Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

«ἡ πίστις εἰς τόν Θεόν» και «ἡ πίστις τῷ Θεῷ»˙




γιος Γρηγόριος Παλαμς, ρχιεπίσκοπος Θεσ/κης, κήρυξ τς κτίστου Θείας Χάριτος καί θεατής το κτίστου Φωτός, σέ μιλία του στήν σημερινή Κυριακή τς ρθοδοξίας, τονίζει τι λλο πράγμα εναι « πίστις ες τόν Θεόν» καί λλο « πίστις τ Θε»˙ λλο πράγμα εναι τό νά λέμε «πιστεύω ες τόν Θεόν» καί λλο τό νά λέμε «πιστεύω τ Θε». Ποιά ραγε εναι διαφορά μεταξύ το «πιστεύω ες τόν Θεόν» καί το «πιστεύω τ Θε»; γιος Γρηγόριος ναφέρει τι τό «πιστεύω ες τόν Θεόν» σημαίνει τό «ρθς φρονεν περί το Θεο», δηλ. τό νά χει κανείς ρθή πίστη γιά τόν γιο Τριαδικό Θεό. πως μολογομε στό Σύμβολο τς Πίστεως : «Πιστεύω ες να Θεόν…». Καί τό «πιστεύω τ Θε» τί νόημα χει, τί σημαίνει; Τό «πιστεύω τ Θε» σημαίνει τι χω μπιστοσύνη στόν Θεό, μπιστεύομαι τόν Θεό, Τόν θεωρ ξιόπιστο πρόσωπο. Σημαίνει τι θεωρομε πώς ατά, πού λέει Τρισυπόστατος Θεός μας, δηλ. ο παγγελίες, ο ποσχέσεις, ο ντολές, πού δίνει, εναι ξιόπιστες καί πρέπει νά χουμε μπιστοσύνη σ’Ατόν. Καί πογραμμίζει γιος Γρηγόριος Παλαμς τι ο δύο ατές ννοιες θά πρέπει νά συνυπάρχουν. Πρέπει καί νά πιστεύουμε ες τόν Θεόν, δηλ. νά χουμε εσεβ πίστη, καί νά πιστεύουμε τ Θε, δηλ. νά χουμε μπιστοσύνη στόν Θεό καί νά τηρομε τίς ντολές Του.
Ο δύο προαναφερθεσες ρετές, δηλ. εσεβής πίστη καί μπιστοσύνη στόν Τρισάγιο Θεό, κοσμοσαν κατ’ξοχήν τούς γίους καί θεοφόρους Πατέρες, ο ποοι πολέμησαν ναντίον τς αρέσεως τς εκονομαχίας. εκονομαχία, ποία κυριάρχησε στή Ρωμαϊκή Ατοκρατορία περισσότερο πό να αἰῶνα, φάνηκε πρός στιγμήν τι θά κατέλυε τήν λήθεια. λα εχαν σιγήσει καί σκοτινιάσει. Καί νόμιζε κανείς τι πάντοτε θά νικ τό ψεύδος. μως, Θεός, διά τν εκονοφίλων γίων Του, πως τόν γιο Γερμανό Πατριάρχη Κων/λεως, τόν σιο ωάννη τόν Δαμασκηνό, τόν σιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, τήν ατοκράτειρα Θεοδώρα κ.., δωσε διέξοδο, μετά πό μακρά περίοδο κατισχύσεως το ψεδους, τό ποο κδιώχθηκε μέ τήν Ζ΄ γία καί Οκουμενική Σύνοδο καί τήν ναστήλωση τν εκόνων.  Σήμερα τονίζεται μφαντικά καί θριαμβευτικά τι «ο καυχε πλέον αρεσις», δηλ. δέν καυχται πλέον αρεση. Τό νέφος πέρασε. Φάνηκε καί λαμψε λήθεια. Δέν εναι δυνατόν τό ψεδος νά κατισχύσει τς ληθείας. Γι’ατό καί σήμερα ορτάζουμε λοι μας ο ρθόδοξοι Χριστιανοί τήν ορτή τς ρθοδόξου πίστεως, τήν Κυριακή τς ρθοδοξίας, τόν θρίαμβο τς ρθοδοξίας ναντίον τς αρέσεως τς εκονομαχίας καί τν αρετικν εκονομάχων.
ΠΕΙΡΑΙΩΣ  ΣΕ Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ανανίας Κουστένης: «Τα πρωτεία στον Σταυρό».


Γ΄ Κυριακή των νηστειών. Η μαθητεία σε θέματα πνευματικής ζωής συνεχίζεται. Μια ακόμη διδακτική ομιλία μέσα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Πνευματικός οδηγός μας ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ανανίας Κουστένης.
Ο πολύπειρος Ιεροκήρυκας με τον γεμάτο παλμό λόγο του, αναλύει τη μεγάλη αξία του Σταυρού του Χριστού μας για την Εκκλησία και τους πιστούς. Αναδεικνύει την ευθύνη όλων μας, ως μελών της Εκκλησίας, να σεβόμαστε, να ευλαβούμαστε τον Σταυρό, αλλά και να τον φέρουμε στο σώμα μας. Ως ομολογία πίστεως, ως ευλογία και ενίσχυση στις δυσκολίες, ως ασπίδα και προφύλαξη στους πνευματικούς κινδύνους.
Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί στο Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου, την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών – της Σταυροπροσκυνήσεως (3 Απριλίου), μετά την ιερά ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού και την τέλεση των Χαιρετισμών του Τιμίου Σταυρού.
Ώρα έναρξης Κατανυκτικού Εσπερινού: 6 μ.μ.

Ευχόμαστε καλή συνέχεια στον αγώνα Σαρακοστής.
Ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου
Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωσήφ Ταγαράκης


Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου
www. koimisifalirou.gr - Email: koimisifalirou@yahoo.gr
FB: /koimisifalirou
Αχιλλέως 30, 175 62, Παλαιό Φάληρο, Τηλ. 210 98 12 234



Εφτά παπούτσια για την κυρά Σαρακοστή












 
«Πάντα είχανε την απορία τα παιδιά, αν η κυρά Σαρακοστή έχει πράγματι εφτά πόδια κάτω από το φουστάνι της. Ο Λάμπης όμως ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος να τη γνωρίσει και  να ερευνήσει το μυστήριο».

Ένα τρυφερό και χαριτωμένο πασχαλινό διήγημα, εμπνευσμένο από την
Παράδοση. Συνοδεύεται από δύο χειροτεχνίες που θα απασχολήσουν δημιουργικά μικρούς και μεγάλους από την περίοδο της Σαρακοστής ως την Ανάσταση.

Γεμάτο ποίηση το  αφήγημα της  διακεκριμένης Άννας Ιακώβου όχι μόνον φέρνει τα παιδιά σε επαφή με την παράδοση της ζυμαρένιας κυρά-Σαρακοστής, αλλά μέσα από μια πρωτότυπη πλοκή  τα παρακινεί σε μια αγαπητική σχέση για όλα τα πρόσωπα που τα περιβάλλουν και ιδιαίτερα  για τα πιο αδύναμα και μοναχικά που διανύουν την τρίτη ηλικία.


Πηγή:  http://bit.ly/1RZYo0U    υς




Η κατάκριση μας χαρακώνει βαθειά.



 
Δεν μπορώ να το ελέγξω.Είναι πιο δυνατό από μένα .Με ξεπερνά.Είναι αυτό το πάθος της κατάκρισης που δεν έχει μέσα μου ησυχασμό.
 
 
 
 
 
Θα κάνω υπομονή.Δεν θα μιλήσω όταν οι άλλοι λένε.Δεν θα πω τίποτα.θα κρατηθώ.Δαγκώνω τα χείλη μου και κεί που θαρρώ πως έδωσα τη μάχη και βγήκα νικητής ,μία μικρή φράση δειλά, γρήγορα γίνεται χείμαρος ..Δεν χρειάζεται πολύ, να ξεκινήσεις μόνο  και μετά .....άρχισες.Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το παλέψω το πάθος της κατάκρισης ,γιατί είναι τόσο εύκολο να νικηθώ;
 
Οι Πατέρες της εκκλησίας λένε πως η κατάκριση είναι από τις  πιο εύκολες αμαρτίες .Αν δηλαδή για να κάνεις μιαν αμαρτία πρέπει να κουραστείς για την πραγματοποιήσεις ,για την κατάκριση θέλει μόνο μια γλώσσα και μία κακή καρδιά.
Είναι εύκολο να ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων .Τα λάθη τους σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα.Σε δικαιώνουν.Βλέπεις τους άλλους χειρότερους και αισθάνεσαι καλύτερος.
Κι ύστερα είναι και το άλλο.Όταν ασχολείσαι με τις ζωές και τις ελλείψεις των άλλων ,δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς με τον εαυτό σου.Και αυτό σίγουρα πονά.Φαντάσου!!! να δεις κατάματα τον εαυτό σου,τη δική σου αρρώστια ,τη δική σου πληγή.
Και δεν ξεκινά σαν κατάκριση ,αλλά σαν κοινωνικός σχολιασμός .Σα μικρό σχόλιο και καταλήγει  με την ώρα σε τάφο ομαδικό.
Είναι αυτός ο «απογευματινός καφές» ,που σε ένα φλιτζανάκι τόσο δα, χωράμε κρίνοντας, όλη την οικουμένη.
Κι ενώ γίνεται εύκολα μετά έρχεται η πίκρα....
Η κατάκριση μας χαρακώνει βαθειά.Αν έχεις κρατήσει μέσα σου καθαρές τις αισθήσεις σου πνευματικά ,μετά την κατάκριση, νώθεις ένα μεγάλο κενό.Και μία μεγάλη αγριάδα.Νιώθεις σαν να χάνεις τη χαρά.
Ίσως να  το επιτρέπει ο Θεός μήπως και καταλάβουμε με αυτό τον  επώδυνο τρόπο, αυτό που κάναμε.
Με το καιρό η απροσεξία του λόγου μας, μετατρέπεται σε πάθος, σε κατάκριση και με το καιρό σε φύση μας. Και επιτρέπει και ο Θεός, κάποια στιγμή να πέσουμε σε αυτό το λάθος που κρίναμε στους άλλους.
Για τούτο χρειαζόμαστε δάνεια δύναμη από το Θεό να μας βοηθήσει να το καταλάβουμε να το δούμε στο μπόι του ,και να βάλουμε βαθειά το νυστέρι στη δική μας πληγή.
Μόνο ο Θεός είναι Δίκαιος Κριτής...
Για την ψυχή μας, και μόνο για αυτή θα δώσουμε λόγο.Δεν θα σωθούμε εμείς επειδή οι άλλοι είναι χειρότεροι.
Και ούτε μας ζήτησε ο Θεός να του πούμε από που να αρχίζει να τιμωρεί.

π.Εφραίμ