνωρίζουν.
Συνεχής γκρίνια

Αν κάποιος είναι ευτυχισμένος, σπανίως θα τον ακούσετε να γκρινιάζει. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι πάντα θα διαμαρτύρονται, μάλιστα σχεδόν καθημερινά. Θεωρούν τα προβλήματά τους βουνά και αντί να βρουν λύσεις το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν.
Μοιρολατρία
Οι επιθυμίες μας αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε ανάγκη να τις πραγματοποιήσουμε. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι πάντα ακολουθούν και ολοκληρώνουν τις επιθυμίες τους. Αντιθέτως οι δυστυχισμένοι εγκαταλείπουν τα όνειρα, τις επιθυμίες αλλά και τον εαυτό τους. Σκέφτονται αρνητικά και νιώθουν ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν θετικά ούτε τη ζωή τους ούτε τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας και πρέπει να ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο προκειμένου να πραγματοποιήσουμε τα θέλω μας.
Έλλειψη εκτίμησης του παρόντος
Η ζωή μας απαρτίζεται από το παρελθόν, το μέλλον και το παρόν. Το παρελθόν είναι πίσω μας, ενώ το μέλλον είναι μπροστά μας και το παρόν είναι η στιγμή που ζούμε και έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Συχνά οι δυστυχισμένοι άνθρωποι αγωνιούν για οτιδήποτε ήταν και θα είναι αντίθετο με τις προσδοκίες τους ενώ ζουν στο παρόν. Ως χαρούμενοι άνθρωποι, θα πρέπει να απολαμβάνουμε τη στιγμή που ζούμε, το τώρα, και να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή στο έπακρο αναζητώντας την ευτυχία αντί να γεμίζουμε με θλίψη εξαιτίας του παρελθόντος και ενός άγνωστου μέλλοντος.
Αρνητικός ανταγωνισμός
Οι άνθρωποι είναι βαθύτατα κοινωνικά όντα και αντλούν χαρά από την επικοινωνία και τη συνεργασία με τους συνανθρώπους τους. Εκείνοι που είναι δυστυχισμένοι όμως δεν το συνειδητοποιούν αυτό και παρασύρονται στον ανταγωνισμό προσπαθώντας να ξεπεράσουν τους άλλους με σκοπό να αισθάνονται οι ίδιοι καλύτερα. Το μόνο που επιτυγχάνουν όμως είναι μια μίζερη και αγχώδη ζωή, αφού δεν συμμετέχουν σε έναν θετικό ανταγωνισμό ακολουθώντας έτσι μια ευτυχισμένη πορεία στη ζωή τους.
Προβλήματα εμπιστοσύνης
Η εμπιστοσύνη είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων, όπως ακριβώς και μια ανοιχτή, ζεστή καρδιά. Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους διότι ζουν μονίμως με τον φόβο της απογοήτευσης και της ανασφάλειας, τα οποία όμως υπάρχουν μόνο στο δικό τους μυαλό. Αυτό τους κάνει ακοινώνητους και τείνουν να μην βάζουν ανθρώπους στη ζωή τους περνώντας μοναχικά και γεμάτοι συναισθήματα θλίψης.
Έλλειψη ελευθερίας δράσης
Οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη να πάρουν την άδεια για να κάνουν ό,τι επιθυμεί η καρδιά τους ή ό,τι τους αρέσει. Για τους άλλους, αυτό αποτελεί μέρος της ζωής τους. Νιώθουν την ανάγκη να τους δοθεί η έγκριση για να κάνουν αυτό που αγαπούν. Δεν δίνουν σημασία στις επιθυμίες τους αλλά και στην περίπτωση που αυτό συμβεί, θα είναι επειδή ακολουθούν τις επιθυμίες κάποιου άλλου ατόμου που προσπαθούν να ικανοποιήσουν. Αυτό δεν τους αφήνει καμία ευκαιρία να απολαμβάνουν τη ζωή με αποτέλεσμα να νιώθουν συνέχεια δυσάρεστα.

---

 enallaktikidrasi

Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης: Το κήρυγμα της Κυριακής 30 Δεκεμβρίου 18

ΚΥΡΙΑΚΗ

ΜΕΤΑ  ΤΗΝ  ΧΡΙΣΤΟΥ  ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(Ματθ. β΄, 13-23)

Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς μιλάει γιὰ τὴ φυγὴ τοῦ Ἰησοῦ στὴν Αἴγυπτο, τὴ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ τὸν Ἡρώδη καὶ τὴν ἐπάνοδο τοῦ Ἰησοῦ στὴ Ναζαρέτ. Ἀφοῦ ἀναχώρησαν οἱ Μάγοι «δι’ ἄλλης ὁδοῦ» γιὰ τὴν πατρίδα τους, κατόπιν ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ ποὺ ἤξερε τὶς προθέσεις τοῦ Ἡρώδη, ἐκεῖνος «ἐθυμώθη λίαν», θύμωσε πολὺ καὶ ἔστειλε τοὺς στρατιῶτες στὴ Βηθλεὲμ καὶ τὴ γύρω περιοχὴ νὰ σκοτώσουν ὅλα τὰ παιδιὰ ἀπὸ δύο χρονῶν καὶ κάτω. 
Δὲν πρόλαβε νὰ γεννηθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἄρχισε ὁ διωγμὸς ἐναντίον του. Ὁ Ἡρώδης προκειμένου νὰ διασφαλίσει τὴν ἐξουσία του ἀπὸ τὴν ὑποθετικὴ ἀπειλὴ τῆς ἐμφάνισης ἑνὸς διεκδικητῆ τοῦ θρόνου, τοῦ νέου βασιλιᾶ ποὺ γεννήθηκε, γίνεται θανάσιμος ἐχθρός του. Ἀλήθεια πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνα νήπιο νὰ ἀπειλήσει τὴν ἐξουσία ἑνὸς βασιλιᾶ; Ἕνα παιδὶ γιὰ τὸ ὁποῖο δὲ βρέθηκε κανένα ἄλλο κατάλυμα παρὰ μία σπηλιὰ γιὰ νὰ γεννηθεῖ; Γιὰ τὸν Ἡρώδη ἦταν ἀρκετὸ ὅτι κάποιος ὀνόμασε «βασιλιὰ» αὐτὸ τὸ ἄγνωστο καὶ ἀβοήθητο παιδὶ καὶ καθὼς ἦταν φιλόδοξος καὶ φιλύποπτος,
ἄνθρωπος χωρὶς Θεό, γίνεται θηρίο, θέλει νὰ βγάλει ἀπὸ τὴ μέση ὅσους θεωρεῖ ἐπικίνδυνους. Γίνεται ἐγκληματίας καὶ μάλιστα στυγερός, ἀφοῦ σκοτώνει χιλιάδες ἀθώα νήπια μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι μέσα σ’ αὐτὰ θὰ εἶναι καὶ «ὁ τεχθεῖς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων». Ποῦ νὰ φαντασθεῖ πῶς ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»; Ποῦ νὰ φαντασθεῖ πῶς ὁ Ἰησοῦς δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ παλάτια, μὲ πλούτη, μὲ ὄπλα, ἀλλὰ εἶναι ὁ Θεὸς πού κατεβαίνει στὴ γῆ γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε  ἐμεῖς στὸν οὐρανό, εἶναι αὐτὸς πού ἔρχεται στὸν κόσμο νὰ φέρει τὴν εἰρήνη, τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλπίδα, τὴ θυσία, τὴν ταπείνωση, τὴν ἀρετή;
Ἦλθε, λοιπὸν, ὁ Χριστὸς στοὺς δικούς του, γιατί δικός του λαὸς ἦταν οἱ Ἰσραηλίτες ἀλλὰ οἱ δικοί του δὲν τὸν δέχτηκαν. Λαός του καὶ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, ἀλλὰ καὶ τότε καὶ τώρα διώκεται ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ Ἐκκλησία του. Τὸ εἶπε ὁ Ἰησοῦς «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Ἐχθρεύεται, λοιπὸν, ὁ κόσμος τὴν Ἐκκλησία ὅμως ὁ Θεὸς, ποὺ εἶναι ὁ ρυθμιστὴς τῆς ἱστορίας, δὲν ἐπιτρέπει τὴ ματαίωση τοῦ σχεδίου του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Παρεμβαίνει καὶ σώζει.
Ἄγγελος Κυρίου παρουσιάζεται στὸν ὕπνο τοῦ Ἰωσήφ, τὸν προστάτη τῆς ἁγίας οἰκογένειας καὶ τοῦ λέει: «Σήκω ἀμέσως, πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ μητέρα του καὶ φῦγε στὴν Αἴγυπτο, γιατί ὁ Ἡρώδης ὅπου νὰ ’ναι θὰ ψάξει νὰ βρεῖ τὸ παιδὶ γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει». Ὁ Ἰωσὴφ σηκώθηκε ἀμέσως, πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ μητέρα του καὶ μέσα στὴ νύχτα ἔφυγε στὴν Αἴγυπτο. Ἔμεινε ἐκεῖ ὥσπου πέθανε ὁ Ἡρώδης. Τότε ἄγγελος πάλι σταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ φανερώνεται στὸν Ἰωσὴφ σὲ ὄνειρο καὶ τοῦ λέει: «Σήκω πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ μητέρα του καὶ πήγαινε στὴ χώρα τοῦ Ἰσραήλ, γιατί πέθαναν ὅσοι ἤθελαν νὰ θανατώσουν τὸ παιδί». Ἐπέστρεψαν καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴ Γαλιλαία, στὴ Ναζαρέτ. Ἐκπληρώθηκαν ἔτσι οἱ προφητεῖες «ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς «Ναζωραῖος κληθήσεται».
Ἐδῶ φαίνεται καθαρὰ πὼς δὲν ὑπάρχουν δύσκολες καταστάσεις γιὰ τὸν Θεό. Κάθε πρόβλημα ἔχει τὴ λύση του, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει ἀνοιχτὰ τ’ αὐτιά του στὰ μηνύματα τοῦ Οὐρανοῦ, ὅπως εἶχε ἀνοιχτὰ τ’ αὐτιὰ του ὁ Ἰωσὴφ στὰ μηνύματα τοῦ ἀγγέλου. Καὶ σ’ αὐτὴ τὴ στιγμὴ ὁ Ἰωσὴφ μὲ ὑπακοὴ ὑπηρετεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως. Πῆρε ἡ ἁγία οἰκογένεια τὸ δρόμο τῆς φυγῆς ἀπὸ τὴν πατρίδα, τὸ δρόμο τῆς ξενιτιᾶς, τῆς προσφυγιᾶς καὶ ὡς ξένοι οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν  «ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνη» ἔρχονται στὴν Αἴγυπτο, καὶ πάλι, ὅταν ὁ Θεὸς ὁρίζει, ἐπιστρέφουν στὴν πατρίδα.
Νὰ πῶς συνοψίζει ἕνας μεγάλος θεολόγος τοῦ 20ou αἰώνα τὶς ἑρμηνευτικὲς προσεγγίσεις  τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας πάνω στὸ θέμα τῆς φυγῆς τοῦ Ἰησοῦ στὴν Αἴγυπτο. «Κατεβαίνει ὁ Χριστὸς στὴν Αἴγυπτο νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, στὴ σωτηρία. Ἡ Αἴγυπτος φιλοξενεῖ τώρα αὐτὸν ποὺ κάποτε ταλαιπώρησε μὲ τὴν κακοξενία της. Ὁ διώκτης βασιλιάς, ὁ Ἡρώδης, ὡς ἄλλος Φαραώ, ἑδρεύει στὴ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἐνῶ ἡ Αἴγυπτος εἶναι αὐτὴ ποὺ παρέχει καταφύγιο στὸ Γενάρχη τοῦ Νέου Ἰσραήλ, στὸν Χριστό. Κάποτε ἡ Αἴγυπτος μεταβλήθηκε σὲ χώρα τοῦ σκότους, τώρα δέχεται τὴ θεία εὐλογία. Ὑποδέχεται καὶ περιθάλπει τὸν καταδιωκόμενο Ἀθῶο καὶ τὴν οἰκογένειά του. Ἐκεῖνος ποὺ κάποτε τιμώρησε τοὺς παντοδύναμους Αἰγύπτιους τώρα συμφιλιώνεται μαζί τους».
Ἄραγε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, φιλοξενεῖ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς στὴν καρδιὰ του τὸν «τεχθέντα βασιλιά»; Μήπως ταυτιζόμαστε μὲ τὸν διώκτη Ἡρώδη καὶ μὲ τὴ στάση μας προκαλοῦμε τὸν πόνο στοὺς συνανθρώπους μας, ἄρα καὶ στὸν Χριστό, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ταυτίζεται μὲ τὰ πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας; Ἂς γίνουμε ταπεινοὶ καὶ ὑπάκουοι στὸν Χριστό ὅπως ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, προσκυνητὲς τοῦ Χριστοῦ ὅπως οἱ ποιμένες, συνοδοιπόροι μὲ τοὺς Μάγους γιὰ νὰ τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ ζήσουμε μαζί του καὶ τώρα καὶ πάντοτε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνες. Ἀμήν.

Π.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ι΄  ΛΟΥΚΑ

Λκ. ιγ΄, 10-17

Ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε σήμερα, Κυριακὴ Ι΄ (δεκάτη) Λουκᾶ νὰ διαβάζεται ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε.

Ἕνα Σάββατο ὁ Ἰησοῦς διδάσκει σὲ μία συναγωγή. Σάββατο σημαίνει σταμάτημα τῆς ἐργασίας, ἀνάπαυση. Ἔξι ἡμέρες ὁ Δημιουργὸς κτίζει τὸν κόσμο, γιὰ νὰ τοποθετήσει μέσα σ’ αὐτὸν ὡς κόσμημα ἀλλὰ καὶ κυρίαρχό του τὸν λογικὸ ἄνθρωπο. Τὴν ἕβδομη ἡμέρα ὁ Θεὸς ἀναπαύεται. Ἡ ἀνάπαυση  δὲν εἶναι ἁπλῶς ξεκούραση καὶ παύση τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ ἱκανοποίηση καὶ εὐχαρίστηση τοῦ ἐργάτη μετὰ τὴ σχόλη. Ἐπιθεωρώντας ὁ κάθε δημιουργὸς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν του, ἀφοῦ τὰ ὁλοκληρώσει, νιώθει τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία ὡς ἐπιβράβευση τῶν κόπων του. Πλασμένος ὁ ἄνθρωπος κατ’ εἰκόνα Θεοῦ συνεχίζει τὸ δημιουργικό Του ἔργο στὸν κόσμο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, καὶ ὁ ἄνθρωπος κατὰ μίμηση Θεοῦ, ἀφοῦ ἐργαστεῖ ἔξι ἡμέρες, τὴν ἕβδομη ἀναπαύεται. Ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος, ποὺ θεσπίστηκε ἀπὸ τὸ Θεό, ὁρίζει στὴν τέταρτη ἐντολὴ τοῦ Δεκαλόγου: «ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου». Ἡ ἀφιέρωση τῆς ἕβδομης ἡμέρας στὸ Θεὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἔχει ἀνάγκη ὁ ἀνενδεὴς Θεὸς ἀπὸ λατρεῖες, τιμὲς καὶ ἀφιερώσεις. Ἡ θέσπιση τῆς ἕβδομης ἡμέρας ὡς ἀργίας ἀποτελεῖ καταξίωση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.

Στὴ συναγωγή, λοιπόν, τὸ Σάββατο βρίσκεται καὶ μία γυναίκα, ποὺ ὑποφέρει ἐδῶ καὶ δεκαοχτὼ χρόνια ἀπὸ μία κύρτωση, ποὺ δὲν τὴν ἀφήνει νὰ ἰσιώσει τὸ σῶμα της. Ὑπάκουη, ὅμως, στὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ δὲν χάνει τὴ λατρεία τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν προσήλωσή της στὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ τὴν πίστη της βλέπει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, καὶ μὲ τὸ κυριαρχικό του πρόσταγμα τὴν ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν ἀρρώστια της. Βάζοντας δὲ τὰ δημιουργικά του χέρια, ποὺ ἔπλασαν τὸν κόσμο, πάνω της, τῆς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ σταθεῖ πλέον ὄρθια. Ἡ ἀντίδρασή της ἦταν μία ἰαχὴ δοξολογίας πρὸς τὸν Δωρεοδότη Θεό.

Ἡ συγκεκριμένη εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁρίστηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες νὰ διαβάζεται σήμερα, μία Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῶν ἁγίων Προπατόρων, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ὁρόσημο στὴ λειτουργική μας πορεία πρὸς τὰ Χριστούγεννα. Κατὰ ἀγαθή, ὅμως, συγκυρία ἡ φετινὴ Κυριακὴ τυχαίνει τὴν 9η Δεκεμβρίου. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴ σύλληψη τῆς ἁγίας Ἄννης, μητέρας τῆς Θεοτόκου. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, δίκαιοι καὶ εὐσεβεῖς ἄνθρωπο,ι δὲν μποροῦσαν νὰ τεκνοποιήσουν. Μὲ τὴν ἐπέμβαση, ὅμως, τοῦ Θεοῦ ἡ Ἄννα σήμερα συλλαμβάνει «τὴν προορισθεῖσαν καὶ ἐκλεχθεῖσαν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν», γιὰ νὰ γίνει ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀναλογία ἐδῶ μὲ τὴν περικοπὴ μας εἶναι ὁλοφάνερη. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἦταν στείρα. Κυριευμένη ἀπὸ τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα δὲν μπορεῖ νὰ ὀρθώσει τὸ κορμί της, νὰ ἐπανέλθει στὸν προορισμό της, νὰ πραγματώσει τὸ καθ’ ὁμοίωσιν. Ὥσπου ἔρχεται ἡ θεία ἐπέμβαση, ὁ ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, γιὰ νὰ ὁλοκληρώσει τὸ ἔργο ποὺ ἄρχισε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Σαρκώνεται ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδας ζεῖ μὲ τὸν τρόπο τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ νὰ μπορέσει πλέον ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ ζήσει μὲ τὸν τρόπο τοῦ Θεοῦ. Δίνεται πλέον ἡ δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο νὰ ἀνορθωθεῖ, νὰ μὴν κοιτᾶ πιὰ στὴ γῆ, ἀλλὰ στὸν οὐρανό. «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν» θὰ διακηρύξει κατόπιν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, «ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».

Ὡστόσο, στὴ φιλάνθρωπη αὐτὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, πάντα θὰ ὑπάρχουν προσκόμματα καὶ ἀντιδράσεις, οἱ προκαταλήψεις, τὰ στερεότυπα, ἡ λανθασμένη ἑρμηνεία τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ἐντέλει ἡ ἀνθρώπινη κενοδοξία καὶ ὁ ἐγωισμός. Στὸ πρῶτο του κήρυγμα στὴ συναγωγὴ τῆς Ναζαρὲτ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θυμίζει στοὺς συμπατριῶτες του πώς, σύμφωνα μὲ τὸν προφήτη Ἠσαΐα, σημάδια τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία, θὰ εἶναι: «νὰ ἀναγγείλει τὸ χαρμόσυνο μήνυμα στοὺς φτωχούς, νὰ θεραπεύσει τοὺς συντριμμένους ψυχικά, νὰ φέρει στοὺς αἰχμαλώτους ἀπελευθέρωση, νὰ ἀποστείλει τοὺς ἀναπήρους ὑγιεῖς». Ἀντὶ , λοιπόν, ὁ ἀρχισυνάγωγος, ποὺ καυχᾶται ὅτι ξέρει τὸ Νόμο, νὰ σπεύσει νὰ προσκυνήσει τὸν Χριστὸ διακηρύσσοντας τὴ μεσσιανικότητά του, αὐτὸς ἀνθίσταται στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ βάζοντας ὡς πρόσχημα τὸν Νόμο. Δείχνει πὼς ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ αὐτὸ εἶναι μόνο ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀληθινὴ φιλανθρωπία. Ἂν οἱ θρησκευτικὲς διατάξεις ἀποβαίνουν εἰς βάρος τοῦ ἀνθρώπου, τότε δὲν εἶναι ἐκ Θεοῦ.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἤθελε νὰ δείξει τὴν ἀληθινὴ διάσταση τοῦ Νόμου καὶ τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ Σαββάτου. Μὲ τὸν τρόπο Του μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἀνάπαυση τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἕβδομη ἡμέρα δὲν ἦταν μία ἀπαθὴς νιρβάνα. Ὁ Θεὸς συνεχίζει καὶ τὴν ἕβδομη ἡμέρα νὰ συντηρεῖ τὸν κόσμο καὶ νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς πληγωμένους καὶ βασανισμένους. Γι’ αὐτὸ καὶ τόνιζε ὅτι: «τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο καὶ οὒχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθε γιὰ νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου. Στὴν λειτουργικὴ πορεία μας πρὸς τὰ Χριστούγεννα, ἂς συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἂς ὀρθώσουμε τὸ κορμὶ καὶ τὴν ψυχή μας πρὸς τὰ ὑψηλὰ ἀποθέτοντας κάθε βάρος ποὺ μᾶς τραβάει πρὸς τὴ γῆ στὸ πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ. Καί, σὰν τὴν ἁγία Ἄννα, ὡς γῆ καλὴ καὶ ἀγαθή, ἂς φροντίζουμε τὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ ὑποδέχεται καὶ νὰ καρποφορεῖ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔρχεται ὡς «Παιδίον Νέον». Ἀμήν.

π. Μ.Ι.Κ.   

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως