Ἡ γιορτή τῶν Ἀγγέλων.
Στήν ἀλλοπρόσαλλη κοινωνία πού ζοῦμε καί πού καθημερινά βομβαρδίζεται ἀπό ἕνα σωρό μηνύματα σκότους καί ἀπελπισίας, ἔρχεται ὡς ὄαση φωτεινή σέ λίγες ἡμέρες, ἡ γιορτή τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί “πασών τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων”.
Οἱ Ἄγγελοι, ἀπωθημένοι στό χῶρο τοῦ μύθου καί τῆς φαντασίας, φαίνεται πώς χρησιμεύουν μόνο γιά χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στίς βιτρίνες τῶν καταστημάτων καί στά παιδικά διαφημιστικά μηνύματα!
Κι ὅμως! Οἱ ἄγγελοι, δέν εἶναι καθόλου μυθικές ἤ φανταστικές εἰκόνες! Εἶναι πραγματικές, οὐράνιες ὑπάρξεις, πού δημιουργήθηκαν ἀπό τό Θεό καί παίζουν ἐνεργό ρόλο, τόσο στήν προσωπική μας ζωή, ὅσο καί στήν ἱστορία τοῦ κόσμου ὅλου! Γι’ αὐτό σήμερα, ἴσως περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἔχουμε ἀπόλυτα τήν ἀνάγκη τους!
Σήμερα, πού ἡ λατρεία τοῦ σατανᾶ ἔχει πάρει μορφή ἐπιδημίας καί οἱ κάθε εἴδους καταστροφικές λατρεῖες ψυχο-ναρκώνουν χιλιάδες θύματα, πού ὁ τρόμος μιᾶς ἐνδεχόμενης πυρηνικῆς ἤ οἰκολογικῆς καταστροφῆς τοῦ πλανήτη μας αὐξάνει τό ἄγχος καί τήν ἀγωνία μας, σήμερα πού τόσοι κίνδυνοι περιτριγυρίζουν καί ἀπειλοῦν τά παιδιά μας, ἡ παρουσία τῶν ἀγγέλων στή ζωή μας, πού φέρνει τήν πραγματική ἐλπίδα, προβάλλει ἀπαραίτητη!
Ἰδιαιτέρως, πρέπει νά μάθουν γιά τούς ἀγγέλους τά παιδιά μας καί οἱ νέοι μας, πού τόσα πολλά μηνύματα δέχονται καθημερινά ἀπό τούς ἄλλους, τούς ἐκπεσόντας ἀγγέλους, τό σατανᾶ καί τή συνοδεία του…
Δίνει πολλή παρηγοριά στά παιδιά μας τό νά γνωρίζουν πώς δέν εἶναι ποτέ μόνοι τους στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς! Πώς δέν ἀντιμετωπίζουν μόνοι τίς προκλήσεις τοῦ κόσμου τούτου… Πώς ἔχουν δίπλα τους ἰσχυρούς προστάτες, οὐράνιους φύλακες, πρόθυμους καί ἱκανούς νά τούς συμπαρασταθοῦν σέ κάθε τους ἀνάγκη!
Ἄς βροῦμε λοιπόν, σᾶς παρακαλῶ πολύ, λίγο χρόνο αὐτές τίς ἡμέρες, γιά νά μιλήσουμε στά παιδιά -ἰδιαιτέρως στά μικρά- ἀλλά καί τούς νέους μας γιά τούς ἀγγέλους!
Ἄς θυμηθοῦμε ἐκεῖνα τά ὡραῖα ποιήματα, τούς ἀξέχαστους στίχους, πού μᾶς μάθαινε νά σιγοψιθυρίζουμε ὅταν ἤμαστε ἀκόμη μικροί-μικροί ἡ μάνα μας, ἡ γιαγιά μας, ἡ καλή μας ἡ δασκάλα…
“Πέφτω κάνω τό σταυρό μου κι ἄγγελο ἔχω στό πλευρό μου, δοῦλος τοῦ Θεοῦ λογιοῦμαι καί κανένα δέ φοβοῦμαι…”
Ἄς μάθουμε τά παιδιά μας, πού τόσα παράξενα ἀκούσματα ταλαιπωροῦν τήν ψυχή τους, νά τραγουδοῦν τό ὑπέροχο ἐκεῖνο ποίημα τοῦ Στέλιου Σπεράντζα:
“Εἶμαι ἕνα μικρό παιδάκι, ταπεινό καί σέ ὑμνῶ,
Θεέ μου κάμε ἡ προσευχή μου, ν’ἀνεβεῖ στόν οὐρανό.
Στεῖλε μ’ ἄγγελο προστάτη, πού ἡ ψυχή μου λαχταρᾶ,
στεῖλε Θεέ μου νά μέ βάλει κάτω ἀπ’ τ’ ἄσπρα του φτερά…”
Ἄς δώσουμε λίγο ἀπό τό χρόνο μας, νά τούς ποῦμε τί εἶναι οἱ ἄγγελοι. Ἁπλά, τόσο ἁπλά, γιά νά μᾶς καταλάβουν καλά. Γιατί, φοβᾶμαι πώς, πολύ παράξενα θ’ ἀντηχοῦν στ’αὐτιά τους τέτοια λόγια!
Οἱ ἄγγελοι εἶναι λειτουργικά πνεύματα. Ἄϋλοι, ἀσώματοι, νοερά ὄντα. Δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό ὑλική τροφή ἤ ἀνάπαυση καί δέν πεθαίνουν. Εἶναι ἀθάνατοι, ὄχι ἀπό τή φύση τους, ἀλλά “κατά χάριν”. Εἶναι ταχύτατοι στίς κινήσεις τους, ἀλλά ὄχι καί πανταχοῦ παρόντες. Παρουσιάζονται καί μέ ἀνθρώπινη μορφή ἄνδρα ἤ νέου, μιλᾶνε, τρῶνε, ντύνονται, βαδίζουν σάν συνηθισμένοι ἄνθρωποι, ἔχουν φτεροῦγες, μόνο καί μόνο γιά νά ἐπικοινωνήσουν μέ τούς ἀνθρώπους.
Δημιουργήθηκαν ἀπό τό Θεό, πρίν ἀπό τόν ὑλικό κόσμο. Δημιουργήθηκαν ἀναμάρτητοι, ὅπως καί οἱ πρωτόπλαστοι. Καλλιέργησαν τίς ἀρετές κι ἔχουν ὡς θησαυρό, τήν ἀφοσίωση στό Θεό, τήν ἁγιότητα, τή δικαιοσύνη, τήν ἀγάπη. Εἶναι ἀνώτεροι ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἄν καί ὁ ἄνθρωπος μέ τήν ἁγιασμένη του ζωή, μπορεῖ νά τούς φτάσει, ἀκόμη καί νά τούς ξεπεράσει!
Ἡ Παναγία μας ἔχει ἤδη ξεπεράσει σέ δόξα καί τιμή ὅλες τίς ἀσώματες δυνάμεις κι ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία μας “τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ”.
Εἶναι ἀμέτρητοι, ἀναρίθμητοι! Τό πλῆθος τῶν ἀγγέλων εἶναι ὀργανωμένο καί διακρίνεται σέ ἐννέα τάγματα καί ταξιαρχίες, πού ἔχουν ἀρχηγούς τούς ἀρχαγγέλους καί ταξιάρχες: Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίες, Ἀρχές, Ἀρχάγγελοι, Ἄγγελοι.
Γνωρίζουμε ἐλάχιστα ὀνόματα ἀγγέλων: Γαβριήλ (ἥρωας τοῦ Θεοῦ), Μιχαήλ (Ποιός εἶναι σάν τό Θεό;), Ραφαήλ (ὁ Θεός θεραπεύει) καί Οὐριήλ (ἀπό τήν παράδοση τῶν Ἑβραίων).
Τό ἔργο τους εἶναι πολλαπλό:
Δοξολογοῦν καί ὑμνολογοῦν ἀκατάπαυστα τόν τριαδικό Θεό.
Ἀναγγέλλουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους.
Προστατεύουν ἀπό κακοποιούς δαίμονες καί εἶναι φύλακες ἐθνῶν, ἐκκλησιῶν, πόλεων, ἀνθρώπων.
Εἶναι καί ὄργανα τιμωρίας.
Ὁδηγοῦν τίς ψυχές μας στόν Πλάστη καί Δημιουργό μας.
Μεταφέρουν τίς προσευχές μας στό Θεό.
Συνεργάζονται μαζί μας στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας.
Χαίρονται ὅταν ἕνας ἁμαρτωλός μετανοεῖ!
Λυποῦνται, ὅταν ἁμαρτάνει!
Μᾶς παρακολουθοῦν νύκτα -μέρα, παραστέκονται κοντά μας μέ ἀγάπη, μᾶς περιφρουροῦν ἀπό σωματικούς καί ψυχικούς κινδύνους.
Μᾶς ἐμπνέουν ἀγαθές σκέψεις καί μᾶς καθοδηγοῦν στό δρόμο τῆς ἀρετῆς.
Ἔχουν ἐμφανιστεῖ πολλές φορές, τόσο στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς, ὅσο καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ζητῆστε ἀπό τά παιδιά νά θυμηθοῦν καί νά σᾶς περιγράψουν, ὅσες ἐμφανίσεις ἀγγέλων θυμοῦνται! Θά δεῖτε, πόσο θά χαροῦν! Ἀλλά κι ἐσεῖς,διηγηθεῖτε τους ἐκεῖνες πού δέν ξέρουν, πεῖτε τους κάποια θαύματα πού ἔκαναν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι… Κι ἄν δέν θυμᾶστε, ἀνατρέξτε στήν Ἁγία σας Γραφή. Στά συναξάρια τῶν Ἁγίων καί τά Γεροντικά. Στήν ἱστορία διαφόρων ναῶν καί Μοναστηριῶν, πού εἶναι ἀφιερωμένα στούς Ἀρχαγγέλους. Ἤ, ἀγοράστε ἀπό τά βιβλιοπωλεῖα τήν ὑπέροχη συλλογή “Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῶν ἀγγέλων”, ἀπό τίς ἐκδόσεις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ.
Ὑπογραμμίστε τους ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας μας αἰῶνες τώρα ζεῖ τήν παρουσία τῶν ἁγίων ἀγγέλων σ’ ὅλο της τό μεγαλεῖο! Μέσα στό χῶρο τοῦ Ναοῦ, οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι ἑνώνονται… Σ’ αὐτούς εἶναι ἀφιερωμένη μιά ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, ἡ Δευτέρα καί ψάλλονται ὡραιότατα τροπάρια γιά τούς ἀγγέλους. Σέ κάθε ἱερή ἀκολουθία προσευχόμαστε νά μᾶς δίνει “Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν”. Μέ πολλές ἄλλες εὐχές παρακαλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας τό Θεό νά μᾶς προστατεύει μέ τούς ἁγίους Του Ἀγγέλους. Κι ἄς μάθουμε μαζί τους σιγά -σιγά, τήν πολύ ὡραία εὐχή τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου: “Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστώς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καί ταλαιπώρου μου ζωῆς, μή ἐγκαταλείπης μέ τόν ἁμαρτωλόν…”.
Ὁ πιστός λαός μας δείχνει πάντοτε σεβασμό καί εὐλάβεια στούς οὐράνιους προστάτες του. Ἐκεῖνοι, βεβαίως, πού τιμοῦν ἰδιαιτέρως τούς ἀγγέλους εἶναι οἱ Μοναχοί. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή τους προσπαθοῦν νά τούς μιμηθοῦν στήν ἀκατάπαυστη δοξολογία τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά τούς μοιάσουν, νά γίνουν κι αὐτοί “ἰσάγγελοι” καί ν’ ἀναπληρώσουν τό “ἐκπεσόν” τάγμα τοῦ Ἑωσφόρου.
Τέλος, ἄς τούς θυμήσουμε ὅτι καθένας μας ἔχει τό φύλακα ἄγγελό του! Ἀπό τό ἅγιο βάπτισμά μας, ἔχουμε “συζευχθεῖ” φωτεινό φύλακα ἄγγελο. Ὁ ἄγγελος αὐτός, εἶναι ὁ πιό πιστός μας φίλος, ὁ πιό στοργικός μας ἀδελφός. Ἕνας φίλος, πού βρίσκεται πάντοτε δίπλα μας! Μέ μοναδική του φροντίδα: νά μᾶς δίνει ἕνα χέρι βοηθείας, νά χαίρεται στίς χαρές μας, νά πονᾶ μέ τίς λύπες μας, νά μᾶς προστατεύει ἀπό τούς ὁρατούς καί ἀοράτους κινδύνους, νά μᾶς δίνει κουράγιο στόν ἀγώνα μας, νά μένει πιστός φίλος ἀπ’τήν ἀρχή ὡς τό στερνό βῆμα τῆς ζωῆς μας!
Η δευτέρα Παρουσία
Μακάρι νά βρεθοῦν πάλι ἅγιες μητέρες καί γιαγιάδες, νά διδάξουν τά παιδιά μας τήν ἁγία μας πίστη, μέ τόν τρόπο ἐκεῖνο τόν ἁπλοϊκό, μά καί τόν τόσο χαριτωμένο:
“Ἄγγελέ μου εὐλογημένε καί μυριοχαριτωμένε,
φύλαγέ μου τήν ψυχή μου, τήν ψυχή καί τό κορμί μου.
Κι ὅταν ἔρθεις Ἄγγελέ μου νά μοῦ πάρεις τήν ψυχή μου
μήν ἔλθεις μ’ἄγριο τάραχο, μήν ἔλθεις μ’ἄγριο βλέμμα.
Ἔλα μέ τήν ταπείνωση νά σοῦ τήν παραδώσω.
Ὅταν τήν πάρεις στόν Ἀφέντη μας νά τήν ἐκρίνει θέλει!
Τί γλώσσα ν’ἀπολογηθεῖ, τί στόμα νά μιλήσει
καί τί ποδάρια νά σταθοῦν στή φοβερή τήν κρίση!
Δεξιά του στέκει ἡ Δέσποινα, ζερβά του ὁ Ἅγιος Γιάννης,
στή μέση στέκουν προφῆτες καί τά χαρτιά διαβάζουν!
Ἡ Παναγιά μας ἡ Πανάχραντη, ἡ Παναγία μας ἡ Κατώχραντη,
στό μεγάλο σπήλαιο καί τό φοβερό τόν ἐγέννησε τόν Ἀφέντη μας τόν Χριστό.
Τριῶν ἡμερῶν τῆς ἐμίλησε, τριῶν ἡμερῶν τῆς ἐλάλησε.
Κοιμᾶσαι μάνα μου, κοιμᾶσαι μητέρα μου, κοιμᾶσαι μία Κυρία τοῦ κόσμου;
-Οὔτε κοιμοῦμαι Γιέ μου, οὔτε ἀγρυπνῶ! Ὄνειρο εἶδα Γιέ μου καί τρέμω,
δειλιῶ νά σοῦ τό πῶ.
-Πές το μάνα, πές μου το Μητέρα, πές μου το μία Κυρία τοῦ κόσμου
κι ἐγώ θά σοῦ τό κάμω καλό κι εὐλογημένο!
-Ἔβλεπα Γιέ μου πώς σέ κυνηγοῦσαν οἱ ἄνομοι Ἑβραῖοι·
εἰς τοῦ Πιλάτου τίς αὐλές σέ πιάσαν, τά δυό σου χεράκια σταυρῶσαν,
τά δυό σου ποδαράκια καρφῶσαν. Ἐσένα Υἱέ μου σέ δεῖραν,
ψωμί τούς ἐζήτας,ψωμί δέ σοῦ δίναν, νερό τούς ἐζήτας, νερό δέ σοῦ δίναν,
ξύδι κι ἀσβέστη σέ ποτίσαν! Τρεῖς ἐλιές εἰς τό σκουτέλι καί φελί ψωμί στήν τάβλα.
Τήν ἀβανιά σου σύρανε.
-Μάλιστα μάνα μου, παθῶ τα θέλω, ἀλλά τόν κόσμο βασιλέψω τόν ἐθέλω.
-Μή μοῦ τά λές Υἱέ μου καί σφαγῶ, μή μοῦ τά λές Υἱέ μου καί σκοτωθῶ.
-Μήν σφαγεῖς μάνα· δέ σφάζονται οἱ μανάδες! Μήν σκοτωθεῖς μάνα μου·
δέν σκοτώνονται οἱ μανάδες! Μόνο ὅποιος βρεθεῖ καί τά πεῖ τρεῖς φορές τό πρωί,
τρεῖς τό μεσημέρι καί τρεῖς τό βράδυ, οὔτε σεισμό νά φοβηθεῖ,
οὔτε βροντή ν’ἀκούσει, σέ μαχαίρι βρεθεῖ, νά μήν κοπεῖ·
σέ στεφανά βρεθεῖ, νά μήν γκρεμισθεῖ· καί στήν ὥρα τοῦ θανάτου ἄγριο Ἄγγελο νά μή δεῖ καί κακοθανατίσει, ἀναρώτηση νά μήν ἔχει ἡ ψυχή του εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν”.
Ἀμήν.
ΠΗΓΗ:http://papakallinikos.wordpress.com/2008/11/03/%E1%BC%A1-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%E1%BF%B6%CE%BD-%E1%BC%80%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BD/
