Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν” ανταποκριθούμε σ” αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του.
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

Η προσευχή ως θεραπευτικό μέσο για τον άνθρωπο !

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου !!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ) – 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

(Λκ. ιε΄ 11-32)

Πρέπει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά ξέρει κανείς καλά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά χαρεῖ ὅταν ἐπιστρέφει ὁ ἄσωτος. Ὅλος ὁ κόσμος δέν ἀξίζει ὅσο ἕνας ἄνθρωπος. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὅταν μιλοῦσε γιά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔβρισκε ἀντάλλαγμα στόν κόσμο· «τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Γιά αὐτή τήν ἀξία, λοιπόν, ἀξίζει κάθε θυσία. Ὅταν πάει νά χαθεῖ, νά λυπᾶσαι μέχρι θανάτου κι ὅταν γυρίζει νά σωθεῖ, νά χαίρεσαι καί νά εὐφραίνεσαι. Οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Χριστός, χαίρονται ὅταν μετανοεῖ ὁ ἁμαρτωλός: «χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῶ μετανοούντι». Ὁ Θεός κάμπτεται ἀπό τά πατρικά του αἰσθήματα, δέχεται στήν ἀγκαλιά του τόν ἄσωτο, τοῦ φοράει δαχτυλίδι, σφάζει «τόν μόσχον τόν σιτευτόν».

Στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, πού εἶναι τό εὐαγγέλιο τῶν Εὐαγγελίων, ἔχουμε σέ μία ἐποπτική διδασκαλία ὅλη τήν ἱστορία τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρώπου κι ὅλο τό ἔργο τῆς θείας Πρόνοιας γιά τή σωτηρία του. Μάθαμε στήν ἀνάπτυξη τῆς παραβολῆς νά προσέχουμε στό πρῶτο μέρος τήν πτώση καί τήν καταστροφή τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν φεύγει μακριά ἀπό τί Θεό. Μά τό βάρος τῆς παραβολῆς εἶναι στό δεύτερο μέρος, ἐκεῖ πού βλέπουμε πῶς σώζεται ὁ ἁμαρτωλός, ὅταν ἔρθει σέ συναίσθηση, ὅταν πεῖ τό «ἀναστᾶς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου». Αὐτή ἡ συναίσθηση, αὐτή ἡ ἀπόφαση εἶναι ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ἡ προϋπόθεση τῆς σωτηρίας του. Ἡ μετάνοια! Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ἡ μετάνοια αὐτή θά ἦταν μάταιο πράγμα, ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ ἄλλη, ἡ πρώτη προϋπόθεση, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι», ὁ πόνος τοῦ πατέρα πού περιμένει, πού τρέχει πρῶτος νά ἐπιπέσει στόν τράχηλο τοῦ ἀνθρώπου πού ἐπιστρέφει.

«Μεγάλη ἡ μετάνοια», ἀνακράζει σέ κάποιο ὕμνο ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά μέγιστο καί ἄπειρο τό πέλαγος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μέσα στό ὁποῖο κολυμπᾶ καί λούζεται κάθε ἁμαρτωλός πού μετανοεῖ. Δέν ὑπάρχει περίπτωση, πού νά ἐπιστρέφει ὁ ἄσωτος καί νά μήν τόν δέχεται ὁ οὐράνιος Πατέρας. Δέν ὑπάρχει περίπτωση, πού ὁ Θεός νά μή θέλει καί νά μή μπορεῖ τή σωτηρία τοῦ ἁμαρτωλοῦ πού ἐπιστρέφει. Ἀλλιῶς θά ἦταν ἰσχυρότερο τό κακό ἀπό τό ἀγαθό, θά νικοῦσε ὁ Διάβολος τό Θεό. Μά εἶναι γραμμένο πώς ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ «κλίνει πᾶν γόνυ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων».

Ὁ ἐχθρός ὅμως τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ποτέ δέν κάνει ἐπίθεση στό Θεό κατά μέτωπο. «Μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» καί ὑψώνει τή σημαία τῆς δικαιοσύνης γιά νά ματαιώσει τό ἔργο τῆς ἀγάπης. Ἐγείρει ἐνώπιον τῆς θείας χάριτος τήν ἀξία τῶν ἔργων τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ὁ Φαρισαῖος καί ὁ Γραμματέας, πού γογγύζουν καί λένε, δῆθεν πώς ἀμύνονται γιά τήν ἠθική, ὅτι ὁ Χριστός «ἁμαρτωλούς προσδέχεται καί συνεσθίει αὐτοῖς». Εἶναι ὁ πρεσβύτερος γιός, πού ἀμφισβητεῖ στόν πατέρα τό δικαίωμα τῆς ἀγάπης, πού ἀρνεῖται στόν ἀδελφό τό χρέος τῆς συγγνώμης, γιατί πιστεύει στήν ἀξία τῶν ἔργων του καί μένει δεμένος στό νόμο τῆς δικαιοσύνης. Ὤ! αὐτή ἡ δικαιοσύνη, πού κατεβάζει τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ στά μέτρα τῶν ἀνθρώπων! Εἶναι τό πρόσχημα τοῦ Διαβόλου, πού θέλει νά ματαιώσει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Ἄς μήν ἐξετάζουμε στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ μόνο τήν πτώση τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Αὐτή εἶναι τό κακό πού γίνεται εὔκολα, εἶναι τό γκρέμισμα πού ἐπιτυγχάνεται σέ μία στιγμή καί μπορεῖ νά τό πάθει ὁ καθένας. Ἄς ἐξετάζουμε μᾶλλον τή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή, γιά νά μήν περιμένουμε σάν μαγική πράξη τή σωτηρία μας. Ἄς ἐξετάσουμε ἀκόμη τήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά μήν πέφτουμε σέ ἀπόγνωση. Κι ἄς μήν παρεμβάλλουμε ἐμπόδια στό ἔργο τῆς σωτηρίας, ἄς μή μιλοῦμε γιά τά ἔργα μας· μόνο ἄς ἐλπίζουμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἄς μή βλέπουμε στήν ἀρετή μας· μόνο ἄς ἐξετάζουμε τίς ἐλλείψεις μας. Ἄν τυχόν κανένας καί δέν ἔπεσε ἄς βλέπει μήπως πέσει κι ὅποιος ἔπεσε ἄς κοιτάξει νά σηκωθεῖ. Ποιός θά εἶναι σκληρός, ποιός θά παρεμβάλει ἐμπόδιο σέ ἐκεῖνον πού ἐπιστρέφει καί ζητάει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ; Μόνο ὁ Διάβολος.

Εἶναι ἕνα πολύ λεπτό σημεῖο τοῦτο στή ζωή, ἀδελφοί, πού δέν τό προσέχουμε καί δέν τό καταλαβαίνουμε, πόσο οἱ πολλοί μοιάζουμε τοῦ πρεσβύτερου γιοῦ τῆς παραβολῆς ἀκόμη κι ὅταν πιστεύουμε καί γελοῦμε τόν ἑαυτό μας πώς δέν ξεμακρύναμε ποτέ στό δρόμο τῆς ἀσωτίας. Εἴμαστε ἄκαμπτοι καί ἀνίλεοι ἀπέναντι στούς ἀσώτους, ἀπέναντι σέ ἐκείνους πού ἐπιτέλους δέν ἀρνοῦνται καί ὁμολογοῦν πώς ἔφταιξαν. Καί δέν ζητοῦν ἀπό μᾶς παρά συγγνώμη, νά τούς δώσουμε τό χέρι, νά τούς βοηθήσουμε νά κάνουν τό πρῶτο βῆμα σέ μία καινούργια ζωή. Ποιός μπορεῖ νά τούς τό ἀρνηθεῖ; Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι

Πίνακας του Konstantin Vasiliev, Fyodor Dostoyevsky, 1976

«Αν όλος ο κόσμος βαδίσει προς μια κατεύθυνση, κι ο Χριστός προς την άλλη, 

εγώ θα πάω πίσω από τον Χριστό.» Φ. Ντοστογιέφσκι

Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι ή αλλιώς η επιστροφή του Ασώτου

Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

H καρδιά του ευαγγελίου είναι αυτή η ιστορία του Ασώτου. Η αγαπημένη μου ηθικοπλαστική ιστορία είναι αυτή του εξόριστου Ντοστογιέφσκι. Στον δρόμο για την εξορία, κάποια ευσεβής χριστιανή γιαγιά του χάρισε την Καινή Διαθήκη για παρηγοριά. Άθεος ο Ντοστογιέφσκι, έσκιζε τις σελίδες του βιβλίου για να καθαρίζει την πίπα του. Έσκισε τον Ματθαίο, τον Μάρκο και αρκετές σελίδες από τον Λουκά. Ώσπου κάποια στιγμή, από περιέργεια ή βαριεστημάρα θέλησε να μάθει τί λέει επιτέλους αυτό το βιβλίο των χριστιανών. Και να! Τα φέρνει ο Θεός έτσι και η πρώτη σελίδα στο μισκοσκισμένο βιβλίο ήταν αυτή η περικοπή του Ασώτου (ιε' κεφάλαιο από τον Λουκά). Και αποκαλύπτεται στον Ντοστογιέφσκη ένας νέος κόσμος άφεσης, συγχώρησης, αγάπης. Γνωριμίας του Θεού. Και ο πρώην άσωτος μεταμορφώνεται σε έναν από τους σπουδαιότερους ορθοδόξους διανοητές. (π.Παντ.Κρούσκος)

Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι 
Θεοδοσίου Μαρτζούχου, Πρωτοσύγκελλου 
Ι.Μ.Νικοπόλεως και Πρεβέζης

Να ’σαι είκοσι δύο χρονών και να ’σαι θανατοποινίτης! Να περιμένεις να σε κρεμάσουν! Η ζωή μπροστά γεμάτη ομορφιά και νειάτα και ’σένα να θέλουν να σε σκοτώσουν;

Και γιατί τέλος πάντων; Γιατί θέλησες να υπάρχει ισότητα και σωστό στην κοινωνία! Να μην υπάρχουν αφεντάδες και…δούλοι. Να ’μαστε όλοι ίσοι. Και να ’ναι όλα ίσια. 

Όχι στραβά κι ανάποδα. Και να ’χεις κι αυτές τις κυρούλες εδώ τώρα στο τρένο που σε πάει στην εξορία! Τσιμπούρια: - «Πάρε αδερφέ ένα ευαγγέλιο».

Δώρο στο δίνουν! Να τις προσβάλλεις; Ρίξτο στην τσέπη, πες «ευχαριστώ» και φεύγα. Αυτό και κάνεις. Φεύγοντας όμως έμεινες μόνος σου στην φυλακή! Εσύ πολιτικός κατάδικος θανατοποινίτης και οι άλλοι ποινικοί κατάδικοι…κάθε καρυδιάς καρύδι.

Εδώ καταλαβαίνεις στο πετσί σου την μοναξιά του πλήθους. Εδώ ζεις το ότι, την αποξένωση δεν την δημιουργούν τα χιλιόμετρα, αλλά η διάθεση. 

Ότι ο άνθρωπος γίνεται δικός σου όταν έχετε το ίδιο περιεχόμενο καρδιάς όχι την ίδια…στέγη. Ότι η ζωή και στα είκοσι, γεμάτη νειάτα κι ομορφιά, είναι ανυπόφορη χωρίς αγάπη. 

Τα καταλαβαίνεις…θυμώνεις…και καπνίζεις! Για να καθαρίσεις το τσιμπούκι σου κόβεις σελίδες από το ευαγγέλιο! Έτσι κι αλλιώς άχρηστο σου φαίνεται. 

Παπαδοκουβέντες!! Χα-χα! Να που σε κάτι φάνηκε χρήσιμο το δώρο των γυναικών! 

Μαζεύουν οι μέρες και συ έχεις «σκίσει» όλο το κατά Ματθαίον και κατά Μάρκον καθώς και δεκατέσσερα κεφάλαια από τον Λουκά. Έχεις πλαντάξει. Μονοτονία, προσμονή θανάτου, τσιγάρο και…μαυρίλα. 

Βαριεστημένος αφόρητα: «Δε διαβάζω να δω τι λέει;» σκέφτεσαι και το ανοίγεις. 

Κι «ανοίγει» η ζωή σου. 

Ένας πατέρας που δεν ρωτάει «γιατί το ’κανες;». Μια αγκαλιά που ανοίγει πριν της το ζητήσεις. Μια αγάπη χωρίς όρους και όρια. Μια θυσία που βλέπει με στοργή τον άλλον. 

Το δεκαπέντε κεφάλαιο του κατά Λουκάν είναι η ιστορία του άσωτου υιού η μάλλον του εύσπλαγχνου πατέρα. Το ότι είμαι άσωτος το ξέρω. Αξία έχει που μαθαίνω ότι Αυτός δεν είναι αστυνόμος της ζωής μου, αλλά πατέρας που με αγαπά. 

Αλλάζουν όλα. Αποχτούν νόημα. Τελειώνει η «ορφάνια». Δεν τρέχω και ζω, τζάμπα! Η ζωή γίνεται όμορφη όχι μόνο από τα νειάτα (υπήρχαν και πριν), αλλά κι από το νόημα που απόχτησε. Σε λίγο θα μας πεις: Ο άνθρωπος δεν θέλει μονάχα να ζει μα θέλει και να ξέρει γιατί ζει.

Πηγή-επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση

Η εφηβεία δυσκολεύει περισσότερο τους γονείς

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΟΥ

    Η αρχή των εφηβικών εξόδων αποτελεί για πολλούς γονείς μια περίοδο δύσκολη, γεμάτη αγωνία και αμφιβολίες για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι σημαντικό να μπαίνουν εξαρχής τα όρια, πάντα αντίστοιχα με την ηλικία του παιδιού.

Η αρχή των εφηβικών εξόδων αποτελεί για πολλούς γονείς μια περίοδο δύσκολη, γεμάτη αγωνία και αμφιβολίες για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι σημαντικό να μπαίνουν εξαρχής τα όρια, πάντα αντίστοιχα με την ηλικία του παιδιού.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

«Αυτό ήταν! Μεγάλωσε!», οι σκέψεις καθ’ οδόν για τον πρώτο επίσημο χορό του σχολείου στο Γυμνάσιο. Στον καθρέπτη του αυτοκινήτου, μια ματιά στο πίσω κάθισμα. Δεκατριών τον Απρίλιο η μικρή. Στο μυαλό της μαμάς, ένα ακούσιο flashback – μαιευτήριο, πρώτα βήματα... Ανοησίες ή απλώς υπερβολές;

Πώς καταγράφονται οι σκέψεις και οι αντιδράσεις των γονέων όταν τα παιδιά τους ξεκινούν τις εξόδους στην εφηβεία; «Ημουν πολύ αγχωμένη εκείνο το βράδυ», θυμάται η κ. Ευαγγελινού, μητέρα της Κωνσταντίνας, μαθήτριας της Α΄ Γυμνασίου. «Χαρά και συγκίνηση», τα συναισθήματα που κατέκλυσαν την κ. Γρίβα, για την επίσης δωδεκάχρονη κόρη της, Τάνια. «Ψυχραιμία και ελπίδα να πιάσουν τόπο όσα του λέμε τόσο καιρό», οι αντιδράσεις των γονέων του Γιώργου Μπίζιου, μαθητή της Β΄ Γυμνασίου, ο οποίος φέτος άρχισε να βγαίνει. «Η πιο κρίσιμη ηλικία είναι από τα 12 έως τα 15, επειδή τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα στις επιρροές της παρέας. Τότε είναι που πρέπει να μπουν αυστηρά τα όρια από τους γονείς, εξηγώντας πάντα το γιατί», επισημαίνει η κ. Κωνσταντίνα Δήμα, ψυχολόγος (επιστημονική συνεργάτιδα Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείου Παίδων Π&Α Κυριακού και μέλος Κέντρου Στήριξης Οικογένειας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών).

Ποια είναι αυτά τα όρια, όπως τα βλέπουν οι γονείς; «Η κόρη μου δεν έχει αρχίσει ακόμη να βγαίνει μόνη της. Στην εκδήλωση του σχολείου, ήταν και οι καθηγητές. Δεν θα την άφηνα μόνη με την παρέα της σε κάποιο δημόσιο χώρο, όπως κινηματογράφο. Ανεξάρτητα από ωριμότητα, νομίζω ότι, στα 12, είναι ακόμη πολύ μικρή για να αντεπεξέλθει σε τυχόν κινδύνους. Οταν θα αρχίσουν οι έξοδοι, απαραίτητη η διακριτική επίβλεψη ενός ενήλικα -δυστυχώς, τόσα ακούμε στην καθημερινότητά μας! Οι γονείς βάζουν τα όρια, βάζουν και την ελευθερία, σύμφωνα με την ηλικία», θα πει η κ. Γρίβα. «Προς το παρόν, η Κωνσταντίνα αισθάνεται φοβισμένη για να βγει μόνη» εκμυστηρεύεται η κ. Ευαγγελινού. «Πάμε μαζί στο Mall για βόλτα με την παρέα της και μου τηλεφωνεί στα 5΄: “Εδώ είμαστε!” Πιστεύω, ωστόσο, ότι η κανονική έξοδος δεν αργεί -μέχρι το καλοκαίρι, θα μου τη ζητήσει. Και δεν θα της αρνηθώ. Αν είναι παρέα μεγάλη, δεν έχω πρόβλημα, αρκεί να γνωρίζω τα παιδιά. Με αγόρι; Νομίζω θα αργήσει. Οταν έρθει η ώρα, και πάλι θα την πάω, όχι όμως σε σινεμά -μόνο σε ανοιχτό χώρο! Κι εγώ, πιο πέρα. Της έχω δηλώσει: “Θα ζήσεις ό,τι είναι να ζήσεις για την ηλικία σου”». Η κ. Μπίζιου, μητέρα τριών αγοριών, με τον Γιώργο μεγαλύτερο, οι έξοδοι... επίσης στο Mall: «Για σινεμά και φαγητό με τους φίλους του. Τον αφήνουμε και επιστρέφουμε να τον πάρουμε από το ίδιο σημείο. Προ ημερών, πήγε στον χορό του 15μελούς σε κλαμπ -χωρίς καθηγητές. Προς το παρόν, δεν επιδιώκει τις εξόδους. Προτιμά να ασχολείται με τον αθλητισμό -παίζει πόλο. Πάντως, το γεγονός ότι πρόκειται για ένα παιδί ψηλό και γεροδεμένο, που δεν θυμίζει 13χρονο, μας καθησυχάζει, αφού δεν αποτελεί εύκολο στόχο».

Ενημέρωση

Πόσο σκόπιμη θεωρούν την ενημέρωση των παιδιών για τα «καυτά» θέματα της εφηβείας, προκειμένου η έναρξη της κοινωνικής τους ζωής να τα βρει προετοιμασμένα; Για την κ. Γρίβα, «αν και τα παιδιά σίγουρα συζητούν μεταξύ τους, εδώ πρωταρχικό ρόλο έχουν οι γονείς. Για παράδειγμα, στις καλοκαιρινές διακοπές, μπορεί να γίνει κουβέντα σε ανύποπτο χρόνο για τις επιπτώσεις του αλκοόλ. Για ναρκωτικά ή σεξ, όχι ακόμη. Αισθάνομαι ότι θα φοβηθεί αν δεν υπάρχει αιτία. Υπάρχουν γονείς που πιστεύουν ότι το παιδί τους θα κάνει κάποια σχέση στα 12, ώστε να χρειάζεται μια τέτοια συζήτηση;». Τι λέει η μητέρα της Κωνσταντίνας σχετικά; «Νομίζω ότι δεν είναι ακόμη καιρός. Μήπως θα βγει μόνη της και θα παραγγείλει ουίσκι; Οσο για το τσιγάρο, επειδή βλέπει εμένα που καπνίζω, το απεχθάνεται, άρα είμαι ήσυχη». Η οπτική γωνία της κ. Μπίζιου, κάπως, διαφορετική: «Η προετοιμασία είναι απαραίτητη, ενώ σίγουρα δεν περιμένεις την παραμονή της εξόδου για να κάνεις... σεμινάρια. Στην οικογένειά μας, μιλάμε και στα τρία παιδιά -κι ας είναι μικρότερα τα άλλα.

Στην καθημερινότητα, βρίσκεις διαρκώς αφορμές για συζητήσεις σχετικά με ενδεχόμενους κινδύνους. Εχουμε μιλήσει στον Γιώργο ανοιχτά για όλα -ποτό, ναρκωτικά, μέχρι για απαγωγές με σκοπό τη διάθεση οργάνων! Θεωρούμε προτιμότερο να είναι ενημερωμένο το παιδί, ώστε να ξέρει να προφυλαχθεί. Δεν περιμένουμε να φτάσει μπροστά στον κίνδυνο. Του έχουμε εμφυσήσει από νωρίς τις αρχές της οικογένειάς μας, βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ώριμο παιδί. Από κει και πέρα, εμπιστευόμαστε το μυαλό και την κρίση του».

Επικοινωνία ψύχραιμα, χωρίς αυταρχισμό

Με ποιο τρόπο συστήνει στους γονείς η κ. Κωνσταντίνα Δήμα, ψυχολόγος, να διαχειριστούν το θέμα των πρώτων εφηβικών εξόδων; «Πρωταρχικό ρόλο παίζει η ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ γονέων και παιδιού, με ψυχραιμία και χωρίς αυταρχισμό. Εκτός από την ενημέρωση για τυχόν κινδύνους, είναι σημαντικό να μπουν εξαρχής τα όρια, πάντα αντίστοιχα με την ηλικία του παιδιού: η ώρα επιστροφής, το είδος της εξόδου και η συχνότητα, η παρέα, ακόμη και οι συνέπειες αν το παιδί δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Με τη σεξουαλικότητα να κάνει έντονη την εμφάνισή της σ’ αυτές τις ηλικίες -στα κορίτσια κυρίως- είναι συχνοί οι... πειραματισμοί των παιδιών με πιο προκλητικό ντύσιμο. Εκεί, καλό είναι ο γονέας να αφήσει χώρο στον έφηβο, ο οποίος είναι σαν να θέλει να του πει “εγώ θέλω να διαφέρω από σένα”. Επίσης, σημαντικό για τους γονείς να γνωρίζουν τις παρέες των παιδιών, αποφεύγοντας όμως να απαξιώνουν τα άτομα που δεν εγκρίνουν οι ίδιοι, καθώς το παιδί θα αντιδράσει. Προτιμότερο να μοιραστούν τις σκέψεις τους: “με ανησυχεί που ο τάδε καπνίζει...", για παράδειγμα.

Τέλος, όταν οι μικρότεροι συνοδεύονται στις εξόδους από μεγαλύτερους εφήβους, όπως αδέρφια, αν και οι γονείς νιώθουν πιο ασφαλείς, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης από τον μικρότερο, όπως όταν ο άλλος πίνει.

Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως οι έξοδοι του εφήβου είναι μέρος της ηλικίας του -μάλλον ανησυχητικό όταν το παιδί δεν θέλει να κοινωνικοποιηθεί. Ο αποχωρισμός του παιδιού, η απώλεια του ελέγχου, σίγουρα είναι δύσκολα για τους γονείς να τα επεξεργαστούν. Εκείνο, όμως, που έχει τελικά σημασία είναι να μπορούν να εμπιστεύονται το παιδί τους, να γνωρίζουν ότι μπορεί πλέον μόνο του να βάλει τα όρια, να πει το “όχι” ή το “ναι”».

Έντυπη
 http://www.kathimerini.gr/802682/article/epikairothta/ellada/h-efhveia-dyskoleyei-perissotero-toys-goneis

Aνάταση ψυχής, μήνυμα ειρηνικό η Θεία Λειτουργία στον Aγιο Bουκόλο Σμύρνης από τον Πατριάρχη Bαρθολομαίο

  ΕΛΕΝΗ ΜΠΙΣΤΙΚΑ

• 

Θεία λειτουργία ετελέσθη χθες στη Σμύρνη, στον Ναό του Αγίου Βουκόλου χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Παρουσία μέγα πλήθους, η τελετή έγινε σε κλίμα συγκίνησης, που κατέληξε σε συμβολική φύτευση μυρτιάς. Στη φωτογραφία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Σμύρνης Εκρέμ Ντεμιρτάς, ο δήμαρχος Σμύρνης Αζίζ Κοτζάογλου και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

ΣΜΥΡΝΗ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ. H Σμύρνη εξακολουθεί να καλωσορίζει με τον τρόπο της τους προσκυνητές της, που ήρθαν από πολύ μακριά –από το Tορόντο ο Mητροπολίτης Σωτήριος, από το Σικάγο HΠA ο Mητροπολίτης Iάκωβος, από την Eλβετία ο Mητροπολίτης Iερεμίας, από το Bέλγιο ο Aθηναγόρας, από τη Σερβία ο Eγρας Iερώνυμος. Kαι από την Eλλάδα ο Aρχιεπίσκοπος Kρήτης Eιρηναίος, με τιμητική συνοδεία την ηγουμένη Θεοξένη και τις αδελφές της Mονής Xρυσοπηγής στα Xανιά. Aπό τη Σύμη ο Mητροπολίτης Xρυσόστομος, από το Aρκαλοχώρι ο Aνδρέας, από τη Λέρο ο Παΐσιος και ο Kορωνείας Παντελεήμων και ο πατήρ Πέτρος Mελιδώνης στο συλλείτουργο με τον Oικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Bαρθολομαίο στη Θεία Λειτουργία, το μέγα γεγονός της Σμύρνης και μοναδική εμπειρία για τους ελθόντες από Eλλάδα, Kύπρο και τις ορθόδοξες κοινότητες στη Σμύρνη, και Pώσους και Γεωργιανούς που συνεχώς πληθύνονται με νέους χριστιανούς.

Eξαιρετική καλοκαιρία, η σκόνη από την Aφρική υποχώρησε, ο ναός του Aγίου Bουκόλου, επισκόπου Σμύρνης, στον σιδηροδρομικό σταθμό Mπασμανέ ανθοστολίστηκε με πασχαλιάτικες βιολέτες για την εορτή του. Διακριτική η φρούρηση από την τουρκική Poliz, ολόγυρα στον ανακαινισθέντα ναό, που δεν κάηκε, μαζί με ελληνικά σπίτια με εξώστες και καγκελωτά παράθυρα που σώζονται. H τουρκική συνοικία ήταν δίπλα, και εκεί δεν έφτασαν οι φλόγες του 1922. Στην είσοδο του ευρύχωρου, κάποτε αγιογραφημένου ναού, που τώρα χρησιμοποιείται ως μνημείο, πολιτιστικό κέντρο, μας υποδέχθηκε η εικόνα του Aγίου Bουκόλου, του Aγίου Φωτίου, πατριάρχη Kων/πόλεως, από την Iμβρο, που και αυτός γιόρταζε και η Aγία Φωτεινή – σύμβολο Ορθοδοξίας παραμένει για τη Σμύρνη ο περικαλλής ναός της, έδρα του Xρυσοστόμου Σμύρνης, του εθνομάρτυρος Aγίου. Kόσμος πολύς και συγκινημένος, αλλά και τηλεοράσεις και φωτογράφοι. Γιατί η Πατριαρχική και Συνοδική Λειτουργία και η Θεία Λειτουργία με το συλλείτουργο, με Eιρηναίο Kρήτης, Iάκωβο Σικάγου, Kορωνείας Παντελεήμονα και τον τρίτης γενιάς πρόσφυγα Σμύρνης, τον πατέρα Πέτρο Mελιδώνη, πρωτοπρεσβύτερο των τριών Iεραρχών Nικαίας, Πειραιά ήταν η είδηση της ημέρας. Kαι θα είναι για καιρό. Γιατί οι φίλες χώρες έχουν ανάγκη από ειρηνικές τελετές και η Oρθοδοξία παραμένει ακατάλυτος ενωτικός δεσμός. Mε την επιστροφή στη στήλη, με τις φωτογραφίες της αποστολής και τις συγκινητικές μαρτυρίες από τους παρόντες –όπως ο δημοφιλής δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιώργος Mπουτάρης, ο γενικός πρόξενος της Eλλάδος στη Σμύρνη κ. Θεόδωρος Tσακίρης με την Aυστριακή νεαρή σύζυγό του Evi - Φοίβη, η κ. Θεοδώρα Xατζούδη, πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου και πόσοι άλλοι– θα ολοκληρωθεί η περιγραφή. Mαζί και η ανάταση ψυχής, με τον γλυκόλαλο Oικουμενικό Πατριάρχη να ευλογεί όλους, να μας μεταλαμβάνει, να δίνει ο ίδιος το αντίδωρο και σταυρουδάκια στα παιδάκια, που έψαλαν τόσο μελωδικά το «Πάτερ Hμών»!

Tο «Πιστεύω» ανέγνωσε ο Eλληνας πρέσβης στην Aγκυρα κ. Kυριάκος Λουκάκης, δίπλα του ο δήμαρχος Σμύρνης κ. Aζίζ Kοτζάογλου. Kορύφωση ο ευχαριστήριος λόγος-μήνυμα που έδωσε ο αρχιμανδρίτης του Oικουμενικού Θρόνου, προϊστάμενος της Oρθόδοξης Kοινότητας Σμύρνης –ο τα πάντα συντονίζων θαυμαστά– πατήρ Kύριλλος. «Eυχαριστούμε, Πατέρα, που ήρθες κοντά στα παιδιά σου», είπε δακρυσμένος. «Tη Mυρτιά που θα φυτέψετε στον τάφο του Aγίου Bουκόλου σήμερα, εμείς, τα παιδιά σου, θα τη φροντίζουμε. Kαι θα μείνουμε στον ίσκιο της ενωμένοι». Kαι ο Πατέρας - Πατριάρχης σήκωσε το χέρι του και ευλόγησε το εκκλησίασμα... Hξερε το χρυσό ηλιοβασίλεμα όταν μας καλωσόρισε στο Σμύρνη...

ΤΗΛΕΦΟΣ

 http://www.kathimerini.gr/802722/opinion/epikairothta/politikh/anatash-yyxhs-mhnyma-eirhniko-h-8eia-leitoyrgia-ston-agio-boykolo-smyrnhs-apo-ton-patriarxh-bar8olomaio

Όσα δεν πρέπει να πείτε ποτέ στον σύζυγό σας

Ο γάμος και η συμβίωση είναι ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στις ανθρώπινες σχέσεις. Ωστόσο είναι σημαντικό να προσέχουμε τι λέμε πάνω στις στιγμές έντασης.

Σύμφωνα με έρευνα του τμήματος ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Σάουθερν Καλιφόρνια υπάρχουν ορισμένες φράσεις πρέπει να τις αποφεύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι! …

«Είσαι ακριβώς σαν τον πατέρα σου»!

Αν έχετε προβλήματα με τη συμπεριφορά του πεθερού σας και αναγνωρίζετε κάποια ίδια στοιχεία και στον σύζυγο, είναι προτιμότερο να του τα πείτε ευθέως, παρά να τον συγκρίνετε. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να λειτουργήσει η… ανδρική αλληλεγγύη.

«Η μανά μου με είχε προειδοποιήσει να μην το κάνω αυτό»!

Όσο καλά κι αν τα πάει με την πεθερά του, η συνεχής της παρουσία, έστω και… λεκτική, θα τον εκνευρίσει. Ακόμα κι αν η μητέρα σας είχε δώσει σωστές συμβουλές, μην του το πείτε. Είναι σα να μεταθέτετε την ευθύνη της κριτικής κάπου αλλού, με συνέπεια να νομίζει ότι η πεθερά του είναι… κοινός εχθρός!

«Πότε θα βρεις μια καινούργια δουλειά;»

Εκτός αν ο σύζυγος είναι παραδοσιακός τεμπέλης και κάθεται σπίτι, η συζήτηση για την εργασία του πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική. Επικεντρώστε περισσότερο στο πώς θέλετε να ζείτε, έτσι ώστε οι ανεπάρκειες της δουλειάς του (ωράριο, μισθός κτλ.) να προκύψουν μόνες τους μέσα από τη συζήτηση, σαν αβίαστο συμπέρασμα…

«Πάντα αυτό κάνεις»

Σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνει και σας εκνευρίζουν και… δεν διορθώνονται, τουλάχιστον όχι με την πρώτη. Αντί να του κάνετε σκηνή και να του φωνάζετε, προσπαθήστε να του δημιουργήσετε εικόνες με αυτά που κάνει και σας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Τις περισσότερες φορές λειτουργεί ο ιπποτισμός του και πετυχαίνετε να το… θυμάται την επόμενη φορά.

«Άστο, θα το κάνω μόνη μου»

Όταν δείχνει διάθεση να βοηθήσει σε κάτι που δεν ξέρει (από πλυντήριο ως σιδέρωμα…) μην τον αποπάρετε και κυρίως μην προσπαθήσετε να του δείξετε πόσο καλύτερη είστε απ’ αυτόν. Το αναγνωρίζει από μόνος του, δεν κερδίζετε τίποτα. Αν τον συμβουλέψετε σωστά για το τι λάθος έκανε, θα κερδίσετε μια επιπλέον βοήθεια. Μια προσβολή, έστω και για πλάκα, μπορεί να σημαίνει ότι δεν θα ξαναπλησιάσει τη σιδερώστρα…

flowmagazine.gr

Το παιδί-θαύμα της Κύπρου

Ο Στέφανος σε ενάμιση χρόνο διδάχτηκε πιάνο και μουσική

Κατάφερε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να μάθει για το πιάνο και το τραγούδι όσα άλλοι θα μάθαιναν σε έξι χρόνια

ΣΗΜΕΡΑ ο Στέφανος διεκδικεί θέση σε Συμφωνικές Ορχήστρες του εξωτερικού

Ήταν λίγο μετά τα δύο του χρόνια, όταν ο Στέφανος, το πρώτο παιδί της οικογένειας Σταυρινίδη, διαγνώστηκε με συμπτώματα αυτισμού. Την αρχική στενοχώρια και απογοήτευση, τον φόβο για το άγνωστο, αντικατέστησε η αποφασιστικότητα και η ανασύνταξη δυνάμεων των γονιών.
Ο Στέφανος ήταν ένα παιδί ιδιαίτερο. Ο δρόμος για τη στήριξη αλλά και την «εκπαίδευσή» του προμηνύετο μακρύς και δύσβατος, η θέληση, όμως, ήταν ατσάλινη. Το γεγονός ότι ο Στέφανος, δεκαέξι χρόνια μετά, κατάφερε μέσα σε ενάμιση χρόνο να παίζει άρτια πιάνο, να τραγουδά και να διεκδικεί θέση σε Συμφωνικές Ορχήστρες του εξωτερικού δικαιώνει και ανταμείβει τους κόπους και τις αγωνίες όχι μόνο των γονιών του αλλά και του ιδίου. Στέφανος Σταυρινίδης, ετών δεκαεφτά, το παιδί-θαύμα της Κύπρου.

Όλα για τον Στέφανο

Ο πατέρας του Στέφανου, Πάρης, μιλά για τον γιο του και η περηφάνια περισσεύει. Όταν διαγνώστηκε ο Στέφανος με αυτισμό, η πάθηση δεν ήταν ευρέως γνωστή και η ενημέρωση ήταν πολύ λίγη. Κοινώς… σκοτάδι.

«Και δεν υπήρχε κανείς να μας βγάλει από αυτό το σκοτάδι. Αρχικά πανικοβληθήκαμε, αλλά στη συνέχεια, έχοντας τη στήριξη και άλλων οικογενειών με παιδιά με αυτισμό και ειδικών από το εξωτερικό, σταθήκαμε στα πόδια μας και ξεκινήσαμε την προσπάθεια. Αντί να πέσουμε σε κατάθλιψη, πέσαμε με τα μούτρα στην προσπάθεια "εκπαίδευσης" του Στέφανου.
Λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, φυσιοθεραπεία και μουσικοθεραπεία. Κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να κατευνάσουμε κάποια χαρακτηριστικά του αυτισμού, όπως η αντικοινωνικότητα, η υπερκινητικότητα και η επιθετικότητα. Τότε, βέβαια, δεν υπήρχε αυτή η πλειάδα ειδικών στην Κύπρο.
Ήταν δυσεύρετοι. Χρειαζόταν ακόμη και μέσον για να καταφέρεις να επισκεφτείς κάποιους από αυτούς. Από τα δυόμισι χρόνια του ο Στέφανος βρίσκεται στα χέρια ειδικών. Αν αργήσεις να αποταθείς σε ειδικούς και προσποιηθείς ότι θα το χειριστείς μόνος σου ή κρύψεις το πρόβλημα κάτω από το χαλί, τότε κλείνει το παράθυρο ευκαιρίας προόδου του παιδιού σου», εξηγεί ο κ. Σταυρινίδης.

Μοναχικός ο δρόμος

Όταν μαθεύτηκαν τα νέα για τον Στέφανο και τον αυτισμό, συγγενείς και φίλοι έκαναν ένα βήμα πίσω… ίσως και περισσότερα δηλαδή. Οι γονείς του Στέφανου αντιμετώπισαν την κατάσταση με κατανόηση. Η άγνοια, το νούμερο ένα πρόβλημα. Ζούσαν, όμως, από πρώτο χέρι τις δυσκολίες συμβίωσης με τον Στέφανο και ήταν σε θέση να καταλάβουν γιατί συγγενείς και φίλοι ένιωθαν άβολα κοντά του.
«Τα άτομα με αυτισμό είναι πολύ κουραστικά. Ιδίως όταν δεν είναι εκπαιδευμένα, δεν πειθαρχούν και είναι απρόβλεπτα - φωνάζουν, αντιδρούν, κλαίνε άνευ λόγου και αιτίας. Κατανοούσαμε πλήρως γιατί ένας φίλος που ήθελε να ξεσκάσει σε μια κυριακάτικη βόλτα με τα παιδιά του στο πάρκο, δεν θα μας προτιμούσε για παρέα. Δεν πήγαμε ποτέ σε ένα εστιατόριο όλοι μαζί με φίλους. Δεν αφήσαμε δευτερόλεπτο τον Στέφανο σε παππούδες και γιαγιάδες. Δεν θα μπορούσαν να το χειριστούν. Άλλοι επιλέγουν να περιορίζουν τα παιδιά τους, να τα εξαφανίζουν».
Ο Στέφανος, όμως, ήταν τυχερός και σήμερα στα δεκαεπτά του απολαμβάνει τους καρπούς της πολυετούς «εκπαίδευσής» του.

Μουσικό ταλέντο

Η κλίση προς τη μουσική ήταν εμφανής. Έπρεπε, όμως, να προετοιμαστεί για να μπορέσει να ασχοληθεί με τη μεγάλη του, όπως αποδεικνύεται, αγάπη. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ο Στέφανος έμαθε σε πιάνο και τραγούδι όσα θα μαθαίνει κάποιος σε διάστημα έξι ετών. Είναι το πρώτο άτομο με αυτισμό που θα παρακαθίσει σε εξετάσεις για πτυχία μουσικής και το δεύτερο άτομο παγκοσμίως -βάσει έρευνας των γονιών του- που μπορεί να αναγνωρίσει νότες και τόνους εξ ακοής.
Η Τασούλα Βορκά, δασκάλα τραγουδιού στο Μουσικό Εργαστηράκι του Γιώργου Θεοφάνους και δασκάλα του Στέφανου, μιλά για τον αγαπημένο της μαθητή και συγκινείται. Είναι πειθαρχημένος, συνεργάσιμος και εργατικός. Ακούει τις οδηγίες της με περισσή αφοσίωση και τον διακατέχει τελειομανία. Αν κάνει λάθος, είναι ικανός να αρχίσει ξανά και ξανά και ξανά από την αρχή.
Η μνήμη του είναι εντυπωσιακή -χαρακτηριστικό του αυτισμού- και μαθαίνει σαν σφουγγάρι. Υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης με την Τασούλα. Δεν θα πουν πολλά. Μόνο για το τραγούδι και τη μουσική τους. Αλλά αυτά είναι αρκετά. Στόχος τους, η απόκτηση των απαιτούμενων πτυχίων μέσω εξετάσεων, τα οποία θα ανοίξουν τον δρόμο για συμμετοχή σε Συμφωνικές Ορχήστρες του εξωτερικού.

Στο μυαλό του Στέφανου

ΠΑΙΖΕΙ πιάνο και τραγουδά. Δεν κάνει, όμως, μόνο αυτά. Αγαπά τα ταξίδια και είναι πολυταξιδεμένος. Επιλέγει μνημεία στο διαδίκτυο και εκδηλώνει επιθυμία να τα επισκεφτεί. Απομνημονεύει διαδρομές σε χώρες του εξωτερικού και μπορεί να τις επαναλάβει με ευκολία. Τα ταξίδια αποτελούν, όπως μας εξηγεί ο πατέρας του, επιβράβευση για τη συνεργασία και την πειθαρχία του.
Έτσι, χτίστηκε μεταξύ τους μια σχέση εμπιστοσύνης. Με δούναι και λαβείν. Κοινώς, παζάρεμα! Συνοδεύει τον πατέρα του σε συνέδρια, τα οποία παρακολουθεί σοβαρός και αμίλητος. Αγαπά τα παζλ, είναι απολύτως εξοικειωμένος με την τεχνολογία και μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή και της τεχνικής αντιστοιχίας λέξεων, έμαθε μόνος του τρεις γλώσσες: αγγλικά, ρουμάνικα και ρώσικα. Θέλετε και άλλα;

Αυτισμός και χαρίσματα

Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ μπορεί να περιλαμβάνει και ειδικές ικανότητες μαζί με τις γενικευμένες δυσκολίες. Κάποιες από αυτές τις ειδικές ικανότητες είναι η πολύ δυνατή μνήμη, η μαθηματική σκέψη, η τρισδιάστατη σκέψη, οι μουσικές και καλλιτεχνικές ικανότητες, η ειλικρίνεια και η ικανότητα να εστιάζεται η προσοχή μόνο σε έναν τομέα. Περίπου 1 στα 10 άτομα με αυτισμό έχουν ιδιαίτερη κλίση σε έναν τομέα και μπορεί να επιδείξουν εξέχουσα επίδοση σε αυτό και να ξεχωρίσουν μέσα στον γενικό πληθυσμό. Κάποια παιδιά με αυτισμό μπορεί να έχουν ιδιαίτερα ταλέντα, για παράδειγμα στη ζωγραφική, στη μουσική ή στον μαθηματικό υπολογισμό.

 http://www.sigmalive.com/simerini/news/200018/to-paidithavma-tis-kyprou

Επτά χρόνια από την εκλογή Ιερώνυμου στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο (ΒΙΝΤΕΟ)

Η Εκκλησία είναι «ένας πνευματικός εκρηκτικός μηχανισμός», όπως είχε δηλώσει, σαν σήμερα το 2008, ο μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος όταν εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008, ύστερα από την συνεδρίαση στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου Καρυστίας και παρουσία του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Ευριπίδου Στυλιανίδη, εξελέγη νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος (Λιάπης), λαμβάνοντας την απόλυτη πλειοψηφία από τον δεύτερο κιόλας γύρο.

Επί συνόλου 74 Αρχιερέων ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών έλαβε 45 ψήφους έναντι 27 του Σεβ. Μητροπολίτου Σπάρτης κ. Ευσταθίου, ενώ στη κάλπη βρέθηκαν και δύο λευκά.

Λίγα λόγια για τις σπουδές του

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών γεννήθηκε το έτος 1938 στα Οινόφυτα Βοιωτίας. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε υπότροφος του Ι.Κ.Υ. (1ος σε πανελλαδική κλίμακα) στις Βυζαντινές σπουδές.

Μεταπτυχιακές σπουδές έκανε στην Αυστρία και στο Μόναχο της Γερμανίας. Εργάσθηκε ως πανεπιστημιακός βοηθός στην Αρχαιολογική Εταιρεία στην Αθήνα και δίδαξε ως φιλόλογος στη Λεόντειο Σχολή και σε Γυμνάσια των Αθηνών και της Βοιωτίας. Το 1967 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος και εγκατέλειψε την πανεπιστημιακή καριέρα του. Υπηρέτησε ως Ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά (1971-1977) και του Οσίου Λουκά (1977-1981), Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας από το 1967 έως το 1978 και Αρχιεγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου από το 1978 έως το 1981, οπότε εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας.

Συμμετείχε στις Επιτροπές Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, Εκκλησιαστικής Περιουσίας, Σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας και Υποτροφιών, και εργάσθηκε ως αντιπρόεδρος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπήρξε μέλος μικτών Επιτροπών Πολιτείας και Εκκλησίας για τη μελέτη θεμάτων για τη μοναστηριακή περιουσία (1986-1998) και την εκκλησιαστική εκπαίδευση (1986-1998) και Πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου Κοινωνίας-Εκκλησίας (2005-2007).

Σύμφωνα με την εκκλησιαστική τάξη και παρουσία της πολιτικής ηγεσίας και εκπροσώπων όλων της Αρχών της χώρας τελέσθηκε το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου στον Ι. Καθεδρικό Ναό των Αθηνών η ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου. Αναγνώσθηκε η εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και το Προεδρικό Διάταγμα για την εκλογή του. Τον νέο προκαθήμενο της ελλαδικής Εκκλησίας προσφώνησαν κατάλληλα ο τοποτηρητής της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών Σεβ. Μητροπολίτης Καρυστίας κ. Σεραφείμ, ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης, εκ μέρους της κυβερνήσεως ο υπουργός Εθν. Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης και εκ μέρους της Βουλής των Ελλήνων ο πρόεδρος της Δημήτριος Σιούφας, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης και εκ μέρους της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών ο Πρωτοσύγκελλος π. Θωμάς Συνοδινός.

Ο λόγος του νέου Αρχιεπισκόπου

Εντύπωση προκάλεσε η πρώτη δήλωση του νέου Αρχιεπισκόπου, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι η Εκκλησία ενδιαφέρεται να προσλάβει τον κόσμο και να τον μεταμορφώσει: «Δεν έχω να καταθέσω προγραμματικές δηλώσεις. Άλλωστε αυτές είναι ήδη διατυπωμένες άπαξ και με περισσή σαφήνεια επί του Σταυρού.
Η Εκκλησία πορεύεται μέσα στην Ιστορία και τον κόσμο, αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Δεν ενδιαφέρεται να αντιπαρατεθεί προς κάτι η κάποιον, αλλά να προσλάβει τον κόσμο και να τον μεταμορφώσει. Δεν καλείται να είναι το λίπασμα για τα διακοσμητικά φυτά αυτού του κόσμου, αλλά γίνεται συνεχώς ένας πνευματικός εκρηκτικός μηχανισμός που ανατινάζει τον κόσμο και τον κάνει Εκκλησία.
Κι εμείς οι διάκονοι της Εκκλησίας, δεν υπάρχουμε για να αντιπαραθέτουμε επιμέρους απόψεις εναντίον άλλων απόψεων οι ιδεολογικές αντιλήψεις έναντι άλλων ιδεολογιών, ούτε δικαιούμαστε να στρατευτούμε σε μια ιδεοπολιτική επιλογή εναντιούμενοι σε κάποιαν άλλη. Διότι τότε δεν θα είμαστε Εκκλησία, αλλά μια θρησκευτική παράταξη, αυτοπεριορισμένη στη στενωπό των ιδεών της, αφού λησμόνησε ότι ο δρόμος που έχουμε να δείξουμε στους ανθρώπους και η αλήθεια που έχουμε χρέος να μαρτυρούμε δεν είναι μια ιδεολογία αλλά ένα πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η «οδός, η αλήθεια και η Ζωή».

Νέο -εκπληκτικό- βίντεο με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βιγλιώτη να Ευλογεί την Πολεμική Αεροπορία

Ο Γέροντας Ιωσήφ από το Λαυρεωτικό Ι. Κελλί του Αγίου Μηνά στη Βίγλα Αγίου Όρους, ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΑ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ!!! Το Κελλί του Αγίου Μηνά, ευρίσκεται εις ύψος 250μ. πάνω από το νοτιο-ανατολικό ακρωτήριο της χερσονήσου του Άθωνος.

 http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2015/02/5978.html

Τα παιδιά μας και Ο Άγιος Παΐσιος

Του π. Αθανασίου Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού
Χιλιάδες νέοι πέρασαν από το κελί του Αγίου Παïσίου στο Άγιο Όρος για να τον συμβουλευτούν. Το κύριο μήνυμά του προς τα παιδιά μας είναι, να πιστεύουν και να αγαπούν  πρώτα το Θεό και μετά την εικόνα Του, που είναι ο άνθρωπος. Όλη η σύγχρονη παιδεία μιλά μόνο για τον ανθρωπισμό. Μπορεί όμως κάποιος να αγαπήσει σωστά τον συνάνθρωπο, αν δεν έχει τη φώτιση του Θεού και καθαρή καρδιά;
Χρειάζεται να αγωνίζονται οι νέοι με πολύ φιλότιμο για να μη λυπήσουν το Θεό. Θα μας πει ο Χριστός: «Παιδί μου εγώ έκανα τόσα για να σε σώσω. Έχυσα το αίμα μου και υπέμεινα τόσα πάθη, εσύ τι έκανες για να σωθείς;». Σήμερα ήρθε η εποχή να διαχωριστούν τα πρόβατα από τα ερίφια, οι πιστοί από τους απίστους. Αργότερα θα 'ρθει καιρός που θα δώσουμε εξετάσεις, θα υποστούμε και διωγμούς για την πίστη μας και τότε θα φανεί το μπακίρι από τον χρυσό. Οι νέοι μας πρέπει να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής, ότι δηλαδή αυτή η ζωή είναι ένα ταξίδι για την άλλη, την αιώνια ζωή. Αυτός που ταξιδεύει χρειάζεται έναν οδηγό, ένα καλό πνευματικό. Αυτός μας βάζει σε πρόγραμμα, λίγη μελέτη, λίγη προσευχή, μας συμβουλεύει πώς να αποφύγουμε τις αιτίες και τις αφορμές της αμαρτίας, ώστε να κοινωνούμε συχνά. Έτσι μέσα στην καρδιά μας θα είναι ο Χριστός.
Όταν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στο Θεό τότε θέλει να γλεντήσει τη ζωή του, γι' αυτό και επιδίδεται σε κάθε αμαρτία. Οι αμαρτίες όμως έχουν και επιπτώσεις στη ζωή μας. Μπορούν να μας οδηγήσουν εύκολα τόσο στον πνευματικό όσο και στο σωματικό θάνατο. Χωρίς τη βαθειά πίστη στο Θεό είναι δύσκολο ένας σημερινός νέος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, όπως είναι η χωρίς μέτρο και ποιότητα διασκέδαση, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά ή και τα διάφορα ψυχοναρκωτικά που προβάλλονται μέσα στο διαδίκτυο.
Το μεγαλύτερο σφάλμα των γονέων είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις επιταγές του κοσμικού φρονήματος. Δηλαδή να ενεργούμε και να σκεφτόμαστε σύμφωνα με το τι θέλει ο κόσμος, ο γείτονας, η κοινωνία και όχι με το τι θέλει ο Θεός για μας. Έτσι εμείς και τα παιδιά μας γευόμαστε την πρόσκαιρη κοσμική ευτυχία και όχι την σταθερή και αιώνια ευτυχία που πηγάζει από την εσωτερική μας πνευματική ζωή. Εκείνο που εμποδίζει τον άνθρωπο στην προκοπή του είναι, ότι το μυαλό του δουλεύει για διάφορα πράγματα εκτός από τα πνευματικά.
Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε στους νέους να πονούν για την σύγχρονη κατάντια του κόσμου, ώστε η προσευχή τους να είναι έντονη και καρδιακή προς τον Θεό. Όλη η βάση της πνευματικής σας ζωής είναι να σκέφτεστε τον άλλο και να βάζετε τελευταίο τον εαυτό σας. Όταν έρθουμε στη θέση του άλλου και τον καταλάβουμε τότε συγγενεύουμε με τον Χριστό.
Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει από μικρός να δέχεται τις θλίψεις καλύτερα από τις χαρές. Το  πικρό φάρμακο πολλές φορές είναι καλύτερο από το γλυκό, διότι θεραπεύει. Η πραγματική χαρά γεννι

- Η παραβολή του ασώτου υιού (ή του Στοργικού Πατέρα)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. ιέ' στίχοι 11-32)

11 Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. 12 καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. 13 καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. 14 δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. 15 καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. 16 καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. 17 εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! 18 ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. 19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. 20 καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 21 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. 22 εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, 23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, 24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. 25  Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, 26 καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. 27 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. 28 ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. 29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· 30 ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. 31 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· 32 εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Απόδοση

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή. Ένας άνθρωπος είχε δυο γιους. Και είπε ο πιο μικρός από αυτούς στον πατέρα του· πατέρα, δώσ’ μου, το μερίδιο που μου ανήκει από την περιουσία. Και τους μοίρασε την περιουσία. Και ύστερα από λίγες μέρες τα μάζεψε όλα ο μικρότερος γιος και έφυγε σε μακρινή χώρα· και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Και όταν αυτός τα ξόδεψε όλα, έπεσε μεγάλη πείνα σ' εκείνη τη χώρα· και αυτός άρχισε να στερείται. Τότε πήγε και προσκολλήθηκε σ' έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας και εκείνος τον έστειλε στα χωράφια να βόσκει χοίρους. Και λαχταρούσε να γεμίσει την κοιλιά του από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι και κανένας δεν του έδινε. Τότε ήρθε στον εαυτόν του και είπε. Πόσοι υπηρέτες του πατέρα μου τρώνε ψωμί και τους περισσεύει και εγώ πεθαίνω της πείνας; Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω· Πατέρα' ήμαρτον στον ουρανό και σε σένα και δεν αξίζω πια να με πεις παιδί σου· κάνε με σαν έναν από τους υπηρέτες σου.

Και σηκώθηκε και ήρθε στον πατέρα του. Και ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του και τον πόνεσε η ψυχή του και έτρεξε και έπεσε στο λαιμό του και τον φίλησε καλά καλά. Τότε του είπε ο γιος· Πατέρα, ήμαρτον στον ουρανό και σε σένα και δεν αξίζω πια να με πεις παιδί σου. Και ο πατέρας είπε στους υπηρέτες του· βγάλτε και φέρτε την πιο καλή φορεσιά και ντύστε τον και βάλτε δαχτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια· και φέρτε και σφάξτε το θρεμμένο μοσχάρι, και ας φάμε και ας χαρούμε· γιατί τούτο το παιδί μου ήταν πεθαμένο και ξανάζησε και ήταν χαμένο και βρέθηκε. Και άρχισαν να διασκεδάζουν.

Και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του στο χωράφι' και όπως ερχόταν και πλησίασε στο σπίτι, άκουσε όργανα και τραγούδια, και κάλεσε έναν από τους υπηρέτες και ζητούσε να μάθει τι τάχα να ήσαν τούτα. Και ο υπηρέτης του είπε πως ήρθε Ο αδελφός σου και ο πατέρας σου έσφαξε το θρεμμένο μοσχάρι, γιατί τον είδε και ήρθε πίσω γερός. Τότε Οργίστηκε και δεν ήθελε να μπει στο σπίτι.

Βγήκε λοιπόν ο πατέρας του και τον παρακαλούσε. Και εκείνος αποκρίθηκε και είπε στον πατέρα· τόσα χρόνια σε δουλεύω και ποτέ δεν παραμέλησα εντολή σου, και ποτέ δεν έδωκες σε μένα ένα κατσίκι για να διασκεδάσω με τους φίλους μου· αλλά όταν ήρθε τούτος ο γιος σου, που σου έφαγε όλο το βίος με τις αμαρτωλές, έσφαξες για χάρη του το θρεμμένο μοσχάρι. Τότε Ο πατέρας του είπε· παιδί μου, συ πάντα είσαι μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου· αλλά έπρεπε να διασκεδάσουμε και να χαρούμε, γιατί τούτος ο αδελφός σου ήταν πεθαμένος και ξανάζησε και ήταν χαμένος και βρέθηκε