Έξω απ’ το μαντρί υπάρχει ο λύκος.

Μία μητέρα της οποίας πέθανε το παιδάκι της, αν και δεν είχε στενή σχέση με την Εκκλησία και ειδικότερα με την Εξομολόγηση, ρώτησε ένα  Πνευματικό να της πει, γιατί ο Θεός της πήρε το παιδί.

Τότε εκείνος, πέρα από  τα πολλά ωφέλημα  και παρακλητικά λόγια  που προφανώς θα της είπε, όταν έκρινε την κατάλληλη στιγμή, της διηγήθηκε και το εξής:

Κάποτε μία προβατίνα δεν έμπαινε στη στρούγκα, όπως έκαναν τα άλλα πρόβατα, και υπήρχε κίνδυνος να την κατασπαράξει ο λύκος αυτή και το αρνάκι της που είχε μαζί της.

Τότε ο βοσκός πήρε στην αγκαλιά του το αρνάκι και μπήκε μέσα στη στρούγκα. Τι να κάνει τώρα η μάνα   προβατίνα, αναγκάστηκε κι’ αυτή και μπήκε μέσα στο   μαντρί. Η μητέρα, κοντά στο νου και η γνώση,  ευχαρίστησε τον Πνευματικό για τα σοφά λόγια που της είπε, και πήρε την απόφαση να γνωρίσει και αυτή, μέσα στην Εκκλησία, τον Καλό Ποιμένα που αγαπάει όλα  τα πρόβατά Του.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γιατί στο « Πάτερ ημών» λέγεται «ημών» και όχι «εμού» ή «μου», δηλαδή « Πάτερ μου»;

 

Διότι ο Κύριος το δίδαξε σε πολλούς και όχι σε έναν. Αλλά ας αναφέρουμε αναλυτικότερα  τα παρακάτω:

α) Ένας μαθητής Του είπε κάποτε στο Χριστό, «Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι, καθώς και Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού » (Λουκ. ια’, 1). Δεν του είπε, δίδαξε εμένα, αλλά  «δίδαξον ημάς». Έτσι ο Κύριος τους δίδαξε στη συνέχεια το  « Πάτερ ημών». Αν  ζητούσε να του πει, πώς να προσεύχεται ατομικά ο ίδιος, ίσως ο Κύριος  να του έλεγε άλλα λόγια και όχι ολόκληρο  το  « Πάτερ ημών».

β)  Σε άλλη περίπτωση όμως που ο Κύριος απευθύνθηκε  σε ένα και όχι σε πολλούς, δε δίδαξε συγκεκριμένη προσευχή, όπως φαίνεται από τα εξής λόγια Του, « συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμιείόν σου και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ· και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ »( Ματ. στ’,6).

γ)  Σύμφωνα με τα παραπάνω μπορούμε να πούμε ότι  λέγεται το « ημών»  και επειδή το λένε όλα τα παιδιά του Θεού μαζί και όχι μόνο ένα για λογαριασμό του. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε μπορεί να λέει  κανείς και μόνος του το  « Πάτερ ημών».

δ) Αυτός  πάντως που λέει στο Θεό « Πάτερ μου» (Ματ. κστ’, 39) είναι ο Υιός Του ο Μονογενής ο Οποίος για τα παιδιά του Θεού λέει, « ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ο Θεός »( Εβρ. β’,13 ).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Είναι δυνατόν ένας που λέει, Θεός υπάρχει, να είναι άθεος;

 

Βεβαίως είναι δυνατό όπως, για παράδειγμα,  είναι δυνατό ένας που λέει, λεφτά υπάρχουν, να είναι άφραγκος. Αλλά ας μη μείνουμε στα λεφτά.

Άθεος δε λέγεται μόνο αυτός που δε δέχεται την ύπαρξη του Θεού, αλλά  και αυτός που ναι μεν πιστεύει  ότι υπάρχει Θεός, αλλά δεν έχει το Θεό του στήριγμα και συνοδό του. Αυτός, ο δηλαδή  που  δεν είναι έτοιμος να πορεύεται μαζί με το Θεό του, όπως του το ζητάει ο Ίδιος ο Θεός  με τα εξής προφητικά λόγια, « ει ανηγγέλη σοι, άνθρωπε, τι καλόν; ή τι Κύριος εκζητεί παρά σου αλλ᾿ ή του ποιείν κρίμα και αγαπάν έλεον και έτοιμον είναι του πορεύεσθαι μετά Κυρίου Θεού σου;»(Μιχ. στ’, 8).

Ο Απόστολος Παύλος  χαρακτηρίζει  τέτοιου είδους άθεους στο παρακάτω κείμενο, « ότι ήτε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω»( Εφ. β’,12 ). Για να μη είναι λοιπόν κανείς άθεος δεν αρκεί να λέει, υπάρχει Θεός. Αυτό το έλεγαν και το λένε πολλοί,  αλλά  τι να το κάνει κανείς, αν δεν έχει ο ίδιος το Θεό του;

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κατά την ημέρα της κρίσεως γιατί λέγεται ότι θα συγκεντρωθούν μπροστά στον Κριτή όλα τα έθνη και όχι όλοι οι άνθρωποι αφού υπήρχαν και άνθρωποι διάσπαρτοι και ανένταχτοι;

 

Κατ’ αρχήν ας σημειωθεί ότι αυτό δε λέγεται από έναν οποιονδήποτε, αλλά  το είπε ο Ίδιος ο Κύριος  με τα εξής λόγια, « και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων » (Ματ. κε’, 32). Δεν είναι λοιπόν σωστό ούτε πρέπον να λέει  κάποιος, επειδή ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει, γιατί το είπε έτσι  ο Χριστός και  δεν το είπε  αλλιώς, όπως θα ήθελε αυτός.

Αλλά τέλος πάντων, ας επανέλθουμε στο ερώτημα  με τα παρακάτω: Λέει ότι θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και όχι όλοι οι άνθρωποι, γιατί εδώ ο Κύριος  διδάσκει ότι είναι ο Κριτής, όχι μόνο των πιστών, αλλά  και όλων  των εθνών σύμφωνα και με το,  « πάντα τα έθνη, όσα εποίησας, ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, Κύριε, και δοξάσουσι το όνομά σου » ( Ψ. 85,9).   Ας σημειωθεί δε ότι ο Χριστός είναι και ο κληρονόμος των εθνών σύμφωνα και με το,  « αίτησαι παρ᾿ εμού, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου και την κατάσχεσίν σου τα πέρατα της γης » ( Ψ. 2,8).

Όλα βεβαίως τα έθνη  είναι άνθρωποι, αλλά  όλοι οι άνθρωποι δεν είναι έθνη, γιατί υπάρχει και ο λαός του Θεού ο οποίος διακρίνεται από τα έθνη  και τον οποίον λαό  ο Απόστολος Παύλος τον ονομάζει « Ισραήλ του Θεού » (Γαλ.στ’, 16). Συγκεκριμένα γράφει, « Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι' ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω.  εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις.  και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ' αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού »(Γαλ.στ’,14- 16). Η διάκριση των εθνών από το λαό του Θεού φαίνεται και από τα εξής λόγια του Συμεών που είπε για το Χριστό, « φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ »( Λουκ. β’,32 ).

Ο λαός του Θεού είναι τα τέκνα του Θεού, σύμφωνα και με τα εξής λόγια του Ιωάννη,  « όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού,  οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν »(Ιω.α’, 12-13). Αυτοί λοιπόν οι οποίοι «εκ Θεού εγεννήθησαν», δηλαδή  τα τέκνα του Θεού, δεν είναι πλέον έθνη, αλλά είναι  ο λαός του Θεού.

Το ότι όμως ο λαός του Θεού διακρίνεται από τα έθνη δε σημαίνει ότι ο ίδιος δε θα κριθεί.  Αυτό ο Απόστολος Παύλος  το επισημαίνει με τα εξής λόγια, «Κύριος κρινεί τον λαόν αυτού »(Εβρ. ι’, 30).  

Όμως ο Θεός προνοεί και φροντίζει και για τα έθνη, όπως φαίνεται, εκτός των άλλων, και στο παρακάτω απόσπασμα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, «Και έδειξέ μοι ποταμόν ύδατος ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εκπορευόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του αρνίου.  εν μέσω της πλατείας αυτής και του ποταμού εντεύθεν και εκείθεν ξύλον ζωής, ποιούν καρπούς δώδεκα, κατά μήνα έκαστον αποδιδούν τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα του ξύλου εις θεραπείαν των εθνών » ( Απ. κβ’,1-2). Έτσι και τα έθνη μπορούν να ελπίζουν στη σωτηρία  σύμφωνα με το, «και τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι »(Ματ. ιβ’, 21).

Πάντως  οι πιστοί διακρίνονται από τα έθνη, όπως φαίνεται και από τα εξής λόγια του Αποστόλου Παύλου, « εις τούτο γαρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ος εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών »(Α’ Τιμ. δ’, 10). Αυτό το «μάλιστα πιστών» λέει πολλά και έτσι δε χρειάζεται να λεχθούν  περισσότερα. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Και κάτι από τα Σόδομα.

 

α) Ο Αβραάμ δεν κατηγόρησε στο Θεό τους κατοίκους των Σοδόμων  αλλά   ο   Ίδιος ο Θεός  του είπε και του αποκάλυψε ότι, «  κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ.»  ( Γεν. ιη’, 20-21). 

β) Ο Αβραάμ στη συνέχεια  δε ζήτησε από το Θεό να καταστρέψει τους Σοδομίτες  όπως φαίνεται από τα εξής λόγια του, « ἐὰν ὦσι πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει, ἀπολεῖς αὐτούς; οὐκ ἀνήσεις πάντα τὸν τόπον ἕνεκεν τῶν πεντήκοντα δικαίων, ἐὰν ὦσιν ἐν αὐτῇ; » ( στχ. 24 ).

 

γ) Ο Θεός δε θα κατέστρεφε τους Σοδομίτες, ένεκα  των πενήντα δικαίων, αν υπήρχαν βεβαίως,  όπως φαίνεται από τα εξής λόγια Του, « εἶπε δὲ Κύριος· ἐὰν ὦσιν ἐν Σοδόμοις πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει, ἀφήσω ὅλην τὴν πόλιν καὶ πάντα τὸν τόπον δι᾿ αὐτούς.» (στχ.26).

 

δ) Όχι μόνο ένεκα  των πενήντα αλλά και ένεκα   των δέκα όπως φαίνεται από τα εξής, « ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ δέκα; καὶ εἶπεν· οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα.»  ( στχ.32).

ε) Αλλά και ο Λωτ, όταν οι Σοδομίτες ξεδιάντροπα,   « ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς »(Γεν. ιθ’,5), δεν τους κατηγόρησε για τις αμαρτίες τους όπως φαίνεται από τα παρακάτω λόγια του:  « εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε. εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς, καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἀνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου. »( στχ. 7-8  ).

στ) Αφού λοιπόν  ο Θεός δεν θα  κατέστρεφε τα Σόδομα όπως είπε ο Ίδιος, « οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα.», και αφού ο Αβραάμ και ο Λωτ δεν επιθυμούσαν την καταστροφή τους,  επόμενο είναι   ο κάθε πιστός να μη  προεξοφλεί την τιμωρία από το Θεό ενός συνόλου   ανθρώπων   για τις αμαρτίες τους,  όποιες και να είναι αυτές ούτε να επιθυμεί την καταστροφή τους.

Αυτό γιατί, εκτός των άλλων, κανένας δε θεωρεί τον εαυτό του δίκαιο και τους άλλους αμαρτωλούς αφού, « ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν.  πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.»  ( Ψ. 52, 3-4).

ζ) Έτσι ήταν απόλυτη ανάγκη να έρθει  στη γη ο μόνος δίκαιος, «  ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ιω. α’,  29). Διαφορετικά, « καὶ καθὼς προείρηκεν Ἡσαΐας, εἰ μὴ Κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμοῤῥα ἂν ὡμοιώθημεν.¨»( Ρω. θ’, 29). Δόξα όμως τω Θεώ που, «πρὸ αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς » ( Ψ.73, 12).

Ιωαννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Νίκος Οικονομόπουλος- Ομολογία Πίστεως

@nikosoikonomopoulostv Παράδειγμα προς μίμηση! #oikonomopoulos #nikosoikonomopoulos #oikonomopoulostv #fyp #foryoupage #mpesfy #greektiktok #ekptotosaggelostour #ekptotosaggelos #summertour2024 #orthodox #orthodoxy ♬ original sound - Oikonomopoulos TV

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

 

Για το τι είναι ο άνθρωπος μπορεί να πει κανείς πολλά και διάφορα, αν μάλιστα ανατρέξει στις τόσες και τόσες απαντήσεις που έχουν δοθεί στο ερώτημα αυτό από σοφούς και ειδικούς. Όμως δεν είναι σωστό ούτε σοφό να κρύβει κανείς και να μη λέει τι είπε ο Ίδιος Θεός στον ίδιο τον άνθρωπο, και μάλιστα στον πρώτο, δηλαδή στον Αδάμ, για το τι είναι ο άνθρωπος. Συγκεκριμένα του είπε, μετά την πτώση του βέβαια, «….γη ει και εις γην απελεύση » (Γεν. γ’,19).

Τώρα, το ότι ο Θεός μέσα στο σώμα του Αδάμ είχε βάλει και την ψυχή, προφανώς αυτή δεν πάει στη γη, αλλά επιστρέφει στο Θεό που την έδωσε, σύμφωνα με το, « και επιστρέψη ο χους επί την γην, ως ην, και το πνεύμα επιστρέψη προς τον Θεόν, ος έδωκεν αυτό » (Εκκλ. ιβ’, 7).

Πάντως η Εκκλησία εύχεται να γίνει η επιστροφή στο Θεό πριν « επιστρέψη ο χους επί την γην » σύμφωνα με το παραπάνω χωρίο. Στην πρώτη ευχή της Γονυκλισίας αναφέρεται «  πρὶν ἡμᾶς εἰς τὴν γῆν ἀποστρέψαι, ἀξίωσον πρὸς σὲ ἐπιστρέψαι, ».

 Ιωαννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Λαμπρή η πανήγυρις στα Σέρβια

 

  

  Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε φέτος η μνήμη της πολιούχου, εφόρου και προστάτιδος των Σερβίων Αγίας Κυριακής, της εκ Σερβίων Βασίλισσας της Άρτας Οσίας Θεοδώρας (μετακομιδή λειψάνου) και των Σερβιωτών Αγίων Ιακώβου και Γερμανού Επισκόπων και Οσίου Θεοδώρου.

  Οι πανηγυρικές ιερές ακολουθίες, που τελέσθηκαν στον Ι. Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής, περιελάμβαναν τον Μ. Πανηγυρικό Εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας, το Σάββατο 6 Ιουλίου 2024, και την  λιτάνευση των ιερών λειψάνων των Αγίων Κυριακής και Θεοδώρας και των ιερών εικόνων αυτών,
χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρου.

  Στην πομπή συμμετείχαν, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής Μπάντας της πόλεως, αντιπροσωπείες Συλλόγων, οι τοπικές αρχές και πλήθος πιστών.

  Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, Κυριακή 7 Ιουλίου, τελέσθηκε η Πανηγυρική Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Άρτης κ. Ιγνατίου και συλλειτουργούντων του Σεβασμ. Μητροπολίτου Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλου, του Θεοφιλ. Επισκόπου Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρου, των Αρχιμανδριτών κ. Νικηφόρου Μανάδη (Πρωτοσυγκέλου Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης) και κ. Αμβροσίου Σταμπλιάκα (Πρωτοσυγκέλου Ι. Μητροπόλεως Γαλλίας) καθώς και των Ιερέων της πόλεως των Σερβίων.

 Το παρών στην εορτή έδωσαν μεταξύ άλλων ο Περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας κ. Γ. Αμανατίδης, ο Δήμαρχος Σερβίων κ. Χρ. Ελευθερίου, οι Βουλευτές της Π.Ε. Κοζάνης κ.κ. Ευστ. Κωνσταντινίδης, Μιχ. Παπαδόπουλος, Π. Κουκουλόπουλος, εκπρόσωποι του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, ο
Πρόεδρος του Δημοτ. Συμβουλίου, ο Πρόεδρος της Δ. Κ. Σερβίων, αντιδήμαρχοι, μέλη του Δ.Σ. του Δήμου Σερβίων, πρόεδροι και εκπρόσωποι σωματείων, φορείς της πόλεως και πλήθος πιστών, που προσήλθαν με ευλάβεια στον Καθεδρικό Ναό της πόλεως για να τιμήσουν τους θαυματουργούς Αγίους, αλλά και για να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα των Αγίων.

  Στην σύντομη προσλαλιά του ο Σεβασμ. Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος καλωσόρισε και ευχαρίστησε με θερμά λόγια τους δύο Αρχιερείς, για την ευλογητή παρουσία τους στον Καθεδρικό Ναό. Επίσης, ανακοίνωσε την παραχώρηση της δημοτικής έκτασης πλησίον του Επισκοπείου Σερβίων με σκοπό να ανεγερθεί ο Ι. Ναός της Αγίας Θεοδώρας.

 Τον θείο λόγο κήρυξε ο προεξάρχων της ευχαριστιακής συνάξεως, Σεβασμ. Μητροπολίτης πρ. Άρτης κ. Ιγνάτιος, ο οποίος, αφού αρχικά εξέφρασε τις ευχαριστίες του για την πρόσκληση, αναφέρθηκε στη συνέχεια στο διαχρονικό παράδειγμα φιλάνθρωπης αγάπης των Αγίων τονίζοντας χαρακτηριστικά: «όσοι πιστεύουν πραγματικά και βιώνουν συνειδητά ότι είναι μέλη μπολιασμένα στο Σώμα του Κυρίου, λαμβάνουν από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό την αιώνια Ζωή, την αιώνια Αλήθεια, την αιώνια Χαρά, την αιώνια Δικαιοσύνη και όλα τα αιώνια θεία αγαθά, τα οποία μόνον ο Θεός της αγάπης και της φιλανθρωπίας δύναται να χαρίσει. Όλα αυτά απολάμβαναν και οι Άγιοι. Βίωναν και ζούσαν μέσα τους και γύρω του τον Χριστό, ήταν ΕΝΑ με τον Χριστό και τον άνθρωπο», προτρέποντας τέλος το ευσεβές πλήρωμα: «να επιστρέψουμε εν μετανοία και εξολομολογήσει, από την χώρα της ασωτίας, στην σωστική κιβωτό της Εκκλησίας».

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας το Εκκλησ. Συμβούλιο του Ναού της Αγ. Κυριακής απέδωσε στον Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Παύλο τιμητική περγαμηνή και ειδικό μετάλλιο για την αγλαόκαρπο εικοσαετή ποιμαντορία του στην ιστορική Ιερά Μητρόπολη Σερβίων & Κοζάνης.

 

Ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου
Πρωτοπρ. Κων/νος Θεοχάρης

 

Συμβολή της θεωρίας του Δαρβίνου στην περιφρόνηση ανθρώπων – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Είδα στο ertflix ένα ντοκιμαντέρ που μου προκάλεσε θλίψη. Στα 1870 με 1900 μερικοί επιτήδειοι στα τσίρκο τους στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στις ΗΠΑ μαζί με τα ζώα είχαν και εκθέματα ανθρώπους !  Είναι δυνατόν ; Όχι μόνο είναι, αλλά έτρεχαν εκατομμύρια πολιτισμένοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί για να δουν τα εκθέματα – ανθρώπους. Οι ιδιοκτήτες των τσίρκων έγιναν πάμπλουτοι.

Δηλαδή δίπλα στα κλουβιά με τις τίγρεις και τα λιοντάρια, υπήρχαν και κλουβιά με ανθρώπους. Μην ανησυχείτε, δεν είχαν ανθρώπους από τις πολιτισμένες χώρες. Είχαν ανθρώπους από πρωτόγονες φυλές της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας. Που τους βρήκαν ; Απλώς τους αγόραζαν από εμπόρους οι οποίοι τους απήγαγαν από τα χωριά τους και τους πουλούσαν.

Για να λέμε και την αλήθεια δεν ήταν τόσο όμορφοι όπως είμαστε εμείς. Είχαν μια άγρια εμφάνιση και όψη και κοντολογίς ήταν κάπως «διαφορετικοί» από εμάς. Μα γι αυτό και είχαν τόση απήχηση στον κόσμο. Επειδή δεν τους θεωρούσαν ανθρώπους ! Ναι, μιας και υπήρχε και μια θεωρία της επιστήμης που μπορούσε να δικαιολογήσει ότι αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Μήπως έχετε απορία ποια θεωρία είναι αυτή ; Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, του Δαρβίνου.

Αν και διδάσκω χρόνια στο Λύκειο την θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου ποτέ δεν μου πέρασε η ιδέα ότι αυτή η θεωρία μπορεί να οδηγήσει στην περιφρόνηση ανθρώπων από άλλους ανθρώπους. Μετά όμως από αυτό το ντοκιμαντέρ κατάλαβα ότι μπορεί. Πρώτα όμως να παρουσιάσω τι ισχυρίζεται η θεωρία του Δαρβίνου στην βελτιωμένη της μορφή.

Πριν 6 εκατομμύρια χρόνια δεν υπήρχαμε οι άνθρωποι και οι χιμπατζήδες αλλά ζούσε ο κοινός μας πρόγονος, ένα ανθρωποειδές. Φυσικά θα ζούσαν κάποια εκατομμύρια άτομα. Με την πάροδο των χρόνων είτε από τυχαία λάθη κατά τον αυτοδιπλασιασμό του DNA είτε από φυσικούς ή χημικούς παράγοντες όπως UV ακτινοβολία, κακή διατροφή, κακή ποιότητα ζωής, συνέβαιναν μεταλλάξεις στο DNA του ανθρωποειδούς. Μεταλλάξεις σημαίνει νέα γονίδια, άρα νέες πρωτεΐνες, άρα νέα χαρακτηριστικά. Επειδή οι μεταλλάξεις γίνονται στην τύχη, σχεδόν πάντα τα νέα χαρακτηριστικά είναι επιβλαβή για τον οργανισμό. Βέβαια σπάνια σε κάποια περίπτωση μπορεί να συμβεί κάποιο χαρακτηριστικό να είναι ωφέλιμο και να βοηθάει στην καλύτερη επιβίωση του οργανισμού.

Ας πούμε λοιπόν ότι με την πάροδο των εκατομμυρίων χρόνων κάποιες μεταλλάξεις ήταν ωφέλιμες και μεταμόρφωσαν τα χέρια του ανθρωποειδούς κάπως σαν του ανθρώπου. Σε κάποια άλλα ανθρωποειδή μεταλλάξεις μεταμόρφωσαν τα πόδια τους σαν του ανθρώπου. Σε κάποια άλλα το πρόσωπο σαν του ανθρώπου. Βέβαια ότι ανθρώπινο χαρακτηριστικό αποκτούσαν τα ανθρωποειδή τα βοηθούσε να είναι πιο καλά προσαρμοσμένα στο περιβάλλον τους και να επιβιώνουν καλύτερα. Στην συνέχεια εννοείται άλλες μεταλλάξεις τα έκαμναν περισσότερο σαν του ανθρώπου και μετά άλλες ακόμα περισσότερο σαν του ανθρώπου. Η θεωρία υποστηρίζει ότι όλα αυτά γινόντουσαν στην τύχη.

Μετά από τις μεταλλάξεις παίρνει την σκυτάλη η φυσική επιλογή η οποία λέει απλώς το προφανές, ότι τα ανθρωποειδή που έτυχε να αποκτήσουν κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά θα επιβιώνουν περισσότερο. Αυτό θα συμβαίνει επειδή ας πούμε τα ανθρωποειδή που θα έχουν σαν ανθρώπινα χέρια θα αξιοποιούν αποτελεσματικότερα το περιβάλλον τους για διατροφή, για διαμονή, για αποφυγή των εχθρών … Έτσι τα κλασικά ανθρωποειδή θα πεθαίνουν πιο εύκολα και γρήγορα ενώ τα μεταλλαγμένα θα επιβιώνουν, άρα και τα γονίδια για χέρια ανθρωποειδούς σιγά σιγά θα μειώνονται ενώ τα γονίδια για τα σαν ανθρώπινα χέρια θα αυξάνονται και θα επικρατούν.

Δεν αρκούν όμως αυτά. Για να φτάσουμε σε καινούργιο είδος, τον άνθρωπο, πρέπει να μην διασταυρώνονται τα μεταλλαγμένα ανθρωποειδή με τα πρώτα ανθρωποειδή, άρα πρέπει να υπάρξει γεωγραφική απομόνωση. Δηλαδή τα μεταλλαγμένα ανθρωποειδή πρέπει να απομονωθούν είτε σε κάποιο νησί είτε με κάποιο βουνό, με λίμνη… έτσι ώστε να διασταυρώνονται μόνο μεταξύ τους. Κι έτσι σιγά σιγά τα γονίδια για τα σαν ανθρώπινα χέρια, ανθρώπινα πόδια, ανθρώπινο κεφάλι… να περάσουν σε όλα τα μεταλλαγμένα ανθρωποειδή με αποτέλεσμα με την πάροδο εκατομμυρίων χρόνων δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Από το ίδιο ανθρωποειδές με ανάλογη διαδρομή δημιουργήθηκαν και οι χιμπατζήδες.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ρωτήσω το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής γιατί αυτά που ανέφερα προηγουμένως δηλαδή τις σελίδες 132-134 τα έχει εκτός ύλης στην βιολογία της Β΄ Λυκείου ; Μήπως επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να σκεφθούν οι μαθητές ότι είναι απίθανο με τόσα «στην τύχη» να φτιάχτηκε η ομορφιά του κόσμου γύρω μας ; Λέω καμιά φορά στους μαθητές μου : «ξέρετε ότι το σώμα σας έχει περισσότερες ομοιότητες μ’ ένα χορταράκι παρά διαφορές ;». Κοντολογίς, όλα τα επιχειρήματα της θεωρίας στηρίζονται στο ότι όλοι οι οργανισμοί μοιάζουν μεταξύ τους. Ναι αλλά για ν’ απαντηθεί αυτό υπάρχει και άλλη σκέψη : «μήπως μοιάζουν τόσο, επειδή όλα έχουν τον ίδιο Κατασκευαστή ;».

Από τον κοινό πρόγονο που είχαμε με τον χιμπατζή μέχρι τον άνθρωπο ας πούμε ότι εμφανίστηκαν 4 ανθρωποειδή το 1, 2, 3, 4 και μετά ο άνθρωπος. Στην βιολογία τα έχουμε δώσει ονόματα, αλλά δεν πειράζει εγώ θα τα ονομάσω με αριθμούς. Κάθε ανθρωποειδές είναι τελειότερο δηλαδή ανώτερο κατασκευαστικά από το προηγούμενο και το τελευταίο ο άνθρωπος είναι ανώτερο κατασκευαστικά από όλα. Η θεωρία όμως λέει ότι από τα ανθρωποειδή 1, 2, 3, 4 έχουν απομείνει κάποια και σήμερα.

Μη μου πείτε ότι δεν καταλάβατε γιατί δεν θεωρούσαν ανθρώπους τα εκθέματα στα τσίρκο ; Δεν τους θεωρούσαν ανθρώπους επειδή πίστευαν είναι ότι από τα απομεινάρια των ανθρωποειδών 1, 2, 3, 4, τα οποία και φυσικά σύμφωνα με την θεωρία του Δαρβίνου δεν είναι άνθρωποι. Δηλαδή με απλά λόγια πάνω στην θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, μπορεί να στηριχτεί η περιφρόνηση ανθρώπων από άλλους ανθρώπους. Μήπως άραγε και οι Γερμανοί Ναζί γι αυτό πίστευαν ότι οι Εβραίοι και οι υπόλοιποι άνθρωποι ήταν κατώτεροι ; Επειδή τους θεωρούσαν απομεινάρια των ανθρωποειδών ; Οι άνθρωποι – εκθέματα  πέθαιναν γρήγορα από τις κακουχίες που τους υπέβαλλαν και από τις λοιμώξεις από τα παθογόνα μικρόβια με τα οποία δεν ήταν εξοικειωμένοι. Τελικά ελάχιστοι απ’ αυτούς επέστρεψαν στα χωριά τους εξ αιτίας διαμαρτυριών που έγιναν.

Πόσο διαφορετικά είναι όμως με την πίστη μας ότι καταγόμαστε όλοι από τους πρώτους 2 ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα ; Ούτε ανθρωποειδή, ούτε τίποτα, όλοι κι εμείς οι πολιτισμένοι και αυτοί οι παράξενοι απολίτιστοι, είμαστε το ίδιο άνθρωποι. Ναι αλλά θα πει κάποιος, πως είμαστε σίγουροι ότι είναι έτσι, μήπως ήμασταν μπροστά όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα ; Θα του απαντήσω ως Χημικός, γιατί ήμασταν μπροστά και είδαμε ότι υπήρξαν ο κοινός πρόγονος με τον χιμπατζή και τα ανθρωποειδή 1, 2, 3, 4 ; Ή μήπως το διαπιστώσαμε στο εργαστήριο ; Τίποτα απολύτως. Και από τον Αδάμ και την Εύα είναι πίστη και η θεωρία του Δαρβίνου είναι πίστη, όπως και τα πάντα στις φυσικές επιστήμες είναι πίστη.

Διάβασα πρόσφατα την δήλωση ενός μεγάλου Βιολόγου άθεου, του Ρίτσαρντ Ντόκινς : «Πολέμησα με όλες τις δυνάμεις μου τον χριστιανισμό για να είναι οι άνθρωποι άθεοι. Με λύπη μου διαπιστώνω πως αντί να μείνουν άθεοι, έγιναν μουσουλμάνοι, ινδουιστές,  βουδιστές, σατανιστές και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Μετανιώνω για ότι έκανα επειδή ο χριστιανισμός προσέφερε τουλάχιστον πολιτισμό και ωφελούσε τους ανθρώπους, αλλά τώρα δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα».

Έλεγε ο τόσο λαοφιλής άγιος Παΐσιος : « Τι ανοησίες λένε τώρα στα σχολεία με την θεωρία του Δαρβίνου κλπ ! Ενώ οι ίδιοι αυτές τις ανοησίες δεν τις πιστεύουν, τις λένε όμως, για να μολύνουν τα παιδιά, να τα απομακρύνουν από την Εκκλησία … Και ύστερα, αν σκεφθής ότι από άνθρωπο, την Παναγία μας, γεννήθηκε ο Χριστός ! Δηλαδή πρόγονος του Χριστού ήταν ο πίθηκος ; Τι βλασφημία ! Και δεν το καταλαβαίνουν ότι βλασφημούν. Ρίχνουν μια πέτρα και δεν κοιτούν πόσα κεφάλια θα σπάση ».

 

Ερωτήσεις, απαντήσεις.

 

 

1η Ποιος είναι ο πρώτος γάμος στον κόσμο;

 

Είναι του Αδάμ με την Εύας όταν « εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε » ( Γεν, α’, 28).

 

2η Γιατί δεν απέκτησαν παιδιά στον παράδεισο;

 

Γιατί βιάστηκε και πρόλαβε ο όφις να εξαπατήσει την Εύα. Πάντως καλλίτερα που δεν έγινε αυτό, γιατί, αν έκαναν παιδιά και ύστερα, αυτοί ή έστω ένα τους παιδί, παρέβαιναν την εντολή, θα είχαν οικογενειακό πρόβλημα. Άλλοι μέσα και άλλοι έξω του παραδείσου.

 

3η Αν προλάβαιναν, θα έκαναν παιδιά στον παράδεισο;

 

Βεβαίως, αφού ο Θεός την ευλογία, « αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε », τους την έδωσε, όταν ήταν ακόμη στον παράδεισο, πριν παραβούν την εντολή, και όχι όταν τους εξέβαλε.

 

4η Ήταν ικανοί για γάμο ο Αδάμ και η Εύα;

 

Ήταν, και πολύ μάλιστα, γιατί ούτε ανάπηροι ήταν, ούτε ανίκανοι, αλλά ήταν κατά πάντα υγιείς και προπαντός, πράγμα απαραίτητο, ήταν άνδρας και γυναίκα, αφού ο Θεός «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» (Γεν. α', 27).

 

5η Αν γεννούσε η Εύα στον παράδεισο, πού θα γεννούσε;

 

Ο ίδιος ο παράδεισος θα ήταν παραδεισένιο «μαιευτήριο». Είχε ο Θεός αγγέλους να χαρούν μαζί της, « διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον » (Ιω. ιστ', 21). Αν στον κόσμο ο οποίος «όλος εν τω πονηρώ κείται » (Α' Ιω. ε', 19), η γέννηση ανθρώπου είναι υπόθεση χαράς, δεν θα ήταν χαρά το αν γεννούσε η Εύα στον παράδεισο, και θα ήταν αυτό αμαρτία; Αυτό το τελευταίο για να μη νομίζει κανείς λανθασμένα ότι το προπατορικό αμάρτημα ήταν ο γάμος των Πρωτοπλάστων.

 

6η Γιατί «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς»;

 

Θέλει και ρώτημα; Για να κάνουν παιδιά. Πώς θα έκαναν παιδιά αν δεν ήταν «άρσεν και θήλυ»; Η λέξη γάμος προϋποθέτει απαραιτήτως «άρσεν και θήλυ », άνδρα και γυναίκα, νυμφίο και νύφη.

 

7η Τελικά πού και πώς γέννησε το πρώτο της παιδί η Εύα;

 

Αυτό αναφέρεται στη Γραφή.

Ο Θεός « ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς » ( Γεν. γ’, 24 ). Εκεί « Αδάμ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ » ( Γεν δ’, 1). Αυτό το τελευταίο, « διά τοῦ Θεοῦ », λέει πολλά, αλλά ας μείνουμε σ’ αυτά.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

G

M

T

Y

Ανίχνευση γλώσσαΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

ΕλληνικάΑγγλικάΓερμανικά-------- [ Ολα ] --------ΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Eορτή Αγ. Κυριακής Σερβίων

 

 

Ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 7 Ιουλίου 2024 (Β΄ Ματθαίου) εορτάζεται η μνήμη της πολιούχου, εφόρου και προστάτιδος των Σερβίων Αγίας Κυριακής, της εκ Σερβίων Βασίλισσας της Άρτας Οσίας Θεοδώρας (μετακομιδή λειψάνου) και η Σύναξη των Σερβιωτών Αγίων Ιακώβου και Γερμανού Επισκόπων και Οσίου Θεοδώρου.
Οι πανηγυρικές ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής ως εξής:

• Σάββατο 6 Ιουλίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και λιτάνευση των ιερών λειψάνων των Αγίων Κυριακής και Θεοδώρας και των ιερών εικόνων αυτών, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρου.
  
• Κυριακή 7 Ιουλίου, ώρα 7.00 π.μ.: Όρθρος και Αρχιερατικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου πρ. Άρτης κ. Ιγνατίου και ιερουργούντων του Σεβασμ. Μητροπολίτη μας κ. Παύλου και του Θεοφιλ. κ. Χριστοφόρου.

G

M

T

Y

Ανίχνευση γλώσσαΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

ΕλληνικάΑγγλικάΓερμανικά-------- [ Ολα ] --------ΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Είναι σωστό να λέγεται ότι η νηστεία ξεκίνησε από τον παράδεισο;

 

Βεβαίως, και μάλιστα η αληθινή νηστεία. Είναι γνωστά τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, « Νηστεία αληθής η των κακών αλλοτρίωσις». Στην περίπτωση των Πρωτοπλάστων προφανώς  δεν πρόκειται για την αλλοτρίωση των κακών, αφού δεν είχαν αμαρτήσει ακόμη, αλλά  για να μη  αμαρτήσουν. Η εντολή του Θεού  ήταν συγκεκριμένη,  «από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ’ αυτού· η δ’ αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε» (Γεν. β΄,17), 

Το κακό που κλήθηκαν να αποφύγουν και να απορρίψουν οι πρωτόπλαστοι ήταν η ανυπακοή στη εντολή του Θεού,  αφού αυτό συνιστά αμαρτία. Ο Ιωάννης γράφει,  « ……καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία »(  Α’ Ιω. γ’, 4  

Ύστερα από αυτά τα διευκρινιστικά, είναι ανάγκη να  γίνουν οι παρακάτω διευκρινήσεις για να μη θεωρηθεί ότι ο Θεός απαγόρευσε στους πρωτόπλαστους να τρώνε.

 

Αυτό θυμίζει τα πονηρά λόγια του διαβόλου που είπε στην Εύα, «τι ότι είπεν ο Θεός, ου μη φάγητε από παντός ξύλου του παραδείσου;» (Γεν. γ΄,1). Με άλλα λόγια, γιατί σας είπε ο Θεός να μη τρώτε τίποτα, δηλαδή σας επέβαλε αυστηρή νηστεία.

 

Ο Θεός τους είπε, «ιδού δέδωκα υμίν πάντα χόρτον σπόριμον σπείρον σπέρμα, ο εστιν επάνω πάσης της γης, και παν ξύλον, ο έχει εν  εαυτώ  καρπόν  σπέρματος  σπορίμου,  υμίν  έσται εις βρώσιν·» (Γεν. α΄,29). Τους λέει με τα λόγια αυτά να μη τρώνε;    Προφανώς, όχι.

Σχέση  με το θέμα  έχει και το τι απάντησε η Εύα στον όφι,  «και είπεν η γυνή τω όφει· από καρπού του ξύλου του παραδείσου φαγούμεθα, από δε του καρπού του ξύλου, ο έστιν εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, ου φάγεσθε απ’ αυτού, ου δε μη άψησθε αυτού, ίνα μη αποθάνητε» (Γεν. γ΄,2-3). Με τα λόγια αυτά η Εύα φανερώνει ότι είχε καταλάβει τι τους είχε πει ο Θεός και λέει «από καρπού του ξύλου του παραδείσου φαγούμεθα», δηλαδή και η Εύα μαρτυρεί ότι ο Θεός δεν τους είπε να μη τ

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.