Ερ.:«Είναι δυνατό να μετανοήση κανείς και να σωθεί;»« Όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και σώζομαι εάν μετανοήσω;»
Απ. : «Ασφαλώς. Βεβαιότατα. Ο Κύριος μας έχει τη δύναμη να εξαλείφει τα αμαρτήματα σε τέτοιο βαθμό , ώστε ούτε ίχνος να μη μείνει. Στην περίπτωση των ιατρών του σώματος αυτό μερικές φορές είναι αδύνατο. Γι' αυτό , ενώ το τραύμα θεραπεύεται , η ουλή μένει. Ο Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα , ούτε ούλη αφήνει ούτε ίχνος επιτρέπει να μείνει, αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και την ομορφιά, μαζί με την απαλλαγή της τιμωρίας δίνει και τη δικαιοσύνη, και κάνει εκείνον που είχε αμαρτήσει ίσο με εκείνον που δεν έχει αμαρτήσει. Γιατί εξαλείφει το αμαρτήματα και το κάνει ούτε καν να υπάρχει και σαν μα μην έγινε. Τόσο πολύ τέλεια το εξαλείφει, χωρίς να μένει ούτε ουλή ούτε ίχνος σημάδι αποδεικτικό ούτε δείγμα».
Ερ.:«Ο νόμος είναι κοπιαστικός. Ο Θεός μας ζητά αδύνατα».
Απ.:«Κλείσε το στόμα σου , μη κατηγορείς τον Κύριο∙ γιατί δεν αποτελεί αυτό δικαιολογία, αλλά προσθήκη της αμαρτίας πολύ πιο χειρότερη από την προηγούμενη. Αυτοί που λένε παρόμοιες δήθεν δικαιολογίες μοιάζουν με τον δούλο που πήρε ένα τάλαντο χωρίς να το αξιοποιήσει, και όταν θέλησε να δικαιολογηθεί είπε∙« Ήξερα ότι είσαι σκληρός θερίζεις όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ' όπου δεν εσκόρπισες». Μη κατηγορείς τον Κύριο ∙ δεν πρόσταξε αδύνατα. Κι αυτό φαίνεται απ' το ότι υπάρχουν άνθρωπο που όχι απλώς το τηρούν αλλά και τα υπερβαίνουν. Π.χ υπάρχουν άνθρωποι όχι απλώς ηθικοί αλλά και παρθένοι εντελώς. Υπάρχουν άνθρωποι όχι απλώς ελεήμονες αλλά και εντελώς ακτήμονες Όλα αυτά δείχνουν την ευκολία των προσταγμάτων του Θεού. Δεν θα τα υπερέβαιναν αυτά, αν δεν ήταν εύκολα. Εύκολα λοιπόν τα προστάγματα του Θεού και όχι δύσκολα. Τώρα αν σε πολλούς φαίνονται δύσκολα τα προστάγματα του ευαγγελίου , είναι δύσκολα όχι από τη φύση τους αλλ' εξ αιτίας της ραθυμίας των ακροατών. Η δυσκολία δεν βρίσκεται στη φύση των πραγμάτων, αλλά στην προαίρεση των ανθρώπων. Και ότι αυτό είναι αληθινό γίνεται φανερό από το εξής. Το μέλι έχει φύση γλυκιά και ευχάριστη, αλλά στους ασθενείς είναι πικρό και αηδιαστικό. Όχι όμως από τη φύση του αλλά εξ αιτίας της ασθένειας εκείνων. Έτσι και ο νόμος , αν φαίνεται ότι είναι βαρύς αυτό προέρχεται όχι από τη φύση του, αλλ' από τη ραθυμία μας.»
«Κανείς λοιπόν ας μη απελπίζεται για τη σωτηρία του. Δεν είναι φυσική η κακία∙ έχουμε τιμηθεί με προαίρεση και ελεύθερα. Είσαι τελώνης; Μπορείς να γίνεις ευαγγελιστής. Είσαι βλάσφημος; Μπορείς να γίνεις απόστολος. Είσαι ληστής; Μπορείς να λεηλατήσεις τον παράδεισο. Είσαι μάγος; Μπορείς να προσκυνήσεις τον Κύριο. Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που να μη σβήνεται με τη μετάνοια. Γι΄αυτό ο Κύριος διάλεξε τους πιο καλούς καρπούς της πονηρίας, για να μη μπορεί κανείς στο τέλος ν' απαλλαγεί από την κατηγορία.»
«Πρόσεχε τι σου κάνει ο διάβολος. Δύο είναι αυτά∙ αμαρτία και μετάνοια∙ η αμαρτία είναι τραύμα , η μετάνοια φάρμακο. Η αμαρτία έχει ντροπή , ενώ η μετάνοια έχει την παρρησία∙ η αμαρτία προκαλεί το σάπισμα, η μετάνοια προκαλεί την θεραπεία∙ την τάξη αυτή την αντέστρεψε ο σατανάς, και έδωσε την παρρησία στην αμαρτία και τη ντροπή στη μετάνοια. Μήπως το φάρμακο προξενεί τη σαπίλα; μήπως το τραύμα παρέχει τη θεραπεία; «Λέγε γάρ τας ανομίας σου πρώτος, ίνα δικαιωθείς» , και «δίκαιος εαυτού κατήγορος εν πρωτολογία» . Δεν καταλαβαίνουμε ότι μ'αυτήν την ανατροπή των πραγμάτων ο σατανάς και στην αμαρτία μας σέρνει και από τη μετάνοια μας αποτρέπει.»
«Τι ντρέπεσαι τώρα; Όταν πόρνευες δεν ντρεπόσουν, όταν παίρνεις το φάρμακο ντρέπεσαι; Όταν απαλλάσεις τον εαυτό σου από την αμαρτία ντρέπεσαι; Τότε όφειλες να ντρέπεσαι, όταν αμάρτανες ,τώρα που δίνεσαι δίκαιος όχι».
«Δεν περιμένει ο Θεός να περάσει χρόνος από τη μετάνοια ∙είπες την αμαρτία σου δικαιώθηκες ∙ μετανόησες, ελεήθηκες. Δεν απομακρύνει την αμαρτία ο χρόνος, αλλ' ο τρόπος εκείνου που μετανοεί σβήνει την αμαρτία ∙ είναι δυνατό να περάσει πολύς χρόνος και να μη επιτύχει κάποιος τη σωτηρία, και άλλος πάλι μέσα σε λίγο χρόνο , αφού εξομολογηθεί ειλικρινά , ν' απαλλαχθεί από την αμαρτία.»
«Πω πω, πόση ακριβολογία για τον δίκαιο. πω πω , πόση μεγαλοδωρία προς τον αμαρτωλό! Τόσους ποικίλους και διαφόρους τρόπους επινοεί , χωρίς αυτός ν ' αλλάξει , αλλά μοιράζοντας χρήσιμα τη μεγάλη του αγαθότητα∙ και άκου πως. Τον αμαρτωλό κ' εκείνον που επιμένει στις αμαρτίες, αν τον φοβίσει, τον οδηγεί στην απόγνωση και στη στέρηση της ελπίδας, ενώ τον δίκαιο , αν τον μακαρίσει , χαλαρώνει τον τόνο της αρετής του , και επειδή μακαρίσθηκε ήδη, τον κάνει αδιάφορο στην προθυμία προς την αρετή. Γι' αυτό τον αμαρτωλό τον ελεεί , ενώ τον δίκαιο τον φοβίζει.».
«Και υπάρχει και κάτι άλλο παράξενο και παράδοξο∙ επειδή τα αμαρτήματα θεωρούνται σαν χρέη , στους αμαρτωλούς που μετανοούν χαρίζει και το κεφάλαιο, ενώ από τους δίκαιους απαιτεί και τους τόκους. Έτσι ο δούλος που χρωστούσε μύρια τάλαντα , μόλις είπε Κύριε,« μακροθύμησον επ' εμοί και πάντα αποδώσω», ο Κύριος δεν περίμενε να τον εξοφλήσει, αλλά θεώρησε την εξομολόγηση εξόφληση του χρέους. Ενώ στην παραβολή των ταλάντων από τους δικαίους απαιτεί και τόκους. «Δια τι γαρ ούκ εδώκατε το αργύριον μου τοις τραπεζίταις, καγώ ελθών συν τόκοις απήτησα;». Όπως εμείς απαιτούμε από τους πλούσιους πολλά και δεν τους χαρίζουμε τίποτα, ενώ τους φτωχούς τους λυπούμαστε και τους ελεούμε, έτσι και ο Θεός. Διότι θεωρεί τον δίκαιο πλούσιο και τον αμαρτωλό πτωχό».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου