«ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ» και «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

Εκθέσεις Εκαστικής Τέχνης και Εκκλησιαστικών ειδών 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μέ τίτλο «ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ» πραγματοποιείται η ομαδική  εικαστική έκθεση Βυζαντινής Τέχνης απο την Κυριακή 26 έως την Τρίτη 28 Μαΐου 2013 στην Θεσσαλόνικη, στον εκθεσιακό χώρου του Ο.Λ.Θ. (Κτίριο Γ).
Εικαστικοί  καλλιτέχνες απο τούς χώρους της Βυζαντινής Αγιογραφίας, Μικροτεχνίας, Χρυσοκεντητικής και Χαρακτικής παρουσιάζουν τίς  δημιουργίες τους με σκοπό την ανάδειξη και προβολή της Βυζαντινής 

Τέχνης και της Ορθόδοξης Πνευματικότητας:

Βεράνης Γιάννης, Γκίνης Αντώνης, Διακοβασίλη Νίνα, Καλομοίρης Αντώνης, Κρυστάλλη Ελένη, Σημιτζή Ντορέττα, Τσουκαλά Μαρία, Κλαούδια Ρεστέπο, Μεταξά Αναστασία, Σαντά Παναγιώτα, Σηφακάκη Αικατερίνη.

Συντονιστής της έκθεσης είναι ο Βυζαντινολόγος Καθηγητής κ.Θεοχάρης Προβατάκης, διευθυντής , συντονιστής ε.τ. του Υπουργείου Πολιτισμού. Η όλη διοργάνωση χορηγείται στά πλαίσια της 18^ης Παρουσίασης Εκκλησιαστικών Ειδών « ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι επισκέπτες την Δευτέρα 27 Μαίου θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΜΑΙΟΥ 2013

11:30 Προβολή έγχρωμων διαφανιών: 117 Προσκυνήματα των Αγίων Τόπων
απο τον Βυζαντινολόγο Καθηγητή κ. Θεοχάρη Προβατάκη, διευθυντή, συντονιστή ε.τ. του Υπουργείου Πολιτισμού

12:30 Προβολή έγχρωμων διαφανιών: Καμπάνες και Μηνύματα στον Ορθόδοξο κόσμο

απο τον Βυζαντινολόγο Καθηγητή κ. Θεοχάρη Προβατάκη, διευθυντή, συντονιστή ε.τ. του Υπουργείου Πολιτισμού
17:00 Τα Εκκλησιαστικά Μουσικά όργανα διαχρονικά στην Ορθοδοξία

απο τον Βυζαντινολόγο Καθηγητή κ. Θεοχάρη Προβατάκη, διευθυντή, συντονιστή ε.τ. του Υπουργείου Πολιτισμού
18:00 Προβολή Ντοκυμαντέρ: Πως κτυπούν τις καμπάνες οι μοναχοί του Αγίου Όρους

Γαλλική παραγωγή σε συνεργασία με τον Βυζαντινολόγο Καθηγητή κ. Θεοχάρη Προβατάκη
19:00 Προβολή Ντοκυμαντέρ: Εκ των Αχράντων Παθών «Εν Ιερουσαλήμ»
απο τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Πατήρ Παύλο Ντούρο
Παραγωγής Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης & Πλαταμώνος
Πνευματικό Κέντρο Αγιος Φώτιος


Γιά περισσότερες πληροφορίες: Γραμματεία διοργάνωσης 210 9576100
& στο www.orthodoxia-expo.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 
Από την Κυριακή 26 έως την Τρίτη 28 Μαΐου 2013 πραγματοποιείται η 18η Παρουσίαση Εκκλησιαστικών Ειδών - Ιερών Αντικειμένων και Χειροποίητων κατασκευών «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».

Στην Θεσσαλόνικη, στον εκθεσιακό χώρου του Ο.Λ.Θ. (Κτίριο Γ, είσοδος απο ΠΥΛΗ 1), οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν μοναδικές δημιουργίες της βυζαντινής τέχνης και παράδοσης.

Επιλεγμένοι καλλιτέχνες - δημιουργοί θα παρουσιάσουν: ασημένιες και ασημόχρυσες εικόνες, αγιογραφίες, βυζαντινή ζωγραφική, ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα, εκκλησιαστικά είδη, μπρούτζινα, πολυελαίους, μανουάλια, συρματερά, ιερά σκεύη, ιερά άμφια, ιερατικά υφάσματα, χρυσοκεντήματα, εκδόσεις και άλλα απαραίτητα για την ευταξία και την λειτουργία των Ιερών Ναών και Μοναστηρίων.
Παράλληλα πραγματοποιείται η ομαδική εικαστική έκθεση βυζαντινής τέχνης με τίτλο «ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ», όπου καλλιτέχνες απο τους χώρους της βυζαντινής αγιογραφίας, μικροτεχνίας, χρυσοκεντιτικής και χαρακτικής παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους.
Οι επισκέπτες την Δευτέρα 27 Μαίου θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων, με ομιλίες για τα εκκλησιαστικά μουσικά όργανα, προβολές ντοκυμαντέρ για τα άχραντα πάθη του Κυρίου, για τα προσκυνήματα των Αγίων τόπων, για τον τρόπο που κτυπούν τις καμπάνες οι μοναχοί του Αγίου Όρους και παρουσίαση για τα μηνύματα της καμπάνας στον σύγχρονο Ορθόδοξο κόσμο κ.α.

Η «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»  τελεί υπο την ευλογία της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης και υπο την Αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης και διατηρώντας τη μοναδικότητά της, αποτελεί το εκκλησιαστικό και πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς και σας προκαλεί να την επισκεφθείτε.

Γιά περισσότερες πληροφορίες και για το αναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων, βρίσκεται στη διάθεση σας η γραμματεία διοργάνωσης στο 210 9576100
& το www.orthodoxia-expo.gr

700 οικογένειες ενισχύονται από τα κοινωνικά παντοπωλεία της Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης

Πάνω από 700 οικογένειες ενισχύει με τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, σε τακτική βάση, η Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης, μέσα από τα δύο Κοινωνικά Παντοπωλεία της, ενώ συγκινητική είναι και η συνεισφορά του απλού κόσμου, που παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες και την κρίση ενισχύει με τρόφιμα το έργο και τη δράση τους, για τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Τα παραπάνω, τόνισε, μεταξύ άλλων μιλώντας στους δημοσιογράφους ο μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, στο περιθώριο της συνέντευξης τύπου που παραχώρησε με αφορμή την έλευση του Τιμίου Ξύλου στην Κοζάνη.

«Εύχομαι η χώρα μας πολύ σύντομα να βγει από τον κρίση. Και θα βγει, από την κρίση, όταν ο έλληνας (κάτι που ήδη έχει αρχίζει), όπως διαπιστώνουμε, σαν ποιμαίνουσα εκκλησία από τα έργα τους και τις προσφορές του, βγάλει από μέσα του την ευγένεια, τον πολιτισμό του, τη φιλανθρωπία, το φιλότιμο», τόνισε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, ενώ μίλησε, επίσης, για τη στροφή του Έλληνα στην εκκλησία, λέγοντας πως: «Ο Έλληνας άρχισε να επιστρέφει στην ευγένεια, την καλοσύνη του, και στο Θεό». Αναφέρθηκε στην τεράστια παρουσία του κόσμου στην εκκλησία τη μεγάλη Εβδομάδα, τη Μεγάλη Παρασκευή στην περιφορά του Επιταφίου, αλλά και την Ανάσταση. «Τόσο κόσμο δεν έχω δει ποτέ, αυτό δεν έχει ξανασυμβεί. Αυτό είναι παρήγορο, ο Έλληνας αρχίζει και πάλι να βρίσκει την ταυτότητά του. Οι έλληνας έχει μέσα στο DNA του θεό, ιδανικά και σεβασμό στο μυστήριο του γάμου.  Όπως είπε και ο Φιλόλογος ιστορικός Σαράντος Καργάκος: Επιστρέφοντας ο έλληνας στα ιδανικά θα απαλλαγεί από τα δανεικά.Παράλληλα, όπως ο ίδιος τόνισε, αυτό φαίνεται ακόμη και από τις προσφορές του κόσμου τόσο στα δύο Κοινωνικά Παντοπωλεία όσο και στο Γηροκομείο. Όπως μετέφερε ο Μητροπολίτης,  με βάση και τα στοιχεία του πατήρ Νικόλαου Βαξεβάνου, που είναι και υπεύθυνος για το κοινωνικό έργο της Μητρόπολης, υπάρχει επάρκεια σε αγαθά, τα οποία προσφέρονται σε άπορους συμπολίτες, τόσο από το Κοινωνικό Παντοπωλείο Κοζάνης όσο και Σερβίων. Μάλιστα πάνω από 700 οικογένειες λαμβάνουν καθημερινά ενίσχυση σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από τα κοινωνικά παντοπωλεία της μητρόπολης.
«Αυτό δείχνει ότι ο έλληνας άρχισε να βρίσκει την ταυτότητα και την ιδιοπροσωπία του. Εμείς από μόνοι μας θα σωθούμε αρκεί οι κυβερνώντες μας να κρατήσουν το λαό σε συνοχή. Και η τοπική αυτοδιοίκηση. Εμείς σαν εκκλησία αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Είναι λυπηρό να φτάνει στο σημείο ο έλληνας να έχει τόση ανάγκη, αλλά είναι μια πραγματικότητα», κατέληξε.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ

---

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ Περί ιερωσύνης Όταν λειτουργάς, νά 'χεις υπόψη σου ότι είσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις από τον κόσμο πόνο, δάκρυα, ασθένειες, παρακλήσεις και τ' αναφέρεις επάνω εις το θρόνο της θεότητος. Και μεταφέρεις κατόπιν στον κόσμο παρηγοριά, θεραπεία, ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας. Μεγάλο αξίωμα σ' έχει αξιώσει, παιδί μου, ο Θεός. Να το καλλιεργήσεις. Το αυτί του Θεού είναι στο στόμα του ιερέως. Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι. Το πετραχήλι είναι ο διαλλάκτης του πεπτωκότος ανθρώπου με τον Πατέρα, με τον Δημιουργό του. Γι' αυτό όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. ΄΄Οσο μπορείς περισσότερα. Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί παπάδες, άλλά ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη Λειτουργία. Και είπε ο καϊμακάκης, ο Τούρκος αστυνομικός: «Βρε, αυτός εγείρει τον κόσμο σε επανάσταση». Τον πιάνει και τον βάζει μέσα. Και στον ύπνο του φανερώνονται όλοι αυτοί που μνημόνευε και λένε: «Άκουσε, ή βγάζεις τον παπά έξω, διότι αυτός μας μνημονεύει και μας παρηγορεί, ή θα σου πάρουμε το πρώτο παιδί». Κι ο Τούρκος φοβήθηκε. Επί Τουρκοκρατίας. «Άντε, παπά, πάνε στο καλό», λέει, «πάνε, εγώ θα χάσω το παιδί μου;» Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι, παιδί μου, μεγάλη δύναμη. Όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. Ναι, εμένα παλιά μού 'δωσε ο π, Αρσένιος, ο παραδερφός του γερο-Ιωσήφ, κάτι ονόματα απ' 'οταν ήταν μετανάστης απ' τη Ρωσία και ήρθε στην Ελλάδα. Κι εγώ τα μνημόνευα. Κι έπειτα μου λέει: «Ξέρεις, Γέροντα, τι είδα; Είδα στον ύπνο μου ότι αυτά τα ονόματα που σού 'δωσα, πήγα στο ένα σπίτι. Λέω, πώς τα περνάς εδώ; Ε, λέει, λιγάκι , καλά, αλλά έρχεται ο παπα-Εφραίμ και μας παρηγορεί». Είναι που του μνημόνευα τα ονόματα. Ναι. Έπειτα ο άλλος: «Εσύ πώς τα περνάς;» «Ναί, έτσι κι έτσι, αλλά πέφτει λιγάκι βροχή και κρυώνω, αλλά έρχεται ο παπα-Εφραίμ, λέει, και μας παρηγορεί». Λέω: «Είναι, αδερφέ μου, τα όνόματα που μνημονεύω». Ο παπα-Πλανάς γιατί αγίασε; Εμνημόνευε ολόκληρα χαρτιά, εμνημόνευε. Κι εγώ θυμήθηκα κάτι ονόματα και τα τοιχοκόλλησα στην Προσκομιδή. Εκεί εκ του προχείρου. Και στον ύπνο μου βλέπω, λοιπόν, ότι ήρθαν κάτι γέροι παλαιοί, με παλαιϊκά ρούχα, όπως άκουγα εγώ από την μητέρα του πατέρα μου. Λένε: «Εσύ, παιδί μου, μας έγραψες, αλλά ο Γέροντας, παιδί μου, δεν μας μνημονεύει». -Έλα, λέω του Γέροντα, γιατί δεν τα μνημονεύεις; -Δεν τα έβλεπα καθαρά, λέει. -Γέροντα, αυτό κι αυτό είδα: ότι ο Γέροντας δεν μας μνημονεύει, λέει. Κι από τότες έλαβα προθυμία να μνημονεύω όσα ονόματα περισσότερα. Όσα ονόματα περισσότερα, περισσότερο μισθό λαμβάνεις. Αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη: να ενώσεις τον άνθρωπο με τον Θεό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη. Και μπορείς να το κάνεις. Όσα, παιδί μου, περισσότερα ονόματα μνημονεύεις, τόσο περισσότερο μισθό λαμβάνεις. Ναι. Ένας ιερομόναχος: Και για τα δάκρυα που είπατε; Πώς μπορεί κανείς, έτσι, νά 'χει δάκρυα στην ώρα της Θ. Λειτουργίας; Γέροντας: Να σου πω, εγώ τώρα έχω κάναν χρόνο που σταμάτησα, διότι δεν βλέπω, αλλά όλην την ημέρα προπαρασκευαζόμουνα για τη Θ.Λειτουργία. Να μην περιορισθείς, παιδί μου, στις ευχές της Μεταλήψεως. Διότι τη Μετάληψη τη διαβάζει και ο λαϊκός, κι ο παπάς, κι ο δεσπότης, κι ο πατριάρχης. Αλλά δεν είναι όλοι ένα. Ο κόσμος τα παραλαμβάνει έτοιμα τα Δώρα. Ενώ ο παπάς είναι χασάπης. Θυσιάζει τον Χριστό και Τον μεταδίδει κατόπιν στο πλήρωμα του λαού. Έχει μεγάλη διαφορά, δεν είναι το ίδιο. Γι' αυτό, παιδί μου, αν θέλεις νά 'χεις κατάσταση, μην περιορίζεσαι στις ευχές της Μεταλήψεως. Γιατί εσύ είσαι χασάπης. Σφάζεις και θυσιάζεις. Ενώ ο άλλος τον παίρνει έτοιμο τον άγιο Άρτο. Γι' αυτό όλη την ημέρα να παρακαλάς την Παναγία, που έχεις κοντά: «Παναγία μου, αξίωσέ με να δω τι θυσιάζω, τι υπούργημα μού 'δωσε ο Θεός. Να το αισθανθώ». Και θα σου το δώσει η Παναγία. Ναι. Άμα λειτούργησες και δεν δάκρυσες, είσαι λιγάκι... υπό μέμψιν, είσαι υπό κατάκρισιν. Ιερομόναχος: Στενοχωριέμαι κι εγώ. Γέροντας: Ναι. Άμα, όμως, κλάψεις στη Λειτουργία, θα καταλάβεις ότι λειτούργησες, ότι έφαγες κρέας πνευματικό, να πούμε. Αν, όμως, δεν έκλαψες είτε στην προσευχή σου, είτε στη Λειτουργία, είναι σαν να έφαγες νερόβραστο. Αν, όμως, κλάψεις, θα καταλάβεις ότι έφαγες πνευματικό κρέας. Ιερομόναχος: Γέροντα, κανείς προσπαθεί να προετοιμάζεται όσο μπορεί, όμως βλέπει ότι ο εχθρός δεν κάθεται, δηλαδή φέρνει λογισμούς πολλές φορές αισχρούς, βλασφήμους, ρυπαρούς, Τότε τι κάνει, ας πούμε, τι πρέπει, πώς να τους αντιμετωπίσει; Γέροντας: Άκουσε να δεις, άνθρωποι είμεθα. Ε, άνθρωποι είμεθα, δεν είμεθα άγγελοι. Φέρνει και λογισμούς αισχρούς, φέρνει και λογισμούς υπερηφανείας, φέρνει και λογισμούς κατακρίσεως, όλα. Εμείς θ'αγωνιζόμαστε. Άλλη φορά ήρθε κάποιος εδώ πέρα και με την ομιλία προβήκαμε σε κατάκριση. Έπειτα πάω να λειτουργήσω και δεν μπορώ να πω τις ευχές. Βρε, τι έκανα; λέω. Μπρος! Ήρθε ο τάδε γείτονας και κατακρίναμε κάτι δεσποτάδες και το αυτό. Απάνω στη Λειτουργία, λειτουργώντας, λέω: «Θεέ μου, συγχώρεσέ με. Συγχώρεσέ με, Θεέ μου. Έσφαλα, Θεέ μου. Για ποιον είναι το "έσφαλα", Θεέ μου; Υπάρχει και για μένα συγχωρητική ευχή», λέω. «Ε, καλά, Θεέ μου, ευλόγησον». Και στο τέλος ειρήνευσα και λέω: «Αμα θέλεις άλλη φορά, κατάκρινε!» Μεγάλο πράγμα είναι, μεγάλο κακό είναι η κατάκρισις. Ε, ως άνθρωποι θα σφάλλουμε, παιδί μου. Αλλά τι; Και η εξομολόγησις είναι μυστήριο, παιδί μου. Εγώ μόνο το Γυμνάσιο έβγαλα, δεν πήγα παραπάνω. Κι έγραψα όλους τους συμμαθητάς μου, όλους τους καθηγητάς μου, τους δασκάλους από την πρώτη Δημοτικού μέχρι την τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Και όταν τα μνημονεύω, πόση χαρά λαμβάνω! Ξέρεις πόση χαρά λαμβάνω; Διότι μνημονεύω εκείνους, οι οποίοι με έκαναν άνθρωπο καλό. Τώρα, επειδή έχω ένα χρόνο που δεν πάω στη Λειτουργία, γιατί δεν ακούω, και θέλω να μνημονεύσω πάλι εκείνα τα ονόματα, και λίγο-λίγο πάλι τα θυμάμαι, αυτοί οι άνθρωποι ωφελούνται. Γι' αυτό, παιδάκι μου, θέλεις να σωθεί η ψυχή σου δωρεάν; Όσα μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. Μεγάλη παρρησία έχει το πετραχήλι, μεγάλη παρρησία. Γι' αυτό , παιδάκι μου, θες ν' αποκτήσεις κατάσταση; Άμα λειτουργήσεις και δεν κλάψεις, κάπου έπταισες, κάπου έκανες λάθος. Εγώ όλη την ημέρα προπαρασκεύαζα τον εαυτό μου για την ώρα της Λειτουργίας. Κι όταν έμπαινα στη Λειτουργία, δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα. Ναι! Πολλές φορές δηλαδή είδα και απάνω στην αγία Τράπεζα σώμα νεκρό, να πούμε, σαν σε έκσταση, σώμα νεκρό. Ιερομόναχος: Εγώ, Γέροντα, ήμουνα είκοσι χρόνια απλός μοναχός. Και είναι αλήθεια, όταν έγινα παπάς, μετά δυσκολεύτηκα, δεν μπορούσα να συνηθίσω ότι ήμουνα ιερεύς. Και από την άλλη μέρα που έγινα παπάς με πολέμησε ο διάβολος με λογισμούς, με αγωνία, με φόβο, με αυτά, με πάλεψε πολύ με αυτά. Γέροντας: Ε, τη δουλειά του κάνει αυτός. Τη δουλειά του, αλλά κι εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας. Εκεί εις την Παναγία, να παρακαλάς την Παναγία, παιδί μου, διότι όλοι οι Άγιοι παρακάλεσαν την Παναγία. Δεν δίνεται ένα χάρισμα από τον Θεό εις τον άνθρωπο, ει μη διά μέσου της Παναγίας. Η Παναγία μοιράζει τα χαρίσματα στον κόσμο, η Παναγία τα μοιράζει. Ιερομόναχος: Κι έτσι εθαύμασα. Λέω, πως ο διάβολος ούτε τη Θ. Λειτουργία δεν φοβάται, με τους λογισμούς του, με αισχρά, με το ένα, με το άλλο. Γέροντας: Δεν λείπουν, παιδί μου, αυτά τα πράγματα. Δεν λείπουν. Ιερομόναχος: Περιφρόνηση χρειάζεται... Γέροντας: Περιφρόνηση. Ε, τη δουλειά του κάνει αυτός, παιδί μου, τη δουλειά του κάνει. Αλλά εμείς τη δουλειά μας, τη δουλειά μας.

Αναμνήσεις του Νίκου Φωτάκη από το ιδιόρρυθμο Μοναστήρι των Ιβήρων και την Ιβηριτική Σκήτη (1958)

Το Μοναστήρι των Ιβήρων είναι τρία τέταρτα της ώρας από τις Καρυές. Κατήφορος μέσα από το δάσος, πού απλώνεται σε ένα ατέλειωτο πράσινο παρασόλι, σχεδόν ως την είσοδο του Μοναστηρίου. Οι πανύψηλες άσπρες κολώνες του κρατούν αγέρωχα ένα μακρύ μπαλκόνι, χάσκοντας στο μάκρος του τοίχου, πού αρχίζει λίγο πιο πάνω από το γιαλό, και τελειώνει εκεί πού φουντώνουν οι πράσινοι λόφοι, με τελευταία γραμμή τους τον χιονισμένο τόνο του Άθωνα.

Ό Πορτάρης, ένας μελαψός και αδύνατος καλόγηρος, όλο γέλιο, και με κοσμικό αέρα στις κινήσεις του, με υποδέχεται παίρνει το διαμονητήριό μου και με πάει στο Αρχονταρίκι. Ό Άρχοντάρης, εύσωμος και χλωμός, με βολεύει στο δωμάτιο μου, μου φέρνει καφέ, γλυκό και ρακί. Στην αυλή, πού αφήνει το τετράγωνο κάστρο με τις καβίες των Μοναχών, ένας πανάρχαιος πύργος, γκρίζος με τα μεγάλα ρήγματα του, ορθώνεται σαν πληγωμένος από το χρόνο.

 Αντίκρυ στην εκκλησία, πού φουντώνει κατακόκκινο με τούς καπλαντισμένους, από μολύβι τοίχους, είναι το καμπαναριό, ψηλότερο από όλα.

Παντού ακινησία. Ό ίδιος ρυθμός της θλιμμένης σιγής. Ή μόνη παρουσία ζωής είναι δυο γάτοι, πού κυνηγούν ό ένας τον άλλο σε μια κληματαριά.

Οι πατέρες την ώρα αύτη κοιμούνται ή κάνουν τις δουλειές του σπιτιού των, γιατί το Μοναστήρι αυτό είναι ιδιόρρυθμο και ο καθένας ζει μόνος του, ή με τους υποτακτικούς του.

Τα χαγιάτια των κελιών και οι χτιστές κάμαρες είναι αφάνταστα γραφικά, καθώς και οι Σταυροί πού φυτρώνουν ολόγυρα σε κάθε γωνιά και σε κάθε στέγη. Όμως δεν ξέρω για ποιους λόγους την ώρα αύτη δεν με υποβάλλουν διόλου, αν και έχουν όλο εκείνο τον τόνο, πού φέρνει τον καθένα στη κατάνυξη.

Το συμπλήρωμα της όλης γραφικότητας είναι τα κύματα των ήχων, πού κατεβαίνουν από το ψηλό καμπαναριό, για να ξετυλιχτούν, σε ωραιότατες μελωδίες, πού μονάχα στο Ίβηρίτικο Μοναστήρι τις απολαμβάνει κανείς.

Το μεσημέρι με σερβίρουν στο Αρχονταρίκι, μικρά ψαράκια τηγανισμένα και Σαλάτα. Ό Άρχοντάρης, γεμίζει το ποτήρι μου κρασί κάθε φορά πού το αδειάζω, και μου διηγείται τη ζωή του. Ήταν στο Σουδάν. Πήγε στα Ιεροσόλυμα. Και τώρα βρίσκεται στο Όρος. Ή αφήγηση του θυμίζει κακοβαλμένο σενάριο αμερικανικής ταινίας. Γιατί λείπει ό βαθύς λόγος πού δίνει νόημα και βάθος και στην πιο απλή περιπέτεια. Ώς τόσο παρακολουθώ την ιστορία του, πίνοντας γουλιά γουλιά το κρασί μου, και προσπαθώντας να βυθομετρήσω τη ψυχή του. Φαίνεται αγαθός. ή δέ χλομάδα τού προσώπου του τον κάμνει πιο συμπαθητικό.

Μετά τον απογευματινό καφέ πάω να ζωγραφίσω. Οι πατέρες, πού βγαίνουν τώρα από τον εσπερινό, όλοι τους κομμένοι στα ίδια χνάρια, με το ίδιο συρτό βάδισμα, πάνε για να περπατήσουν στην αμμουδιά. Πολλοί ρίχνουν και μια ματιά σε μένα για να δουν τί κάνω.

Κάποιος στέκεται και μου κουβεντιάζει. Είχε γνωρίσει και έναν άλλο ζωγράφο, και τούκανε τον γύρο του Όρους με τη βάρκα του. Όλα αυτά μου τα αραδιάζει σαν να πρόκειται για κανένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Τον ρωτώ αν είναι βαρκάρης, και μου άπαντα πώς τώρα πια δεν είναι, γιατί τη βάρκα του τη χάρισε στη σκήτη, για να μνημονεύεται το όνομα του, και πώς ή βάρκα αυτή ήτανε ο μόνος πόρος της ζωής του. Είναι όμως πολύ ευχαριστημένος, αν και ζει με χόρτα, με ψωμί και καφέ. Γιατί πραγματικά στα ιδιόρρυθμα αυτά μοναστήρια υπάρχει ανισότητα.

Αν δεν έχει ό μοναχός αξίωμα ή καμιά δουλίτσα στο χέρι, θα πεθάνει της πείνας. Το Μοναστήρι δίνει πολύ λίγα πράγματα, άλλα ο συνομιλητής μου δεν μου λέει τίποτα από αυτά, γιατί πιστεύει πώς τα Μοναστήρια είναι οι τόποι της σωτηρίας των ανθρώπων.

Έπειτα με πήγε στην κάμαρα του για να ιδώ ένα εργόχειρο του. Ένα σκαλιστό πολεμικό βαπόρι. Κανόνια, ασύρματος, πληρώματα. Φαίνεται πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό. Και ζητάει τη γνώμη μου. Είναι πραγματικά ένα όμορφο μπιμπελό, και περιμένει νάρθουν Εγγλέζοι για να το πούληση. Προσπαθεί ως τόσο να με πείσει πώς το εργόχειρο αυτό είναι «οικονομία θεού», αφού χάρισε τη βάρκα του στη σκήτη, γιατί ως τότε δεν το ήξερε πως έχει μια τέτοια κλίση. Δεν θέλω να ταράξω την πίστη του, βλέπω πώς έχει ότι πρέπει να απόχτηση κανένας για να είναι δυνατός. «Μια πίστη». Άλλοι πιστεύουν στο Θεό, άλλοι στον εαυτό τους. Το ίδιο είναι να πιστεύεις σε κάτι. Αυτό είναι. Ό άνθρωπος αγωνίζεται, παλεύει για να απόκτηση μια πίστη, και, όταν την έχει, πολεμά και μάχεται να την κράτηση. Και είναι αλήθεια ή πιο όμορφη μάχη εκείνη πού δίνεται για την πίστη. Είναι ίνα ιδεώδες, ένα ιδανικό. Οι άνθρωποι πού ζουν χωρίς ιδανικό, και δίχως πίστη δεν ζουν. Συμφωνώ λοιπόν μαζί του, αν και δεν νοιώθω τίποτα από μεταφυσική.

Το δωμάτιο του εξοχικό, μια στρωματσάδα κάτω, ένα τραπέζι κι' ένα τζάκι. Το μπαλκόνι, πού δείχνει προς το δάσος, είναι σπασμένο, άχρηστο.

Το βράδυ στο δείπνο, μου κράτησε συντροφιά ό επίτροπος, περιποιητικότατος και ομιλητικός. Μαζί με τα άλλα μου διηγείται και ένα θαύμα της Παναγίας, της «Πορταΐτισσας», όπως τη λένε. Στο εικονοστάσι μιας γυναίκας στη Νίκαια ήταν ή Παναγία ή Πορταΐτισσα. Όνείρεψε λοιπόν έναν καλόγηρο να την πάρει μέσα από τη θάλασσα περπατώντας απάνω στο νερό.

Κατέβηκε μεγάλη λιτανεία. Ό καλόγηρος περπάτησε πάνω στη θάλασσα ως εκεί πού ήτανε το εικόνισμα όρθιος στην επιφάνεια

. Το πήρε στην αγκαλιά του με θρήνους, και το πήγε χαζή με τη λιτανεία στο Μοναστήρι. Κάνανε παράκληση πλάι στην πόρτα, και το εικόνισμα από τότε έγινε ό μόνος φύλακας του Μοναστηριού. Σαν να πούμε επίτιμος Πορτάρης, γιατί και κλειδιά έχει ή πόρτα και με την δύσι του ηλίου κλείνει, κι' αμπαρώνεται, όπως όλες οι πόρτες των άλλων Μοναστηριών. Κάποτε όμως το εικόνισμα αυτό θα ξαναφύγει, συνεχίζει ό γέροντας επίτροπος, και στο δρόμο τα δέντρα θα λυγίσουν ως τη γή στο πέρασμα της να το προσκυνήσουν. Και ή κορυφή του Άθωνα, θα χαμηλώσει κι' αυτή. Το ύφος του έχει κάτι σαν αυτοπεποίθηση. Είναι το ίδιο ύφος πού θα μεταχειριζόμαστε για κάτι πού το είδαμε κι' εμείς.

Και ύστερα το θέμα αλλάζει. Το καινούριο ημερολόγιο, το ξύρισμα των ανδρών, και το κούρεμα της γυναίκας, είναι τα τρομερά αμαρτήματα της Κοινωνίας, πού οι άγιοι πατέρες δεν θα συγχωρήσουν ποτέ. Και πάντα ξεχωρίζουνε τον εαυτό τους με ένα ιδιωτισμό «εσείς στον Κόσμο», λένε, εκείνοι δηλαδή «οι έκτος Κόσμου». Ή φράση αύτη ή τόσο συνηθισμένη έδώ στο Όρος από ορισμένα στόματα, δημιουργεί κάποια συγκίνηση και κάποια ρομαντική διάθεση, τουλάχιστο γι' αυτόν πού ακούει. Κι' όταν ακόμα λένε «τί νέα από τον Κόσμο», σε πολλών τα μάτια ξεχωρίζετε την ψυχική φθορά πού φέρνει πάντα ή ανία της ζωής.

Στην Ιβηρική σκήτη πού είναι μια ώρα ψηλότερα από το Μοναστήρι υπάρχει και ζωγραφική. Επισκέπτομαι ένα σπουδαίο αγιογραφικό εργαστήρι, ό γέροντας του όποιου δεν είναι σε τίποτα άλλο γέροντας παρά μονάχα στον τίτλο, στα άσπρα μαλλιά και στα άσπρα γένια, πού πλαισιώνουν το ζωηρότατο και χαρωπό πρόσωπο του. Είναι πολύ ευχάριστο και αποτελεί κάτι σαν εξαίρεση έδώ πάνω, ένα γεροντικό πρόσωπο πού ακτινοβολεί νεανική δραστηριότητα και χαρά. Μέσα στην υποβλητική κατά τα άλλα ατμόσφαιρα των Μοναστηριών ή νότα αύτη δημιουργεί κάποια αισιοδοξία και μειώνει την εντύπωση ότι όλα έδώ ευρίσκονται ή πρέπει να ευρίσκονται σε μια κατάσταση φθοράς.

Προσηνέστατος και περιποιητικός ό γέροντας αγιογράφος διαρκώς τρέχει και μας περιποιείται, άλλα και διαρκώς ζητάει συγγνώμη για τις ελλείψεις. Όμως προς Θεού, τί ελλείψεις; Έκτος από κρέας ότι άλλο θέλει ή ψυχή μας. Ένα μαρμαρένιο μεγάλο τραπέζι, με γαργαλιστική ποικιλία φαγητών, με τη φροντίδα του Διάκου και του νεαρού δοκίμου, πού συμπληρώνουνε τη συνοδεία του σπιτιού.

Πριν καθίσουμε, ό Διάκος κάνει προσευχή κι' ό γέροντας ευλογεί την πόσιν και την βρώσιν. Σ' όλο αυτό το διάστημα είμαι λίγο ανήσυχος και προσέχω πώς να κάνω το σταυρό μου κανονικότερα, σαν μαθητής σχολείου, πού δεν είναι και τόσο βέβαιος, αν ξέρη καλά το μάθημα του.

Το βράδυ στο Μοναστήρι κάνω και μια άλλη επίσκεψι στο διαμέρισμα ενός Μοναχού ζωγράφου. Σηκώνεται και κουμπώνει βιαστικά το ζωστικό του για να με υποδεχθεί. Πολύ νέος, ευγενής και συμπαθητικός. Μια μικρή σάλα καλοβαλμένη. Όλα δείχνουν ένα καλαισθητικό γούστο. Μαξιλάρια στον καναπέ καλοβαλμένα. Τραπεζάκι με διάφορα μπιμπελό, λίγα κάδρα στους τοίχους, και το κρεβάτι του βρίσκεται στο βάθος πίσω από κλαδωτές κουρτίνες,, μισοτραβηγμένες, όσο για να φαίνεται ή εξαίσια δαντέλα τού σεντονιού.

Σε μια γωνιά ένα μεγάλο βάζο με άσπρους κρίνους, πού γιομίζουν το δωμάτιο με θαυμάσιο άρωμα. Έδώ έχεις την αίσθηση του πολιτισμού. Στην τοποθέτηση όλων των πραγμάτων υπάρχει κάτι πολύ ευγενικό και εκλεπτυσμένο. 'Υπάρχει ακόμα μια ζωή, ζωή πού δεν ξέκοψε ακόμα από τις συνήθειες τού Κόσμου, και ή οποία θέλει να εκφράζεται ακόμα με μια προσεχτική επίπλωση, με μπιμπελό, με άρωμα λουλουδιών και με λογικευμένη συζήτησι.

Σκέπτομαι. . . γιατί άραγε ή παρουσία τούτη τού πολιτισμού να μη βρίσκεται παντού, αλλά να αντικρίζεις μια σκληρότητα, πού δήθεν ευθυγραμμίζεται με την αποστολή των μοναχών; άλλο λιτότητα και φτώχια, και άλλο ηθελημένη εγκατάλειψη εδώ δεν υπάρχει πλούτος, μα χαίρεσαι την τάξη και το νοικοκυριό. Το κέρασμα ήταν κουραμπιέδες και μάλιστα ζεστοί ακόμα. Μου λέει πως χρειάζεται εξήντα οκάδες ζάχαρη το χρόνο. «Είναι βλέπετε Χιώτης και ξέρει από γλυκά» συμπληρώνει ύ σύντροφος του πού συγκατοικούν. Καλόγηρος νέος κι' αυτός με αραιό υπόξανθο γένι.

Την όμορφη αυτή ατμόσφαιρα, διαταράσσει άλλος καλόγηρος πού έρχεται έξαλλος κι' αρχίζει φέρνοντας νέα, πώς έφθασαν τριάντα μαθητές του Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, και γυμνώθηκαν στην παραλία για να πλυθούν. . .

Ακούς εκεί, έδώ είναι μοναστήρια και δεν επιτρέπονται άσεμνοι επιδείξεις.

Ευτυχώς δεν κράτησε και πολύ ή οργή του νεοφερμένου Καλογήρου. Καλμάρισε γρήγορα και στρώθηκε κι' αυτός στο κουβεντολόι μέχρι πολύ αργά, όποτε αποχώρησα με εκδηλώσεις ευχαριστίας για τη θερμή φιλοξενία.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΝΙΚΟΥ ΦΩΤΑΚΗ, ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΌΡΟΣ.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1959

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Κυριακή των Μυροφόρων

Σεβ. Σεραφείμ Κυκκώτης, Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε 

Η  Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στο μεγαλείο του ρόλου της γυναίκας για μια καλύτερη κοινωνία. Την ώρα που οι μαθητές του Χριστού «διά τον φόβον των Ιουδαίων» παρέμειναν κρυμμένοι σε ασφαλές μέρος, βλέπουμε μερικές γυναίκες, τις Μυροφόρες, χωρίς φόβο για τη ζωή τους να φθάνουν θαρραλέες στον τάφο του Ιησού.

΄Ηταν γνωστό σε όλους ότι φανατισμένοι Εβραίοι καραδοκούσαν για να επιτεθούν βίαια σε όποιους προσπαθούσαν με οποιονδήποτε τρόπο να κλέψουν το νεκρό σταυρωμένο σώμα του Ιησού. Επειδή ακριβώς δεν πίστευαν στις προφητείες για την Ανάσταση του Χριστού, πίστευαν ότι κάποιοι οπαδοί του Ιησού θα προσπαθούσαν να κλέψουν το σώμα του και να το κρύψουν διαδίδοντας ότι δήθεν αναστήθηκε. Γι’ αυτό επέμεναν  ο τάφος του Ιησού να φρουρείται νύκτα και ημέρα από τους Ρωμαίους φρουρούς.

Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή τη φοβερή πραγματικότητα λογικά σκεπτόμενοι οι μαθητές του Χριστού έμειναν κλεισμένοι σε ασφαλές μέρος, στο «υπερώον» μέχρι να δουν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Ταυτόχρονα όμως οι Μυροφόρες, προχωρούν θαρραλέες προς τον τάφο του Ιησού. Σε καμία περίπτωση δεν φοβήθηκαν από τους κινδύνους που υπολόγιζαν οι δήθεν θαρραλέοι άντρες, που πριν λίγο έλεγαν στον Χριστό ότι θα είμαστε μαζί Σου ως το τέλος, έτοιμοι να θυσιασθούμε και πριν «κράξει ο αλέκτωρ» τον αρνήθηκαν τρεις φορές.

Τελικά το θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών αμείβεται με τη θεία δωρεά του Θεού να είναι οι πρώτες στον κόσμο που βλέπουν τον Αναστημένο Ιησού.

Οι Γυναίκες γίνονται οι πρώτες που δίνουν μαρτυρία για την Ανάσταση του Χριστού. Ιστορικά γνωρίζουμε πάλι ότι η μεγάλη εκείνη ανθρώπινη μορφή, που εκπροσώπησε το ανθρώπινο γένος για την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, που οδήγησε στην εν Χριστώ σωτηρία όλους μας είναι πάλι γυναίκα.   Είναι η Παναγία μας που απάντησε με ταπείνωση στην κλήση του Θεού «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».

΄Ετσι η θέση της γυναίκας μέσα στην Εκκλησία μας είναι σημαντική και μοναδική για την υπόθεση της σωτηρίας μας.

΄Οπως η Παναγία μας έδωσε τη σάρκα της στον Υιόν και Λόγον του Θεού για την σωτηρία όλης της ανθρωπότητας, το ίδιο σήμερα η γυναίκα, η μητέρα, η γιαγιά, η θυγατέρα, ετοιμάζουν με πολύ σεβασμό και φόβον Θεού το πρόσφορον που το δίνουν στον ιερέα, που ως διάκονος της, το προσφέρει στον Θεόν, που με τη χάριν του Θεού   μεταποιείται σε Σώμα Χριστού. Έτσι με την άξια συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία, γινόμαστε σύσσωμοι του αγίου Σώματος του Χριστού.

Ο ρόλος της γυναίκας, λοιπόν, στη σύγχρονη εποχή των κρίσεων και των πολύπλοκων κοινωνικών προβλημάτων γίνεται ακόμη πιο σημαντικός για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Ιδιαίτερα όμως, η συμβολή της γυναίκας στην προστασία και στην ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας είναι κάτι που επιβάλλεται περισσότερο. Μπροστά στην κρίση του θεσμού της οικογένειας, βλέπουμε όταν υπάρχουν μέλη της που ζουν μακρυά από το Θεό, οι οικογένειες αυτές δεινοπαθούν και χωρίζουν. Καλείται η σύγχρονη γυναίκα να διαδραματίσει έναν σημαντικόν, ενωτικόν, υπομονετικόν, συμφιλιωτικόν και στοργικόν ρόλον που θα προστατέψει το όλο σώμα της οικογένειας. ΄Οταν η οικογένεια προστατεύεται και στέκει ψηλά, τότε ολόκληρη η κοινωνία πάει μπροστά.

Για να μπορέσει, όμως, η σύγχρονη γυναίκα ν’ ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή της οφείλει με εμπιστοσύνη στο Θεό να έχει στη ζωή της ως παράδειγμα την Παναγία μας, όλες τις άγιες Γυναίκες, τις Μυροφόρες.

Το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας τέτοιων αγίων μορφών είναι να παίρνουμε τα παιδιά μας στο Κατηχητικό Σχολείο. Το δεύτερο στάδιο το παράδειγμα της αγίας ζωής των γονέων. Το τρίτο στάδιο, το ειρηνικό και ηθικό περιβάλλον που δημιουργούμε για τα παιδιά μας. Το τέταρτο στάδιο, οι άξιοι και κατηρτησμένοι εκπαιδευτικοί μας, που ταυτόχρονα αποτελούν και πρότυπα ηθικού παραδειγματισμού. ΄Ολα αυτά όμως τα στάδια αποβλέπουν στη προετοιμασία μας για να ζούμε μέσα στο στάδιο των αρετών με την άξια συμμετοχή μας στην αγιαστική ζωή της Εκκλησία μας, στα άγια της Μυστήρια, και ταυτόχρονα με τη συμμετοχή μας στο φιλανθρωπικό και Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας. ΄Ετσι γινόμαστε έτοιμοι για να δημιουργήσουμε με μεγάλη συναίσθηση ευθύνης την Χριστιανική οικογένεια, που η παρουσία της μέσα στην άδικη κοινωνία που ζούμε, αποτελεί όασιν ζωής.

Στα πρόσωπα των αγίων Μορφών των Μυροφόρων Γυναικών της  Ευαγγελικής Περικοπής, τιμούμε τις γυναίκες εκείνες που είναι τίμιες, υπεύθυνες, ευσεβείς και πρωτοπόρες, που με το έργο τους μας κάνουν όλους υπερήφανους.

Ακολουθώντας την Παράδοση της Εκκλησίας μας τιμούμε σήμερα στην Παροικία μας τις Γυναίκες, πρώτα όλες εκείνες τις Μητέρες, τις Γιαγιάδες, τις Θείες, τις Αδελφές και τις Ξαδέλφες που έκαναν τόσα πολλά για όλους μας και τα παιδιά μας και σήμερα βρίσκονται στους Ουρανούς. Το ιερό Μνημόσουνο που τελούμε στη μνήμη τους είναι μια υπόσχεση ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε όλοι μας ενωμένοι με πολύ αγάπη και αφοσίωση όλα τα καλά πράγματα που προστατεύουν τις οικογένειες μας και την Παροικία μας. Να κρατούμε ζωντανές τις Παραδόσεις μας και να προστατεύουμε με κάθε τρόπο την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας. Ο τακτικός  Εκκλησιασμός μας κι η διδασκαλία με κάθε τρόπο της ελληνικής μας γλώσσας είναι τα δύο πνευματικά μας όπλα για να κτίσουμε θεμέλια γερά για το μέλλον των παιδιών μας.Νοείται ότι η παρακολούθηση του κατηχητικού μας σχολείου είναι απαραίτητη για να προλάβουμε καταστάσεις που δεν θα θέλαμε ποτέ να μπλέξουν τα παιδιά μας στο στάδιο της εφηβείας και της νεότητας τους και κατόπιν όταν θα έρθει η ώρα να παντρευτούν. Γι’ αυτό και το θαύμα που ζούμε με την ολοκλήρωση του κτισίματος του Ελληνικού μας Σχολείου συμπληρώνεται και με το κτίσιμο του Ιερού Ναού της Παναγίας μας για να προσεύχονται και να εκκλησιάζονται στο δικό τους χώρον τα παιδιά μας. Και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η Παροικία μας με την συμμετοχή ξεχωριστών μελών της συμμετέχει με πολύ αγάπη στο κτίσιμο και στην ομαλή λειτουργία του Ιερού αυτού Ναού που αποτελεί μια πνευματική μακροπρόθεσμη επένδυση για τα παιδιά μας, αλλά και για όλα τα παιδιά που φοιτούν στο Σχολείο μας.

Σήμερα ακόμη με τις προσευχές της Αρτοκλασίας τιμούμε όλες τις Γυναίκες της Παροικίας μας για να είναι δυνατές να συμβάλουν σε όσα αναφέραμε προηγουμένως, να προταστατούν στο έργο της αγάπης και της δημιουργίας και της προόδου.

Μαζί με τον Μακαριώτατον Πατριάρχη μας κ. Θεόδωρον, τον πατέρα Γεώργιο κι όλους τους κληρικούς μας και τα Μέλη της Παροικίας μας, ως Μητροπολίτης σας, θέλουμε να σας πούμε πόσο υπερήφανοι είμαστε για το σημαντικό σας έργο και την προσφορά σας στην Παροικία μας. Θέλουμε όλοι μας να συγχαρούμε την Πρόεδρο των Ελληνίδων Κυριών της Παροικίας μας κ. Δέσποινα Ζαβερδινού και τα Μέλη του Συμβουλίου της για το σημαντικό τους έργο. Η αγάπη τους να βρίσκονται κοντά στους ηλικιωμένους μας, η αγάπη τους και η ευσέβεια τους  κατά την Μεγάλη Εβδομάδα να στολίσουν με τα όμορφα άσπρα λουλούδια τον Επιτάφιον μας, να ετοιμάσουν τα κόκκινα πασχαλινά αυγά, τις όμορφες αναστάσιμες λαμπάδες και τόσα άλλα πράγματα που τους ζητούμε στις συχνές εκδηλώσεις μας ετοιμάζοντας αφιλοκερδώς και του πουλιού το γάλα. Ο Θεός να σας έχει καλά και να προστατεύει τις οικογένειες σας.

Θα ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως και την Πρόεδρο της Ομοσπονδίας μας κ. Ελένη Κουμίδου που πάντοτε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για ό,τι τη χρειασθούμε στην Παροικία μας και στην Εκκλησία μας, δεν της αρέσει να την συνγχαίρουμε δημόσια, αλλά να μας επιτρέψει σήμερα να την ευχαριστήσουμε για τα βάγια, τα κόκκινα αναστάσιμα λουλούδια, τα κυριακάτικα και των μεγάλων εορτών. Είναι καιρός να μάθει και τις νεώτερες για τα βάγια για να μη κουράζεται και να τα κάνει όλα μόνη της. Την ευχαριστούμε που μαζί με την Χαρίκλεια είναι οι μόνιμοι ιεροψάλτες μας. Φυσικά ευχαριστούμε ιδιαιτερως την Διευθύντρια της Εκκλησιαστικής μας χορωδίας κ. Αναστασία και όλα τα Μέλη της χορωδίας μας που με τις αγγελικές τους φωνές μας ανεβάζουν στους ουρανούς.

Ευχαριστούμε την επίτιμον Πρόεδρο των Κυριών κ. Βασιλική Ντιβάρη και την Αρχόντισσα των Εκκλησιών κ. Αριάνδη Ψύλλου που πάντοτε βρίσκονται δίπλα μας ως οι δύο Άγγελοι της Παροικίας μας και της Εκκλησίας μας. Προσευχώμαστε ιδιαίτερα για την ταχείαν ανάρρωση της αγαπητής μας Αριάνδης για να επιστρέψει σύντομα κοντά μας να αρχίσει τους Κύκλους της Αγίας Γραφής που όλοι μας τους αναζητούμε. Η οσία και αγία Ευτέρπη να δεέται για όλους μας για να μας προστατεύει ο Θεός και να υγιαίουνουμε.

Ευχαριστούμε όσους συμβάλλουν στους εθνικούς εορτασμούς της 25^ης Μαρτίου και στις 28 Οκτωβρίου κι ιδιαίτερα για τις κυρίες που διδάσκουν τα παιδιά μας τους ελληνικούς χορούς όπως την αγαπητή μας κ. Βίκυ και φυσικά τα Μέλη της Εκπαιδευτικής Αποστολής από την Ελλάδα.

Να μη ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε και την αγαπητή μας Ειρήνη Βαγή που οσάκις βρεθούμε στο Ελληνικό κλάπ νομίζουμε ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα μας.

Δημόσιες ευγνώμονες ευχαριστίες απευθύνω και προς τον Προέδρο των Κεφαλληνών κ. Παναγή Θεοτοκάτο και τα Μέλη του Συμβουλίου του, συγχαρητήρια για την μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων  κατά την Κυριακή των Βαϊων και κατά τους εορτασμους της εορτής του αγίου Γερασίμου.Εκφράζουμε όλοι μας τα συλλυπητήρια μας για τον μακαριστόν πατέρα του αγαπητό μας Μάκη, αλλά ταυτόχρονα και τη χαρά μας για τις νεογέννητες θυγατέρες του Ζωή και Φοίβη.

Ευχαριστίες εκράζουμε και προς τον Πρόεδρο της  Ελληνικής Κυπριακής Αδελφότητας κ. Κώστα Ιωαννίδη και στα Μέλη του Συμβουλίου του.Συγχαρητήρια για τις σημαντικές εκδηλώσεις για τα θύματα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και για την ανεξαρτησία της Κύπρου, αλλά και για την εορτή της Πρωτομαγιάς που φέτος θα γίνει στις 2 Ιουνίου στο Ελληνικό κλάπ.

Ευχαριστίες απευθύνω και προς τον Εξοχώτατον Πρέσβυ μας κ. Χρήστο Σαλαμάνη και στο προσωπικό της Πρεσβείας μας για όσα σημαντικά και αξιόλογα κάνουν για όλους μας και για την Ελλάδα μας στην Αφρικανική Ήπειρον. Ευχαριστίες απευθύνω και προς τον Εντιμώτατον Επίτιμον Πρόξενον της Κύπρου κ. Νέστορα Νέστορος που οι πρωτοβουλίες τους να κρατήσουμε ζωντανό το σύνθημα  «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη δικαίωση του αγώνα μας να τερματισθεί η βάρβαρη τουρκική εισβολή με την επιστροφή των προσφύγων μας στις πατρογονικές τους εστίες.

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της Κοινότητας μας κ. Ιωάννη Κουμίδη και τα Μέλη του Συμβουλίου του που συνέχεια κάνουν το καλύτερο για όλους μας. Το μεγάλο τους έργο στην Ιστορία της Παροικίας μας είναι η ολοκλήρωση του Ελληνικού Σχολείου, που αποτελεί πλέον ένα από τα μεγάλα Πνευματικά επιτεύγματα των απανταχού Απόδημων Ελλήνων, που θα κάνει και τις μελλούμενες γενναιές των Ελλήνων υπερήφανους για τα έργα μας.

Οι Γενικές Συνελεύσεις είναι αφορμή να ενισχύουμε την ενότητα μας και την αγάπη μας για τους κοινούς μας σκοπούς. Γι’ αυτό η αυθόρμητη έκφραση απόψεων για διάφορα θέματα δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνούμε την προτεραιότητα μας να καλλιεργούμε πάντοτε την αγάπη, την ενότητα, την αλληλοενίσχυση μεταξύ μας για τους κοινούς μας σκοπούς. Χαίρομαι ιδιαίτερα που πάντοτε στις Γενικές Συνελεύσεις της Παροικίας μας επικρατεί το πνεύμα του Θεού και της Ενότητας για κοινή δράση, τόσο στην Ομοσπονδία, όσο και στις Κοινότητες, στους Συλλόγους και τις Αδελφότητες. Πάντοτε στόχος μας εκτός από τη διατήρηση της Ελληνορθόδοξης ταυτότητας μας, πρέπει να κοιτάζουμε προσεκτικά και την μακροπρόθεσμη οικονομική μας βιοσιμότητα, ώστε τα ετήσια έξοδα μας να μη υπερβαίνουν τα ετήσια έσοδα μας, για να μη πάθουμε όσα έπαθεν ο Λαός μας από μερικούς πολιτικούς μας στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Ο Θεός να μας έχει όλους καλά.

Μ.Α.Ζ.Ι. ΔΗΜΟΥ ΦΥΛΗΣ: Έλευση Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Κωνσταντίνου και ...

Μ.Α.Ζ.Ι. ΔΗΜΟΥ ΦΥΛΗΣ: Έλευση Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Κωνσταντίνου και ...: Με αφορμή τη συμπλήρωση 1.700 ετών από την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκίας, ο Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνο...

Ξεκίνησε ο εορτασμός της Σύναξης των Μεσσηνίων Αγίων στην Καλαμάτα (ΦΩΤΟ) | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων

Ξεκίνησε ο εορτασμός της Σύναξης των Μεσσηνίων Αγίων στην Καλαμάτα (ΦΩΤΟ) | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων

Ο ιδιοκτήτης της Google θέλει να χρησιμοποιήσει μια χώρα για άναρχο πειραματισμό

Ο Larry Page, CEO(Διευθύνων σύμβουλος και κατοχος μαζί με τον Sergey Brin του 16%  των μετοχών) της Google, στο φετινό I/O keynote έδωσε τη δυνατότητα στους θεατές να κάνουν ερωτήσεις, προσφέροντάς τους μερικές αρκετά “αφιλτράριστες” απαντήσεις.
Απαντώντας σε μια ερώτηση σχετικά με τη μείωση της αρνητικότητας και την έμφαση στην αλλαγή του κόσμου, ο Page ανέφερε οτι ο “ρυθμός των αλλαγών έχει αυξηθεί” και οτι “δεν έχουμε -νομικά- συστήματα προσαρμοσμένα σε αυτό το ρυθμό”.  Υποστήριξε ακόμη οτι “δεν είναι όλες οι αλλαγές καλές” και οτι “χρειαζόμαστε ένα μηχανισμό που να επιτρέπει τον πειραματισμό”.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην απάντησή του είναι το σχόλιο οτι “υπάρχουν πολλά συναρπαστικά πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλά είναι παράνομα ή δεν επιτρέπονται από τους κανονισμούς”. Ο Page συμπλήρωσε “δεν θέλουμε να αλλάξουμε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ίσως -εμείς στη Google- θα μπορούσαμε να απομονώσουμε ένα μέρος του κόσμου όπου θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε διάφορα πράγματα, χωρίς να τα εφαρμόσουμε σε ολόκληρο τον πλανήτη”.
Η Google έχει ωραίες και πρωτοποριακές ιδέες, αλλά η ιδέα για μια χώρα beta-test είναι κάπως τρομακτική.

 http://techstories.gr/2013/05/15/larry-page-wants-a-country-for-experimentation/

Παρουσία τόμου για τη Μονή Βατοπαιδίου

Σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί από το Σύλλογο Φίλων της Ι.Μ.Βατοπαιδίου στην Αθήνα στις  30 Μαΐου 2013 ωρα 8:30 μ.μ στο ξενοδοχείο CARAVEL θα γίνει παρουσίαση τόμου για την Ιερά Μονή  με ομιλητή τον  Γέροντα Εφραίμ.

Στοχασμοί Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η ψυχή πιο σημαντική από το σώμα

Ο άνθρωπος είναι σαν το πουλί , που ο καιρός το στολίζει με πολύχρωμα πούπουλα. ¨Όμως, σαν έρθει θα μαδήσει τα πούπουλά σου. Άμα δέσεις υπερβολικά την ψυχή σου με τα πούπουλα ,  ο καιρός μαζί με τα πούπουλα θα μαδήσει και την ψυχή σου. Ω, πόσο άσχημη θα είναι τότε η γύμνια σου!

Ο άθεος είναι δήμιος του εαυτού του

Όταν ο άνθρωπος στρέψει το πρόσωπό του στον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ Αυτόν. Όταν ο άνθρωπος αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην καταστροφή.

Όποιος αρνηθεί τον Θεό, με τον λόγο και την καρδιά, τίποτα δεν μπορεί να κάνει στη ζωή, που να μην οδηγεί στην ολοκληρωτική ερήμωση του σώματος και της ψυχής.

Γι’ αυτό μην βιάζεσαι να ψάξεις δήμιο για τον άθεο. Τον βρήκε μόνος του στον εαυτό του, πιο αξιόπιστο, απ’ όσο όλος ο κόσμος μπορούσε να του προσφέρει.

Τα δυνατά πνεύματα

Δεν φθάνει μόνο η δύναμη της θέλησης, ούτε μόνο η δύναμη της αίσθησης, ούτε μόνο η δύναμη του νου. Ούτε όλα αυτά μαζί φθάνουν χωρίς τον φωτεινό στόχο.

Ως προς τι αξίζει η ταχύτητα των ποδιών και η δύναμη των πνευμόνων στον αθλητή, εάν ο καθένας απομακρύνεται από αυτόν με φόβο και εάν κανείς δεν θέλει τη βοήθειά του; 

Όλα τα ισχυρά και θυελλώδη στοιχεία της φύσης, ντυμένα στο σκοτάδι της νύχτας, γεμίζουν τον ταξιδιώτη με φόβο. Όμως, όταν ο πρωινός ήλιος τα φωτίσει, ο ταξιδιώτης γίνεται φίλος μ’ αυτά.

Τέτοια είναι και τα λεγόμενα δυνατά πνεύματα. Ντυμένα στο σκοτάδι του εγωισμού και της ματαιοδοξίας είναι σκιάχτρα και για τους ανθρώπους και για τη φύση γύρω τους. Όμως,  όταν φωτιστούν με θεϊκό φως, γίνονται ανατολής χαρά για όλα γύρω τους.

Το χαλάζι είναι πιο δυνατό από τη βροχή, αλλά γι’ αυτό δεν έχει φίλους στη γη.

Η σιωπή

Περί τριών πραγμάτων μην βιάζεσαι να μιλάς: Περί του Θεού- μέχρι να στερεώσεις την πίστη σ’ Αυτόν. Περί της αμαρτίας του άλλου- μέχρι να θυμηθείς τη δική σου- και περί της επόμενης ημέρας- μέχρι την αυγή της.

Από το περιοδικό : «πειραϊκή εκκλησία»

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΤΟΣ 22^Ο  ΤΕΥΧΟΣ 240

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Νώτη Γεωργία

Όλος ο Χριστός σε κάθε πιστό!

Μυστήριο μυστηρίων!
Πώς υπό τα είδη του άρτου και του οίνου είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού;
Πώς γίνεται η υπερφυσική μεταβολή;
Πώς είναι παρών αοράτως ο Χριστός και αυτός προσφέρει τη θυσία της θείας Ευχαριστίας;
Όλα αυτά, παρά τις προσπάθειές μας να τα καταλάβουμε, παραμένουν απρόσιτα και ανεξήγητα. Μυστήρια!
Υπάρχουν όμως και άλλα αξιοπρόσεκτα στοιχεία της σχετικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, που φανερώνουν ότι ενώπιόν μας έχουμε μυστήριο τρισμέγιστο και φοβερό. Προσερχόμαστε να κοινωνήσουνε τα άχραντα μυστήρια μυριάδες πιστοί διαμέσου των αιώνων, στα πολυπληθή θυσιαστήρια των ιερών ναών μας που βρίσκονταν επάνω σ’ όλο το πρόσωπο της γης. Και ο καθένας μας παίρνει με βαθιά ευλάβεια στο στόμα του ένα μόνο μαργαρίτη, όπως τον ονομάζουμε, ένα μικρό τεμάχιο του καθαγιασμένου άρτου, και μια μικρή ποσότητα, μια μόνο ίσως σταγόνα του καθαγιασμένου οίνου. Μεταλαμβάνουμε δηλαδή ένα ελάχιστο τμήμα των καθαγιασμένων ειδών. Και πιστεύουμε ότι, μεταλαμβάνοντας αυτό το ελάχιστο τμήμα, κοινωνούμε ολόκληρο τον Χριστό. Διότι τέμνεται και διαιρείται το σώμα και το αίμα του Κυρίου, αλλά η τομή και η διαίρεση γίνεται μόνο στα είδη του άρτου και του οίνου υπό τα οποία έχουμε το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα. Το σώμα όμως και το αίμα του Κυρίου «καθ’ ευατά» παραμένουν «άτμητα πάντη και αδιαίρετα», και ως εκ τούτου σε κάθε μέρος και τμήμα των καθαγιασμένων ειδών δεν είναι μέρος του σώματος και του αίματος του Κυρίου, αλλά όλος ο δεσπότης Χριστός.
Τι σημαίνουν αυτά; Ότι και εγώ και εσύ και ο άλλος και ο άλλος, και όλοι, όλοι οι χριστιανοί, από τα πρώτα χρόνια της ζωής της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα και μέχρι το τέλος των αιώνων, ολόκληρο τον Χριστό κοινωνούμε. Και αυτό γίνεται χωρίς ο Χριστός να χωρίζεται σε πολλούς, αλλά παραμένοντας πάντοτε ένας!
Δεν είναι θαύμα αυτό; Δεν είναι μέγα μυστήριο; Πώς είναι δυνατόν, ρωτά ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, το ένα εκείνο σώμα, σ’ όλη την οικουμένη να χωρίζεται πάντοτε για τόσες μυριάδες των πιστών που το κοινωνούν, και το κάθε μικρό τεμάχιό του να ανήκει ολόκληρο στον καθένα και συγχρόνως να μένει το ίδιο ολόκληρο; «Όλον εν εκάστω δια του μέρους γενέσθαι και αυτό μένειν εφ’ εαυτού όλον»;
Κατατεμαχίζεται για τον καθένα, διδάσκει και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, και αγιάζει την ψυχή και το σώμα καθενός ο Χριστός «δια της ιδίας σαρκός», με το άχραντο σώμα Του, και, χωρίς να χωρίζεται, υπάρχει ολόκληρος σ’ όλους, ενώ είναι ένας παντού, «ολοκλήρως και αμερίστως εν όλοις εστίν εις υπάρχων πανταχή»!
Γι’ αυτό και ο λειτουργός κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας, κατά την οποία επάνω στο άγιο Δισκάριο τεμαχίζει τον «αμνό», το τμήμα δηλαδή του προσφόρου που έχει επάνω του τα γράμματα ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-ΚΑ, και το οποίο έχει ήδη καθαγιασθεί και μεταβληθεί στο σώμα του Χριστού, λέξει τα εξής λόγια: «Μελίζεται καὶ διαμερίζεται ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλὰ τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων».
Δηλαδή, τεμαχίζεται και διαχωρίζεται ο αμνός του Θεού, αυτός που, ενώ τεμαχίζεται, δεν διαιρείται, αυτός που πάντοτε τον τρώγουμε, όμως ποτέ δεν δαπανάται, δεν τελειώνει, αλλά αγιάζει αυτούς που τον μεταλαμβάνουν.
Έγιναν κάποιες προσπάθειες από μερικούς να εξηγήσουν με παραδείγματα την ταυτόχρονη παρουσία ολόκληρου του Χριστού σε κάθε τεμάχιο του θείου σώματος. Είπαν λοιπόν ότι, όταν ένας καθρέπτης σπάσει σε πολλά κομμάτια, στο κάθε κομμάτι του μπορεί να απεικονίζεται η μορφή ενός ανθρώπου, η ίδια που απεικονιζόταν στον καθρέπτη πριν αυτός σπάσει. Στα πολλά θραύσματα πολλαπλασιάζεται η ίδια μορφή, χωρίς να αλλοιώνεται. Μια σφραγίδα μπορεί να αφήνει τα ίδια αποτυπώματα σε διάφορα έγγραφα, χωρίς η ίδια να ελαττώνεται ή να υφίσταται κάποια αλλαγή, έστω και αν τα έγγραφα είναι πολλά. Τη φωνή κάποιου που μιλά μπορούν να την ακούν με τον ίδιο τρόπο πολλοί ακροατές, χωρίς η φωνή του να διαιρείται στον καθένα, αλλά παραμένοντας ολόκληρη, όσο και αν είναι το πλήθος αυτών που την ακούν.
Στα παραδείγματα όμως αυτά δεν γίνεται κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που έχουμε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Στα θραύσματα του καθρέπτη έχουμε πολλές φορές την εικόνα αυτού που καθρεπτίζεται, όχι όμως ουσιαστικά και πραγματικά το ίδιο το πρόσωπό του. Σε πολλά έγγραφα μπορούν να υπάρχουν τα αποτυπώματα μιας σφραγίδας, έχουμε δηλαδή αυτό που ενεργεί επάνω τους η σφραγίδα, αλλά όχι την ίδια τη σφραγίδα. Και όταν όλοι ακούμε την ίδια φωνή κάποιου που μας μιλά, τη φωνή του δεχόμαστε ο καθένας, την ενέργεια που εκπέμπει ο ομιλητής και όχι τον ίδιο τον ομιλητή. Στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, όμως, δεν έχουμε απλώς την ενέργεια και τη χάρη του Κυρίου, αλλά τον ίδιο τον Κύριο «πραγματικώς και ουσιωδώς παρόντα». Και όσοι συμμετέχουμε στο μυστήριο αυτό, όλοι τον ίδιο τον Χριστό κοινωνούμε, όλοι ολόκληρο τον Χριστό, χωρίς αυτός να διαιρείται και χωρίς να δαπανάται. Και αυτό είναι ένα μοναδικό θαύμα, είναι τρισμέγιστο μυστήριο, και τίποτε παρόμοιο ή ανάλογό του δεν μπορούμε ποτέ και πουθενά να συναντήσουμε.
Παρά τα παραδείγματα λοιπόν που κατά καιρούς προτείνονται, με τα οποία προσπαθεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει σ’ ένα βαθμό το μυστήριο, το συμπέρασμα, όπως το διατυπώνει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, είναι ότι «το μυστήριον παραμένει πάντοτε μυστήριον πιστευτέον μάλλον και μετ’ ευλαβείας προσκυνούμενον παρα ερευνώμενον και υπό της ευολίσθου και ασθενούς του ανθρώπου διανοίας πολυπραγμονούμενον».

Απόσπασμα από το βιβλίο “Το μυστήριο της κοινωνίας του Θεού”
του Αρχιμ. Αστέριου Σ. Χατζηνικολάου

http://www.xfd.gr/

http://imverias.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4505.html

Ο Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός αυτήν την Κυριακή των Μυροφόρων στην Πάτρα

Ο ιερός ναός του Αγίου Νικοδήμου που βρίσκεται στο Ζαβλάνι και αποτελεί μετόχι της ιεράς μονής Μαρίτσης γιορτάζει αυτή την Κυριακή 19 Μαΐου (τη 2^η μεταΠασχαλινή που λέγεται Κυριακή των Μυροφόρων) καθώς τιμάται η μνήμη του Αγίου Νικοδήμου.

Στη θρησκευτική πανήγυρη αναμένεται να παραστεί ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός ο οποίος έχει ξαναέρθει στην Πάτρα τόσο για να χοροστατήσει σε ιερές λειτουργίες όπως πέρυσι στο ναό του Αγ. Νικοδήμου στο Ζαβλάνι όσο και για ομιλίες.

Το Σάββατο 18 Μαίου στις 19.00 θα τελεστεί πανηγυρικός εσπερινός παρουσία του Μητροπολίτη Βελεστίνου και θα ακολουθήσει μικρά λιτάνευση της εικόνας ενώ ανήμερα την Κυριακή το πρωί στη Θεία λειτουργία θα χοροστατήσει ο κ. Δαμασκηνός και θα κηρύξει το Θείο λόγο.

Ο ναός του Αγίου Νικοδήμου είχε χτιστεί το 1980 με δαπάνες της μονής Μαρίτσης ωστόσο στη συνέχεια γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε το 1997 με δαπάνες του Μακαριστού Μητροπολίτη πρώην Πατρών κυρού Νικοδήμου ο οποίος είχε τελέσει και τα εγκαίνια.

Ο 79χρονος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός είναι Βολιώτης και έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του για πολλά χρόνια στην Εκκλησία.
Έχει διακονήσει στις Ιερές Μητροπόλεις Δημητριάδος και Ιεραπύτνης (Κρήτη), όπου υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος και Ιεροκήρυκας καθώς και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου το 2002 εξελέγη Βοηθός Επίσκοπος, ύστερα από πρόταση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.