Προσευχή και για τους άπιστους άρχοντες

«Παρακαλώ λοιπόν πρώτα απ’ όλα να κάμνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις και ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους , για τους βασιλείς και για όλους εκείνους που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις, για να ζούμε βίο ήρεμο και ήσυχο, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα…» ( Α΄ Τιμ. 2, 1-2 ) .

Τι σημαίνει όμως το «πρώτα απ’ όλα»; Δηλαδή στην καθημερινή λατρεία. Και αυτό το γνωρίζουν οι μύστες, ότι γίνεται δηλαδή κάθε μέρα, και το πρωί και το εσπέρας. Ότι προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο και για τους βασιλείς και για όλους που βρίσκονται σε αξιώματα.

Αλλ’ ίσως κάποιος να ισχυρισθή ότι δεν μίλησε για όλους, αλλά μόνο για τους πιστούς. Και όταν λέγη «για τους βασιλείς»; Διότι τότε  οι βασιλείς δεν ήσαν θεοσεβείς, αλλά για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα διαδέχονταν οι ασεβείς τους ευσεβείς. Έπειτα για να μη θεωρηθή κολακεία η υπόθεσις είπε πρώτα «για όλους» και κατόπιν «για τους βασιλείς» . Διότι αν έλεγε μόνο για τους βασιλείς , μπορεί κάποιος να το σκεπτόταν αυτό. Επειδή ήταν φυσικό η ψυχή του χριστιανού να ναρκώνεται ακούγοντας αυτά και να μην αποδέχεται τη συμβουλή, εφ’ όσον πρέπει την ώρα των μυστηρίων να προσευχηθή για τον ειδωλολάτρη, πρόσεχε τι λέγει και πως τοποθετεί το κέρδος, για να δεχθής έστω και με τον τρόπο αυτό τη συμβουλή∙ «Για να περνάμε», λέγει, «ήρεμη και ήσυχη ζωή». Δηλαδή η σωτηρία εκείνων είναι δική μας ξενοιασιά∙ και κάνει ό,τι ακριβώς έκανε γράφοντας και στην επιστολή προς τους Ρωμαίους , όπου προτρέποντας τους να πείθωνται στους άρχοντες, λέγει «Αν όχι από ανάγκη, αλλά από συνείδησι» ( Ρωμ .13,5 ) . Διότι ο Θεός ώρισε τις εξουσίες για κοινή ωφέλεια. Πώς λοιπόν δεν είναι παράξενο αυτοί να στρατεύωνται και να πολεμούν, για να είμαστε εμείς σε ασφάλεια, ενώ εμείς να μην προσευχώμαστε γι’ αυτούς που κινδυνεύουν και στρατεύονται;

Ώστε το πράγμα δεν είναι κολακεία, αλλά είναι θέμα δικαιοσύνης. Διότι αν αυτοί δεν σώζονταν και δεν είχαν επιτυχία στους πολέμους, υποχρεωτικά και μεις θα ζούσαμε ανάμεσα σε ταραχές και θορύβους. Διότι ή θα έπρεπε και μεις οι ίδιοι να στρατευθούμε, αν σκοτώνονταν εκείνοι, ή να φύγουμε και να περιπλανώμαστε παντού. Αυτοί είναι σαν κάποια οχυρώματα που φυλάγουν εκείνους που βρίσκονται μέσα για να ζουν με ειρήνη.

«Δεήσεις», λέγει, «προσευχές, εντεύξεις, ευχαριστίες». Πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για τα αγαθά που δίνει στους άλλους∙ όπως το ότι ανατέλλει τον ήλιο για πονηρούς και αγαθούς και το ότι βρέχει για δικαίους και αδίκους. Βλέπεις ότι όχι μόνον με την προσευχή, αλλά και με την ευχαριστία μας συνενώνει και μας συγκολλάει;

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους