Το παράπονο, Γέροντα, έχει σχέση μέ τήν αχαριστία; Ναι μπορεί μάλιστα κάποιος, ένώ τόν φροντίζουν γιά το καλό του, νά μήν το καταλαβαίνη, νά νιώθη αδικημένος καί νά παραπονηται. Άν δέν παρακολουθη τόν εαυτό του, μπορεί, όταν κάνη ένασφάλμα καί τοϋ λένε νά προσεχή, νά νομίζη ότι τόν αδικούν καί νά φθάνη στην αναίδεια. Μιά αδελφή λ.χ. βάζει περισσότερο φάρμακο καί καίει μέ το ράντισμα τά φύλλα άπό τις ελιές. Της κάνουν παρατήρηση καί, αντί νά συναισθανθήτο λάθος της καί νά πή ¨εύλόγησον, νιώθει αδικημένη καί κλαίει. ¨Μέ αδικούν, λέει.
Άν έπεφτε ακρίδα καί χαλούσε τά δένδρα, δέν θά μιλούσαν, ένώ τώρα πού τά χάλασα εγώ, φωνάζουν. Χριστέ μου, μόνον Έσύ μέ καταλαβαίνεις, καί δώσ' του δάκρυα! Μπορεί νά νιώθη καί χαρά, γιατί σκέφτεται ότι θά έχη μισθό άπό τήν αδικία πού δέχτηκεκαι να εύγνωμονη τον Χριστό! Αυτό είναι μιά λανθασμένη κατάσταση, είναι μεγάλη πλάνη.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 14ΦΕΒ 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου