ΔΙΣ: «Εκτροπή του οικογενειακού θεσμού το σύμφωνο συμβίωσης»

Αρνητική θέση για την προωθούμενη νομοθετική πρωτοβουλία καθιέρωσης του συμφώνου συμβίωσης και στην Ελλάδα έλαβε η Εκκλησία της Ελλάδος μέσω της ΔΙΣ. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος στην ανακοίνωσή της για την τρίτη συνεδρίασή της τον μήνα Δεκέμβριο καταθέτει την κοινή της αγωνία για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, σημειώνοντας ότι καθημερινά το ανθρώπινο πρόσωπο περιφρονείται και ο ιερός του χαρακτήρας υποτιμάται, ενώ απαξιώνεται κάθε ευγενής προοπτική του. «Ό,τι αποϊεροποιείται, ευτελίζεται. Και ο,τι ευτελίζεται, πωλείται πιο εύκολα στην αγορά» αναφέρει χαρακτηριστικά το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου.

Η ΔΙΣ κάνει λόγο για «εκτροπές του οικογενειακού θεσμού που μεταμφιέσθηκαν σε εναλλακτικές μορφές οικογένειας, όπως το κυοφορούμενο σύμφωνο συμβίωσης». Η Ιερά Σύνοδος εκτιμά ότι πλέον «η οικογένεια δεν θεωρείται πια "μικρή Εκκλησία", αλλά μετατρέπεται σε απλό σύμφωνο συμβίωσης. Με αυτό τον τρόπο, όμως, επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η αποτυχία των ανθρωπίνων σχέσεων. Αυτή η ανθρώπινη σχέση προϋποθέτει την αγάπη. Χωρίς την αγάπη, με όσα επιχρίσματα και αν καλλωπισθεί η σχέση, δεν έχεις τίποτα».

Τέλος, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος υπογραμμίζει ότι «η Εκκλησία μας καλείται να διαμορφώσει τη μαρτυρία της, καθώς και την ποιμαντική αντιμετώπιση όλων των νέων εναλλακτικών σχημάτων του ιδιωτικού βίου της εποχής μας, που αντιστρατεύονται την παραδοσιακή οικογένεια ενώ περιφρονούν τη διδασκαλία Της, η οποία σκοπό έχει την ενδυνάμωση των μελών της στη έμπονη πορεία τους προς τη Βασιλεία του Θεού, λαμβάνοντας σοβαρά υπ  ὄψιν Της όλα τα φαινόμενα που αλλοιώνουν τον οικογενειακό βίο».

 http://www.amen.gr/article16223#sthash.QBlWM68N.dpuf

Μειώνεται ο πληθυσμός της Ελλάδας

Σε δημοσίευμα των New York Times σήμερα, γίνεται αναφορά στην υπογεννητικότητα και τα ζοφερά δημογραφικά στοιχεία της Ελλάδας. Η αμερικανική εφημερίδα σχολιάζει ότι ο χαμηλός ρυθμός γεννήσεων και η μετανάστευση στο εξωτερικό οδηγούν σε μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας. 

Όπως επισημαίνεται στο άρθρο που υπογράφει ο κ. Νίκος Κωνσταντάρας, πολλές χώρες της Ε.Ε. αντιμετωπίζουν παρόμοιο δημογραφικό πρόβλημα και η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο γηράσκει ταχύτατα. Ωστόσο, ενώ στην Ε.Ε. ψάχνουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, ο αγώνας για την οικονομική επιβίωση στην Ελλάδα δεν επιτρέπει στους Έλληνες να δώσουν μεγάλη σημασία σε αυτό το φαινόμενο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σε άλλες χώρες η μετανάστευση από το εξωτερικό αντιστάθμισε τους χαμηλούς ρυθμούς γεννήσεων, ωστόσο, στην Ελλάδα, ο ήδη μειωμένος ρυθμός γεννήσεων και η μετανάστευση στο εξωτερικό -και από άτομα με υψηλή εξειδίκευση όπως γιατροί και μηχανικοί- είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του πληθυσμού.

Επίσης, σύμφωνα με τον Μιχάλη Παπαδάκη, ομότιμο καθηγητή στατιστικής και ασφαλιστικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, το 2011 ήταν η πρώτη χρονιά που ο αριθμός των κατοίκων της Ελλάδας μειώθηκε (με τους θανάτους να υπερβαίνουν τις γεννήσεις κατά 4.671). 
Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2012 οι θάνατοι στην Ελλάδα υπερέβησαν τις γεννήσεις κατά 16.300, ενώ από τη χώρα έφυγαν 44.200 περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που ήρθαν σε αυτήν.

Επίσης γίνεται αναφορά και στην μείωση των γάμων στην χώρα μας. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία για την Ελλάδα δείχνουν ότι ο αριθμός των γάμων μειώθηκε από τους 59.212 το 2009 (την πρώτη χρονιά όπου άρχισε να γίνεται αισθητή η επίπτωση της κρίσης) στους 55.099 το 2011.

Επικαλούμενοι την γυναικολόγο Μαριλένα Καπιδάκη, οι NYT αναφέρουν ακόμη ότι σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά, του 2011, οι Έλληνες κατά μέσο όρο αποκτούν 1,4 παιδιά, πολύ χαμηλότερο επίπεδο από το 2,1 που απαιτείται για να αναπληρωθεί η προηγούμενη γενιά. 

Μάλιστα, ορισμένα μαιευτήρια έχουν κλείσει πτέρυγες και τις έχουν παραχωρήσει σε άλλες ειδικότητες, ενώ πολλά σχολεία στις περιφέρειες και στα νησιά έχουν ελάχιστους μαθητές, ενώ στα χωριά, οι γηραιότεροι είναι περισσότεροι από τους ντόπιους και μετανάστες εργάσιμης ηλικίας.

Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο, το πιο τρομακτικό στοιχείο είναι μια πρόβλεψη της Eurostat σύμφωνα με την οποία το 2050 το 32,1% του ελληνικού πληθυσμού θα έχει ηλικία μεγαλύτερη των 65 ετών, από 16,6% που ήταν το 2000. Και αυτή η πρόβλεψη έγινε το 2007, πριν η κρίση πλήξει τον ελληνικό πληθυσμό, γεγονός που σημαίνει ότι οι νέες προβλέψεις πιθανότατα θα είναι πολύ χειρότερες.

Ωστόσο, όπως καταλήγει το άρθρο, η Ελλάδα έχει δύο ισχυρούς λόγους να ελπίζει: Μια δυναμική και ευημερούσα διασπορά, κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία και την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία αποτελεί πυλώνα στήριξης σήμερα.

Ωστόσο, όπως σημειώνεται, με τα ανοικτά της σύνορα είναι επίσης πιθανή εστία μετανάστευσης.

tanea.gr

- Νὰ ξέρεις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τὰ πάντα.

- Θὰ σοῦ δώσω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβεις. Φαντάσου μιὰ πόλη μὲ πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οἱ ὁποῖοι ἁμαρτάνουν. Σ’ ἕνα Μοναστήρι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας μοναχὸς ἀσκητής, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ καθαρὰ χέρια του στὸν Θεὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τιμωρήσει ὅλες αὐτὲς τὶς χιλιάδες ποὺ ἁμαρτάνουν. Σὲ διαβεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι γιὰ τὸ χατίρι αὐτοῦ τοῦ ἀσκητῆ ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὶς πεντακόσιες χιλιάδες.

- Εἶναι ἐκπληκτικὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε.

- Νὰ ξέρεις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τὰ πάντα. Ὁ Ἅγιος μπορεῖ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ τοῦ τὸ δώσει ὁ Θεός. Εἶναι πολὺ μεγάλη ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων.

Πηγή: «Ανθολόγιο συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου»

Συναυλία με τον τίτλο «Φως στην οικουμένη»

Το διαδικτυακό περιοδικό Πεμπτουσία www.pemptousia.gr διοργανώνει Συναυλία με τον τίτλο «Φως στην οικουμένη» την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 7:00 μ.μ. στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της ΔΕΘ HELEXPO στη Θεσσαλονίκη.

Στη Συναυλία η Παιδική Χορωδία «Παραμυθία» του Ορφανοτροφείου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Μαλογιαροσλάβετς της επαρχίας Καλούγα Ρωσίας θα τραγουδήσει και θα χορέψει ρωσικούς και ελληνικούς χορούς. Τη Χορωδία θα συνοδεύει το μουσικό συγκρότημα του γνωστού συνθέτη Χρίστου Τσιαμούλη με τραγουδίστρια την Καίτη Κουλλιά.

Την εκδήλωση θα κατακλείσει ο Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου με επίκαιρη ομιλία του για τα Χριστούγεννα.

Το Ορφανοτροφείο «Παραμυθία» ιδρύθηκε από την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Μαλογιαροσλάβετς της επαρχίας Καλούγα Ρωσίας με την ευλογία του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ.κ. Αλεξίου Β´ το 1994. Η Ιερά Μονή αριθμεί σήμερα 104 μοναχές με ηγουμένη την Γερόντισσα Νικολάια, η οποία έχει υπό την εποπτεία της άλλα δέκα γυναικεία μοναστήρια.

Το 2000 μέσα στο Ορφανοτροφείο δημιουργήθηκε παιδική Χορωδία. Το ρεπερτόριο της Χορωδίας αποτελείται από έργα ρωσικής και ξένης κλασικής εκκλησιαστικής μουσικής και παραδοσιακών τραγουδιών. Η Χορωδία έχει λάβει μέρος σε ξένα φεστιβάλ και συναυλίες. Η Χορωδία έχει κάνει παρουσιάσεις: Στην Ορεινή του Ισραήλ, στην Αθήνα και Ορμύλια, στην Λάρνακα και Λεμεσό, στις ιταλικές πόλεις Μπάρι, Λορέτο, Τερράτσινο και στην ισπανική πόλη Σεγκόβια. Η Χορωδία έχει λάβει μέρος σε εκκλησιαστικές εορτές και εκδηλώσεις μέσα σε Ιερούς Ναούς, σε Μουσεία, σε Ωδεία και σε διάφορα κοινωφελή Ιδρύματα.

Η Χορωδία τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο του Ιδρύματος «Ερμηνευτική Τέχνη». Πήρε το πρώτο βραβείο στο 8ο Διεθνές Φεστιβάλ Εκκλησιαστικής Μουσικής «Χριστουγεννιάτικο Τραγούδι». Επίσης έχει βραβευθεί σε πολλά Ορθόδοξα Φεστιβάλ.




Είσοδος ελεύθερη

Ένας Θεός – Κωστής Παλαμάς

Ένας Θεός

Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!

και το κορμί μου γίνεται ναός,

δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή

μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί.

το μέτωπο μου λάμπει σαν αστέρι...

Στο Θεό φανείτε τώρα, ήρθεν η ώρα,

από τ΄άγνωστα μυστικά σας μέρη,

Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.

Φέρτε μου Μάγοι -θεία βουλή το γράφει-

τη σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι

της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι! 

Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βαίνει!

Και σεις, Θρόνοι πανάχραντοι, αγγελούδια,

στην καρδιά μου -στην κούνια του- σκυμμένα, 

με της αθανασίας τα τραγούδια

υμνολογείται εσείς τη θεία τη γέννα.

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,

και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,

βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός

ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός! 

Η Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης δίνει βεβαίωση για το κόψιμο της ΔΕΗ

Η Ιερά Μητρόπολις Αλεξανδρουπόλεως ανακοινώνει ότι:

-          Οι 250 συμπολίτες μας που σιτίζονται καθημερινά από το συσσίτιο

-          Οι 130 οικογένειες που λαμβάνουν δέματα κάθε μήνα και

-          Οι 700 και πλέον οικογένειες που περιστασιακά κάθε μήνα ενισχύονται οικονομικά από τα Φιλόπτωχα Ταμεία των Ενοριών μας,

σε περίπτωση που έχει διακοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι τους και προκειμένου να επανασυνδεθεί από την ΔΕΗ, δύνανται να πάρουν από την Ιερά Μητρόπολη ειδική βεβαίωση, ώστε να την προσκομίσουν στη ΔΕΗ ως δικαιολογητικό.

Η δυνατότητα αυτή δόθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως σήμερα, Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013, ύστερα από κοινή απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής κ. Ιωάννη Μανιάτη.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Ο Σύλλογος Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως σας προσκαλεί την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 6.30 μ.μ. στο Ανθίμειο Εκκλησιαστικό Πολιτιστικό Κέντρο στην εκδήλωση με θέμα «199 χρόνια με τη νέα μέθοδο της βυζαντινής μουσικής». Ομιλητής θα είναι ο Δρ. Αντώνιος Χατζόπουλος, πρωτοψάλτης.

 http://www.faros24.gr/oikonomika-nea/i-mitropoli-aleksandroupolis-dinei-bebaiosi-gia-to-kopsimo-tis-dei.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Η σημασία της προσευχής στον αγώνα εναντίον των εμπαθών λογισμών.

ΤΗΝ περασμένη φορά σου περιέγραψα την όλη διαδικασία της μεταβάσεως από τον απλό λογισμό στην εμπαθή επιθυμία κι από εκεί στην εφάμαρτη πράξη. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα τόσο αργά όσο φάνηκε από την περιγραφή μου. Συχνά , αν όχι τις περισσότερες φορές, όλες οι φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη αστραπιαία. Έτσι, πριν καλά-καλά προλάβει να εμφανιστεί ο λογισμός , τελείται η πράξη. Αυτό συμβαίνει κατεξοχήν στην περίπτωση του προφορικού λόγου. Δεν μπορείς, αλλά και δεν χρειάζεται ν’ αναλύεις όλα αυτά τα απρόβλεπτα και αλλεπάλληλα περιστατικά. Κάνε μόνο τούτο:

Όταν αντιλαμβάνεσαι μιαν εμπαθή κίνηση, να στρέφεσαι αμέσως εναντίον της με όπλο το θυμό. Πώς θ’ αντιδράσεις, αν ένας κακοποιός σου επιτεθεί και σε χτυπήσει; Θα του ανταποδώσεις το χτύπημα μ’ όλη σου τη δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο ν’ αντιδράς, όταν σου επιτίθεται ένας κακός λογισμός: Να τον χτυπάς με θυμό. Βέβαια, όπως ο κακοποιός δεν το βάζει πάντα στα πόδια μόλις τον χτυπήσεις, έτσι και ο λογισμός δεν φεύγει πάντα μόλις θυμώσεις. Κι αυτό γιατί στον πόλεμο των λογισμών εμπλέκονται συχνά και οι δαίμονες, που, όπως ξέρεις, είναι πείσμονες και ανυποχώρητοι. Όσο κι αν θυμώνεις μαζί τους, δεν κάνουν πίσω. Χρειάζεται, λοιπόν, πέρα από το θυμό, να χρησιμοποιήσεις κι ένα άλλο όπλο εναντίον τους. Ποιο είν’ αυτό;

Για πες μου, τί κάνει το θύμα της επιθέσεως ενός κακοποιού, αν δεν κατορθώσει να τον τρέψει σε φυγή με χτυπήματα; Καλεί σε βοήθεια. Τότε τα όργανα της τάξεως ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του, τρέχουν και τον σώζουν.  Αυτό πρέπει να γίνεται και στον πόλεμο με τα πάθη. Θα θυμώνεις εναντίον τους, αλλά και θα ζητάς τη θεία βοήθεια : «Κύριε, βοήθησέ με! Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σώσε με!». «Θεέ μου, άκουσέ με και στείλε μου την βοήθειά σου! Κύριε, μην αργήσεις να με βοηθήσεις!» ( Ψαλμ. 69:2 ) . 

Όταν  προσφεύγεις στον Κύριο, μην κοιτάς τί γίνεται μέσα σου. Κράτα την προσοχή σου προσηλωμένη σ’ Εκείνον και ικέτευε Τον για βοήθεια. Με τ’ όνομά Του μαστίγωνε τον εχθρό, όπως λέει ένας άγιος (όσιος Ιωάννης ο Σιναϊτης, Κλίμαξ , Κ΄, στ΄ ). Γιατί , όπως λέει ο ψαλμωδός , «ο Κύριος είναι κοντά σ’ όλους όσους τον επικαλούνται με ειλικρίνεια. Τα  αιτήματα των πιστών Του τα εκπληρώνει. Ακούει τη δέησή τους και τους σώζει» ( Ψαλμ. 144: 18-19 ) . Ο Ίδιος υπόσχεται σ’ όποιον Τον επικαλείται με ελπίδα την ώρα της ανάγκης του: «Θα τον σώσω, επειδή ελπίζει σ’ εμένα. Θα τον προστατέψω, επειδή γνωρίζει ποιος είμαι. Θα μου κραυγάσει, και θα του αποκριθώ. Μαζί Του είμαι στη θλίψη του. Θα τον λυτρώσω και θα τον δοξάσω» ( Ψαλμ. 90: 14-14 ). Με το θυμό, λοιπόν, και με την προσευχή θ’ αντιμετωπίζεις πάντοτε αποτελεσματικά τα πάθη που σε πολεμούν.

Μπορείς, πέρα απ’ αυτά, να κάνεις και κάτι άλλο, που μας συστήνουν οι άγιοι πατέρες: Μόλις αντιλαμβάνεσαι την κίνηση κάποιου πάθους στην ψυχή σου, ν’  αποκαλύπτεις – ή μάλλον να υπενθυμίζεις- στον εαυτό σου την αισχρότητά του. Αν σε προσβάλει, π.χ. ένας λογισμός υπερηφάνειας, άρχισε να λες μέσα σου: “Η υπερηφάνεια είναι βδελυκτή . Δεν ντρέπεσαι , ενώ είσαι χώμα και στάχτη , και φουσκώνεις από έπαρση; Συλλογίσου τις αμαρτίες σου…” και άλλα παρόμοια. Θα εξουδετερώνεις , δηλαδή, τον λογισμό με την επινόηση σκέψεων που καταστέλλουν  την υπερηφάνεια. Πολλές φορές , πάντως, η μέθοδος αυτή η αντιρρητική, όπως λέγεται, αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Ακόμα και όταν ο κατανοούμε την αισχρότητα του εμπαθούς λογισμού, τον διατηρούμε στο νου μας τόσο, όσο του χρειάζεται για να μολύνει την ψυχή μας, ξεσηκώνοντας το συναίσθημα και ξυπνώντας την επιθυμία. Πιο αποτελεσματική είναι η μέθοδος της άμεσης προσφυγής στη βοήθεια του Θεού. Όταν δεν εμπλεκόμαστε σε φραστικό πόλεμο με το πάθος, αλλά επικαλούμαστε τον Κύριο με φόβο, ευλάβεια, ελπίδα και πίστη, ο λογισμός φεύγει από το νου. Σε νου, βλέπεις, προσηλωμένο στον Κύριο, εμπαθής λογισμός δεν μπορεί να σταθεί. Αν, μάλιστα, αυτός έχει υποβληθεί από τον νοητό εχθρό, μόνο με την επίκληση και τη δύναμη του Θεού μπορείς να τον αποδιώξεις. Γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι πιο δυνατός από τους δαίμονες.

Χαρακτηριστική και διδακτική είναι η ακόλουθη ιστορία: Κάποιος γέροντας ησύχαζε στην έρημο. Μια μέρα του επιτέθηκαν οι δαίμονες. Τον άρπαξαν και άρχισαν να τον σέρνουν βίαια, πασχίζοντας να τον βγάλουν από το κελλί του και να τον απομακρύνουν από την έρημο. Ο ασκητής αντιστεκόταν μ’ όλη του τη δύναμη, αλλά μάταια. Σε λίγο τον είχαν τραβήξει ως την πόρτα. Λίγο ακόμα και θα τον έβγαζαν έξω. Τότε εκείνος, μπροστά στον έσχατο κίνδυνο, κραύγασε ικετευτικά: “Κύριε, Ιησού Χριστέ, γιατί με εγκατέλειψες; Βοήθησέ με !”. Αμέσως ο Κύριος εμφανίστηκε και έτρεψε σε φυγή τους δαίμονες. Ύστερα γύρισε στον γέροντα και είπε: “Δεν σε εγκατέλειψα, αλλά, επειδή προσπαθούσες να τα βγάλεις πέρα με τους δαίμονες μόνος σου, χωρίς να με επικαλεστείς, γι’ αυτό δεν ήρθα να σε βοηθήσω. Ζήτα τη βοήθειά μου, και παντοτινά θα την έχεις!”.

Το παραπάνω περιστατικό ήταν ένα μάθημα για τον ασκητή, όπως είναι και για όλους μας. Αντί να λογομαχείς, λοιπόν με τους εμπαθείς λογισμούς,  καλύτερα είναι να καταφεύγεις στον Κύριο με την προσευχή. Μ’ αυτόν τον τρόπο ενεργούν όλοι όσοι αγωνίζονται με φρόνηση εναντίον των παθών. Ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός έλεγε: «Μοιάζω με τον άνθρωπο που κάθεται κάτω από ένα μεγάλο δέντρο και βλέπει να έρχονται προς το μέρος του πολλά θηρία και φίδια.  Και όταν δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει, σκαρφαλώνει γρήγορα στο δέντρο και γλυτώνει. Έτσι κι εγώ. Κάθομαι στο κελλί μου  και βλέπω τους εμπαθείς λογισμούς να μου επιτίθενται. Και όταν δεν μπορώ να τα βάλω μαζί τους, καταφεύγω στον Θεό με την προσευχή και γλυτώνω από τον εχθρό» ( Αποφθέγματα Πατέρων Ιωάννης ο Κολοβός , ιβ΄ ) .

Σου έγραψα παλαιότερα, όπως θα θυμάσαι, να προσεύχεσαι με τον νου στην καρδιά. Τί σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να συμμαζέψεις το νου σου από τη διάχυσή του στον περιβάλλοντα κόσμο, διάχυση που συντελείται με τις αισθήσεις , να τον κατεβάσεις στην καρδιά, και από εκεί να τον ανεβάσεις με την προσευχή στον Θεό. Αν ο νους μας, παραμένοντας στην καρδιά, ήταν ακατάπαυστα προσηλωμένος στον Κύριο με φόβο, ευλάβεια και πίστη, ποτέ δεν θα κινδυνεύαμε όταν από εμπαθείς λογισμούς , συναισθήματα και επιθυμίες. Δυστυχώς, όμως, ο νους μας αποσπάται από τον Κύριο, βγαίνει από την καρδιά και μέσω των αισθήσεων περιπλανιέται πέρα-δώθε. Εισβάλλουν τότε οι εμπαθείς λογισμοί, που ξυπνούν τα αντίστοιχα συναισθήματα και τις αμαρτωλές επιθυμίες. Να ο πόλεμος! Ποιός μας φταίει; Ο εαυτός μας, κανένας άλλος. Αν δεν αφήναμε το νου να ξεφύγει και να περιπλανηθεί, θ’ αποφεύγαμε τον πόλεμο. Αλλά ό,τι έγινε, έγινε. Έστω και όψιμα, ας καταφύγουμε γι’ άλλη μια φορά στον Κύριο και ας Τον καλέσουμε σε βοήθεια.

Και η ακόλουθη διδακτική παραβολή ανήκει στον αββάς Ιωάννη τον Κολοβό ( ο.π., ιστ΄ ) :

Σε κάποια πόλη ζούσε μια όμορφη πόρνη, που είχε πολλούς φίλους. Πηγαίνει , λοιπόν, σ’ αυτήν ένας άρχοντας και της λέει: “Δώσ’ μου το λόγο σου  ότι θ’ αφήσεις την αμαρτωλή ζωή, και σε παίρνω γυναίκα μου ”, Εκείνη συμφώνησε, και ο άρχοντας την πήρε στο σπίτι του. Οι φίλοι της άρχισαν να την αναζητούν. Όταν έμαθαν πού ήταν, είπαν μεταξύ τους: “Πρέπει να την ξαναφέρουμε κοντά μας. Αν όμως, εμφανιστούμε στο σπίτι, ο άρχοντας θα μας δει και θα μας κάνει κακό. Ας πάμε, λοιπόν, πίσω από το σπίτι και ας της σφυρίξουμε συνθηματικά. Αυτή θα καταλάβει πώς είμαστε εμείς και θα κατέβει. Έτσι κανείς δεν θα μπορεί να μας κατηγορήσει”. Πραγματικά, η γυναίκα άκουσε το σφύριγμα και κατάλαβε ποιοί ήταν. Αμέσως, όμως, βούλωσε τ’ αυτιά της και όρμησε στον εσωτερικό κοιτώνα, κλείνοντας πίσω της τις πόρτες. Η πόρνη συμβολίζει την ψυχή. Οι φίλοι της είναι τα πάθη και οι άνθρωποι. Ο άρχοντας είναι ο Χριστός. Ο εσωτερικός κοιτώνας είναι η αιώνια κατοικία της ψυχής. Αυτοί που σφυρίζουν στην ψυχή είναι οι πονηροί δαίμονες. Και τα σφυρίγματα είναι οι παρορμήσεις των εμπαθών λογισμών, συναισθημάτων και επιθυμιών. Μα η ψυχή τους ξεφεύγει, καταφεύγοντας πάντα στον Κύριο».

Να θυμάσαι αυτή την ιστορία και να ενεργείς σύμφωνα μ’ όσα αλληγορικά σε διδάσκει. Θα δεις πόσο γρήγορα θ’ αποκαθίσταται έτσι μέσα σου η ειρήνη, όταν διαταράσσεται από την εμφάνιση των παθών.

Η χάρη του Θεού να είναι μαζί σου!

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

γράμματα σε μια ψυχή»

ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Το καντήλι του Σουλτάνου στην Aγιορετική εικόνα της αγίας Άννας και η ιστορία του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Αγία Άννα θεωρείται η προστάτης των παιδιών και της μητρότητος. Πολλές είναι οι αφηγήσεις των μοναχών της Σκήτης για ζευγάρια που είχαν χάσει κάθε ελπίδατεκνοποίησης και έγιναν γονείς με τη βοήθεια της Αγίας Άννης, όταν με ευλάβεια και πίστη κατέφυγαν σ’ αυτήν και ζήτησαν τη βοήθειά της. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω αφήγηση:
Ο Σουλτάνος της Λήμνου δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει παιδί και για το λόγο αυτό ήταν πολύ στεναχωρημένος. Άκουσε από τους κατοίκους του νησιού, που επισκέπτοντο το Άγιον Όρος και τη σκήτη της Αγίας Άννης, για τα θαύματα της μητέρας της Παναγίας και τη βοήθεια που αυτή προσέφερε στα άτεκνα ζευγάρια, προκειμένου αυτά να αποκτήσουν παιδί. Πείσθηκε από τις ιστορίες που κυκλοφορούσαν και για το λόγο αυτό έστειλε με κάποιους προσκυνητές δώρα στη Σκήτη, στη χάρη της Αγίας Άννης και ζήτησε να του φέρουν λάδι και αγίασμα της Αγίας. Οι χριστιανοί, επειδή ο Σουλτάνος ήτο αλλόθρησκος, πέταξαν τα δώρα και δεν του έφεραν τίποτα. Ο Σουλτάνος επέμενε και έστειλε πάλι δώρα στη χάρη της Αγίας και ζήτησε πάλι να του φέρουν αγίασμα και λάδι και μάλιστα απείλησε τους προσκυνητές με αυστηρές κυρώσεις, σε περίπτωση που δεν του τα φέρουν.
Οι μοναχοί της Σκήτης, επειδή ο Σουλτάνος δεν ήτο χριστιανός και υπό το βάρος της απειλής, του έστειλαν πόσιμο νερό και όχι αγίασμα και κοινό λάδι. Η Αγία Άννα, λόγω της πίστεως και επιμονής του Σουλτάνου, τον βοήθησε και απέκτησε ένα υγιέστατο παιδί και αυτός από ευγνωμοσύνη εδώρησε στη χάρη της Αγίας το κανδήλι που φαίνεται στην εικόνα, το οποίο είχε τάξει και επειδή ο κατασκευαστής έκλεψε μέρος του πολύτιμου υλικού, ο Σουλτάνος προσέθεσε στο κάτω μέρος, το αυγό που φαίνεται, ώστε το τάμα να είναι πλήρες.

Υποδοχή Τιμίας Κάρας Αγίας Παρασκευής στην πόλη της Κοζάνης στις 10-12-2013

Το ιερό λείψανο της Αγίας Άννας στο Άγιο Όρος και η ιστορία του.

23ΙΟΥΛ

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Η Σκήτη της Αγίας Άννης βρίσκεται κοντά στη Μονή Αγίου Παύλου και κατοικείται από Έλληνες μοναχούς, οι οποίοι ακολουθούν τον ιδιόρρυθμο βίο. Το κυριακό χτίστηκε το 1752 και τοιχογραφήθηκε λίγο αργότερα. Κατά την παράδοση, τα υλικά για την ανοικοδόμηση του ναού μετέφεραν οι ίδιοι οι μοναχοί, χωρίς να χρησιμοποιήσουν ζώο ή άλλο μεταφορικό μέσο, σε ένδειξη ιδιαίτερης τιμής στην Αγία Άννας

Στο Κυριακό της Σκήτης της Αγίας Άννας στο Άγιο Όρος φυλάσσεται, σαν πολύτιμος θησαυρός, τμήμα του αριστερού ποδιού της Αγίας.

Για το ιερό αυτό λείψανο  υπάρχουν οι εξής πληροφορίες στον Κώδικα  3 της Σκήτης.

«Κάποιος ιερέας, εφοδιασμένος με έγγραφο του Οικουμενικού Πατριάρχη, σε ένα από τα ταξίδια του επισκέφτηκε την πόλη Ερζερούμ (Θεοδοσιούπολη) της Αρμενίας. Στον ναό των Αγίων Μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου υπήρχαν πολλά λείψανα αγίων, μεταξύ των οποίων και το πόδι της Αγίας Άννας. Προκειμένου να μην περιέλθει το λείψανο αυτό σε χέρια αλλοδόξων  το αγόρασε, παίρνοντας πιστοποιητικό από τους Μητροπολίτες Καισαρείας της Καππαδοκίας Επιφάνιο και Χαλδείας  Σίλβεστρο.

Μερικά χρόνια αργότερα δύο Άραβες αρχιερείς, του Πατριαρχείου της Αντιοχείας, περιόδευαν στο Άγιο Όρος για ελεημοσύνη, έχοντας το λείψανο της Αγίας Άννας και το αντίστοιχο πιστοποιητικό γνησιότητας, τα οποία είχαν αγοράσει από τον εν λόγω ιερέα. Φτάνοντας στην Σκήτη της Προβάτας συνάντησαν τον πνευματικό Ματθαίο τον Λέσβιο, που ήταν εξομολόγος του βοεβόδα Κατακουζηνού. Ο  Γέροντας Ματθαίος έχοντας οικονομική άνεση, αγόρασε από τους Άραβες Αρχιερείς το λείψανο του αριστερού ποδιού της Αγίας Άννας μαζί με το πιστοποιητικό  της γνησιότητάς του.

Όταν ο Διονύσιος Γ΄ο  Βάρδαλης επεξέτεινε το Κυριακό της Σκήτης το 1666, οι αδελφοί της Σκήτης αποφάσισαν να αποκτήσουν το ιερό λείψανο της Αγίας Άννας. Έστειλαν αντιπροσωπεία στο κελί του Αγίου Γεωργίου στην Προβάτα, όπου εγκαταβίωνε  ο πνευματικός Ματθαίος ο Λέσβιος. Την αντιπροσωπεία την αποτελούσαν ο πνευματικός Γερμανός και ο πνευματικός Διονύσιος από την Μικρά Αγία Άννα, Λέσβιοι και αυτοί.

Ο Γέροντας Ματθαίος αρνήθηκε στην αρχή να τους δώσει τον πολύτιμο αυτό θησαυρό. Μετά όμως δεκαπέντε μέρες, χωρίς άλλη ενόχληση από τους πατέρες της Σκήτης, πιθανόν μετά από κάποιο θαυμαστό σημείο που είδε, πήγε στην Αγία Άννα και κατέθεσε στο «Κυριακό» το ιερό λείψανο, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα και επιτελεί  πλήθος θαυμάτων.

Ο Επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος γράφει τα εξής για το ιερό αυτό λείψανο της Αγίας Άννας.

«…Με δέος ατενίζουμε το ιερό λείψανο της Αγίας Άννας –το πάνσεπτο πέλμα του ποδός της συγκεκριμένως –το οποίο παλαιόθεν είναι θησαυρισμένο στο ιερό Βήμα του Κυριακού και ιεροτελεστικώς εξοδεύεται από εκεί καθ΄ ορισμένη στιγμή. Και έχει πολλά να σκεφτεί ο νους μας….

“Aυτό το Άγιο πέλμα έφερε από συλλήψεως και κατά την κυοφορία και από γεννήσεως περιέφερε εν τοις εξής την πρόξενο της σωτηρίας μας Μαρία. Αυτό το άγιο πέλμα ποδηγέτησε την Πανάμωμο Κόρη στις αυλές της Ναζαρέτ για μόλις μια τριετία και συμβάδισε ακολούθως με τα ποδαράκια της Θεόπαιδος Μαριάμ στον Ναό του Σολομώντος,  για να την αποχωρισθεί οριστικώς, αφού νηπιάζουσα την προσήγαγε και την αφιέρωσε κατά αυτοθέλητη υπόσχεση και κατ΄εκπλήρωσιν θείας βουλής στα Άγια των Αγίων για την αγγελική προετοιμασία της για την κοσμοσωτήριο αποστολή της: «…Ἄπιθι τέκνον, τῷ δοτῆρι γενήθητι, καὶ ἀνάθημα, καὶ εὐῶδες θυμίαμα. Εἴσελθε εἰς τὰ ἄδυτα, καὶ γνῶθι μυστήρια, καὶ ἑτοιμάζου γενέσθαι, τοῦ Ἰησοῦ οἰκητήριον, τερπνὸν καὶ ὡραῖον…»

(Απόστιχο Εσπερινού Εισοδίων)

…….Μπροστά μας λοιπόν τώρα, μια ακόμα συγκλονιστική διαχρονική απόδειξις της οικονομίας του Παντάνακτος Θεού. Δεν είναι δυσωδία αποπνέοντα και αποστροφή προκαλούντα, όπως συμβαίνει με τα πτώματα και τα λοιπά έκδοχα των κοινών και δη εν αμαρτίαις τεθνηκότων συνανθρώπων μας, αλλά επιθυμητά προς θέα, αφή και ασπασμό τα τίμια λείψανα των αγίων μελών της Εκκλησίας μας, και μάλιστα εκείνων του αμεσωτάτου περιβάλλοντος του Κυρίου, και, έτι πλέον, των οικογενών της ανθρωπίνης για την σωτηρία μας υποστάσεώς Του.

Εν προκειμένω και υπ’ όψιν έχουμε – πέρα της ως ανωτέρω περιγραφείσης θαυματουργού Εικόνος – το πλησιέστερο προς την Μητέρα Του βιολογικό στοιχείο, μέσα σε πεποικιλμένη αργυροθήκη΄ οφθαλμοφανές δηλαδή, ψηλαφητό, προσκυνητό και ασπαστό το ιερό αυτό κατάλοιπο της μετ’ Εκείνου κατά σάρκα συγγενείας Του μαζί μας. Είναι να χάνη κανείς τον νου του όταν σκεφθή  και εμβαθύνη λιγάκι στα όσα οικονομεί  και εξακολουθεί να ενεργή ο Πανάγαθος Θεός. Χάριτί Του δε υπερβαλλόντως αυτά τα στενώς κατά σάρκα συγγενικά Του πρόσωπα, όχι μόνο εμποδίζουν να μη χαθούμε οι ταλαίπωροι εμείς, αλλά και συντελούν στο να γινώμεθα ‘μέρα με τη ‘μέρα όλο και πιο άξιοι ευσπλαχνίας και ελέους, ακολούθως δε όλο και πιο κατάλληλοι για αγιασμό και για θείες κατακοσμήσεις. Αλοίμονό μας, εν ημέρα κρίσεως, αν δεν επωφεληθούμε αυτών των παροχών και καταξιώσεων.

ΠΗΓΕΣ

Α.Γερασίμου Σμυρνάκη .ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ. Εκδόσεις Πανσέληνος 1988.

Β.Η Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννας ,έκδοση Αδελφότητας Καρτσωναίων 2007.

Γ.Ευαγγέλου Λέκκου.Η Αγία Άννα-Βίος και Παρακλητικός Κανόνας.

Δ.Επισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου. Θεομητορικά και εξόδια στον Άθωνα.

 http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/07/23/%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%88%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9/

Προδημοσίευση από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου «Περί επιμελείας ψυχής»

Απόδοση στη νέα ελληνική: Ευανθία Χατζή

Επιμέλεια κειμένου-επίμετρο: Γιώργος Μπάρλας

Πηγή:    www.stamoulis.gr/Περί-επιμελείας-ψυχής_p-403439.aspx

Ἡ Σωτηρία κατορθώνεται καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴ θέληση τοῦ ἀνθρώπου

Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ θεία φιλανθρωπία εἶναι ἄπειρη, καὶ πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἐντούτοις ἡ σωτηρία εἶναι ἀδύνατη χωρὶς τὴ συγκατάθεση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου. Πρῶτος αὐτὸς ὀφείλει νὰ συναισθανθεῖ ὅτι ἁμάρτησε · νὰ μεταμεληθεῖ, νὰ ἐπιθυμήσει καὶ νὰ ἐπιζητήσει τὴ σωτηρία του καὶ ἔτσι ἡ Χάρη νὰ τὸν ἐπιβραβεύσει μὲ αὐτήν. Διότι ἡ συναίσθηση καὶ ἡ μεταμέλεια, ὁ πόθος τῆς σωτηρίας καὶ ἡ ἀναζήτησή της, εἶναι ἔνδειξη τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Θεό, εἶναι σημεῖο ἀποστροφῆς τῆς ἁμαρτίας καὶ διάθεση ἀσκήσεως στὴν ἀρετή, εἶναι κατά κάποιο τρόπο ἐπίκληση τῆς θείας εὐσπλαχνίας, ἡ ὁποία βιάζεται νὰ ἐλεήσει τὸν παραπλανημένο. Ὥστε γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἡ Χάρη, πρέπει νὰ θέλουμε νὰ σωθοῦμε. Γι’ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δίνουν μαρτυρία οἱ θεῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέει: «ἡ Χάρη, παρότι εἶναι Χάρη, σώζει μόνο αὐτοὺς ποὺ τὸ θέλουν». Ἐπίσης καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος βεβαιώνει: «τὸ νὰ σωθοῦμε προϋποθέτει καὶ τὴ δική μας συμμετοχή καὶ τοῦ Θεοῦ» · καὶ ὁ Ἰουστῖνος προσθέτει: «Ἂν καὶ ὁ Θεὸς ἔπλασε μόνος τὸν ἄνθρωπο, δὲν σώζει τὸν ἄνθρωπο δίχως τὴ συγκατάθεσή του». Πλανῶνται αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἢ μόνο μὲ τὴ δική

του θέληση, δίχως τὴ θεία Χάρη. Γιατὶ ἡ μέν Χάρη, ὅπως ἐπισημάναμε, δὲν σώζει παρὰ μόνο ὅσους μετανόησαν καὶ ἐπέστρεψαν στὸν Κύριο, ἐνῶ ἡ θέληση χωρὶς τὴ Χάρη εἶναι ἀνεπαρκὴς γιὰ τὴ σωτηρία, γιατὶ ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ ἀπὸ μόνος του νὰ δικαιώσει τὸν ἑαυτό του ἀπέναντι στὸν Θεό. Ὡστόσο, ἡ ἀδυναμία του ἔχει διαπιστωθεῖ ἤδη στὰ πολλὰ χρόνια τῆς ὑποδουλώσεώς του στὴν ἁμαρτίακαὶ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου, χρόνια κατὰ τὰ ὁποῖα παρέμενε ἐκεῖ δουλεύοντας χωρὶς τὴ θέλησή του καὶ στενάζοντας καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση δὲν μπόρεσε νὰ τὸν ἐλευθερώσει οὔτε ἡ ἐξέλιξή του οὔτε ἡ σοφία του οὔτε τίποτα ἄλλο.

Γιὰ τὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης θελήσεως ὡς μόνης ἱκανῆς γιὰ τὴ σωτηρία, πρῶτος ἐγνωμάτευσε ὁ Πελάγιος, κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 5ου μ.Χ. αἰώνα, καὶ οἱ Πελαγιανοί, ποὺ τὸν ἀκολούθησαν. Γιὰ τὴ δύναμη τῆς θείας Χάριτος ὡς τῆς μόνης ποὺ σώζει τὸν ἄνθρωπο ἀποφάνθηκαν καταπολεμώντας τὸν Πελάγιο δύο σπουδαῖοι Πατέρες τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος καὶ ὁ Ἱερώνυμος, ζητώντας τὴν ἀποκήρυξη τῆς ἐσφαλμένης διδασκαλίας τοῦ Πελαγίου. Ὡστόσο, σύνολη ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ βάδισε τὴ μέση ὁδό, κήρυξε καὶ τὶς δύο πλευρὲς λανθασμένες καὶ δογμάτισε ὅτι «ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου κατορθώνεται μὲ τὴ θεία Χάρη καὶ μὲ τὴ θέληση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἰδίου». Ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μόνη ὀρθὴ καὶ σύμφωνη μὲ τὶς Ἅγιες Γραφές. Ἀπὸ αὐτὲς τὶς Ἅγιες Γραφὲς παρουσιάζεται ὅτι ἀπαιτοῦνται καὶ τά δύο, καὶ ἡ Χάρη καὶ ἡ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ τὴ σωτηρία του. Ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Σωτήρα θεωρεῖται δεδομένη ἡ ἀνάγκη συνυπάρξεως καὶ τῶν δύο. Ὁ Κύριος ἐρχόμενος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, δὲν τοὺς ἔσωζε ὅλους, παρόλο ποὺ ἤθελε νὰ σωθοῦν ὅλοι καὶ νὰ ἔλθουν στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ μόνο αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν∙ γι’ αὐτὸ ὅταν κήρυττε τοὺς ἔλεγε: «ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, πρέπει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του» γιὰ τὴ σωτηρία ἀπαιτοῦσε αὐταπάρνηση, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβεῖ δίχως τὴ συγκατάθεση καὶ τὴν ἀτομικὴ θέληση. Ἐπίσης, κηρύττει σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀποδέχονται τὴ σωτηρία ὡς προερχόμενη ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση τῶν ἔργων τοῦ νόμου, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη θέληση καὶ μόνο, λέγοντας: «Ἐγὼ εἶμαι ἡ θύρα · ἀπὸ μένα ἐὰν κάποιος εἰσέλθει θὰ σωθεῖ» ( Ἰωάν. ι΄ 9) καί «χωρὶς ἐμένα δὲν μπορεῖτε τίποτα νὰ κάνετε» ( Ἰωάν. ιε΄ 5), ἀπὸ τὰ ὁποῖα φανερώνεται ἡ ἀνάγκη τῆς συνυπάρξεως ἀμφοτέρων. Στὴ σωτηρία λοιπὸν τοῦ ἀνθρώπου συνεργοῦν συγχρόνως καὶ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ θέληση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μέν Χάρη τοῦ Θεοῦ προσκαλεῖ, διαφωτίζει τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά, ἡ δὲ θέληση συνεργεῖ στὴ διάνοιξη τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς. Ἡ σωτηρία λοιπὸν ξεκινάει ἀπὸ τὴ Χάρη, μορφοποιεῖται ἀπὸ τὴ θέληση καὶ τελειοποιεῖται ἀπὸ τὴ Χάρη ἡ ὁποία τὴ στεφανώνει.Ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέα εἶναι πρόσφορο παράδειγμα. Ὁ σπορέας ἔσπειρε, ἡ ἀγαθὴ γῆ δέχθηκε, ὁ δὲ Θεὸς αὔξησεκαὶ εὐλόγησε. Ὥστε εἶναι ἀνάγκη νὰ θέλουμε νὰ σωθοῦμε, γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἡ συνήθεια τοῦ νὰ ἁμαρτάνεις φέρνει θάνατο

Ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἀνένδοτοι, γιατὶ καὶ μία φορὰ νὰ ὑποκλέψει τὴ συγκατάθεσή μας, καθίσταται ἀληθινὸς κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα ποὺ ὑποδεικνύει τὸν ὕπουλο καὶ τυραννικὸ χαρακτήρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ τρόπος τῆς Σεμιράμιδος, μὲ τὸν ὁποῖο ὑφάρπαξε τὴ βασιλεία καὶ ἔγινε αὐτοκράτειρα. Ἡ Σεμίραμις κατόρθωσε μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πείσει τὸν σύζυγό της Νῖνο, βασιλιὰ τῆς Ἀσσυρίας, νὰ παραιτηθεῖ γιὰ μία μόνο ἡμέρα ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ νὰ τῆς παραδώσει τὸ σκῆπτρο τῆς βασιλείας. Ἀλλὰ ποιὸ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔργο τῆς νέας αὐτοκράτειρας; Νὰ διατάξει νὰ φονευθεῖ ὁ Νῖνος ὁ βασιλιὰς καὶ σύζυγός της, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἐξουσία ἰσοβίως πρὸς ὄφελός της. Ἡ παρομοίωση εἶναι πλήρης καὶ ταιριάζει σὲ ὅλα. Ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἡ Σεμίραμις ποὺ ἀγωνίζεται μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πετύχει τὴ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ἀμέσως μόλις κατορθώσει αὐτὸ ποὺ ποθεῖ, κατακυριεύει, αἰχμαλωτίζει καὶ θανατώνει τὸ λογικό. Ἐγκαθιστᾶ τὸν θρόνο της στὴν καρδιὰ καὶ τὴν κατευθύνει σὲ ὅλο τὸν βίο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία, αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά της. Ὄχι λοιπόν, ἂς μὴν ὑποχωρήσουμε ποτὲ στὶς θωπεῖες της ∙ ἂς μὴν παραδώσουμε σ’ αὐτὴν τὴν ἐξουσία∙ ἂς μὴν πράξου με ὅ,τι δὲν θέλει ἡ ἐσωτερική μας διάθεση ∙ ἂς μὴν ὑποδουλώσουμε τὴν ἐλεύθερη θέλησή μας στὴ θέληση τῆς ἁμαρτίας ∙ ἂς μὴ συγκατατεθοῦμε σὲ ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὸν ἠθικὸ νόμο. Τίποτα ἂς μὴν καταστήσει τὴν καρδιά μας μαλ-

θακή. Ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ δελεαστικὰ λόγια, ἂς ἀναδείξουν τὴν καρδιά μας σκληρότερη ἀπὸ τὸν χάλυβα. Νὰ μὴ μᾶς κάνουν καμία ἐντύπωση τὰ δάκρυα, οἱ στεναγμοί, οἱ ὑποσχέσεις, οἱ ἀπειλές. Νὰ μείνουμε σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι στὸ φρόνημά μας, ὥστε νὰ μὴ μᾶς συμβεῖ ὕστερα ἀπὸ λίγο τὰ στεγνὰ μάγουλά μας νὰ τὰ μουσκέψουν δάκρυα ἄκαρπης μετάνοιας. Ἡ ἄνανδρη ὑποχώρηση θὰ μᾶς προσκομίσει διπλὰ δεινά ∙ πρῶτα τὴ ντροπὴ καὶ ὕστερα τὴ δυστυχία. Ἀντιθέτως, ἡ ἀνδρεία θὰ προσκομίσει τὸ θάρρος, τὴ δόξα καὶ τὴν εὐτυχία. Τὰ πιὸ κατάλληλα παραδείγματα τὰ ὑποδεικνύει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἀπὸ μὲν τοὺς ἄνδρες, τὸν πάγκαλοἸωσήφ, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε κάθε κακοπάθεια, ἀκόμη καὶ τὸν θάνατο, προκειμένου νὰ τηρήσει τὶς ἠθικές του ἀρχές, νὰ

τηρήσει τὴν ἠθική του ἐλευθερία, νὰ τηρήσει τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ δὲ τὶς γυναῖκες, τὴν ἐνάρετη Σωσάννα, ἡ ὁποία προτίμησε τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἐὰν ὁ Νῖνος ἔμενε ἀνυποχώρητος στὶς θωπεῖες τῆς Σεμιράμιδος, αὐτὴ θὰ ἔμενε ὑποταγμένη σ’ αὐτὸν γιὰ ὅλη της τὴ ζωή. Σταθερότητα λοιπὸν καὶ ἀνδρεία, γιατὶ μόνο μὲ αὐτὰ θὰ διατηρήσουμε τὴν ἡγεμονία τοῦ λογικοῦ καὶ τὴν ἠθική μας ἐλευθερία.

Τὸ παράδειγμα τοῦ Νίνου μᾶς διδάσκει ὅτι ὄχι μόνο ἡ ἰσχυρὴ ἁμαρτωλὴ συνήθεια, ἀλλὰ καὶ ἡ ἁμαρτία ποὺ διαπράχθηκε μία καὶ μόνο φορὰ εἶναι κάτι ἐπικίνδυνο καὶ φοβερό. Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία μέ ὅλη μας τὴ δύναμη. Ὡστόσο, ἐὰν ἁμαρτήσουμε, γρήγορα νὰ μετανοήσουμε ὥστε νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε. «Ἐὰν τὸ νὰ ἁμαρτήσει κανεὶς εἶναι βαρύ», λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, «τὸ νὰ ἐπιμείνει στὴν ἁμαρτία πόσο βαρύτερο εἶναι;»· καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος προσθέτει: «δὲν εἶναι φοβερὸ τὸ νὰ πέσεις, ἀλλὰ τὸ νὰ πέσεις καὶ νὰ μὴ σηκώνεσαι, τὸ νὰ κακοπαθεῖς μὲ τὴ θέλησή σου καὶ νὰ ἔχεις ἀποβλακωθεῖ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τῆς ἀπογνώσεως, προσπαθώντας νὰ κρύψεις τὴν ἀσθενική σου προαίρεση» · καὶ ἀμέσως: «τὸ νὰ ἁμαρτάνει κανεὶς εἶναι ἴσως ἀνθρώπινο, τὸ νὰ ἐπιμένει ὅμως στὴν ἁμαρτία δὲν εἶναι ἀνθρώπινο, ἀλλὰ ὁλωσδιόλου σατανικό».

Περὶ τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας καὶ τῶν καρπῶν της

Ἡ ἀληθινὴ μετάνοια καθιστᾶ καθαρὸ τὸν νοῦ ἐκείνου ποὺ μετανοεῖ, λέει ὁ σοφὸς Δίδυμος.Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Νεῖλος λέει ὅτι ἡ ἀγαθὴ μεταμέλεια ἔχει μεγάλη δύναμη γιὰ τὴ σωτηρία, γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει συνεχῶς νὰ τὴν καλλιεργοῦμε, ὥστε νὰ σωθοῦμε καὶ νὰ μὴ χαθοῦμε, γιατὶ ὅταν ἐπιστρέψεις καὶ στενάξεις, τότε θὰ σωθεῖς, καθὼς λέει ὁ προφήτης Ἡσαΐας: «Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ κατεργάζεται ἔτσι τὴ σωτηρία». Κανεὶς δὲν θὰ χαθεῖ, ἐὰν ὠφελεῖται ἀπὸ τὸ δραστικὸ φάρ-

μακο τῆς μετάνοιας. Ὁ δὲ θεῖος Χρυσόστομος λέει: «Ἡ μετάνοια γίνεται πρόξενος τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, εἴσοδος στὸν Παράδεισο καὶ ἀπόλαυση αἰώνιας εὐδαιμονίας. Αὐτὸς ποὺ μετανόησε γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ἔπραξε, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν δείξει μετάνοια ἄξια τῶν ἁμαρτημάτων του, ἔχει ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀνταπόδοση γι’ αὐτὴν τὴ μετάνοια ποὺ ἐπέδειξε». Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεὺς τονίζει: «Ἡ ἀληθινὴ μετάνοια ποτὲ πλέον δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ βρεθεῖ ἔνοχος στὰ ἴδια, ἀλλὰ ξεριζώνει ἀπὸ τὴν ψυχή, ἐκ βάθους, τὰ ἁμαρτήματα, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων ἡ ψυχή του γνώρισε τὸν θάνατο»∙ καὶ ἀμέσως: «τὸ νὰ πάψεις νὰ βλέπεις πλέον πρὸς τὰ πίσω, σημαίνει ὅτι πράγματι ξέφυγες ἀπὸ τὴν ἁμαρτία» · καὶ κάπου ἀλλοῦ: «Καλὸ μὲν εἶναι τὸ νὰ μὴν ἁμαρτάνεις, ἀγαθὸ δὲ καὶ αὐτοὶ ποὺ ἁμαρτάνουν νὰ μετανοοῦν, ὅπως εἶναι ἄριστο τὸ νὰ ὑγιαίνεις πάντοτε, καλὸ ὅμως καὶ ὅταν ἀναλαμβάνεις μετὰ τὴν ἀσθένεια». Ἀκόμη, ὁ Μέγας Βασίλειος προτρέπει λέγοντας: «Μὴν ἀπελπίζεσαι, οὔτε νὰ ἀφήνεις τὴν προσευχή, ἀλλὰ ἔλα ὅπως εἶσαι ἁμαρτωλός, γιὰ νὰ δοξάσεις καὶ σὺ τὸν Δεσπότη καὶ νὰ προσφέρεις τὰ δικά σου δῶρα ἀγάπης γιὰ τὴ συγχώρεση ποὺ σοῦ προσέφερε. Γιατὶ ἂν φοβηθεῖς νὰ προσέλθεις, τότε ἐμποδίζεις νὰ ἔλθει σὲ σένα ἡ ἀγαθότητά Του καὶ κωλύεις τὴν πλουσιοπάροχη δικαιοσύνη Του, ποὺ ὁπωσδήποτε θὰ σὲ ἐπισκεπτόταν». Καὶ προσθέτει: «ὑποφέραμε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ἂς γιατρευτοῦμε μὲ τὴ μετάνοια∙ ἀλλὰ μετάνοια χωρὶς νηστεία, μένει ἀκαλλιέργητη».

Η Σύλληψη της Αγίας Άννης

 Η Ορθοδοξία μας σήμερα 9 Δεκεμβρίου, τιμά τη Σύλληψη της Αγίας Άννης.

Για τη μητέρα της Θεοτόκου Άννα, δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό τα Ευαγγέλια, ούτε τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα όμως με την παράδοση της Εκκλησίας, ο Ιερέας Ματθάν, κάτοικος της Βηθλεέμ, απέκτησε τρεις θυγατέρες: τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα.

Η Μαρία, αφού παντρεύτηκε στη Βηθλεέμ, γέννησε εκεί την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Η Άννα παντρεύτηκε τον Ιωακείμ από τη Γαλιλαία. Μετά από πολλά χρόνια ατεκνίας, απέκτησε κόρη, την Παρθένο Μαρία.
Η παράδοση αναφέρει ότι οι γονείς της την αφιέρωσαν στην υπηρεσία του Ναού της Ιερουσαλήμ, σε ηλικία τριών ετών. Αυτοί δε μετά από λίγα χρόνια πέθαναν.
Την Αγία Άννα τιμούσαν από τα αρχαία χρόνια. Το συμπεραίνουμε αυτό από διάφορους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και από αρχαίους εκκλησιαστικούς ύμνους, που υπάρχουν προς τιμήν της μητέρας της Θεοτόκου. Επίσης, το έτος 550 μ.Χ., ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, αφιέρωσε ναό στην Κωνσταντινούπολη προς τιμήν της Αγίας Άννας.
Χρόνια πολλά!!!
Απολυτίκιο:
Ήχος δ’.
Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται· του Ιωακείμ γαρ και της Άννης εισακούων Θεός, παρ? ελπίδα τεκείν αυτούς σαφώς, υπισχνείται θεόπαιδα· εξ ης αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι? Αγγέλου κελεύσας βοήσαι αυτή· Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.
Το Απολυτίκιο ψάλλει ο Αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός