Εξετάσεις και θέματα

http://sites.google.com/site/agrinioculture/

Χθές 19 Μαΐου άνημερα της Γενοκτονίας των Ποντίων τα παιδιά εξεταζόμενα στο μάθημα της λογοτεχνίας κλήθηκαν να σχολιάσουν το διήγημα «Στου Κεμάλ το σπίτι», που ανήκει στην συλλογή «Η μόνη κληρονομιά» και γράφτηκε το 1974 από τον Γιώργο Ιωάννου. Το κείμενο πραγματεύεται τις διαδοχικές επισκέψεις μίας τουρκάλας που είχε εγκαταλείψει την Θεσσαλονίκη με την ανταλλαγή των πληθυσμών, στο σπίτι που κατοικούσε, δίπλα ακριβώς σε αυτό που γεννήθηκε Κεμάλ, που σήμερα φιλοξενεί το τουρκικό προξενείο. Είναι το ίδιο σπίτι που το 1955 οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες τοποθέτησαν μιας μικρής ισχύος βόμβα και στην συνέχεια διέδωσαν πως ανατινάχθηκε από τους Έλληνες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης με τα «Σεπτεμβριανά», κάτι που βέβαια τα παιδιά δεν θα μάθουν ποτέ γιατί πολύ απλά δεν το διδάσκονται. Την περασμένη Τρίτη στο μάθημα της ιστορίας οι μαθητές κλήθηκαν να απαντήσουν σχετικά με το Ολοκάυτωμα και τη Σφαγή των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, ενώ τη πρώτη μέρα των εξετάσεων στο μάθημα της έκθεσης οι μαθητές έπρεπε να αναπτύξουν της σκέψεις τους πάνω στις έννοιες "αυτομόρφωση, δια βίου μάθηση, αριστεία" που είναι τα δομικά υλικά με τα οποία η κα Διαμαντοπούλου χτίζει την Παιδεία με τις τάξεις των 30 μαθητών....

Τι δίδάσκονται οι Τούρκοι στο σχολείο

TΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ:

Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ'
Δημοτικού επευφημεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να
ενισχύσουν την εκπαίδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία
το αντίστοιχο βιβλίο των Τούρκων διδάσκει στους μαθητές ότι:

-Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».

-Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». (!!!)

-Σελί δα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία
είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».

-Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια
το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά
ύδατα της Τουρκίας.Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της
χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που
βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».

Αυτά και άλλα πολλά αντιλαμβάνεται κάποιος από την πρώτη κιόλας
ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα
συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου. Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα
«Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και
κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1955! με την υπογραφή του
Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά.

Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα
διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της
Τουρκίας, όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός-
ήταν τουρκικής προέλευσης!

Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες,
Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα
μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε
τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!

Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ
(Turk Yunaniliskilerive filiki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι
ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την
Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο,
ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι
ο Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης,Πυθαγόρας και Όμηρος  ήταν
όλοι τους τουρκικής καταγωγής.
Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και
διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία. ..

http://kontari.blogspot.com/2010/05/blog-post_9330.html

Η βάφτιση του Μ. Κωνσταντίνου.

...Κατόπιν έφυγε απο τον Ελενόπολη και πήγε σε προάστιο της Νικομήδειας, όπου συνεκάλεσε τους επισκόπους της περιοχής και τους είπε.

-Κάποτε, άγιοι πατέρες, επιθυμούσα να πάω στον Ιορδάνη ποταμό. Ήθελα να βαπτιστώ εκεί, όπου βαπτίστηκε ο Σωτήρας μας. Ο Θεός όμως, που γνωρίζει το συμφέρον μας, θέλει εδώ να απολαύσομε την αθανατοποιό σφραγίδα του βαπτίσματος. Θα βαπτιστώ τώρα χωρίς καμιά αναβολή. Αν μου επιτρέψει ο Θεός να συνεχίσω τη ζωή μου και μετά το βάπτισμα, θα ρυθμίσω το βίο μου  σύμφωνα με τους νόμους του Θεού. Επλίζω πως θα πετύχω τη σωτηρία μου.

Οι αρχιερείς είχαν συγκινηθεί , γιατί το "χωρίς αναβολή " του Κωνσταντίνου σήμαινε κάτι. Ο βασιλεύς προαισθανόταν το τέλος του και βιαζόνταν.

Και να , μέσα στον περίλαμπρο Ναό της Νικομήδειας βρισκόταν οι επίσκοποι της περιοχής.

Σημείωνουμε ότι ο Κωνσταντίνος βαπτίστηκε όχι μονο απο τον Ευσέβιο Νικομήδειας, όπως υποστηρίζουν κάποιοι - ήταν και ο Ευσέβιος-, αλλά απο τους επισκόπους της περιοχής, που κλήθηκαν γι' αυτό το σκοπό. Επομένως είναι λανθασμένος ο ισχυρισμός ότι αρειανός επίσκοπος βάπτισε τον Κωνσταντίνο, που συνεπάγεται δήθεν ότι το μυστήριο ήταν άκυρο. Ακόμα και αν μόνο ο Νικομήδειας βάπτιζε τον Κωνσταντίνο, το βάπτισμα ήταν έγκυρο , γιατί ο Ευσέβιος είχε χειροτονηθεί επίσκοπος κανονικά, ανεξάρτητα απο τα αιρετικά φρονήματα , που είχε στη συνέχεια.

Οι επίσκοποι ντυμένοι με τα λευκά άμφια τους , έτοιμοι για το μυστήριο του βαπτίσματος.Εξαίσιο θαύμα ήταν αυτό ,το οποίο έβλαπαν τα μάτια τους τούτη τη στιγμή. Ο Κοσμοκράτωρ, ο Μέγας, ο επιφανής Κωνσταντίνος, η απόλυτη ισχύς και δύναμη απέβαλε τα προφυρά βασιλικα ενδύματα και το στέμμα. Απέβαλε μαζί τη δόξα, το μεγαλείο , την παντοδυναμία, θολές σκιές μιάς ληξιπρόθεσμης αίγλης, και ντυμένος το λευκό χειτόνα, "εν λευκοίς", προσέρχεται στο μυστήριο του βαπτίσματος. Με το πρόσωπο κόκκινο απο σεμνότητα, με το κεφάλι ασκεπές σαν βρέφος, με το κορμί στητό σαν κυπαρίσσι και το πρόσωπο σκυμμένο προς τη γη , φαντάζει σαν ουράνιος άγγελος. Ο επίσκοπος τεμει απο συγκίνηση , όταν προφέρει τις λέξεις.

-Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Κωνσταντίνος. Βαπτίζεται ο βασιλεύς Κωνστατίνος...

ΜΟΝΑΧΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ ΝΤΙΤΟΡΑ
Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗς ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
(Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου)

Δύο Θαύματα στο Άγιον Όρος

 
 Του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Φίλος της μοναστικής ζωής δεν είμαι, αλλά φίλος του Αγίου Όρους βεβαίως ναι. Στο Όρος πήγα όλο κι όλο δυο φορές-μια το 1959 και μια πριν δέκα χρόνια- και γύρισα με αρκετές εντυπώσεις , άλλοτε καλές κι άλλοτε κακές.

***

(1959)

Με αποζημιίωσε όμως η Σιμωνόπετρα. Εντυπωσιακό μοναστήρι, αλλά η ανηφόρα δεν υποφερόταν. Ανεβήκαμε πολλοί , αλλα ευτυχώς εκεί μας δεχτηκαν με αγάπη. εμένα δε μου ζήτησαν διαμονητήριο, ούτε φέρθηκαν άγαρπα σε δύο ξένους που ήταν καθολικοί. Η ιδιότητα μου ως βιβλιοθηκάριος τους ενυπωσίασε, αλλά το σπουδαιότερο, είχα συστατική επιστολή του μητροπολίτη Θεσσαλινίκης Παντελεήμονος Παπαγεωργίου (αυτού που τον έδιωξε άσπλαχνα η χούντα και η μεταπολιτευση δεν τον αποκατέστησε). Αμέσως μου άνοιξαν οι πόρτες της βιβλιοθήκης, με τους σπάνιους κώδικες και τα παλαίτυπα και ο βιβλιοθηκάριος μου έκανε μια λαμπρή ξενάγηση. Για χατίρι μου ο ηγούμενος επέτρεψε σε δύο Ελβετούς αρχιτέκτονες, που κι αυτοί είχαν συστατικές επιστολές, να φωτογραφίσουν μινιατούρες απο παλιούς κώδικες, και μάλιστα στη φωτογράφηση βοήθησα κι εγώ. (Δυστυχώς, οι δύο αρχιτέκτοες αποδείχτηκαν αναξιόπιστοι: δε μου έστειλαν ποτέ τις φωτογραφίες που μου υποσχέθηκαν. 'Εχουν δίκιο οι πατέρες που βλέπουν τους ξένους με μισό μάτι). Ωστόσο, το σημαντικότερο γεγονός που ζήσαμε στη Σιμωνόπετρα ήταν άλλο: Πρίν απο τρείς μέρες είχε πεθάνει ένας μοναχός και η σορός που ήταν εκεθημένη σε κοινή θέμα. Η αγιότητα του ανδρός φαινόταν και απο το ότι, αν και είχαν περάσει τρείς μέρες, το χέρι του δεν είχε κοκαλώσει αλλά μπορούσε κανείς να το κινήσει προς κάθε κατεύθυνση. Αυτό έκανε και ο ηγούμενος θέλονας να δείξει στους επισκέπτες ότι επρόκειτο περί θαύματος, πράγμα που το επιβεβαίωσε και κάποιος γιατρός, ως εκπρόσωπος της επιστήμης, που είχε αρευρεθεί μαζί μας. Όντως επρόκειτο για θαύμα που το είδα. Η εμπειρία στη σιμωνόπετρα μου έμεινε αξέχαστη.

***

Και τώρα θα πω για ένα θαύμα που μου έτυχε -πιστεύω στα θαύματα- και που δέθηκε κι αυτό με τη ζωή μου. Στη Δάφνη είχα αγοράσει μια μικρή καλοτυπωμένη ρεπροντουξιόν(αναπαγαγωγή αγιογραφίας) που έδειχνε  τον άγιο Δημήτριο, έργο του Πανσέληνου που βρισκόταν στο Πρωτάτο. Τη ρεπροντουξιόν αυτή την είχε τυπώσει ο σπουδαίος βυζαντινολόγος Andre Grabat στο Παρίσι και πού γουστάριζα να την αποκτήσω, μα δεν την έρβικα ούτε στη Θεσσαλονίκη ούτε στην Αθήνα. Και τη βρήκα στη Δάνφη!  Την κρατούσα στο χέρι για να μην τσαλακωθεί μέσα στον εκδρομικό μου σάκο. Θα πήγαινα  απο ένα μοναστήρι σε κάποιο άλλο και θα έκανα δρόμο τεσσάρων ωρών. Ο ήλιος  έγερνε και άρχισα να φοβάμαι το δάσος. Επιλέον είχα κάνει και λάθος και κινδύνευα να χαθώ. Ο δρόμος που είχα πάρει  δεν οδηγούσε πουθενά και χάνοντα μέσα στα χόρτα, ενω το έδαφος μου φαίνονταν ολισθηρό και ύποπτο. Έντρομος υποψιάστηκα πως πήγαινα κατευθείαν σε ένα γκρεμό. Καταπτοημένος παρακάλεσα τον άγιο Δημήτριο να με σώσει και έβαλα μια κραυγή ''Βοήθεια! Βοήθεια!". Ξαφνικά, μέσα στη μαύρη μου απελπισία, ακούω πίσω μου μια δυνατή φωνή ''Πίσω!Πίσω!".  Σταμάτησα απότομα, έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω και τότε είδα πως ήμουν ακριβώς στο χείλος ενός γκρεμού. Πάντως, είχα σωθεί. Προσπαθώντας να δω απο που ακούστηκε η φωνή, πρόσεξα ένα σπιτάκι, κάπου πεντακόσια βήματα απόσταση, και στο μπαλκόνι φαινόταν κάποιος που μου φώναζε κουνώντας τα χέρια του. Σταυροκοπήθηκα με ανακούφιση , ξαναφίλησα τον άγιο Δημήτριο και άρχισα να βαδίζω προς το σπιτάκι για να μου πουν  ποιό δρόμο να πάρω. Και σκέφτηκα πόσο ήμουν ανόητος που ήθελα τον άγιο σαν ένα συλλεκτικό είδος, ξεχνώντας πως οι άγιοι είναι ζωντανές εικόνες παρουσίες στη ζωή μας.

Σχόλια δικά μας: Δεν ξέρουμε  και δεν μας ενδιαφέρει βέβαια πόσο Χριστιανός είναι ή δεν ειναι ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος αλλά όπως  σε ένα περιβόλι υπάρχουν πολλά μέσα,  απο λουλούδια μέχρι έντομα και ερπετά έτσι κι εμείς, διαβάσαμε ολόκληρη τη διήγηση του, αλλά κρατήσαμε το άνθος που ομορφαίνει και βοηθάει τις καρδιές μας. Νομίζουμε ότι ότι ζητάει ο καθένας κατα τον πόθο της καρδιάς του και της πίστης του το βρίσκει.

Είναι χαρακτηριστικό των Αγιορειτών Πατέρων ότι μετά την κοιμησή τους δεν παρουσιάζουν το φαινόμενο της ακαμψίας, όπως   αναφέρεται στην παραπάνω διήγηση ως θαύμα.