ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. 8, 5-13)

Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ ἑκατόνταρχου ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς. Σέ ὅλα τά θαύματα πού διηγοῦνται οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές ὁ θεάνθρωπος Κύριος εἶναι ἡ θεία προσωπικότητα πού κυριαρχεῖ μέ δύναμη, μέ τό θεϊκό μεγαλεῖο, τή σοφία καί κυρίως μέ τήν ἀγάπη. Αὐτοί, στούς ὁποίους παρέχεται ἡ εὐεργεσία τῆς θεραπείας ἤ οἱ συγγενεῖς τους διαθέτουν πίστη. Μέ αὐτή κατορθώνουν νά ἐφελκύσουν τή θαυματουργική δύναμη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί νά ἀπολαύσουν τή χαρά τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ὑγείας τους. Ὁ ἑκατόνταρχος ὅμως τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς παρουσιάζει ἕνα ἀσυνήθιστο καί ἀξιοζήλευτο σύμπλεγμα ἀρετῶν πού τόν καθιστᾶ περισσότερο ἄξιο προσοχῆς καί μιμήσεως.

Μόλις ὁ Χριστός μπαίνει στήν Καπερναούμ παρουσιάζεται μπροστά του ὁ ἑκατόνταρχος. ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ καί τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τό δοῦλο του, ὁ ὁποῖος ὑπέφερε ἀπό δεινή παραλυσία. Ὁ Κύριος ἐξετίμησε καί τά αἰσθήματα τοῦ ἑκατόνταρχου καί τή λεπτότητα μέ τήν ὁποῖα πλησίασε καί ἀμέσως ἀνταπροκρίθηκε στό αἴτημα νά μεταβεῖ στό σπίτι γιά νά τόν θεραπεύσει. Ὁ ἑκατόνταρχος ἀπάντησε ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά τόν δεχθεῖ στό σπίτι του καί παρακαλεῖ ἕνα λόγο νά πεῖ ὁ Χριστός καί φθάνει γιά νά θεραπευθεῖ ὁ δοῦλος του. Τότε ὁ Χριστός θαύμασε καί εἶπε σ’ ἐκείνους πού τόν ἀκολουθοῦσαν: «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι οὔτε μεταξύ τῶν Ἰσραηλιτῶν δέν βρῆκα τόσο μεγάλη πίστη». Καί φυσικά μ’ ἕνα Του λόγο ὁ δοῦλος τοῦ ἑκατόνταρχου, «ἰάθη ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ», ἀμέσως ἔγινε καλά.

Ἀξίζει νά παρατηρήσουμε πιό προσεκτικά καί τό διάλογο πού ἔκανε ὁ Χριστός μέ τόν ἑκατόνταρχο καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐκδηλώθηκε τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἑκατόνταρχου γιά τό δοῦλο καί τά λόγια πού εἶπε ὁ Χριστός γιά τούς «υἱούς τῆς βασιλείας».

Παρουσιάζεται ὁ ἑκατόνταρχος, ὁ εἰδωλολάτρης, νά ἔχει ταπείνωση, νά ἐκδηλώνει ἀγάπη καί νά εἶναι γεμᾶτος πίστη. Ὁ ἑκατόνταρχος ἦταν ἀνώτερος ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Οἱ Ρωμαῖοι βρίσκονταν στήν Παλαιστίνη ὡς δυνάμεις κατοχῆς. Τό θαῦμα ἔγινε στήν Καπερναούμ, ὅπου ὁ ἑκατόνταρχος ἀσκοῦσε τά στρατιωτικά καθήκοντά του. Εἶχε, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε, ἀνθρώπους πολλούς στήν ἐξουσία του. Ὅλες οἱ δικαιοδοσίες του μποροῦσαν νά τόν ἐπηρεάσουν καί νά τόν ἔχουν κάνει ὑπερήφανο, ἀλαζόνα καί ἄκαμπτο. Ὅμως αὐτός ἀποδεικνύεται ταπεινός σέ βαθμό ἀνέλπιστο. «Κύριε, δέν εἶμαι ἱκανός νά μπεῖς στό σπίτι μου». Δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἄξιο νά φιλοξενήσει τό Χριστό, θεωροῦσε τόν ἑαυτό του πολύ μικρό γιά μιά τέτοια ἐπίσκεψη.

Ἡ ὁμολογία του αὐτή ἦταν πηγαία καί αὐθόρμητη. Δέν εἶναι τό ὅτι ταπεινώνεται καί δηλώνει δημόσια τήν ἀναξιότητά του, ἀλλά αὐτό πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι ὅτι ἀναγνωρίζει τό Χριστό ὅπως Ἐκεῖνος φανερωνόταν, σάν Λυτρωτή καί Σωτήρα. Σάν παντοδύναμο πού ἀρκοῦσε ὁ λόγος του γιά νά δώσει καί ἀπό μακρυά τή σωτηρία. Αὐτό εἶναι πολύ διδακτικό γιά μᾶς. Ὄχι μόνο νά εἴμαστε ταπεινοί, ὅσο ψηλά κι ἄν στεκόμαστε, ὅσα χαρίσματα κι ἄν ἔχουμε, ἀλλά νά δεχόμαστε τό Χριστό, ὅπως Αὐτός φανερώθηκε κι ὄχι ὅπως ἡ δική μας φαντασία τόν πλάθει.

Ἔδειξε ταπείνωση ὁ ἑκατόνταρχος γιατί εἶχε ἀγάπη. Ἀγάπη μεγάλη, αὐθόρμητη καί ἀνυπόκριτη. Ἀγάπη σ’ ἕνα συνάνθρωπο, πού εἶναι συγχρόνως δοῦλος. Σέ μιά ἐποχή πού ἡ δουλεία ἦταν θεσμός κατοχυρωμένος, ὁ ἑκατόνταρχος μέ τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης του σπάει τά δεσμά τῆς δουλείας, ἐλευθερώνεται ὁ ἴδιος, ἐλευθερώνει τόν ἀδελφό του, τόν φέρνει ψυχικά πολύ κοντά του καί τοῦ χαρίζει ὑγεία διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη τοῦ ἑκατόνταρχου εἶναι αὐτή πού τόν ἔκανε νά διακρίνει τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἄσχετα ἀπό τήν καταγωγή του καί τήν κοινωνική του θέση. Ἐκεῖ πού τό καταστημένο τῆς ἐποχῆς του δέν ἔβλεπε τίποτε περισσότερο ἀπό ἕνα ζῶο, αὐτός βλέπει τόν ἄνθρωπο, τό πλάσμα Θεοῦ, πού εἶναι ἄξιο ἀγάπης καί ἀνθρωπιᾶς. Παρακαλεῖ τό Χριστό γιά τό δοῦλο του, ὅπως θά παρακαλοῦσε γιά κάποιο ἀπό τά παιδιά του.

Μπροστά στό Χριστό τοποθετεῖται σωστά ὁ Ρωμαῖος ἀξιωματικός. Μπορεῖ νά ἔχει δύναμη νά διατάξει, ἀλλά ἡ ἐξουσία δέν τόν τυφλώνει. Ἔχει μάτια καθαρά γιά νά διακρίνει τήν ἀπροσμέτρητη ἀπόστασή του ἀπό τό Χριστό. Ἡ αὐτογνωσία του τόν ὁδηγεῖ στή Θεογνωσία. Ἡ δήλωσή του «Κύριε οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθης» θυμίζει τήν προσευχή τοῦ Ἰωάννη «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».

Ὅλα ὅμως αὐτά τά κατόρθωσε ὁ ἑκατόνταρχος γιατί εἶχε βαθιά καί ἀκλόνητη πίστη. Μιά πίστη πού κάνει καί τό Χριστό νά δείξει τό θαυμασμό Του. Μιά πίστη πού δέν εἶχαν αὐτοί πού θεωροῦσαν τούς ἑαυτούς τους ὅτι θά κληρονομοῦσαν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοί πού ἦταν οἱ «υἱοί τῆς βασιλείας».

Ἐδῶ ὁ Χριστός ξακαθαρίζει τά πράγματα καί φανερώνει ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο κατεστημένο, πού μεταβιβάζεται κληρονομικά, λόγω καταγωγῆς, ἀλλά μιά κοινωνία ἀγάπης πρός τό Θεό καί τόν συνάνθρωπο ὡς ἀδελφό. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποῖα ἁγιάζεται ὁ ἄνθρωπος καί μέ τά μυστήρια της θεραπεύεται, λυτρώνεται, σώζεται. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 28 Ιουνίου 2015 - Δ´ Ματθαίου

Καρπὸς

τῆς καινούριας ζωῆς σας

εἶναι ἡ ἁγιοσύνη,

καὶ τὸ τέλος

τῆς πορείας σας

εἶναι

ἡ αἰώνια ζωή.

(῾Ρωμ. στ´ 18-23)

Αδελφοί, ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. ᾿Ανθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ῞Ωσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. ῞Οτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. Τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; Τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. Νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, εἶστε ἐλεύθεροι πιὰ ἀπὸ τὸν ζυγό τῆς ἁμαρτίας κι ὑπηρετεῖτε τὸ καλὸ καὶ τὸ δίκαιο. Χρησιμοποιῶ τὴν ἀνθρώπινη εἰκόνα τῆς δουλείας, γιατὶ δὲν μπορεῖτε ἀλλιώτικα νὰ μὲ καταλάβετε. Παλιότερα εἴχατε ὑποδουλώσει ὅλο τὸ εἶναι σας σὲ πάθη καὶ πράξεις ἀντίθετες στὸ θεϊκὸ θέλημα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ζεῖτε ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. ῎Ετσι πρέπει καὶ τώρα νὰ ὑποδουλώσετε ὅλο τὸ εἶναι σας στὸ θεϊκὸ θέλημα, γιὰ νὰ βρεθεῖτε κοντὰ στὸν Θεό. Μὴν ξεχνᾶτε πώς, ὅσον καιρὸ ἤσασταν ὑπόδουλοι στὴν ἁμαρτία, ἤσασταν μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ποιὸ ἦταν τὸ κέρδος σας ἀπὸ τὴ διαγωγή σας ἐκείνη; Ντρέπεστε τώρα γι’ αὐτήν, γιατὶ ὁδηγοῦσε τελικὰ στὸν θάνατο. Τώρα ὅμως εἶστε ἐλεύθεροι πιὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κι ἀνήκετε στὸν Θεό. Καρπὸς τῆς καινούριας ζωῆς σας εἶναι ἡ ἁγιοσύνη, καὶ τὸ τέλος τῆς πορείας σας εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Γιατὶ ὁ μισθὸς ποὺ δίνει ἡ ἁμαρτία εἶναι ὁ θάνατος, ἐνῶ τὸ δῶρο ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὴν ὁποία ἔφερε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας. 

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3042:o-apostolos-tis-kyriakis-28-iouniou-2015-d-matthaiou&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 28 Ιουνίου 2015 - Δ´ Ματθαίου

Σᾶς βεβαιώνω

πὼς τόση πίστη

οὔτε ἀνάμεσα

στοὺς ᾿Ισραηλίτες

δὲν βρῆκα.

(Μτθ. Η´ 5-13)

Εῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσελθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ᾿Εγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. ᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται  μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ῞Υπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, μόλις μπῆκε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν Καπερναούμ, τὸν πλησίασε ἕνας  ἑκατόνταρχος καὶ τὸν παρακαλοῦσε μ᾿ αὐτὰ τὰ λόγια· «Κύριε, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος στὸ σπίτι, παράλυτος, καὶ ὑποφέρει φοβερά». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοῦ λέει· «᾿Εγὼ θὰ ἔρθω καὶ θὰ τὸν θεραπεύσω». ῾Ο ἑκατόνταρχος τοῦ ἀποκρίθηκε· «Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ δεχτῶ στὸ σπίτι μου· πὲς ὅμως μόνον ἕνα λόγο, καὶ θὰ γιατρευτεῖ ὁ δοῦλος μου. Εἶμαι κι ἐγὼ ἄνθρωπος κάτω ἀπὸ ἐξουσία, καὶ ἔχω στρατιῶτες στὴ διοίκησή μου· λέω στὸν ἕνα “πήγαινε” καὶ πηγαίνει, καὶ στὸν ἄλλο “ἔλα” καὶ ἔρχεται, καὶ στὸν δοῦλο μου “κάνε αὐτὸ” καὶ τὸ κάνει». ῞Οταν τὸν ἄκουσε ὁ ᾿Ιησοῦς, θαύμασε καὶ εἶπε σ᾿ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦσαν· «Σᾶς βεβαιώνω πὼς τόση πίστη οὔτε ἀνάμεσα στοὺς ᾿Ισραηλίτες δὲν βρῆκα. Καὶ σᾶς λέω πὼς θά ᾿ρθουν πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολὴ καὶ δύση καὶ θὰ καθίσουν μαζὶ μὲ τὸν ᾿Αβραάμ, τὸν ᾿Ισαὰκ καὶ τὸν ᾿Ιακὼβ στὸ τραπέζι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐνῶ οἱ κληρονόμοι τῆς βασιλείας θὰ πεταχτοῦν ἔξω στὸ σκοτάδι· ἐκεῖ θὰ κλαῖνε, καὶ θὰ τρίζουν τὰ δόντια τους». ῞Υστερα εἶπε στὸν ἑκατόνταρχο ὁ ᾿Ιησοῦς· «Πήγαινε, κι ἂς γίνει αὐτὸ ποὺ πίστεψες». Καὶ γιατρεύτηκε ὁ δοῦλος ἐκείνη τὴν ὥρα.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3041:to-evaggelio-tis-kyriakis-28-iouniou-2015-d-matthaiou&catid=32&Itemid=145

Δεν νοείται χριστιανός απογοητευμένος, ανυπόμονος, ανέλπιδος!

Πίσω από τον ανθρώπινο πόνο, την πικρή δοκιμασία, την κουραστική στενοχώρια και τη φοβερή θλίψη κρύβεται το φιλόστοργο μάτι του Θεού. Η αφύπνιση από τη ζωή της ύλης, της ηδονής, της καλοπέρασης και του ατομισμού θα φέρει τον άνθρωπο στην πνευματική ενατένιση, την ορθή όραση, την εγνωσμένη μελέτη, στην απομάκρυνση του θολού άγχους. Ο άνθρωπος έχει πολλές και άγνωστες εσωτερικές δυνάμεις. Μη λυγίζει εύκολα, μη πέφτει απερίσκεπτα, μη μένει κάτω, μη κυριεύεται από την απόγνωση. Μάλιστα δεν νοείται χριστιανός απογοητευμένος, ανυπόμονος, ανέλπιδος, κακομοίρης, κατσούφης και αγνώμων. Τώρα είναι η ώρα να φανεί η πίστη, να δοθούν εξετάσεις, να κριθεί η γνησιότητα της πίστεως του καθενός. Να μη μένει σε λόγια. Στους πειρασμούς, τις δοκιμασίες, τις θύελλες φαίνεται η αληθινότητα του πιστεύω μας. Ο πόνος φανερώνει τη νόσο. Ο πόνος μπορεί να γίνει ιατρός. Είναι ανάγκη να πονέσουμε για να συμπονέσουμε. Ο πόνος, είναι αλήθεια, μπορεί να μαλακώσει τον άνθρωπο και να γίνει ευλογία και μπορεί να τον σκληρύνει και να του γίνει μαρτύριο, βάσανο ή κατάρα. Όπως λένε, οι θερμές ακτίνες του ήλιου λιώνουν το κερί και σκληραίνουν τη λάσπη. Έχει ιδιαίτερη σημασία η ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου.

Είναι πολλοί οι λόγοι που θα έπρεπε ο άνθρωπος ανυποχώρητα να αγωνίζεται συνεχώς.Η απελπισία είναι ανεπίτρεπτη. Η υπομονή είναι πάντοτε απαραίτητη. Δεν είμαστε μόνοι αγωνιζόμενοι στη ζωή. Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται, λέει σωστά ο λαός μας. Φουρτούνα, συννεφιά, μπόρα είναι και θα περάσει. Ξεφύγαμε κι εμείς απρόσεκτα. Καιρός να επιστρέψουμε πιο συνετά στην ευθεία, στο μέσον, το μέτρο, τη μετρημένη ζωή. Είναι μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία σημαντική.

+ μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι -Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου

 

Μερικοὶ λένε: «Σ᾿ αυτόν τον Ναὸ τον μικρό, τον κατανυκτικο, ζω την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό δεν την ζω. Αν είναι κανένα εξωκλήσι σοβατισμένο άσπρο, δεν νιώθω τίποτε· αν όμως είναι αγιογραφημένο, έχη καλό τέμπλο κ.λπ., εκεί ζω την Θεία Λειτουργία!».
Αυτὰ είναι για έναν άνθρωπο που δεν έχει όρεξη να φάη και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.

– Δηλαδή, Γέροντα, αυτὰ δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;
– Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά. 

 

Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φως, κατανυκτικό Ναό. Χωρὶς αυτά δεν θα μπορει να προσευχηθεί.Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιὰ ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν.

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι * καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του.

* Βλ. Α´ Κορ. 3, 16 καὶ 6, 19

Πηγή:  proskynitis.blogspot.gr

Παθοκτόνοι και όχι σωματοκτόνοι

Παρέβαλεν ο Αββάς Ισαάκ τω Αββά Ποιμένι·και ιδών αυτόν βάλοντα μικρό ύδωρ εις τους πόδας αυτού, ως έχων προς αυτόν παρρησίαν , είπεν αυτώ· πως τινές εχρήσαντο τη αποτομία ,σκληραγωγήσαντες το σώμα αυτών; και λέγει αυτώ ο Αββάς Ποιμήν· ημείς ουκ εδιδάχθημεν σώματοκτόνοι,αλλά παθοκτόνοι.

Επισκέφτηκε ο Αββάς Ισαάκ τον Αββά Ποιμένα. Και βλέπονταν τον να βάζει λίγο νερό στα πόδια του τον ρώτησε γιατί του είχε κάποιο θάρρος και του είπε,«πως κάποιοι έφτασαν από την σκληραγωγία που έκαναν στο σώμα τους να χάσουν κάποιο μέλος του σώματός τους;» (συγκρίνοντας και κατηγορώντας  έμμεσα τον αββά Ποιμένα  πως φροντίζει το σώμα του ). Και του απαντά ο Αββάς Ποιμένας« εμείς δεν διδαχτήκαμε (από τους Πατέρες) να είμαστε σωματοκτόνοι αλλά παθοκτόνοι».

Πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους αιρετικούς

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος  έκανε πάντα διάκριση ανάμεσα στις αιρέσεις και στους αιρετικούς και καλούσε τους Χριστιανούς όχι μόνο να προσεύχονται γι' αυτούς, αλλά και να τους συμπεριφέρονται  με αγάπη για να τους ξανασυνδέσουν με την Εκκλησία.

Αναφέρει:

« Ρίξε το δίχτυ της αγάπης, ώστε να μη μεγαλώσει το κακό αλλά να θεραπευθεί. Δείξε ότι από ευμενή διάθεση προτίθεσαι να προσφέρεις για κοινή χρήση το θησαυρό που κρατάς. Ρίξε το μελένιο αγκίστρι της συμπάθειας κι έτσι , αναζητώντας μέσα στα σκοτεινά , ανάσυρε από το βυθό της απωλείας αυτόν που βούλιαζε στο πνευματικό σκοτάδι. Εκείνο που νομίστηκε σωστό από προκατάλψη ή άγνοια, έλεγξε το ως ξένο προς την αποστολική παράδοση. Κι αν θελήσει να παραδεχτεί την πλάνη του ο αιρετικό και δεχτεί τον έλεγχο σου, σύμφωνα με την προφητική ρήση και εκείνος θα μετάσχει στη ζωή και συ θα σώσεις την ψυχή σου. Κι αν δε θελήσει να υποχωρήσει αλλά επιμένει με διάθεση φιλονικίας, για να μη θεωρηθείς υπεύθυνος πρόβαλε τις θέσεις σου με τρόπο ήπιο και αξιοπρεπή, ώστε ο Κριτής να μη σου ζητήσει λόγο για την ψυχή του· χωρίς μίσος , χωρίς αποστροφή, χωρίς φοβέρες, αλλά δείχνοντάς του ειλικρινή και γνήσια αγάπη. Κέρδισε τουλάχιστον αυτήν, αφού δε θα 'ναι δυνατόν να ωφελήσεις σε τίποτε άλλο· αυτή είναι αρκετά μεγάλη ωφέλεια, αυτό είναι μεγάλο κέρδος , να τον αγαπήσεις και να τον διδάξεις με το παράδειγμά του Χριστού».

Για τους Τεσσαρεσκαιδεκατίστες, (τους Παλαιοημερολογίτες της εποχής εκείνης), οι οποίοι γιόρταζαν το Πάσχα , σύμφωνα με την παλαιά παράδοσης της Μ. Ασίας ,στις  14(τέσσαρες και δέκα) του ιουδαϊκού μήνα Νισάν, δηλαδή στην ίδια ημέρομηνία που γιόρταζαν και οι Ιουδαίοι το δικό τους αναφέρει. 

« Τι κάθεσαι με το λυχνάρι την  ώρα που φέγγει ο ήλιος; Γιατί προτιμάς να τρέφεσαι με γάλα , ενώ σου παρέχεται στερεή τροφή; Γιαυτό τράφηκες με γάλα στην αρχή , για να μην αρκείσαι στο γάλα· γιαυτό σου προσφέρθηκε το λυχνάρι, για να προετοιμαστείς να δεις το φως του ήλιου. Μη, λοιπόν, ξαναγυρίζουμε στα παλιομένα τη στιγμή που έχουν εμφανιστεί τα τέλεια. Μην κατατριβόμαστε με μέρες κι εποχές και χρόνια, αλλά ας ακολουθήσουμε με ακρίβεια την Εκκλησία, βάζοντας πάνω απ' όλα την αγάπη και την ειρήνη. Γιατί κι αν ακόμα έκαμε λάθος η Εκκλησία δεν είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα που προκύπτει από την ανακριβή χρονολόγηση , όσο το έγκλημα που προκαλείται από την διαίρεση και το σχίσμα» .

Ιερώνυμος: Ο λαός μπορεί να εργαστεί σκληρά για να νοικοκυρέψει τη χώρα

Υπέρ ευρωπαϊκής πορείας

O αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος   (Φωτογραφία:  Eurokinissi )

Αθήνα

«Ο ελληνικός λαός έχει την ικανότητα να σταθεί στα πόδια του. Έχει το κουράγιο να σηκώσει τα μανίκια και να εργαστεί, διπλά και τριπλά αν χρειαστεί, για να αποκτήσει η χώρα "νοικοκυριό"», τονίζει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος. Ο ίδιος τάχθηκε υπέρ της κοινής πορείας της χώρας με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Συγκεκριμένα, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σημείωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής: «Ο ελληνικός λαός έχει την ικανότητα να σταθεί στα πόδια του. Έχει το κουράγιο να σηκώσει τα μανίκια και να εργαστεί, διπλά και τριπλά αν χρειαστεί, για να αποκτήσει η χώρα "νοικοκυριό". Αρκεί να πειστεί μέσα του πως δεν υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών του, δεν δίνει έναν σκληρό αγώνα, χωρίς νόημα, χωρίς να επιστρέφει αενάως στο μηδέν».
Στη συνέντευξή του, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος παρομοιάζει την Ευρώπη και την Ελλάδα ως «δύο αναπόσπαστες όψεις της ίδιας πέτρας που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε ακατόρθωτο, να σπάσει στα δύο».
Αναρωτιέται «αν είναι ικανή μία κακή "στροφή" του ποταμού, μία τόσο μικρή διαδρομή μέσα στους αιώνες, να αλλάξει τη ροή και τη σύσταση της πέτρας» και συμπληρώνει με βεβαιότητα: «Ασφαλώς και όχι. Όλα μπορούν να διορθωθούν. Γιατί στον ορίζοντα του ποταμού υπάρχει κάτι που μας ενώνει: η κοινή ευρωπαϊκή προοπτική. Αυτή η ενότητα που ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνουμε πράξη. Έλληνες και Ευρωπαίοι».
Αναφέρεται στην εποχή που γεννήθηκε το όραμα διαμόρφωσης στους κόλπους της Ευρώπης, μίας οικογένειας λαών και πολιτισμών, πριν από τριάντα έξι χρόνια, όπου «η Ελλάδα ήταν παρούσα».
Μάλιστα, σημειώνει ότι δεν θα μπορούσε να λησμονήσει τη δήλωση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τον Φεβρουάριο του 1979, λίγο πριν η χώρα υπογράψει τη συνθήκη ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ο οποίος είχε εκφράσει την προσδοκία «να κάνει η Ευρώπη πράξη τη χριστιανική ενότητα, να φέρει και την ουσιαστική ενότητα των λαών».
Διότι, όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον χριστιανισμό, η Ευρώπη διαμόρφωσε την ταυτότητά της και απέκτησε την σημερινή της δομική υπόσταση. Έχοντας ως βασική της μαγιά τον χριστιανισμό και προέλευση τις ελληνικές ρίζες». Επιπρόσθετα, εκφράζει την πεποίθηση, «ως παλιός δάσκαλος», πως η κοινή βάση που ενώνει την ευρωπαϊκή οικογένεια είναι στέρεη και δεν αποσαρθρώνεται.
Ο επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, που όπως υπογραμμίζει εκφράζει τους προβληματισμούς όχι ενός αρχιεπισκόπου, αλλά ενός απλού ιερέα και Έλληνα, εκτιμά ότι «ήρθε ο καιρός να φτιάξουμε την Ελλάδα που θέλουν τα παιδιά μας για να ριζώσουν στον τόπο τους. Ακόμη και αν χρειαστεί να βάλουμε για θεμέλια σε όσα χτίζουν τους κόπους και τα δικά μας όνειρα. Ήρθε ο καιρός να κάνουμε το ακατόρθωτο, εφικτό. Το έχουμε ξανακάνει, άλλωστε, στο παρελθόν».
Τέλος, παροτρύνει: «Ας φανούμε αντάξιοι στις προσδοκίες των γονέων μας. Ας δώσουμε στις επόμενες γενιές έναν ακόμη λόγο να μας αναφέρουν όχι ως τους Έλληνες που έζησαν μία μεγάλη κρίση, αλλά τους Έλληνες που αναγέννησαν τον τόπο τους από τις στάχτες. Ας δείξουμε πως το κράμα μας όσες φορές και αν λιώσει, παραμένει πάντοτε ένα άριστο υλικό».

Newsroom ΔΟΛ

Ο Απόστολος της Κυριακής 21 Ιουνίου 2015 - Γ´ Ματθαίου

Ἀφοῦ ὁ Θεὸς μᾶς ἀπάλλαξε
ἀπὸ τὴν καταδίκη,
μὲ τὴ μεσολάβηση
τοῦ σταυρικοῦ θανάτου
τοῦ Χριστοῦ,
πολὺ περισσότερο ὁ ἴδιος
θὰ μᾶς σώσει
κι ἀπὸ τὴ μέλλουσα ὀργή.


(῾Ρωμ. ε´ 1-10)
Αδελφοί, δικαιωθέντες ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. ῎Ετι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε. Μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. Συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. Πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. Εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Αδελφοί, ἀφοῦ ὁ Θεὸς μᾶς ἔσωσε ἐπειδὴ πιστέψαμε, οἱ σχέσεις μας μ’ αὐτὸν ἀποκαταστάθηκαν μὲ τὴ μεσολάβηση τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς μᾶς ὁδήγησε μὲ τὴν πίστη στὸν χῶρο αὐτῆς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία εἴμαστε στερεωμένοι, καὶ καυχόμαστε γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς συμμετοχῆς μας στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Μὰ δὲν σταματᾶ ἐκεῖ ἡ καύχησή μας· καυχόμαστε ἀκόμα καὶ στὶς δοκιμασίες, γιατὶ ξέρουμε καλὰ πὼς οἱ δοκιμασίες ὁδηγοῦν στὴν ὑπομονή, ἡ ὑπομονὴ στὸν δοκιμασμένο χαρακτήρα, κι ὁ δοκιμασμένος χαρακτήρας στὴν ἐλπίδα. Κι ἡ ἐλπίδα τελικὰ δὲν ἀπογοητεύει. Μαρτυρεῖ γι’ αὐτὸ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν ὁποία τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα ποὺ μᾶς δόθηκε, γέμισε καὶ ξεχείλισε τὶς καρδιές μας. 6 Γιατὶ ὁ Χριστός, παρ’ ὅλο ποὺ ἤμασταν ἀκόμη ἀνίκανοι νὰ κάνουμε τὸ καλό, πέθανε γιὰ μᾶς, τοὺς ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, στὸν προκαθορισμένο καιρό. Δύσκολα θά ᾿δινε κανεὶς τὴ ζωή του ἀκόμα καὶ γιὰ ἕνα δίκαιο ἄνθρωπο. ῎Ισως ἀποφάσιζε κανεὶς νὰ πεθάνει γιὰ κάποιον καλὸ ἄνθρωπο. ῾Ο Θεὸς ὅμως, ξεπερνώντας αὐτὰ τὰ ὅρια, ἔδειξε τὴν ἀγάπη του γιὰ μᾶς, γιατὶ ἐνῶ ἐμεῖς ζούσαμε ἀκόμα στὴν ἁμαρτία, ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὴ ζωή του γιὰ μᾶς. Τώρα, λοιπόν, ἀφοῦ ὁ Θεὸς μᾶς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν καταδίκη, μὲ τὴ μεσολάβηση τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, πολὺ περισσότερο ὁ ἴδιος θὰ μᾶς σώσει κι ἀπὸ τὴ μέλλουσα ὀργή. Παρ’ ὅ,τι ἤμασταν ἐχθροὶ μὲ τὸν Θεό, μᾶς συμφιλίωσε μαζί του ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Υἱοῦ του· πολὺ περισσότερο τώρα ποὺ συμφιλιωθήκαμε, ἡ ζωή του θὰ μᾶς χαρίσει τὴ σωτηρία.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2954:o-apostolos-tis-kyriakis-21-iouniou-2015-g-matthaiou&catid=30:apostolikoanagnosma&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21 Ιουνίου 2015 - Γ´ Ματθαίου

Τὸ λυχνάρι τοῦ σώματος

εἶναι τὰ μάτια.

῍Αν λοιπὸν τὰ μάτια σου εἶναι γερά,

ὅλο τὸ σῶμα σου

θὰ εἶναι στὸ φῶς.

῍Αν ὅμως τὰ μάτια σου

εἶναι χαλασμένα,

ὅλο τὸ σῶμα σου

θὰ εἶναι στὸ σκοτάδι.

(Μτθ. στ´ 22-33)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. Εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται, καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τὶ φάγητε καὶ τὶ πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τὶ ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ᾿Εμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; Καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εἶπε ὁ Κύριος· «Τὸ λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τὰ μάτια. ῍Αν λοιπὸν τὰ μάτια σου εἶναι γερά, ὅλο τὸ σῶμα σου θὰ εἶναι στὸ φῶς. ῍Αν ὅμως τὰ μάτια σου εἶναι χαλασμένα, ὅλο τὸ σῶμα σου θὰ εἶναι στὸ σκοτάδι. Κι ἂν τὸ φῶς ποὺ ἔχεις, μεταβληθεῖ σὲ σκοτάδι, σκέψου πόσο θά ᾿ναι τὸ σκοτάδι! Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι δοῦλος σὲ δύο κυρίους· γιατὶ ἢ θὰ μισήσει τὸν ἕνα καὶ θὰ ἀγαπήσει τὸν ἄλλο, ἢ θὰ στηριχτεῖ στὸν ἕνα καὶ θὰ περιφρονήσει τὸν ἄλλο. Δὲν μπορεῖτε νὰ εἶστε δοῦλοι καὶ στὸν Θεὸ καὶ στὸ χρῆμα. Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, σᾶς λέω· Μὴ μεριμνᾶτε γιὰ τὴ ζωή σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε οὔτε γιὰ τὸ σῶμα σας, τί θὰ ντυθεῖτε. ῾Η ζωὴ δὲν εἶναι σπουδαιότερη ἀπὸ τὴν τροφή; Καὶ τὸ σῶμα δὲν εἶναι σπουδαιότερο ἀπὸ τὸ ντύσιμο; Κοιτάξτε τὰ πουλιὰ ποὺ δὲν σπέρνουν οὔτε θερίζουν οὔτε συνάζουν ἀγαθὰ σὲ ἀποθῆκες, κι ὅμως ὁ οὐράνιος Πατέρας σας τὰ τρέφει· ἐσεῖς δὲν ἀξίζετε πολὺ περισσότερο ἀπ᾿ αὐτά; Κι ἔπειτα, ποιὸς ἀπὸ σᾶς μπορεῖ μὲ τὸ ἄγχος του νὰ προσθέσει ἕναν πῆχυ στὸ ἀνάστημά του; Καὶ γιατί τόσο ἄγχος γιὰ τὸ ντύσιμό σας; ῍Ας σᾶς διδάξουν τὰ ἀγριόκρινα πῶς μεγαλώνουν· δὲν κοπιάζουν οὔτε γνέθουν· κι ὅμως σᾶς βεβαιώνω πὼς οὔτε ὁ Σολομὼν σ᾿ ὅλη του τὴ μεγαλοπρέπεια δὲν ντυνόταν ὅπως ἕνα ἀπὸ αὐτά. ῍Αν ὅμως ὁ Θεὸς ντύνει ἔτσι τὸ ἀγριόχορτο, ποὺ σήμερα ὑπάρχει κι αὔριο θὰ τὸ ρίξουν στὴ φωτιά, δὲν θὰ φροντίσει πολὺ περισσότερο γιὰ σᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μὴν ἔχετε, λοιπόν, ἄγχος καὶ μὴν ἀρχίσετε νὰ λέτε· “τί θὰ φᾶμε;” ἤ· “τί θὰ πιοῦμε;” ἤ· “τί θὰ ντυθοῦμε;” γιατί, γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀγωνιοῦν ὅσοι δὲν ἐμπιστεύονται τὸν Θεό· ὁ οὐράνιος ὅμως Πατέρας σας ξέρει καλὰ ὅτι ἔχετε ἀνάγκη ἀπ᾿ ὅλα αὐτά. Γι᾿ αὐτὸ πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα νὰ ἐπιζητεῖτε τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός του, κι ὅλα αὐτὰ θὰ ἀκολουθήσουν».

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2953:to-evaggelio-tis-kyriakis-21-iouniou-2015-g-matthaiou&catid=32&Itemid=145

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ἰω. 6, 22-33) 

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ  ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τήν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία» τοῦ Κυρίου. Σὲ αὐτὴν ὁ Θεῖος Διδάσκαλος μὲ λόγια ἁπλά φανέρωσε τόν καινούριο κόσμο ποὺ ἐγκαινίασε ὁ ἐρχομός Του πάνω στὴ γῆ. Μᾶς ὑπέδειξε δρόμο σωτηρίας, μίλησε γιὰ καθαρὴ ψυχὴ καὶ τόνισε ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τήν πλεονεξία, διότι κάνει τόν ἄνθρωπο σκληρόκαρδο.

Σύμφωνα μὲ τό Εὐαγγέλιο, ἡ καθαρὴ ψυχὴ προϋποθέτει  καθαρὴ συνείδηση καὶ ἐσωτερικὸ φωτισμό. Ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σκοτεινὸς καὶ πονηρός, ὁ ἄνθρωπος πράττει τά ἔργα του διαβόλου καὶ ἡ ψυχή του χάνεται. Εἶναι μάλιστα τόσο κακὸ αὐτό, ὥστε ὁ Κύριος λέει πώς: «τόν κόσμο ὅλο νὰ κερδίσουμε, ἂν χάσουμε τήν ψυχή μας δὲν ὠφελούμαστε σὲ τίποτε». 

Κοντὰ στὸ Θεό ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τὸ ἀπόλυτο ἀγαθὸ καὶ   ἐνάρετο, συμμετέχει στή χάρη καὶ στή χαρὰ ἐκείνη ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ οἱ ἅγιοι. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τό  κατορθώσουμε αὐτό,  σύμφωνα μὲ τήν διδασκαλία τῶν πατέρων, πρέπει νὰ  ἀκολουθήσουμε τρία στάδια, ποὺ στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζονται στάδια πνευματικῆς τελείωσης καὶ αὐτὰ εἶναι: «τῆς κάθαρσης, τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς θέωσης».  

Μέ τήν κάθαρση,  ἀποβάλουμε τά πάθη ἀπὸ τήν ψυχή μας, μὲ τόν φωτισμό ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου φωτίζεται καὶ ἐπιδιώκει  μόνο τό ἀγαθὸ καὶ μὲ τὴ θέωση πραγματοποιεῖται ἡ μυστική ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τό Θεό. Ἀπὸ αὐτὰ γίνεται φανερὸ ὅτι μόνο μὲ τόν προσωπικὸ, πνευματικὸ ἀγῶνα θὰ μπορέσουμε νὰ νικήσουμε τήν ἁμαρτία, θὰ μπορέσουμε νὰ κερδίσουμε τόν παράδεισο.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι «τό  κάλλος τῆς ψυχῆς προέρχεται ἀπὸ τήν ὑπακοὴ στὸ Θεό». Μὲ τήν ὑπακοὴ στὸ Θεό ἡ   ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καθαρίζει, ὀμορφαίνει, χαριτώνεται καὶ πράττει μόνο τό καλό. Τό ἀντίθετο συμβαίνει ὅταν δὲν τηροῦμε τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Τότε ὁλόκληρος ὁ ἐσωτερικὸς μας κόσμος βυθίζεται  στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ οἱ πράξεις μας εἶναι αἰχμαλωτισμένες στὰ γήϊνα.

Ὁ Κύριος εἶπε σήμερα: «μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῆ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε», δηλαδή «μὴ φροντίζετε τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πίετε», διότι ἡ φροντίδα τῆς καθημερινότητας γεννᾶ μέσα μας τό πάθος τῆς πλεονεξίας. Ὅμως, θὰ ρωτήσει κάποιος: «Εἶναι δυνατόν νὰ μὴν ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τά ἀπαραίτητα καὶ καθημερινά, νὰ μὴν ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τήν οἰκογένεια μας; Μὰ καὶ βέβαια, ἀδελφοὶ μου, θὰ ἐνδιαφερθοῦμε, εἶναι ὑποχρέωση μας, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ φροντίδα δὲν πρέπει γίνει αὐτοσκοπὸς στὴ ζωή μας.

«Οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων», μᾶς λέει  στὴ συνέχεια ὁ  Κύριος, ποὺ σημαίνει ὅτι  ὁ Θεὸς φροντίζει γιὰ μᾶς καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ χάνουμε τήν ἐλπίδα μας σὲ Αὐτόν. Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ στηρίζει τήν πίστη καὶ δίνει νόημα σὲ αὐτήν. Ὅταν δὲν ἔχουμε ἐλπίδα, ἡ πίστη ὑποχωρεῖ. Μὲ τήν ἐλπίδα στὸ Θεὸ θὰ ἀποφύγουμε τήν πλεονεξία ποὺ προκαλεῖ    τήν ἀδικία. Ἡ ἀδικία κάνει τόν ἄνθρωπο ἀδιάφορο, ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τόν ἑαυτὸ του, δὲν ἀγαπᾶ τούς συνανθρώπους καί στὸ τέλος ξεχνᾶ καὶ τόν ἴδιο Θεὸ καὶ, σύμφωνα μὲ τόν  Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, «ὅποιος  δὲν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του, δὲν ἀγαπᾶ τόν Θεό».   

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, κυριευμένος ἀπὸ ἄγχος, φόβο καὶ ἀβεβαιότητα, παρόλες τὶς ἀνέσεις ποὺ διαθέτει, δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάσει, δὲν μπορεῖ νὰ ἠρεμήσει. Ἡ μόνη φροντίδα του εἶναι πῶς θὰ ἀπόκτησει περισσότερα γιὰ τὸ αὔριο. Ἀλλὰ, τὸ αὔριο τὶ εἶναι ἀδελφοί μου; Ποιός βεβαιώνει ὅτι θὰ ζοῦμε αὔριο; Μποροῦμε νά τό κάνουμε δικό μας; Ὄχι βέβαια! Τό σήμερα  ζοῦμε, ἀλλὰ πάλι καὶ αὐτό δὲν εἴμαστε σὲ θέση νά τό ἐξουσιάσουμε,  μποροῦμε ὅμως νὰ τό ἀξιοποιήσουμε γιὰ τή σωτηρία μας.

Ὁ πολιτισμὸς καὶ ἡ τεχνολογία μᾶς γέμισαν ἕνα μεγάλο κενό. Πιστέψαμε πώς γεμίζοντας τό στομάχι μας καὶ ἀπολαμβάνοντας τὶς ἀνέσεις τοῦ πολιτισμοῦ μας θὰ βρίσκαμε τήν εὐτυχία. Πῶς γίνεται, ὅμως, ἕνα γεμᾶτο χρηματοκιβώτιο νὰ μᾶς κάνει εὐτυχισμένους, ὅταν ἡ ψυχή μας εἶναι ἄδεια ἀπὸ συναισθήματα καὶ κυρίως ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τόν πλησίον;

Ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι θέμα ἐσωτερικῆς διάθεσης, εἶναι ὑπόθεση ἐσωτερικῆς ἀνακαίνισης καὶ ψυχικῆς καλλιέργειας. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος καλλιεργήσει ἐντατικὰ τόν χῶρο τῆς  ψυχῆς του, θὰ πάψει νὰ εἶναι ἐγωϊστής  καὶ ἄπληστος, θὰ μπορει νὰ διακρίνει τό πρόσκαιρο ἀπὸ τό αἰώνιο καὶ θὰ γευθεῖ τήν ἐσωτερικὴ εἰρήνη ποὺ τόσο νοσταλγεῖ. Εἶναι καιρὸς λοιπὸν νὰ συγκεντρώσουμε τό ἐνδιαφέρον μας πρὸς τόν Θεό, ἐλευθερώνοντας τήν σκέψη μας ἀπὸ τά γήϊνα, ἀπὸ σκοτεινοὺς λογισμούς,  ἀπὸ τήν πλεονεξία καὶ τήν ἀδικία.

 Ἀδελφοὶ μου,

Ὁ  ἅγιος Γρηγόριος  Νύσσης ρωτᾶ: «Πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεγγίσει τά οὐράνια πράγματα, ἂν εἶναι προσηλωμένος στὰ ἐπίγεια; Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ὑψωθεῖ στὸν οὐρανὸ ἂν δὲν πτερωθεῖ μὲ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;» Ἂς γίνει λοιπὸν ἡ Οὐράνια Βασιλεία, ἡ  πρώτη φροντίδα μας, ἡ μεγάλη προσδοκία τῆς ζωῆς μας καὶ ἡ Θεία Πρόνοια θὰ φροντίσει γιὰ ὅλα τά ἄλλα. Αὐτὴν ἀκριβῶς τήν ἔννοια ἔχουν καὶ τά λόγια τοῦ Χριστοῦ ὅταν λέει: «Ζητεῖται  πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ  Θεοῦ». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ιερά Σύνοδος: Εκτροπή του οικογενειακού θεσμού το σύμφωνο συμβίωσης

Ετοιμάζει φυλλάδιο «Προς τον Λαό»

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος συνήλθε ειδικά για το θέμα του συμφώνου -εικόνα αρχείου   (Φωτογραφία:  Eurokinissi )

Αθήνα

Με αφορμή την ψήφιση του νέου συμφώνου συμβίωσης, το οποίο επεκτείνεται και στα ομόφυλα ζευγάρια, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επαναφέρει παλαιότερη απόφασή της που χαρακτηρίζει «εκτροπές του οικογενειακού θεσμού» τις «εναλλακτικές μορφές οικογένειας».
Η ΔΙΣ συνήλθε προκειμένου να ασχοληθεί με τη «Νομοθετική Πρωτοβουλία περί του νέου συμφώνου συμβιώσεως», και γνωμοδότησε ότι εμμένει και επικαιροποιεί απόφαση του 2013 η οποία «θεωρείται σταθερή και αμετάκλητη».
Η απόφαση που εξέδωσε τότε η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας ανέφερε ότι «σύγχρονα σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων -εναλλακτικές μορφές οικογένειας- για την Εκκλησία και τη θεολογία της περί γάμου και οικογένειας συνιστούν "εκτροπές" του οικογενειακού θεσμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε και λειτούργησε επί αιώνες στην ζωή του εκκλησιαστικού σώματος».
Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι «ο γάμος και η οικογένεια, γεγονός κατ' εξοχήν εκκλησιαστικό και κοινωνικός θεσμός θεμελιώδους σημασίας, γίνεται όλο και περισσότερο ατομική υπόθεση που εντάσσεται στη σφαίρα του ιδιωτικού βίου. Φαινόμενα-"εκτροπές" εξαιρετικά επίκαιρα και για την ελληνική πραγματικότητα, είναι ο πολιτικός γάμος, η μονογονεϊκή οικογένεια, η ελεύθερη συμβίωση και ο λεγόμενος γάμος των ομοφυλοφίλων».
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επισημαίνει τώρα ότι αφετηρία των θέσεων της Εκκλησίας στο ανωτέρω ζήτημα είναι ο «σεβασμός της αξίας του ανθρώπου».
Στη σχετική ανακοίνωσή της επισημαίνεται ότι «Από το σεβασμό στην ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου απορρέει η απόρριψη οποιουδήποτε θεσμού-υποκατάστατου, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, με τον οποίο επιχειρείται ο υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών, για την ανατροπή των οποίων αρκεί μία απλή αλλαγή γνώμης των συμβαλλομένων».
Επιπλέον, η ΔΙΣ αποφάσισε την έκδοση φυλλαδίου «Προς τον Λαό» με σκοπό να τον ενημερώσει εκτενέστερα για την επιχειρούμενη αλλοίωση της έννοιας της «οικογένειας» και τις ηθικές και κοινωνικές συνέπειες του συμφώνου συμβίωσης εν γένει.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πάνω από 40.000 Κινέζοι ασπάζονται κάθε ημέρα τον χριστιανισμό

Περισσότεροι από 40.000 Κινέζοι ασπάζονται κάθε ημέρα τον χριστιανισμό, ανέφερε ο μητροπολίτης Κορέας και υπέρτιμος Έξαρχος Ιαπωνίας Αμβρόσιος ο οποίος μίλησε για τις προοπτικές διάδοσης του χριστιανισμού στις χώρες της ‘Απω Ανατολής, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον σύλλογο ορθοδόξου ιεραποστολής «Ο Πρωτόκλητος», στην Πάτρα.

Όπως ανέφερε ο μητροπολίτης, «η πρόκληση που έρχεται για τον χριστιανισμό, από την ‘Απω Ανατολή είναι πολύ μεγάλη» και όπως επεσήμανε, «υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον στην Κίνα για τον Χριστό».

Μάλιστα, διατύπωσε την εκτίμηση, ότι «στα χρόνια που θα έρθουν, υπολογίζεται πως εκατομμύρια Κινέζοι θα έχουν ασπαστεί τον χριστιανισμό», αλλά όπως πρόσθεσε, «οι περισσότεροι θα είναι ετερόδοξοι και ελάχιστοι ορθόδοξοι». Αυτό θα συμβεί επειδή, όπως εξήγησε, «υπάρχουν πολλοί ετερόδοξοι ιεραπόστολοι, ενώ οι ορθόδοξοι είναι ελάχιστοι».

Σε αυτό το σημείο, ο μητροπολίτης Κορέας τόνισε πως «είναι ανάγκη να ενισχυθεί η παρουσία των ορθοδόξων ιεραποστόλων, τόσο στην Νότιο Κορέα, όσο και στις άλλες χώρες της ‘Απω Ανατολής, όπου ζει ο μισός πληθυσμός της γης».

«Το κέντρο του κόσμου έχει μετατοπιστεί προς Ανατολάς» συνέχισε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος και όπως σημείωσε «προς τα εκεί πρέπει και η ορθοδοξία να στρέψει την προσοχή και την ιεραποστολική δράση της».

Τέλος, ανέφερε ότι πρέπει να ενισχυθεί ιεραποστολικό έργο, μέσω της οργάνωσης σε επίπεδο ενοριών και της εκπαίδευσης εθελοντών, που επιτελούν ιεραποστολικό έργο.

  http://olympia.gr/

Γράμματα σπουδάματα-Σύγχρονη παιδεία και θρησκευτική εκπαίδευση στην Ελλάδα

Καλεσμένος του κ. Δημήτρη Νατσιού είναι ο Δρ. Θεολογίας κ. Ευάγγελος Πεπές.

Οι διαλογισμοί

Η Καινή Διαθήκη περιέχει σε πολλά χωρία  τη λέξη διαλογισμός, τουλάχιστον σε αυτά που ερευνήσαμε. Διαλογισμός βέβαια με την έννοια του διαλόγου κάποιου ατόμου είτε με τον εαυτό του είτε με τους άλλους ανθρώπους, φανερά ή κρυφά(εν τη καρδία) και όχι με την σύγχρονη αποκρυφιστική έννοια των ημερών μας.

 Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι σε όλα τα χωρία η λέξη έχει αρνητικό αποτέλεσμα, δηλαδή ο διαλογισμός δεν ήταν σωστός , ήταν πονηρός και οδηγούσε σε λάθος  αποτέλεσμα, εκτός από τον διαλογισμό της Παναγίας στο χαρούμενο μήνυμα του αρχάγγελου Γαβριήλ, ο οποίος ήταν διαλογισμός ταπεινώσεως.(Λουκ 1,29). «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξίν. η δε ιδούσα διεταράχθη επι τω λόγω αυτού και διελογίζετο  ποταπός  είη ο ασπασμός ούτος»

Στο πρώτο χωρίο  που διαβάσαμε  σε μια παραβολή του Ιησού (Λουκά κεφ 12,17), ο άφρονας πλούσιος  «διελογίζετο εν εαυτώ λέγων τι ποιήσω ότι ουκ έχω που συνάξω τους καρπούς μου;» διαλογίζονταν μόνος του εν τη καρδία αυτού. Αλλά άκουσε την απάντηση από τον Θεό «άφρων ταύτη τη νυκτί την ψυχή σου αιτούσι από σου…»

Στην παραβολή των κακών γεωργών (Λουκ 20,14) οι κακοί γεωργοί « διελογίζοντο προς εαυτούς …δεύτε αποκτείνομεν αυτόν». 

Άλλο χωρίο. «Και ήρξαντο διαλογίζεσθαι οι γραμματεία  και οι Φασισαίοι λέγοντες. Τις έστιν ούτος ος λαλεί βλασφημίας; Γνούς ο Ιησούς του διαλγισμούς αυτών αποκριθείς είπε προς αυτούς….»(Λουκ 5,21-22)

Στην θεραπεία του παραλυτικούς οι γραμματείς  «καθήμενοι και διελογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών. τι ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας;…», «και ευθέως επιγνούς ο Ιησούς των πνεύματι αυτού ότι ούτως διαλογίζονται εν εαυτοίς, επιπεν αυτοίς.  τι ταύτα διαλογίζεσθαι;…»(Μαρ 2,8)

Λάθος διαλογισμοί και για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο «Προσδοκώντος δε του λαού και διαλογιζομένων πάντων εν ταις καρδίαις  αυτών περί του Ιωάννου, μήποτε αυτός είη ο Χριστός»( Λουκ. 3, 15)

Στην παραβολή για το προζύμι των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων οι μαθητές «Οι δε διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοτες ότι άρτους ούκ ελάβομε, γνούς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς. τι διαλογίζεσθαε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι ότι άρτους ουκ ελάβετε;…»(Ματθ.16,7)

Στην οδό διαλογίζονταν ποιος από τους μαθητές είναι ανώτερος. «Τι εν τη οδώ προς εαυτούς διελογίζεσθαι.  οι δε εσιώπων, προς αλλήλους γαρ διελεχθησαν εν τη οδώ τις μείζων.(Μαρκ.9,33-34)

Στην ερώτηση του Ιησού , όταν πήγαν να τον παγιδέψουν , « το βάπτισμα Ιωάννου πόθεν ήν,εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων, οι δε διελογίζοντο παρ ‘εαυτοίς λέγοντες, εάν είπομεν…,εάν δε είπομεν…»(Ματθ. 21,25)

Ο αρχιερέας Καϊάφας ρώτησε το συνέδριο ότι «ουδέ διαλογίζεσθαι ότι συμφέρει ημίν ίνα είς άνθρωπος  αποθάνει υπέρ του λαού και μη όλο το έθνος απόληται»(Ιωαν.11,50)

Τα εκοπορευόμενα κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο «Εκ γαρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί , φόνοι , μοιχεία , πορνείαι, κλοπαί , ψευδομαρτυρία, βλασφημίαι. (Ματθ. 15,19)

Ως συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι  οι δια-λογισμοί μας πολλές φορές είναι αποτέλεσμα της πονηρίας μας , των παθών μας και του πονηρού. Πρέπει να διαχωριστούν από την προσευχή προς τον Θεό η οποία προσευχή είναι ο διάλογός μας με τον Θεό και με την Αλήθεια.  

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθετε  εις πειρασμό.. [Λουκ. ια'9-10]

Πώς πρέπει να είναι οι πολιτικοί ηγέτες κατά τους Ιερούς Πατέρες

Οι 3 Ιεράρχες" μικρογραφία σε χειρόγραφο 11 αιων. Μονή Αγ. Διονυσίου Αγ. Όρους

αναδημοσίευση από τη σελίδα "Άγια Μετέωρα"

 http://www.agiameteora.net/

               Καθώς ή πατρίδα μας διέρχεται βαθιά οικονομική, πνευματική άλλά καί πολιτική κρίση, όλο καί περισσότερο άκούγονται άπορριπτικές άντιλήψεις γιά τούς πολιτικούς ήγέτες μας. Μάλιστα πολλοί άγανακτισμένοι πολίτες έκφράζουν συχνά άπόψεις τελείως άπορριπτικές γιά τό θεσμό τών πολιτικών ήγετών. Ποιοι όμως πρέπει νά είναι οί πολιτικοί ήγέτες; Πώς οφείλουν νά έπιτελοϋν τό έργο τους; Είναι αναγκαία ή ύπαρξή τους; Σ’ αύτά τά έρωτήματα θά άντλήσουμε άπαντήσεις μέσα άπό τή σοφία τών Πατέρων τής Εκκλησίας μας.

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
          Μπορεί νά ύπάρξει οργανωμένο κράτος χωρίς πολιτικούς ήγέτες; Ό ιερός Χρυσόστομος άπαντά: «Πρέπει νά ύπάρχουν οί άρχοντες, γιά νά μήν τρώμε ό ένας τόν άλλο σάν τά ψάρια» (PG 54, 596). «Ό Θεός μάς χάρισε τούς άρχοντες, γιά νά έχουμε εύταξία καί νά μή συμπεριφερόμαστε πιό παράλογα άπό τά άλογα θηρία. Ή έξουσία τού άρχοντα είναι παρόμοια μέ τήν τέχνη τού ηνίοχου καί τού κυβερνήτη τού πλοίου» (PG 55, 491). Ταυτόχρονα όμως ύπογραμμίζει: «Είναι προτιμότερο νά μή διοικείται ένας λαός από κανένα, παρά νά διοικείται άπό έναν κακό ήγέτη» (PG 63, 231). Δυστυχώς όμως, τονίζει άλλου, «οί άρχοντες συνήθως είναι διεφθαρμένοι» (PG 59, 274).

          Ας προσέξουμε τώρα τή φωνή τού Μεγάλου Βασιλείου: «Οί άρχοντες υπάρχουν όχι  γιά νά καυχώνται γιά τή σπουδαία θέση τήν οποία κατέχουν, αλλά γιά νά τιμούν οί ίδιοι τή θέση αύτή» (PG 32, 497). Γι' αύτό «όσοι έπιδιώκουν τήν άρετή δέν άναλαμβάνουν μέ εύχαρίστηση δημόσια άξιώματα. Αντίθετα όσοι άποβλέπουν σέ χρήματα καί δόξα, θεωρούν μέγιστο άγαθό τήν κατάκτηση κάποιας έξουσίας, γιά νά μπορούν νά άποκτουν όσα έπιθυμοϋν» (PG 32, 1041). «Έργο τών αρχόντων είναι νά αναχαιτίζουν τις αταξίες τού λαού νά τόν κατευθύνουν στό σωστό όταν όμως αύτοί πρώτοι παραβαίνουν τό νόμο, πώς μπορούν νά καθοδηγούν τούς άλλους;» (PG 56, 24). Γι' αυτό «πολλοί ηγέτες, όταν κλέβουν, αναγκάζονται νά είναι επιεικεις στούς άλλους, έπειδή έχουν χάσει τήν παρρησία τους» (PG 51, 309).

         Γιά τό ίδιο ζήτημα ό άγιος Γρηγόριος Θεολόγος λέει: «Πολλοί άρχοντες σπαταλούν αμέτρητα χρήματα γιά νά κατασκευάσουν πολυτελή έπιπλα, καί άλλοι βάζουν τά ακριβότερα άρώματα καί εύφραίνονται μέ τή μουσική των οργάνων, αντί νά συμπάσχουν καί νά υποφέρουν γιά τή συντριβή τοϋ λαού» (PG 35, 961). Γι’ αύτό ό ιερός Πατήρ άπευθύνεται σ’ αύτούς καί τούς λέει: «Νά σέβεστε τό άξίωμά σας. Γνωρίζετε πόσο σπουδαίο είναι τό έργο σας καί τί μεγάλο μυστήριο βρίσκεται γύρω άπό σάς. Κόσμος ολόκληρος βρίσκεται κάτω άπό τήν έξουσία σας. Γίνεστε “θεοί” στούς ύπηκόους σας» (PG 36, 277).

Ποιο έργο αρέαει vα έπιτελουν οί πολιτικοί ήγέτες;

           Λέει έπιγραμματικά γι’ αύτό τό θέμα ό Μέγας Βασίλειος: «Οί άρχοντες πρέπει νά υπερασπίζονται τά δικαιώματα τού Θεού, νά τιμωρούν τούς παραβάτες» (ΒΕΠΕΣ 53, 125). Καί ό ιερός Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Δέν πρέπει νά έπιζητοϋν τή δική τους τιμή άλλά τό κοινό συμφέρον» (PG 62, 671). «Δέν ξεχωρίζουν άπό τή χλαμύδα, άλλά άπό τό ότι προστατεύουν όσους ύποφέρουν, διορθώνουν τά κακώς έχοντα, τιμωρούν τήν αδικία, δέν έπιτρέπουν νά καταπατεΐται τό δίκαιο» (PG 52, 678).

Ποια όμως πρέπει να είναι τα προσόντα των πολιτικών ηγετών;

         Ό άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος τά έπισημαίνει: «Οί άρχοντες πρέπει νά ξεπερνούν κατά πολύ τούς άλλους• νά γίνονται καθημερινά ανώτεροι, νά έχουν άξια καί άρετή άνάλογη μέ τό άξίωμά τους» (PG 36, 547). Καί ό ιερός Χρυσόστομος: «Ό πολιτικός ήγέτης πρέπει νά έχει βίο άκηλίδωτο, ώστε νά τόν έχουν όλοι ώς παράδειγμα» (PG 62, 547). «’Εκείνος πού άσκεΐ τήν πολιτική έξουσία δέν θά μπορέσει νά τή διαχειρισθεΐ δίκαια, άν προηγουμένως δέν κυβερνήσει τόν έαυτό του όπως πρέπει, καί άν δέν τηρήσει μέ μεγάλη ακρίβεια καί τούς πολιτικούς καί τούς θρησκευτικούς νόμους» (PG 61,508). «’Εκείνος πού είναι σέ θέση νά άρχει καί νά άρχεται, αύτός θά μπορέσει νά κυβερνήσει καί τήν οικογένεια του έκεΐνος πού μπορεί νά κυβερνήσει τό σπίτι του, θά μπορέσει νά κυβερνήσει καί μιά πόλη, θά μπορέσει νά κυβέρνησει όλη τήν οικουμένη. ’Άν όμως δέν είναι σέ θέση νά ρυθμίσει τόν ψυχικό του κόσμο, πώς θά μπορέσει νά κυβερνήσει τήν οικουμένη; Πώς θά ώφελήσει άλλους αύτός πού δέν μπόρεσε νά ώφελήσει τόν έαυτό του;» (PG 60, 366). Καί άλλου σημειώνει: «Ό άρχοντας σ’ αύτό κυρίως πρέπει νά άρχει, στό νά νικάει μέ τήν άρετή του, άν όμως νικιέται, δέν είναι πλέον άρχοντας» (PG 62, 99). Γι’ αύτό «ό άριστος άρχοντας πρέπει νά είναι αδυσώπητος στόν έαυτό του καί στις πράξεις του» (PG 58, 668).

            Καί επιλέγει ό ιερός Χρυσόστομος: «Οί πολιτικοί ήγέτες πρέπει νά έχουν ύψηλή νοημοσύνη, νά μιλούν μέ παρρησία, να περιφρονούν τά βιοτικά, νά μισούν τήν πονηριά, νά είναι ήπιοι καί φιλάνθρωποι» (PG 52, 678). Έχουν χρέος «νά παραβλέπουν τά δικά τους συμφέροντα καί νά φροντίζουν γιά τά προβλήματα τοϋ λαού τους» (PG 55, 306).

           Τέτοιοι λοιπόν πρέπει νά είναι οί πολιτικοί άρχοντες: ικανοί, άδιάφθοροι, άκέραιοι, φιλάνθρωποι, φιλοπάτριδες καί φιλόθεοι. Ανώτεροι σέ άρετές καί σέ ικανότητες άπό τό λαό. Τέτοιους πολιτικούς έχει άνάγκη ιδιαιτέρως σήμερα καί ή πατρίδα μας. Τέτοιους πολιτικούς έχει χρέος νά έκλέγει καί ό λαός. 

 http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2015/06/blog-post_0.html

Οι αδιάφθοροι

Η πρώτη εικόνα αναφέρεται στην παιδοφιλία για το Βατικανό. Δεύτερη παιδική σεξουαλική κακοποίηση του τουρισμού στην Ταϊλάνδη, και ο τρίτος αφορά τον πόλεμο στη Συρία. Η τέταρτη εικόνα αναφέρεται στην εμπορία οργάνων στη μαύρη αγορά, όπου τα περισσότερα θύματα είναι παιδιά από φτωχές χώρες, πέμπτο αναφέρεται στην ελεύθερη οπλοφορία στις ΗΠΑ και τέλος, η έκτη εικόνα αναφέρεται στην παχυσαρκία, κατηγορώντας τις μεγάλες fast food εταιρείες.
Η νέα σειρά που παράγεται από κουβανέζικο καλλιτέχνης erik ravelo ήταν με τίτλο " οι αδιάφθοροι ", Είναι φωτογραφίες των παιδιών σταυρώθηκε από τους υποτιθέμενους καταπιεστές, κάθε ένα γιαδιαφορετικό λόγο και είναι ένα σαφές μήνυμα που επιδιώκει να επιβεβαιώσει το δικαίωμα των παιδιών να προστατεύονται και στην έκθεση της κακοποίηση που υπέστησαν, ειδικά σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Συρία, Ταϊλάνδη, Ηνωμένες πολιτείες και Ιαπωνία.

 https://www.facebook.com/suadisinusa?fref=photo

Ιερά Σύνοδος: Η γιόγκα δεν έχει θέση στη ζωή των χριστιανών

«Δεν είναι γυμναστική, είναι ινδουισμός»

Ομαδικά μαθήματα γιόγκα στο Βέλγιο. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί καλούνται να απέχουν.   (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

Αθήνα

Αντιδρώντας στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα που έχει καθιερώσει ο ΟΗΕ, η Ιερά Σύνοδος προειδοποιεί το χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι η γιόγκα «δεν είναι γυμναστική» αλλά θεμελιώδες κεφάλαιο του ινδουισμού, και επομένως «δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών».
Η Ιερά σύνοδος διευκρινίζει ότι σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία, θεωρεί όμως ότι έχει ευθύνη «για την απο­φυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού». 
Η πλήρης ανακοίνωση:
«Στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στην Ελλάδα είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής της ευθύνης για, με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 21ης Ιου­νίου ως "Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα", η Ιερά Σύνοδος της Εκ­κλη­σίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι: η "Γιόγκα" αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουισμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρ­μο­γών και τάσεων και δεν αποτελεί "είδος γυ­μνα­στι­κής".
Ως εκ τούτου η "Γιόγκα" τυγχάνει απολύτως ασυμ­βί­βα­στη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών».